• تلفن نوبت دهی: 02188206059 - 02188785775 - 09032032143
  • این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
  • اکوکاردیوگرافی جنین ( اکوی قلب جنین )

    اکوی قلب جنین یک روش تشخیصی برای جنین است. اکوی قلب جنین برای بررسی بیماریهای مادرزادی قلب و نامنظمی های قلب جنین استفاده می شود. اکوی قلب جنین توسط رادیولوژیست دارای فلوشیپ انجام می شود.

    اکوکاردیوگرافی معمول اغلب از هفته ۱۶ بارداری به بعد انجام می شود. اکوکاردیوگرافی برای جنین و مادر خطر و عارضه ای ندارد. انجام آن برای همه لازم نبوده و در مواردی انجام می شود، که به آنها اشاره خواهد شد.

    بطور کلی شیوع بیماریهای مادرزادی قلب در جمعیت عمومی ۸ مورد در هر ۱۰۰۰ تولد زنده می باشد. در صورتیکه جنین عامل زمینه ای خطرساز داشته باشد میزان شیوع این بیماریها نیز افزایش پیدا خواهد کرد. بنابراین در مواردی که عامل زمینه ای خطر ساز وجود دارد انجام اکو جنین نیز لازم خواهد بود. عوامل خطر ساز بطور کلی مربوط به خود و یا مربوط به مادر می باشد.

    عوامل خطر ساز جنینی شامل :

    ۱-بیماریهای کروموزومی جنین.

    ۲-ناهنجاری های مادرزادی جنین در سونوگرافی.

    ۳-نامنظمی های قلبی جنین.

    ۴-جفت منوکریونیک.

    ۵-افزایش ضخامت NT در سونوگرافیNT .

    ۶-شک به ناهنجاری قلبی در سونوگرافی معمولی.

    عوامل خطر ساز مادری شامل:

    ۱-سابقه فامیلی بیماریهای مادرزادی قلب.

    ۲-بیماریهای متابولیک مادر مثل دیابت.

    ۳-مصرف بعضی داروهای خاص توسط مادر.

    ۴-عفونت های مادر در اوایل بارداری مثل سرخچه.

    ۵-حاملگی بدنبال درمان نازایی و چاقی شدید مادر.

    اکوکاردیوگرافی جنین به تشخیص بیماری قلبی در مراحل اولیه کمک می کند.

    طبق آمار جهانی موجود از هر یک هزار کودک، هشت نفر دچار بیماری قلبی مادرزادی هستند. این امر شایع ترین عامل ناهنجاری و مرگ و میر در بین بیماری های مادرزادی در کودکان است.

    اکوی قلب جنین روشی موفق در تشخیص بیماری های مادرزادی قلب است.و موجب مدیریت و درمان به موقع کودک در هنگام تکامل جنین می شود. با انجام اکو جنینی قلب در مراکز درمانی امکان تشخیص بیماری های مادرزادی قلب جنین و نارسایی قلب جنین در حین بارداری فراهم شده است.

    اکوی قلب جنین توسط امواج صوتی صورت می گیرد. هیچ ضرر و زیانی برای جنین ندارد. بهترین زمان معرفی بیمار جهت انجام اکوکرادیوگرافی جنین هفته ۱۸ تا ۲۴ حاملگی است. با تشخیص بیماری های قلبی قبل از تولد تصمیم برای ادامه حاملگی و درمان بیماران بعد از تولد فراهم می شود.

    اکوکاردیوگرافی جنین (ECO) چیست؟

    اکو قلب جنین چیست ؟ چه کسی می تواند ECO جنین داشته باشد،اکوکاردیوگرافی جنین (Fetal ECO) یک سونوگرافی است که برای بررسی نوزاد در رحم از نظر بیماری های قلبی انجام می شود. با کمک امواج صوتی، قلب نوزاد نمایش داده می شود. روش ECO جنین با دقت 80-90 درصد تشخیص می دهد که آیا بیماری قلبی مادرزادی وجود دارد یا خیر و نوع آن در صورت وجود.

     

    فواید اکوکاردیوگرافی جنین چیست؟

    بیماری های مادرزادی قلب تقریباً در 1 درصد از نوزادان زنده دیده می شود. برخی از این بیماری ها اختلالات کاملا جدی هستند و در اولین ساعات زندگی نیاز به درمان دارویی یا مداخله ای دارند. در صورت تشخیص بیماری قلبی در اکوکاردیوگرافی جنین، خانواده از اطلاعات پزشکی، وضعیت خطر، نیاز به مداخله پس از زایمان و گزینه های درمانی مطلع می شود. تشخیص نوزادان مبتلا به بیماری شدید قلبی قبل از تولد تضمین می کند که زایمان در یک بیمارستان مجهز انجام می شود که در آن تیم مجربی از متخصصان زنان و زایمان، متخصصان نوزادان، متخصصان قلب و عروق کودکان و جراحان قلب و عروق کار می کنند. بنابراین هیچ گونه کوتاهی و تاخیری در انجام مداخله لازم وجود نخواهد داشت. علاوه بر این، هنگامی که اختلال ریتم نوزاد در رحم مادر تشخیص داده شد، به مادر دارو داده می شود تا ریتم قلب نوزاد را عادی کند.

     

    در چه شرایطی اکوکاردیوگرافی جنین انجام می شود؟

    نارسایی قلبی، ضربان قلب غیر طبیعی یا مشکوک به بیماری قلبی مادرزادی در نوزاد

    تشخیص اختلالات در سایر اندام های نوزاد، به ویژه در بیش از یک عضو

    تشخیص یا مشکوک به ناهنجاری کروموزومی در نوزاد

    وجود بیماری مادرزادی قلبی در باردار، همسر باردار یا خواهر و برادری که قبلاً متولد شده اند

    برخی از عفونت ها در سه ماهه اول بارداری

    در ماه های اول بارداری، مصرف داروهایی مانند فنی توئین، والپروئیک اسید، لیتیوم، ایزوترتینوئین، آمفتامین، تالیدومید که ممکن است باعث بیماری قلبی شوند یا مصرف الکل.

    دیابت ملیتوس قبلی یا تشخیص دیابت در دوران بارداری

    ECHO جنین در موارد فنیل کتونوری یا بیماری بافت همبند (SLE، اسکلرودرمی، Sjorgen و غیره) انجام می شود.

    برخی از پزشکان در مواردی که زن باردار بیش از 35 سال سن دارد، آب حاملگی کم دارد یا اصلا آب ندارد، حاملگی های چند قلویی، حاملگی های ناشی از لقاح آزمایشگاهی و نگرانی خانواده در مورد از دست دادن نوزاد بارداری قبلی

     

    انجام اکوکاردیوگرافی جنین به مجموعه ای از مهارت ها و دانش نیاز دارد. تکنسین انجام اکوکاردیوگرافی جنین باید:

    قادر به تشخیص طیف کامل بیماری های ساده و پیچیده، اکتسابی و مادرزادی، قلبی و تظاهرات و تاریخچه طبیعی آن در طول بارداری باشد و محدودیت های اکوکاردیوگرافی جنین را در تشخیص ضایعات مهم مرتبط تشخیص دهد.

    مهارت و توانایی استفاده از تمام روش های اکوکاردیوگرافی شامل دو بعدی، حالت M، موج پالسی، موج پیوسته و نقشه جریان رنگ داپلر در تشخیص و ارزیابی وضعیت قلبی عروقی طبیعی و غیرطبیعی جنین را دارند.

    آشنایی با اصول ابزار سونوگرافی بیولوژیکی و کاربرد آن در بارداری انسان

    درک کاملی از فیزیولوژی مادر و جنین و همچنین شرایط مادری که ممکن است بر جنین در حال رشد تأثیر بگذارد

    آشنایی با آخرین پیشرفت‌های تشخیص مامایی، که شامل آزمایش‌های تهاجمی و غیرتهاجمی در طول دوران بارداری است.

    از زمینه رو به رشد مداخله تهاجمی جنین و اثرات احتمالی آن بر سیستم قلبی عروقی جنین آگاهی داشته باشد.

    پزشک که اکوکاردیوگرافی جنین را انجام می دهد و تفسیر می کند باید به یک تیم چند رشته ای با تخصص در پزشکی مادر و جنین، ژنتیک، نوزادان، جراحی اطفال، قلب کودکان، و جراحی قلب کودکان، با در دسترس بودن خدمات مشاوره ای و مشاوره، دسترسی داشته باشد. اغلب اوقات، پزشک که اکوکاردیوگرافی جنین را انجام می دهد، به خانواده جنین نیز مشاوره می دهد. در این شرایط، پزشک معالج باید دانش کاملی از تمام استراتژی‌های مدیریتی داشته باشد و با نتایج فعلی درمان بیماری‌های قلبی عروقی مادرزادی و اکتسابی آشنا باشد.

     

    چه موقعی اکوکاردیوگرافی جنین کاربرد دارد؟

    همه زنان باردار نیازی به اکوکاردیوگرام جنین ندارند. برای اکثر زنان، یک سونوگرافی اولیه رشد هر چهار حفره قلب نوزادشان را نشان می دهد.

    در صورتی که آزمایشات قبلی قطعی نبودند یا اگر ضربان قلب غیرطبیعی در جنین تشخیص داده شد، پزشک متخصص زنان ممکن است توصیه کند که این روش را انجام دهید.

     

    تکنیک های مورد استفاده برای به دست آوردن اطلاعات دقیق در مورد قلب جنین عبارتند از::

    اکوکاردیوگرافی 2 بعدی (2 بعدی): این تکنیک برای "دیدن" ساختارهای واقعی و حرکت ساختارهای قلب استفاده می شود. این به پزشک شما امکان می دهد تا ساختارهای مختلف قلب را در محل ببیند و ارزیابی کند. اکوکاردیوگرافی داپلر: این تکنیک برای اندازه گیری و ارزیابی جریان خون در حفره ها و دریچه های قلب استفاده می شود. مقدار خونی که با هر ضربان خارج می شود، نشانه ای از عملکرد قلب است. سونوگرافی داپلر همچنین می‌تواند جریان خون غیرطبیعی را در قلب تشخیص دهد که می‌تواند مشکلاتی مانند شکاف بین حفره‌های قلب، مشکل یک یا چند دریچه از چهار دریچه قلب یا مشکل در دیواره‌های قلب را نشان دهد. داپلر رنگی: داپلر رنگی نوع پیشرفته اکوکاردیوگرافی داپلر می باشد. با داپلر رنگی، از رنگ های مختلف برای تعیین جهت جریان خون استفاده می شود.

    آیا اکوکاردیوگرافی جنین به نوزاد آسیب می رساند؟

    از آنجایی که اکوی قلب جنین مانند سونوگرافی که توسط پزشکان زنان و زایمان انجام می شود، با امواج صوتی تصویربرداری می کند، هیچ آسیبی به مادر و نوزاد داخل رحم او وارد نمی کند. در تصویربرداری از تشعشعات استفاده نمی شود.

     

    توسط کدام پزشکان و چه زمانی باید اکوکاردیوگرافی جنین انجام شود؟

    متخصص قلب و عروق اطفال و پریناتولوژیست می توانند اکوکاردیوگرافی جنین را انجام دهند، اما در صورت تشخیص بیماری قلبی، برنامه پیگیری و درمان پس از تولد توسط متخصصین قلب و عروق کودکان تعیین می شود. زمان ایده آل برای اکو جنین 18 تا 22 بارداری است. بین هفته ها اما از هفته شانزدهم تا زمان تولد می توان آن را انجام داد.

     

    پروسه اکوکاردیوگرافی جنین چقدر طول می کشد؟

    ECO جنین به طور متوسط ​​حدود 15 تا 30 دقیقه طول می کشد، اما ممکن است در مواردی با کیفیت تصویر ضعیف یا نیاز به بررسی دقیق، بیشتر طول بکشد یا چندین بار تکرار شود.

     

    ارتقاء عمومی

    اکوکاردیوگرافی جنین یک تکنیک تشخیصی و تحقیقاتی است که امکان بررسی ساختار، آسیب شناسی و عملکرد قلب را که یک اندام متحرک است با استفاده از امواج صوتی اولتراسونیک می دهد.

     

    در چه شرایطی استفاده می شود؟

    با اکوکاردیوگرافی می توان حرکات و حفره دیواره بطن قلب، بزرگ شدن عضلات قلب و دریچه های قلب را بررسی کرد. علاوه بر این، ساختار و عملکرد دریچه های مصنوعی متصل به قلب با اکوکاردیوگرافی قابل مشاهده است.

    تقریباً تمام بیماری های مادرزادی قلبی (سوراخ در قلب، تنگی عروق و...) با این معاینه تشخیص داده می شوند.

     

    k/اکوکاردیوگرافی جنین ( اکوی قلب جنین )

    اگر سوالی در مورد ماموگرافی یا سونوگرافی دارید ویا پزشک برایتان ماموگرافی یا سونوگرافی تجویز کرده است

    می توانید با ما در مرکز سونوگرافی و ماموگرافی الوند در تماس باشید.

    فرآیند چگونه اجرا می شود؟

    دستگاه اکوکاردیوگرافی دارای یک نوک به نام "پروب" است که تصاویر را به صفحه ای که تصاویر به دست آمده در آنجا مشاهده می شود ارسال می کند. پروب در ناحیه ای از قفسه سینه بیمار که مربوط به قلب است نگه داشته می شود.

    در این تصویر تمام حفره های قلب، قسمت های ورودی و خروجی رگ های اصلی، وضعیت دریچه ها، وضعیت آئورت و دریچه آئورت، حرکت خون در طول دریچه ها و عیوب باز شدن و بسته شدن دریچه ها دیده می شود.

    علاوه بر اینها، عملکرد ماهیچه های قلب نیز ایده ای در مورد انسداد قلبی عروقی می دهد و به اساسی ترین ابزار تشخیصی در تشخیص بیماری های مادرزادی قلب تبدیل می شود.

    اکوکاردیوگرافی ترانس مری که با بلع پروب از طریق گلو انجام می‌شود، اطلاعات بسیار دقیقی در مورد دهلیز قلب، بررسی لخته‌های قلب، بررسی سوراخ‌های قلب، برخی بیماری‌های مادرزادی قلبی و عروق آئورت ارائه می‌دهد. در این روش بیمار هیچ دردی را احساس نمی کند.

     

    نیاز به دانستن

    در بیماران چاق شدید، این معاینه ممکن است ناکافی باشد زیرا نمی توان تصویر قلب را به خوبی گرفت.

    در واقع اکو جنینی که آزمایشی است که می توان آن را یکی از آزمایشات قلب کودک و کودک به حساب آورد، می توان اکوکاردیوگرافی جنین را با نام کامل آن، به طور خلاصه اکو که بر روی جنین در رحم مادر اعمال می شود، نامید. بهبود تصویر اکوکاردیوگرافی (ECHO) با فناوری در حال توسعه و افزایش تجربه در مراکز فعال در این زمینه، امکان تصویربرداری از قلب و ساختارهای عروقی نوزاد (جنین) در رحم مادر را فراهم کرده است. معاینه قلب جنین توسط اکوکاردیوگرافی ، اکو جنین نامیده می شود. اکو جنین هفته 18-23 بارداری. توصیه می شود بین هفته ها انجام شود.

     

    با استفاده از امواج اولتراسوند (مادون صوت) روی دیواره شکم مادر انجام می شود و هیچ آسیبی به مادر و جنین نمی رساند. مانند تمام سونوگرافی ها، باید توجه داشت که بررسی اکو جنین زمان بر است و نیاز به تمرکز دارد. بنابراین سکوت طولانی در حین معاینه نباید خانواده را نگران کند.

     مقالات پیشنهادی :

     اکوقلب جنین در تهران

    اکوی قلب جنین چیست و چرا انجام می شود؟

    موقعیت هایی که در آن اکو جنین باید انجام شود

    در بارداری با یک یا چند مورد از شرایط زیر، متخصص زنان و زایمان به متخصص قلب و عروق کودکان برای اکو جنین ارجاع داده می شود.

    شرایط ناشی از مادر و خانواده:

    مادر یک بیماری مزمن مانند دیابت یا فنیل کتونوری دارد.

    بیماری های مسری در دوران بارداری،

    دریافت پرتو یا دارو در دوران بارداری،

    عدم موفقیت در تست های غربالگری بارداری،

    کم و بیش مایع آمنیوتیک اطراف جنین در دوران بارداری (پلی هیدرآمنیوس یا الیگوهیدرآمنیوس)،

    مشکلات در بارداری های قبلی،

    بارداری در سنین بالا و

    بیماری قلبی مادرزادی در والدین یا خواهر و برادر.

    شرایط ایجاد شده توسط کودک:

    با توجه به اینکه مشکل قلبی به شکل اختلال ساختاری یا ریتم وجود دارد،

    نقص های ساختاری در اندام های غیر قلبی،

    نشان دادن انحرافات کروموزومی و

    تشخیص تاخیر رشد.

     

    مقالات پیشنهادی :

    سونوگرافی سه بعدی رحم

    g/اکوکاردیوگرافی جنین ( اکوی قلب جنین )

    مزایای اکو جنین

    اگر هر گونه اختلال ساختاری در قلب جنین و اختلال عملکردی که ممکن است به دلیل آن ایجاد شود را بتوان به درستی تعریف کرد، علائمی که ممکن است پس از تولد رخ دهد تا حد زیادی قابل پیش بینی است. با کمک Echo جنین می توان 90-65 درصد از مشکلات قلبی شدید نوزاد را مشخص کرد.

    با توجه به تشخيص انجام شده، احتمال ختم بارداري و يا سازمان مراقبتي كه بايد در حين تولد و بعد از آن انجام شود، بررسي شود. در بسیاری از کشورها، در صورت بروز نقص ساختاری عمده در جنین، ختم بارداری یک گزینه قانونی است. به طور کلی این کار تا هفته بیست و چهارم بارداری مجاز است. در چنین شرایطی، بدون توجه به نظر پزشک معاینه، باید با نشان دادن حقایق بدون انتقال تعصبات خود به خانواده، تصمیم به ختم بارداری را به والدین بسپارد.

    تا زمانی که ختم بارداری مطرح نباشد، زایمان نوزادان با تشخیص بیماری مادرزادی قلب در یک مرکز تخصصی و نیاز به مداخله زودهنگام باید مورد توجه قرار گیرد. این بیماری ها؛ تنگی شدید شریان ریوی (PS)، عدم توسعه دریچه شریان ریوی (آترزی ریوی)، تنگی شدید آئورت (AS)، آترزی آئورت، کوآرکتاسیون آئورت، جابجایی شریان‌های بزرگ (جابه‌جایی) و عدم بازگشت همه وریدهای ریوی به قلب زنان باردار با یکی از این تشخیص ها در نوزاد خود می توانند در مرکز 30-34 زایمان کنند. برای آنها مناسب است که پیگیری خود را بین هفته های بارداری شروع کنند. بنابراین، مادر با متخصص جدید زنان و زایمان آشنا می شود و به بیمارستان عادت می کند. در این مدت، این امکان نیز وجود دارد که خانواده با تیمی که ابتکار برنامه ریزی شده را انجام می دهد ملاقات کند و جزئیات را یاد بگیرد.

    به ندرت پیش می آید که به دلیل هر گونه نقص در قلب نوزاد، نیاز به زایمان زودرس باشد. تنها در موارد تنگی آئورت که به تدریج عضله قلب را تحلیل می‌برد و به نوزاد شوک وارد می‌کند، زمانی که بارداری به هفته سی و پنجم می‌رسد، می‌تواند کاندید زایمان زودرس باشد. در غیر این صورت، بهتر است تولد نوزاد مبتلا به بیماری قلبی در زمان مورد انتظار اتفاق بیفتد. از آنجایی که نوزاد بیماری قلبی مادرزادی دارد، نمی توان سزارین را به جای زایمان طبیعی ترجیح داد.

     

    کنترل پس از تولد نوزادان

    نباید فراموش کرد که تنگی خفیف و سوراخ های کوچک در دریچه های قلب و عروق بزرگ نوزاد ممکن است در اکو جنین نادیده گرفته شود. به همین دلیل، بهتر است نوزاد پس از تولد توسط متخصص قلب و عروق کودکان بررسی شود.

    چه زود نتایج اکوکاردیوگرافی جنین خود را دریافت خواهم کرد؟

    در دسترس بودن نتایج شما به تنظیمات اکوکاردیوگرام جنین، سن حاملگی جنین، تشخیص ها و کیفیت تصاویر بستگی دارد. اگر مطالعه توسط متخصص قلب اطفال انجام می شود، متخصص قلب اطفال به محض اتمام مطالعه با شما ملاقات خواهد کرد تا توضیحات دقیقی از نتایج به شما ارائه دهد. اگر آزمایش اولیه توسط متخصص جنین انجام شود و یک مشکل قلبی پیدا شود، جهت تشخیص به طور دقیق و مشاوره به متخصص قلب کودکان ارجاع داده می شوید. اگر مطالعه طبیعی باشد، ممکن است از شما مرخص شوید یا از شما خواسته شود که یک مطالعه مجدد قبل و یا بعد از تولد انجام دهید، بسته به دلیلی که مطالعه در ابتدا انجام شده است. هنگامی که یک نقص قلبی پیدا شد، متخصص قلب اطفال شما به محض تکمیل مطالعه، تشخیص و پیامدهای آن را با جزئیات توضیح خواهد داد. در بیشتر موارد، پزشک ممکن است پس از اتمام مطالعه اولیه توسط سونوگرافیک، تصاویر اضافی بگیرد. تقریباً در همه موارد، از شما خواسته می شود که برای پیگیری اکوکاردیوگرام جنین برای کسب اطلاعات بیشتر در حین آماده شدن برای زایمان مراجعه کنید. متخصص قلب اطفال تا حد امکان به شما اطلاعات می دهد و همچنین شما را از موارد ناشناخته باقی می ماند. ویزیت های آینده شما ممکن است شامل ملاقات با جراح قلب یا متخصص قلب مداخله ای برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد جراحی قلب یا سایر روش هایی باشد که ممکن است پس از تولد مورد نیاز باشد.

     

    مقالات پیشنهادی :

    سونوگرافی واژینال در تهران

    سونوگرافی غربالگری دوم

    سونوگرافی غربالگری اول

    سونوگرافی بارداری

    اکو جنین چگونه انجام می شود و چگونه باید برای این اسکن آماده شد؟

    هیچ آمادگی خاصی برای این اسکن لازم نیست. این سونوگرافی معمولاً یک سونوگرافی ترانس شکم است که مانند سایر سونوگرافی های معمول بارداری شکم انجام می شود. تنها تفاوت این است که مرکز معاینه قلب جنین است. گاهی اوقات در اوایل بارداری، برای ارزیابی دقیق قلب جنین ممکن است نیاز به اسکن ترانس واژینال باشد.

    با این حال، در این اسکن، قلب کودک باید از زوایای بسیار خاص دیده و بررسی شود و از این رو این اسکن به شدت به موقعیت کودک بستگی دارد. اگر نوزاد در وضعیت مطلوبی قرار نگیرد، ممکن است باید منتظر بمانید تا نوزاد حرکت کند، بچرخد و تصمیم بگیرد برای اسکن همکاری کند.

    به طور متوسط، این اسکن بسته به موقعیت کودک و پیچیدگی مشکل قلبی بین 30 تا 120 دقیقه یا حتی گاهی بیشتر طول می کشد.

    از این رو، به شدت توصیه می شود که یک قرار قبلی برای اسکن تعیین کنید و تمام روز را به طور کامل برای نوزاد بدون تعهدات دیگر در آن روز در نظر بگیرید. قبل از اسکن یک وعده غذایی خوب میل کنید و چند تنقلات همراه خود داشته باشید.

     s/اکوکاردیوگرافی جنین ( اکوی قلب جنین )

    بعد از اسکن باید چه انتظاری داشت؟

    یک اکوی طبیعی جنین ممکن است برای زوجین کاملاً اطمینان بخش باشد.

    هر زمان که مشکل قلبی تشخیص داده شود، متخصص طب جنین آن را به طور کامل به زبان ساده برای زوجین توضیح می دهد. او همچنین در مورد پیامدهای احتمالی که ممکن است مشکل در بارداری در حال انجام باشد، گزینه های درمانی احتمالی (قبل یا بعد از تولد نوزاد) و نتایج احتمالی صحبت خواهد کرد.

    ممکن است زوجین به متخصص قلب اطفال یا جراح قلب کودکان ارجاع داده شوند تا در مورد اینکه آیا این نقص قبل یا بعد از تولد روی جنین تأثیر می گذارد یا نه، نیاز به درمان فوری پس از تولد، نیاز به بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان یا قلب  (ICU)دارد یا خیر. ویا نیاز به جراحی قلب پس از تولد با مراقبت، دوره و پیامدهای احتمالی پس از زایمان (پس از تولد) دارد.

    پس از آن یک متخصص طب جنین، متخصص اطفال و متخصص زنان و زایمان در مورد پیگیری و مدیریت قبل از زایمان در چنین مواردی تصمیم می گیرند که به طور مهمی شامل زمان و مکان زایمان است. اگر مشکلی تشخیص داده شد، به شدت توصیه می شود که در یک بیمارستان عالی با امکانات تخصصی قلب نوزادان و کودکان ، تحویل داده شود. زیرا این نوزادان ممکن است بلافاصله پس از تولد نیاز به توجه متخصص داشته باشند که در بیشتر موارد می تواند نجات دهنده باشد.

    اکوکاردیوگرام جنین چه شرایطی را تشخیص می دهد؟

    اکوکاردیوگرام جنین در درجه اول برای تشخیص دو بیماری استفاده می شود:

    نقایص مادرزادی قلب: "مادرزادی" به این معنی است که نقص در بدو تولد وجود دارد. نقص های قلبی شایع ترین نقایص مادرزادی است. این نقایص بر ساختار قلب کودک تأثیر می گذارد و می تواند نحوه عملکرد آن را تغییر دهد. صدها نوع CHD وجود دارد و متخصصین قلب جنین ما می توانند اکثر آنها را قبل از تولد تشخیص دهند.

    اختلالات ریتم قلب: که به عنوان آریتمی قلب نیز شناخته می شود، ناهنجاری ریتم قلب یک ضربان غیر طبیعی قلب است. ضربان قلب کودک می تواند خیلی سریع، خیلی کند یا نامنظم باشد. آریتمی می تواند باعث شود که قلب خون کمتری را به بقیه بدن پمپ کند. برخی از آریتمی ها بی ضرر هستند و برخی دیگر می توانند به قلب آسیب برسانند.

     

    قبل از انجام اکوکاردیوگرافی جنین چه اتفاقی می افتد؟

    به طور معمول، اگر در طول یک سونوگرافی معمولی چیزی غیرطبیعی در قلب کودک شما تشخیص دهد، پزشک مراقبت های اولیه شما را برای اکوکاردیوگرام ارجاع می دهد. همچنین در صورت داشتن سابقه خانوادگی نقص قلبی یا سایر عوامل خطر، ممکن است به شما توصیه کنند که یک اکوکاردیوگرافی انجام دهید. برای آماده شدن برای اکوکاردیوگرام جنین نیازی به انجام کاری ندارید.

     

    اکوکاردیوگرافی جنین - روش، هدف و خطر

    برخی از مادران باردار بیشتر احتمال دارد فرزندی با بیماری قلبی مادرزادی یا CHD به دنیا بیاورند. یک درصد از نوزادان با مشکلات قلبی خفیف تا شدید متولد می شوند. هنگامی کهCHD در حالی که کودک هنوز در رحم است کشف شود، سودمند است. تشخیصCHD قبل از تولد نتیجه بارداری را بهبود می بخشد. زیرا تشخیص قبل از تولد نوزاد را قادر می سازد تا پس از تولد سریعتر مداخله پزشکی و جراحی (در صورت لزوم) انجام دهد و در صورت بروز هر گونه ناهنجاری به مادر باردار در مدیریت بارداری و زایمان کمک می کند. یکی از این روش ها برای تشخیصCHD جنین قبل از زایمان، اکوکاردیوگرافی جنین است.

    آزمایشی به نام اکوکاردیوگرافی جنین به پزشک اجازه می دهد تا قلب کودک در حال رشد شما را مشاهده کند. با استفاده از امواج صوتی برای بررسی ساختار قلب، این اسکن اولتراسوند می تواند یک ناهنجاری قلب را قبل از تولد نوزاد شما تشخیص دهد. در مقایسه با سونوگرافی معمولی قبل از تولد، اکوکاردیوگرافی جنین تصویر دقیق تری از قلب جنین شما ارائه می دهد.

     

    چه زمانی اکوکاردیوگرافی جنین انجام دهیم؟

    هر بارداری شامل اکوکاردیوگرافی جنین به عنوان یک تکنیک استاندارد نیست. با این حال، یک سونوگرافی ساده، یکی از اجزای مراقبت های دوران بارداری، ممکن است تعیین کند که آیا قلب نوزاد در هر چهار حفره در اکثر بارداری ها شکل گرفته است یا خیر. شرایط زیر برای انجام این جراحی توسط متخصص زنان و زایمان توصیه می شود:

    اگر مادر شرایطی داشته باشد که حاملگی را در گروه پرخطر قرار دهد، مانند دیابت نوع 1 (وابسته به انسولین)، فنیل کتونوری که ناتوانی در تجزیه اسید آمینه فنیل آلانین، لوپوس، بیماری بافت همبند و غیره است.

    اگر یک معاینه استاندارد قبل از تولد هرگونه بی نظمی در ساختار یا عملکرد قلب را شناسایی کند

    اگر ضربان قلب جنین غیر طبیعی تشخیص داده شود

    اگر آمنیوسنتز یک ناهنجاری ژنتیکی یا کروموزومی را نشان دهد

    اگر مادر در دوران بارداری الکل نوشیده یا مواد مخدر مصرف کرده است

    اگر بیماری های مربوط به قلب به خانواده ارثی باشد

    اگر مادر باردار به بیماری قلبی مادرزادی مبتلا باشد

    اگر مادر باردار قبلاً فرزندی با بیماری قلبی مادرزادی داشته باشد

    اگر مادر باردار داروهایی مصرف می کرد که در رشد طبیعی قلب جنین اختلال ایجاد می کرد و احتمال اینکه کودک با بیماری قلبی مادرزادی متولد شود را افزایش می داد. به عنوان مثال می توان به داروهای آکنه شدید (مانند آکوتان) و صرع اشاره کرد.

     

    مقالات پیشنهادی :

    بهترین زمان برای سونوگرافی واژینال

    سونوگرافی واژینال در تهران

    سونوگرافی غربالگری دوم

    سونوگرافی غربالگری اول

    اهمیت اکوکاردیوگرافی جنین:

    پژواک جنین به دنبال شرایط مادرزادی قلبی است که در رحم ایجاد می شود و ممکن است بر ساختار و عملکرد قلب کودک شما تأثیر بگذارد. اسکن های بارداری زیادی برای مادران باردار وجود دارد تا سلامت نوزادشان را مشخص کنند. به عنوان مثال، یک نمونه شدیدتر از CHD می تواند شامل قطعات گم شده باشد، در حالی که یک مورد کوچک ممکن است سوراخی در قلب کودک شما باشد. نمونه هایی ازCHD عبارتند از:

    نقص سپتوم دهلیزها

    نقص در سپتوم دهلیزی

    کوآرکتاسیون آئورت

    Dجابه‌جایی شریان‌های اصلی با دو خروجی در بطن راست

    ناهنجاری ابشتاین

    سندرم هیپوپلاستیک قلب چپ

    قوس آئورت آسیب دیده

    آترزی تنفسی

    فقط یک بطن

    تترالوژی فالوت

    بازگشت غیر طبیعی وریدی ریوی به طور کامل

    آترزی سه لتی

    تنه شریانی

    نقص در سپتوم بطن

     

    خطرات مرتبط با اکوکاردیوگرافی:

    پتانسیل اضطراب خانوادگی و والدین، تشخیص‌های مثبت کاذب، آزمایش‌ها و مداخلات غیرضروری اضافی، مقرون‌به‌صرفه بودن نامشخص و سطح خطر تعیین‌شده قبلی، و همچنین احتمال نتایج مثبت کاذب، هر خطری است که با انجام این روش همراه است. اکوکاردیوگرافی جنین، به ویژه در غیاب یافتن مشکلات مربوط به قلب در غربالگری روتین. علاوه بر این، در یک ارزیابی آناتومیکی کامل، بیشتر ناهنجاری های قلبی قابل توجه نادیده گرفته نمی شوند.

     

    روش اکوکاردیوگرافی جنین:

    اکوکاردیوگرافی جنین خطراتی دارد، به ویژه زمانی که هیچ یافته قلبی در غربالگری معمول وجود نداشته باشد. این خطرات شامل پتانسیل اضطراب خانواده و والدین، تشخیص های مثبت کاذب، آزمایش ها و اقدامات غیرضروری اضافی، مقرون به صرفه بودن حل نشده و سطح خطر شناسایی قبلی و همچنین فرصتی برای نتایج مثبت کاذب است. در یک ارزیابی کامل تشریحی، شدیدترین ناهنجاری های قلبی نیز در نظر گرفته می شود.

    اکوکاردیوگرافی جنین را می توان با سونوگرافی اندواژینال نیز انجام داد. در این نوع معاینه، یک فرستنده کوچک اولتراسوند در واژن قرار داده می شود تا عکس هایی از قلب فرزند متولد نشده شما بگیرد. سونوگرافی ترانس واژینال اغلب در اوایل انجام می شود و تصویر واضح تری ارائه می دهد.

    اکوکاردیوگرافی جنین معمولاً توسط یک متخصص سونوگرافی قلب  (RCS)، یک متخصص پزشکی با آموزش تخصصی در کار با تجهیزات سونوگرافی و ارزیابی قلب نوزاد انجام می شود. پس از عمل، متخصص قلب کودکان نتایج آزمایش را بررسی می کند. شناسایی و درمان مشکلات قلبی در نوزادان و خردسالان مورد توجه آموزش های تخصصی این پزشک بوده است.

     

    نتیجه اکوکاردیوگرام جنین:

    برای بررسی مشکلات قلبی در نوزاد متولد نشده، اکوکاردیوگرام جنین انجام می شود. رشد یا عملکرد قلب ممکن است ریشه چندین مشکل باشد. همچنین ممکن است آریتمی یا اختلال در ریتم قلبی نوزاد مشاهده شود. هنگامی که اکوکاردیوگرافی جنین نشان می دهد که قلب کودک شما نقص دارد، معمولا برای تایید نتایج تکرار می شود. سپس متخصص قلب اطفال به طور مرتب قرار ملاقات هایی را با شما برنامه ریزی می کند تا در مورد مسائل قلبی و چگونگی تأثیر آنها بر سلامت کلی کودک صحبت کند.

    اگرچه می‌توان آن‌ها را به‌جای شکم در اوایل هفته ۱۲ بارداری به‌صورت واژینال انجام داد، اما تصور می‌شود اکوکاردیوگرام جنین تنها بعد از هفته ۱۷ قابل اعتماد است. اگر مشکل قلبی پیدا شود از بهترین و بدترین گزینه های کودک خود مطلع خواهید شد.

    این به شما کمک می کند تا برای اقدامات لازم پس از زایمان آماده شوید. در برخی شرایط، نوزادان تازه متولد شده نیاز به مشاهده یا جراحی فوری برای تثبیت آنها دارند. پزشک همه گزینه های شما را به شما ارائه می دهد، نتایج هر کدام را به شما آموزش می دهد و سپس به شما و همسرتان اجازه می دهد تصمیم بگیرید که کدام روش برای شما بهترین است.

    یک آزمایش اولتراسوند به نام اکوکاردیوگرافی جنین به بررسی اجزای ساختاری قلب کودک در حال رشد می‌پردازد. این معاینه می تواند مشکلات قلبی مانند نقص یا آریتمی را پیدا کند. اگر سابقه خانوادگی ناهنجاری های مادرزادی قلب دارید، پزشک می تواند انجام اکوکاردیوگرافی جنین را توصیه کند. ممکن است 45 دقیقه تا دو ساعت طول بکشد تا فرآیند تکمیل شود. معمولاً نتایج در عرض 24 ساعت در دسترس هستند.

  • عکس رنگی رحم با بی حسی در تهران

    آیا بیهوشی برای عکس رنگی رحم ضروری است؟ عکس رنگی رحم یا هیستروسالپنگوگرام برای بررسی لوله های فالوپ و رحم با استفاده از اشعه ایکس استفاده می شود. کل آزمایش معمولا بیش از 15 دقیقه طول نمی کشد و می توانید در همان روز به خانه بروید. این آزمایش بعد از قاعدگی و قبل از تاریخ تخمک گذاری انجام می شود.

    برای رزرو نوبت جهت گرفتن عکس رنگی رحم  با بی حسی در مرکز سونوگرافی الوند با ما تماس بگیرید.

    آماده شدن برای عکس رنگی رحم

    • در روز آزمایش یکی از دوستان یا یکی از اعضای خانواده را همراه خود ببرید. با وجود اینکه حالتان خوب است، بهتر است کسی را داشته باشید.
    • یک لباس زیر اضافی و چند نوار بهداشتی همراه خود داشته باشید.
    • ممکن است پزشک از شما بخواهد که قبل از شروع آزمایش چند دارو مصرف کنید.
    • همچنین، مهم است که قبل از آزمون مطالعه در مورد آن را متوقف کنید. برخی از سایت ها فقط به صورت اغراق آمیز از موضوع صحبت میکنند. بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که با یک متخصص صحبت کنید یا به نزدیکترین کلینیک باروری مراجعه کنید.

     Hysterosalpingogram/عکس رنگی رحم با بی حسی در تهران

    بیشتر بخوانید: سونوگرافی واژینال در تهران

    روش انجام عکس رنگی رحم

    • متخصص شما را به اتاق اشعه ایکس می برد، جایی که از شما خواسته می شود زیر تصویرگر اشعه ایکس که به عنوان فلوروسکوپ شناخته می شود دراز بکشید.
    • سپس متخصص یک اسپکولوم را در داخل واژن قرار می دهد تا آن را باز نگه دارد
    • سپس یک ساختار نازک گرز مانند به نام کانولا در داخل دهانه رحم قرار داده می شود و رحم را با مایع ید پر می کند.
    • پس از برداشتن اسپکولوم، تصاویر رحم و لوله فالوپ با اشعه ایکس فلوروسکوپ گرفته می شود. پس از تکمیل تصاویر، کانول نیز برداشته می شود.
    • برخی از زنان پس از HSG متوجه لکه بینی واژینال می شوند.
    • گرفتگی عضلات، سرگیجه و درد معده از عوارض جانبی این آزمایش هستند.

     

    خطرات عکس رنگی رحم یا HSG

    در بیشتر موارد یک آزمایش بی خطر است، اما در موارد بسیار نادر، ممکن است واکنش های آلرژیک به این آزمایش تجربه شود. آسیب لگن یا عفونت آسیب نیز احتمال دارد. با این حال، پس ازHSG در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر، ضروری است که فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.

    • ترشحات واژن با بوی بسیار نامطبوع
    • غش کردن
    • درد یا گرفتگی شدید در معده شما
    • استفراغ
    • خونریزی شدید واژن
    • تب

    آیا بیهوشی برای آزمایش HSG ضروری است؟

    برخی از زنان فوبیا از ورود اسپکولوم دارند یا نمی توانند کوچکترین دردی را تحمل کنند. برای آن دسته از افراد، آرام‌بخشی آگاهانه ممکن است پس از دریافت تاییدیه از پزشک ارشد داده شود. اما قبلا اکثر خانم هایی که این آزمایش را انجام داده اند، آن را بدون آرامبخش انجام می دادند. از آنجایی که حداکثر زمان انجام این آزمایش بیش از 15 دقیقه نیست و درد قابل تحمل است، بنابراین اکثر پزشکان به بیهوشی بله نمی گویند. آنها ممکن است چند آنتی بیوتیک بعد از HSG تجویز کنند و از شما بخواهند که در آن روز استراحت کامل در رختخواب داشته باشید. با این حال، همانطور که گفته شد، امروزه چند بیمارستان قبل از HSG شروع بهبیهوشی بیمار کرده‌اند تا حتی از کوچکترین درد جلوگیری کنند و برای بیمار راحت باشند. کاملا بی خطر است، بنابراین، لازم نیست نگران باشید. اما، اگر سؤالی دارید، آزادانه با پزشک خود صحبت کنید و قبل از انجام آزمایش، همه ابهامات خود را برطرف کنید.

    بیشتر بخوانید: سونوگرافی خانم

    حالا بد نیست نگاهی به مراحل انجام HSG بیندازیم

    مراحل انجام HSG چیست؟

    هنگامی که قصد دارید یک خانواده بزرگ کنید، آنگاه اهمیت یک سیستم تولید مثل سالم را می دانید. برای والدین شدن موفقیت آمیز به بیش از یک اندام سالم نیاز است، مانند تخمدان های سالمی که هر ماه یک تخمک تولید می کنند، رحم سالم، لوله های فالوپ عملکردی که از طریق آن اسپرم به تخمک شما می رسد، تعداد و تحرک اسپرم سالم و غیره.

    اگر لوله های فالوپ مسدود شده باشند، آمیزش غیرممکن است. بنابراین، در چنین مواردی، پزشک با آزمایشی به نام هیستروسالپنگوگرام یا HSG آن را تشخیص می دهد.

    هیستروسالپنگوگرام (HSG) روش یا آزمایشی است که از اشعه ایکس برای بررسی لوله های فالوپ استفاده می کند. توسط متخصص زنان و زایمان آموزش دیده انجام می شود و در صورتی که تحت GA انجام می شود توسط تکنسین اشعه ایکس و متخصص بیهوشی همراه است.

    Hysterosalpingogram/عکس رنگی رحم با بی حسی در تهران

    رویه درگیر چیست؟

    فرآیند درگیر در HSG به شرح زیر است:

        اگر متخصص بیهوشی بیمار را مناسب برای GA اعلام کرده باشد، فرآیند آماده سازی بیمار یک ساعت قبل از عمل شروع می شود. به بیمار داروی لازم، تعویض لباس و... داده می شود.

        سپس بیمار به اتاق HSG منتقل می شود.

        اگر HSG تحت GA انجام شود، متخصص بیهوشی بیهوشی را برای بیمار تجویز می کند.

        پزشک یک ماده حاجب رادیوگرافی (رنگ) را از طریق واژن و دهانه رحم به داخل حفره رحم تزریق می کند. اگر لوله های فالوپ باز باشند، ماده حاجب لوله ها را پر کرده و به داخل حفره شکمی می ریزد. می توان تشخیص داد که آیا لوله های فالوپ باز هستند یا مسدود شده اند و آیا انسداد در محل اتصال لوله به رحم قرار دارد یا در انتهای لوله فالوپ است.

        سپس عکس های اشعه ایکس از ناحیه تحتانی شکم گرفته می شود. تمام بلوک ها و ناهنجاری های ساختاری رحم در فیلم اشعه ایکس آشکار می شود.

        سپس بیمار به اتاق های ریکاوری منتقل می شود.

        در بیشتر موارد، بیمار در مدت حدود 15 دقیقه از اثرات بیهوشی بهبود می یابد. بیمار پس از مصرف غذا و مایعات بدون استفراغ پس از حدود 2 ساعت از بیمارستان مرخص می شود.

        بر اساس یافته های روش HSG، پزشک مراحل بعدی را پیشنهاد می کند.

    بیشتر بخوانید: الاستوگرافی کبد در تهران

    بایدها و نبایدها قبل از HSG چیست؟

        تمام دستورالعمل های داده شده توسط پزشک را دنبال کنید.

        اطمینان حاصل کنید که تمام داروها و تزریقات طبق توصیه پزشک مصرف می شود. این شامل تاریخ و زمان داروها می شود.

        بیمار باید برای HSG از راه دهان استفاده کند. بنابراین در روز عمل از مصرف غذا یا مایعات خودداری کنید مگر اینکه پزشک توصیه کند

        هر گونه آلرژی، عفونت، آسم و غیره را به پزشک اطلاع دهید.

    بایدها و نبایدها بعد از عمل HSG چیست؟

        به دستورالعمل های ترخیص داده شده توسط بیمارستان گوش دهید و درک کنید. این اطلاعات برای رسیدگی به هرگونه عارضه بعد از عمل ضروری است

        در مورد هر گونه درد، حالت تهوع، تب یا حملات استفراغ به بیمارستان اطلاع دهید.

        در صورت خونریزی یا لکه بینی بلافاصله به بیمارستان اطلاع دهید.

    عمل HSG چقدر طول می کشد؟

    به طور معمول، روش HSG نباید بیش از 30 دقیقه طول بکشد. مقداری آماده سازی بیمار وجود دارد که باید انجام شود و حدود 1 ساعت طول می کشد. اگر HSG با بی حسی موضعی انجام شود، بیمار می تواند در حدود 1 ساعت بعد از HSG ترخیص شود.

    اگر HSG تحت بیهوشی عمومی انجام شود، بیماران به حدود 2 تا 3 ساعت زمان نیاز دارند تا از اثر بیهوشی بهبود یابند. در برخی موارد نادر، ممکن است بیش از این نیز باشد.

    بنابراین، اگر HSG تحت بی حسی موضعی است، برنامه ریزی کنید که حدود 3 ساعت در بیمارستان باشید

    اگر HSG تحت GA است، برنامه ریزی کنید که حدود 5 ساعت در بیمارستان باشید.

    بیشتر بخوانید: فیبرواسکن کبد در تهران

    HSG من لوله های مسدود شده یا ناهنجاری های ساختاری را نشان می دهد. من باید الان چه کار کنم؟

    بلوک های لوله ای می توانند فقط در یک طرف باشند یا ممکن است در هر دو طرف باشند. بسته به شدت بلوک یا ناهنجاری، پزشک ممکن است مسیر عمل متفاوتی را پیشنهاد دهد. لطفا برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید. گزینه های احتمالی هستند

        اگر یک لوله ثبت شده باشد، در صورتی که تخمک گذاری در تخمدان مسدود نشده رخ دهد، پزشک ممکن است برای چند دوره IUI برنامه ریزی کند.

        اگر هر دو لوله مسدود شده باشند، پزشک ممکن است IVF را به عنوان یک گزینه پیشنهاد کند.

        اگر ناهنجاری های ساختاری در لوله ها، رحم و غیره وجود داشته باشد، ممکن است روش های اصلاحی دیگری پیشنهاد شود.

    یکی از مواد تشخیص بیماری پولیپ در رحم عکس رحم میباشد.در مورد این بیماری بیشتر بدانید:

     پولیپ داخل رحمی را می توان به عنوان "تکه گوشتی" که در داخل رحم در نتیجه ضخیم شدن و رشد لایه داخلی رحم (اندومتر) تشکیل می شود، تعریف کرد. پولیپ ها می توانند در اندازه ها و تعداد متفاوت و در مکان های مختلف رحم ایجاد شوند.

    تصور می شود که هورمون استروژن در ایجاد پولیپ تأثیر دارد. اگرچه پولیپ در سنین باروری شایع است، اما بیشتر در سنین 40 تا 50 سالگی رخ می دهد. در حالی که پولیپ ها گاهی اوقات هیچ شکایت یا علامتی ایجاد نمی کنند، گاهی اوقات در طی سونوگرافی انجام شده در معاینه زنان تشخیص داده می شوند. باید در زمان تشخیص مصرف شود.

     

    پولیپ های داخل رحمی چه نوع شکایاتی ایجاد می کنند؟

    شایع ترین علامت در زنان مبتلا به پولیپ رحم خونریزی نامنظم واژینال است. پولیپ در 30 درصد از مطالعات در زنان مبتلا به خونریزی غیر طبیعی واژن یافت شد.

    علائم دیگر عبارتند از خونریزی طولانی مدت قاعدگی، خونریزی شدیدتر از حالت عادی قاعدگی، درد و خونریزی در حین مقاربت و درد گرفتگی در طول دوره های قاعدگی. گاهی اوقات، پولیپ ها می توانند بسیار بزرگ شوند، از دهانه رحم خارج شده و به واژن رسیده و عفونی شوند. این باعث جریان می شود.

     

    آیا زنان دارای پولیپ داخل رحمی می توانند باردار شوند؟

    اگرچه بیشتر پولیپ ها هیچ علامتی ندارند، اما با جلوگیری از عبور اسپرم، چسبیدن و تکوین جنین می توانند باردار شدن را دشوار کرده و باعث سقط جنین در دوران بارداری شوند.

     

    چگونه پولیپ داخل رحمی را تشخیص دهیم و تشخیص دهیم؟

    تشخیص پولیپ اندومتریوز را می توان با یک آزمایش سونوگرافی ساده انجام داد. برای تشخیص پولیپ می توان از روش های زیر استفاده کرد:

    1. SIS (معاینه سروز رحم)

    روشSIS مشاهده حفره رحم با سونوگرافی است در حالی که سالین از طریق یک کاتتر نازک به داخل رحم تزریق می شود. به طور کلی ممکن است تنها در روش سونوگرافی نتوان پولیپ های رحم را به وضوح دید. دلیل این امر این است که دیواره های قدامی و خلفی داخل رحم به هم چسبیده اند.

    از آنجایی که پولیپ ها بین این دو قرار دارند، صاف می شوند و ظاهر آنها آسان نیست. اما در معاینه «هیستروسونوگرافی» که با پر کردن رحم با آب انجام می شود، می توان پولیپ های داخل آن را به وضوح دید.

    1. HSG (فیلم رحم)

    پولیپ ها به شکل نقص پرکننده ممکن است روی فیلم رحم ظاهر شوند.

    1. هیستروسکوپی

    از نظر تشخیص و درمان مهمترین روش است. هیستروسکوپی یک روش آندوسکوپی است که در آن حفره رحم با استفاده از دوربین نوری بررسی می شود. پولیپ ها با هیستروسکوپی تشخیص داده می شوند و در همان جلسه برداشته می شوند.

     

    آیا امکان درمان پولیپ داخل رحمی وجود دارد؟

    پولیپ ها را می توان با استفاده از روش "هیستروسکوپی" از داخل رحم و با دیدن آنها با دوربین خارج کرد. پولیپ های برداشته شده توسط آسیب شناسی بررسی می شوند. پولیپ ها باید به طور مرتب تحت نظر باشند.

     

    از استفاده های عکس رنگی رحم خانم در تشخیص بیماری سرطان رحم میباشید

    سرطان دهانه رحم، سرطان دهانه رحم

    سرطان دهانه رحم دومین سرطان شایع در میان سرطان های زنان است. با استفاده گسترده از آزمایش پاپ اسمیر، بروز سرطان دهانه رحم کاهش یافته است. سرطان با شکل خفیفی به نام دیسپلازی شروع و پیشرفت می کند. رشد غیرطبیعی سلول معمولاً در سنین 25-35 سالگی شروع می شود. این سلول ها پیش سرطانی (سلول های سرطانی پیش سرطانی) در نظر گرفته می شوند. با گذشت زمان، این سلول ها به سلول های سرطانی تبدیل می شوند و سرطانی با مرزهای مشخص در قسمت بیرونی دهانه رحم تشکیل می دهند که به آن کارسینوم درجا می گویند.

    اگر این عارضه درمان نشود، به لایه های دیگر دهانه رحم و سایر اندام ها سرایت می کند. تشخیص و درمان به موقع بسیار مهم است، زیرا بیش از 95 درصد مواردی که در دوره اولیه قابل تشخیص هستند، قابل درمان هستند.

      

    بیشتر بخوانید: عکس رنگی رحم چیست؟ ، ماموگرافی هالوژیک ، سونوگرافی حاملگی

    علائم سرطان دهانه رحم (علائم سرطان دهانه رحم) چیست؟

    علائم سرطان دهانه رحم چندان واضح نیست و هیچ نشانه ای از تغییرات پیش سرطانی دهانه رحم وجود ندارد. با این حال، با پیشرفت بیماری، شکایاتی مانند خونریزی غیرطبیعی (مانند خونریزی بین قاعدگی، پس از مقاربت، یائسگی)، مقاربت دردناک، افزایش ترشح یا درد کشاله ران ممکن است رخ دهد. مهم است که بدون انتظار برای این یافته ها به طور منظم به پزشک مراجعه کنید. هر زن فعال جنسی پس از 21 سالگی باید سالی یک بار معاینه شود و پاپ اسمیر انجام دهد. اگر تست پاپ اسمیر غیرطبیعی یا مشکوک باشد، ممکن است لازم باشد دهانه رحم با ذره بین به نام کولپوسکوپی معاینه و بیوپسی شود. اگر در نتیجه بیوپسی تغییر پیش سرطانی تشخیص داده شود، می توان این بافت را با تکنیکی به نامLEEP برداشت یا با استفاده از کرایوتراپی یا لیزر درمانی، این ناحیه را برداشت. به طور خلاصه، علائمی که ممکن است نشان دهنده سرطان دهانه رحم باشد عبارتند از:

      در اولین مراحل اولیه سرطان دهانه رحم، معمولاً هیچ علامت و نشانه ای وجود ندارد.

    اغلب، علائم و نشانه ها به تدریج پس از گسترش سرطان ظاهر می شوند.

    ترشحات غیر طبیعی از واژن به غیر از خونریزی ماهانه قاعدگی، به خصوص ترشحات رنگی خونی، ممکن است نشانه سرطان دهانه رحم باشد.

    خونریزی بعد از رابطه جنسی (خونریزی پس از مقاربت) یک علامت شایع است و درد در حین رابطه جنسی نیز ممکن است نشانه سرطان دهانه رحم باشد.

     

    اگرچه علت سرطان دهانه رحم به طور دقیق مشخص نیست، اما چه دلایلی باعث افزایش استعداد ابتلا به سرطان می شود؟

    شروع تماس جنسی قبل از 20 سالگی

    عفونت های ویروسی و باکتریایی

    به دنیا آوردن بسیاری

    داشتن سطح اجتماعی-اقتصادی پایین

    سیگار کشیدن

    کمبود ویتامینC و ویتامینA

    سرکوب سیستم ایمنی بدن بیمار است.

     

    ارتباط بین عفونت های ویروس پاپیلومای انسانی و سرطان دهانه رحم چیست؟

    ویروس هایی به نام ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) که از طریق تماس جنسی منتقل می شوند، باعث ایجاد زگیل تناسلی (سرطان دهانه رحمhpv) می شوند. این ویروس در صورت بلعیده شدن می‌تواند باعث ایجاد زگیل تناسلی شود، بدون ایجاد ضایعه ساکت بماند یا باعث تغییراتی در سلول‌های دهانه رحم و سرطان دهانه رحم شود.

    عفونتHPV بسیار شایع است. شایع ترین علت سلول های آتیپیک (سلول های معیوب) که در معاینه پاتولوژیک نمونه گرفته شده از دهانه رحم که پاپ اسمیر نامیده می شود، مشاهده می شود، عفونت هایHPV است. بیش از 60 نوع مختلفHPV وجود دارد. برخی از انواع آن باعث سرطان دهانه رحم می شوند. سرطان دهانه رحم از دومین سرطان شایع در زنان است. برخی از انواعHPV همچنین باعث ایجاد اندام تناسلی خارجی (فرج)، مقعد (بریک) و سرطان آلت تناسلی در مردان می شوند.

    زگیل تناسلی در خارج یا داخل واژن، روی دهانه رحم، اطراف مقعد (بریک) و اطراف آلت تناسلی و مقعد در مردان ایجاد می شود. زگیل ها، که معمولاً به صورت خوشه ای ایجاد می شوند، گاهی اوقات می توانند بسیار بزرگ شوند. عفونت هایHPV می توانند باعث تغییراتی در سلول های دهانه رحم و سرطان دهانه رحم در آینده (سرطان دهانه رحمhpv) شوند.

     

    تاثیر مصرف ویتامین بر سرطان دهانه رحم چیست؟

    سیگار خطر ابتلا به سرطان چند سلولی دهانه رحم را در زنان افزایش می دهد. این خطر با مدت و میزان سیگار کشیدن و قرار گرفتن در معرض دود شدید سیگار افزایش می یابد. این خطر در این زنان 3 برابر بیشتر از زنانی است که هرگز سیگار نکشیده اند و در معرض دود سیگار نیستند.

    برخی از مطالعات مورد شاهدی، اثرات غذاهای مختلف را بر خطر سرطان بررسی کرده اند. گزارش شده است که سرطان دهانه رحم در زنانی که رژیم غذایی آنها غنی از کاروتن، ویتامینC، ویتامینE و اسید فولیک است، کمتر دیده می شود. مطالعات نشان داده اند که مصرف کم ویتامینA این خطر را افزایش می دهد. در مطالعات مشابه، مشخص شد که سطح بتاکاروتن با میزان سرطان دهانه رحم نسبت معکوس دارد. با این حال، دو مطالعه تصادفی شده با اسید فولیک خوراکی نتوانستند اثر محافظتی را نشان دهند. برخی از مطالعات تجربی نشان می دهد که ویتامینA از رشد مرتبط باHPV جلوگیری می کند.

     

    HPV چگونه تشخیص داده می شود؟

    زگیل ها را می توان در معاینه زنان مشاهده کرد. ماده ژنتیکی ویروس را می توان در نمونه های گرفته شده از دهانه رحم برای معاینه پاپ اسمیر تشخیص داد و تشخیص عفونتHPV را تایید کرد. اگر سلول های غیرطبیعی در معاینات پاپ اسمیر تشخیص داده شد، نمونه بیوپسی از دهانه رحم گرفته می شود و از نظر سرطان بررسی می شود.

    عفونت‌هایHPV در کسانی که شرکای جنسی متعددی دارند، فعالیت جنسی را از سنین پایین شروع می‌کنند و ناقل سایر عفونت‌های مقاربتی هستند، شایع‌تر است. استفاده از کاندوم در هنگام مقاربت جنسی در پیشگیری از عفونتHPV بسیار مهم است.

    زگیل تناسلی با توجه به محل و اندازه آنها با روش های مختلفی درمان می شود. اگرچه زگیل تناسلی با درمان ناپدید می شود، اما ویروس را نمی توان از بدن حذف کرد. کرم های مختلفی را می توان در درمان زگیل تناسلی استفاده کرد یا زگیل را می توان با کرایوتراپی (انجماد) یا الکتروکوتر (سوختگی) از بین برد.

    زنانی که عفونتHPV دریافت کرده اند باید به طور مرتب از نظر سرطان دهانه رحم بررسی شوند.

     

    بیشتر بخوانید:  سونوگرافی سینه و زیر بغل ، سونوگرافی سه بعدی واژینال ، انواع سونوگرافی

    یافته های بالینی سرطان دهانه رحم چیست؟

    سرطان های در مراحل اولیه معمولاً بدون علامت هستند. برای تشخیص سرطان دهانه رحم، سرطان دهانه رحم، ویروس پاپیلومای انسانی در مراحل اولیه، آزمایش پاپ اسمیر و معاینه زنان و زایمان معمول سالانه مورد نیاز است.

     

    علائم بالینی سرطان پیشرفته چیست؟

    خونریزی بین پریودها

    خونریزی بیش از حد قاعدگی

    افزایش ترشحات واژن

    خونریزی بعد از رابطه جنسی

    درد یک طرفه کشاله ران

    کاهش وزن، کم خونی

     

    تست پاپ اسمیر چگونه انجام می شود؟

    تست پاپ اسمیر یک تست غربالگری برای تشخیص ضایعات پیش سرطانی در دهانه رحم است. در معاینه زنان، سواب سلولی از دهانه رحم گرفته می شود. این سلول ها در آزمایشگاه های پاتولوژی بررسی می شوند.

    اولین آزمایش باید در سن 18 سالگی یا زمانی که فعالیت جنسی شروع می شود انجام شود. باید سالیانه تکرار شود.

    تست پاپ اسمیر ایده ای در مورد سرطان واژن در زنانی که رحم و دهانه رحم خود را با هیسترکتومی برداشته اند به دست می دهد. با در نظر گرفتن عوامل خطر ابتلا به سرطان واژن در زنانی که نتایج تست پاپ اسمیر قبل از هیسترکتومی طبیعی نیست، آزمایش را هر 2 سال یا بیشتر تکرار کنید.

    تست پاپ اسمیر باید هر 6 ماه یکبار در زنان مبتلا به اختلال سیستم ایمنی، پیوند اعضا یا شیمی درمانی تکرار شود.

     

    در تشخیص و درمان چه می شود؟

    از آنجایی که پیشرفت سرطان دهانه رحم، سرطان دهانه رحم ویروس پاپیلومای انسانی، گاهی اوقات می تواند بسیار سریع باشد، انجام معاینه منظم زنان و تست پاپ اسمیر برای تشخیص زودهنگام سرطان برای همه خانم ها اهمیت زیادی دارد. هنگامی که بیماری شروع به نشان دادن علائم می کند، بیشتر در مرحله پیشرفته است. تشخیص سرطان با معاینه زنان و معاینه پاتولوژیک نمونه های گرفته شده انجام می شود. به ترتیب برای تشخیص سرطان دهانه رحم؛

    سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی: زمانی که فرد به پزشک مراجعه می کند، برخی اطلاعات شخصی و خانوادگی از او پرسیده می شود. هدف از این سوالات تعیین عوامل خطر و آشکارسازی علائم سرطان دهانه رحم در بیمار است. وضعیت سلامت عمومی با یک معاینه فیزیکی دقیق ارزیابی می شود. ارزیابی با معاینه زنان تکمیل می شود.

    سیستوسکوپی، پروکتوسکوپی و معاینه با بیهوشی عمومی: در روش سیستوسکوپی، با وارد شدن به مثانه از مجرای ادرار (انتهای مجاری ادراری) با یک لوله سبک، بلند و باریک به مثانه می رسد. با این روش مجرای ادرار و مثانه از نظر گسترش سرطان بررسی می شود. بیوپسی های میلی متری (قطعه ها) را می توان از مناطق مشکوک گرفت. سیستوسکوپی تحت بیهوشی منطقه ای با بی حس کردن تنها ناحیه ای که باید وارد شود یا در برخی بیماران تحت بیهوشی عمومی انجام می شود.

    رکتوسکوپی: وجود سرطان با ورود از رکتوم (انتهای روده بزرگ) با یک لوله روشن بررسی می شود.

    بیوپسی: اگر بیوپسی (قطعه) نشان داد که شما به سرطان دهانه رحم مبتلا هستید، باید با جراح مربوط به درمان این نوع سرطان مشورت کنید.

     

    درمان سرطان دهانه رحم عبارت است از؛ درمان ضایعات پیش سرطانی (پیش سرطانی) به وسعت ضایعه، سن زن و سلامت عمومی او بستگی دارد. در درمان سرطان های در مراحل اولیه، نتایج موفقیت آمیز تنها با برداشتن دهانه رحم یا رحم به دست می آید، در حالی که در سرطان های پیشرفته نیاز به جراحی های بزرگ و رادیوتراپی است.

    بسته به مرحله و درجه سرطان دهانه رحم می توان یکی از گزینه های جراحی، رادیوتراپی و شیمی درمانی را اعمال کرد. بخش کوچکی از سرطان های دهانه رحم در دوران بارداری رخ می دهد. در این صورت بسته به مرحله سرطان دهانه رحم می توان بارداری را ادامه داد و درمان را به بعد از زایمان موکول کرد و یا ممکن است نیاز به خاتمه بارداری و درمان فوری باشد. در نتیجه سرطان دهانه رحم یکی از انواع سرطان های اولیه است که می توان آن را قبل از رسیدن به مرحله سرطان تشخیص داد و شاید درمان کرد. زیرا تغییرات پیش سرطانی را می توان به راحتی غربالگری، شناسایی و درمان کرد. علاوه بر این، به لطف واکسن های توسعه یافته، می توان در برابر برخی از ویروس هایی که باعث سرطان می شوند، محافظت کرد. نباید فراموش کرد که پیشگیری از این نوع سرطان با معاینه منظم پزشک و آزمایش پاپ اسمیر امکان پذیر است.

     

    بیشتر بخوانید: الاستوگرافی چیست؟ ، الاستوگرافی کبد چیست؟ ، اکوکاردیوگرافی جنین ، ماموگرافی چیست؟

    کدام درمان برای سرطان دهانه رحم مفید است؟

    هدف یک درمان درمانی حذف کامل تومور است. تسکین دهنده، یعنی درمانی که بدون از بین بردن بیماری اصلی، عوارض را کاهش می دهد، درمانی است که برای شرایط عمومی بیمار مناسب است و کیفیت زندگی بیمار را در نظر می گیرد و سعی می کند به بهترین شکل روی تومور تأثیر بگذارد. اگر تومور را نتوان به طور کامل برداشت.

    دانستن دقیق محل، اندازه و توزیع تومور به منظور تصمیم گیری در مورد درمان ضروری است. اما اگر این اطلاعات در دسترس باشد، تیمی از متخصصان مانند متخصص زنان، رادیوتراپیست، انکولوژیست و متخصص بیهوشی می توانند روش درمانی مناسب را به همراه بیمار برنامه ریزی کنند.

    عواملی مانند مرحله بیماری سرطان و عوامل خطر مانند درگیری غدد لنفاوی در انتخاب درمان نقش دارند. با این حال، وضعیت عمومی و شرایط زندگی بیمار نیز در اولویت قرار دارد. اگر مشکل پزشکی وجود نداشته باشد، تمایل زنان برای بچه دار شدن نیز مورد توجه قرار می گیرد، اما این موضوع باید قبل از شروع درمان با پزشک مربوطه در میان گذاشته شود.

  • What is a color photo of the uterus?/عکس رنگی رحم چیست؟

    عکس رنگی رحم چیست؟ هیستروسالپنگوگرام (HSG) یک آزمایش اشعه ایکس است. به داخل رحم و لوله های فالوپ و ناحیه اطراف آنها نگاه می کند. در صورتی که برای باردار شدن با مشکل مواجه هستید (ناباروری) ممکن است انجام شود.

    انسداد در لوله های فالوپ و یا حفره غیرطبیعی در رحم ممکن است موجب ناباروری زنان شودمجموعه ای از اشعه ایکس یا فلوروسکوپی رنگ را دنبال می کند که در اشعه ایکس سفید به نظر می رسد، زیرا به داخل رحم و سپس به لوله ها حرکت می کند. در صورت وجود ناهنجاری در شکل رحم مشخص می شوداگر لوله باز باشد، رنگ به تدریج آن را پر می کند. رنگ به داخل حفره لگن می ریزد، جایی که بدن آن را جذب می کند.

    در طول آزمایش، یک رنگ (ماده کنتراست) از طریق یک لوله نازک قرار می گیرد. این لوله از طریق واژن وارد رحم می شود. از آنجایی که رحم و لوله های فالوپ به هم متصل هستند، رنگ به داخل لوله های فالوپ جریان می یابد. تصاویر با استفاده از پرتو ثابت اشعه ایکس (فلوروسکوپی) در حین عبور رنگ از رحم و لوله های فالوپ گرفته می شود.

    برای رزرو نوبت جهت گرفتن عکس رنگی رحم با حضور کادری متخصص و با استفاده از بروزترین تجهیزات روز دنیا با ماتماسبگیرید.

    تصاویر می توانند مشکلاتی مانند آسیب یا ساختار غیر طبیعی رحم یا لوله های فالوپ را نشان دهند. آنها همچنین می توانند انسدادی را نشان دهند که از حرکت تخمک از طریق لوله فالوپ به سمت رحم جلوگیری می کند. انسداد همچنین می تواند از حرکت اسپرم به لوله فالوپ و پیوستن (لقاح) تخمک جلوگیری کند. این آزمایش همچنین ممکن است مشکلاتی را در داخل رحم پیدا کند که بر باروری تأثیر می گذارد.

    What is a color photo of the uterus?/عکس رنگی رحم چیست؟

    عکس رنگی رحم یا هیستروسالپنگوگرام (HSG) برای موارد زیر انجام می شود:

    انسداد لوله فالوپ را بررسی کنید. این آزمایش ممکن است برای یافتن علت ناباروری انجام شود. عفونت، آندومتریوز، یا حاملگی خارج رحمی قبلی ممکن است باعث زخم شدید لوله‌های فالوپ و مسدود شدن لوله‌ها شود. این می تواند از بارداری جلوگیری کند. مشکلات رحم، مانند شکل یا ساختار غیر طبیعی را پیدا کند.

    این آزمایش همچنین می‌تواند به دنبال آسیب، پولیپ، فیبروم، چسبندگی یا جسم خارجی در رحم باشد. این نوع مشکلات ممکن است باعث قاعدگی‌های دردناک یا سقط‌های مکرر شوند. ببینید آیا جراحی برای معکوس کردن بستن لوله‌ها موفقیت‌آمیز بوده است یا خیر.
    آزمایش خود را برای زمانی که پریود نمی شوید برنامه ریزی کنید. پزشک شما ممکن است پیشنهاد کند که این آزمایش بلافاصله پس از پایان قاعدگی و قبل از اینکه تخمدان شما تخمک را آزاد کند (تخمک گذاری) انجام شود. این زمان به پزشک اجازه می دهد تا داخل رحم شما را بهتر ببیند. همچنین از انجام آزمایش در زمانی که ممکن است باردار باشید اجتناب می‌کند.

    هر گونه حساسیتی که دارید و داروهایی که مصرف می‌کنید به پزشک خود اطلاع دهید. پزشک به شما خواهد گفت که آیا باید قبل از انجام هر گونه مصرف دارو را متوقف کنید یا خیر. ممکن است پزشک از شما بخواهد که یک ساعت قبل از انجام آزمایش، یک داروی مسکن بدون نسخه مانند ایبوپروفن مصرف کنید. این می تواند به رفع گرفتگی و درد در طول آزمایش کمک کند. ممکن است بخواهید یک نوار بهداشتی برای پوشیدن بعد از آزمایش همراه داشته باشید. به این دلیل که ممکن است مقداری از رنگ پس از آزمایش از واژن شما نشت کند. ممکن است کمی خونریزی نیز داشته باشید. پیشنهاد میکنیم برای اطلاعات بیشتر مقاله عکس رنگی رحم را مطالعه کنید.

    آیا عکس رنگی رحم درد دارد؟


    به احتمال زیاد در طول آزمایش، گرفتگی هایی مانند دردهای قاعدگی را احساس خواهید کرد. میزان درد شما بستگی به این دارد که پزشک چه مشکلاتی را در طول آزمایش پیدا کرده و درمان می کند. ممکن است مطالعه عکس رنگی رحم با بی حسی در تهران برای شما مفید باشد

    همیشه احتمال کمی برای آسیب به سلول ها یا بافت ها از قرار گرفتن در معرض هر گونه تشعشع وجود دارد. این می تواند شامل سطوح پایین تشعشع مورد استفاده برای این آزمایش باشد. احتمال آسیب ناشی از اشعه ایکس در مقایسه با مزایای احتمالی آزمایش معمولاً بسیار کم است.

    احتمال کمی برای عفونت لگن پس از آزمایش وجود دارد. اگر پزشک فکر کند ممکن است عفونت لگنی داشته باشید، ممکن است به شما آنتی بیوتیک بدهد. احتمال آسیب یا سوراخ شدن رحم یا لوله های فالوپ در طول آزمایش کمی وجود دارد. احتمال کمی برای واکنش آلرژیک به رنگ اشعه ایکس ید وجود دارد.

    برای تجسم سونوگرافی بهینه، اصول مکانیکی، فیزیکی و اولتراسونوگرافی خاصی باید درک شود. کیفیت یک تصویر در نهایت به درجه وضوح بستگی دارد. به طور کلی، هر چه نوک مبدل به هدف تصویربرداری نزدیک‌تر باشد، وضوح تصویر بیشتر می‌شود و بنابراین، تصویر واضح‌تر می‌شود. هر تلاشی باید انجام شود تا از تداخل در انتقال انرژی اولتراسونوگرافی جلوگیری شود. درک کامل آناتومی طولی (ساژیتال)، مقطعی (محوری) و کرونال لگن برای تفسیر بهینه تصویر ضروری است. در حالی که صفحات اسکن برای اسکن ترانس شکمی به طور کلاسیک به صورت ساژیتال، محوری و مایل توصیف می‌شوند، رویکرد ترانس واژینال صفحه اسکن کرونر اضافی را ارائه می‌دهد.12،13 جهت گیری دقیق برای تفسیر مناسب تصویربرداری لگن ضروری است. از آنجایی که بسیاری از تصویربرداری با استفاده از صفحات «ویژه اندام» انجام می شود، پزشک باید از جهت اسکن آگاه باشد تا به تفسیر دقیق یافته های ذکر شده روی تصویر دست یابد.

    علاوه بر درک نیاز به تقریب نزدیک هدف تصویربرداری توسط مبدل، متوجه شوید که کیفیت تصویر تحت تأثیر فرکانس مبدل، فرکانس تکرار پالس و پردازش تصویر است. برای تجزیه و تحلیل عمیق تر از این اصول تصویربرداری، خواننده به متون استاندارد در سونوگرافی ارجاع داده می شود.

     

    اسکن سونوگرافی داپلر

    جهت، سرعت و تغییرپذیری جریان خون را می توان با استفاده از اصل اثر داپلر از طریق سونوگرافی ارزیابی کرد. با نمایش شیفت های فرکانس داپلر که از محاسبه اختلاف بین فرکانس ساطع شده و فرکانس پژواک های برگشتی از یک هدف متحرک حاصل می شود، شکل موج سرعت جریان ایجاد می شود. این را می توان بر حسب سرعت (بر حسب سانتی متر بر ثانیه) و با استفاده از نسبت های توصیفی که تفاوت سرعت سیستولیک و سرعت دیاستولیک را نشان می دهد، توصیف کرد.

    نسبت S/D (که در برخی متون به نسبت A/B نیز گفته می شود) با تقسیم حداکثر سرعت سیستولیک بر سرعت حداقل دیاستولیک محاسبه می شود. با نزدیک شدن سرعت دیاستولیک به صفر، این رابطه کمتر دقیق می شود. برای جلوگیری از این مشکل، نسبت های دیگر نیز استفاده می شود. شاخص ضربان با تقسیم تفاوت بین سرعت سیستولیک و دیاستولیک بر میانگین سرعت ([S - D]/میانگین سرعت) محاسبه می‌شود. شاخص مقاومت همان شمارنده را بر سرعت سیستولیک تقسیم می کند.

    سرعت جریان خون تحت تأثیر نیروی انقباضی میوکارد، قطر رگ و مقاومت پایین دست است. تفسیر شکل‌های موج سرعت جریان مستلزم این است که سرعت جریان خون و حجم جریان به دلیل اثر انقباض عروق مترادف نیستند.

    همانطور که بعدا به آن اشاره شد، توانایی تجسم شریان های کوچک با بازجویی داپلر رنگی، پتانسیل ارزیابی بیشتر شرایط فیزیولوژیک و پاتوفیزیولوژیک را که ممکن است در دستگاه تناسلی زنان رخ دهد، ارائه می دهد. هنگام سفارش و تفسیر مطالعات داپلر تخمدان و رحم، پزشک باید از تأثیر استروژن و پروژسترون بر شکل موج سرعت جریان خون آگاه باشد. به طور کلی، در طی مراحل تخمک گذاری و لوتئال، سرعت دیاستولیک افزایش می یابد (نسبت S/D کاهش یافته، شاخص ضربان یا شاخص مقاومت). این درک برای تفسیر صحیح شکل موج سرعت جریان خون در بیمار پیش از یائسگی ضروری است. با در نظر گرفتن این اصول، بهبود بالقوه در دقت تشخیصی در ارزیابی شرایط عملکردی و همچنین پاتولوژیک در بیمار زنان و زایمان قابل مشاهده است.

    b/عکس رنگی رحم چیست؟

    علائم فیبروم: فشار

    فیبروم ها ممکن است علائم بسیار خفیفی ایجاد کنند، هیچ کدام یا علائم می توانند شدید باشند. در زنانی که علائم را احساس می کنند، این رشد رحم می تواند باعث ایجاد موارد زیر شود:

    فشار روی مثانه یا راست روده

    تکرر ادرار

    یبوست و/یا درد رکتوم

    درد پایین کمر و/یا شکم

    اگر فیبروم‌ها بسیار بزرگ شوند، می‌توانند معده را متسع کنند و زن باردار به نظر برسد.

    علائم فیبروم: تغییرات پریود

    علائم فیبروم: تغییرات پریود

    فیبروم همچنین ممکن است باعث تغییراتی در دوره قاعدگی زنان شود، از جمله:

    گرفتگی و درد خفیف تا شدید

    خونریزی شدیدتر، گاهی همراه با لخته شدن خون

    قاعدگی طولانی تر یا مکرر

    لکه بینی یا خونریزی بین پریودها

     

    فیبروم یا اندومتریوز؟

    فیبروم ها یکی از دلایل درد شدید قاعدگی هستند، اما این درد همچنین می تواند ناشی از آندومتریوز باشد. اندومتریوز زمانی اتفاق می‌افتد که بافت پوشش داخلی رحم در قسمت‌های دیگر بدن رشد می‌کند - که در اینجا با رشد بیرونی رحم و مثانه نشان داده شده است. این بافت در طول قاعدگی شما تجزیه می شود و خونریزی می کند و باعث ایجاد درد در طول سیکل و بافت زخم دردناک می شود. درد فیبروم یا آندومتریوز نیز ممکن است بین پریودها رخ دهد.

     

    چه چیزی باعث فیبروم می شود؟

    علت دقیق فیبروم ناشناخته است. رشد فیبرم ها با هورمون های زنانه استروژن و پروژسترون در ارتباط هستند .  مطالعات نشان داده است که زنانی که عادت ماهانه خود را در سنین پایین‌تر شروع می‌کنند، بیشتر در معرض ابتلا به فیبروم هستند. اگرچه مصرف هورمون های زنانه با فیبروم ها مرتبط است، اما استفاده از قرص های ضد بارداری اینطور نیست.

     

    مقالات پیشنهادی :

    سونوگرافی واژینال

    بیوپسی از پستان و تیروئید

    ام ار آی سینه چیست؟

    انواع فیبروم

    فیبروم های داخل دیواره، شایع ترین، در دیواره رحم رشد می کنند.

    فیبروم های ساب سروزال در بخش بیرونی رحم رشد می کنند و بزرگ می شوند . وقتی بزرگتر می شوند، به دلیل اندازه یا فشار وارده به اندام های مجاور می توانند باعث درد شوند.

    فیبروم های زیر مخاطی درست در زیر پوشش رحم رشد می کنند و می توانند در حفره رحم جمع شوند و منجر به خونریزی شدید و سایر عوارض جدی تر شوند.

    فیبروم های ساقه دار روی ساقه های کوچک داخل یا خارج رحم رشد می کنند.

    امکان داشتن بیش از یک نوع فیبروم وجود دارد.

     

    چه کسانی فیبروم می گیرند؟

    در حالی که مشخص نیست چرا زنان به فیبروم مبتلا می شوند، برخی الگوها مشاهده شده است.

    آنها معمولا در سنین 30 تا 40 سالگی رخ می دهند.

    در بین زنان دارای پوست سیاه بیشتر از سفید پوستان دیده می شود.

    آنها سریعتر رشد می کنند و در سنین پایین در زنان سیاه پوست ظاهر می شوند.

    داشتن یک عضو خانواده مبتلا به فیبروم خطر ابتلا به زن را افزایش می دهد.

    اضافه وزن یا چاقی و فشار خون بالا نیز ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهد.

     

    عوارض: فیبروم و کم خونی

    برخی از زنان مبتلا به فیبروم که خونریزی غیرعادی شدید را در طول دوره قاعدگی خود تجربه می کنند ممکن است دچار کم خونی شوند. بسیاری از موارد کم خونی ناشی از کمبود آهن ناشی از قاعدگی خفیف است و با تغییر رژیم غذایی و قرص های مکمل آهن قابل درمان است. کم خونی درمان نشده می تواند منجر به خستگی و بی حالی - و در موارد شدید، مشکلات قلبی شود.

     r/عکس رنگی رحم چیست؟

    عوارض: باردار شدن

    فیبروم ها معمولاً با باروری و بارداری تداخلی ندارند. با این شرایط ، بعضی از زنان مبتلا به فیبروم عوارض بارداری و خطرات زایمان بیشتری را نسبت به دیگران تجربه می کنند. فیبروم ممکن است باعث شود نوزاد در وضعیت غیر طبیعی قرار گیرد و باعث زایمان زودرس شود. آنها همچنین ممکن است باعث درد لگن و خونریزی شدید پس از زایمان شوند که ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. در برخی موارد، فیبروم ها ممکن است لوله های فالوپ شما را مسدود کنند. فیبروم هایی که در امتداد دیواره داخلی رحم رشد می کنند ممکن است چسبیدن تخمک بارور شده را دشوار کند.

     

    مقالات پیشنهادی :

    بیوپسی دهانه رحم

    بیوپسی سینه در تهران

    بیوپسی کلیه و تشخیص بیماری های کلیوی

    چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

    خونریزی شدید قاعدگی

    دوره هایی که دردناک تر شد

    تکرار در ادرار و یا ناتوانی در کنترل کردن جریان ادرار خود

    تغییر در طول دوره قاعدگی شما طی سه تا شش سیکل

    درد یا سنگینی مداوم جدید در قسمت تحتانی شکم یا لگن

     

    تشخیص: معاینه و تصویربرداری

    پزشک شما ممکن است فیبروم رحمی متوسط و بزرگ را در طول معاینه معمول لگن احساس کند. آزمایش‌هایی مانند سونوگرافی می‌توانند اطلاعاتی در مورد اندازه و محل فیبروم‌های دیگر نشان دهند. برای زنان مبتلا به فیبروم که در تلاش برای باردار شدن هستند، آزمایشی به نام هیستروسالپنگوگرام طرح کلی رحم و لوله های فالوپ را نشان می دهد و ممکن است ناهنجاری ها را تشخیص دهد. روش‌های دیگری برای تجسم داخل رحم یا شکم نیز ممکن است مورد نیاز باشد.

     

    درمان: داروی ضد درد

    داروهای ضد درد، مانند استامینوفن، و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن، می توانند به تسکین دردهای قاعدگی کمک کنند.

     

    درمان: پیشگیری از بارداری

    داروهای ضد بارداری خوراکی سطوح استروژن و پروژسترون را کنترل می کنند. این معمولاً منجر به پریودهای سبک‌تر می‌شود و می‌تواند برخی از دردهای مرتبط با فیبروم‌ها مانند خونریزی شدید و گرفتگی را کاهش دهد. سایر روش‌های کنترل بارداری هورمونی که ممکن است علائم فیبروم را کاهش دهند، شامل تزریق پروژسترون یا IUD آزادکننده پروژسترون است.

     

    سایر درمان های هورمونی

    داروهایی به نام آگونیست های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH) ممکن است با توقف پریود و کوچک شدن فیبروم ها، علائم را به طور موقت از فیبروم ها تسکین دهند. آگونیست های GnRH از تولید استروژن جلوگیری می کنند، بنابراین می توانند باعث تحلیل استخوان، گرگرفتگی و خشکی واژن شوند. پس از پایان درمان، فیبروم ها به اندازه قبلی خود باز می گردند. اینها ممکن است برای کوچک کردن فیبروم قبل از جراحی برداشتن فیبروم استفاده شوند.

     

    درمان: آمبولیزاسیون

    برای علائم خفیف تا متوسط، آمبولیزاسیون فیبروم رحمی ممکن است گزینه خوبی باشد. یک کاتتر به شریان رحمی هدایت داده می شود. سپس ذرات ریز پلاستیک یا ژلاتین در رگ‌های خونی که فیبروم را تغذیه می‌کنند، رها می‌شوند و به مرور زمان باعث کوچک شدن آن می‌شوند. آمبولیزاسیون نباید گزینه ای برای زنانی باشد که می خواهند در مقطعی پس از درمان باردار شوند.

     

    درمان: جراحی

    میومکتومی به طور معمول بزرگترین فیبروم ها را از بین می برد. این یک گزینه برای زنانی است که می خواهند هنوز بچه دار شوند. هیسترکتومی زمانی است که رحم برداشته می شود. احتمال کمی وجود دارد که آنچه تصور می‌شد فیبروم باشد، سرطانی به نام سارکوم رحم باشد. به همین دلیل، FDA توصیه می‌کند که فیبروم را قبل از برداشتن آن به بخش‌های کوچک برش ندهید، فرآیندی به نام مرگ لاپاروسکوپی. ابلیشن آندومتر که برای درمان فیبروم های کوچکتر خوب است، پوشش داخلی رحم را از بین می برد، بنابراین بارداری امکان پذیر نیست.

     

    درمان: سونوگرافی

    سونوگرافی یکی از راه های از بین بردن فیبروم ها بدون آسیب رساندن به رحم است. در این درمان از امواج اولتراسوند با شدت بالا استفاده می شود که بافت فیبروم را از بین می برد. اکثر زنان پس از این روش به سرعت بهبود می یابند و می توانند در عرض 24 ساعت به فعالیت های عادی خود بازگردند. اثرات طولانی مدت آن هنوز در حال بررسی است و برای زنانی که می خواهند باردار شوند توصیه نمی شود.

     

    مقالات پیشنهادی :

     اکوی قلب جنین

     هزینه سونوگرافی سه بعدی رحم

    درمان فیبروم: ورزش کنید

    ورزش منظم ممکن است از فیبروم جلوگیری کند. در یک مطالعه، زنانی که هفت ساعت یا بیشتر در هفته ورزش می کردند، فیبروم های کمتری نسبت به زنانی که کمتر از دو ساعت در هفته ورزش می کردند، داشتند. چاقی همچنین یک عامل خطر برای فیبروم است. بنابراین ورزش منظم می تواند به شما در حفظ وزن سالم و کاهش خطر فیبروم کمک کند.

     w/عکس رنگی رحم چیست؟

    مراقبت از کم خونی

    زنان مبتلا به فیبروم که تنها از طریق رژیم غذایی آهن کافی دریافت نمی کنند ممکن است دچار کم خونی شوند، جایی که بدن گلبول های قرمز کمتری نسبت به حالت عادی دارد. علائم شامل خستگی، درد قفسه سینه و تنگی نفس است. درمان ممکن است شامل مصرف بیشتر غذاهای غنی از آهن مانند گوشت، مرغ، ماهی، سبزیجات برگدار، حبوبات و نان ها و غلات غنی شده با آهن باشد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما همچنین ممکن است مکمل های آهن را پیشنهاد کند.

    آیا عکس رنگی رحم دردناک است؟

    وقتی زنی برای اولین بار از رحم عکس رنگی می گیرد، ممکن است احساس ترس کند زیرا دارد چیز جدیدی را روی خود امتحان می کند و همین ترس است که باعث می شود فکر بیش از حد او را بترساند، اما درد شدیدی وجود ندارد، فقط مقداری بسیار کمی درد وجود دارد.

    زمانی که در هنگام وارد کردن لوله، مقداری گرفتگی ایجاد می‌شود، زن درد خفیفی را احساس می‌کند و این باعث درد جزئی می‌شود و گاهی اوقات یک بی‌حس کننده موضعی قرار می‌گیرد تا زن هیچ دردی، حتی خفیف، احساس نکند و در نتیجه  در صورت درد، هر چه که باشد، بر آن غلبه خواهد شد. و از آنجایی که وجود این اشعه ها ممکن است در خانم ها ایجاد  نگرانی کند، می توان گفت مزایای استفاده کردن از این اشعه ها این است که نیاز به بیهوش کردن عمومی نیست، زیرا درد شدید ایجاد نمی کنند، بلکه بی حسی موضعی کافی است و اشعه ها دقیق ترین اطلاعات را نشان می دهد.

     

    آیا انجام دادن عکس رنگی رحم به باردار شدن خانم ها کمکی خواهد کرد؟

    به احتمال زیاد بارداری بعد از تصویر رنگی از رحم بسیار زیاد است، اما هیچ مدرک علمی دال بر این اتفاق وجود ندارد، زیرا معاینه لوله فالوپ را تمیز می کند و این احتمال بارداری را 3 ماه پس از معاینه افزایش می دهد، اما اگر وجود داشته باشد یک مشکل است، بارداری ممکن است حتی پس از معاینه به تعویق بیفتد.

     

    هزینه اشعه ایکس از رحم

    گاهی اوقات خانمی برای اینکه بتواند هزینه اشعه ایکس را بپردازد می خواهد بداند هزینه اشعه ایکس چقدر است یا قیمت متوسط آن، اما همه جا بسته به نوع دستگاه و قابلیت های آن قیمت متفاوت است.

     

    عکس رنگی رحم و قرار ملاقات آن

    وقتی زنی می‌خواهد از رحم عکس رنگی بگیرد، باید بداند که چه تاریخی برای او مناسب است و نکات مهم را قبل از رفتن به آن پروسه بداند.

     

    زمان عکس رنگی رحم

    قرار گرفتن این عکس‌برداری‌ها بین روز چهارم و دهم پایان سیکل قاعدگی انجام می‌شود و این به این دلیل است که احتمال بارداری وجود دارد و این روش 5 دقیقه طول می کشد.

     

    نکاتی قبل از رفتن به عکس رنگی رحم

    بهتر است خانم ها قبل از مراجعه به پزشک این نکات را رعایت کنند از جمله:

     

    اطمینان حاصل کنید که حاملگی وجود ندارد

    گاهی اوقات ممکن است خانمی در انجام معاینه تاخیر داشته باشد، رابطه جنسی اتفاق بیفتد و بعد از آن حاملگی ایجاد شود، بنابراین بهتر است از وجود تخمک بارور شده اطمینان حاصل شود تا این مسئله برای سلامتی مادر و سلامتی جنین را تهدید کننده نباشد.

     s/عکس رنگی رحم چیست؟

    دانستن عدم وجود عفونت

    اگر خانمی در قسمت  لگن خود عفونت داشته باشد باید قبل از انجام دادن معاینه این موضوع را به پزشک در میان بگذارد تا مشکلی پیش نیاید و گاهی از لگن عکسبرداری می شود  تا مشاهده کنند که آیا مشکلات عفونت دارد یا نه.

     

    مصرف کردن دارو قبل از انجام معاینه

    قبل از ورود به معاینه، پزشک از زن می خواهد که قبل از تکمیل معاینه، آنتی بیوتیک یا مسکن مصرف کند.

     

    آگاهی از وجود هر گونه بیماری قبلی

    در صورتی که خانمی به بیماری مبتلا باشد، دارو مصرف کند یا حساسیت خاصی به مواد ید دار داشته باشد، باید قبل از انجام معاینه، پزشک را از وضعیت خود مطلع کند.

     

    چرا عکس رنگی رحم  انجام می شود؟

    عکس رنگی رحم  نوعی اشعه ایکس از شکم برای اطلاع از وضعیت لوله های فالوپ است. اگر لوله های فالوپ مسدود شده باشد، ممکن است زوجین در باردار شدن مشکل داشته باشند، در موارد ناباروری باید بررسی شود که آیا لوله ها باز هستند یا خیر. همچنین برای بررسی سقط جنین ناشی از ناهنجاری های داخل رحم مانند توده های تومور، چسبندگی و فیبروم های رحمی استفاده می شود.

     

    آیا آزمایش عکس رنگی رحم  شانس بارداری را افزایش می دهد؟

    گاهی اوقات زنانی که تحت این آزمایش قرار می گیرند ممکن است لوله ها را مسدود کرده باشند. اگر مسدودی لوله ها سست یا جدید باشد، این احتمال وجود دارد که بعد از آزمایش عکس رنگی رحم  باز شود. در این موارد ممکن است بیمار پس از آزمایش لوله فالوپ باردار شود. آنتی بیوتیک هایی که قبل از آزمایش لوله داده می شود ممکن است به بهبود بافت عفونی کمک کند.

     مقالات پیشنهادی :

    آمادگی سونوگرافی دالپر واژینال

    آمادگی رادیو گرافی عکس رنگی از مری

    آمادگی سونوگرافی کلیه و مجاری ادراری

    آمادگی سونو گرافی شکم و لگن

    آیا عکس رنگی رحم می تواند لوله هایی را که مسدود شده اند را باز کند؟

    لوله های مسدود شده پس از آزمایش کمتر باز می شوند. اما گاهی اوقات انسداد بافت نازک ممکن است با ریختن رنگ در لوله از بین برود. گاهی اوقات لوله ها پس از وارد کردن رنگ دچار اسپاسم می شوند. این ممکن است تصویری از انسداد هر دو لوله را نشان دهد. اما پس از یک ساعت یا بیشتر، این لوله ها شل می شوند و به عملکرد عادی می رسند.

     

    خطرات عکس رنگی رحم چیست؟

    عکس رنگی رحم  یک روش نسبتاً ایمن در نظر گرفته می شود. با این حال، برخی از عوارض خفیف یا جدی ممکن است در کمتر از 1 درصد مواقع رخ دهند. با این حال، مزایای تشخیص دقیق بسیار بیشتر از خطر است. دوز موثر تشعشع برای این روش متفاوت است. در طول معاینات اشعه ایکس برای استفاده از کمترین دوز تابش ممکن و در عین حال تولید بهترین تصاویر برای ارزیابی دقت ویژه ای صورت می گیرد.

    در صورت بروز یک بیماری التهابی مزمن، عفونت لگنی، یا بیماری مقاربتی درمان نشده، حتماً قبل از عمل به پزشک یا تکنسین اطلاع دهید تا از بدتر شدن عفونت جلوگیری شود.

    در صورت وجود احتمال بارداری، زنان باید همیشه به پزشک یا تکنسین اشعه ایکس اطلاع دهند. برخی از عوارض جانبی تست عکس رنگی رحم  عبارتند از:

    شایع ترین مشکل جدی عکس رنگی رحم  عفونت لگنی است. این معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که یک زن قبلاً یک بیماری لوله‌های رحمی (مانند عفونت قبلی کلامیدیا) داشته باشد. در موارد نادر، عفونت می تواند به لوله های فالوپ آسیب برساند یا برداشتن آنها را ضروری کند. اگر خانمی در طی 1 تا 2 روز پس از عکس رنگی رحم  دچار درد فزاینده یا تب شد، باید با پزشک خود تماس بگیرد.

    غش – به ندرت، برخی از زنان ممکن است در حین یا مدت کوتاهی پس از عمل دچار سبکی سر شوند و به دلیل حمله وازوواگال غش کنند.

    آلرژی به ید - به ندرت، یک زن ممکن است به کنتراست ید مورد استفاده در عکس رنگی رحم  حساسیت داشته باشد. اگر یک زن به ید، رنگ های کنتراست داخل وریدی یا غذاهای دریایی حساسیت دارد، باید پزشک خود را مطلع کند. زنانی که به ید حساسیت دارند باید روش HSG را بدون محلول کنتراست حاوی ید انجام دهند. اگر خانمی بعد از عمل دچار بثورات، خارش یا تورم شد، باید با پزشک خود تماس بگیرد.

    لکه بینی - لکه بینی گاهی 1-2 روز بعد از عکس رنگی رحم  رخ می دهد. مگر اینکه دستور دیگری داده شود، اگر خانمی بعد از عکس رنگی رحم  دچار خونریزی شدید شد، باید پزشک خود را مطلع کند.

     w/عکس رنگی رحم چیست؟

    محدودیت های تست عکس رنگی رحم  چیست؟

    در هیستروسالپنگوگرافی داخل رحم و لوله های فالوپ را می توان دید. ناهنجاری های تخمدان ها، دیواره رحم و سایر ساختارهای لگنی ممکن است با ام آر آی یا سونوگرافی ارزیابی شوند. روش دیگر، یک روش جراحی برای مشاهده مستقیم لوله ها (لاپاراسکوپی) می تواند انجام شود که برای آزمایش لوله فالوپ دقیق تر است. علاوه بر این، لاپاراسکوپی برای تشخیص PCOS در زنان مبتلا به عدم تعادل هورمونی و مقاومت به انسولین بهتر است. در نتیجه این زنان می توانند با رعایت نکات کاهش وزن به بارداری برسند. پیروی از یک رژیم غذایی سالم با کربوهیدرات کمتر، پروتئین بدون چربی و اجتناب از چربی ترانس به زنانPCOS کمک می کند. فشار خون بالا، بیماری های قلبی، سطح قند خون بالا برخی از بیماری های مرتبط باPCOD هستند.

     

    اگر لوله ها در هیستروسالپنگوگرافی مسدود شده باشند، مرحله بعدی چیست؟

    بیماران ممکن است با لاپاراسکوپی مجدداً ارزیابی لوله ها را انجام دهند یا ممکن است به آنها پیشنهاد شود که برای IVF مراجعه کنند. لقاح آزمایشگاهی (IVF) روشی است که می‌تواند عملکرد لوله‌ها را دور بزند و در مواردی که لوله‌های فالوپ مسدود شده‌اند باردار شوند.

     

    آیا جایگزینی برای تست عکس رنگی رحم  وجود دارد؟

    بسیاری از زنان از این آزمایش می ترسند زیرا باعث درد می شود و همچنین در معرض اشعه قرار می گیرد. اغلب آنها به دنبال یک آزمایش جایگزین برای ارزیابی لوله های فالوپ می گردند. لاپاراسکوپی بهترین آزمایش برای بررسی لوله های فالوپ است. می تواند وضعیت تخمدان ها، رحم و لگن را همراه با لوله ها ارزیابی کند. این یک نمای زمان واقعی از تمام اندام های لگن می دهد. اگرچه این یک آزمایش پرهزینه است و نیاز به بیهوشی دارد، اما به عنوان تست استاندارد طلایی برای عملکرد لوله در نظر گرفته می شود.

    هیستروسالپنگوگرام (HSG) و سایر آزمایشات تصویربرداری باروری

    هیستروسالپنگوگرام و سایر آزمایشات تصویربرداری در یک نگاه

    آزمایش‌های باروری که ما برای ارزیابی تصویربرداری دقیق از دستگاه تناسلی زنان استفاده می‌کنیم عبارتند از: هیستروسالپنگوگرام، سونوگرافی و سونوهیستروگرام.

    هیستروسالپنگوگرام (HSG) یک آزمایش رایج مبتنی بر اشعه ایکس است که رحم زن را از نظر ساختار مناسب و لوله های فالوپ او را برای انسداد احتمالی ارزیابی می کند. ما برای ارزیابی اندومتریوز، کیست تخمدان، پولیپ، فیبروم، درد لگن و سایر علل ناباروری در زنان، یک سونوگرافی لگنی از اندام‌های تناسلی انجام می‌دهیم.

    سونوگرافی نمکی که به عنوان سونوهیستروگرام نیز شناخته می‌شود، رحم را به روشی مشابه HSG بررسی می‌کند، اما این تکنیک امکان تصویربرداری همزمان از کل رحم را به جای فقط حفره آن فراهم می‌کند و گاهی اوقات می‌تواند فیبروم‌های رحم، پولیپ‌ها و نقایص ساختاری مادرزادی را تشخیص دهد. گاهی اوقات برای تشخیص قطعی شرایط آناتومیکی که می‌تواند بر درمان باروری تأثیر بگذارد، نیاز به انجام بیش از یکی از آزمایش‌های تصویربرداری بالا داریم.

     

    آزمایش HSG و سایر روش های تصویربرداری برای تشخیص ناباروری در زنان

    متخصصان باروری ما ابتدا با آزمایش خون، معاینه فیزیکی و گفتگو با بیماران زن و مرد، سعی در تعیین علت ناباروری دارند. فراتر از آن، ما اغلب برای بررسی مسائل ساختاری یا بافت غیرطبیعی که ممکن است در ناباروری در زن نقش داشته باشد، به آزمایش‌های پیشرفته باروری زنان تکیه می‌کنیم. چسبندگی لگن (بافت اسکار)، بیماری التهابی لگن  (PID)، اندومتریوز، فیبروم، پولیپ رحم و لوله های فالوپ مسدود شده از عوامل شایع هستند. اما آنها را نمی توان با چشم غیر مسلح دید یا تشخیص داد. برای برخی موارد، ممکن است از روش‌های کم تهاجمی مانند هیستروسکوپی و لاپاراسکوپی استفاده کنیم.

    اما اشکال کمتر تهاجمی تست های تصویربرداری اغلب در آشکار کردن علل ناباروری و درد لگن در زنان بسیار موثر است. این آزمایشات اولیه باروری زنان شامل هیستروسالپنگوگرام، سونوگرافی و سونوهیستروگرام است که سونوهیستروگرام، هیستروسونوگرافی یا سونوگرافی انفوزیون سالین نیز نامیده می شود. توجه داشته باشید که هیچ آزمایش تصویربرداری واحدی برای تشخیص همه شرایط عالی نیست. در برخی موارد، برای درک کامل آناتومی باروری زنان، بیش از یک آزمایش لازم است.

     

    مقالات پیشنهادی :

    آمادگی سونو گرافی فیبرواسکن

    آمادگی سونو گرافی هیسترو سالپنکوگرافی

    آمادگی سونو گرافی هیسترو سونو گرافی

    آمادگی سونو گرافی آنومالی مرحله دوم

    هیستروسالپنگوگرام چیست؟

    هیستروسالپنگوگرام  (HSG)یکی از رایج ترین تست های تشخیصی است که برای ارزیابی آناتومی باروری زنان انجام می شود. تعریف هیستروسالپنگوگرام از کلمات یونانی برای نوشته شده (گرم)، رحم (هیسترا) و لوله های فالوپ گرفته شده است، که پزشکان باستانی فکر می کردند شیپوری شکل هستند (سالپینکس).

    آزمایش HSG یک عکس برداری با اشعه ایکس از رحم و لوله های فالوپ است که با استفاده از رنگ کنتراست، حفره رحم و لوله های فالوپ را که ساختارهای توخالی با فضاهای بالقوه هستند، متسع می کند. اشعه ایکس معمولی رحم و لوله‌ها را نشان نمی‌دهد، اما تزریق رنگ به آرامی به داخل حفره، حفره و لوله‌ها را باز می‌کند و اجازه می‌دهد تا در عکس رادیوگرافی تصویربرداری شوند. این آزمایش برای تشخیص مسدود شدن کامل یا جزئی لوله های فالوپ استفاده می شود. همچنین نشان می دهد که آیا رحم از نظر اندازه و شکل طبیعی است یا خیر. این شرایط رحم و لوله های فالوپ می تواند بر ناباروری در زنان تأثیر بگذارد.

     f/عکس رنگی رحم چیست؟

    روش تست HSG

    آزمایش HSG در مجموعه رادیولوژی انجام می شود. بیمار بیدار است و در واقع می تواند آزمایش را با متخصص باروری تماشا کند. پزشک یک اسپکولوم را وارد واژن می‌کند و سپس یک کاتتر کوچک را از طریق دهانه رحم به داخل رحم هدایت می‌کند. سپس نوعی رنگ موقت به نام محیط کنتراست رادیویی از طریق کاتتر فشار داده می شود تا رحم و لوله ها را پر کند که می توان آنها را روی مانیتور مشاهده کرد. این مایع اندام ها را برجسته می کند تا به وضوح روی صفحه ظاهر شوند.

    تصویر به دست آمده شکل و اندازه رحم را نشان می دهد. اگر فیبروم یا پولیپ در حفره رحم وجود داشته باشد، رنگ در اطراف آنها جریان می یابد و بدین ترتیب این انسدادها مشخص می شود. HSG یک تست غربالگری خوب برای ناهنجاری های رحمی از جمله سپتوم رحم، رحم تک شاخ، رحم دو شاخ و رحم دیدلفی است.

    اگر رنگ در تمام طول لوله های فالوپ جریان داشته باشد، نشان می دهد که هیچ انسدادی وجود ندارد. با این حال، اگر رنگ در هر نقطه از هر یک از لوله‌ها متوقف شود، پزشک می‌تواند ببیند که لوله‌ها به طور جزئی یا کامل بسته شده‌اند که به آن بیماری لوله گفته می‌شود. ناباروری می تواند به این دلیل باشد که اسپرم به دلیل انسداد، نمی تواند به تخمک برای لقاح در لوله فالوپ برسد. چنین محدودیتی در لوله همچنین می تواند مانع از سفر تخم بارور شده (جنین) به رحم برای لانه گزینی و بارداری شود.

    HSG ها همچنین می توانند نشان دهند که آیا بیمار در معرض خطر بیماری هایی مانند اندومتریوز است یا خیر. گاهی اوقات رنگ از طریق لوله جریان می یابد اما به جای اینکه آزادانه در سراسر لگن جریان یابد، در فضای محدود اطراف لوله می ریزد. این امر خطر چسبندگی لگن را افزایش می دهد، که می تواند در اندومتریوز دیده شود و می تواند بر باروری تأثیر بگذارد. یکی از محدودیت های آزمایشHSG این است که لایه عضلانی رحم یا تخمدان ها را مستقیماً نشان نمی دهد.

     

    خطرات و درد هیستروسالپنگوگرام

    در حین HSG ناراحتی برای بیمار وجود دارد، اما درد چندانی ندارد. اغلب پزشک مصرف یک داروی ضدالتهابی مانند ایبوپروفن را قبل از عمل توصیه می کند تا به کاهش ناراحتی ناشی از قرار دادن کاتتر و گرفتگی رحم کمک کند. در غیر این صورت بیهوشی در کار نیست. داشتن مثانه پر قبل از عمل اغلب می تواند قرار دادن کاتتر را بسیار آسان تر و کمتر دردناک کند. پری مثانه را متسع می کند، که در بسیاری از بیماران، رحم را به حالت مستقیم و نه حالت خمیده می برد. این کار گذاشتن کاتتر را آسان تر می کند.

    پس از عمل، ممکن است گرفتگی رحم و در موارد بسیار نادر، عفونت احتمالی لگن وجود داشته باشد که می‌تواند باعث زخم لوله‌ها شود. در صورتی که بیمار در معرض افزایش خطر عفونت لوله های رحمی باشد، آنتی بیوتیک ها تجویز می شود. تصویر HSG چیزی را نشان می دهد که اساساً سایه رحم و لوله های فالوپ بیمار است و مواقعی وجود دارد که این سایه ها ناقص هستند. در این موارد ممکن است آزمایشات تکمیلی لازم باشد.

    در پایان ویزیت یک پد به بیمار داده می شود زیرا انتظار نشت مایع وجود دارد. بیمار برای ادامه فعالیت های عادی خود مشکلی ندارد اما در صورت هر گونه نگرانی بیمار می تواند با تیم مراقبت خود تماس بگیرد. سونوهیستروگرام کم خطر است و عوارض جانبی کمی دارد. ممکن است در مراحلی از عمل احساس ناراحتی کنید، اما مصرف داروهای مسکن از قبل می تواند کمک کننده باشد. احتمال کمی عفونت وجود دارد، اما ارائه دهنده شما می تواند اقداماتی را برای جلوگیری از آن انجام دهد.

    سونوهیستروگرام کم خطر است و عوارض جانبی بسیار کمی دارد. احتمال عفونت بسیار کمی وجود دارد، اما ارائه دهنده شما اقداماتی را برای جلوگیری از آن انجام خواهد داد.

    ممکن است در نقاطی از عمل احساس ناراحتی کنید، اما مصرف داروهای مسکن بدون نسخه (مانند تیلنول یا ایبوپروفن) یک ساعت قبل از آزمایش می تواند کمک کننده باشد.

    اگر متوجه هر یک از این علائم شدید، فوراً به تیم مراقبت خود اطلاع دهید:

    تب

    درد شدید

    تغییرات در ترشحات واژن

    خونریزی بعد از آزمایش

    سونوگرافی سالین (SHG) چیست؟

    سونوگرافی سالین (همچنین به عنوان سونوهیستروگرام، سونوگرافی سالین، سونوهیستروگرام انفوزیون سالین، SIS یاSHG نیز نامیده می‌شود) یک تست باروری مهم است که در طول فرآیند تشخیصی انجام می‌شود تا اطمینان حاصل شود که هیچ مانع فیزیکی برای بارداری موفق وجود ندارد.

    بین روزهای 5 تا 9 سیکل قاعدگی، پزشک شما SHG را برای ارزیابی دقیق شکل حفره رحم و بررسی هرگونه فیبروم، پولیپ، بافت اسکار یا سایر ناهنجاری‌هایی که باید قبل از شروع درمان باروری برطرف شوند، انجام می‌دهد.

    انجام تست های تشخیصی مانند SHG بهترین شانس بارداری سالم را به شما می دهد.

     

    در تست SHG خود چه انتظاری دارید

    در طول فرآیند تست تشخیصی، در هر مرحله دستورالعمل‌های دقیقی به شما داده می‌شود و همیشه می‌توانید هر سوالی که ممکن است در طول مسیر داشته باشید از پرستار خود بپرسید.

    با این حال، ما می دانیم که تلاش برای پیگیری اتفاقات بعدی بسیار دشوار است. با در نظر گرفتن این موضوع، بیایید آنچه را که باید قبل، در طول و بعد از سونوهیستروگرام (SHG) انتظار داشته باشیم تا به شما کمک کند احساس آمادگی بیشتری داشته باشید.

     

    قبل از SHG چه اتفاقی می افتد؟

    پرستار یا پزشک شما در مورد زمان سونوهیستروگرام شما با شما صحبت می کند تا مطمئن شود که در زمان مناسب در طول سیکل شما انجام می شود. با این حال، اگر قبل از SHG همچنان جریان کامل (خونریزی، نه لکه بینی) دارید.

    شما می توانید همانطور که معمولاً می خواهید بخورید، بنوشید و هر دارویی مصرف کنید (مگر اینکه دستور دیگری داده شود).

    لباس‌های راحت بپوشید تا در صورت نیاز به راحتی آن را به لباس مخصوص تعویض کنید.

    توصیه می کنیم تایلنول یا ایبوپروفن را حدود یک ساعت قبل از قرار ملاقات برنامه ریزی شده خود مصرف کنید. این به کاهش هر گونه ناراحتی احتمالی که ممکن است در طول عمل احساس کنید (به عنوان مثال گرفتگی) کمک می کند.

    اگر در مورد SHG خود مضطرب شدید، در گفتن تیم خود تردید نکنید! آنها می توانند والیوم را برای کمک به احساس آرامش بیشتر تجویز کنند. همه ما می خواهیم که شما در طول این فرآیند تا حد امکان راحت باشید.

    وقتی به مطب می رسید، ممکن است از شما نمونه ادرار بخواهند.

    شما یک فرم رضایت برای این روش را بررسی و امضا خواهید کرد.

    یک دستیار پزشکی دستورالعمل های بیشتری را ارائه می دهد و به شما کمک می کند در اتاق مستقر شوید.

     

    مقالات پیشنهادی :

    آمادگی سونو گرافی پاپاورین

    آمادگی سونو گرافی داپلر بارداری

    آمادگی سونو گرافی غربالگری سه ماهه دوم یا آنومالی اسکن

    آمادگی سونو گرافی فیبرو اسکن کبد

    در طول SHG چه اتفاقی می افتد؟

    در طول سونوهیستروگرام، می توانید انتظار داشته باشید که یک ارائه دهنده (معمولاً این پزشک اصلی شما باشد) و یک دستیار پزشکی در اتاق باشد. اگر اتفاقاً یک دانشجوی پزشکی یا رزیدنت در روز SHG شما تیم ما را تحت الشعاع قرار می دهد، ممکن است از شما بپرسند که آیا شما نیز راحت هستید که آنها را در اتاق داشته باشید - که کاملاً به شما بستگی دارد.

    انجام سونوهیستروگرام معمولاً حدود 15 دقیقه طول می کشد.

    یک کاتتر کوچک در داخل رحم شما قرار می گیرد.

    شما کاملاً بیدار خواهید بود و به پشت دراز کشیده و زانوهای خود را خم کرده اید. یک مبدل اولتراسوند باریک به آرامی وارد واژن شما می شود. این مبدل باریک با یک غلاف محافظ یکبار مصرف پوشیده شده و با ژل مخصوص پوشانده می شود.

    سپس سالین استریل (آب) به آرامی از طریق کاتتر به رحم شما تزریق می شود تا تصویر واضحی از حفره رحم ارائه شود.

    با ورود نمک نمک به رحم، می توانید کمی گرفتگی و ناراحتی خفیف داشته باشید.

    پزشک رحم شما را از طریق سونوگرافی به دقت بررسی می کند تا ببیند آیا پولیپ، فیبروم، بافت اسکار یا سایر ناهنجاری ها وجود دارد یا خیر.

    تصاویر اولتراسوند (از جمله تصاویر سه بعدی) از رحم در زمان واقعی گرفته می شود.

    به محض اینکه آزمایش کامل شد، پزشک شما آن تصاویر را با شما مرور خواهد کرد.

     

    بعد از SHG چه اتفاقی می افتد؟

    پس از اتمام SHG، یک نوار بهداشتی برای گرفتن نمک باقیمانده در هنگام خروج از رحم ارائه می شود. احتمال نشت مایع وجود دارد، بنابراین در صورت مشاهده آن نگران نباشید.

    مگر اینکه دستور دیگری داده شود، می توانید به فعالیت های عادی روزانه خود ادامه دهید.

     

    سونوگرافی سالین در مقابل HSG

    آزمایش دیگری که در طول فرآیند تشخیصی انجام می شود هیستروسالپنگوگرام (HSG) نام دارد. این دو روش نام‌های مشابه و اهداف مشترک دارند، اما هر دو معمولاً برای ارزیابی کامل باروری ضروری هستند.

     

    با در نظر گرفتن این موضوع، ممکن است تعجب کنید: SHG چه تفاوتی با HSG دارد؟

    در حالی که سونوگرافی سالین (SHG) از طریق سونوگرافی ترانس واژینال انجام می شود، با استفاده از آب نمک استریل برای مشاهده داخل رحم، هیستروسالپنگوگرام (HSG)شامل استفاده از اشعه ایکس برای ارزیابی آناتومی رحم و لوله های فالوپ است.

    HSG همچنین از یک کاتتر محکم‌تر با نوک بالون برای وارد کردن رنگ مبتنی بر ید به رحم استفاده می‌کند که می‌تواند این روش را نسبت بهSHG ناراحت‌کننده‌تر کند.

     

    آیا باید SHG یا HSG خود را تکرار کنم؟

    هیستروسالپنگوگرام  HSGمعمولاً فقط یک بار انجام می شود و بعید است که تکرار شود.

    سونوگرافی سالین  SHGباید هر شش ماه تکرار شود، زیرا پولیپ، فیبروم و سایر ناهنجاری های رحمی ممکن است ایجاد شود.

     

    سوالات متداول سونوگرافی سالین

    اگر قبل از قرار ملاقات خود نگرانی های طولانی مدتی دارید، به خواندن ادامه دهید تا برخی از سوالات متداول در مورد آزمایش سونوهیستروگرام سالین SHG را مرور کنید.

     

    SHG چقدر طول می کشد؟

    طول هر سونوهیستروگرام کمی متفاوت است، اما می توانید انتظار داشته باشید که خود آزمایش به طور متوسط بین 15 تا 20 دقیقه طول بکشد.

     

    چه زمانی باید سونوهیستروگرام انجام شود؟

    بهترین زمان برای انجام سونوهیستروگرام بعد از پایان قاعدگی، اما قبل از تخمک گذاری است (معمولاً در حدود روزهای 5 تا 9 سیکل شما). چرا؟ این زمانی است که پوشش رحم شما در نازک ترین حالت خود قرار دارد و به پزشک اجازه می دهد تا حفره رحم را به وضوح مشاهده کند.

     

    آیا سونوهیستروگرام  SHGدردناک است؟

    ممکن است گاهی در طول SHG احساس گرفتگی یا ناراحتی خفیف داشته باشید، اما در بیشتر موارد، باید منتظر یک تجربه سریع و نسبتاً بدون درد باشید.

     

    تفاوت سونوهیستروگرام و هیستروسکوپی چیست؟

    در حالی که هیستروسکوپی و سونوهیستروگرام هر دو به پزشک اجازه می دهند که داخل رحم شما را ببیند، سونوهیستروگرام نسبت به هیستروسکوپی ارزان تر، تهاجمی تر و سریع تر است. تنها عیب سونوهیستروگرافی این است که فقط برای تشخیص قابل استفاده است. هیستروسکوپی به ارائه دهنده شما اجازه می دهد تا در صورت نیاز هر گونه پولیپ، فیبروم یا بافت اسکار را به طور همزمان حذف کند.

     

    سونوهیستروگرام واقعا چگونه کار می کند؟

    همانطور که نمک استریل به آرامی از طریق کاتتر و به رحم شما فشار داده می شود، گره اولتراسوند امواج صوتی را از طریق ژل و به بدن شما ارسال می کند. پژواک این امواج صوتی تصویر متحرکی از داخل رحم شما ایجاد می کند که پزشک شما آن را در زمان واقعی ارزیابی می کند.

     

    چرا SHG برای بیماران باروری ضروری است؟

    محلول سالین رحم را گسترش می دهد و حفره رحم را مشخص می کند که امکان ارزیابی دقیق تری را نسبت به سونوگرافی معمولی فراهم می کند. سپس پزشک شما می تواند رحم را ارزیابی کند تا مطمئن شود که محیط سالمی برای لانه گزینی و رشد جنین آماده است.

     

    چه کسی دیگری باید سونوهیستروگرام بگیرد؟

    سونوهیستروگرام می تواند ابزار مفیدی برای کسانی باشد که سعی در باردار شدن ندارند. با ارزیابی شکل و ساختار رحم، پزشک شما ممکن است قادر باشد علت علائمی مانند درد لگن و خونریزی غیرقابل توضیح را مشخص کند.

    ارائه دهنده شما ممکن است سونوهیستروگرام را توصیه کند اگر:

    دوره های قاعدگی شما به طور غیرعادی سنگین یا طولانی است.

    شما بین دوره های منظم خود دچار خونریزی غیرمنتظره واژینال می شوید.

    درد لگنی دائمی و حل نشده دارید.

    دریافت یک دید جامع تر از حفره رحم به پزشک کمک می کند تا تشخیص دقیقی داشته باشد، هرگونه رشد غیرطبیعی یا مشکلات احتمالی را بررسی کند و ارزیابی کند که آیا مداخلات جراحی برای حل آنها ضروری است یا خیر.

     

    تست باروری برای موفقیت شما ضروری است

    در حالی که مواجهه با یک تقویم پر از قرار ملاقات ها و یادگیری در مورد آزمایشات مختلف درگیر در آماده شدن برای درمان باروری می تواند دلهره آور باشد، دلیل اینکه چرا تصمیم به انجام این همه تلاش می کنید را به خاطر بسپارید: به خودتان بهترین شانس ممکن برای موفقیت را بدهید.

    تشخیص ناباروری

    زوج هایی که برای باردار شدن تلاش می کنند ممکن است برای تشخیص ناباروری هیستروسالپنگوگرام (HSG) یا سونوهیستروگرام (SHG) پیشنهاد شود. این آزمایشات به پزشک باروری اجازه می دهد تا لوله های فالوپ و حفره رحم را تجسم کند تا ببیند آیا انسداد وجود دارد یا خیر. HSG وSHG اغلب به عنوان بخشی از یک آزمایش باروری قبل از انجام لقاح آزمایشگاهی (IVF) سفارش داده می شوند. آیا این آزمایش می تواند   میزان بارداری را افزایش دهد؟

     

    rmia HSG در مقابل SHG می تواند هیستروسالپنگوگرام یا سونوهیستروگرام نتایج IVF را بهبود بخشد.

    برای اینکه جنین در لوله فالوپ حرکت کند و در رحم لانه گزینی کند، یک مسیر روشن لازم است. در صورت وجود انسداد، مانند پولیپ یا بافت اسکار، رسیدن به بارداری دشوارتر است. رحم همچنین باید پذیرای جنین باشد، که با رشد توده هایی مانند فیبروم ها که فضا را اشغال می کنند دشوارتر است. زنانی که لوله‌های بسته یا رشد در رحم دارند مشکل بیشتری برای باردار شدن خواهند داشت، اما مداخلات پزشکی می‌تواند کمک کند.

     

    HSG در مقابل SHG

    بهترین راه برای تجسم لوله ها و رحم توسط پزشک، تجویز هیستروسالپنگوگرام یا سونوهیستروگرام است. یک ماده حاجب یا رنگ در طول هیستروسالپنگوگرام به لوله ها و رحم تزریق می شود. در مرحله بعد، یک دستگاه اشعه ایکس برای تجسم ناحیه مورد استفاده قرار می گیرد و رنگ شکل لوله ها و رحم را مشخص می کند. سونوهیستروگرام به طور مشابه عمل می کند اما از آب نمک استریل و سونوگرافی برای تجسم همان ناحیه استفاده می کند. هر دو آزمایش می توانند انسداد را شناسایی کنند.

     

    انتخاب رویکرد مناسب

    از آنجایی که هر دو HSG وSHG اطلاعات یکسانی را ارائه می دهند، بسیاری از مردم فکر می کنند که روش ها قابل تعویض هستند، اما تفاوت های جزئی وجود دارد. مهم ترین تفاوت این است کهHSG از اشعه ایکس استفاده می کند، بنابراین سطح پایین تشعشع وجود دارد. به همین دلیل، آزمایش معمولاً در اوایل چرخه قاعدگی قبل از امکان بارداری انجام می شود. این تضمین می کند که نوزاد در حال رشد در معرض تشعشعات قرار نمی گیرد، اگر بارداری قبل از آزمایش اتفاق افتاده باشد. تحقیقات همچنین نشان می دهد کهSHG در ارزیابی نقایص رحمی حساس تر، اختصاصی تر و دقیق تر است.

     

    بهبود نتایج IVF

    تحقیقات و تجربه شخصی نشان می دهد که احتمال بارداری زنان در 3 ماه پس از آزمایش HSG یاSHG بیشتر است. اگرچه کاملاً درک نشده است، تصور این است که رنگ یا سالین لوله‌ها و رحم را بیرون می‌کشد و احتمال بارداری را افزایش می‌دهد. ایده دیگر این است که رنگHSG پوشش رحم را تقویت می کند و احتمال لانه گزینی جنین را افزایش می دهد. توضیح هر چه که باشد، زنانی کهHSG یاSHG انجام داده اند ممکن است در مدت کوتاهی پس از اتمام آزمایش به طور طبیعی باردار شوند یا موفقیت بهتری باIVF داشته باشند. با این حال، به خاطر داشته باشید که هدف اولیه آزمایشHSG یاSHG، تشخیص مشکلات لوله‌ها و رحم است، نه افزایش شانس بارداری.

    HSG یاSHG می تواند مشکلات مهمی را که ممکن است باعث ناباروری شده یا به آن کمک کند، تشخیص دهد. برای برخی از زنان، این روش دارای مزیت اضافی است که لوله ها را بیرون می کشد و شانس بارداری را افزایش می دهد. بیمارانIVF ممکن است زمانی که انتقال بلافاصله پس از تخلیهHSG یاSHG انجام شود، میزان موفقیت بالاتری را مشاهده کنند، اما تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. بارداری با لوله های شفاف و رحم آماده پذیرش جنین امکان پذیر است.

  • f/اندومتریوز

    اندومتریوز؛ آندومتر بافتی است که داخل رحم را می پوشاند. اندومتریوز وضعیتی است که در آن بافتی مشابه به بافت آندومتر در خارج از قسمت رحم یافت می شود. در ناحیه لگن و شکم تحتانی (شکم) و به ندرت در سایر نواحی بدن «به دام افتاده» است. در حال حاضر مشخص نیست که چه چیزی باعث آندومتریوز می شود. عوامل متعددی وجود دارد که احتمالاً دلایل ژنتیکی، ایمونولوژیکی و هورمونی را شامل می شود.

    آندومتریوز چقدر شایع است؟

    آندومتریوز یک بیماری شایع است که به طور معمول در زنان در سنین باروری رخ می‌دهد. تخمین‌ها نشان می‌دهند که حدود 10٪ از زنان در سنین باروری (تقریباً ۱۰۰ میلیون زن در سراسر جهان) به آندومتریوز مبتلا هستند.

    این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که بافت مشابه با بافت داخلی رحم (آندومتر) در جایی خارج از رحم رشد می‌کند، معمولاً در تخمدان‌ها، لوله‌های فالوپ یا سایر اندام‌های لگنی. علائم آندومتریوز می‌تواند شامل دردهای شدید قاعدگی، درد در حین رابطه جنسی، مشکلات باروری و خونریزی غیر طبیعی باشد. با این حال، بسیاری از زنان مبتلا به آندومتریوز ممکن است بدون علائم جدی یا فقط علائم خفیف داشته باشند، که این ممکن است تشخیص بیماری را دشوار کند.
    تعداد دقیق زنان مبتلا به اندومتریوز مشخص نیست. این به این دلیل است که بسیاری از زنان آندومتریوز بدون علائم یا با علائم خفیف دارند و هرگز تشخیص داده نمی شوند.بررسی‌ها برای تشخیص آندومتریوز تنها در صورتی انجام می‌شود که علائم دردسرساز شوند و با درمان‌های اولیه کاهش نیابند. تخمین ها متفاوت است، به طوری که از حدود 1 در 10 تا 5 از هر 10 زن به درجاتی از اندومتریوز مبتلا می شوند.
    اگر علائم آندومتریوز برای فرد ایجاد شود، معمولاً در سنین 25 تا 40 سالگی این مشکل شروع می شود. بعضی مواقع علائم آندومتریوز در سال های نوجوانی نیز شروع می شود. اندومتریوز می تواند هر زنی با هر شرایطی را تحت تاثیر قرار دهد. با این حال:گاهی اوقات در بین افراد خانواده اتفاق می افتد. بنابراین، آندومتریوز در بستگان خونی نزدیک زنان مبتلا بسیار شایع تر است.اندومتریوز در زنان پس از یائسگی بسیار نادر است، زیرا برای ایجاد آندومتریوز به استروژن، که یک هورمون زنانه است نیاز دارید. سطح استروژن پس از یائسگی به مقدار زیاد کاهش می یابد.قرص ضد بارداری خوراکی ترکیبی (که اغلب به آن "قرص" گفته می شود) خطر ابتلا به اندومتریوز را کاهش می دهد. این اثر محافظتی ممکن است تا یک سال پس از قطع «قرص» باقی بماند.

    a/اندومتریوز

    اگر سوالی در مورد رادیولوژی  دارید و یا پزشک برایتان رادیولوژی  تجویز کرده است

    می توانید با ما در مرکز سونوگرافی  الوند در تماس باشید.

    علائم اندومتریوز


    تکه های اندومتریوز می توانند از نظر اندازه از اندازه سر سوزن گرفته تا توده های بزرگ متفاوت باشند. بسیاری از زنان مبتلا به مشکل اندومتریوز هیچ علامتی ندارند. اگر علائم ایجاد شود، ممکن است متفاوت باشد، و شامل موارد ذکر شده در زیر می شود.به طور کلی، هر چه تکه های آندومتریوز بزرگتر باشد، علائم بدتر می شود. در هر صورت، همیشه صادق نخواهد بود. برخی از زنان دارای تکه های بزرگ اندومتریوز بدون علامت هستند. برخی از زنان فقط چند نقطه اندومتریوز دارند اما علائم بدی دارند. علائم احتمالی زیادی وجود دارد.

    علائم شایع تر آندومتریوز عبارتند از:


    دوره های دردناک درد معمولاً چند روز قبل از پریود شروع می‌شود و معمولاً در تمام دوره طول می‌کشد. این درد با درد قاعدگی معمولی متفاوت است که معمولاً آنقدر شدید نیست و طولانی نیست.
    رابطه جنسی دردناک درد معمولاً در اعماق درون احساس می شود و ممکن است چند ساعت بعد از رابطه جنسی ادامه یابد.
    درد در قسمت تحتانی شکم (شکم) و ناحیه لگن. گاهی اوقات درد ثابت است اما معمولاً در روزهای قبل و در طول پریود بدتر می شود.
    سایر علائم قاعدگی ممکن است رخ دهد - به عنوان مثال، خونریزی در بین دوره ها.
    مشکل باردار شدن (کاهش باروری). این ممکن است به دلیل آندومتریوز باشد که مانع از عبور تخمک از تخمدان به لوله فالوپ می شود. گاهی اوقات دلیل کاهش باروری مشخص نیست.


    علائم دیگر عبارتند از: خستگی، درد هنگام دفع، درد در قسمت پایین شکم هنگام دفع ادرار، کمردرد و به ندرت وجود خون در ادرار یا مدفوع.
    به ندرت، لکه های اندومتریوز در سایر نقاط بدن رخ می دهد. این می تواند باعث ایجاد دردهای غیرعادی در قسمت هایی از بدن شود که همزمان با دردهای پریود رخ می دهد.اندومتریوز باعث می شوددر طول سالیان متمادی تئوری های مختلفی برای علت آندومتریوز وجود داشته است. پوشش داخلی رحم (رحم) آندومتر نامیده می شود. یک نظریه این بود که برخی از سلول های آندومتر به خارج از رحم وارد ناحیه لگن می شوند. وقتی پریود می‌شوید، با ریختن به سمت عقب در امتداد لوله‌های فالوپ به آنجا می‌رسند.لکه های اندومتریوز تمایل دارند "چسبنده" باشند و ممکن است اندام ها را به یکدیگر بپیوندند. اصطلاح پزشکی برای این چسبندگی است. برای مثال، مثانه یا روده ممکن است به رحم «بچسبد». تکه های بزرگ آندومتریوز ممکن است به کیست هایی تبدیل شوند که هر ماه هنگام پریود شدن شما خونریزی می کنند. کیست ها می توانند با خون تیره پر شوند و به عنوان کیست های شکلاتی شناخته می شوند.

    تشخیص اندومتریوز چگونه تایید می شود؟


    اندومتریوز معمولا با لاپاراسکوپی تایید می شود. این یک عمل کوچک است که شامل ایجاد یک برش کوچک، تحت بیهوشی، در دیواره شکم (شکم) زیر دکمه شکم (ناف) است. یک ابزار نازک تلسکوپ مانند (لاپاروسکوپ) از طریق پوست فشار داده می شود تا به داخل آن نگاه کند. تکه های اندومتریوز توسط پزشک قابل مشاهده است.با این حال، علائم آندومتریوز می تواند ناشی از شرایط دیگر باشد. بنابراین، اگر هر یک از علائم آندومتریوز بالا ماندگار شد، معمولاً آزمایشاتی برای یافتن علت علائم توصیه می شود.

    تشخیص اندومتریوز معمولاً از طریق ترکیب علائم بالینی، معاینات فیزیکی و آزمایش‌های تصویربرداری انجام می‌شود. در برخی موارد، نیاز به انجام عمل جراحی برای تأیید نهایی تشخیص است. مراحل رایج تشخیص اندومتریوز به شرح زیر است.

    تاریخچه پزشکی و علائم بالینی

    پزشک از بیمار در مورد علائمی مانند درد قاعدگی، درد حین رابطه جنسی، درد در هنگام ادرار یا اجابت مزاج، مشکلات ناباروری و تاریخچه قاعدگی سوالاتی می‌پرسد. این علائم ممکن است نشان‌دهنده اندومتریوز باشند.

    معاینه فیزیکی

    پزشک ممکن است معاینه لگنی انجام دهد تا نشانه‌هایی از توده‌ها یا حساسیت در نواحی خاص لگن را شناسایی کند.

    آزمایش‌های تصویربرداری

    اولتراسونوگرافی (سونوگرافی): ممکن است برای شناسایی کیست‌های اندومتریوز (که به نام "آندومتریوما" شناخته می‌شوند) استفاده شود.

    MRI (تصویربرداری با تشدید مغناطیسی): این روش تصویربرداری دقیق‌تری برای ارزیابی عمق و گسترش اندومتریوز در نواحی مختلف است.

    لاپاراسکوپی

    این روش جراحی با بی‌هوشی عمومی انجام می‌شود. پزشک از طریق یک برش کوچک در شکم دوربین کوچکی را وارد می‌کند تا به طور مستقیم داخل لگن را مشاهده کرده و در صورت نیاز نمونه‌برداری (بیوپسی) انجام دهد. لاپاراسکوپی دقیق‌ترین روش برای تشخیص قطعی اندومتریوز است و به پزشک این امکان را می‌دهد که ضایعات اندومتریوز را شناسایی و درمان کند.

    آزمایش‌های خون

    در برخی موارد، آزمایش‌های خون ممکن است برای بررسی علائم التهابی یا اندازه‌گیری سطح برخی از نشانگرهای زیستی مانند "CA-125" انجام شود، اما این آزمایش‌ها به تنهایی برای تشخیص قطعی اندومتریوز کافی نیستند. در نهایت، تشخیص قطعی اندومتریوز معمولاً از طریق لاپاراسکوپی تایید می‌شود.

    اندومتریوز

    اگر مشکل اندومتریوز درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟


    نحوه پیشرفت اندومتریوز شما بسیار متغیر است. اگر اندومتریوز درمان نشود، ممکن است بهبود یابد، اما ممکن است بدتر شود یا به همان شکل باقی بماند. اندومتریوز یک بیماری سرطانی نیست.گاهی اوقات عوارض در زنان مبتلا به اندومتریوز شدید درمان نشده رخ می دهد. به عنوان مثال، لکه های بزرگ آندومتریوز گاهی اوقات می تواند باعث انسداد (انسداد) روده یا لوله (حالب) از کلیه به مثانه شود.

    اندومتریوز یک بیماری است که در آن بافتی مشابه بافت داخلی رحم (آندومتر) در خارج از رحم رشد می‌کند، مانند تخمدان‌ها، لوله‌های فالوپ و دیگر قسمت‌های لگن. اگر اندومتریوز درمان نشود، می‌تواند منجر به مشکلات مختلفی شود.

    ناباروری: یکی از عوارض شایع اندومتریوز ناباروری است. این بیماری می‌تواند باعث ایجاد انسداد در لوله‌های فالوپ یا آسیب به تخمدان‌ها شود، که در نتیجه بارداری را دشوار می‌کند. حدود ۳۰-۴۰٪ از زنانی که دچار اندومتریوز هستند، با مشکل ناباروری مواجه می‌شوند.

    درد مزمن: دردهای مزمن در نواحی مختلف بدن از جمله پایین شکم، لگن و کمر می‌تواند شدت پیدا کند. این دردها معمولاً در زمان پریود یا در حین رابطه جنسی بدتر می‌شوند و در صورت عدم درمان ممکن است به صورت مداوم ادامه یابند.

    آسیب به اندام‌های دیگر: اگر بیماری پیشرفت کند، ممکن است به ارگان‌های دیگر مثل روده‌ها، مثانه و مجاری ادراری آسیب وارد کند. این ممکن است منجر به مشکلات ادراری، گوارشی و مشکلات در دفع مدفوع شود.

    تشکیل کیست‌ها: در برخی موارد، اندومتریوز می‌تواند منجر به تشکیل کیست‌هایی به نام "اندومتریوما" در تخمدان‌ها شود که ممکن است دردناک باشند و حتی در صورت عدم درمان، به جراحی نیاز پیدا کند.

    افزایش خطر ابتلا به برخی بیماری‌ها: در برخی موارد، زنان مبتلا به اندومتریوز ممکن است در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به سرطان تخمدان قرار گیرند، اگرچه این ارتباط به طور قطعی اثبات نشده است.

    درمان اندومتریوز می‌تواند به کاهش علائم، بهبود کیفیت زندگی و پیشگیری از عوارض جدی کمک کند. بنابراین، مشورت با پزشک و تشخیص دقیق بیماری از اهمیت بالایی برخوردار است.

    اهداف درمان اندومتریوز چیست؟


    هدف اصلی درمان بهبود علائم آندومتریوز مانند درد و پریودهای سنگین و بهبود باروری در صورت بروز این مشکل است. گزینه های درمانی مختلفی وجود دارد که در زیر مورد بحث قرار می گیرد.

    هدف اصلی درمان اندومتریوز، کاهش علائم، بهبود کیفیت زندگی بیمار و پیشگیری از عوارض بلندمدت است. درمان‌های مختلف می‌توانند به طور مستقیم یا غیرمستقیم به این اهداف کمک کنند. اهداف درمانی اندومتریوز عبارتند از:

    کاهش درد: دردهای قاعدگی، درد حین یا پس از رابطه جنسی، درد در هنگام اجابت مزاج و درد لگنی از شایع‌ترین علائم اندومتریوز هستند. یکی از اهداف درمان، کاهش این دردها با دارو یا جراحی است.

    بهبود باروری: بسیاری از زنان مبتلا به اندومتریوز با مشکلات باروری مواجه می‌شوند. درمان‌هایی که هدفشان تسهیل بارداری و افزایش شانس بارداری در زنان مبتلا به اندومتریوز است، از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند.

    جلوگیری از پیشرفت بیماری: با درمان‌های مناسب، می‌توان از گسترش بافت اندومتریوز به دیگر نواحی جلوگیری کرد و شدت علائم را کاهش داد.

    حفظ کیفیت زندگی: اندومتریوز می‌تواند تأثیر زیادی بر زندگی اجتماعی، روانی و جنسی فرد بگذارد. درمان‌های مؤثر می‌توانند به بهبود وضعیت روحی و اجتماعی فرد کمک کنند.

    مدیریت عوارض بلندمدت: برخی از زنان مبتلا به اندومتریوز دچار مشکلاتی مانند آسیب به تخمدان‌ها یا مشکلات مزمن دیگر می‌شوند که درمان به موقع می‌تواند از ایجاد این عوارض جلوگیری کند. در نهایت، نوع درمان بر اساس شدت بیماری، علائم، سن، وضعیت باروری و تمایل به داشتن فرزند تعیین می‌شود.

     

    endometriosis/اندومتریوز

    مقالات پیشنهادی :

    سونوگرافی شبانه روزی

    سونوگرافی خانم

    مرکز تخصصی ماموگرافی

    درمان اندومتریوز


    اگر علائم اندومتریوز خفیف هستند و باروری برای شما مشکلی ندارد، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. در حدود 3 مورد از 10 مورد، آندومتریوز از بین می رود و علائم بدون هیچ درمانی برطرف می شود. اگر علائم برطرف نشد یا بدتر شدند، همیشه می توانید نظر خود را تغییر دهید و درمان آندومتریوز را انتخاب کنید.

    مسکن برای اندومتریوز


    در صورت خفیف بودن علائم، ممکن است پاراستامول مصرف شده در دوره قاعدگی تمام چیزی باشد که شما نیاز دارید.
    مسکن های ضد التهابی مانند ایبوپروفن، دیکلوفناک و ناپروکسن ممکن است بهتر از پاراستامول باشند. با این حال، برخی از افراد با این موارد عوارض جانبی دارند.
    کدئین به تنهایی یا همراه با پاراستامول، مسکن قوی تری است. اگر داروهای ضد التهاب مناسب نباشند، ممکن است یک گزینه باشد. یبوست یک عارضه جانبی رایج است.
    برای تسکین درد در دوره قاعدگی، بهتر است به‌جای «زمان و زمان»، مسکن‌ها را به طور منظم در طول دوره قاعدگی مصرف کنید. می توانید علاوه بر درمان های دیگر از مسکن استفاده کنید.

    درمان هورمونی برای اندومتریوز


    چندین گزینه وجود دارد. آنها می توانند موثر باشند، به ویژه در کاهش درد. آنها باروری را بهبود نمی بخشند اما کاهش دائمی در باروری وجود ندارد.

    قرص ضد بارداری خوراکی ترکیبی - "قرص".
    سیستم داخل رحمی (IUS).
    آنالوگ های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH). چندین آماده سازی آنالوگ GnRH وجود دارد که شامل بوسرلین، گوسرلین، نافارلین، لوپرورلین و تریپتورلین می شود.
    قرص هورمون پروژسترون قرص های هورمون پروژسترون شامل نورتیسترون، دیدروژسترون و مدروکسی پروژسترون است.
    دانازول.

    جراحی برای اندومتریوز


    گاهی اوقات جراحی برای برداشتن برخی از تکه های بزرگتر اندومتریوز توصیه می شود. اگر مشکل ناباروری باشد، عمل ممکن است علائم را کاهش دهد و احتمال بارداری را افزایش دهد.تکنیک های مختلفی وجود دارد که می توان از آنها استفاده کرد. معمولاً یک ابزار نازک تلسکوپ مانند (لاپاروسکوپ) از طریق یک بریدگی کوچک در شکم (شکم) رانده می شود. سپس جراح از لاپاراسکوپ برای دیدن داخل شکم و برداشتن کیست ها یا سایر بافت های اندومتریوز (جراحی سوراخ کلید) استفاده می کند.

    جایگزینی برای برداشتن (حذف نواحی اندومتریوز) استفاده از حرارت مستقیم یا لیزر برای از بین بردن بافت مشکوک به اندومتریوز است (به این عمل فرسایش گفته می شود). اکسیزیون اکنون به فرسایش ارجحیت دارد.

    با این حال، برداشتن یا فرسایش، با برداشتن نواحی از بافت اسکار (چسبندگی)، می تواند برای اندومتریوزی که روده، مثانه یا لوله حمل ادرار از کلیه به مثانه (حالب) را درگیر نمی کند، استفاده شود. این باعث افزایش شانس بارداری می شود.گاهی اوقات، اما کمتر، یک عمل سنتی تر با یک برش بزرگتر روی شکم انجام می شود تا لکه های بزرگتر آندومتریوز یا کیست ها برداشته شود.

    هیسترکتومی برای اندومتریوز


    اگر خانواده خود را تکمیل کرده اید و سایر درمان های اندومتریوز به خوبی جواب نداده اند، برداشتن رحم (رحم) - هیسترکتومی - ممکن است یک گزینه باشد. تخمدان ها نیز ممکن است برداشته شوند. اگر تخمدان های شما برداشته نشود، احتمال بازگشت آندومتریوز بیشتر است. اگر تخمدان های شما در طول هیسترکتومی برداشته شوند، ممکن است به درمان جایگزینی هورمونی (HRT) نیاز داشته باشید و این باید با شما در میان گذاشته شود.

    چند نکته کلی در مورد درمان اندومتریوزممکن است درمان اولیه بدون تشخیص قطعی توصیه شود.راه برای تایید تشخیص آندومتریوز انجام لاپاراسکوپی (عمل کوچکی که قبلا توضیح داده شد) است. با این حال، بسیاری از زنان علائمی را بروز می‌دهند که «احتمالاً» به دلیل آندومتریوز مانند پریودهای دردناک است - اما هنوز لاپاراسکوپی نکرده‌اند. در چنین شرایطی، پزشک شما ممکن است درمان اولیه مسکن‌ها و/یا «قرص» یا سیستم داخل رحمی آزادکننده لوونورژسترل (LNG-IUS) را پیشنهاد کند، به‌ویژه اگر به پیشگیری از بارداری نیز نیاز دارید. این درمان‌ها به هر حال برای درمان دردهای پریود، حتی بدون آندومتریوز، استفاده می‌شوند. اگر علائم آندومتریوز با این درمان اولیه بهبود یابد (همانطور که اغلب انجام می شود)، ممکن است نیازی به لاپاراسکوپی نباشد.

    endometriosis/اندومتریوز

    مقالات پیشنهادی :

    ماموگرافی دیجیتال

    سونو گرافی در تهران

    سونو گرافی آنومالی

    عکس رنگی رحم  با بی حسی در تهران

    لاپاراسکوپی برای تشخیص و درمان آندومتریوزلاپاراسکوپی تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. ممکن است یکی برای تایید تشخیص آندومتریوز داشته باشید. متخصص شما همچنین ممکن است در همان زمان رضایت شما را برای درمان هر تکه بزرگی که ممکن است پیدا کند (همانطور که قبلا توضیح داده شد) "در حالی که آنها در آنجا هستند" درخواست کند. این باعث صرفه جویی در انجام دو لاپاراسکوپی - یکی برای تشخیص و دیگری برای درمان می شود.

    شدت و نوع علائم اندومتریوز ممکن است بر انتخاب درمان تأثیر بگذاردبرخی از زنان مبتلا به اندومتریوز هیچ علامتی ندارند و نیازی به درمان ندارند. اگر علائم اندومتریوز خفیف باشد، داروهای مسکن به تنهایی ممکن است خوب باشند. درمان‌های هورمونی معمولاً برای تسکین درد خوب عمل می‌کنند، اما باروری را بهبود نمی‌بخشند. اگر ناباروری ناشی از آندومتریوز باشد، ممکن است نیاز به جراحی باشد.

    موفقیت درمان اندومتریوز و عوارض جانبی آن به طور کلی، گزینه‌های درمان هورمونی همگی تقریباً یک میزان موفقیت در کاهش درد دارند. با این حال، برخی از زنان یک درمان را بهتر از دیگران می یابند. همچنین، درمان ها دارای عوارض جانبی متفاوتی هستند. ممکن است یکی را امتحان کنید و ممکن است خوب باشد. با این حال، اگر درمان اول مناسب نباشد، تغییر از یک درمان به دیگری غیرعادی نیست.

    سن و برنامه ریزی برای بارداری علائم آندومتریوز اغلب در دوران بارداری بهبود می یابد. همچنین، هر چه مدت طولانی تری آندومتریوز داشته باشید، احتمال کاهش باروری بیشتر می شود. اگر برنامه هایی برای بچه دار شدن دارید، ممکن است لازم باشد این را در نظر بگیرید. اگر خانواده شما کامل باشد، گزینه های درمانی شما گسترده تر خواهد بود.

    طول درمان اندومتریوزممکن است چند ماه درمان هورمونی طول بکشد تا از فواید کامل بهره مند شوید. اگر درد فوراً از بین نرفت، چند سیکل قاعدگی را ادامه دهید. آنالوگ های دانازول و GnRH معمولاً فقط برای شش ماه توصیه می شوند. علائم ممکن است پس از شش ماه درمان بسیار بهبود یابد، اما ممکن است پس از قطع درمان دوباره عود کند. پروژسترون ها، "قرص" و LNG-IUS برای درمان طولانی مدت مناسب هستند.

    عودها


    هنگامی که اندومتریوز با درمان برطرف شد، ممکن است در آینده دوباره عود کند. در صورت بازگشت علائم ممکن است نیاز به درمان بیشتر یا ترکیبی از درمان ها باشد.

    اندومتریوز

    اندومتریوز؛مهمترین چیزهایی که باید بدانید:

    آندومتریوز اختلالی است که در آن بافت آندومتر مانند (مانند آندومتر که رحم را می پوشاند) در سایر قسمت های بدن وجود دارد.

    آندومتریوز علت اصلی درد لگن و رابطه جنسی دردناک است

    تا زمانی که اندومتریوز بهتر شناخته نشود، فقط علائم را می توان درمان کرد و نه علل زمینه ای

    گزینه های مدیریتی شامل داروها، جراحی و احتمالاً تغییر شیوه زندگی است

    اندومتریوز چیست؟

    آندومتریوز یک اختلال رایج است که در آن بافت مشابه آندومتر در جایی که قرار نیست رشد می کند. بافت آندومتر بافتی است که در رحم رشد می کند و می ریزد. در بیشتر موارد، این رشد روی اندام‌های حفره لگن و اطراف آن اتفاق می‌افتد. بافت در اندومتریوز مشابه بافت داخل رحم عمل می کند: رشد می کند، ضخیم می شود و سعی می کند با هر سیکل قاعدگی ریزش کند. از آنجایی که بافت راهی برای خروج از بدن ندارد، می‌تواند باعث چسبندگی، ندول‌ها و ضایعاتی شود که باعث واکنش التهابی می‌شود. این می تواند منجر به درد و سایر عوارض مانند ناباروری شود.

    اندومتریوز ممکن است از هر 10 زن در سنین باروری 1 نفر را تحت تاثیر قرار دهد، اگرچه تخمین ها بسیار متفاوت است و احتمالاً شیوع آن در بین جمعیت ها متفاوت است. به عنوان مثال ممکن است بروز در زنان سیاه پوست و اسپانیایی کمتر باشد.

    تشخیص زودهنگام این بیماری می‌تواند مشکلی باشد، زیرا بسیاری از افراد علائمی ندارند و به دلیل اینکه تأیید تشخیص نیاز به یک روش جراحی دارد. برخی دیگر برای سال ها علائم دارند و قبل از تشخیص به چند پزشک مراجعه می کنند. اگر فکر می کنید ممکن است اندومتریوز داشته باشید، ردیابی درد، خونریزی و سایر علائم در Clue می تواند اطلاعاتی را در اختیار ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما قرار دهد که ممکن است به تشخیص و تشکیل یک برنامه درمانی کمک کند. درمان زودهنگام می تواند خطر و همچنین عوارض را کاهش دهد.

    چیزی که ممکن است متوجه شوید

    علائم آندومتریوز می تواند از اوایل نوجوانی شروع شود یا ممکن است بعداً در بزرگسالی خود را نشان دهد. علائم آن ممکن است همیشه رخ دهد یا بصورت دوره ای باشد. علائم چرخه‌ای در هر سیکل قاعدگی در همان زمان ظاهر می‌شوند و از بین می‌روند و اغلب تقریباً همزمان با قاعدگی رخ می‌دهند. علائم و تاثیر آندومتریوز می تواند بر اساس محل قرارگیری بافت متفاوت باشد. برای مثال آندومتریوز تخمدان یکی از انواعی است که می تواند باعث ناباروری شود. به نظر نمی رسد مرحله پیشرفت اندومتریوز با شدت علائم مرتبط باشد.

    علائم شایع اندومتریوز عبارتند از:

    دردهای قبل از قاعدگی/قاعدگی که بسیار دردناک هستند

    درد حین یا بعد از رابطه جنسی (دیسپارونی)

    حرکات دردناک روده و/یا ادرار

    درد در ناحیه شکم، کمر یا ران اغلب در طول چرخه ادامه می یابد

    دوره های سنگین

    مشکل باردار شدن (ناباروری)

    اندومتریوز می تواند تقریباً همزمان با اولین پریود (*منارک*) شروع شود. این می تواند باعث شود فرد فکر کند که سطح بالای درد برای آنها "طبیعی" است، در حالی که ممکن است در واقع ناشی از آندومتریوز یا بیماری دیگری باشد.

    اگر درد قاعدگی خود را زیر سوال می برید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید تا ببینید آیا اندومتریوز ممکن است عاملی باشد یا خیر.

    K/اندومتریوز

    چه چیزی باعث آندومتریوز می شود؟

    دلایل رشد بافت مشابه آندومتر در جایی که در اندومتریوز رشد می کند ناشناخته است. در ابتدا تصور می شد که علت آن برگشت بافت رحم از طریق لوله های فالوپ به داخل حفره لگنی است (یعنی قاعدگی رتروگراد)، اما از هر 10 نفر 9 نفر قاعدگی رتروگراد دارند و اکثر آنها دچار آندومتریوز نمی شوند که نشان دهنده درگیری عوامل دیگر

    همچنین برخی از دختران قبل از رسیدن به قاعدگی دچار این عارضه می شوند.

    یک نظریه این است که آندومتریوز می تواند از سلول های آندومتر که از طریق رگ های خونی یا سیستم لنفاوی حرکت می کنند ایجاد شود. مورد دیگر این است که سلول های خارج از رحم ممکن است به سلول های آندومتر تبدیل شوند. در آندومتریوز پیش از قاعدگی، پیشنهاد شده است که قرار گرفتن در معرض هورمون های مادری و خونریزی رحمی نوزاد نقش دارد.

     استروژن اضافی، ژن ها و سیستم ایمنی بدن ممکن است در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند.

    شواهدی هم وجود دارد که نشان می دهد اندومتریوزاز طریق خانواده ها هم انتقال پیدا میکند.

     این بدان معنی است که اگر فردی در خانواده بیولوژیکی خود نیز به این بیماری مبتلا شود، ممکن است احتمال ابتلا به آن بیشتر باشد. همچنین اگر در سنین پایین‌تر یا اصلاً زایمان نکند، در سنین پایین‌تر در قاعدگی یا یائسگی دیررس، یا اگر سیکل‌های قاعدگی کوتاه (کمتر از ۲۸ روز) داشته باشند، ممکن است احتمال ابتلا به آندومتریوز بیشتر شود.

    این ممکن است به این دلیل باشد که آنها به طور متوسط ​​چرخه های قاعدگی بیشتری داشته اند و بیشتر در معرض استروژن قرار گرفته اند. برخی تحقیقات نشان می دهد که افراد مبتلا به آندومتریوز تمایل به التهاب کلی بالاتر در بدن، سطوح بالاتر چربی های "بد" در مقابل "خوب" در خون (لیپوپروتئین های با چگالی کم در مقابل لیپوپروتئین های با چگالی بالا) و سطوح بالاتر اکسیداتیو دارند. فشار .

     استرس اکسیداتیو به سطح آسیب سلول‌ها، بافت‌ها و اندام‌های بدن از چیزهایی مانند سموم محیطی یا محصولات جانبی متابولیسم اشاره دارد. هنوز درک نشده است که چرا این ویژگی ها اغلب در افراد مبتلا به اندومتریوز ظاهر می شوند یا علل زمینه ای آن چیست.

    چرا آن را بررسی کنید

    اندومتریوز به طور معمول یک وضعیت پیشرونده است، به این معنی که می تواند در طول زمان بدتر شود.

    ناباروری یک عارضه شایع بیماری اندومتریوز است که ممکن است با درمان های  زودهنگام قابل اجتناب باشد. بیش از نیمی از مبتلایان به اندومتریوز باروری کاهش یافته است.

    تحقیقات اخیر همچنین نشان داده است که افراد مبتلا به اندومتریوز ممکن است در معرض خطر بیشتری برای مشکلات قلبی عروقی از جمله بیماری قلبی و حملات قلبی باشند.

    این می تواند به دلیل سطوح التهاب، چربی ها و استرس اکسیداتیو باشد که در بسیاری از افراد مبتلا به اندومتریوز دیده می شود. تشخیص زودهنگام می تواند نتایج را بهبود بخشد. مدیریت اولیه می تواند به کاهش پیشرفت بیماری، کاهش عوارض و تحت کنترل نگه داشتن علائم کمک کند.

    نحوه تشخیص آندومتریوز

    بسیاری از افراد مبتلا به اندومتریوز بر اساس علائم خود بدون تشخیص رسمی درمان می شوند. در موارد دیگر، تشخیص رسمی از طریق لاپاراسکوپی، یک جراحی ساده انجام می شود. در این روش، پزشکان یک برش کوچک در شکم ایجاد می‌کنند (معمولاً زیر 1.5 سانتی‌متر/0.6 اینچ) و دوربینی را برای مشاهده داخل حفره لگن وارد می‌کنند. نمونه‌های بافت کوچک ممکن است جمع‌آوری شوند که بیوپسی نامیده می‌شوند.

    مقالات پیشنهادی :

     سونوگرافی NT در مرکز الوند

    سونوگرافی داپلر در بارداری چیست؟

    بخش تخصصی تصویربرداری جراحی و ارولوژی

    یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی احتمالاً سؤالاتی در مورد سابقه پزشکی و قاعدگی شما می پرسد و یک معاینه فیزیکی ساده انجام می دهد. آنها مایلند در مورد علائم درد و هر گونه مسائل مربوط به ناباروری یا سقط جنین بشنوند. اگر پزشک فکر کند ممکن است اندومتریوز وجود داشته باشد، ممکن است موارد زیر را نیز انجام دهد:

    معاینه لگن

    سونوگرافی لگن ( انواع سونوگرافی)

    یک لاپاراسکوپی

    نظارت بر میزان درد و به اشتراک گذاشتن این اطلاعات با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند مفید باشد. در حالی که برخی از ناراحتی ها در اطراف قاعدگی "طبیعی" در نظر گرفته می شود، درد در اندومتریوز می تواند بسیار بدتر باشد، و مهم است که آنچه را که برای شما صادق است، بیان کنید.

    همچنین ممکن است سعی کنید با فردی که در زمینه زنان یا اندومتریوز تخصص دارد صحبت کنید. حمایت از خود ممکن است به کاهش زمان لازم برای تشخیص در افراد مبتلا کمک کند. غیر معمول نیست که تشخیص 5 سال (یا بین 3 تا 11 سال) پس از شروع علائم (5، 32) طول بکشد.

    راه های درمان و مدیریت آندومتریوز چیست؟

    اندومتریوز معمولا چندین سال طول می کشد، اما علائم با درمان قابل کنترل هستند. تا زمانی که اندومتریوز بهتر شناخته نشود، فقط علائم را می توان درمان کرد و نه علل زمینه ای.

    نحوه درمان آندومتریوز به علائم و اهداف هر فرد بستگی دارد. هدف ممکن است احساس درد کمتر یا باردار شدن باشد. علائم بسیاری از افراد به اندازه‌ای خفیف است که تصمیم می‌گیرند به هیچ وجه درمان نشوند، اما اندومتریوز همچنان باید تحت نظر باشد زیرا می‌تواند مشکلاتی را در مسیر ایجاد کند.

    T/اندومتریوز

    داروها

    اگر فردی درد ناشی از آندومتریوز را تجربه کند، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی اغلب یک NSAID - یک داروی ضد درد بدون نسخه را پیشنهاد می کند. داروهای هورمونی نیز اغلب به عنوان یک رویکرد اولیه تجویز می شوند.

     داروهای دیگری که بر هورمون‌ها تأثیر می‌گذارند نیز ممکن است تجویز شوند اگر رویکردهای خط اول کافی نباشد: آنتاگونیست‌های GnRH از تخمک‌گذاری جلوگیری می‌کنند و ممکن است ضخیم شدن و ریزش برخی از بافت‌های آندومتر را متوقف کنند.

    مهارکننده‌های آروماتاز ​​تولید استروژن در بدن را محدود می‌کنند و ممکن است به برخی علائم کمک کنند، اما می‌توانند عوارض جانبی قوی ایجاد کنند و معمولاً پس از بررسی گزینه‌های دیگر تجویز می‌شوند .

    عمل جراحي

    در برخی موارد، پزشک ممکن است لاپاراسکوپی را برای کاوش و برداشتن یا تخریب بافت مشکل‌دار با جراحی پیشنهاد کند. این می تواند به علائم کمک کند و باروری را بهبود بخشد .پزشکان ممکن است برداشتن لاپاراسکوپی یا ابلیشن را انجام دهند. اکسیزیون شامل بریدن بافت مشکل ساز است، در حالی که فرسایش شامل سوزاندن بافت از طریق کوتریزاسیون یا لیزر است.

    بحث های زیادی در مورد اینکه کدام روش برای کدام مرحله از شرایط بهتر است وجود دارد. یک بررسی در سال 2017 نشان داد که هر دو روش ممکن است مزایایی برای درمان علائم خاص داشته باشند. جراحی در اکثر افراد مبتلا به اندومتریوز خفیف یا متوسط ​​منجر به تسکین علائم می شود، اما همیشه موثر نیست و عود (و نیاز به اقدامات جراحی بیشتر) در طول زمان رایج است. جراحی نیز خطرات خاص خود را دارد که باید با مزایای بالقوه سنجیده شود.

    هیسترکتومی (برداشتن رحم، لوله های فالوپ و گاهی اوقات تخمدان ها) ممکن است به عنوان گزینه درمانی "آخرین توقف" در موارد شدید پس از اتمام سایر روش های درمانی در نظر گرفته شود. هیسترکتومی به طور موثر آندومتریوز را در همه موارد درمان نمی کند، اما نرخ درمان مجدد کمتری نسبت به سایر جراحی ها دارد، به خصوص زمانی که تخمدان ها برداشته می شوند.

    دستورالعمل های انجمن اروپایی تولید مثل و جنین شناسی انسانی (ESHRE) بیان می کند که برداشتن تخمدان ها باید یک گزینه درمانی "رادیکال" در نظر گرفته شود، زیرا منجر به یائسگی جراحی در زنان در سنین باروری می شود.

    تغییر سبک زندگی

    برخی از افراد درمان های جایگزین را برای علائم خود در نظر می گیرند. اینها شامل ورزش بدنی، تغییر رژیم غذایی و طب سوزنی است.

    متأسفانه، هنوز تحقیقات اندکی و فقدان شواهدی برای اثربخشی بسیاری از این رویکردها وجود دارد. تنها یک مطالعه از 24 مورد معیارهای ورود به مروری بر طب سوزنی برای درد در اندومتریوز را برآورده کرد و بهبودی در قاعدگی دردناک (به ویژه در موارد شدید) یافت، اما تحقیقات با کیفیت بیشتری مورد نیاز است.

    علائم:

    الگوهای خونریزی (از جمله لکه بینی)

    درد

    برای ردیابی مفید است

    سنگینی قاعدگی

    انرژی

    مدفوع

    علائم گوارشی مانند نفخ و اسهال

    S/اندومتریوز

    اندومتریوز یک بیماری شایع در زنان است.

    آندومتر پوشش داخلی رحم (رحم) است. این بافت به طور معمول در طول چرخه قاعدگی مراحل رشد و ریزش را طی می کند. آندومتریوز زمانی رخ می دهد که آندومتر خارج از محل معمول قرار داشته باشد. اندومتریوز ممکن است در تخمدان ها، لوله های فالوپ، واژن یا سایر قسمت های رحم رخ دهد. به ندرت ممکن است اندومتریوز در شکم و ریه ها رخ دهد.

     

    اندومتریوز در بین زنان در سنین باروری شایع است. حدود 11 درصد از زنان در ایالات متحده ممکن است به اندومتریوز مبتلا باشند. زنان بدون بارداری قبلی، زنان با سابقه خانوادگی آندومتریوز و زنان با دوره های قاعدگی غیر طبیعی بیشتر در معرض ابتلا به آندومتریوز هستند.

     

    علائم و نشانه ها

    زنان ممکن است بدون علائم آندومتریوز داشته باشند یا انواع مختلفی از درد را تجربه کنند، از جمله دردهای قاعدگی دردناک یا دوره های قاعدگی سنگین، درد در حین یا بعد از رابطه جنسی، درد در حین اجابت مزاج یا ادرار و درد شکم.

     

    آندومتر با قرارگیری غیر طبیعی می تواند در طول چرخه قاعدگی رشد کرده و ریزش کند و باعث خونریزی در بین دوره ها شود. التهاب، کیست، بافت اسکار و چسبندگی ممکن است ایجاد شود که منجر به مشکلات روده، بیماری التهابی مزمن لگن یا ناباروری شود.

    مقالات پیشنهادی :

     

    علل

    علت آندومتریوز در حال حاضر مشخص نیست. برگشت خون قاعدگی محتمل ترین علت آندومتریوز در نظر گرفته می شود. سایر علل احتمالی عبارتند از عوامل ژنتیکی، بی نظمی های ایمنی، عدم تعادل استروژن و جراحی (مانند زایمان سزارین یا جراحی های شکمی).

     

    تشخیص

    پزشک تاریخچه پزشکی بیمار را دریافت می کند و معاینه دقیقی از جمله معاینه لگنی برای شناسایی هرگونه ناهنجاری قابل لمس انجام می دهد. تصویربرداری، مانند سونوگرافی ترانس واژینال و تصویربرداری تشدید مغناطیسی، ممکن است انجام شود. لاپاراسکوپی، نوعی جراحی کم تهاجمی، تنها راه برای تایید اندومتریوز است. بیوپسی و ارزیابی میکروسکوپی ضایعات احتمالی اندومتریوز می تواند اندومتریوز را تایید کند.

     

    تمرکز درمان به جای درمان، کاهش علائم است.

    درد: خط اول درمان درد آندومتر، داروهای ضد بارداری هورمونی است. قرص های ضد بارداری خوراکی می توانند از تخمک گذاری تخمدان ها جلوگیری کرده و در نتیجه تظاهرات اندومتریوز را کاهش دهند. درد خفیف را می توان با مسکن های بدون نسخه درمان کرد. در موارد شدید، پزشک ممکن است لاپاراسکوپی را برای برداشتن لکه های اندومتریوز توصیه کند. در برخی بیماران، آگونیست های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (مانند لوپرولید) ممکن است کمک کند. مهارکننده‌های آروماتاز (آناستروزول) برای زنانی که با سایر اشکال درمان تسکین نمی‌یابند اختصاص دارد. آنتاگونیست های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین یک درمان احتمالی در حال ظهور هستند.

    ناباروری: برای زنانی که مایل به باردار شدن هستند، پزشک ممکن است لاپاراسکوپی را برای برداشتن لکه های آندومتریوز توصیه کند. نشان داده شده است که این میزان بارداری را افزایش می دهد، اما در اندومتریوز متوسط تا شدید کمتر عمل می کند. برای زنانی که پس از برداشتن اندومتریوز با لاپاروسکوپی مشکل باردار شدن دارند، ممکن است سایر تکنیک‌های باروری مانند لقاح آزمایشگاهی توصیه شود.

    در آندومتریوز، سلول‌های آندومتر فعال در لگن خارج از حفره رحم کاشته می‌شوند. علائم به محل کاشت بستگی دارد. سه گانه کلاسیک علائم، دیسمنوره، دیسپارونی و ناباروری است، اما علائم ممکن است شامل سوزش ادرار و درد در هنگام اجابت مزاج نیز باشد. شدت علائم ربطی به مرحله بیماری ندارد. تشخیص با تجسم مستقیم و گاهی بیوپسی، معمولاً از طریق لاپاراسکوپی است. درمان‌ها شامل داروهای ضدالتهابی، داروهایی برای سرکوب عملکرد تخمدان و رشد بافت آندومتر، ابلیشن جراحی و برداشتن ایمپلنت‌های اندومتریوتیک، و اگر بیماری شدید است و برنامه ریزی برای بچه‌دار شدن وجود ندارد، هیسترکتومی به تنهایی یا هیسترکتومی به علاوه سالپنگو اوفورکتومی دوطرفه.

    اندومتریوز معمولاً به سطوح صفاقی یا سروزی اندام‌های لگنی، معمولاً تخمدان‌ها، رباط‌های پهن، کول‌دساک خلفی و رباط‌های رحمی خاجی محدود می‌شود.

    محل های کمتر شایع شامل لوله های فالوپ، سطوح سروزی روده کوچک و بزرگ، حالب، مثانه، واژن، دهانه رحم، اسکارهای جراحی و به ندرت ریه، پلور و پریکارد می باشد.

    تصور می‌شود که خونریزی از ایمپلنت‌های صفاقی باعث التهاب استریل و به دنبال آن رسوب فیبرین، تشکیل چسبندگی و در نهایت ایجاد اسکار می‌شود که سطوح صفاقی اندام‌ها را مخدوش می‌کند و منجر به درد و آناتومی لگنی مخدوش می‌شود.

    اتیولوژی و پاتوفیزیولوژی اندومتریوز

    پذیرفته‌شده‌ترین فرضیه برای پاتوفیزیولوژی آندومتریوز این است که سلول‌های آندومتر در طول قاعدگی از حفره رحم منتقل می‌شوند و متعاقباً در مکان‌های خارج از رحم کاشته می‌شوند. جریان رتروگراد بافت قاعدگی از طریق لوله های فالوپ رایج است و می تواند سلول های آندومتر را به داخل شکم منتقل کند. سیستم لنفاوی یا گردش خون می تواند سلول های آندومتر را به مکان های دور (مانند حفره پلور) منتقل کند.

    فرضیه دیگر متاپلازی کلومیک است: اپیتلیوم کولومیک به غدد آندومتر مانند تبدیل می شود.

    از نظر میکروسکوپی، ایمپلنت‌های آندومتریوز شامل غدد و استروما هستند که از نظر بافت‌شناسی با اندومتر داخل رحمی یکسان هستند. این بافت ها حاوی گیرنده های استروژن و پروژسترون هستند و بنابراین معمولاً در پاسخ به تغییرات در سطح هورمون در طول چرخه قاعدگی رشد، تمایز و خونریزی می کنند. همچنین برخی از ایمپلنت های اندومتریوز استروژن و پروستاگلاندین تولید می کنند. ایمپلنت ها ممکن است مانند دوران بارداری (احتمالاً به دلیل بالا بودن سطح پروژسترون) به خودی خود پایدار شوند یا پسرفت کنند. در نهایت، ایمپلنت ها باعث التهاب و افزایش تعداد ماکروفاژهای فعال و تولید سایتوکین های پیش التهابی می شوند.

    در آندومتریوز، سلول‌های آندومتر فعال در لگن خارج از حفره رحم کاشته می‌شوند. علائم به محل کاشت بستگی دارد. سه گانه کلاسیک علائم، دیسمنوره، دیسپارونی و ناباروری است، اما علائم ممکن است شامل سوزش ادرار و درد در هنگام اجابت مزاج نیز باشد. شدت علائم ربطی به مرحله بیماری ندارد. تشخیص با تجسم مستقیم و گاهی بیوپسی، معمولاً از طریق لاپاراسکوپی است. درمان‌ها شامل داروهای ضدالتهابی، داروهایی برای سرکوب عملکرد تخمدان و رشد بافت آندومتر، ابلیشن جراحی و برداشتن ایمپلنت‌های اندومتریوتیک، و اگر بیماری شدید است و برنامه ریزی برای بچه‌دار شدن وجود ندارد، هیسترکتومی به تنهایی یا هیسترکتومی به علاوه سالپنگو اوفورکتومی دوطرفه.

    اندومتریوز معمولاً به سطوح صفاقی یا سروزی اندام‌های لگنی، معمولاً تخمدان‌ها، رباط‌های پهن، کول‌دساک خلفی و رباط‌های رحمی خاجی محدود می‌شود.

    محل های کمتر شایع شامل لوله های فالوپ، سطوح سروزی روده کوچک و بزرگ، حالب، مثانه، واژن، دهانه رحم، اسکارهای جراحی و به ندرت ریه، پلور و پریکارد می باشد.

    تصور می‌شود که خونریزی از ایمپلنت‌های صفاقی باعث التهاب استریل و به دنبال آن رسوب فیبرین، تشکیل چسبندگی و در نهایت ایجاد اسکار می‌شود که سطوح صفاقی اندام‌ها را مخدوش می‌کند و منجر به درد و آناتومی لگنی مخدوش می‌شود.

    شیوع گزارش شده متفاوت است، اما حدود است

    6 تا 10 درصد در همه زنان

    25 تا 50 درصد در زنان نابارور

    75 تا 80 درصد در زنان مبتلا به درد مزمن لگنی

    میانگین سنی در هنگام تشخیص 27 سال است، اما اندومتریوز در بین نوجوانان نیز رخ می دهد.

     S/اندومتریوز

    مقالات پیشنهادی :

     

    اتیولوژی و پاتوفیزیولوژی اندومتریوز

    پذیرفته‌شده‌ترین فرضیه برای پاتوفیزیولوژی آندومتریوز این است که سلول‌های آندومتر در طول قاعدگی از حفره رحم منتقل می‌شوند و متعاقباً در مکان‌های خارج از رحم کاشته می‌شوند. جریان رتروگراد بافت قاعدگی از طریق لوله های فالوپ رایج است و می تواند سلول های آندومتر را به داخل شکم منتقل کند. سیستم لنفاوی یا گردش خون می تواند سلول های آندومتر را به مکان های دور (مانند حفره پلور) منتقل کند.

    فرضیه دیگر متاپلازی کلومیک است: اپیتلیوم کولومیک به غدد آندومتر مانند تبدیل می شود.

    از نظر میکروسکوپی، ایمپلنت‌های آندومتریوز شامل غدد و استروما هستند که از نظر بافت‌شناسی با اندومتر داخل رحمی یکسان هستند. این بافت ها حاوی گیرنده های استروژن و پروژسترون هستند و بنابراین معمولاً در پاسخ به تغییرات در سطح هورمون در طول چرخه قاعدگی رشد، تمایز و خونریزی می کنند. همچنین برخی از ایمپلنت های اندومتریوز استروژن و پروستاگلاندین تولید می کنند. ایمپلنت ها ممکن است مانند دوران بارداری (احتمالاً به دلیل بالا بودن سطح پروژسترون) به خودی خود پایدار شوند یا پسرفت کنند. در نهایت، ایمپلنت ها باعث التهاب و افزایش تعداد ماکروفاژهای فعال و تولید سایتوکین های پیش التهابی می شوند.

    افزایش بروز در بستگان درجه 1 زنان مبتلا به اندومتریوز و در مطالعات دوقلوهای بزرگ  نشان می دهد که وراثت یک عامل است.

    در بیماران مبتلا به اندومتریوز شدید و آناتومی تحریف شده لگن، میزان ناباروری بالا است، احتمالاً به این دلیل که آناتومی تحریف شده و التهاب با مکانیسم‌های برداشت تخمک، لقاح تخمک و انتقال لوله‌ها تداخل دارد.

    برخی از بیماران با اندومتریوز حداقل و آناتومی لگن طبیعی نیز نابارور هستند. دلایل اختلال در باروری نامشخص است اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

    افزایش بروز سندرم فولیکول تخمدان پاره نشده لوتئینیزه (تخمک به دام افتاده)

    افزایش تولید پروستاگلاندین صفاقی یا فعالیت ماکروفاژهای صفاقی که ممکن است بر لقاح، اسپرم و عملکرد تخمک تأثیر بگذارد.

    آندومتر غیر پذیرنده (به دلیل اختلال عملکرد فاز لوتئال یا سایر ناهنجاری ها)

    عوامل خطر بالقوه برای اندومتریوز هستند

    سابقه خانوادگی بستگان درجه 1 مبتلا به اندومتریوز

    تاخیر در فرزندآوری یا پوچ شدن

    قاعدگی زودرس

    یائسگی دیررس

    چرخه های قاعدگی کوتاه (کمتر از 27 روز) با قاعدگی های سنگین و طولانی (بیش از 8 روز)

    نقایص مجرای مولر (به عنوان مثال، باقیمانده شاخ رحم بدون ارتباط، هیپوپلازی دهانه رحم با انسداد مجرای خروجی رحم)

    به نظر می رسد عوامل محافظتی بالقوه وجود داشته باشد

    زایمان های متعدد

    شیردهی طولانی مدت

    قاعدگی دیررس

    استفاده طولانی مدت از داروهای ضد بارداری خوراکی با دوز پایین (مداوم یا چرخه ای)

    ورزش منظم (به خصوص اگر قبل از 15 سالگی شروع شده باشد، اگر بیش از 4 ساعت در هفته انجام شود، یا هر دو)

    مقالات پیشنهادی :

    ترشح پستان

    مرکز سونوگرافی سینه

    ماموگرافی دیجیتال

    معنی اندومتر

    غشای مخاطی که داخل رحم را می پوشاند. در زمان سیکل ضخیم می شود تا برای پذیرش جنین آماده شود. رشد و بازسازی آن مستلزم عمل استروژن و پروژسترون، 2 هورمون ترشح شده از تخمدان است.

    آدنومیوزیس

    شکلی از اندومتریوز ناشی از ناهنجاری در ناحیه اتصال بین آندومتر و میومتر. این ناهنجاری به سلول های آندومتر اجازه نفوذ به میومتر را می دهد. آدنومیوز می تواند سطحی یا عمیق باشد. این یک آسیب شناسی خوش خیم و نسبتاً مکرر است. یک زن می تواند بدون آدنومیوز به اندومتریوز مبتلا شود و بالعکس.

     

    درد اندومتریوز را با درمان آبگرم تسکین می دهید؟

    اندومتریوز یک بیماری مزمن زنانه است که از هر 10 زن در سنین باروری 1 نفر را مبتلا می کند. تشخیص آن بسیار دشوار است زیرا چند شکلی است و می تواند در بسیاری از نقاط بدن انسان قرار گیرد. در حال حاضر، پیشرفت های علم امکان ایجاد فرضیه هایی را در مورد علل آندومتریوز فراهم می کند: هورمونی، محیطی، ژنتیکی و غیره.

     S/اندومتریوز

    تعریف

    اندومتریوز یک بیماری مزمن زنانه است که 10 درصد از زنان در سنین باروری را تحت تاثیر قرار می دهد. این یک بیماری چندشکل است، به عبارت دیگر، خود را به اشکال مختلف نشان می دهد و برای تشخیص پیچیده باقی می ماند. تعریف دقیق آندومتریوز چیست؟ این بیماری بسته به محل آن چگونه ظاهر می شود؟ آیا اندومتریوز انواع مختلفی دارد؟

     

    انواع مختلف اندومتریوز

    به گفته متخصصان، آندومتریوز یک نوع نیست، بلکه چندین نوع وجود دارد. در واقع، دو بیمار ممکن است علائم متفاوت یا یکسانی را تجربه کنند، اما از یک زن به زن دیگر با شدت متفاوت. نوع آندومتریوز در درجه اول به محل گسترش بافت آندومتر (آندومتر) بستگی دارد. در 80 درصد موارد، اندومتریوز دستگاه تناسلی را درگیر می کند.

     

    اندومتریوز چگونه تعریف می شود؟

    اندومتریوز یک بیماری خوش خیم زنانه در آندومتر است، بافتی که در داخل رحم قرار دارد و به طور مشخص مسئول قاعدگی است. آندومتر پوشش داخلی رحم است.

    آندومتریوز با وجود بافت آندومتر در خارج از رحم، یعنی روی تخمدان‌ها، لوله‌های فالوپ، رباط‌های ساکرال رحم (رباط‌هایی که از رحم حمایت می‌کنند)، صفاق، مثانه، روده و به ندرت ریه‌ها و حتی مغز مشخص می‌شود.

    آندومتر به هورمون ها حساس است. در زمان قاعدگی متلاشی می شود و باعث خونریزی می شود که باعث درد در رحم و نواحی خارج رحمی می شود.

    اندومتریوز همیشه پاتولوژیک نیست. ما از آندومتریوز به عنوان یک "بیماری" صحبت می کنیم که باعث درد و/یا ناباروری شود.

    بیماری که زنان در سنین باروری را تحت تاثیر قرار می دهد، آندومتریوز معمولا منجر به درد شدید در طول قاعدگی یا اختلالات باروری می شود. یک بیماری مزمن دردناک، می تواند ناتوان کننده باشد، اما درمان های هورمونی یا جراحی می تواند آن را تسکین دهد. در زنانی که به دلیل آندومتریوز از ناباروری رنج می برند، می توان از تکنیک های کمک باروری استفاده کرد.

    آندومتر غشای مخاطی است که داخل رحم را می پوشاند و پس از لقاح اجازه نصب و رشد جنین را می دهد. سلول های تشکیل دهنده آندومتر به هورمون های جنسی (استروژن و پروژسترون) حساس هستند.

    قبل از تخمک گذاری، تحت تأثیر این هورمون ها، آندومتر آماده می شود تا جنین احتمالی را در خود جای دهد. اگر لقاح انجام نشود، آندومتر به حالت اولیه خود باز می گردد و سلول هایی را که می توانستند جنین را دریافت کنند، از بین می برد.

     

    زنان

    اندومتریوز یک بیماری زنان و زایمان است که با حضور غیرطبیعی در حفره شکمی قطعات آندومتر، پوششی که داخل رحم را می پوشاند، مشخص می شود. تخمین زده می شود که آندومتریوز از هر 10 زن در سنین باروری، بدون توجه به سن، یک نفر و یک سوم زنان بین 16 تا 50 سال با درد حاد قاعدگی را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین یک بیماری نسبتاً گسترده است. می تواند ناتوان کننده باشد اما درمان های هورمونی یا جراحی می تواند آن را تسکین دهد.

    هنگامی که آندومتریوز رخ می دهد، اساساً منجر به حملات معده درد می شود که گاهی غیرقابل تحمل است، به ویژه در طول قاعدگی یا مقاربت جنسی، و اختلالات باروری.

    علائمی که در آندومتریوز مشاهده می شود به دلیل قطعات پراکنده آندومتر در حفره شکمی است. تحت تأثیر هورمون های جنسی، این قطعات تکثیر شده و خونریزی می کنند و باعث التهاب موضعی و ایجاد کیست، زخم و چسبندگی فیبری بین اندام های شکم (خارج از رحم، لوله های فالوپ، تخمدان ها، رباط های بین رحم و لگن، رکتوم می شوند). مثانه، روده ها، دیافراگم، صفاق، کلیه ها و غیره)

    بسته به محل آنها، این قطعات باعث درد می شوند (مثلاً در صورت چسبندگی بین دو عضو)، توانایی بچه دار شدن را به خطر می اندازند (زمانی که ضایعات در ملاقات بین تخمک و اسپرم تداخل دارند، یا در حین کیست تخمدان. ) اما گاهی اوقات منجر به میل دائمی برای دفع ادرار می شود (زمانی که یک قطعه باعث اختلال در عملکرد مثانه می شود).

    علائم مربوط به اندازه ضایعات نیست و می تواند در زنان متفاوت باشد، برخی از زنان هیچ علامتی ندارند.

    اندومتریوز با علائم مختلفی مشخص می شود:

    5 نوع درد:

    دیسمنوره (قاعدگی دردناک) که مربوط به دردی است که همراه یا به دنبال چرخه است. این درد در بافت رحم است.

    درد مزمن لگن

    دیسپارونی (درد هنگام مقاربت)

    دیزوری (درد هنگام ادرار کردن)

    دیسکزیا (درد همراه با مدفوع)

    خستگی مزمن ناشی از کمبود آهن مرتبط با قاعدگی

    سندرم روده تحریک پذیر در 15 درصد بیماران

    اگر هر یک از این دردها را تجربه کردید، با پزشک یا متخصص خود صحبت کنید.

    S/اندومتریوز

    مقالات پیشنهادی :

    چگونه اندومتریوز را تشخیص دهیم؟

    آندومتریوز اغلب به صورت تصادفی یا در زمان معاینه ناباروری، متأسفانه با میانگین 5 تا 8 سال تاخیر تشخیص داده می شود.

    معاینات تصویربرداری تکمیلی جایگاه مهمی برای تشخیص مثبت و نقشه برداری ضایعات آندومتریوز دارد. سونوگرافی سوپراپوبیک و به خصوص اندوواژینال لگن اولین آزمایشی است که باید انجام شود.

    معاینه مرجعی که باید به عنوان هدف دوم انجام شود MRI است، اما تشخیص قطعی تنها با بیوپسی از بافت ضایعه در طول لاپاراسکوپی قابل انجام است.

     

    چه چیزی می تواند باعث آندومتریوز شود؟

    آندومتریوز یک بیماری چند عاملی است که از اثر ترکیبی عوامل ژنتیکی، هورمونی و ایمونولوژیک و محیطی (مشکلات غدد درون ریز) به وجود می آید. به نظر می رسد اولین قاعدگی زودرس، حجم زیاد قاعدگی، چرخه های کوتاه مدت بیشتر با وجود آندومتریوز مرتبط باشد.

     

    یکی از مکانیسم های اصلی اندومتریوز، قاعدگی رتروگراد است. در برخی از افراد که از نظر ژنتیکی مستعد هستند، خون قاعدگی به جای اینکه در حفره رحم جریان یابد، از طریق لوله های رحمی بالا می رود، به این حالت قاعدگی رتروگراد می گویند. این خونریزی در طول زمان می تواند ضایعات التهابی اسکار ایجاد کند و باعث درد شود. آنها همچنین می توانند از لانه گزینی جنین جلوگیری کنند و منبع عقیمی باشند.

    آدنومیوز وجود بافت عملکردی آندومتر در داخل میومتر رحم است. این تهاجم خوش خیم به لایه میانی دیواره رحم به عنوان یک نوع آندومتریوز توصیف شده است - و اگرچه شرایط ممکن است با هم رخ دهند، اما آنها تشخیص های متمایز هستند. علائم اصلی آدنومیوز منوراژی و دیسمنوره است و اغلب همراه با فیبروم رخ می دهد.

    آدنومیوز در 40 درصد نمونه های هیسترکتومی بدون توجه به سابقه قبلی درد لگن دیده می شود و اغلب در زنان چندزا در پایان عمر باروری رخ می دهد (70 تا 80 درصد موارد در زنان چهل و پنجاه ساله گزارش شده است. ). بافت آندومتر خارج رحمی به هورمون پاسخ می دهد و بنابراین علائم پس از یائسگی کاهش می یابد.

     

    مقالات پیشنهادی :

    فیبرواسکن چیست؟

    الاستوگرافی با سونوگرافی چیست؟

    سونوگرافی سینه چیست و چرا انجام می شود؟

    بیوپسی سینه

    اتیولوژی و پاتوفیزیولوژی

    آدنومیوز وجود بافت آندومتر با میومتر رحم را توصیف می کند. تصور می شود زمانی رخ می دهد که استرومای آندومتر (بافت همبند/حمایت کننده) پس از آسیب رحم اجازه برقراری ارتباط با میومتر زیرین را داشته باشد. چنین تعاملی ممکن است در ارتباط با موارد زیر رخ دهد:

    بارداری و زایمان

    جراحی رحم (به عنوان مثال اتساع + کورتاژ)

    توجه: شواهد در مورد سزارین به عنوان یک عامل خطر برای آدنومیوز متناقض است

    تهاجم اندومتر می تواند کانونی یا منتشر باشد و بیشتر در دیواره خلفی رحم دیده می شود. وسعت تهاجم متغیر است، اما در موارد شدید خون قاعدگی در میومتر نمونه های هیسترکتومی دیده می شود. هنگامی که مجموعه ای از غدد آندومتر ندول های کاملاً قابل مشاهده را تشکیل می دهند، به عنوان آدنومیوم توصیف می شوند. گیرنده های استروژن، پروژسترون و آندروژن در بافت آندومتر نابجا یافت می شوند و باعث می شوند که به هورمون ها پاسخ دهند.

     

    عوامل خطر

    عوامل خطر آدنومیوز عبارتند از:

    جراحی رحم به عنوان مثال هرگونه کورتاژ آندومتر، فرسایش آندومتر

    سزارین قبلی

    وقوع ارثی گزارش شده است که نشان دهنده یک استعداد ژنتیکی بالقوه است

    تشخیص های افتراقی

    هر خانمی که با منوراژی و دیسمنوره مراجعه می‌کند باید بر اساس سابقه و سابقه‌اش از نظر شرایط دیگری مانند:

    اندومتریوز

    فیبروم ها

    هیپرپلازی آندومتر/کارسینوم آندومتر

    پولیپ آندومتر (معمولا با دیسمنوره همراه نیست)

    بیماری التهابی لگن (درد لگن به جای درد چرخه ای / دیسمنوره)

    کم کاری تیروئید و اختلالات انعقادی (منوراژی)

    تشخیص قطعی آدنومیوز بافت شناسی پس از هیسترکتومی است. اخیراً پیشرفت هایی در تشخیص بافت شناسی از نمونه های به دست آمده در بیوپسی هیستروسکوپی صورت گرفته است.

    تصویربرداری می تواند به تشخیص در موارد مشکوک بالینی کمک کند:

    سونوگرافی ترانس واژینال - بسیار وابسته به مشاهده گر است، اما در مورد علائم مشاهده شده در آدنومیوز توافق وجود دارد. اینها شامل پیکربندی رحم کروی، تعریف ضعیف رابط آندومتر-میومتر، عدم تقارن قدامی-خلفی میومتر، کیست های داخل رحمی و بافت اکوی ناهمگن میومتر است.

    MRI - یک "منطقه اتصالی اندومتر" را نشان می دهد که می تواند از آندومتر و میومتر خارجی متمایز شود. ضخیم شدن نامنظم این ناحیه اکنون به عنوان مشخصه آدنومیوز شناخته می شود.

    هدف اصلی در مدیریت آدنومیوز کنترل دیسمنوره و منوراژی است. در حال حاضر تنها درمان درمانی هیسترکتومی است. با این حال، روش های محافظه کارانه دیگری وجود دارد که ممکن است علائم را کنترل کند. رویکرد پزشکی در این مورد مانند آندومتریوز است. NSAIDs برای بی دردی و درمان هورمونی برای کاهش خونریزی و کنترل چرخه استفاده می شود.

    هورمون درمانی

    درمان های هورمونی موجود عبارتند از:

    داروهای ضد بارداری خوراکی ترکیبی

    پروژسترون ها (سیستم خوراکی یا داخل رحمی مانند Mirena)

    آگونیست های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین

    مهارکننده های آروماتاز

    پیشنهاد می‌شود که هورمون‌ها تکثیر سلول‌های آندومتر نابجا را کاهش می‌دهند، بنابراین جرم آنها را کاهش می‌دهند و متعاقباً اندازه رحم و حجم خون از دست رفته را کاهش می‌دهند. مشاهده شده است که پیشگیری از بارداری خوراکی ترکیبی مداوم و پروژستین با دوز بالا (مانند مدروکسی پروژسترون دپو زیر جلدی) به طور موقت باعث رگرسیون آدنومیوز می شود.

     S/اندومتریوز

    درمان های غیر هورمونی

    تنها درمان قطعی آدنومیوز هیسترکتومی است. با این حال، درمان های غیر هورمونی دیگری نیز در دسترس هستند. در بریتانیا، آمبولیزاسیون شریان رحمی می تواند به عنوان یک گزینه درمانی جایگزین در کوتاه مدت و میان مدت برای زنانی که مایل به اجتناب از هیسترکتومی و یا حفظ باروری خود هستند، استفاده شود. هدف این است که خون رسانی به آدنومیوز را مسدود کرده و باعث کوچک شدن آن شود. سایر گزینه های درمانی عبارتند از ابلیشن و رزکسیون آندومتر، برداشتن لاپاروسکوپی و سونوگرافی متمرکز با هدایت تشدید مغناطیسی.

     آدنومیوز وجود بافت عملکردی آندومتر در داخل میومتر رحم است.

    باعث دیسمنوره و منوراژی می شود.

    احتمالاً ناشی از هر چیزی است که پوشش رحم را مختل می کند و به آندومتر اجازه می دهد تا به میومتر حمله کند. بارداری، جراحی رحم

    در اواخر سالهای تولید مثل دیده می شود.

    تشخیص با تصویربرداری دشوار است، بافت شناسی در هیسترکتومی قطعی است.

    درمان محافظه کارانه با بی دردی و کنترل چرخه هورمونی.

    تنها درمان درمانی هیسترکتومی است. سرطان آندومتر چهارمین سرطان شایع زنان در بریتانیا و شایع ترین سرطان زنان در کشورهای توسعه یافته است. میزان بروز این بدخیمی در طول 20 سال گذشته تقریباً 40 درصد افزایش یافته است - که به افزایش چاقی در این دوره زمانی نسبت داده شده است. در بریتانیا، اوج بروز سرطان آندومتر بین 65 تا 75 سالگی است، اگرچه حدود 5 درصد از زنان مبتلا زیر 40 سال سن دارند.

     

    اتیولوژی و پاتوفیزیولوژی

    شایع ترین شکل سرطان آندومتر، آدنوکارسینوما، نئوپلازی بافت اپیتلیال است که منشا غده ای و/یا ویژگی های غده ای دارد. اکثر موارد آدنوکارسینوما در اثر تحریک اندومتر توسط استروژن، بدون اثرات محافظتی پروژسترون (به نام "استروژن بدون مخالف") ایجاد می شود. پروژسترون پس از تخمک گذاری توسط جسم زرد تولید می شود. تصور می شود که سناریوهایی که در آن زنان ممکن است دوره طولانی تری از عدم تخمک گذاری را تجربه کرده باشند، مستعد ابتلا به بدخیمی هستند. استروژن بدون مخالف نیز می تواند باعث هیپرپلازی آندومتر شود. این به خودی خود بدخیمی نیست، اما می تواند مستعد آتیپی، یک حالت پیش سرطانی باشد.

     

    مقالات پیشنهادی :

    سونوگرافی سه بعدی رحم

    عوامل خطر

    عدم تخمک گذاری

    زنانی که دوره طولانی عدم تخمک گذاری را تجربه می کنند - و بنابراین در معرض استروژن "بدون مخالف" قرار می گیرند - در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان آندومتر هستند:

    قاعدگی زودرس و/یا یائسگی دیررس – در اوج سن قاعدگی، سیکل های قاعدگی بیشتر احتمال دارد که بدون تخمک گذاری باشند.

    برابری کم - کمتر از 1/3 از زنان مبتلا به سرطان آندومتر پوچ هستند. با هر بار بارداری، خطر ابتلا به سرطان آندومتر کاهش می یابد.

    سندرم تخمدان پلی کیستیک - با الیگومنوره، سیکل ها بیشتر احتمال دارد که تخمک گذاری نداشته باشند.

    درمان جایگزینی هورمون با استروژن به تنهایی.

    مصرف تاموکسیفن

    سن

    اوج بروز سرطان آندومتر بین 65 تا 75 سال است. قبل از 45 سالگی، خطر ابتلا به سرطان آندومتر کم است.

    چاقی

    تقریباً 40 درصد موارد سرطان آندومتر با چاقی مرتبط هستند. هر چه میزان چربی زیر جلدی بیشتر باشد، سرعت معطر شدن محیطی آندروژن ها به استروژن بیشتر می شود – که باعث افزایش سطح استروژن بدون مخالفت در زنان یائسه می شود.

     

    عوامل ارثی

    شرایط ژنتیکی که مستعد ابتلا به سرطان هستند، مانند سرطان ارثی کولورکتال غیر پولیپوز (سندرم لینچ)، یک عامل خطر برای ابتلا به سرطان آندومتر است.

    اندومتریوز چه تاثیری بر باروری در زنان دارد؟

    اندومتریوز نام خود را از کلمه آندومتر گرفته شده است، پوشش داخلی رحم که بدن شما هر ماه در صورت کاشت تخمک خود آن را تولید می کند. اگر در همان ماه باردار نشوید، آندومتر از بدن شما خارج می شود و به همین دلیل دوره قاعدگی رخ می دهد. گاهی اوقات، این بافت آندومتر از انتهای لوله فالوپ به داخل شکم می رود. در برخی از زنان، بافت به اندام های دیگر متصل می شود. هورمون های ساخته شده در چرخه قاعدگی بعدی این بافت اضافی را تحریک می کند تا رشد کند و بعداً درست مانند بافت رحم ریزش کند. اما این خونریزی و ریزش بافت راهی برای خروج از بدن ندارد که باعث التهاب و تحریک بافت موضعی می شود. معمولاً التهاب باعث دردی می شود که بیماران اغلب با آندومتریوز تجربه می کنند.

     

    اندومتریوز چه اثری برروی  باروری خانم ها دارد؟

    آندومتریوز بر باروری تاثیر می گذارد

     

    علائم شایع آندومتریوز عبارتند از:

    ناراحتی قبل و حین قاعدگی

    مقاربت دردناک

    ناباروری

    درد

    ناهنجاری در ادرار یا حرکات روده در زمان شروع قاعدگی خونریزی بین قاعدگی

    خستگی

    اختلالات ایمنی مانند آسم، اگزما و فیبرومیالژیا

    تاثیر بر باروری

    حدود یک سوم زنان مبتلا به اندومتریوز در باروری مشکل دارند و برای باردار شدن تلاش می کنند. پس از باردار شدن، بسیاری از زنان نیز نگران تأثیر آندومتریوز بر بارداری و زایمان خود هستند. التهاب و تحریک ناشی از اندومتریوز می تواند بر باروری تأثیر بگذارد.

    التهاب فیمبریا، که تخمک را می گیرد و به لوله فالوپ منتقل می کند، باعث تورم و زخم می شود، بنابراین تخمک ممکن است به مقصد خود نرسد. این التهاب زمانی که اسپرم و تخمک در معرض محیط نامناسب ناشی از اندومتریوز قرار می گیرند، آسیب می بیند. بنابراین کیفیت تخمک خراب می شود.

     

    مشکلات در حرکت جنین به سمت پایین لوله و لانه گزینی در دیواره رحم به دلیل آسیب ناشی از آندومتریوز

    اندومتریوز شروع به ایجاد چسبندگی می کند و اندام های لگن به یکدیگر چسبیده و در نتیجه عملکرد آنها کاهش می یابد. اندومتریوز همچنین می تواند لوله های فالوپ را مسدود کند.

     

    مقالات پیشنهادی :

    سونوگرافی توسط متخصص خانم در تهران

    سونوگرافی غربالگری سه ماهه اول بارداری

    سونوگرافی سه بعدی واژینال چیست؟

    رادیو لوژی و سونوگرافی در تهران

    r/اندومتریوز

    بارداری و اندومتریوز

    خوشبختانه، بارداری در واقع اندومتریوز را بهبود می بخشد. بارداری آندومتریوز را درمان نمی کند، اما به نظر می رسد علائم در دوران بارداری بهبود می یابند. این به این دلیل است که سطوح بالاتر پروژسترون می تواند اندومتریوز را سرکوب کند. هورمون‌هایی که در دوران بارداری تولید می‌شوند، باعث از بین رفتن بیشتر اندومتریوز می‌شوند. وقتی اندومتریوز آنقدر شدید است که لقاح اتفاق نمی افتد، لاپاراسکوپی ضروری است.

    پس از جراحی، بهترین شانس برای بارداری در چند ماه اول پس از عمل است. هنگامی که لقاح رخ داد و بیشتر آندومتریوز برطرف شد، پزشک می تواند اقداماتی را برای جلوگیری از عود مجدد آندومتریوز انجام دهد. تغذیه با شیر مادر رشد آندومتریوز را کند می کند مانند قرص های ضد بارداری. هنگامی که بیمار شیردهی خود را به پایان رساند، توصیه می کنیم تا زمانی که می خواهد دوباره باردار شود، قرص های ضد بارداری را شروع کند.

     

    معاینه لگن

    متخصص زنان ممکن است ندول های آندومتریوز را در بالای واژن و اطراف رحم احساس کند یا ممکن است به وجود آندومتریوز مشکوک شود که رحم به جای کاملاً متحرک بسته است، یا اینکه تخمدان ها به طور مشابه بسته شده اند و ممکن است حساس به لمس باشند

     

    لاپاراسکوپی

    بیشتر آندومتریوز باید با دیدن آن به طور دقیق و مستقیم تشخیص داده شود. این بدان معناست که بیماران باید حداقل یک نوع جراحی جزئی به نام لاپاراسکوپی انجام دهند.

    در این عمل یک برش کوچک در ناف ایجاد می شود و سپس یک تلسکوپ به داخل حفره شکم وارد می شود تا تمام اندام ها و سطوح لگن را به دقت بررسی کند. به این ترتیب می توان اندومتریوز را به درستی شناسایی کرد و شدت آن را ارزیابی کرد.

    درمان اندومتریوز معمولاً با دارو یا جراحی است. رویکردی که شما و پزشکتان انتخاب می کنید به شدت علائم و نشانه های شما و اینکه آیا امیدوارید باردار شوید بستگی دارد. به طور کلی، پزشکان توصیه می کنند که ابتدا روش های درمانی محافظه کارانه را امتحان کنید و به عنوان آخرین راه، جراحی را انتخاب کنید.

     

    داروهای ضد درد

    پزشک ممکن است به شما توصیه کند که یک مسکن بدون نسخه مانند داروهای ضد التهابی استروئیدی مصرف کنید تا به کاهش دردهای قاعدگی کمک کنید. اگر متوجه شدید که مصرف حداکثر دوز این داروها باعث تسکین کامل نمی شود، ممکن است لازم باشد روش دیگری را برای مدیریت علائم و نشانه های خود امتحان کنید.

     

    هورمون درمانی

    هورمون درمانی راه حل دائمی برای اندومتریوز نیست. شما ممکن است پس از قطع درمان، دوباره علائم خود را تجربه کنید.

     

    جراحی محافظه کارانه

    اگر درد شدید ناشی از اندومتریوز دارید، ممکن است از جراحی نیز بهره مند شوید با این حال، اندومتریوز و درد ممکن است عود کنند.

     

    فناوری های کمک باروری

    فناوری های کمک باروری، مانند لقاح آزمایشگاهی، برای کمک به باردار شدن، گاهی بر جراحی محافظه کارانه ارجحیت دارند. اگر جراحی محافظه کارانه جواب نداد، پزشکان اغلب یکی از این روش ها را پیشنهاد می کنند.

     

    هیسترکتومی

    در موارد شدید آندومتریوز، جراحی برای برداشتن رحم و دهانه رحم (هیسترکتومی کامل)، و همچنین هر دو تخمدان، ممکن است بهترین درمان باشد. هیسترکتومی به تنهایی موثر نیست  استروژنی که تخمدان‌های شما تولید می‌کنند می‌تواند هر آندومتریوز باقی‌مانده را تحریک کرده و باعث تداوم درد شود. هیسترکتومی معمولاً آخرین راه حل در نظر گرفته می شود، به ویژه برای زنانی که هنوز در سنین باروری خود هستند.

     

    درمان های رایج برای اندومتریوز

    داروهای ضد درد

    قرص هایی که به عنوان مسکن عرضه می شوند، رایج ترین شکل درمان اندومتریوز هستند. با این حال، این روش تنها زمانی مفید است که درد و سایر علائم معمولاً در همان مرحله اول بیماری خفیف باشند. مسکن های رایجی که بدون نسخه در دسترس هستند و توسط پزشکان تجویز می شوند، داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی و مواد افیونی هستند که به طور مستقیم با سیستم عصبی در تلاش برای کاهش تروما تعامل دارند.

     

    داروهای ضد بارداری خوراکی

    اینها قرص هایی هستند که به زنان کمک می کنند تا گرفتگی ها و دردهای پریود خود را کاهش دهند، قاعدگی سبک تری را تجربه کنند و چرخه قاعدگی منظم تری را دنبال کنند. این درمان آندومتریوز به شکل دو دسته از قرص های خوراکی است که هر دو حاوی استروژن و پروژسترون هستند. اولین و معمول‌ترین نوع قرص، قرصی است که زنان باید 21 روز متوالی مصرف کنند و سپس به مدت 7 روز استراحت کنند و در طی آن قرص‌های قند مصرف کنند. در این 7 روز مانند دوران قاعدگی خونریزی می کنند. نوع دوم قرص مستلزم مصرف منظم بدون قطع مصرف قرص قند به مدت 3 ماه یا تا زمانی که در نسخه پزشک ذکر شده است.

     

    پروژسترون

    این یکی دیگر از روش های رایج هورمونی برای درمان اندومتریوز است. این هورمون از طریق قرص، تزریق یا از طریق دستگاه داخل رحمی (IUD) مصرف می شود. این به کاهش دوره های قاعدگی زنان یا توقف کامل آنها کمک می کند. به عنوان یک قرص، اگر روزانه مصرف شود، این هورمون جریان قاعدگی را کاهش می دهد بدون اینکه پوشش داخلی رحم رشد کند. پروژسترون به صورت تزریقی هر 3 ماه یکبار مصرف می شود که باعث می شود جریان قاعدگی متوقف شود. پس از قطع تزریق، قاعدگی دوباره شروع می شود. این روش اما ممکن است برای برخی از زنان در سال اول دردناک باشد، زیرا ممکن است تا زمانی که بدنشان به این کار عادت کند، درد و خونریزی را تجربه کنند. IUD شکل دیگری است که با کاهش جریان قاعدگی برای مدتی، درد ناشی از آندومتریوز را کاهش می دهد.

    D/اندومتریوز

     

    مقالات پیشنهادی :

    بخش تخصصی تصویربرداری جراحی و ارولوژی

    بخش تخصصی بیوپسی

    عکس رنگی رحم چیست؟

    سونوگرافی در تهران

    آگونیست هورمون آزاد کننده گنادوتروپین

    این روش هورمونی برای درمان اندومتریوز، تولید هورمون های خاصی را که به تخمک گذاری، قاعدگی و افزایش اندومتریوز کمک می کنند، متوقف می کند. این امر بدن را در حالت یائسگی مصنوعی قرار می دهد. آگونیست به سه شکل، به صورت اسپری بینی روزانه، به صورت تزریقی یک بار در ماه و به صورت تزریقی که هر سه ماه یک بار مصرف می شود، وجود دارد. اکثر پزشکان درمان کننده اندومتریوز این درمان را برای حدود 6 ماه توصیه می کنند، زیرا دوره های طولانی تر ممکن است منجر به کاهش تراکم استخوان و کاهش سلامت قلب شود. با قطع هورمون، چرخه قاعدگی باز می گردد.

     

    دانازول

    این روش درمانی است که ترشح هورمون هایی را که باعث عملکرد چرخه قاعدگی می شوند متوقف می کند. این هورمون درمانی منجر به این می شود که زنان هر چند وقت یکبار در مراحل اولیه پریود شوند و در مراحل بعدی اصلاً پریود نشوند. این دارو به شکل یک داروی پزشکی مصرف می شود. این درمان اغلب با عوارض جانبی ناخوشایندی همراه است. شایع ترین عوارض جانبی عبارتند از حملات آلرژی، پوست چرب، افزایش وزن، خستگی، و درد سینه. یک عارضه جانبی جدی تر این است که این هورمون می تواند در رشد جنین دخالت کند.

     

    لاپاراسکوپی

    این یک روش جراحی برای درمان آندومتریوز است که در آن جراح با استفاده از یک گاز بی ضرر، شکم را کمی باد می کند و یک ابزار بینایی کوچک را به داخل شکم وارد می کند که به آن لاپاراسکوپ می گویند. سپس جراح حداقل دو برش کوچک دیگر در شکم ایجاد می کند و لیزر را برای برداشتن ضایعات از طریق فرآیندی به نام بریدن وارد می کند. ضایعات با استفاده از گرمای شدید از بین می روند و رگ های خونی بدون بخیه بسته می شوند، با فرآیندی به نام کوتریزاسیون. گاهی اوقات جراحان بافت‌های اسکار را نیز برمی‌دارند زیرا ممکن است بر درد آندومتریوز بیفزایند.

     

    لاپاراتومی

    یک جراحی بزرگ شکم توسط پزشکان در این شکل از درمان اندومتریوز انجام می شود. تکه‌های آندومتریوز برداشته می‌شوند و گاهی برای اطمینان از بهبودی ایمن‌تر، رحم نیز برداشته می‌شود. برداشتن رحم در این حالت هیسترکتومی نیز نامیده می شود. کارشناسان ارشد مراقبت های بهداشتی پیشنهاد می کنند که یک جراحی بزرگ باید آخرین گزینه برای درمان اندومتریوز باشد.

    آندومتریوز بیماری است که زنان در سراسر جهان عمدتاً به دلیل تغییر سبک زندگی و شرایط آب و هوایی به آن مبتلا می شوند. در حالی که مهم است که بیماری را با درک علائم بررسی کنیم، درمان سریع و رایج آندومتریوز را نیز در نظر داشته باشیم. معاینات منظم سلامت و تشخیص دقیق، کلید درمان های به موقع است که در دسته بندی های مختلف با توجه به شرایط بیماران در دسترس است.

    اندومتریوز در هر دوره قاعدگی باعث دردهای زیادی برای زنان می شود، حتی ناباروری. آندومتریوز به راحتی می تواند به اشتباه به عنوان آندومتریوز تشخیص داده شود. بنابراین در شناسایی و تشخیص این دو بیماری باید دقت شود.

    1. میوپاتی آندومتر

    آندومتریوز که به نام آندومتریوز میومتر نیز شناخته می شود، وضعیتی است که در آن بافت های غددی در آندومتر تشکیل شده و در لایه عضلانی رحم رشد می کنند. به طور معمول، اپیتلیوم غدد فقط در آندومتر یافت می شود، با توجه به چرخه هورمون های جنسی زنانه، یک چرخه رشد و پسرفت دارد و باعث قاعدگی می شود. هنگامی که این بافت غده ای در عضله رحم گم می شود، یک وضعیت پاتولوژیک غیر طبیعی ایجاد می کند. علت دقیق آندومتریوز ناشناخته است. با این حال، عواملی وجود دارد که یک زن را در معرض خطر بالاتری قرار می دهد مانند:

    40 یا 50 سالگی (قبل از یائسگی) بچه دار شدن آیا جراحی رحم انجام داده اید، مانند سزارین یا جراحی برای برداشتن فیبروم رحم. اندومتریوز گاهی اوقات هیچ علامت یا علامتی ندارد و فقط ناراحتی خفیفی دارد. و گاهی معمولاً این بیماری می تواند علائم واضحی مانند:

    خونریزی قاعدگی شدید یا طولانی (هیپرمنوره، منوراژی) لخته شدن خون در دوران قاعدگی گرفتگی شدید یا درد شدید در لگن در طول قاعدگی درد مزمن لگن درد در حین مقاربت در حال حاضر، شواهد روشنی مبنی بر تأثیر آندومتریوز بر ناباروری، سقط جنین یا زایمان زودرس وجود ندارد.

    چندین بیماری دیگر می توانند علائم و نشانه های مشابهی ایجاد کنند که اطمینان از آن را دشوار می کند. ممکن است این علائم را با شرایطی مانند فیبروم رحم، اندومتریوز و رشد در پوشش داخلی رحم (پولیپ آندومتر) اشتباه بگیرید. در حال حاضر، هیچ کس نمی تواند علت دقیق آندومتریوز را تعیین کند. با این حال، دانشمندان فکر می کنند که این بیماری به دلایل مختلفی ایجاد می شود:

    در طول چرخه قاعدگی، مقداری خون می تواند به لوله های فالوپ و داخل شکم برگردد. با ورود بیشتر و بیشتر مخاط به حفره شکم، کانون های بیشتری از اندومتریوز ایجاد می شود. مشکل تیروئید نیز خطر ابتلا به اندومتریوز را افزایش می دهد. عوامل ژنتیکی نیز احتمال ابتلا به اندومتریوز را افزایش می دهند. علم ثابت کرده است که اگر مادر مبتلا به اندومتریوز باشد، دخترش نیز احتمالاً به آن مبتلا خواهد شد. احتمال دیگر این است که در طول رشد جنینی، سلول های آندومتر ممکن است خارج از رحم بیفتند و به اندام های اطراف برسند. آندومتریوز نیز تحت تأثیر عوامل محیطی است، اما مکانیسم دقیق آن ناشناخته است. این فرضیه وجود دارد که در بدن سلول‌های ذخیره‌ای وجود دارد که ناگهان یک روز توسعه یافته و به کانون‌های آندومتریوز تبدیل می‌شوند یا به دلیل میراث سلول‌های بدوی لوله فالوپ در بدو تولد. . زمانی که سزارین یا مداخله در حفره رحم باعث افتادن پوشش داخلی رحم به داخل شکم می شود و باعث آندومتریوز می شود. برخی از دلایل دیگر می تواند به دلیل مشکل در سیستم ایمنی بدن زن باشد که باعث می شود بدن نتواند بافت آندومتر را که خارج از رحم شکل می گیرد، تشخیص دهد و از بین ببرد و منجر به آندومتریوز شود. آندومتریوز بیشتر در زنان 15 تا 44 ساله رخ می دهد. اندومتریوز را می توان از طریق برخی از علائم زیر تشخیص داد:

    خونریزی بیش از حد: حدود یک سوم زنان مبتلا به اندومتریوز یک یا چند ناهنجاری مرتبط با خونریزی را تجربه می کنند. خونریزی شدید قاعدگی همراه با لخته شدن خون ممکن است یک علامت باشد. درد لگن: برخی از زنان ممکن است درد مزمن در ناحیه کمر، شکم و لگن را تجربه کنند که با شروع قاعدگی بدتر می شود و منجر به درد شدید می شود. اختلالات دستگاه ادراری: با علائمی مانند یبوست و اسهال، بسیاری از بیماران وضعیت خود را با سندرم روده تحریک پذیر اشتباه می گیرند. درد در حین رابطه جنسی: درد هنگام مقاربت یکی دیگر از علائم شایع اندومتریوز است. بافت آندومتر می تواند در حین رابطه جنسی، به ویژه در حین حرکات عمیق، کشیده شود. مشکل در باردار شدن: تخمین زده می شود که 25 تا 50 درصد از زنان نابارور مبتلا به اندومتریوز هستند که می تواند باعث ایجاد اسکار یا التهاب در داخل شود. چنین عوارضی می تواند از تخمک گذاری جلوگیری کند، از ورود اسپرم به لوله های فالوپ جلوگیری کند یا به رشد جنین آسیب برساند. احساس درد مبهم در شکم به عنوان علامت آپاندیسیت، درد اغلب در دوران قاعدگی رخ می دهد. درد یا درد بالای بدن هنگام تنفس: این به این دلیل است که سلول های آندومتر می توانند به هر قسمت از بدن مهاجرت کنند.

    اندومتریوز و سندرم روده تحریک پذیر دو بیماری با علائم مشابه هستند. پزشکان همچنین می دانند که زنان مبتلا به آندومتریوز بیشتر در معرض ابتلا به سندرم روده تحریک پذیر هستند. پس آیا این دو بیماری واقعاً به هم مرتبط هستند؟

     

    1. اندومتریوز چیست و سندرم روده تحریک پذیر چیست؟

    آندومتریوز اندومتریوز وضعیتی است که در آن بافتی که به طور معمول فقط در رحم یافت می شود در سایر نواحی بدن شروع به رشد می کند. بافت آندومتر نیز می تواند در روده رشد کند. این می تواند به علائم مشابه سندرم روده تحریک پذیر کمک کند.

    سندرم روده تحریک پذیر سندرم روده تحریک پذیر باعث علائم شکمی می شود. اینها شامل یبوست، اسهال یا هر دو است. با این حال، این وضعیت مانند کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون به روده های فرد آسیب نمی رساند. بسیاری از زنان مبتلا به اندومتریوز در روده و سایر ساختارهای مجاور اغلب به اشتباه با سندرم روده تحریک پذیر تشخیص داده می شوند.

    علائم چگونه است؟ اندومتریوز و سندرم روده تحریک پذیر علائم مشترکی مانند نفخ، درد شکم، حالت تهوع و درد در حین حرکات روده دارند. این همپوشانی می تواند چالشی برای پزشکانی باشد که سعی در یافتن آن دارند. تلاش برای تشخیص منبع درد و ناراحتی بیمار. یک علامت مشترک هر دو بیماری حساسیت اندام است. این بدان معناست که افراد مبتلا به هر دو بیماری تحمل درد کمتری برای درد شکم یا لگن دارند.

    پزشکان می دانند که این بیماری دارای یک جزء ژنتیکی است، اما اطلاعات کمی در مورد اینکه چرا برخی به این عارضه مبتلا می شوند و برخی دیگر نه، باقی مانده است. سندرم روده تحریک پذیر معمایی مشابه برای پزشکان است. آنها می دانند که التهاب می تواند منجر به سندرم روده تحریک پذیر شود. برخی افراد نیز پس از عفونت باکتریایی یا ویروسی دچار سندرم روده تحریک پذیر می شوند که می تواند منجر به التهاب مزمن روده شود.

     s/اندومتریوز

    اندومتریوز و سندرم روده تحریک پذیر چگونه تشخیص داده می شود؟

    پزشکان فقط یک آزمایش برای تشخیص هر دو بیماری ندارند. هنگام تشخیص سندرم روده تحریک پذیر، پزشکان اغلب سعی می کنند سایر شرایط پزشکی را که باعث علائم مشابه می شوند، رد کنند. این شامل:

    عدم تحمل گلوتن بیماری های عفونی بیماری های التهابی روده، مانند کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون عدم تحمل لاکتوز پزشک ممکن است آزمایش خون را برای تعیین اینکه آیا فرد دارای این ترکیبات است، تجویز کند. التهاب ممکن است نشان دهنده عدم تحمل گلوتن یا لاکتوز باشد. همچنین ممکن است نمونه مدفوع را برای آزمایش مدفوع از نظر خون یا موجودات عفونی تجویز کنند گاهی اوقات پزشک ممکن است آندوسکوپی فوقانی یا کولونوسکوپی را توصیه کند. این‌ها آزمایش‌هایی هستند که به پزشک اجازه می‌دهند تا پوشش مری، معده و روده بزرگ را ببیند تا هرگونه ناهنجاری را شناسایی کند. پزشکان از روش های مختلفی جهت تشخیص اندومتریوز استفاده می کنند. نمونه هایی از این روش ها مانند:

    معاینه لگن. تست های تصویربرداری ام آر آی یا سونوگرافی می تواند به پزشک کمک کند تا ببیند آیا کیست یا ضخیم شدن آندومتریوز مانند در رحم یا نواحی دیگر وجود دارد یا خیر. دارو. پزشک ممکن است داروهای هورمونی را برای تسکین علائم آندومتریوز تجویز کند. اگر علائم شما بهبود یابد، وضعیت ممکن است آندومتریوز باشد. جراحی لاپاراسکوپی شکم. تنها راه مطمئن برای تایید آندومتریوز، لاپاراسکوپی است. این شامل برداشتن بخشی از بافت غیر طبیعی زیرین و آزمایش آن در آزمایشگاه برای وجود بافت رحم است.

     

    گزینه های درمانی برای اندومتریوز و IBS چیست؟

    پزشکان هنوز درمانی برای اندومتریوز ندارند، اما درمان ها می توانند به کنترل این بیماری کمک کنند. بدون درمان، ممکن است در معرض خطر بیشتر عوارض سلامتی باشید. اگرچه اینها احتمالاً باعث مرگ نمی شوند، اما می توانند کیفیت زندگی شما را کاهش دهند. علاوه بر این، درمان آندومتریوز به محل سلول های غیر طبیعی بدن شما بستگی دارد. اگر هورمون ها علائم را کاهش ندهند، پزشک ممکن است جراحی را برای برداشتن مناطقی که بافت آندومتر رشد می کند توصیه کند. اگر در مورد باروری نگران هستید، جراحی نیز ممکن است کمک کند.

    علاوه بر ، ویژگی های درد و علائم رایج آندومتریوز عبارتند از:

    دیسمنوره

    گرفتگی لگن ممکن است قبل از قاعدگی شروع شود و چند روز بعد از قاعدگی ادامه یابد. همچنین ممکن است کمردرد و درد زیر شکم را تجربه کنید. درد در حین مقاربت: درد در حین یا بعد از رابطه جنسی در آندومتریوز شایع است. درد در هنگام اجابت مزاج یا ادرار: به احتمال زیاد این علائم را در طول قاعدگی تجربه خواهید کرد. خونریزی بیش از حد: میزان خونریزی قاعدگی در هر سیکل قاعدگی اغلب شدید است یا گاهی اوقات خونریزی بین دوره ها وجود دارد. سقط جنین تاخیر در بارداری: گاهی اوقات، اندومتریوز در طول درمان ناباروری تشخیص داده می شود. علائم و نشانه های دیگر مانند خستگی، اسهال، یبوست، نفخ یا حالت تهوع، به ویژه مربوط به قاعدگی است. با این حال، شدت درد ممکن است با شدت بیماری تناسبی نداشته باشد. یک زن ممکن است اندومتریوز خفیف داشته باشد اما درد شدید یا مقدار زیادی بافت اندومتریوز با درد کم یا بدون درد داشته باشد.

    علاوه بر این، گاهی اوقات درد در اندومتریوز با سایر شرایطی که می توانند باعث درد لگن شوند، مانند بیماری التهابی لگن یا کیست تخمدان، اشتباه گرفته می شود. علاوه بر این، این بیماری هنوز می تواند با سندرم روده تحریک پذیر اشتباه گرفته شود، مشکلی که باعث اسهال، یبوست و گرفتگی شکم می شود. با این حال، سندرم روده تحریک پذیر همچنان می تواند با اندومتریوز همراه باشد و می تواند تشخیص را پیچیده کند.

     

    قاعدگی رتروگراد

     این حالت زمانی است که خون قاعدگی حاوی سلول های آندومتر باشد. آندومتر به جای نیاز به خروج از بدن، به لوله های فالوپ و به حفره لگن باز می گردد. در این مرحله، سلول‌های آندومتر به دیواره لگن و سطوح اندام‌های لگنی می‌چسبند، جایی که به رشد خود ادامه می‌دهند و در طول هر چرخه قاعدگی به ضخیم شدن، لایه برداری و خونریزی ادامه می‌دهند. تبدیل سلول‌های صفاقی: مطالعات نشان می‌دهد که هورمون‌ها یا عوامل ایمنی باعث تبدیل سلول‌های صفاق به سلول‌های مشابه آندومتر می‌شوند. تبدیل سلول‌های جنینی: هورمون‌هایی مانند استروژن می‌توانند سلول‌های جنینی سلول‌هایی که در مراحل اولیه رشد هستند در دوران بلوغ به سلول‌های آندومتر مانند تبدیل کنند. جراحی اسکار: بعد از جراحی، مانند برش میومتر در سزارین، برداشتن فیبروم، سلول‌های آندومتر می‌توانند به برش بچسبند و بند ناف بیرون بیاید. انتقال سلول های آندومتر: رگ های خونی یا سیستم لنفاوی می توانند سلول های آندومتر را به سایر قسمت های بدن منتقل کنند. اختلالات سیستم ایمنی: ناهنجاری‌های سیستم ایمنی می‌تواند مانع از شناسایی و تخریب بافت‌های مشابه آندومتر و رشد آن‌ها در خارج از رحم شود. علاوه بر این، برخی از عوامل زیر یک زن را نسبت به سایر زنان در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اندومتریوز قرار می دهد، مانند:

    بچه دار نشدن یائسگی زودرس یائسگی دیررس سیکل های قاعدگی کوتاه، کمتر از 27 روز دوره قاعدگی بیش از هفت روز طول می کشد داشتن سطح استروژن بالا در بدن یا درمان طولانی مدت با استروژن شاخص توده بدنی پایین داشتن یک یا چند بستگان نزدیک مانند مادر، خاله یا عمه خواهری که به آندومتریوز رحم مبتلا شده است، هر گونه ناهنجاری که جریان خون قاعدگی را به خارج از بدن مسدود کند، خوشبختانه، اندومتریوز تنها چند سال پس از شروع قاعدگی ایجاد می شود و می تواند به طور موقت در دوران بارداری بهبود یابد، که با یائسگی به طور کامل ناپدید می شود، مگر اینکه هنوز از استروژن استفاده شود.

     

    مقالات پیشنهادی :

    آمادگی سونوگرافی رحم جهت آندومتریوز

    آمادگی سونو گرافی هیسترو سالپنکوگرافی

    آمادگی سونو گرافی شکم

    آمادگی سونوگرافی بارداری اولیه

    آیا آندومتریوز با سونوگرافی قابل تشخیص است؟

    توانایی تشخیص آندومتریوز با سونوگرافی ترانس واژینال مزایای زیادی نسبت به سایر روش های تصویربرداری تشخیصی دارد. بر این اساس، سونوگرافی می تواند آندومتریوز را با دقت بالا با مقدار بیشتری از بافت و در موقعیتی که مشاهده آسان تر باشد، تشخیص دهد.

    اگرچه هر چه ضایعه بزرگتر باشد، در سونوگرافی راحت تر دیده می شود، اما با پیشرفت های امروزی در فناوری اولتراسوند و با رادیولوژیست های مجرب، تنها به چند میلی متر بافت اندومتریوز نیاز است. ضایعات اندومتریوز در سونوگرافی تیره‌تر از بافت طبیعی اطراف ظاهر می‌شوند.

    علاوه بر سونوگرافی، تصویربرداری تشدید مغناطیسی با استفاده از میدان‌های مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر دقیق از اندام‌ها و بافت‌های بدن نیز به بررسی وجود بافت آندومتریوز کمک می‌کند، به ویژه در موقعیت‌هایی که در عمق، پنهان در پشت احشاء یا ایجاد التهاب، طناب‌های چسبنده قرار دارند. . علاوه بر این، مداخله لاپاراسکوپی لگن نیز ممکن است اندیکاسیون داشته باشد که به تشخیص و درمان موضعی کمک می کند.

    عارضه اصلی اندومتریوز اختلال در باروری است. تقریبا یک سوم تا نصف زنانی که مبتلا به اندومتریوز هستند برای بارداری با مشکل مواجه می شوند. این به این دلیل است که آندومتریوز می تواند لوله های فالوپ را مسدود کرده و از ادغام تخمک و اسپرم جلوگیری کند. با این حال، بسیاری از افراد مبتلا به اندومتریوز خفیف تا متوسط هنوز هم می توانند باردار شوند و حاملگی کامل داشته باشند. با این حال، پزشکان گاهی اوقات به افراد مبتلا به آندومتریوز توصیه می کنند که سعی نکنند به طور طبیعی بچه دار شوند زیرا این وضعیت می تواند با گذشت زمان بدتر شود.

    علاوه بر این، یک چیز ترسناک در مورد ابتلا به اندومتریوز، احتمال بدخیمی است. سرطان تخمدان در افراد مبتلا به آندومتریوز بیشتر از حد طبیعی رخ می دهد. این شبیه به آدنوکارسینوم آندومتر است.

    به طور خلاصه، آندومتریوز یک بیماری نسبتا شایع زنانه است که باعث دیسمنوره، اختلالات قاعدگی و حتی ناباروری می شود. خوشبختانه در حال حاضر این بیماری با سونوگرافی و روش های درمانی به راحتی تشخیص داده می شود و به حفظ عملکرد باروری و همچنین بهبود کیفیت زندگی زنان کمک می کند.

    s/اندومتریوز

    چگونه با اندومتریوز کنار بیاییم

    آندومتریوز می تواند یک وضعیت چالش برانگیز برای مقابله با آن باشد، هم از نظر جسمی و هم از نظر احساسی. اما می توان اقداماتی را انجام داد که شما را قادر می سازد با درد مرتبط با آندومتریوز مبارزه کنید و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشید. در اینجا برخی از بهترین راه ها برای مقابله با اندومتریوز آورده شده است.

    آندومتریوز یک اختلال دردناک است که با بافتی که مانند پوشش داخلی رحم رفتار می کند اما خارج از رحم رشد می کند مشخص می شود. این بافت را می توان در مکان های مختلفی مانند تخمدان ها، لوله های فالوپ و پوشش لگن و حتی در داخل یا اطراف مثانه و روده یافت.

    آندومتریوز که معمولا از هر 10 زن و دختر یک نفر را تحت تاثیر قرار می دهد، می تواند علائمی را در طول سال های باروری، بین 12 تا 60 سالگی ایجاد کند. بسیاری از افراد مبتلا به این عارضه هنوز تشخیص داده نشده اند.

    علامت اصلی این بیماری درد لگن است که معمولاً با دوره قاعدگی همراه است. در حالی که بیشتر زنان در طول دوره قاعدگی خود کمی گرفتگی عضلات را تجربه می کنند، کسانی که آندومتریوز دارند دردی را توصیف می کنند که بدتر از حد معمول است.

    هیچ درمانی برای آندومتریوز وجود ندارد، اما گزینه‌های درمانی و تغییراتی در شیوه زندگی وجود دارد که می‌تواند علائم شما را کاهش دهد تا این وضعیت در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد نکند. در اینجا پنج روش برتر پزشکی نیوز تودی برای مقابله با اندومتریوز آورده شده است.

    مراحل آندومتریوز

    روش های مختلفی برای اندازه گیری اندومتریوز وجود دارد. پزشکان نقاطی را با توجه به گسترش بافت آندومتر، عمق آن و نواحی از بدن که تحت تأثیر قرار گرفته اند، تعیین می کنند.

    بر اساس نتایج، شرایط در یکی از چهار مرحله رتبه بندی می شود:

    مرحله 1 یا حداقل: چند ایمپلنت کوچک یا زخم یا ضایعات کوچک وجود دارد. آنها ممکن است در اندام های شما یا بافت پوشاننده لگن یا شکم شما پیدا شوند. بافت اسکار کمی وجود دارد.

    مرحله 2 یا خفیف: تعداد ایمپلنت های بیشتری نسبت به مرحله 1 وجود دارد. آنها همچنین در بافت عمیق تر هستند و ممکن است مقداری بافت اسکار وجود داشته باشد.

    مرحله 3 یا متوسط: ایمپلنت های عمیق زیادی وجود دارد. همچنین ممکن است کیست های کوچک روی یک یا هر دو تخمدان و نوارهای ضخیمی از بافت اسکار به نام چسبندگی داشته باشید.

    مرحله 4 یا شدید: این مرحله گسترده ترین است. شما ایمپلنت های بسیار عمیق و چسبندگی های ضخیم بسیاری دارید. همچنین کیست های بزرگ در یک یا هر دو تخمدان وجود دارد.

    متخصصان نمی دانند چرا برخی از افراد موارد شدیدتر از دیگران دارند. مراحل آندومتریوز درد یا علائم را در نظر نمی گیرند. و همیشه از یک مرحله به مرحله بعد نمی رود. اگر درمان نشود، می تواند در طول زمان به همان صورت باقی بماند. یا ممکن است بدتر یا بهتر شود.

     

    چگونه بفهمم که آندومتریوز دارم؟

    بسیاری از زنان در طول دوره قاعدگی خود حداقل مقداری درد لگن احساس می کنند. برای برخی، به خصوص خشن است. در برخی موارد، به دلیل وضعیتی به نام اندومتریوز است.

    زمانی اتفاق می‌افتد که تکه‌های کوچک بافتی که معمولاً در داخل رحم رشد می‌کنند، در خارج از رحم رشد می‌کنند. این بافت می تواند لوله های فالوپ شما را مسدود کند. همچنین می تواند رشد کند یا تخمدان ها و پوشش بافت لگن شما را بپوشاند. باعث درد شدید می شود و با گذشت زمان می تواند بدتر شود.

    برای بررسی اینکه آیا آندومتریوز است یا خیر، باید به پزشک مراجعه کنید. آماده باشید تا در مورد علائم خود صحبت کنید و آزمایشاتی برای بررسی آن انجام دهید.

    به پزشک خود در مورد دردهایی که در طول قاعدگی و در زمان های دیگر دارید اطلاع دهید. در زنان مبتلا به آندومتریوز، ممکن است قبل از پریود شروع شود و تا چند روز پس از پایان آن ادامه یابد. بسیاری نیز در ناحیه کمر و شکم و همچنین لگن درد دارند.

     

    چگونه در مورد اندومتریوز با پزشک خود صحبت کنید

    هنگامی که عادت ماهانه شما همیشه سنگین و بسیار دردناک است، باید به پزشک خود مراجعه کنید تا دلیل تکرار آن را دریابید. وضعیتی به نام آندومتریوز ممکن است دلیل آن باشد. یا ممکن است چیز دیگری باشد.

    برای اطلاع از این موضوع، ممکن است ابتدا به پزشک معمولی خود مراجعه کنید. یا می توانید به متخصص زنان خود مراجعه کنید، که در سلامت تخمدان ها، رحم و سایر قسمت های دستگاه تناسلی زنانه شما تخصص دارد.

     

    اگر علائمی دارید، با متخصص زنان تماس بگیرید. ممکن است آزمایشاتی از جمله:

    معاینه لگن پزشک شما علائم کیست یا بافت اسکار را احساس خواهد کرد. اما این ممکن است برای تشخیص آندومتریوز کافی نباشد.

    سونوگرافی. این کار از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصویری از اندام های تناسلی شما استفاده می کند. در طول آزمایش، یک تکنسین ممکن است گره اسکن اولتراسوند به نام مبدل را در واژن شما قرار دهد یا آن را در شکم شما حرکت دهد. سونوگرافی همیشه آندومتریوز را نشان نمی دهد، اما برای یافتن اندومتریوم، نوعی کیست تخمدان که در زنان مبتلا به این بیماری شایع است، خوب است.

    تصویربرداری رزونانس مغناطیسی .(MRI) این آزمایش می تواند تصویر واضحی از داخل بدن شما بدون استفاده از اشعه ایکس ایجاد کند. از آهنربای بزرگ، امواج رادیویی و کامپیوتر استفاده می کند. آزمایش‌هایMRI همچنین می‌تواند به پزشکان کمک کند تا برای جراحی زنان مبتلا به اندومتریوز آماده شوند.

    لاپاراسکوپی ممکن است یک لاپاراسکوپی تشخیصی انجام دهید. پزشک یک برش کوچک در نزدیکی ناف شما ایجاد می کند و ابزار نازکی به نام لاپاراسکوپ را در آن قرار می دهد تا علائم آندومتریوز را بررسی کند.

    اگر متوجه شدید که آندومتریوز دارید، هر چه زودتر تشخیص داده شود، پزشک زودتر به شما کمک می کند تا برنامه ای برای مدیریت علائم خود داشته باشید.

     

    چرا جراحی اندومتریوز انجام می شود؟

    اندومتریوز وضعیتی است که در آن نوع بافتی که رحم زن را می پوشاند در خارج از آن رشد می کند. جراحی به نام لاپاراسکوپی تنها راه برای اطمینان از وجود آن است.

    در صورتی که درد شدید اندومتریوز دارید و داروها به اندازه کافی کمک نمی کنند، ممکن است پزشک شما جراحی را توصیه کند. آنها می توانند اندومتریوز را در بدن شما پیدا کنند و تمام یا بخشی از بافت آسیب دیده را خارج کنند.

    مواردی وجود دارد که باید در مورد آنها فکر کنید، از جمله اینکه آیا می خواهید بعداً باردار شوید. ممکن است بعد از برخی از جراحی های اندومتریوز نتوانید بچه دار شوید. با پزشک خود در مورد اینکه چه گزینه هایی برای شما مناسب هستند صحبت کنید.

    s/اندومتریوز

     

    زمان جراحی اندومتریوز چه زمانی است؟

    اینکه آیا شما باید جراحی کنید ممکن است به سن و سلامت کلی شما بستگی داشته باشد. با پزشک خود صحبت کنید اگر:

    درد لگنی شدید دارید

    دارو علائم شما را تحت کنترل نمی گیرد

    برای باردار شدن مشکل دارید

    یک زائده در ناحیه لگن شما باید برداشته شود

     

    جراحی لاپاراسکوپی برای اندومتریوز

    پزشکان می توانند آندومتریوز را با لاپاراسکوپی تشخیص داده و درمان کنند که از یک لوله نازک به نام لاپاراسکوپ استفاده می کند. دارای چراغ و دوربینی است که به پزشک اجازه می دهد داخل بدن شما را ببیند.

    قبل از لاپاراسکوپی، بیهوشی عمومی، دارو برای خواباندن شما دریافت خواهید کرد. پزشک یک برش کوچک در ناف یا قسمت دیگری از شکم شما ایجاد می کند. آنها شکم شما را با گاز باد می کنند تا دوربین بتواند دید واضحی داشته باشد. لاپاراسکوپ از آن برش وارد می شود. ممکن است پزشک شما نیاز به برش های کوچک بیشتری برای سایر ابزارها داشته باشد.

    این روش بسته به شدت بیماری شما می تواند از 30 دقیقه تا 6 ساعت طول بکشد. پس از اینکه پزشکتان آندومتریوز را بررسی کرد و یا بافت را بردارد، ابزار و گاز را بیرون می‌آورد و بریدگی‌ها را می‌بندد. تا زمانی که بیهوشی از بین برود، در یک منطقه ریکاوری خواهید ماند. ممکن است باعث خواب آلودگی و حالت تهوع شما شود. لاپاراسکوپی معمولاً یک روش سرپایی است، به این معنی که می توانید همان روز به خانه بروید.

     

    جراحی لاپاراتومی برای اندومتریوز

    لاپاراتومی یک جراحی بزرگ است که با یک برش بزرگ در شکم شما انجام می شود. پزشکان معمولاً زمانی از آن استفاده می کنند که اندومتریوز شدید دارید که نمی توانند با لاپاراسکوپی آن را درمان کنند.

    مانند لاپاراسکوپی، برای خواباندن شما دارویی دریافت خواهید کرد. پزشک پوست و ماهیچه شما را برش می دهد تا بتواند شکم شما را ببیند و بافت آسیب دیده را خارج کند. پس از جراحی، پزشک بریدگی را می بندد و شما را به منطقه بهبودی منتقل می کند.

     

    پس از جراحی اندومتریوز چه انتظاری داریم؟

    ممکن است تا چند روز پس از لاپاراسکوپی خسته باشید. ممکن است پزشک به شما بگوید به مدت ۲ هفته رانندگی نکنید. آنها همچنین ممکن است به شما بگویند که برای حدود 2 هفته رابطه جنسی یا فعالیت هایی مانند شنا یا حمام کردن در وان انجام ندهید.

    بهبودی از لاپاراتومی کندتر است و می تواند دردناک تر باشد. ممکن است چند هفته طول بکشد. در طول دوران نقاهت در خانه، ممکن است نتوانید برخی از فعالیت های روزمره را انجام دهید.

    پس از هیسترکتومی، پریود شما متوقف می شود. اگر پزشک تخمدان ها و همچنین رحم شما را خارج کند، یائسه خواهید شد. ممکن است علائمی مانند گرگرفتگی و کاهش تراکم استخوان داشته باشید. در مورد نحوه مدیریت آنها با پزشک خود صحبت کنید.

     

    نکاتی برای زندگی با اندومتریوز

    آندومتریوز هیچ درمانی ندارد، به همین دلیل است که توصیه می کنیم روی مدیریت علائم تمرکز کنید. در اینجا نکاتی وجود دارد که به شما کمک می کند با آندومتریوز زندگی کنید:

     

    1. در صورت نیاز از داروهای مسکن استفاده کنید

    دانشمندان معتقدند زنان مبتلا به آندومتریوز، پروستاگلاندین‌های بیشتری تولید می‌کنند که ماده‌ای شبیه به هورمون است. پروستاگلاندین وظایف زیادی در بدن دارد، از جمله انقباض رحم در طول قاعدگی برای کمک به ریختن پوشش داخلی رحم.

    مسکن‌های OTC، مانند ایبوپروفن، زمانی مؤثر هستند که قبل از ترشح پروستاگلاندین‌ها (چند روز قبل از اینکه انتظار قاعدگی یا درد آندومتریوز را داشته باشید) مصرف شوند. برای درد شدید، داروهای تجویزی می توانند تسکین بیشتری ارائه دهند.

     

    1. از گرما برای مقابله با درد استفاده کنید

    ممکن است ساده به نظر برسد، اما کمی گرما می تواند کمک زیادی به کاهش درد ناشی از آندومتریوز کند. هنگامی که از گرما درمانی استفاده می کنید، رگ های خونی گشاد می شوند و جریان خون را افزایش می دهند و به آرامش عضلات کمک می کنند.

    از پدهای گرمایش برقی، کمپرس گرم، تکه های حرارتی یا خیساندن در یک حمام داغ برای تسکین استفاده کنید. مطمئن شوید که هرگز از گرمای شدید استفاده نکنید زیرا ممکن است باعث سوختگی شود.

     

    1. رژیم غذایی خود را تغییر دهید

    مطالعات به ارتباط بین آنچه می خورید و اندومتریوز اشاره می کنند. رژیم های غذایی سرشار از محصولات حیوانی و گوشت قرمز می تواند تولید استروژن را افزایش دهد که می تواند باعث رشد غیر طبیعی بافت شود.

    برای بهبود زندگی با اندومتریوز، رژیم غذایی خود را با سبزیجات، میوه ها، غلات کامل و غذاهای غنی از اسیدهای چرب امگا 3 مانند گردو و دانه کتان برنامه ریزی کنید. همچنین باید از غذاهای فرآوری شده و غذاهای حاوی چربی ترانس اجتناب کنید. ممکن است بخواهید مصرف کافئین و الکل خود را نیز محدود کنید.

     

    1. ورزش کنید

    هنگامی که ورزش می کنید، بدن شما استروژن کمتری تولید می کند و گردش خون را افزایش می دهد. ورزش همچنین باعث ترشح اندورفین در مغز می شود که می تواند احساس درد را کاهش دهد.

    هر دو ورزش با شدت بالا و کم شدت به اندومتریوز کمک می کنند. فعالیت های با شدت بالا مانند دویدن، ایروبیک یا دوچرخه سواری علائم را کاهش می دهد. فعالیت های کم شدت مانند پیلاتس، کالیستنیکس یا یوگا به کاهش استرس و مدیریت درد لگن کمک می کند.

     

    1. در مورد مدیریت درد مزمن بیاموزید

    درد مزمن ناشی از آندومتریوز می تواند در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد کند. این می تواند باعث شود شما احساس افسردگی، عصبانیت، ناامیدی و آشفتگی در خواب خود کنید. وقتی احساس عاطفی می کنید، درد شما بدتر می شود و منجر به یک چرخه بی پایان استرس و درد می شود.

    تکنیک های مدیریت درد مزمن می تواند به شما کمک کند که از نظر ذهنی بهتر احساس کنید و درد خود را کاهش دهید. برخی از تکنیک ها شامل داروهای ضد افسردگی، روان درمانی، مدیتیشن و رعایت بهداشت خواب خوب است.

     

    1. هورمون درمانی را در نظر بگیرید

    هورمون درمانی چرخه قاعدگی شما را کاهش می دهد یا به پایان می رساند و درد و التهاب را که اغلب با آندومتریوز تجربه می کنید کاهش می دهد. همچنین می تواند به کند کردن رشد بافت آندومتر، جلوگیری از رشد جدید و کاهش درد مرتبط با اندومتریوز کمک کند.

     

    1. گزینه های جراحی را با پزشک خود در میان بگذارید

    داروهای ضد درد و تکنیک های مدیریت می تواند به شما کمک کند تا با اندومتریوز زندگی کنید. هورمون درمانی همچنین می تواند رشد را کاهش دهد و به کاهش درد شما کمک کند. با این حال، هیچ یک از این درمان ها اندومتریوز موجود را درمان نمی کند.

    جراحی کم تهاجمی که بافت آندومتر را خارج از رحم شما بر می دارد تنها راه برای درمان علت زمینه ای آندومتریوز است. در موارد شدید، هیسترکتومی ممکن است برای پایان دادن به اندومتریوز توصیه شود.

    e/اندومتریوز

    مقالات پیشنهادی :

    عکس رنگی رحم

    اکوی قلب جنین

    سونوگرافی سه بعدی رحم

    سونوگرافی غربالگری

    آیا بستن آندومتریوز را بدتر می کند؟

    بستن لوله ها درمانی برای اندومتریوز نیست. فرد مبتلا به آندومتریوز ممکن است با بستن لوله ها تسکین درد نداشته باشد. با این حال، آنها ممکن است خطر ابتلا به سرطان آندومتر را کاهش دهند.

    بستن لوله‌ها یک روش جراحی است که لوله‌های فالوپ را از رحم می‌بندد. جراح ممکن است این کار را با بستن لوله های فالوپ، سوزاندن اتصال، یا برداشتن لوله های فالوپ انجام دهد.

    آندومتریوز وضعیتی است که در آن سلول‌هایی شبیه به سلول‌های پوشش داخلی رحم در خارج از رحم رشد می‌کنند. آنها معمولا در لوله های فالوپ، تخمدان ها یا خارج از رحم رخ می دهند.

    تغییرات سبک زندگی برای اندومتریوز

    حمام‌های گرم، بطری‌های آب گرم و پدهای گرم‌کننده می‌توانند به سرعت درد آندومتریوز را تسکین دهند. با گذشت زمان، تغییرات سبک زندگی مانند این ممکن است کمک کند:

     

    چه چیزی باعث گرفتگی لگن شما می شود؟

    تحقیقات نشان داده است که بین آندومتریوز و رژیم های غذایی کم میوه و سبزیجات و گوشت قرمز زیاد ارتباط وجود دارد. برخی از متخصصان فکر می کنند که میزان بالای چربی در گوشت مانند گوشت گاو بدن شما را تشویق می کند تا مواد شیمیایی به نام پروستاگلاندین تولید کند که ممکن است منجر به تولید استروژن بیشتر شود. این استروژن اضافی می تواند عاملی برای رشد بافت اضافی آندومتر باشد.

    میوه ها و سبزیجات تازه بیشتری را با تبدیل کردن آنها به قلب وعده های غذایی خود اضافه کنید. قرار دادن میوه و سبزیجات در یخچال از قبل شسته شده و خرد شده می تواند به شما در خوردن بیشتر هر دو کمک کند.

    تحقیقات همچنین دریافتند غذاهای غنی از اسیدهای چرب امگا 3 مانند ماهی سالمون و گردو مفید هستند. یک مطالعه نشان داد که زنانی که بیشترین میزان اسیدهای چرب امگا 3 را مصرف کردند، 22 درصد کمتر از زنانی که کمترین مقدار را مصرف کردند، به اندومتریوز مبتلا شدند.

    در مقایسه، افرادی که بیشترین میزان چربی ترانس را مصرف می کنند، 48 درصد بیشتر از کسانی که کمترین مصرف را مصرف می کنند، در معرض خطر قرار دارند، بنابراین نوع چربی که می خورید مهم است.

    همچنین از الکل و کافئین خودداری کنید. به نظر می رسد نوشیدن قهوه و نوشابه کافئین دار شانس ابتلا به اندومتریوز را افزایش می دهد، اگرچه محققان مطمئن نیستند که چرا. الکل نیز با خطر بیشتری همراه است.

    به طور منظم تمرین کن. دلایل زیادی وجود دارد که ورزش راهی عالی برای مدیریت اندومتریوز شماست. ورزش قلب شما را تشویق می کند تا خون را به تمام اندام های شما پمپاژ کند، گردش خون را بهبود بخشد و به جریان مواد مغذی و اکسیژن به تمام سیستم های شما کمک کند.

    افرادی که ورزش می کنند ممکن است استروژن کمتری داشته باشند و پریودهای سبک تری داشته باشند که می تواند به بهبود علائم آندومتریوز در طول زمان کمک کند. اما موارد بیشتری نیز وجود دارد: مطالعات نشان داده‌اند که هر چه زمان بیشتری را به ورزش‌های با شدت بالا مانند دویدن یا دوچرخه‌سواری اختصاص دهید، احتمال ابتلا به آندومتریوز کمتر می‌شود.

    ورزش به کاهش استرس کمک می کند. و چون مواد شیمیایی مغز به نام اندورفین را آزاد می کند، در واقع می تواند درد را تسکین دهد. حتی فقط چند دقیقه فعالیت بدنی که باعث می شود شما به سختی نفس بکشید یا عرق کنید، می تواند این اثر را ایجاد کند.

    تمرینات با شدت پایین مانند یوگا نیز می توانند با کشش بافت ها و ماهیچه های لگن برای تسکین درد و کاهش استرس مفید باشند.

     

    آیا به سونوگرافی رحم نیاز دارم؟

    استرس را مدیریت کنید. محققان فکر می کنند استرس می تواند آندومتریوز را بدتر کند. در واقع، این وضعیت ممکن است به دلیل درد شدید و سایر عوارض جانبی، دلیل استرس شما باشد.

    یافتن راه‌هایی برای مدیریت استرس - چه از طریق یوگا یا مدیتیشن، یا صرف وقت اختصاص دادن برای مراقبت از خود - می‌تواند به کاهش علائم کمک کند. همچنین ممکن است مراجعه به درمانگری که می تواند نکاتی را برای مقابله با استرس ارائه دهد مفید باشد.

     t/اندومتریوز

    10 نکته ای که باید در مورد اندومتریوز بدانید

    آیا می‌دانستید به طور متوسط 7.5 سال طول می‌کشد تا یک فرد مبتلا به آندومتریوز تشخیص داده شود - یک بیماری زنانه که با عدم آگاهی احاطه شده است. دستورالعمل های جدید منتشر شده امروز با هدف تسریع تشخیص و درمان افراد مبتلا به اندومتریوز با برجسته کردن علائم برای پزشکان مانند درد لگن، دوره های دردناک و ناباروری است.

     

    زنان باید در مورد این بیماری رایج چه بدانند؟

    اندومتریوز دومین بیماری شایع زنان در برخی کشور ها است. این بیماری بین دو تا 10 زن از هر 100 زن، معمولاً در سالهای باروری آنها را مبتلا می کند.

    زمانی اتفاق می‌افتد که بافتی مشابه پوشش داخلی رحم (آندومتر) در جای دیگری از بدن، معمولاً در لگن اطراف رحم، تخمدان‌ها و لوله‌های فالوپ یافت می‌شود. این سلول‌ها به هورمون‌های تولید شده توسط تخمدان‌ها در هر ماه پاسخ می‌دهند و در نتیجه زمانی که پریود می‌شوید، خونریزی می‌کنند. با این حال، هیچ راهی برای خروج این خون از بدن وجود ندارد.

    پزشکان نمی‌دانند که چرا آندومتریوز رخ می‌دهد، اما معتقدند که ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که سلول‌هایی که رحم را پوشانده‌اند در طول دوره قاعدگی یک زن به لگن منتقل شوند. برخلاف سلول‌های دیواره رحم که می‌توانند در طول قاعدگی از طریق واژن از بدن خارج شوند، سلول‌های آندومتریوز جایی برای فرار ندارند. این منجر به درد و التهاب و در برخی از زنان آسیب به اندام های لگن از طریق تشکیل بافت اسکار و کیست می شود.

    علائم می تواند شامل درد پریود شود که با مسکن تسکین نمی یابد، پریودهای نامنظم یا سنگین، درد در حین و بعد از رابطه جنسی، درد یا ناراحتی هنگام رفتن به توالت، خونریزی از پایین یا خون در مدفوع، و احساس خستگی دائمی. درد پریود اغلب شدید است و تمایل دارد قبل از شروع پریود رخ دهد. برخی از زنان اصلاً علائمی ندارند.

    اندومتریوز می تواند بر باروری تأثیر بگذارد. در موارد جزئی اندومتریوز، شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه برداشتن یا از بین بردن بافت اندومتریوز در طول جراحی می‌تواند شانس زنان را برای داشتن یک بارداری موفق، چه به طور طبیعی یا پس از درمان باروری، افزایش دهد.

    متأسفانه، آندومتریوز یک بیماری مزمن طولانی مدت است که می تواند به طور قابل توجهی بر سلامت جسمی، سلامت عاطفی و روال روزانه زن تأثیر بگذارد. برای برخی از زنان، علائم می تواند آنها را از انجام فعالیت های عادی خود باز دارد و ممکن است منجر به احساس افسردگی و مشکلات روابط شود.

    تشخیص آندومتریوز ممکن است دشوار باشد زیرا هر زنی شرایط متفاوتی را تجربه می‌کند و علائم می‌تواند شبیه به بیماری‌های دیگر مانند سندرم روده تحریک‌پذیر یا بیماری التهابی لگن باشد. به طور متوسط، 7.5 سال طول می کشد تا یک زن به آندومتریوز تشخیص داده شود. برای شناخت و درک علائم آندومتریوز و تشویق زنان به ابراز نگرانی در مورد سلامتی خود باید کارهای بیشتری انجام شود.

    در حال حاضر هیچ درمانی برای آندومتریوز وجود ندارد، اما درمان هایی وجود دارد که می تواند به کاهش علائم کمک کند، از جمله مسکن های ضد التهابی مانند ایبوپروفن، داروهای هورمونی و ضد بارداری، از جمله قرص های ترکیبی، چسب ضد بارداری و سیستم هورمونی داخل رحمی. برای برخی از زنان، جراحی برای درمان یا برداشتن بافت آندومتریوز به خصوص زمانی که بافت اسکار و/یا کیست وجود دارد، مورد نیاز است. این نوع جراحی می تواند پیچیده باشد.

    برخی از زنان متوجه می شوند که تغییر سبک زندگی و درمان های طبیعی می تواند به تسکین برخی از علائم مانند ورزش، رژیم غذایی سالم و متعادل و استفاده از بطری آب گرم یا حمام آب گرم کمک کند.

    ابتدا با پزشک عمومی خود صحبت کنید – آنها می توانند شما را به متخصص زنان معرفی کنند. ممکن است به نوشتن علائم کمک کند. اگر آندومتریوز شدید دارید، ممکن است به یک مرکز آندومتریوز با پرستاران متخصص، جراحان و تیم‌هایی از متخصصان دیگر مراجعه کنید تا از شما مراقبت کنند.

    در طول بیوپسی آندومتر چه اتفاقی می افتد؟

    آندومتر پوشش داخلی رحم است. بیوپسی آندومتر روشی است که در آن پزشک نمونه بافت کوچکی از اندومتر را برای بررسی زیر میکروسکوپ برمی دارد. برای تشخیص سرطان آندومتر، بافت آندومتر از پوشش داخلی رحم برای وجود سلول‌های غیرطبیعی مانند سلول‌های سرطانی بررسی می‌شود. بیوپسی آندومتر همچنین می‌تواند سرنخ‌هایی در مورد علت علائم خاص مانند خونریزی غیرطبیعی رحم ارائه دهد. لطفاً به خواندن ادامه دهید تا در مورد آنچه در طی روش بیوپسی آندومتر اتفاق می افتد بیشتر بدانید.

     d/اندومتریوز

    چرا پزشکان بیوپسی آندومتر را تجویز می کنند؟

    یک پزشک خانواده، متخصص زنان یا انکولوژیست زنان ممکن است به دلایل مختلفی درخواست نمونه برداری از اندومتر بدهد، مانند:

    بی نظمی های قاعدگی، مانند طولانی شدن یا سنگین بودن قاعدگی، قاعدگی غیرطبیعی، خونریزی نامنظم یا عدم قاعدگی

    خونریزی بعد از یائسگی

    نتایج تست پاپ سلول های غیر طبیعی را نشان می دهد

    ضخیم شدن پوشش رحم (هیپرپلازی آندومتر) یا سایر ناهنجاری‌های دیده شده در سونوگرافی ترانس واژینال

    خونریزی غیر طبیعی هنگام مصرف داروهای هورمون درمانی (مثلاً داروی سرطان سینه تاموکسیفن)

    برای برداشتن پولیپ های رحم و بررسی آنها از نظر علائم سرطان

    برای تشخیص کارسینوم آندومتر یا سرطان رحم

    برای پیدا کردن اینکه آیا ناهنجاری در پوشش داخلی رحم (آندومتر) به ناباروری کمک می کند یا خیر.

     

    چگونه برای بیوپسی آندومتر آماده شویم؟

    قبل از بیوپسی آندومتر هیچ آمادگی خاصی لازم نیست. شما باید لیست کاملی از تمام داروهایی که مصرف می کنید به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بدهید. برخی از داروها، به عنوان مثال، رقیق کننده های خون، می توانند خطر خونریزی را در طی اقدامات پزشکی افزایش دهند. ارائه دهنده شما به شما خواهد گفت که آیا لازم است قبل از انجام هر یک از داروهای خود را قطع کنید. آنها همچنین ممکن است دارویی به نام میزوپروستول را برای مصرف شب قبل از عمل به شما بدهند. این دارو به نرم شدن دهانه رحم کمک می کند و نمونه برداری از آندومتر را آسان می کند.

     

    چه آزمایشاتی قبل از بیوپسی آندومتر انجام می شود؟

    ارائه دهنده شما ممکن است یک معاینه (معاینه لگن) قبل از بیوپسی آندومتر انجام دهد. این شامل قرار دادن ابزاری به نام تناکولوم برای ثابت نگه داشتن دهانه رحم و ثابت نگه داشتن رحم است. به دنبال آن دو انگشت در دستکش استریل وارد حفره واژن می شود در حالی که پزشک قسمت پایین شکم را از بیرون لمس می کند. ابزاری به نام صدای رحم ممکن است برای ارزیابی اندازه رحم استفاده شود. آنها همچنین ممکن است در این زمان آزمایش پاپ اسمیر را انجام دهند.

    این معاینات قبل از عمل به پزشکان کمک می‌کند اندازه و موقعیت رحم را ارزیابی کنند، که می‌تواند بر زاویه قرار دادن نوک کاتتر از طریق دهانه داخلی دهانه رحم (باز شدن دهانه رحم)، توانایی گرفتن بافت کافی در طول روش بیوپسی آندومتر، و روش‌های تشخیصی تاثیر بگذارد.

     

    در طول بیوپسی آندومتر چه انتظاری باید داشت؟

    روش بیوپسی آندومتر در مطب پزشک انجام می شود و تکمیل آن کمتر از 15 دقیقه طول می کشد. شما به پشت دراز می کشید و پاهای خود را در رکاب قرار می دهید، شبیه معاینه لگن. این روش شامل وارد کردن کاتتر ساکشن آندومتر از طریق کانال دهانه رحم به داخل حفره رحم برای برداشتن قطعه کوچکی از بافت از دیواره رحم است.

     

    بیوپسی آندومتر چقدر دردناک است؟

    معمولاً در طول بیوپسی آندومتر، گرفتگی و ناراحتی خفیف، مشابه دردهای قاعدگی، وجود دارد. با مصرف یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن قبل از عمل می توان این میزان را به میزان قابل توجهی کاهش داد. برخی افراد این روش را کمی دردناک تر می دانند. باز هم، یک داروی ضد درد بدون نسخه می تواند به شما کمک کند تا راحت باشید. در برخی موارد، پزشکان از بی‌حسی موضعی (داروی بی‌حس‌کننده) استفاده می‌کنند تا این روش دردناک‌تر شود.

     

    چقدر طول می کشد تا بعد از انجام  بیوپسی آندومتر بهبودی حاصل شود؟

    شما می توانید در همان روز عمل پس از استراحت کوتاه مدت در مطب به خانه بروید. اگر داروی آرام بخش دریافت می کنید، به کسی نیاز دارید که شما را به خانه برساند.

    مقداری گرفتگی خفیف و لکه بینی خفیف پس از بیوپسی آندومتر شایع است. در صورت وجود خونریزی واژن، استفاده از نوار بهداشتی برای چند روز ایده خوبی است.

    برای هر گونه ناراحتی می‌توانید از مسکن‌های توصیه شده توسط پزشک خود استفاده کنید. به خاطر داشته باشید که آسپرین و برخی مسکن های دیگر می توانند خطر خونریزی را افزایش دهند.

    پزشک از شما می‌خواهد تا 2 تا 3 روز پس از بیوپسی آندومتر از دوش کردن، استفاده از تامپون یا آمیزش جنسی خودداری کنید. آنها همچنین از شما می خواهند که برای چند روز از فعالیت بدنی شدید و بلند کردن اجسام سنگین خودداری کنید. می توانید انتظار داشته باشید که حدود یک هفته دیگر به تمام فعالیت های عادی بازگردید. مگر اینکه پزشک شما چیز دیگری به شما بگوید، می توانید پس از بیوپسی آندومتر از یک رژیم غذایی معمولی استفاده کنید.

     

    خطرات بیوپسی آندومتر چیست؟

    یک عارضه جدی از بیوپسی آندومتر به ندرت رخ می دهد، اما می تواند شامل عفونت لگن، سوراخ شدن رحم، و عفونت باکتریایی خون (باکتریمی) باشد.

    در صورت بروز علائم زیر پس از بیوپسی آندومتر، باید فوراً با پزشک خود تماس بگیرید:

    تب و لرز

    افزایش درد زیر شکم

    گرفتگی شدید که بیش از 2 روز طول بکشد

    ترشحات بدبو از واژن

    خونریزی واژینال که بیش از 2 روز طول بکشد یا شدیدتر از دوره معمول قاعدگی شما باشد.

     g/اندومتریوز

    چه کسانی نباید بیوپسی آندومتر انجام دهند؟

    زنان باردار نباید بیوپسی آندومتر انجام دهند. این روش همچنین در بیماران مبتلا به عفونت های دهانه رحم، واژن یا رحم درمان نشده و بیماران مبتلا به برخی اختلالات خونریزی منع مصرف دارد.

     

    آیا بیوپسی آندومتر کار بزرگی است؟

    بیوپسی آندومتر یک روش معمول مطب است که به طور کلی کم خطر و بی خطر است. بیوپسی آندومتر می تواند اطلاعات مفید زیادی را از وجود یا عدم وجود بافت های غیر طبیعی در نمونه به پزشک ارائه کند. این می تواند به تشخیص به موقع بیماری های جدی اندام های تناسلی زنان، از جمله بیماری های بدخیم کمک کند و اطمینان حاصل کند که درمان به موقع و مناسب را برای به حداکثر رساندن شانس نتیجه خوب دریافت می کنید. بیوپسی آندومتر به ویژه در تشخیص خونریزی غیرطبیعی رحم در زنان یائسه مفید است.

    همانند سایر روش‌های تهاجمی، بیوپسی آندومتر خطراتی دارد. با این حال، اگر هیچ عامل خطری ندارید و دستورالعمل‌های پزشک خود را دنبال می‌کنید، بیوپسی آندومتر نباید مشکلی ایجاد کند.

    دلایل انجام بیوپسی آندومتر

    نیاز به بیوپسی آندومتر اغلب با علائمی مانند خونریزی رحم پس از یائسگی ایجاد می شود. همچنین در صورت داشتن مشکلات قاعدگی، مانند قاعدگی های بسیار سنگین، خونریزی بین قاعدگی، سیکل نامنظم، یا آمنوره (عدم قاعدگی برای سه ماه یا بیشتر) ممکن است انجام شود.

    نمونه‌برداری آندومتر معمولاً برای تشخیص سرطان آندومتر استفاده می‌شود. همچنین برای تشخیص هیپرپلازی آندومتر، یک بیماری پیش سرطانی که در صورت عدم تشخیص و درمان می‌تواند به سرطان تبدیل شود، به عنوان اولین رویکرد تشخیصی جایگزین استفاده می‌شود.

    استروژن و پروژسترون هورمون هایی هستند که به آماده سازی پوشش رحم برای بارداری کمک می کنند. اگر در بارداری مشکل دارید، ممکن است بیوپسی آندومتر همراه با سایر آزمایش‌ها برای شناسایی مشکلات تولید هورمون انجام شود. این تشخیص ها شامل شرایطی مانند سندرم تخمدان پلی کیستیک  (PCOS)است

    فیبروم ها (رشد عضلانی خوش خیم رحم) و پولیپ ها (توده های آندومتر) اغلب هیچ علامتی ایجاد نمی کنند. با این حال، در برخی موارد باعث درد، خونریزی نامنظم یا ناباروری می شوند. بیوپسی آندومتر می تواند به شناسایی وجود این نوع بافت های غیر طبیعی کمک کند. از این آزمایش برای شناسایی عفونت های رحمی مانند اندومتریت نیز استفاده می شود.

    برای تشخیص قطعی اندومتریوز نمی توان از بیوپسی آندومتر استفاده کرد. با این حال، می تواند برای تعیین اینکه آیا بیوپسی لاپاراسکوپی به عنوان مرحله بعدی منطقی است یا خیر مفید باشد.

     

    بیوپسی آندومتر بیوپسی آندومتریوز نیست

    «اندومتریوز»، «بیوپسی آندومتر»، «و بیوپسی اندومتریوز» اصطلاحاتی هستند که همگی از یک کلمه ریشه گرفته شده‌اند. از آنجایی که آنها شبیه به هم هستند، سردرگمی در مورد معانی آنها رایج است.

    آندومتریوز برای بافت آندومتر که داخل رحم را می پوشاند نامگذاری شده است. زمانی اتفاق می افتد که بافت آندومتر مانند خارج از رحم، جایی که به آن تعلق ندارد، رشد می کند.

    بیوپسی آندومتر و بیوپسی آندومتریوز هر دو به نمونه‌های بافت آندومتر نیاز دارند که زیر میکروسکوپ آنالیز می‌شوند. اما این نمونه ها به صورت متفاوتی به دست می آیند:

    بیوپسی آندومتر یک روش جراحی نیست. نمونه بافت به دست آمده از پوشش داخلی رحم شما (آندومتر) می آید.

    بیوپسی آندومتریوز بر روی بافت های به دست آمده از طریق جراحی لاپاراسکوپی انجام می شود. این روش به جراح شما دید کاملی از اندام‌های تناسلی و روده‌های شما می‌دهد. در طی این جراحی ممکن است بافت از چندین مکان به دست آید.

     

    تفسیر نتایج غیر طبیعی بیوپسی آندومتر

    بافت آندومتر در آزمایشگاه توسط پاتولوژیست (پزشک متخصص در تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی و آناتومیک) که آن را زیر میکروسکوپ می بیند، تجزیه و تحلیل می شود. آسیب شناس به دنبال سلول های غیرطبیعی می گردد که نشان دهنده وجود سرطان آندومتر باشد.

    پاتولوژیست ضخامت و الگوی نمونه را تجزیه و تحلیل خواهد کرد که اطلاعاتی در مورد سطح هورمون و تعادل ارائه می دهد.

    آنها همچنین به دنبال ناهنجاری های بافتی مانند التهاب و جای زخم هستند که ممکن است نشان دهنده عفونت یا اندومتریوز باشد.

     s/اندومتریوز

    بیوپسی آندومتر چقدر دردناک است؟

    نگرانی در مورد درد در طول بیوپسی آندومتر شایع است. مهم است که به یاد داشته باشید که هر گامی برداشته می شود تا اطمینان حاصل شود که تجربه شما تا حد امکان راحت است. حتی در این صورت، گرفتگی هایی که شبیه دیسمنوره (دردهای قاعدگی) است، در طول عمل رایج است.

    برخی از افراد احساس سوزش سریع را توصیف می کنند. دیگران درد شدیدتری را تجربه می کنند.

    دلایل این تفاوت ها در درک درد متفاوت است، از جمله شرایط سلامت زمینه ای، آستانه درد شخصی و سطح اضطراب شما. سطح تجربه متخصص زنان (متخصص در شرایط دستگاه تناسلی زنان) در انجام این روش نیز می تواند نقش داشته باشد.

    برخی از شرایط سلامتی، مانند واژینیسموس (اسپاسم مزمن واژن)، می تواند باعث افزایش اضطراب در مورد نفوذ واژن و ترس و درد در طول عمل شود.

    سایر شرایط ممکن است از نظر فیزیکی دهانه رحم را سفت کند یا باعث التهاب در بافت‌های آندومتر شود و قرار دادن کاتتر در رحم را سخت‌تر کند.

    برخی از شرایطی که ممکن است باعث افزایش درد فیزیکی در طول بیوپسی آندومتر شود عبارتند از:

    تنگی دهانه رحم (دهانه رحم باریک یا بسته که راه عبور بین واژن و رحم را مسدود می کند)

    اندومتریوز و چسبندگی لگن

    بیماری التهابی لگن

    عفونت فعال (مانند اندومتریت) یا زخم ناشی از عفونت های گذشته

    ولوودینیا (درد مزمن فرج با علت ناشناخته)

    برای کاهش میزان دردی که تجربه می‌کنید، ممکن است ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما مصرف یک داروی ضد اضطراب یا داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی بدون نسخه  (OTC)مانند ادویل (ایبوپروفن) یا آلو (ناپروکسن) را قبل از عمل توصیه کند. . آنها همچنین برای کاهش درد از یک بی حس کننده موضعی روی دهانه رحم استفاده می کنند.

    اگر نگرانی دارید یا می ترسید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. با هم، ممکن است تصمیم بگیرید که مصرف آرامبخش ضروری و منطقی است.

    مراحل آماده سازی قبل از بیوپسی آندومتر

    ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما برنامه‌ریزی و زمان‌بندی را که می‌توانید قبل، در طول و بعد از عمل انتظار داشته باشید، توضیح می‌دهد. آنها همچنین ممکن است داروهایی را برای شما در روز آزمایش توصیه یا تجویز کنند.

    اگر این آزمایش را انجام می دهید زیرا برای باردار شدن مشکل دارید، ممکن است در روز بیست و یکم سیکل قاعدگی شما یا حدود آن انجام شود1 این زمانی است که اندومتر شما در ضخیم ترین حالت خود قرار دارد. اگر به طور منظم قاعدگی نمی کنید، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما در برنامه ریزی آزمایش با شما همکاری خواهد کرد.

    اگر داروهای ضد انعقاد (رقیق کننده های خون) مصرف می کنید یا دچار اختلال خونریزی هستید، از قبل به پزشک خود اطلاع دهید. اگر به هر گونه دارو، داروهای بیهوشی، ید یا لاتکس حساسیت دارید، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید.

    اگر از محصولات کانابیدیول (CBD) یا هر ماده ای استفاده می کنید که به آرامش شما کمک می کند، از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بپرسید که آیا باید قبل از آزمایش مصرف آن را متوقف کنید.

    بیوپسی آندومتر برای افراد باردار منع مصرف دارد (توصیه نمی شود). ممکن است لازم باشد قبل از انجام این روش آزمایش بارداری انجام دهید.

    آیا جراحی اندومتریوز به کمک رباتیک یک گزینه مناسب برای درمان است؟

    جراحی با کمک رباتیک می تواند یک گزینه جراحی کم تهاجمی برای درمان اندومتریوز ارائه دهد. این روش قدرت مانور را افزایش می دهد تا امکان حذف دقیق تر ضایعات آندومتر را فراهم کند که منجر به کاهش از دست دادن خون، درد کمتر، زمان بهبودی کوتاه تر و عوارض کمتر می شود. با این حال، مناسب بودن جراحی با کمک رباتیک به وضعیت بیمار، شدت بیماری و منابع موجود بستگی دارد. پزشکان و بیماران همیشه باید مزایا، خطرات و مناسب بودن جراحی را به عنوان اولین گام در برنامه ریزی درمان مورد بحث قرار دهند.

     

    نقش اولتراسوند در طولانی مدت برای درمان موفقیت آمیز آدنومیوز چیست؟

     اولتراسوند از طریق استفاده از سونوگرافی سه بعدی ترانس واژینال و روکش داپلر رنگی از تشخیص و درمان آدنومیوز پشتیبانی می کند. سونوگرافی یک ابزار ارزیابی بدون تشعشع است که به شناسایی دقیق علائم آدنومیوز، نظارت بر پیشرفت درمان، هدایت روش‌های جراحی و پیگیری عوارض احتمالی یا عود کمک می‌کند. توانایی سونوگرافی برای ارائه نماهای دقیق و در زمان واقعی از اندام های تناسلی زنانه با ارائه راهنمایی و ارزیابی دقیق و در زمان واقعی به موفقیت طولانی مدت درمان کمک می کند.

     

    آیا فناوری پیشرفته اوروژنیکولوژی برای بیماران و ارائه دهندگان نویدبخش است؟

    فناوری های پیشرفته در زمینه زنان و زایمان مزایایی را هم برای بیماران و هم برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی نشان می دهد. برای بیماران، این نوآوری ها شامل درمان های کمتر تهاجمی، کاهش زمان بهبودی، دستگاه های پوشیدنی و نتایج بهبود یافته است. علاوه بر این، فناوری‌های پیشرفته دقت تشخیصی را افزایش می‌دهند و برنامه‌های درمانی شخصی‌سازی شده را متناسب با نیازهای فردی ممکن می‌سازند. برای ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی، پیشرفت‌ها تجسم و دقت بهتری را در طول جراحی‌ها و رضایت بیمار را از راه‌حل‌های نوآورانه‌ای که به چالش‌های پیچیده شرایط ادراری زنان و زایمان می‌پردازند، بهبود می‌بخشد.

     اندومتریوز

    جراحی با کمک رباتیک برای اندومتریوز چیست؟

    جراحی با کمک رباتیک برای اندومتریوز از لاپاراسکوپی پیشرفته برای انجام روش‌های جراحی کم تهاجمی استفاده می‌کند. این شامل بازوهای رباتیکی است که توسط یک جراح برای انجام مانورهای دقیق کنترل می شود و یک دوربین با وضوح بالا برای نمای سه بعدی و بزرگنمایی شده از محل جراحی. مزایای آن شامل کاهش از دست دادن خون، برش‌های کوچک‌تر که منجر به کمترین جای زخم می‌شود، بستری کوتاه‌تر در بیمارستان و زمان بهبودی سریع‌تر در مقایسه با جراحی‌های باز سنتی، بهبود نتایج بیمار و کیفیت زندگی برای زنان مبتلا به اندومتریوز است.

    اولین قدم جدایی ناپذیر در تعیین یک برنامه درمانی، بحث بین بیمار و پزشک در مورد مزایا و معایب هر گزینه است. نقش اولتراسوند در جراحی برای بیماری های زنان بسیار مهم است و می تواند عامل مهمی در تشخیص و درمان باشد.

     

    هدف از جراحی رباتیک برای اندومتریوز چیست؟

    ضایعات آندومتریوز، مجموعه‌ای از سلول‌های شبیه پوشش رحم، می‌توانند تقریباً در هر جایی از بدن شما ایجاد شوند. ضایعات می توانند در نهایت منجر به چسبندگی یا نوارهای بافت اسکار بین سایر ساختارهای داخلی شوند.

    جراح شما ممکن است جراحی رباتیک را برای اندومتریوز توصیه کند، اگر ضایعات یا چسبندگی‌ها فراوان باشد، در مکان‌های چالش‌برانگیز باشد، یا اگر عمل شما خطر بالایی برای عوارض ناشی از عوامل دیگر دارد.

    با استفاده از بازوهای رباتیک برای کنترل ابزارهای جراحی، پزشک شما می‌تواند با دقت بالاتری عمل کند که می‌تواند برش‌های جراحی کوچک‌تر، آسیب کمتری به بافت‌های اطراف، دید افزایش‌یافته و دامنه حرکتی بیشتر برای روش‌های پیچیده اجازه دهد.

    بر اساس یک بررسی در سال 2020، جراحی رباتیک برای اندومتریوز زمانی مفیدتر به نظر می رسد که:

    چسبندگی شدید لگن وجود دارد و برای حفظ آناتومی و عملکرد حفره لگنی نیاز به برداشتن ظریف دارد.

    حفظ آناتومی لگن برای مدیریت درد آندومتریوز ضروری است

    جراحی روده یا مجاری ادراری با میزان عوارض بالا نیز مورد نیاز است

    احتمال زیادی وجود دارد که لاپاراسکوپی به لاپاراتومی تبدیل شود

     

    چگونه برای جراحی رباتیک اندومتریوز آماده می شوید؟

    آمادگی برای جراحی اندومتریوز روباتیک مانند روش های سنتی است.

    در روزهای قبل از عمل، پزشک دستورالعمل‌هایی را درباره نحوه تنظیم داروهای فعلی، نحوه تمیز کردن محل جراحی و زمان توقف خوردن و آشامیدن ارائه می‌دهد.

    ممکن است از شما خواسته شود که تمام لوازم آرایش، جواهرات و لاک ناخن را پاک کنید تا از تداخل با تجهیزات جراحی یا دستگاه های نظارتی جلوگیری شود.

    اکثر تیم های جراحی توصیه می کنند با لباس راحت و گشاد به بیمارستان بروند.

    از آنجایی که بسیاری از افراد پس از عمل حوصله رانندگی ندارند، از قبل هماهنگی برای حمل و نقل به بیمارستان نیز توصیه می شود.

     

    جراحی رباتیک برای اندومتریوز چگونه انجام می شود؟

    پس از ورود شما به بیمارستان، ارزیابی قبل از جراحی انجام می شود تا اطمینان حاصل شود که از آخرین باری که با پزشک خود صحبت کرده اید، هیچ تغییر عمده ای رخ نداده است.

    آزمایشات آزمایشگاهی اضافی، مایع درمانی و تجهیزات نظارتی نیز ممکن است در این مدت تنظیم شود.

    پس از ورود به مجموعه جراحی، از طریق یک کاتتر داخل وریدی ( ( IVیک آرام بخش دریافت خواهید کرد. این باعث بیهوشی عمومی می شود، که سپس با استفاده از مخلوط بیهوشی یا اکسیژن که از طریق یک لوله داخل تراشه به ریه ها منتقل می شود، حفظ می شود.

    هنگامی که به طور کامل بیهوش می شوید، تیم جراحی شما را به طور مناسب برای جراحی خود قرار می دهد و بازوهای رباتیک سیستم جراحی را جهت می دهد. حتی اگر جراح شما برای انجام عمل شما در کنسول حضور داشته باشد، تیم جراحی برای نظارت بر موارد حیاتی شما و ارائه سایر کمک‌ها حضور دارند.

    جراح شما پشت کنسول روباتیک می نشیند و کنترل دست و پا را در دست می گیرد. حرکت جراح شما در زمان واقعی به بازوهای رباتیک ترجمه می شود. برش های اولیه ایجاد می شود و یک دوربین ذره بین در داخل شکم شما قرار می گیرد. دی اکسید کربن برای باد کردن شکم برای دید بهتر استفاده می شود.

    ضایعات و چسبندگی ها با استفاده از دوربین های با وضوح بالا و بزرگنمایی شناسایی می شوند. نواحی نگران کننده با استفاده از ابزارهای روی بازوهای رباتیک برداشته یا حذف می شوند.

    در پایان جراحی، برش ها بسته می شوند و برای بیدار شدن از بیهوشی به یک منطقه ریکاوری ویژه منتقل می شوید.

    فناوری و نوآوری اولتراسوند

    درمان سونوگرافی تشخیصی اندومتریوز زنان

    برای بیماران مبتلا به آندومتریوز دیواره شکم وضعیتی که تنها بخش کوچکی از بیماران آندومتریوز را تشکیل می دهد - برنامه های درمانی موجود می تواند محدود کننده باشد.

    برداشتن جراحی یک گزینه معمولی است که به بیماران آندومتریوز دیواره شکم ارائه می شود، اما این می تواند منجر به خطرات فتق برش در قسمت تحتانی شکم شود. علاوه بر این، از آنجایی که آندومتریوز دیواره شکم معمولاً ایتروژنیک است یا پس از عمل تشخیص داده می شود، بیماران ممکن است در برابر جراحی دیگر مقاومت کنند. گزینه دیگر، درمان هورمونی، با میزان موفقیت کم گزارش شده همراه است و ممکن است تنها تسکین دهنده باشد.

    خوشبختانه، درمان اولتراسوند متمرکز به عنوان یک گزینه درمانی کم تهاجمی برای آندومتریوز دیواره شکم در حال ظهور است که این پتانسیل را دارد که درمان این شکل از اندومتریوز را برای پزشکان و بیمارانشان کمتر دلهره آور کند.

     

    اولتراسوند متمرکز: یک جایگزین در حال ظهور

    امروزه تعداد فزاینده ای از بیماران و پزشکان سونوگرافی متمرکز با شدت بالا (HIFU) را به عنوان جایگزینی غیرتهاجمی برای درمان آندومتریوز دیواره شکم در نظر می گیرند. مطالعات در مقیاس کوچک کارایی این روش را در مقایسه با جراحی نشان داده‌اند.

    HIFU شامل استفاده درمانی از اولتراسوند برای هدایت انرژی به گره های هدف است. همانطور که پرتوهای انرژی متقاطع می شوند، فرسایش ضایعات را بدون تأثیر بر بافت سالم از بین می برد، که باعث می شود ضایعات در طول زمان کوچک شوند. نکته مهم این است که این تکنیک کم تهاجمی است و به طور بالقوه در هزینه های مربوط به جراحی، طول مدت اقامت و عوارض جراحی صرفه جویی می کند.

    قابل توجه است که سونوگرافی نقش دوگانه ای را هم به عنوان یک دستگاه تشخیصی و هم به عنوان یک وسیله درمانی ایفا می کند. سونوگرافی علاوه بر از بین بردن ضایعات هدفمند، نقش آشکارساز حرارتی را برای تعیین دقیق نکروز انعقادی در مدیریت دوز خروجی بر عهده می گیرد. سونوگرافی همچنین در قرار ملاقات های بعدی برای اندازه گیری کاهش ضایعه استفاده می شود.

    سونوگرافی لگن زنان: رحم و تخمدان

    اسکن لگن یک معاینه اولتراسوند است که بر روی ارزیابی سلامت اندام های لگنی شما از جمله رحم، پوشش آندومتر، تخمدان ها، لوله های فالوپ و ساختارهای مجاور متمرکز است. این اسکن تخصصی برای بررسی و حذف هر گونه ناهنجاری ساختاری زمینه‌ای که می‌تواند به علائمی که ممکن است با آن مواجه شوید کمک کند، طراحی شده است. این علائم ممکن است شامل خونریزی غیرطبیعی واژینال، سیکل های قاعدگی نامنظم، چالش های حاملگی، سقط مکرر، نفخ، ناراحتی عمومی لگن یا سایر مسائل مرتبط باشد.

     

    سونوگرافی لگن را می توان با دو روش اولیه انجام داد: ترانس شکمی و ترانس واژینال.

    سونوگرافی از طریق شکم: این روش شامل حرکت دادن یک مبدل بر روی شکم برای به دست آوردن تصاویری از اندام های لگنی است. این غیر تهاجمی است و معمولاً برای ارائه تصاویر واضح تر به مثانه پر نیاز دارد.

    سونوگرافی ترانس واژینال: این روش شامل قرار دادن یک مبدل در واژن برای مشاهده دقیق تر و دقیق تر اندام های لگنی است. این به ویژه برای بررسی پوشش آندومتر، تخمدان ها و سایر ساختارها با دقت بیشتر مفید است.

    چه علائم خاصی را تجربه کنید یا سابقه خانوادگی نگرانی های لگنی داشته باشید، انتخاب معاینه منظم لگن می تواند یک گام پیشگیرانه باشد. این چک‌آپ‌ها نه تنها به رد کردن مشکلات احتمالی کمک می‌کنند، بلکه از طبیعی بودن مداوم و سلامت ساختار کلی اندام‌های لگنی شما نیز اطمینان می‌دهند.

     

    برخی از دلایل رایج برای توصیه به انجام سونوگرافی لگن:

    - خونریزی غیر طبیعی واژن

    - سیکل های قاعدگی نامنظم

    - درد یا ناراحتی لگن

    - ناهنجاری های رحمی

    - مشکل در باردار شدن

    - سقط های مکرر

    - نظارت بر بارداری

    - کیست یا تومور تخمدان مشکوک

    - ارزیابی فیبروم های رحمی

    - بیماری التهابی لگن

    - ارزیابی ساختارهای لگنی

    - توده ها یا تومورهای تخمدان

    - خونریزی پس از یائسگی

    - اختلالات هورمونی، مانند اختلال عملکرد تیروئید یا سندرم تخمدان پلی کیستیک

    - شرایطی مانند فیبروم رحم، پولیپ، کیست تخمدان، هیپرپلازی آندومتر، سندرم تخمدان پلی کیستیک و آدنومیوز

     

    هدف از سونوگرافی لگن چیست؟

    سونوگرافی لگن برای تجسم و ارزیابی اندام های لگنی از جمله رحم، تخمدان ها، لوله های فالوپ و مثانه انجام می شود. معمولاً برای تشخیص و نظارت بر شرایطی مانند درد لگن، خونریزی غیرطبیعی و نگرانی های مربوط به سلامت باروری استفاده می شود.

     

    چرا انجام سونوگرافی لگن توصیه می شود؟

    سونوگرافی لگن به ارزیابی رحم، پوشش آندومتر و تخمدان ها برای شناسایی علت خونریزی غیرطبیعی واژن، از جمله پریودهای نامنظم یا جریان شدید قاعدگی کمک می کند. سونوگرافی لگن اغلب برای بررسی منبع درد یا ناراحتی لگن توصیه می شود و به شناسایی شرایطی مانند کیست تخمدان، فیبروم یا سایر ناهنجاری ها کمک می کند. افرادی که سقط‌های مکرر را تجربه کرده‌اند ممکن است برای ارزیابی سلامت رحم، شناسایی مشکلات ساختاری و بررسی عوامل مؤثر در سقط جنین تحت سونوگرافی لگن قرار گیرند. فیبروم‌های رحم، رشد غیرسرطانی در رحم، می‌توانند از طریق سونوگرافی لگن مشاهده و ارزیابی شوند تا اندازه، محل و تأثیر آنها بر سلامت باروری مشخص شود.

     

    چرا یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است سونوگرافی لگن را توصیه کند؟

    ممکن است سونوگرافی لگن برای بررسی درد لگن، خونریزی غیرطبیعی، کیست تخمدان، فیبروم، مسائل ناباروری و سایر نگرانی های مربوط به سلامت باروری توصیه شود. همچنین معمولاً در دوران بارداری برای نظارت بر رشد جنین استفاده می شود.

     

    آیا سونوگرافی لگن دردناک است؟

    خیر، سونوگرافی لگن معمولاً دردناک نیست. این روش شامل استفاده از ژل بر روی پوست زیر شکم و استفاده از یک دستگاه دستی (مبدل) برای انتقال امواج صوتی از طریق ناحیه لگن است. این یک تکنیک تصویربرداری غیر تهاجمی و قابل تحمل است.

     

    آیا سونوگرافی لگن حاملگی را تشخیص می دهد؟

    بله، سونوگرافی لگن معمولا برای تایید و نظارت بر بارداری استفاده می شود. می تواند جنین در حال رشد را تجسم کند، سن و رشد جنین را ارزیابی کند و وجود حاملگی چند قلو را بررسی کند.

     

    آیا سونوگرافی لگن می تواند بیماری های زنان را تشخیص دهد؟

    بله، سونوگرافی لگن در تشخیص بیماری‌های مختلف زنان، از جمله کیست تخمدان، فیبروم، پولیپ و ناهنجاری‌های رحم یا تخمدان‌ها که ممکن است به درد لگن یا مشکلات تولید مثل کمک کند، موثر است.

     

    آیا سونوگرافی لگن خطراتی دارد؟

    سونوگرافی لگن یک روش ایمن و غیر تهاجمی بدون هیچ خطر شناخته شده ای در نظر گرفته می شود. از پرتوهای یونیزان استفاده نمی کند، و آن را به یک روش تصویربرداری ترجیحی برای ارزیابی سلامت لگن تبدیل می کند.

    چگونه سونوگرافی سه بعدی به حل شش مشکل رایج زنان کمک می کند

    برای زنان در سنین باروری، تشخیص به موقع و دقیق مسائل مربوط به زنان برای محافظت از باروری بسیار مهم است. در اینجا نحوه کمک سونوگرافی سه بعدی آورده شده است.

    مسائل مربوط به سلامت زنان بر زنان و دختران در هر سنی تأثیر می گذارد، اما علل و مسیر عمل ممکن است در طول زمان تغییر کند. برای زنان در سنین باروری، تشخیص به موقع و دقیق برای محافظت از باروری در صورت یک بیماری جدی ضروری است.

    سونوگرافی سه بعدی ابزار مفیدی برای کمک به محدود کردن احتمالات زمانی است که بیماران شکایات رایجی مانند پریودهای دردناک دارند. سونوگرافی همچنین وضوح تصویر مورد نیاز برای شناسایی مسائلی را که تشخیص آنها دشوار است، مانند ضایعات آندومتر، کیست‌های تخمدان و فیبروم، فراهم می‌کند.

    در اینجا برخی از رایج ترین مسائل در زنان و زایمان که پزشکان می توانند با کمک سونوگرافی سه بعدی زود تشخیص داده و درمان کنند، آورده شده است.

     

    درد لگن: قبل و در طول دوره قاعدگی یک زن ممکن است دچار گرفتگی شود. اما درد شدیدی که در طول مقاربت جنسی، اجابت مزاج یا ادرار ایجاد می شود، می تواند نشانه اندومتریوز باشد. درد مزمن لگن همچنین ممکن است نشان دهنده بیماری التهابی لگن، کیست یا انسداد جریان قاعدگی باشد. علاوه بر این، درد لگن می تواند از یک منبع گوارشی، دستگاه تناسلی یا اسکلتی عضلانی ناشی شود.

    پزشکان  از بسیاری از ابزارهای تشخیصی برای محدود کردن علل خاص درد لگن استفاده می کنند، از جمله:

     

    معاینات بدنی: آزمایشات آزمایشگاهی، مانند آزمایش ادرار، شمارش کامل خون (CBC)، سنجش هورمونی و گنادوتروپین جفتی بتا انسانی (hCG)

     

    آزمایش بیماری های مقاربتی

    اولتراسوند یک آزمایش تصویربرداری خط اول است که راحت تر و راحت تر از ام آر آی یا سی تی اسکن است.

    در جایی که سونوگرافی دو بعدی سرنخ های کلی را ارائه می دهد، تصویربرداری سه بعدی به پزشکان دید واضح تری از ناحیه لگن برای شناسایی ضایعات، التهاب، کیست ها و حاملگی خارج رحمی می دهد.

     

    اندومتریوز

    درد شدید و مزمن شکمی که قبل و بعد از پریود، در حین آمیزش جنسی، همراه با اجابت مزاج یا در حین ادرار رخ می دهد، می تواند نشان دهنده آندومتریوز باشد. با وجود علائمی که بر کیفیت زندگی تأثیر منفی می گذارد، تشخیص این بیماری اغلب سال ها به تعویق می افتد. تشخیص و درمان به موقع ممکن است به جلوگیری از پیشرفت بیماری کمک کند و به زنان کمک کند تا زودتر به زندگی بدون درد بازگردند.

    سونوگرافی لگن به تسهیل تشخیص اندومتریوما کمک می کند. با این حال، لاپاراسکوپی و بیوپسی اغلب برای تایید تشخیص استفاده می شود. سونوگرافی سه بعدی یک ابزار موثر خط اول برای تشخیص اندومتریوز فراتر از تخمدان ها و برای ضایعات روده است. همچنین اطلاعات ارزشمندی برای برنامه ریزی جراحی ارائه می دهد.

     

    کیست های تخمدان

    کیست های ساده تخمدان را می توان به صورت محافظه کارانه با سونوگرافی ترانس واژینال مدیریت کرد. کیست های پیچیده تخمدان نیاز به آزمایش های دقیق تری برای رد سرطان دارند. ترکیب سونوگرافی سه بعدی ترانس واژینال با ارزیابی پاور داپلر، آزمایش خون CA 125 و بررسی علائم می تواند به متخصصان زنان کمک کند تا در تشخیص خوش خیم یا سرطانی بودن کیست ها کمک کنند. پزشکان همچنین می‌توانند تصاویر را برای علائم آندومتریوز، که می‌توانند با علائم مشابهی تظاهر کنند، بررسی کنند.

     

    پولیپ رحم

    خونریزی بین قاعدگی یکی از علائم رایج پولیپ رحم است. معمولا پولیپ های رحمی خوش خیم معمولا قبل یا بعد از یائسگی ظاهر می شوند اما به ندرت دختران نوجوان را تحت تاثیر قرار می دهند. اگر پولیپ درمان نشود، ممکن است بر فرزندآوری آینده تأثیر بگذارد، اگرچه شواهد متناقض هستند.

    سونوگرافی سه بعدی ترانس واژینال رایج ترین روش برای ارزیابی ضخیم شدن آندومتر و وجود پولیپ است زیرا نمای واضحی از حفره رحم ارائه می دهد. سونوگرافی همچنین به پزشکان اجازه می دهد تا پولیپ ها را در طول زمان بررسی کنند.

     

    آدنومیوز

    دردهای شدید قاعدگی، درد لگن و خونریزی شدید از علائم مشخصه آدنومیوز هستند. تشخیص و درمان آدنومیوز چالش برانگیز است زیرا اغلب همراه با سایر بیماری ها وجود دارد و علائم آن شبیه چندین بیماری دیگر زنانه است. با این حال، انجام این کار به کاهش خطر ناباروری و سقط جنین کمک می کند.

    MRI و سونوگرافی ترانس واژینال رایج ترین روش های تصویربرداری مورد استفاده برای تشخیص آدنومیوز هستند.MRI حساسیتی بین 46.1 تا 90 درصد در تشخیص آدنومیوز دارد. با این حال، در حدود 20 درصد از زنان قبل از یائسگی، یک ناحیه اتصالی قابل تعریف وجود ندارد.

    سونوگرافی ترانس واژینال دارای حساسیت حدود 89 درصد است و می تواند ویژگی های مشخصه آدنومیوز را شناسایی کند. همچنین به طور گسترده در کلینیک ها در دسترس است و نسبت به MRI برای بیماران مقرون به صرفه تر است.

     

    تشخیص و درمان اولیه

    درد و خونریزی غیرطبیعی لگن در زنان پیش از یائسگی می تواند نشان دهنده یک وضعیت پزشکی خوش خیم باشد. با این حال، این علائم همچنین می تواند نشان دهنده یک مورد جدی تر فیبروم رحم، اندومتریوز یا کیست تخمدان باشد. تشخیص و درمان به موقع کلید کاهش خطر ناباروری در این جمعیت است. سونوگرافی سه بعدی ویژگی و حساسیت لازم را برای کمک به متخصصین زنان در تشخیص مطمئن و کمک به راهنمایی بیماران خود در مسیر سلامتی فراهم می کند.

    پرسش‌های متداول: تشخیص، حقایق و درمان آندومتریوز

    در اینجا چند سؤال رایج از پزشکانی که برای تشخیص اندومتریوز یا طرح درمان آن ها انجام می دهند، آورده شده است.

     

    اندومتریوز زنان و زایمان تشخیص سونوگرافی سه بعدی درد لگن سرطان آندومتر ناباروری

    اندومتریوز یک بیماری مزمن است که می تواند بر زندگی روزمره، باروری، روابط صمیمانه و رفاه بیماران تأثیر منفی بگذارد. درباره نحوه کمک به بیماران مبتلا به اندومتریوز با تشخیص سریع و برنامه های درمانی دقیق بیشتر بیاموزید.

     

    در مورد تشخیص و درمان آندومتریوز چه چیزهایی باید بدانید؟

    به عنوان یک متخصص زنان، تشخیص ارتباط بین ناباروری و اندومتریوز بسیار مهم است. هنگام تشخیص اندومتریوز یا طرح درمان، استفاده از سونوگرافی سه بعدی می تواند به اطمینان از تشخیص زودهنگام و دقیق و همچنین ترسیم گزینه های درمانی کمک کند.

     

    بیماران شما باید در مورد آندومتریوز چه بفهمند؟

    مطمئن شوید که بیماران شما علائم این اختلال، از جمله علائم گوارشی و مجاری ادراری را می دانند. سابقه دیسمنوره نیز می تواند نشان دهنده اندومتریوز باشد.

     

    آیا اندومتریوز می تواند باعث سرطان آندومتر شود؟

    اندومتریوز ممکن است منجر به خطر بیشتر سرطان آندومتر شود. برای سرطان آندومتر، سونوگرافی در واقع کلید تشخیص زودهنگام است. در حالی که علائم و نشانه های کلاسیک به خوبی توضیح داده شده است، سونوگرافی می تواند به اندازه گیری ضخامت آندومتر و تشخیص سرطان آندومتر در مراحل اولیه کمک کند.

     

    آیا اندومتریوز ژنتیکی است؟

    تصور می‌شود که چند ژنی یا بیش از یک ژن کنترل کننده یک بیماری، مسئول آندومتریوز باشد، اما علت دقیق آن مشخص نیست. یاد بگیرید که چگونه در مورد ژنتیک آندومتریوز با بیماران خود صحبت کنید.

     

    آیا باید آندومتریوز را با MRIیا سونوگرافی ترانس واژینال تشخیص داد؟

    تشخیص اندومتریوز یک فرآیند پیچیده است که اغلب شامل استفاده از سونوگرافی و MRI می شود. مقایسه نتایج این دو روش تصویربرداری، از جمله استفاده از سونوگرافی سه بعدی در صورت امکان، می تواند به تشخیص آندومتریوز کمک کند.

     

    چگونه می توان آندومتریوز را با استفاده از سونوگرافی سه بعدی تشخیص داد؟

    به عنوان یک متخصص زنان، دانستن چگونگی تشخیص اندومتریوز با سونوگرافی سه بعدی یک مهارت مهم است. در حالی که لاپاراسکوپی استاندارد طلایی است، اولتراسوند سه بعدی می تواند اطلاعات مهمی را قبل از جراحی به خصوص در هنگام ارزیابی اندومتریوز نفوذی عمیق اضافه کند.

     

    گزینه های جایگزین برای تسکین درد آندومتریوز چیست؟

    بیماران مبتلا به اندومتریوز احتمالاً سؤالاتی در مورد مدیریت درد خواهند داشت. در حالی که برخی از داروها می توانند به کاهش علائم کمک کنند، طب جایگزین نیز می تواند به تسکین درد آندومتریوز کمک کند.

    اندومتریوز می تواند یک اختلال ناراحت کننده باشد، اما همچنین می توان آن را مدیریت کرد و با مراقبت مناسب از یک پزشک ماهر، علائم آن را کاهش داد. آشنایی با روش های تشخیص و ارزیابی و همچنین علل و عوارض احتمالی این اختلال به شما کمک می کند تا به بیماران خود خدمات بهتری ارائه دهید.

  • f/سونوگرافی غربالگری جنین سه ماهه دوم

    سونوگرافی غربالگری جنین سه ماهه دوم؛ارزیابی سیستماتیک آناتومی جنین به عنوان بخشی از معاینه سونوگرافی غربالگری دوم بارداری در تشخیص عوارض بارداری، ناهنجاری های جنینی و بیماری های ژنتیکی مفید است. هدف ما این است که اسکن اولیه و دقیق سه ماهه دوم را با توجه به دستورالعمل‌های بین‌المللی و ملی کنونی نشان دهیم.

     m/سونوگرافی غربالگری جنین سه ماهه دوم

    اگر سوالی در مورد رادیولوژی یا سونوگرافی دارید ویا پزشک برایتان رادیولوژی یا سونوگرافی تجویز کرده است

    می توانید با ما در مرکز سونوگرافی و رادیولوژی الوند تماس بگیرید.

    سونوگرافی حاملگی یکی از ارکان اصلی مراقبت های نوین مامایی است. این به تعیین سن بارداری دقیق کمک می کند و امکان تشخیص به موقع عوارض بارداری مانند نقص ساختاری جنین و بیماری های ژنتیکی، چندقلویی، محدودیت رشد جنین، ناهنجاری های حجم مایع آمنیوتیک، تظاهرات غیر طبیعی جنین و جفت غیر طبیعی را فراهم می کند. زمان معاینه سونوگرافی را می توان به طور کلی به دسته های زیر تقسیم کرد:

     ارزیابی سه ماهه اول

    سه ماهه دوم

     در برخی تنظیمات، اسکن سه ماهه سوم

    سونوگرافی غربالگری مادر (MSS) یک آزمایش خون است که برای زنان باردار در مرکز الوند در دسترس است. این سونوگرافی تعیین احتمال ابتلای فرزند متولد نشده شما به سندرم داون (تریزومی 21)، سندرم ادوارد (تریزومی 18) یا نقص لوله عصبی کمک می کند.

     

    ارزیابی سه ماهه اول

    غربالگری مادر ممکن است در سه ماهه اول بارداری که همراه با سونوگرافی باشد انجام شود. این آزمایش غربالگری ترکیبی سه ماهه اول نامیده می شود.

     یا ممکن است آزمایش در سه ماهه دوم بارداری انجام شود. این آزمایش غربالگری مادر در سه ماهه دوم نامیده می شود.

     

    آزمایشات غربالگری مادر برای شرایط مختلف

    MSS می‌تواند حاملگی‌هایی را شناسایی کند که احتمال ابتلا به آن‌ها افزایش می‌یابد:

    سندرم داون - وضعیتی که منجر به ناتوانی ذهنی در درجات مختلف می شود. ممکن است باعث برخی مشکلات جسمی مانند نقص قلبی یا مشکلات بینایی یا شنوایی شود. سندرم داون به عنوان تریزومی 21 نیز شناخته می شود زیرا نوزاد دارای سه نسخه از کروموزوم 21 به جای دو نسخه معمولی است.

    سندرم ادوارد - وضعیتی که منجر به مشکلات فیزیکی مانند کمبود رشد، نقایص قلبی، نقص سیستم گوارشی و ناتوانی ذهنی می شود. نوزادانی که با سندرم ادوارد متولد می شوند، پیش آگهی بدی دارند. بسیاری از آنها بیشتر از چند هفته اول زندگی زندگی نمی کنند. سندرم ادوارد به عنوان تریزومی 18 نیز شناخته می شود، زیرا نوزاد سه نسخه از کروموزوم 18 به جای دو نسخه معمول دارد.

    نقص لوله عصبی - شایع ترین نقص لوله عصبی آنسفالی و اسپینا بیفیدا است. با آنسفالی، مغز به درستی رشد نمی کند و نوزاد زنده نمی ماند. نوزادان مبتلا به اسپینا بیفیدا دارای سوراخی در استخوان های ستون فقرات هستند که می تواند منجر به آسیب به اعصاب کنترل کننده قسمت پایین بدن شود. این می تواند باعث ضعف و فلج پاها و گاهی ناتوانی در کنترل روده و مثانه شود. نقص لوله عصبی فقط در تست MSS سه ماهه دوم غربالگری می شود. نقایص لوله عصبی را می توان با آزمایشات معمول سونوگرافی در دوران بارداری نیز تشخیص داد.

    این تست ها فقط برای این شرایط است. نتیجه کم شانس به این معنی نیست که کودک از سایر نقص های مادرزادی عاری است.

     

    تست غربالگری ترکیبی سه ماهه اول

    آزمایش غربالگری ترکیبی سه ماهه اول می تواند حاملگی در کنار احتمال افزایش سندرم داون (تریزومی 21) و سندرم ادوارد (تریزومی 18) را شناسایی کند.

    این آزمایش شامل آزمایش خون خانم باردار در هفته های 9 تا 13 بارداری و سونوگرافی بین هفته های 11 تا 13 بارداری است.

    آزمایش خون میزان دو پروتئین مختلف را که به طور طبیعی در خون مادر در دوران بارداری وجود دارد اندازه گیری می کند.

    با استفاده از سونوگرافی، مقدار مایع موجود در پوست پشت گردن نوزاد اندازه گیری می شود. این اندازه گیری شفافیت نوکال نامیده می شود. همه نوزادان در این مرحله از بارداری مایع در پشت گردن خود دارند، اما نوزادان مبتلا به سندرم داون یا سندرم ادوارد تمایل به مایعات بیشتری دارند.

    در طول سونوگرافی، متخصصی که اسکن را انجام می دهد نیز ممکن است وجود یا عدم وجود استخوان بینی را گزارش کند. اگر استخوان بینی وجود نداشته باشد، ممکن است احتمال ابتلا به سندرم داون افزایش یابد.

    پزشک عمومی (پزشک) یا متخصص پزشکی شما می تواند این آزمایش را درخواست کند.

    مقالات پیشنهادی :

    فیبروسکن چیست؟

    سونوگرافی بارداری

    سونوگرافی خانم

    ماموگرافی دیجیتال

    اندومتریوز

    تست غربالگری سرم مادر سه ماهه دوم

    آزمایش غربالگری مادر در سه ماهه دوم بارداری می تواند حاملگی با احتمال افزایش سندرم داون، سندرم ادوارد یا نقص لوله عصبی را شناسایی کند. این آزمایش شامل آزمایش خون زن باردار در هفته 14 تا 20 + 6 روز بارداری است. با این حال، بهتر است خون بین هفته های 15 تا 17 بارداری جمع آوری شود.

     

    این آزمایش مقدار چهار پروتئین را در خون مادر اندازه گیری می کند. نتایج با خطر سنی زن ترکیب می شود تا شانس نهایی سندرم داون، سندرم ادوارد یا نقص لوله عصبی را بدهد. نتیجه به صورت افزایش شانس یا نتیجه کم شانس گزارش می شود.

    ارزیابی سونوگرافی سه ماهه دوم بر سونواآناتومی جنین برای تشخیص نقایص ساختاری جنین و همچنین نشانگرهای ناهنجاری های کروموزومی یا ژنتیکی تمرکز دارد. در حال حاضر، تقریباً 50 درصد از تمام ناهنجاری‌های جنینی قبل از تولد تشخیص داده می‌شوند و میزان تشخیص بسیار متفاوت است. برای برخی از ناهنجاری های خاص اندام، یک برنامه غربالگری ساختار یافته نشان داده شده است که نرخ تشخیص و نتایج را بهبود می بخشد. یک متاآنالیز کاکرین برای ارزیابی اثربخشی غربالگری سه ماهه دوم بارداری در یک جمعیت کم خطر آغاز شده است.

     

    در دسترس بودن تست غربالگری مادر

    غربالگری برای سندرم داون و سایر شرایط کروموزومی باید برای همه زنان باردار ارائه شود. با این حال، تصمیم گیری برای انجام آزمایش یک تصمیم شخصی است.

     همه زنان شانس بچه دار شدن با سندرم داون یا سندرم ادوارد را دارند، اگرچه با افزایش سن این شانس افزایش می یابد.

     

    یک نتیجه غربالگری مادر با شانس کم به این معنی نیست که احتمال وجود یک بیماری ژنتیکی در نوزاد متولد نشده وجود ندارد.

     

    به طور مشابه، افزایش نتیجه شانس لزوماً به این معنی نیست که کودک یک بیماری ژنتیکی دارد. اکثر زنانی که نتیجه شانس آن ها افزایش یافته است، نوزادی با سندرم داون، سندرم ادوارد یا نقص لوله عصبی ندارند.

     

    نتایج آزمایش غربالگری مادر

    آزمایش‌های غربالگری مادر، وضعیت سلامتی را تشخیص نمی‌دهند، اما زنانی را شناسایی می‌کنند که باید آزمایش‌های بیشتری برای تشخیص اینکه آیا نوزادشان یک بیماری ژنتیکی دارد یا خیر، ارائه شود.

    زنانی که شانس بیشتری برای غربالگری مادر دارند، باید یک آزمایش تشخیصی ارائه دهند. با این حال، این انتخاب آن هاست که آیا آزمایشات بیشتری انجام دهند یا خیر.

    نمونه برداری از پرزهای کوریونی (CVS) و آمنیوسنتز تست های تشخیصی هستند که شرایط کروموزومی مانند سندرم داون و سندرم ادوارد را در نوزاد متولد نشده تشخیص می دهند.

     

    مشاوره ژنتیک بعد از آزمایش غربالگری مادر

    در بیشتر موارد، نتیجه غربالگری مادر با «احتمال زیاد» به این معنی نیست که نوزاد این عارضه را دارد، فقط به این معناست که آن ها در معرض خطر ابتلا به این عارضه هستند.

    به همین دلیل است که آزمایش های تشخیصی بیشتر برای ارائه اطلاعات بیشتر در مورد نتایج احتمالی سلامتی نوزاد تشویق می شود.

    اگر کودک شما با یک بیماری ژنتیکی تشخیص داده شده است، صحبت با یک مشاور ژنتیک می تواند مفید باشد.

    مشاوران ژنتیک متخصص های بهداشتی هستند که هم در زمینه مشاوره و هم در زمینه ژنتیک واجد شرایط هستند.

    علاوه بر حمایت عاطفی، آن ها می توانند به شما در درک یک بیماری و علت آن، چگونگی ارثی بودن آن، و معنای تشخیص برای سلامت و رشد فرزندتان کمک کنند.

     مشاوران ژنتیک آموزش دیده اند و اطلاعات و حمایت هایی را ارائه می دهند که به شرایط خانوادگی، فرهنگ و اعتقادات شما حساس است.

     

    تست غیر تهاجمی قبل از تولد (NIPT)

    آزمایش غیر تهاجمی قبل از تولد (NIPT) جایگزینی برای غربالگری مادر است. NIPT یک آزمایش خون مادر است که به بررسی مواد ژنتیکی نوزاد (DNA) می‌پردازد که در جریان خون مادر یافت می‌شود. این می تواند اطلاعاتی در مورد خطر بیماری هایی مانند سندرم داون و برخی دیگر از مشکلات کروموزومی ارائه دهد و می تواند در هر زمانی از هفته 10 بارداری انجام شود. این روش دقیق تر از غربالگری ترکیبی سه ماهه اول یا غربالگری مادر در سه ماهه دوم است، اما هزینه بیشتری نسبت به تست های غربالگری دارد.

     

    مجموعه تصاویر محصور شده در شرایط ایده آل در بیماران با شاخص توده بدنی پایین، جنین در وضعیت مطلوب، مایع آمنیوتیک طبیعی، بدون فیبروم و بدون ناهنجاری رحمی به دست آمد. آنها همچنین در یک سری از بیماران به دست می آیند. بنابراین، ما اذعان داریم که در عمل بالینی روزمره، ممکن است با موقعیت‌هایی مواجه شویم که در آن به دست آوردن تصاویر با چنین کیفیتی امکان‌پذیر نباشد. با این حال، هر تلاشی باید برای نشان دادن تمام ساختارهای مربوطه انجام شود. اگر این امکان وجود ندارد، ممکن است لازم باشد جنین را به آرامی با دست دیگر حرکت دهید، از بیمار بخواهید به پهلو بچرخد، بیمار را به پیاده روی بفرستد و مثانه را خالی کند یا در نهایت بیمار را برای 2 هفته مجدد رزرو کنید. بعدا برای یک معاینه سونوگرافی دقیق دیگر. هر محدودیتی که بر کیفیت تصویر تأثیر می گذارد باید در گزارش ذکر شود .

     m/سونوگرافی غربالگری جنین سه ماهه دوم

    m/سونوگرافی غربالگری جنین سه ماهه دوم

    m/سونوگرافی غربالگری جنین سه ماهه دوم

     

    1. تصویر عرضی دور سر در سطح قطر دو جداری، با خط وسط فالک، سپتی کائویی، تالامی و بطن جانبی
    2. حفره خلفی مغز با مخچه و سیسترنا میگنا
    3. صفحه تاجی سر جنین
    4. نیمرخ جنین ساژیتال وسط
    5. صفحه تاجی لب ها با لب بالایی، دهان سالم، لب پایین و بینی
    6. مدارها با لنز
    7. کام سخت
    8. صفحه عرضی گردن با غده تیروئید
    9. تصویر ساژیتال گردن
    10. تصویر ساژیتال ستون فقرات با خطوط دست نخورده پوست
    11. عرضی صفحات بالای شکم با معده و قفسه سینه با چهار حفره قلب
    12. تصویر عرضی قفسه سینه با نمای اپیکال چهار حفره ای قلب و ریه ها
    13. نمای آپیکال چهار محفظه t قلب در داپلر رنگی
    14. مجرای خروجی بطن چپ
    15. مجرای خروجی بطن چپ در داپلر رنگی
    16. مجرای خروجی بطن راست
    17. مجرای خروجی بطن راست در داپلر رنگی
    18. نمای سه رگ
    19. نمای سه رگ در داپلر رنگی
    20. وریدهای ریوی در داپلر رنگی
    21. ورید اجوف تحتانی در داپلر رنگی
    22. تیموس (فلش بلوکی) بین دو شریان پستانی داخلی
    23. تصویر بدن پارا ساژیتال با دیافراگم راست
    24. تصویر بدن پارا ساژیتال با دیافراگم چپ
    25. تصویر عرضی دور شکم با معده در وضعیت طبیعی
    26. قرار دادن بند ناف با دیواره شکم دست نخورده
    27. کیسه صفرا

         Tuebingen), 28. صفحه عرضی کلیه ها که هر دو لگن کلیه را نشان می دهند

    1. نمای ساژیتال کلیه چپ
    2. نمای ساژیتال کلیه راست
    3. مثانه با هر دو شریان نافی
    4. استخوان ران
    5. نمای جلویی ساق پا با استخوان درشت نی و پرونئوس
    6. ساق با درشت نی و زاویه صحیح مفصل تالوکرال
    7. پا (*، + ،#)، 36. شانه و بازو
    8. ساعد با شعاع و اولنا
    9. دست

         39 نمای ترانس شکمی دهانه رحم

    1. جاگذاری جفت بند ناف
    2. شریان رحمی

     

    تست های غربالگری سه ماهه دوم بارداری

    سونوگرافی غربالگری سه ماهه d دوم بارداری ممکن است دارای چندین آزمایش خون باشد که نشانگرهای متعدد نامیده می شوند.

     این نشانگرها اطلاعاتی را درباره خطر بچه دار شدن زنان با شرایط های ژنتیکی خاص و یا نقص های مادرزادی ارائه می دهند.

    غربالگری اغلب با نمونه برداری از خون مادر بین هفته های 15 تا 20 بارداری انجام می شود (16 تا 18 ایده آل است).

     

    نشانگرهای متعدد عبارتند از:

    غربالگری های آلفا فتوپروتئین (AFP). این آزمایش خون میزان آلفا فتوپروتئین در خون مادر باردار را در دوران بارداری اندازه گیری می کند.

     AFP پروتئینی است که به طور معمول توسط کبد در جنین تولید می شود و در مایع اطراف جنین (مایع آمنیوتیک) وجود دارد. از جفت وارد خون مادر باردار می شود. آزمایش خون AFP MSAFP (سرم AFP مادر) نیز نامیده می شود.

     

     سطوح غیر طبیعی AFP ممکن است نشانه های زیر باشد:

     

    1. نقص لوله ی عصبی باز (ONTD)، مانند اسپینا بیفیدا
    2. سندرم داون
    3. سایر ناهنجاری های خطرناک کروموزومی
    4. نقص در دیواره ی شکم جنین
    5. دوقلوها. بیش از یک جنین در حال ساخت برای پروتئین است
    6. تاریخ زایمان اشتباه محاسبه شده است، چرا که سطوح در طول بارداری متفاوت است
    7. hCG. هورمون گنادوتروپین جفتی انسانی (هورمون ساخته شده توسط جفت)
    8. استریول. هورمونی که توسط جفت در مادرساخته می شود
    9. اینهیبین. هورمونی که توسط جفت ساخته می شود

     

    همانطور که در سه ماهه اول بارداری به طور منظم به پزشک مراجعه کرده اید، در سه ماهه دوم نیز به این کار ادامه خواهید داد. این معاینات به نظارت بر رشد و سلامت کودک شما - و همچنین سلامت شما کمک می کند.

    اکثر افراد باردار هر ماه برای معاینه قبل از تولد به پزشک مراجعه می کنند. در صورت داشتن یک وضعیت سلامتی قبلی یا بارداری پرخطر، ممکن است بیشتر به پزشک خود مراجعه کنید.

    در طول سه ماهه دوم، احتمالا یک سونوگرافی 20 هفته ای هیجان انگیز خواهید داشت (در واقع، اغلب بین 18 تا 22 هفته است). با این اسکن، نگاه خوبی به کودک در حال رشد خود خواهید داشت - حتی انگشتان دست و پاهای کوچک و زیبای او!

    احتمالاً آزمایش خون، آزمایش ادرار و آزمایش تحمل گلوکز نیز خواهید داشت (شاید جالب ترین آزمایش نباشد، اما مطمئناً برای غربالگری دیابت بارداری مهم است).

    همچنین ممکن است آزمایشی را برای عوارض در رشد کودک انجام دهید. بسته به سلامت فردی و سابقه پزشکی ممکن است آزمایش‌های دیگری توصیه شود.

    در صورتی که از آخرین بازدید شما تغییراتی در رژیم غذایی، سبک زندگی یا سلامتی شما ایجاد شده است، حتماً به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود اطلاع دهید. از تماس با پزشک متخصص زنان یا مامای خود با سؤال یا نگرانی در بین ویزیت ها دریغ نکنید.

    مقالات پیشنهادی :

     سونوگرافی آنومالی

    ام آر آی چیست؟

    سونوگرافی خانم

    الاستوگرافی

    اکوی قلب جنین

    در طول معاینه

    در طول معاینه، پزشک معاینه فیزیکی مختصری انجام خواهد داد. یک پرستار یا دستیار وزن شما را بررسی می کند و فشار خون شما را اندازه گیری می کند.

    پزشک ممکن است پس از گرفتن سابقه سلامتی و انجام معاینه فیزیکی، آزمایش‌های اضافی را توصیه کند.

    آن ها همچنین ممکن است بخواهند سابقه پزشکی خانوادگی شما و هر دارو یا مکملی که مصرف می کنید را بدانند.

    پزشک همچنین از شما در مورد:

    • حرکت جنین
    • الگوهای خواب
    • رژیم غذایی و مصرف ویتامین قبل از تولد
    • علائم زایمان زودرس
    • علائم پره اکلامپسی، مانند تورم
    • ارزیابی های فیزیکی در طول سه ماهه دوم معمولاً شامل بررسی های زیر است:
    • ارتفاع فندال یا اندازه شکم و رشد جنین
    • ضربان قلب جنین
    • ادم یا تورم
    • افزایش وزن
    • فشار خون
    • سطح پروتئین ادرار
    • سطح گلوکز ادرار

    تهیه فهرستی از سوالاتی که باید در طول ویزیت از پزشک خود بپرسید، می تواند کمک کند.

    همچنین، در صورت مشاهده علائمی که عبارتند از:

    • خونریزی واژینال
    • سردرد شدید یا مداوم
    • تاری یا تاری دید
    • درد شکم
    • استفراغ مداوم
    • لرز یا تب
    • درد یا سوزش در هنگام ادرار
    • نشت مایع از واژن
    • تورم یا درد در یک اندام تحتانی

     k/سونوگرافی غربالگری جنین سه ماهه دوم

    ارتفاع پایه

    پزشک ارتفاع رحم شما را اندازه گیری می کند که به آن ارتفاع پایه نیز می گویند و از بالای استخوان لگن تا بالای رحم شما را اندازه می گیرد.

    معمولاً بین ارتفاع فندال و طول بارداری شما رابطه وجود دارد. به عنوان مثال، در 20 هفتگی، قد پایه شما باید 20 سانتی متر (سانتی متر) به علاوه یا منهای 2 سانتی متر باشد. در 30 هفتگی، 30 سانتی متر، مثبت یا منفی 2 سانتی متر و غیره.

    این اندازه گیری همیشه دقیق نیست، زیرا ممکن است قد فندال در افرادی با جثه بزرگتر، افرادی که فیبروم دارند، دوقلوها یا چند قلوها حمل می کنند یا مایع آمنیوتیک اضافی دارند، غیرقابل اعتماد باشد.

    پزشک از افزایش اندازه رحم به عنوان نشانگری برای رشد جنین استفاده می کند. اندازه گیری ها می تواند متفاوت باشد. اختلاف 2 یا 3 سانتی متری معمولاً دلیلی برای نگرانی نیست.

    اگر قد پایه شما رشد نمی کند یا کندتر یا سریعتر از حد انتظار رشد می کند، ممکن است پزشک شما سونوگرافی را برای بررسی جنین و مایع آمنیوتیک توصیه کند.

     

    ضربان قلب جنین

    پزشک شما با استفاده از سونوگرافی داپلر بررسی می کند که آیا ضربان قلب کودک شما خیلی سریع است یا خیلی کند.

     

    فناوری داپلر از امواج صوتی برای اندازه گیری ضربان قلب استفاده می کند. برای شما و کودکتان بی خطر است. ضربان قلب جنین اغلب در اوایل بارداری سریعتر است. می تواند بین 120 تا 160 ضربه در دقیقه باشد.

     

    ادم (تورم)

    پزشک همچنین پاها، مچ پا و پاهای شما را از نظر ورم یا ادم بررسی می کند. تورم پاها در بارداری شایع است و به طور کلی در سه ماهه سوم بارداری افزایش می یابد.

    تورم غیر طبیعی ممکن است نشان دهنده مشکلی مانند پره اکلامپسی، دیابت بارداری یا لخته شدن خون باشد. اگرچه، به احتمال زیاد، این فقط یکی از آن عوارض جانبی جالب بارداری است که پس از زایمان از بین می رود.

     

    افزایش وزن

    پزشک متوجه خواهد شد که در مقایسه با وزن قبل از بارداری چقدر وزن اضافه کرده اید. آنها همچنین یادداشت خواهند کرد که از آخرین بازدید چقدر وزن اضافه کرده اید.

    میزان افزایش وزن توصیه شده در سه ماهه دوم به وزن قبل از بارداری، تعداد نوزادانی که حامله می‌شوید و وزنی که قبلاً اضافه کرده‌اید بستگی دارد.

    اگر بیش از حد انتظار وزن اضافه می کنید، ممکن است تغییراتی در رژیم غذایی خود ایجاد کنید. یک متخصص تغذیه یا متخصص تغذیه می تواند به شما کمک کند تا یک برنامه غذایی که شامل مواد مغذی مورد نیاز شما باشد، تهیه کنید.

    برخی از افرادی که بیش از حد انتظار وزن اضافه می کنند، ممکن است پرخوری نداشته باشند، اما وزن آب اضافه شده پس از زایمان از بین می رود.

    اگر به اندازه کافی وزن اضافه نمی کنید، باید رژیم غذایی خود را تکمیل کنید. پزشک شما ممکن است مصرف دو یا سه میان وعده سالم را علاوه بر آنچه می‌خوردید، در روز توصیه کند.

    نوشتن آنچه و چه مقدار می خورید به پزشک شما کمک می کند تا برنامه ای برای حفظ تغذیه شما و کودکتان ارائه دهد. اگر هنوز به اندازه کافی وزن اضافه نمی کنید، بهتر است با یک متخصص تغذیه مشورت کنید.

     

    فشار خون

    فشار خون به طور معمول در دوران بارداری به دلیل هورمون های جدید در بارداری و تغییر در حجم خون شما کاهش می یابد. معمولاً در هفته 24 تا 26 بارداری به کمترین حد خود می رسد.

    برخی از افراد در سه ماهه دوم خود فشار خون پایینی دارند، به عنوان مثال، 80/40. تا زمانی که احساس خوبی دارید، دلیلی برای نگرانی نیست.

    فشار خون بالا می تواند در دوران بارداری خطرناک باشد، اما به طور کلی اگر به خوبی مدیریت شود، مشکلی ندارد.

    اگر فشار خون بالا یا در حال افزایش باشد، پزشک ممکن است شما را برای سایر علائم فشار خون بارداری یا پره اکلامپسی بررسی کند.

    بسیاری از افراد با وجود فشار خون بالا در دوران بارداری، نوزادان سالمی دارند. مهم است که به طور منظم تحت نظر باشید، بنابراین در صورت داشتن فشار خون بالا می توانید آن را مدیریت کنید.

     

    مقالات پیشنهادی :

    تشخیص اندومتریوز با آزمایش خون

    مرکز سونوگرافی سینه

    مرکز سونوگرافی سینه

    سونوگرافی آنومالی

     

    آزمایش ادرار

    هر بار که برای معاینه مراجعه می کنید، پزشک ادرار شما را از نظر وجود پروتئین و قند بررسی می کند. بزرگترین نگرانی در مورد پروتئین در ادرار شما ایجاد پره اکلامپسی است که فشار خون بالا همراه با تورم و احتمالاً پروتئین بیش از حد در ادرار شما است.

    اگر سطح گلوکز بالایی دارید، پزشک ممکن است آزمایش‌های دیگری را انجام دهد. اینها ممکن است شامل آزمایش دیابت بارداری باشد، وضعیتی که باعث ایجاد سطح قند خون بالا می شود.

    اگر علائمی مانند ادرار دردناک دارید، پزشک ممکن است ادرار شما را از نظر وجود باکتری بررسی کند. عفونت های مجاری ادرار، مثانه و کلیه می توانند باعث ایجاد باکتری در ادرار شما شوند.

    اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است آنتی بیوتیک هایی برای شما تجویز شود که مصرف آنها در دوران بارداری بی خطر است

     

    آزمایشات بیشتر در سه ماهه دوم

    علاوه بر معاینات منظم، بسته به خطرات سلامتی یا عوارضی که ایجاد می‌شود، ممکن است در طول سه ماهه دوم آزمایش‌های بیشتری نیز انجام دهید. برخی از آزمایشات عبارتند از:

     

    سونوگرافی

    سونوگرافی به ابزاری ضروری برای ارزیابی جنین در دوران بارداری تبدیل شده است. آنها برای شما و کودکتان کاملاً ایمن هستند و معمولاً فرصتی هستند که بسیار مورد انتظار برای نگاه کردن دزدکی به نوزاد شیرین خود هستند.

    بسیاری در سه ماهه اول برای تایید بارداری سونوگرافی انجام می دهند. برخی در صورت کم بودن خطر عوارض تا سه ماهه دوم صبر می کنند.

    همچنین، اگر معاینه لگنی سه ماهه اول با تاریخ قاعدگی، زمان آخرین قاعدگی شما موافق بود، سونوگرافی ممکن است تا سه ماهه دوم صبر کند.

    سونوگرافی سه ماهه دوم بارداری می تواند تاریخ قاعدگی و مرحله بارداری شما را تا 10 تا 14 روز تایید یا تغییر دهد. سونوگرافی سه ماهه دوم بارداری همچنین می تواند آناتومی جنین، جفت و مایع آمنیوتیک را بررسی کند.

    در حالی که سونوگرافی در سه ماهه دوم می تواند اطلاعات زیادی را ارائه دهد، اما محدودیت هایی دارد. برخی از مشکلات آناتومیکی راحت تر از سایرین قابل مشاهده هستند و برخی از آنها را نمی توان قبل از تولد تشخیص داد.

    به عنوان مثال، تجمع بیش از حد مایع در مغز (هیدروسفالوس)، معمولاً با سونوگرافی قابل تشخیص است، اما نقص های کوچک در قلب اغلب قبل از تولد تشخیص داده نمی شود.

     

    تست صفحه نمایش سه گانه

    در سه ماهه دوم، به اکثر افراد زیر 35 سال تست صفحه نمایش سه گانه پیشنهاد می شود. این همچنین گاهی اوقات "غربالگری نشانگرهای چندگانه" یا "AFP plus" نامیده می شود. در طول آزمایش، خون مادر برای سه ماده مورد آزمایش قرار می گیرد.

     H/سونوگرافی غربالگری جنین سه ماهه دوم

    اینها هستند:

    AFP، پروتئینی است که توسط کودک شما تولید می شود

    hCG، هورمونی است که در جفت تولید می شود

    استریول که نوعی استروژن است که توسط جفت و نوزاد تولید می شود

    تست های غربالگری سطوح غیر طبیعی این مواد را بررسی می کنند. این آزمایش معمولاً بین هفته های 15 تا 22 بارداری انجام می شود. بهترین زمان برای آزمایش بین 16 تا 18 هفته است.

    آزمایش‌های سه‌گانه می‌توانند ناهنجاری‌های جنینی مانند سندرم داون، سندرم تریزومی ۱۸ و اسپینا بیفیدا را تشخیص دهند.

    نتایج غیرعادی تست صفحه نمایش سه گانه همیشه به این معنی نیست که مشکلی وجود دارد. درعوض، می تواند نشان دهنده خطر عارضه باشد و باید آزمایشات بیشتری انجام شود.

    برای حاملگی‌های پرخطر، اگر آزمایش صفحه سه‌گانه با نتایج غیرطبیعی برگشت، ممکن است پزشک آزمایش‌های بیشتری را توصیه کند. در برخی موارد، آمنیوسنتز یا نمونه برداری از پرزهای کوریونی ممکن است انجام شود.

    این تست ها دقیق تر از تست صفحه نمایش سه گانه هستند، اما خطر عوارض را افزایش می دهند. گاهی اوقات از سونوگرافی برای بررسی شرایطی استفاده می شود که می تواند نتایج غیرطبیعی ایجاد کند.

    مقالات پیشنهادی :

     بهترین زمان برای سونوگرافی واژینال

    سونوگرافی غربالگری دوم

    سونوگرافی غربالگری اول

    سونوگرافی تیروئید

     

    آزمایش DNA جنین بدون سلول

    آزمایش DNA جنین بدون سلول (cffDNA) ممکن است برای ارزیابی خطر ابتلای کودک شما به اختلال کروموزومی استفاده شود. این یک آزمایش جدیدتر است که معمولاً برای افرادی که حاملگی هایی با خطر تریزومی 13، 18 یا 21 دارند ارائه می شود.

    کالج آمریکایی متخصصان زنان (ACOG) خاطرنشان می کند که این آزمایش، مانند تست صفحه نمایش سه گانه، به عنوان یک غربالگری استفاده می شود و نه به عنوان یک ابزار تشخیصی. به عبارت دیگر، اگر تست cffDNA مثبت داشته باشید، برای تایید ناهنجاری کروموزومی در نوزادتان به یک آزمایش تشخیصی بعدی نیاز دارید.

    DNA جنین بدون سلول یک ماده ژنتیکی است که توسط جفت آزاد می شود. در خون شما قابل تشخیص است. این ترکیب ژنتیکی کودک شما را نشان می دهد و می تواند اختلالات کروموزومی را تشخیص دهد.

    در حالی که آزمایش cffDNA در آزمایش ناهنجاری‌های کروموزومی دقیق‌تر است، همچنان توصیه می‌شود که افراد باردار تست صفحه نمایش سه‌گانه را انجام دهند. آزمایش صفحه نمایش سه گانه خون را از نظر ناهنجاری های کروموزومی و نقص لوله عصبی بررسی می کند.

     

    آمنیوسنتز

    برخلاف تست های سه گانه، آمنیوسنتز می تواند تشخیص قطعی را ارائه دهد.

    در طی این روش، پزشک نمونه‌ای از مایع آمنیوتیک شما را با وارد کردن یک سوزن از طریق پوست و داخل کیسه آمنیوتیک شما می‌گیرد. آنها مایع آمنیوتیک شما را برای هر گونه ناهنجاری کروموزومی و ژنتیکی در کودک شما بررسی می کنند.

    آمنیوسنتز یک روش تهاجمی در نظر گرفته می شود. خطر کوچکی برای از دست دادن بارداری دارد. تصمیم برای گرفتن یک انتخاب شخصی است. این تنها زمانی استفاده می شود که مزایای نتایج آزمایش بر خطرات انجام آزمایش بیشتر باشد.

    آمنیوسنتز می تواند اطلاعاتی را در اختیار شما قرار دهد که فقط شما می توانید از آنها برای تصمیم گیری یا تغییر روند بارداری خود استفاده کنید. به عنوان مثال، اگر دانستن اینکه کودک شما دارای سندرم داون است، روند بارداری را تغییر نمی دهد، آمنیوسنتز ممکن است برای شما مفید نباشد.

    همچنین، اگر پزشک متوجه شود که سونوگرافی از قبل نشان دهنده وجود یک اختلال است، ممکن است تصمیم بگیرید که آمنیوسنتز را نکنید. با این حال، نتایج سونوگرافی همیشه دقیق نخواهد بود زیرا کروموزوم جنین را تجزیه و تحلیل نمی کند. آمنیوسنتز تشخیص قطعی تری را ارائه می دهد.

     

    تست تحمل گلوکز یک ساعته

    ACOG توصیه می کند که همه افراد باردار با استفاده از تست تحمل گلوکز خوراکی 1 ساعته از نظر دیابت بارداری غربالگری شوند.

    برای این آزمایش، باید محلول قندی بنوشید که معمولاً حاوی 50 گرم قند است. پس از یک ساعت، برای بررسی سطح قند خون خود را می گیرند.

    اگر آزمایش گلوکز شما غیر طبیعی باشد، پزشک آزمایش تحمل گلوکز 3 ساعته را توصیه می کند. این مشابه تست 1 ساعته است. خون شما پس از 3 ساعت انتظار گرفته می شود.

    دیابت بارداری باعث می شود بدن شما در کنترل میزان قند خون دچار مشکل شود. کنترل سطح قند خون برای یک زایمان سالم مهم است.

    اگر دیابت بارداری دارید، ممکن است لازم باشد در رژیم غذایی و عادات ورزشی خود تغییراتی ایجاد کنید یا دارو مصرف کنید. دیابت بارداری به طور معمول پس از زایمان از بین می رود.

     

    تست های دیگر

    بسته به سابقه مامایی و سلامت فعلی شما، پزشک ممکن است آزمایشات دیگری را برای موارد زیر انجام دهد:

    شمارش خون

    شمارش پلاکت

    RPR، یک آزمایش سریع پلاسما برای سیفلیس

    عفونت های مقاربتی (STIs)

    واژینوز باکتریال

    برخی از این آزمایشات نیاز به خونگیری و برخی دیگر نیاز به نمونه ادرار دارند. پزشک شما همچنین ممکن است نیاز به سواب برداری از گونه، واژن یا دهانه رحم برای آزمایش عفونت داشته باشد.

    آزمایش خون و پلاکت می تواند سیستم ایمنی ضعیف یا مشکلات مربوط به لخته شدن خون را شناسایی کند که می تواند بارداری و زایمان را پیچیده کند.

    بیماری های مقاربتی و سایر عفونت های باکتریایی نیز می توانند مشکلاتی را برای شما و کودکتان ایجاد کنند. اگر زود تشخیص داده شوند، می‌توانید قبل از تولد نوزادتان آنها را درمان کنید.

    مقالات پیشنهادی :

     سونوگرافی خانم در تهران

    سونوگرافی سه بعدی رحم

    سونوگرافی واژینال در تهران

    با پزشک خود صحبت کنید

    اگر ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما یک ناهنجاری را در کودک شما تشخیص دهد، فرصت زیادی خواهید داشت تا از پزشک یا متخصصان خود بیشتر در مورد این بیماری بدانید. پزشک شما ممکن است به شما پیشنهاد کند که با یک مشاور ژنتیک صحبت کنید تا در مورد علت مشکل، درمان، خطر عود، چشم انداز و پیشگیری اطلاعاتی کسب کنید.

    پزشک در مورد گزینه های مدیریت بارداری شما صحبت خواهد کرد. اگر ختم بارداری یک گزینه باشد، پزشک به شما نمی گوید که چه تصمیمی بگیرید.

    اگر به دلیل اعتقادات شخصی شما، ختم یک گزینه نیست، اطلاعاتی که پزشک با شما به اشتراک می گذارد ممکن است به شما در مدیریت بارداری کمک کند. در برخی موارد، مانند نقص لوله عصبی، نتیجه ممکن است با زایمان سزارین بهبود یابد.

    پزشک شما همچنین می تواند شما را با منابع اجتماعی مرتبط کند تا به شما در آماده شدن برای نوزادی با نیازهای خاص کمک کند.

    اگر مشکل سلامت مادر تشخیص داده شود، شما و ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود می توانید برای درمان یا نظارت بر مشکل با یکدیگر همکاری کنید.

    عفونت ها را معمولاً می توان با آنتی بیوتیک یا استراحت و رژیم غذایی مناسب درمان کرد. عوارض جدی تری مانند فشار خون بالا یا دیابت بارداری نیاز به مراجعه مکرر به پزشک دارد.

    ممکن است که لازم باشد تغییراتی در رژیم غذایی یا سبک زندگی خود ایجاد کنید. در برخی موارد، پزشک ممکن است استراحت در بستر یا داروهای اورژانسی را توصیه کند.

    به یاد داشته باشید که پزشک شما یک متحد مهم است. از معاینات خود به عنوان فرصتی برای جمع آوری اطلاعات استفاده کنید. هیچ سوالی روی میز نیست! ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی شما همه چیز را شنیده اند، و آنها آماده هستند تا به نگرانی های شما رسیدگی کنند و در طول بارداری احساس راحتی کنید.

    انجام معاینات روتین در دوران بارداری، به خصوص در سه ماهه ی دوم بارداری بسیار مهم است. بسیاری از آزمایش‌ها می‌توانند به شما در شناسایی و تشخیص مشکلات بالقوه سلامتی خود و کودک در حال رشدتان کمک کنند.

    تشخیص برخی از شرایط می تواند به شما در مدیریت عوارض و مشکلات سلامتی در دوران بارداری کمک کند.

    حتماً هر گونه سؤال یا نگرانی را با پزشک خود مطرح کنید و در تماس با آنها در خارج از یک ویزیت مطب تردید نکنید.

     H/سونوگرافی غربالگری جنین سه ماهه دوم

     

    مقالات پیشنهادی :

    فیبرواسکن چیست؟

    الاستوگرافی با سونوگرافی چیست؟

    سونوگرافی سینه چیست و چرا انجام می شود؟

    سونوگرافی بارداری به طور گسترده برای ارزیابی رشد جنین و آناتومی قبل از تولد و همچنین برای مدیریت حاملگی های متعدد استفاده می شود. سونوگرافی اواسط سه ماهه عمدتاً برای ارزیابی آناتومیکی جنین انجام می شود. در دست متخصصان، می توان بیشتر ناهنجاری های ساختاری مهم بالینی را تشخیص داد. با این حال، تفاوت های قابل توجهی در میزان تشخیص بین مراکز و بین اپراتورها وجود دارد. اسکن اولتراسوند جنین در اواسط سه ماهه نیز به عنوان یک خط پایه عمل می کند که اسکن های بعدی را می توان برای ارزیابی رشد جنین مقایسه کرد.

    اگرچه بسیاری از کشورها دستورالعمل‌های محلی را برای انجام سونوگرافی جنین تدوین کرده‌اند، اما هنوز مناطق زیادی از جهان وجود دارند که این دستورالعمل‌ها اجرا نشده‌اند. اکثر کشورها یک اسکن در اواسط سه ماهه را به عنوان بخشی از مراقبت های معمول دوران بارداری ارائه می دهند. این سند، که یک نسخه به روز شده از دستورالعمل های قبلی منتشر شده را تشکیل می دهد، استانداردهایی را پیشنهاد می کند که هدف این اسکن باید دستیابی به آنها باشد. جزئیات درجات توصیه و سطوح شواهد مورد استفاده در دستورالعمل های ISUOG در ضمیمه 1 آورده شده است.

     

    ملاحظات کلی

    قبل از شروع معاینه، یک پزشک باید به زن/زوج در مورد مزایا و محدودیت‌های معمول سونوگرافی جنین در اواسط سه ماهه مشاوره دهد.

    معاینه معمول سونوگرافی جنین در اواسط سه ماهه شامل ارزیابی موارد زیر است:

    -فعالیت قلبی؛

    -تعداد جنین (و کوریونیته و آمنیونیتی در موارد حاملگی چند قلو).

    -سن حاملگی/اندازه جنین؛

    -آناتومی پایه جنین؛

    -ظاهر و مکان جفت؛

    -حجم مایع آمنیوتیک

    در برخی تنظیمات، اندازه گیری طول دهانه رحم (CL) به زنان در زمان اسکن اواسط سه ماهه در چارچوب پیش بینی و پیشگیری از زایمان زودرس ارائه می شود. پیشنهاد فعلی این است که اندازه گیری CL باید با اسکن ترانس واژینال انجام شود، که نیاز به رضایت بیشتر زن، آموزش مناسب اپراتور 3 و ممیزی نتایج دارد. هنگامی که اندازه گیریCL می تواند با رعایت این شرایط انجام شود، می توان آن را به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از اسکن معمول اواسط سه ماهه در نظر گرفت. «دستورالعمل‌های تمرینیISUOG: نقش اولتراسوند در پیش‌بینی زایمان زودرس خود به خودی» (در مرحله آمادگی) راهنمایی و جزئیات بیشتری را ارائه می‌کند.

    هنگامی که توده های رحم و آدنکس (فیبروم ها، کیست های تخمدان) مشاهده می شوند، باید گزارش شوند، اما ارزیابی رسمی آناتومی رحم و آدنکس بخشی از اسکن معمول در اواسط سه ماهه نیست.

    اگرچه بسیاری از ناهنجاری‌ها و ناهنجاری‌های جنینی را می‌توان در این اسکن اواسط سه ماهه تشخیص داد، اما ممکن است برخی از آنها نادیده گرفته شوند یا در اواخر بارداری آشکار شوند، حتی با بهترین تجهیزات سونوگرافی.

     

    چه کسانی باید سونوگرافی جنین اواسط سه ماهه را انجام دهند؟

    به همه زنان باردار به عنوان بخشی از مراقبت های معمول بارداری باید اسکن اواسط سه ماهه پیشنهاد شود.

    همه زنان باردار باید به عنوان بخشی از مراقبت های معمول بارداری، اسکن اواسط سه ماهه را دریافت کنند. در بسیاری از شرایط، انجام یک اسکن معمولی در سه ماهه اول برای ارزیابی زنده ماندن و محل بارداری، برای تعیین تاریخ دقیق بارداری، برای ارزیابی جفتی بودن در حاملگی چندقلویی و ارزیابی رحم و آدنکس برای ناهنجاری هایی که ممکن است بر مدیریت بارداری تأثیر بگذارد، مرسوم است. . اگر اسکن سه ماهه اول طبیعی است، باید یک اسکن استاندارد اواسط سه ماهه برای بررسی ناهنجاری هایی که ممکن است در اوایل بارداری مشهود نبوده باشند، ارائه شود. یک تجزیه و تحلیل مقرون به صرفه در سال 2005 به این نتیجه رسید که استراتژی هایی که شامل اسکن اولتراسوند در اواسط سه ماهه می شود منجر به شناسایی ناهنجاری های بیشتری می شود و هزینه های کمتری برای هر ناهنجاری شناسایی می شود. این احتمال وجود دارد که از آن زمان این سیاست حتی موثرتر شده باشد، زیرا ممکن است میزان تشخیص نقص مادرزادی قلب افزایش یافته باشد. در صورت مشاهده یا مشکوک به ناهنجاری در اسکن سه ماهه اول، بیمار باید به سرعت برای ارزیابی و مشاوره تخصصی ارجاع داده شود، بدون اینکه منتظر اسکن اواسط بارداری باشد. پس از آن، اسکن های دقیق بعدی را می توان در صورت نیاز انجام داد.

     

    چه زمانی باید سونوگرافی جنین اواسط سه ماهه انجام شود؟

    بسته به ملاحظات فنی و قوانین هر کشور می توان اسکن معمول سونوگرافی اواسط سه ماهه را بین هفته 18 تا 24 بارداری انجام داد.

    سونوگرافی معمول در اواسط سه ماهه معمولاً بین هفته های 18 تا 24 بارداری انجام می شود. این ممکن است با توجه به ملاحظات فنی، از جمله شاخص توده بدنی بالا، تنظیم شود. کشورهایی که در آنها ختم حاملگی به دلیل سن حاملگی محدود شده است، باید میزان تشخیص را با زمان مورد نیاز برای مشاوره و تحقیقات اضافی متعادل کنند.

     

    چه کسی باید سونوگرافی جنین اواسط سه ماهه را انجام دهد؟

    افرادی که اسکن های زنان و زایمان را به طور معمول انجام می دهند باید برای انجام سونوگرافی تشخیصی در زنان باردار آموزش دیده باشند .

    افرادی که اسکن های زنان و زایمان را به طور معمول انجام می دهند باید برای انجام سونوگرافی تشخیصی در زنان باردار آموزش دیده باشند. مقررات محلی باید برای آموزش، حفظ مهارت ها و صدور گواهینامه رعایت شود، زیرا این مقررات بین حوزه های قضایی متفاوت است. آموزش شبیه سازی نیز ممکن است در نظر گرفته شود.

    به منظور دستیابی به نتایج مطلوب از معاینات غربالگری معمول، اسکن باید توسط افرادی انجام شود که معیارهای زیر را دارند:

    - در استفاده از سونوگرافی تشخیصی و مسائل ایمنی مرتبط آموزش دیده است.

    - به طور منظم اسکن سونوگرافی جنین را انجام دهید.

    - مشارکت در فعالیت های آموزش مداوم پزشکی؛

    - الگوهای ارجاع مناسب برای مدیریت یافته های مشکوک یا غیرعادی ایجاد کرده باشند.

    - به طور معمول اقدامات تضمین کیفیت و کنترل را انجام دهید.

     

    از چه تجهیزات سونوگرافی باید استفاده کرد؟

    برای غربالگری معمول، تجهیزات باید حداقل موارد زیر را داشته باشند:

    زمان واقعی، قابلیت سونوگرافی خاکستری.

    - مبدل های ترانس شکمی با وضوح و نفوذ مناسب (معمولاً محدوده 2 تا 9 مگاهرتز).

    کنترل های خروجی توان آکوستیک قابل تنظیم با نمایش خروجی روی صفحه نمایش.

    قابلیت فریز قاب

    - کولیس های الکترونیکی؛

    -ظرفیت چاپ/ذخیره تصاویر

    - نگهداری و سرویس منظم، برای عملکرد بهینه تجهیزات مهم است.

    تجهیزات تمیز کردن مناسب و پروتکل های تمیز کردن

    داپلر رنگی و پالسی مطلوب است.

    - پروب ترانس واژینال مطلوب است.

     G/سونوگرافی غربالگری جنین سه ماهه دوم

    چه سندی باید تولید/ذخیره/چاپ شود یا برای ارائه دهنده خدمات درمانی ارجاع دهنده ارسال شود؟

    نتایج اسکن باید مستند شده و به طور مناسب ارتباط برقرار شود و کپی‌هایی از گزارش‌ها و تصاویر باید برای مراجعات بعدی ذخیره شود.

    گزارش معاینه باید به سرعت برای ارائه دهنده مراقبت ارجاع دهنده تهیه و ارسال شود. محتوای آن باید از رویه و مقررات محلی پیروی کند. یک فرم نمونه به این دستورالعمل ها ضمیمه شده است و ممکن است در صورت لزوم اصلاح شود. روش استاندارد در مورد نحوه ارتباط با زن باردار قبل و حین اسکن و نحوه ارائه نتایج باید ایجاد شود. به طور کلی، هر یافته مهمی در رابطه با موضوع باید به سرعت و به طور جداگانه به ارائه دهنده مراقبت اطلاع داده شود تا مراقبت مناسب از بیمار تسهیل شود. اگر فردی که اسکن را انجام می‌دهد، توصیه‌هایی برای مدیریت بیشتر گنجانده شود و در صورت نیاز، ارجاع سریع سازماندهی شود. گزارش ها ممکن است الکترونیکی یا کاغذی باشند. تعداد تصاویر تولید شده با توجه به پروتکل های محلی متفاوت خواهد بود. اکیداً پیشنهاد می‌شود که هم گزارش‌ها و هم تصاویر ذخیره می‌شوند تا به راحتی و به سرعت برای بررسی یا انتقال در دسترس باشند و طبق دستورالعمل‌ها و مقررات محلی بایگانی شوند.

     

    مقالات پیشنهادی :

    سونوگرافی سه بعدی رحم

    نقش یک معاینه سونوگرافی هدفمندتر چیست؟

    این دستورالعمل ها به ارزیابی روتین سونوگرافی زنان باردار که هیچ فاکتور خطر مادری، جنینی یا مامایی ندارند، اشاره دارد. حتی اگر عوامل خطر وجود داشته باشد، باز هم برای ارزیابی اولیه بارداری، مناسب است که یک اسکن اواسط سه ماهه را با پیروی از این دستورالعمل ها در نظر بگیرید. معاینات سونوگرافی اضافی، جامع‌تر و دقیق‌تر در پاسخ به موقعیت‌های بالینی خاص باید برای رفع نیازهای خاص انجام شود. اینها به بهترین وجه توسط متخصصانی با تجربه در چنین ارزیابی‌های جامعی انجام می‌شود و خارج از محدوده این دستورالعمل‌های عمومی است.

    افراد یا کلینیک هایی که در دوران بارداری اسکن های سونوگرافی معمولی انجام می دهند باید مکانیسم های ارجاعی برای مدیریت ناهنجاری های مشکوک یا شناسایی شده داشته باشند. یک معاینه غربالگری کامل طبق دستورالعمل های ارائه شده در اینجا باید قبل از ارجاع یک زن انجام شود، مگر اینکه عوامل فنی مانع از تکمیل ارزیابی اولیه شود.

    قطر دو جداری (BPD)، دور سر (HC)، دور شکم (AC) و طول استخوان ران (FL) را می توان به طور معمول برای ارزیابی اندازه جنین (نقطه تمرین خوب) اندازه گیری کرد.

    اگر جنین قبلاً تاریخ گذاری نشده باشد، می توان از HC یاHC به علاوهFL برای قرار گذاشتن پس از 14 هفته استفاده کرد.

    پارامترهای سونوگرافی زیر را می توان به طور معمول برای ارزیابی اندازه جنین 13، 14 اندازه گیری کرد:

    قطر دو جداری (BPD

    دور سر (HC

    -دور شکم (AC

    -طول فمور (FL).

    معاینه اولتراسوند در سه ماهه اول باید به طور روتین ارائه شود، که امکان ارزیابی دقیق سن حاملگی را فراهم می کند. اگر سن حاملگی قبلاً در معاینه یا اسکن سه ماهه اول تعیین نشده باشد، باید در اسکن سه ماهه اواسط بارداری تعیین شود. اگرچه اندازه‌گیری‌های سر (BPD وHC) و FL همگی در گذشته مورد استفاده قرار گرفته‌اند. اگر سن حاملگی با یک اسکن با کیفیت بالا در اوایل بارداری مشخص شده باشد، نباید از اسکن‌های بعدی برای محاسبه تاریخ تخمینی جدید زایمان استفاده شود.

     

    سونوگرافی میان سه ماهه

    به اکثر زنان باردار معاینه معمول سونوگرافی میان سه ماهه پیشنهاد می شود. می توان از هفته 19 به بعد انجام داد اما ترجیحاً بین 20 تا 22 هفته انجام می شود زیرا ما می توانیم با اطمینان بیشتری تمام آناتومی مورد نیاز را در آن بارداری مشاهده کنیم. اگر سونوگرافی را قبل از 20 هفته انجام دهیم، این احتمال را افزایش می دهد که تمام آناتومی را نمی توان ارزیابی کرد و ممکن است نیاز به معاینه مجدد باشد. سونوگرافی از طریق شکم انجام می شود. مثانه پر لازم نیست.

     

    هدف از سونوگرافی میان سه ماهه

    برای تایید زنده بودن جنین.

    برای تشخیص بارداری چند قلو در صورتی که اسکن قبلی انجام نشده باشد

    برای تأیید تاریخ سررسید اگر اسکن قبلی انجام نشده است

    برای ارزیابی رشد جنین با اندازه گیری سر، شکم و استخوان ران جنین

    برای ارزیابی آناتومی جنین. این شامل بررسی دقیق سر جنین، مغز، صورت، لب ها، قلب، معده، ریه ها، دیواره شکم، کلیه ها، مثانه، ستون فقرات، بازوها، پاها، دست ها و پاها است. در صورت درخواست، جنسیت جنین را می توان در اکثر موارد فاش کرد.

    برای ارزیابی موقعیت جفت. تقریباً در 3٪ از بارداری ها جفت در سونوگرافی میانی سه ماهه پایین است. پس از آن یک سونوگرافی مجدد در حدود 32 هفته توصیه می شود. در اکثر بیماران، جفت دیگر پایین نخواهد بود.

    برای ارزیابی طول دهانه رحم.

    برای بررسی کیست یا فیبروم تخمدان.

    انتظار می رود این معاینه اکثر ناهنجاری های اصلی جنین را تشخیص دهد. با این حال باید دانست که حتی با بهترین تجهیزات اولتراسوند نیز نمی توان همه ناهنجاری ها را مشاهده کرد.

    گاهی اوقات می توان ناهنجاری ها را نادیده گرفت زیرا نماهای کمتر از حد مطلوب به دست می آید. این می تواند به دلیل موقعیت دشوار جنین یا وزن بیمار باشد. در این مواقع یک سونوگرافی تکراری اغلب چند هفته بعد انجام می شود، زمانی که جنین بزرگتر است و یا در وضعیت متفاوت و امیدوارم بهتر است.

    در مواقع دیگر ممکن است علیرغم مشاهده خوب، ناهنجاری ها نادیده گرفته شوند. این ممکن است در شرایطی اتفاق بیفتد که این ناهنجاری فقط در بارداری بعدی آشکار می شود یا در واقع هیچ تغییر ساختاری در جنین وجود ندارد.

     

    سونوگرافی سه بعدی و چهار بعدی

    اگرچه سونوگرافی سه بعدی و چهار بعدی می تواند تصاویری کاملاً خارق العاده از جنین ایجاد کند، اما بستگی زیادی به دوران بارداری و موقعیت کودک دارد. ما معمولاً ابتدا جنین را به صورت دو بعدی بررسی می کنیم تا مطمئن شویم که همه چیز خوب است. در پایان معاینه، سونوگرافی سه بعدی یا چهار بعدی انجام می دهیم. بهتر است با ذهنی باز در یک سونوگرافی سه بعدی یا چهار بعدی شرکت کنید و متوجه شوید که همه تصویر «آنطور که در مانیتور دیده‌ایم» دریافت نمی‌کنند. اگر کودک رو به بالا باشد و مایع کافی در اطراف صورت نوزاد وجود داشته باشد، تصاویر زیبایی از صورت دریافت می کنیم، اما متاسفانه هر بار اینطور نیست. ما همیشه سعی خواهیم کرد در هر شرایطی بهترین تصاویر را دریافت کنیم، اما با در نظر گرفتن محدودیت های سونوگرافی 3 و 4 بعدی، از ناامیدی جلوگیری می کنیم.

     

    بهترین زمان برای انجام سونوگرافی سه ماهه دوم بارداری چه زمانی است؟

    این سونوگرافی تقریباً در هفته های 19 تا 20 بارداری انجام می شود. اگر چه در گذشته معاینه در هفته 18 توصیه شده است، بهترین نماها بین 19 تا 21 هفته به دست می آیند.

     

    آیا به مثانه پر نیاز دارم؟

    مثانه پر برای سونوگرافی لازم نیست، اما مقداری ادرار در مثانه اغلب مفید است.

     

    چه چیزی را می توان در سونوگرافی سه ماهه دوم تشخیص داد؟

    سونوگرافی در این مرحله می تواند تعدادی از ویژگی های بارداری شما را مشخص کند.

    با ضربان قلب طبیعی نشان دهید که جنین زنده است.

    تعداد صحیح هفته های بارداری را با اندازه گیری اندازه جنین تایید کنید. این می تواند تاریخ سررسید را تأیید کند.

    حاملگی های چند قلو (دوقلو، سه قلو) را تشخیص دهید.

    موقعیت جفت را مشخص کنید.

    اطمینان حاصل کنید که مقدار طبیعی مایع آمنیوتیک اطراف کودک وجود دارد.

    تشخیص مشکلات درون تخمدان مادر؛ رحم؛ یا سایر ساختارهای لگنی

    ساختار جنین را ارزیابی کنید، به دنبال ناهنجاری های جنینی باشید.

    آیا سونوگرافی تایید می کند که کودک من "طبیعی" است؟

    متاسفانه تمام ناهنجاری های جنینی را نمی توان با سونوگرافی تشخیص داد. سونوگرافی در تشخیص طیفی از ناهنجاری‌های ساختاری مانند اسپینا بیفیدا، ناهنجاری‌های اندام و هیدروسفالی (مایع روی مغز) بسیار خوب است. متأسفانه شرایطی مانند فلج مغزی و اوتیسم را نمی توان قبل از تولد تشخیص داد زیرا این شرایط به جای ساختار به رشد مغز مربوط می شود.

    مردم اغلب می پرسند که آیا سونوگرافی فیبروز کیستیک را تشخیص می دهد یا خیر. فیبروز کیستیک یک ناهنجاری ژنتیکی شایع است. این بیماری زمانی اتفاق می افتد که هر دو والدین حامل ژن فیبروز کیستیک هستند و هر یک از والدین ژن را به فرزند خود منتقل می کنند. پزشک شما می‌تواند یک سواب ساده دهان را روی شما و همسر یا شریک زندگی‌تان انجام دهد تا ببیند که آیا هر دوی شما حامل ژن فیبروز کیستیک هستید یا خیر. اگر هر دو ناقل هستید، می توان نمونه برداری از پرزهای کوریونی یا آمنیوسنتز انجام داد تا ببیند آیا جنین شما به فیبروز کیستیک مبتلا است یا خیر. حتی اگر هر دوی شما حامل ژن فیبروز کیستیک باشید، احتمال ابتلای کودک شما به این بیماری تنها یک چهارم است.

     

    اگر چیزی در سونوگرافی من پیدا شود چه اتفاقی می افتد؟

    اگر مشکلی در سونوگرافی تشخیص داده شد، به شما و پزشکتان اطلاع داده می شود. گاهی اوقات یک سونوگرافی دیگر در یک یا دو روز برای تأیید تشخیص لازم است. در برخی شرایط ممکن است آزمایشات بیشتری مانند آزمایش خون یا آمنیوسنتز مورد نیاز باشد.

    تست قبل از تولد برای سندرم داون

    سندرم داون یک بیماری ژنتیکی است که توسط کپی های اضافی از کروموزوم 21 ایجاد می شود. این سندرم منجر به ویژگی های خاصی از جمله درجاتی از ناتوانی شناختی و سایر تاخیرهای رشدی می شود. ویژگی های فیزیکی رایج عبارتند از: چشم های مایل به سمت بالا، پل بینی صاف، یک چین روی کف دست (به جای سه حالت معمول) و کاهش تون عضلانی. همه افراد مبتلا به سندرم داون همه این ویژگی ها را ندارند.

     

    خطرات مرتبط با سن

    به طور کلی، احتمال تولد نوزاد مبتلا به سندرم داون با سن فرد باردار مرتبط است. در سنین زیر 25 سال، این شانس حدود 1 در 1400 است. در سن 35 سالگی، این شانس حدود 1 در 350 است. در سن 40 سالگی، این شانس حدود 1 در 100 است.

     

    سندرم داون سه علت (یا نوع) دارد:

    تریزومی 21. تخمین زده می شود که 95 درصد از افراد مبتلا به سندرم داون دارای تریزومی 21 هستند، به این معنی که آنها به جای دو کروموزوم شماره 21، سه کروموزوم دارند. یک فرد به طور معمول دارای 23 جفت کروموزوم است که هر جفت از ژن تشکیل شده است. در طی لقاح یک تخمک توسط اسپرم، جفت کروموزوم های ماده و مرد به طور معمول از هم جدا می شوند، به طوری که در هر تخمک یا اسپرم فقط یک کروموزوم وجود دارد. در تریزومی 21، جفت کروموزوم 21 تقسیم نمی شود و دوز دو برابری به تخمک یا اسپرم می رود. بسیار رایج‌تر است که کروموزوم اضافی از تخمک می‌آید - تخمین زده می‌شود.

    موزائیسم. یک فرد مبتلا به سندرم داون موزاییک دارای کروموزوم 21 اضافی در برخی از سلول ها است اما نه در همه آنها. (سلول های سالم دارای جفت کروموزوم 21 معمولی هستند.) حدود 1 تا 2 درصد افراد مبتلا به سندرم داون این نوع را دارند.

     

    غربالگری سه ماهه اول پیشرفته (eFTS)

    شما می توانید در سه ماهه اول بارداری غربالگری سه ماهه اول (eFTS) تقویت شده توسط OHIP را انجام دهید. خطری برای بارداری وجود ندارد زیرا از طریق سونوگرافی و آزمایش خون انجام می شود. این آزمایش می تواند شانس داشتن نوزادی با تریزومی 21 (سندرم داون) یا تریزومی 18 (سندرم ادوارد) را به شما بگوید.

     

    نحوه دریافت eFTS

    اگر مایل به دریافت eFTS هستید، با پزشک خود صحبت کنید. eFTS  را می توان از هفته 11 و 2 روز تا 13 هفته و 3 روز بارداری انجام داد. در طول این بازه زمانی، ابتدا یک سونوگرافی ویژه به نام سونوگرافی 11-14 هفته ای (شفافیت گردن) خواهید داشت و سپس آزمایش خون انجام می شود.

     

    چه کسانی نباید eFTS داشته باشند؟

    در حال حاضر یک نتیجه "کم خطر" از آزمایش غیر تهاجمی قبل از تولد (NIPT) دریافت کرده اید، یا منتظر نتایج NIPT خود هستید.

    یک دوقلو "ناپدید شدن" داشت. این بارداری از دوقلو شروع شد، اما یکی از دوقلوها گم شد.

    انتظار بیش از یک نوزاد (دوقلو، سه قلو، چهار قلو و غیره) دارید.

     

    eFTS به دنبال چه چیزی است؟

     eFTS اکثر حاملگی ها را با تریزومی 21 و تریزومی 18 تشخیص می دهد. همانند سایر تست های غربالگری،eFTS نمی تواند تمام بارداری های دارای این تفاوت های کروموزومی را تشخیص دهد. سونوگرافی می تواند اطلاعات بیشتری در مورد سلامت نوزاد، از جمله برخی نقص های مادرزادی جدی بدهد.

     

    eFTS چگونه کار می کند؟

    این آزمایش غربالگری همه  اطلاعاتی را که در ادامه گفته می شود را با هم ترکیب می کند تا اطلاعاتی را به شما در رابط با شانس بچه دار شدن با تریزومی 21 و تریزومی 18 بدهد:

     

    سن شما در زمان بارداری

    با افزایش سن شانس بیشتری برای تفاوت های کروموزومی مانند تریزومی 21 و تریزومی 18 دارید. اگر از طریق لقاح آزمایشگاهی باردار شده اید، سن تخمک مورد استفاده است. تخمک ممکن است متعلق به شما یا اهداکننده باشد.

     

    نتیجه اولتراسوند هفته 11-14 (نور شفافیت).

    شفافیت نوکال (NT) به محل قرارگیری مایع در پشت گردن کودک اشاره دارد. این پاکت مایع در طول سونوگرافی اندازه گیری می شود. وقتی مایعات بیشتر از آنچه معمولاً می بینیم وجود داشته باشد، احتمال تریزومی 21، تریزومی 18 و سایر شرایط افزایش می یابد.

     

    نتیجه خونگیری

    آزمایش خون برای eFTS مقدار 3 یا 4 ماده شیمیایی ساخته شده توسط بارداری شما را اندازه گیری می کند.

     

    اطلاعات دیگر در مورد شما

    پزشک از شما سؤالاتی درباره شما می پرسد که دقت آزمایش را بهبود می بخشد. از شما در مورد هویت نژادی، وضعیت دیابت، سابقه مصرف دخانیات در بارداری، وزن و اینکه آیا بارداری از طریق لقاح آزمایشگاهی اتفاق افتاده است سؤال می شود.

     

    چه مدت طول می کشد تا نتیجه را دریافت کنید؟

    نتایج در عرض تقریباً 5 روز کاری با پزشک شما در میان گذاشته خواهد شد. به خاطر داشته باشید که ممکن است پزشک شما بلافاصله گزارش را دریافت نکند. با ارائه دهنده خود در مورد نحوه برنامه ریزی آنها برای ارائه این نتایج به شما صحبت کنید.

     

    چه نوع نتایجی به دست خواهم آورد؟

    هنگامی که گزارش eFTS خود را دریافت می کنید، به احتمال زیاد می گوید که شما یک نتیجه "منفی " دارید. این به این معنی است که شانس کمتری برای بچه دار شدن با تریزومی 21 و تریزومی 18 دارید.

    برخی از افراد یک نتیجه " مثبت" دریافت خواهند کرد، به این معنی که شانس بیشتری برای داشتن نوزادی با تریزومی 21 یا تریزومی 18 وجود دارد.

    آزمایشات قبل از تولد: اصول اولیه

    هنگامی که باردار هستید، آزمایشاتی به شما پیشنهاد می شود:

     

    بارداری خود را ایمن تر کنید

    ببینید کودک شما چگونه رشد می کند و شما چگونه انجام می دهید این شما هستید که انتخاب می کنید که آیا می خواهید هر یک از تست ها را انجام دهید یا خیر. اما برای انجام این انتخاب، باید دقیقاً بدانید که همه آنها برای چه چیزی آزمایش می کنند و همچنین مزایا و معایب آنها.

     

    BMI بارداری: بررسی وزن و قد

    از شما خواسته می شود که روی ترازو قدم بگذارید و قد خود را در قرار رزرو خود اندازه گیری کنید. این اجازه می دهد تا شاخص توده بدنی (BMI) شما محاسبه شود تا بتوانید توصیه هایی برای افزایش وزن بسته به BMI خود در ابتدای بارداری دریافت کنید. پس از آن، وزن کشی یک چیز معمولی نخواهد بود.

    اکثر زنان در طول بارداری خود، معمولاً بعد از هفته بیستم، 10 تا 12.5 کیلوگرم وزن اضافه می کنند. بیشتر وزن اضافی به این دلیل است که کودک در حال رشد است، اما بدن  شما همچنین چربی را ذخیره می کند تا شیر مادر را بعداً تولید کن.

     

    نمونه ادرار بارداری

    یک کاری که در دوران بارداری زیاد انجام خواهید داد؟ از شما خواسته می شود که در قرارهای قبل از زایمان خود یک نمونه ادرار بدهید تا بتوان آن را برای چند مورد مختلف از جمله پروتئین بررسی کرد. اگر پروتئین در نوزاد شما یافت شود، ممکن است به این معنی باشد که شما عفونتی دارید که باید درمان شود. همچنین می تواند نشانه پره اکلامپسی باشد.

     

    آزمایش فشار خون در بارداری

    اگر در اواسط بارداری به سرعت از خواب برخیزید، ممکن است احساس سبکی سر داشته باشید. این به این دلیل است که بسیاری از زنان در این زمان فشار خون پایین‌تری دارند. مشکلی نیست اما اگر نگران هستید با ماما صحبت کنید. در هر صورت، هر بار که قرار ملاقات قبل از زایمان داشته باشید، فشار خون خود را بررسی خواهید کرد.

    حدود 10 تا 15 درصد از زنان در اواخر بارداری دچار افزایش فشار خون می شوند و این می تواند نشانه دیگری از پره اکلامپسی باشد. فوراً به ماما و پزشک خود اطلاع دهید که آیا قبل از بارداری فشار خون بالا داشته اید یا خیر.

     

    آزمایش خون در بارداری

    در طول مراقبت های دوران بارداری به شما چند آزمایش خون پیشنهاد می شود. برخی از این آزمایشات خون برای غربالگری شرایطی مانند تالاسمی، بیماری سلول داسی شکل یا ناهنجاری های کروموزومی است.

    آزمایش های غربالگری می تواند به شما بگوید که آیا نوزاد شما شانس زیادی برای تولد با آنها دارد یا نه. اگر تست غربالگری شانس بالایی داشته باشد، یک آزمایش تشخیصی به شما پیشنهاد می‌شود که می‌تواند به طور قطعی به شما بگوید که آیا کودک شما شرایط خاصی دارد یا خیر. غربالگری برای HIV، سیفلیس و هپاتیت B در هفته های هشتم تا دوازدهم بارداری توصیه می شود.

     

    بارداری و کم خونی

    غربالگری برای کم خونی (کمبود آهن) در هفته 28 به شما پیشنهاد می شود. دانستن اینکه آیا کم خون هستید مفید است زیرا باعث خستگی می شود و اگر هنگام زایمان خون زیادی از دست بدهید، کار را برای شما سخت تر می کند. اگر کم خونی دارید، می توانید برای آن آهن و اسید فولیک مصرف کنید.

     

    دیابت بارداری و تست تحمل گلوکز خوراکی

    دیابت بارداری نوعی از دیابت می باشد که در دوران بارداری مادر  به آن مبتلا می شود. دیابت بارداری بیشتر در نیمه دوم بارداری ظاهر می شود، اما در هر مرحله ای ممکن است ظاهر شود. هر زنی ممکن است در دوران بارداری به دیابت بارداری مبتلا شود، اما در موارد زیر احتمال ابتلا به آن بیشتر است:

     

    BMI شما بالای 30 است

    نوزاد قبلی شما در هنگام تولد 4.5 کیلوگرم یا بیشتر وزن داشت

    در بارداری قبلی به دیابت بارداری مبتلا شده اید

    یکی از والدین یا خواهر و برادر شما مبتلا به دیابت هستند

    اگر یک یا چند مورد از عوامل خطر بالا در مورد شما صدق می کند، ممکن است آزمایش تحمل گلوکز خوراکی (OGTT) به شما پیشنهاد شود. حدود دو ساعت طول می کشد.

    تست تحمل گلوکز خوراکی شامل آزمایش خون در صبح زمانی که چیزی برای خوردن یا نوشیدن نداشتید و سپس یک نوشیدنی گلوکز است. پس از دو ساعت استراحت (یک کتاب خوب) نمونه خون دیگری می گیرند تا ببینند بدن شما چگونه با گلوکز برخورد می کند. تست تحمل گلوکز معمولا در هفته های بین 24 تا 28 بارداری انجام می شود.

    با تمام این آزمایش‌ها، این شما هستید که بر اساس اطلاعاتی که به شما داده شده و هر شرایطی که ممکن است داشته باشید، انتخاب کنید که آیا می‌خواهید آن‌ها را داشته باشید. در مورد گزینه های خود با ماما یا پزشک عمومی صحبت کنید.

  • x/بیوپسی پستان

    بیوپسی پستان؛هنگامی که یک آزمایش غربالگری یا یک معاینه معمول منجر به مشکوک شدن به سرطان سینه می شود، معاینات اضافی برای اثبات تشخیص و آماده سازی درمان ضروری است.

    بیوپسی سینه آزمایشی است که سلول ها یا بافت های پستان را جدا می کند تا توسط پاتولوژیست زیر میکروسکوپ بررسی شود. بیوپسی اطلاعات مهمی در مورد بافت پستان به شما و پزشکتان می دهد که به تشخیص و برنامه ریزی درمان کمک می کند. در برخی موارد، بیوپسی ممکن است برای حذف کامل ناهنجاری های کوچک پستان استفاده شود.

    بیوپسی سینه در تهران روشی برای برداشتن نمونه کوچکی از بافت پستان برای آزمایش است. بافت پستان به آزمایشگاه فرستاده می شود، جایی که یک پزشک متخصص در تجزیه و تحلیل خون و بافت بدن (پاتولوژیست) نمونه بافت را بررسی می کند و تشخیص می دهد.

    بیوپسی از پستان زمانی توصیه می شود که ناحیه مشکوکی در پستان وجود داشته باشد، مانند توده سینه یا سایر علائم و نشانه های سرطان سینه. همچنین ممکن است برای بررسی یافته های غیرعادی در ماموگرافی، سونوگرافی یا سایر معاینه پستان استفاده شود.

    نتایج نمونه برداری سینه می تواند نشان دهد که آیا ناحیه مورد نظر سرطان سینه است یا نه. و گزارش پاتولوژی از انجام بیوپسی پستان می تواند به پزشک شما کمک کند تا تشخیص دهد که آیا به جراحی بیشتر و یا درمان دیگری نیاز دارید یا خیر.

     

    v/بیوپسی پستان

    اگر سوالی در مورد ماموگرافی یا سونوگرافی دارید ویا پزشک برایتان ماموگرافی یا سونوگرافی تجویز کرده است

    می توانید با ما در مرکز سونوگرافی و ماموگرافی الوند در تماس باشید.

    در واقع، هر سرطان متفاوت است، و توصیف دقیق ضایعه شناسایی شده ضروری است تا به تیم پزشکی اجازه داده شود تا پیش آگهی و پروتکل درمانی مناسب ایجاد کند.

    علاوه بر تصویربرداری پزشکی، که امکان تعیین محل سرطان و ارزیابی خطوط و وسعت آن را فراهم می‌کند، بیوپسی سینه یک معاینه ضروری برای شناسایی سلول‌های سرطانی است.

     

    بیوپسی سینه چیست؟

    بیوپسی معاینه ای است که پس از شناسایی یک ناهنجاری - مشکوک به سرطان - با استفاده از فناوری های تصویربرداری پزشکی انجام می شود. این شامل یک نمونه از بافت پستان واقع در ضایعه است که سپس برای اثبات یا رد تشخیص زیر میکروسکوپ تجزیه و تحلیل می شود.

    تجزیه و تحلیل بافت شناسی نه تنها مشخص کردن سرطان را ممکن می کند، بلکه مرحله تکامل آن را نیز مشخص می کند و اینکه آیا ممکن است به بقیه بدن بیمار نفوذ کرده باشد یا خیر. بسته به اطلاعات جمع‌آوری‌شده، پرسنل پرستاری ممکن است معاینات جدیدی را برای کسب اطلاعات بیشتر یا راهنمایی یک درمان جراحی یا رادیوتراپی احتمالی تجویز کنند.

     

    بیوپسی سرطان پستان

    بیوپسی سرطان پستان در مورد سرطان پستان، بیوپسی سینه ضایعات واقع در بافت های نسبتاً عمیق پستان را هدف قرار می دهد، بنابراین باید از طریق پوست و با استفاده از سوزن انجام شود.

    در واقع به این نوع بیوپسی، بیوپسی از راه پوست می گویند که به دست آوردن یک هسته، یعنی نمونه ای از بافت که در سوزن از بدن خارج می شود، باقی می ماند. اگرچه کمی ساینده است، اما بیوپسی بدون درد است، زیرا تحت بی حسی موضعی انجام می شود و هیچ عواقبی برای بیمار ندارد. بسته به نوع ضایعات شناسایی شده، پزشک بین روش‌های مختلف بیوپسی از راه پوست انتخاب می‌کند.

    سه روش متداول عبارتند از: آسپیراسیون با سوزن ظریف، میکروبیوپسی و معمولاً ماکروبیوپسی.

     

    • آسپیراسیون با سوزن ظریف کم ساینده ترین روش است، اما در عین حال کمترین اطمینان و در واقع کمترین عمل را کاهش می دهد.
    • بیوپسی هسته با استفاده از یک تفنگ با سوزن با اندازه متوسط ​​تا درشت انجام می شود که اجازه می دهد بافت بیشتری جمع آوری شود.
    • ماکروبیوپسی، به دلیل دسترسی بیشتر و بیشتر، با آسپیراسیون با استفاده از یک سوزن بزرگتر انجام می شود که این امر امکان به دست آوردن نمونه های با کیفیت بالا و نتایج بسیار قابل اعتماد را فراهم می کند.

    در صورت استفاده از سوزن های گیج متوسط ​​و بزرگ می توان یک برش پوستی در حدود 2 میلی متر ایجاد کرد تا عبور سوزن را تسهیل کند.

    تفاوت عمده بین این سه روش در اندازه نمونه گرفته شده نهفته است که با آسپیراسیون با سوزن ظریف حداقل و با ماکروبیوپسی بیشتر است.

    هر چه تعداد سلول‌های بیشتری جمع‌آوری شود، نمونه از نظر اطلاعات غنی‌تر و نتایج قابل اعتمادتر است.

     

    بیوپسی پستان با هدایت اولتراسوند و استریوتاکسیک

    برای موفقیت در گرفتن نمونه محلی در سطح ضایعه شناسایی شده، پزشک از تصویربرداری پزشکی استفاده می کند که به او اجازه می دهد اقدامات خود را هدایت کند.

    دو روش برای هدایت تصویر پزشکی وجود دارد: بیوپسی با هدایت اولتراسوند که از فناوری اولتراسوند استفاده می کند و بیوپسی استریوتاکتیک که از ماموگرافی استفاده می کند.

     y/بیوپسی پستان

    بیوپسی با هدایت اولتراسوند در تشخیص سرطان سینه

    بیوپسی با هدایت اولتراسوند زمانی ترجیح داده می شود که ضایعه به وضوح در سونوگرافی قابل مشاهده باشد، در این صورت اغلب کیست یا ندول است، تشخیصی که تنها تجزیه و تحلیل بافت های برداشته شده می تواند آن را ثابت کند.

    اجرای سریع، ارزان و نه چندان ساینده، بیوپسی با هدایت اولتراسوند مزایای زیادی برای بیمار دارد و اجازه می دهد تا نتایج قابل اعتمادی به دست آید.

    به صورت سرپایی (بدون بستری شدن) انجام می شود و بسته به پزشک و نوع ضایعه بین 30 تا 40 دقیقه طول می کشد. بیمار به پشت روی میز عمل دراز می کشد و پزشک یک سونوگرافی سینه یا پستان (بدون درد) برای تعیین محل ضایعه مشکوک انجام می دهد. با استفاده از تصویری که به این ترتیب به دست می‌آید، ژست خود را با مشاهده در زمان واقعی پیشرفت سوزن در سینه بیمار تا ناهنجاری مورد نظر هدایت می‌کند.

    هنگامی که سلول ها برداشته شدند، سوزن برداشته می شود و بافت ها به آزمایشگاه آنالیز فرستاده می شوند که ضایعه را مشخص می کند و بدخیمی بالقوه آن را تعیین می کند.

     

    در مرکز بیوپسی سینه در تهران  با هدایت اولتراسوند و استریوتاکتیک نیازی به آمادگی خاصی ندارد و به جز کبودی احتمالی، هماتوم یا در موارد بسیار نادر عفونت، عواقب یا عوارضی ایجاد نمی کند. لازم به ذکر است که کالیبر سوزن ارتباط زیادی با ظاهر هرگونه عواقبی دارد که ممکن است پس از بیوپسی هدایت شده با اولتراسوند یا استریوتاکسیک ایجاد شود. بنابراین، ماکروبیوپسی همیشه ساینده‌تر از میکروبیوپسی یا سیتوپانکچر است، صرف نظر از سیستم هدایت ترجیحی.

     

    سه روش رایج بیوپسی سینه را ارائه می شود:

    بیوپسی بدون درد، سریع و ارزان، یک معاینه ضروری برای تشخیص وجود سلول های سرطانی و اجرای درمان مناسب است.

    اگرچه این روش جزئی خطر کمی دارد، اما همچنان مهم است که نقطه ورود سوزن را برای چند روز پس از معاینه به دقت کنترل کنید.

    تورم، قرمزی یا احساس سوزش می تواند نشان دهنده ظهور یک عفونت باشد، یک عارضه نادر و بی ضرر، اما با این وجود نیاز به درمان دارد.

    انواع مختلفی از بیوپسی وجود دارد که می تواند برای نمونه برداری از سلول ها و یا بافت های پستان استفاده شود. این بیوپسی ها عبارتند از:

    بیوپسی با سوزن ظریف (همچنین بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف، FNA یا FNAB نیز نامیده می شود)

    آسپیراسیون کیست برای FNAB

    بیوپسی هسته (همچنین بیوپسی سوزنی هسته یا CNB نیز نامیده می شود)

    بیوپسی هسته با کمک خلاء (همچنین VACB یا Mammotome® نامیده می شود)

    همه این رویه‌ها از نظر نحوه انجام و اطلاعاتی که می‌توانند ارائه دهند، کمی متفاوت هستند.

     r/بیوپسی پستان

    سوزن ریز بیوبسی

    بیوپسی با سوزن ظریف (FNB)

    بیوپسی با سوزن ظریف یک آزمایش سریع و ساده است. مجموعه ای از سلول ها را با یک سوزن کوچک به همان روشی که نمونه خون گرفته می شود، از سینه خارج می کند. این سلول ها توسط آسیب شناس زیر میکروسکوپ بررسی می شوند.

     

    مزایای بیوپسی با سوزن ظریف چیست؟

    نسبتاً ساده و سریع است و معمولاً فقط چند دقیقه طول می کشد.

    بدون هیچ آمادگی خاصی قابل انجام است.

    نتایج به سرعت در دسترس هستند.

    نیازی به بستری شدن در بیمارستان و بدون ایجاد اسکار در سینه مانند جراحی وجود ندارد.

     

    محدودیت های بیوپسی با سوزن ظریف چیست؟

    این روش ممکن است مواد کافی برای تشخیص قطعی را جمع آوری نکند.

    گاهی اوقات، حتی زمانی که تعداد زیادی سلول دیده می شود، نتایج ممکن است قطعی نباشد.

     

    بیوپسی با سوزن ظریف چگونه انجام می شود؟

    یک سوزن ظریف، کوچکتر از سوزنی که برای نمونه خون استفاده می شود، از طریق پوست وارد بافت سینه می شود.

    سوزن به مدت 20 تا 30 ثانیه در سینه می ماند و به آرامی در سلول های جمع کننده بافت حرکت می کند.

    سوزن برداشته می شود و برای کمک به توقف کبودی به سینه فشار وارد می شود.

    ممکن است لازم باشد این روش چندین بار انجام شود تا سلول های کافی بدست آید. اگر توده ای وجود داشته باشد که به راحتی احساس شود، سوزن را می توان با احساس به داخل توده هدایت کرد. اگر بافت پستانی که در حال آزمایش است را نتوان به راحتی حس کرد، سوزن بیوپسی با کمک سونوگرافی یا ماموگرافی به طور دقیق به داخل ناحیه هدایت می شود.

     

    آیا دردناک است؟

    اکثر مردم بیوپسی با سوزن ظریف را ناراحت کننده اما نه دردناک توصیف می کنند. ممکن است برای این روش به بی حسی موضعی (تزریق برای بی حس کردن قسمتی از سینه) نیاز باشد.

    آسپیراسیون کیست روشی برای برداشتن مایع از کیست سینه است. شبیه بیوپسی با سوزن ظریف است. کیست های حساس بزرگ ممکن است برای کاهش درد آسپیره شوند یا کیست های کوچک ممکن است برای گرفتن نمونه برای آزمایش آسپیره شوند.

    بسته به شرایط فردی، مایع کیست ممکن است به پاتولوژیست فرستاده شود تا زیر میکروسکوپ بررسی شود. پزشک شما پس از انجام عمل می تواند به شما بگوید که آیا نمونه ای برای آزمایش ارسال شده است یا خیر.

     

    مقالات پیشنهادی :

    فیبرواسکن چیست؟

    الاستوگرافی با سونوگرافی چیست؟

    سونوگرافی سینه چیست و چرا انجام می شود؟

    پستان-بیوپسی_کوربیوپسی

    آسپیراسیون کیست

    بیوپسی هسته (که بیوپسی با سوزن مرکزی یا CNB نیز نامیده می شود) آزمایشی است که برای معاینه توسط پاتولوژیست، تکه های ریز بافت را از پستان خارج می کند. این آزمایش شبیه بیوپسی با سوزن ظریف است. برای نمونه برداری از سوزن بیوپسی تخصصی استفاده می شود. این آزمایش همیشه تحت بی حسی موضعی انجام می شود.

     

    مزایای بیوپسی هسته چیست؟

    سریع معمولا کمتر از نیم ساعت طول می کشد.

    بدون هیچ آمادگی خاصی قابل انجام است.

    بیوپسی هسته مواد بیشتری را نسبت به بیوپسی سوزنی ظریف حذف می کند و احتمال تشخیص قطعی آن بیشتر است.

    برخلاف جراحی، نیازی به بستری شدن در بیمارستان نیست و کمترین جای زخم در سینه وجود دارد.

     

    محدودیت های بیوپسی هسته چیست؟

    بیوپسی هسته ممکن است پاسخ قطعی ندهد. همیشه نمی توان سرطان را تأیید یا رد کرد و ممکن است آزمایش های بیشتری مورد نیاز باشد.

    انجام بیوپسی مغزی نسبت به بیوپسی با سوزن ظریف بیشتر طول می کشد.

    عوارض جانبی مانند کبودی و درد در نمونه‌برداری از مغز کمی بیشتر از نمونه‌برداری با سوزن ظریف است (به بخش عوارض جانبی بعداً در این بروشور مراجعه کنید)

     r/بیوپسی پستان

    بیوپسی هسته چگونه انجام می شود؟

    همانند نمونه‌برداری با سوزن ظریف، بیوپسی هسته را می‌توان با احساس یا با راهنمایی اولتراسوند یا ماموگرافی، بسته به ناحیه مورد نمونه‌برداری انجام داد. بیوپسی هسته همیشه تحت بی حسی موضعی انجام می شود و ناحیه نمونه گیری بی حس است.

    بی حس کننده موضعی برای بی حس کردن پوست و بافت سینه تزریق می شود. اثر بی حسی حدود 30 ثانیه طول می کشد.

    یک برش کوچک در پوست ایجاد می شود و سوزن بیوپسی هسته از طریق برش به بافت پستان وارد می شود.

    در بیوپسی از یک سوزن خودکار استفاده می شود که هنگام گرفتن نمونه یک کلیک بلند ایجاد می کند.

    بی حس کننده موضعی برای بی حس کردن پوست و بافت سینه تزریق می شود. اثر بی حسی حدود 30 ثانیه طول می کشد.

    یک برش کوچک در پوست ایجاد می شود و سوزن بیوپسی هسته از طریق برش به بافت پستان وارد می شود. اثر بی حسی حدود 30 ثانیه طول می کشد.

    یک برش کوچک در پوست ایجاد می شود و سوزن بیوپسی هسته از طریق برش به بافت پستان وارد می شود.

    در بیوپسی از یک سوزن خودکار استفاده می شود که در هنگام گرفتن نمونه، یک کلیک بلند ایجاد می کند.

    این روش چندین بار (معمولاً 3-5 بار) از همان نقطه تکرار می شود تا بافت کافی جمع آوری شود.

    برای جلوگیری از کبودی به سینه فشار وارد می شود و یک پانسمان روی زخم قرار می گیرد. بعد از بیوپسی هسته نیازی به بخیه نیست.

    اغلب شما یک پانسمان ضد آب خواهید داشت که باید برای چند روز در جای خود بماند. اطلاعاتی در مورد نحوه مراقبت از زخم بیوپسی قبل از خروج از کلینیک به شما داده خواهد شد.

    هنگامی که بی حس کننده موضعی از بین می رود، ممکن است نیاز به مصرف برخی از داروهای مسکن ساده مانند پاراستامول داشته باشید. کیسه یخ نیز برای کاهش درد و کبودی پس از بیوپسی هسته مفید است.

     

    آیا دردناک است؟

    اکثر مردم بیوپسی مرکزی را ناراحت کننده، اما نه دردناک توصیف می کنند. بی‌حسی موضعی در بی‌حس کردن ناحیه بیوپسی بسیار مؤثر است. هنگام گرفتن نمونه ها، احساس فشار می کنید، اما نباید دردناک باشد. در صورت احساس درد می توان از بی حس کننده بیشتری استفاده کرد.

    بیوپسی هسته استریوتاکتیک با کمک خلاء (VACB) (Mammotome® یا Vacora®)

    VACB (اغلب با نام تجاری Mammotome ® یا Vacora ® نامیده می شود) یک نوع تخصصی بیوپسی هسته است. این روش ها تعداد زیادی از بافت های کوچک را از سینه حذف می کنند. آنها شبیه بیوپسی هسته استاندارد هستند، اما از سوزن های تخصصی با ساکشن برای کمک به گرفتن نمونه از پستان استفاده می کنند.

    این روش‌ها ممکن است از فناوری رایانه‌ای به نام استریوتاکسی برای هدایت دقیق سوزن بیوپسی به موقعیت مناسب استفاده کنند. در مواردی که ناحیه غیرطبیعی را می توان در ماموگرافی مشاهده کرد، اما نمی توان آن را از نظر بالینی یا در سونوگرافی مشاهده کرد، لازم است. این ممکن است ناحیه میکروکلسیفیکاسیون یا تراکم یا "سایه" در ماموگرافی باشد. روش های VACB نیز می تواند تحت هدایت سونوگرافی انجام شود.

     

    مقالات پیشنهادی :

    عکس رنگی رحم با بی حسی در تهران

    سونوگرافی تشخیص جنسیت

    بهترین زمان برای سونوگرافی واژینال

    مزایای VACB چیست؟

    بافت بیشتری نسبت به بیوپسی با سوزن ظریف یا بیوپسی هسته برداشته می شود و شانس گرفتن نتیجه قطعی را افزایش می دهد.

    می توان از آن برای بیوپسی بافت غیر طبیعی پستان (مانند میکروکلسیفیکاسیون) استفاده کرد که فقط در ماموگرافی قابل مشاهده است و در غیر این صورت باید با یک عمل نمونه برداری شود.

    این عمل تحت بی حسی موضعی انجام می شود و کمتر از عمل جراحی ایجاد اسکار می کند.

    هیچ آمادگی خاصی لازم نیست.

     

    محدودیت های VACB چیست؟

    برخی از بیماران پس از قرار گرفتن در موقعیت روی میز برای این روش مناسب تشخیص داده نمی شوند. این می تواند به دلایل فنی غیرقابل پیش بینی متعددی اتفاق بیفتد (اگر این اتفاق بیفتد، پزشک شما دلیل آن را توضیح می دهد و گزینه های جایگزین را با شما در میان می گذارد).

    کبودی بعد از VACB نسبت به بیوپسی با سوزن ظریف و بیوپسی هسته شایع تر است.

    گاهی اوقات نتیجه هنوز قطعی نیست، یا نتیجه یک ناهنجاری جدی تری را نشان می دهد و نیاز به یک عملیات و همچنین VACB است.

    Mammotome® ممکن است برای افرادی که در دراز کشیدن در وضعیت مورد نیاز مشکل دارند، مانند افرادی که از آرتریت رنج می برند یا باردار هستند، مناسب نباشد.

    Vacora® ممکن است برای افرادی که در طی اقدامات پزشکی غش می کنند مناسب نباشد.

    معمولاً انجام بیوپسی یک ساعت یا بیشتر طول می کشد.

     r/بیوپسی پستان

    Mammotome® VACB استریوتاکتیک چگونه انجام می شود؟

    از شما خواسته می شود که روی یک میز روکش دار دراز بکشید و سینه را از سوراخی در میز قرار دهید.

    سینه برای نگه داشتن آن در جای خود فشرده می شود، همانطور که در طول ماموگرافی انجام می شود، اما نه به آن محکم.

    در حالی که پستان در موقعیت قرار دارد، یک عکس ماموگرافی برای تعیین محل مورد نظر برای بیوپسی گرفته می شود.

    فناوری اشعه ایکس کامپیوتری به پزشک این امکان را می دهد که موقعیت دقیق ناهنجاری را ببیند و بهترین رویکرد را برای این روش برنامه ریزی کند.

    از زیر میز، پزشک با تزریق بی حس کننده موضعی، پوست سینه را بی حس می کند.

    سوزن را در سینه گذاشته و یک خلاء اعمال می‌شود، چند نمونه کوچک از بافت برداشته می‌شود.

    هنگامی که جاروبرقی اعمال می شود و سوزن به داخل و خارج از نمونه های بافت سینه حرکت می کند، صدای چرخشی خواهید شنید.

    یک عکس ماموگرافی بیشتر در پایان عمل گرفته می شود.

    از بافتی که برداشته می شود عکسبرداری با اشعه ایکس گرفته می شود تا تأیید شود که دارای ناحیه غیر طبیعی است.

    نوارهای کاغذی و یک پانسمان روی زخم گذاشته می شود (به طور معمول نیازی به بخیه نیست).

    اگر ناحیه غیرطبیعی بسیار کوچک باشد، ممکن است اکثر یا تمام آن در طی یک روش VACB برداشته شود. اگر این اتفاق بیفتد، پزشک ممکن است یک گیره فلزی کوچک را در سینه جایی که نمونه از آن گرفته شده، قرار دهد. این گیره اجازه می دهد تا ناحیه مورد نظر در ماموگرافی های بعدی دیده شود و در صورت نیاز به درمان بیشتر به راحتی دوباره پیدا شود. این گیره را می توان با خیال راحت در سینه گذاشت زیرا بسیار کوچک است و هیچ گونه تحریکی ایجاد نمی کند.

    در طول یک روش VACB، بحث های فنی بین پزشک و رادیوگرافی که بیوپسی را انجام می دهد، وجود خواهد داشت. این ارتباط بخش مهمی از برنامه ریزی بیوپسی دقیق از ناحیه ای است که نمی توان آن را احساس کرد و فقط در ماموگرافی قابل مشاهده است.

     

    مقالات پیشنهادی :

     اکوی قلب جنین

     هزینه سونوگرافی سه بعدی رحم

    سونوگرافی واژینال در تهران

      چگونه استریوتاکتیک Vacora® VACB انجام می شود؟

    این روش مشابه بیوپسی Mammotome® است با این تفاوت که در حالتی که شما در حالت ایستاده نشسته اید انجام می شود.

     

    آیا VACB دردناک است؟

    برخی از زنان حالت دراز کشیدن به صورت به پایین یا نشستن به صورت عمودی را ناراحت کننده می دانند و برخی از آنها فشار دادن سینه را ناراحت کننده می دانند. به یاد داشته باشید، برای بیوپسی از فشرده سازی بسیار کمتری نسبت به ماموگرافی استفاده می شود. سینه به مدت حداقل 20 دقیقه و حداکثر تا یک ساعت به آرامی فشرده می شود. تزریق بی حسی موضعی در ابتدا کمی نیش می زند اما خیلی سریع ناحیه را بی حس می کند. ممکن است در حین عمل احساس فشار یا فشار داشته باشید. این طبیعی است و نباید دردناک باشد.

     

    بیوپسی هسته با هدایت اولتراسوند Mammotome® یا Vacora®.

    بیوپسی Mammotome® یا Vacora® نیز می تواند تحت هدایت اولتراسوند به جای ماموگرافی انجام شود. این روش‌ها شبیه بیوپسی استریوتاکتیک هستند، با این تفاوت که شما به جای رو به پایین، به پشت دراز می‌کشید و از فشرده‌سازی یا اشعه ایکس استفاده نمی‌شود.

     

    بیوپسی پستان - استریوتاکتیک

    بیوپسی پستان برداشتن بافت پستان برای بررسی علائم سرطان سینه یا سایر اختلالات است.

    انواع مختلفی از بیوپسی پستان وجود دارد، از جمله بیوپسی پستان استریوتاکتیک، هدایت شده با اولتراسوند، بیوپسی با هدایت MRI و بیوپسی اکسیزیونال. این مقاله بر روی بیوپسی استریوتاکتیک پستان تمرکز دارد که از ماموگرافی برای کمک به مشخص کردن نقطه‌ای در پستان که باید برداشته شود، استفاده می‌کند. این روش معمولا توسط رادیولوژیست یا جراح انجام می شود.

     

    نحوه انجام آزمون بیوپسی پستان - استریوتاکتیک

    از شما خواسته می شود که از کمر به بالا لباس بپوشید. در طول بیوپسی، شما بیدار هستید.

    به احتمال زیاد از شما خواسته می شود که رو به پایین روی میز بیوپسی دراز بکشید. سینه‌ای که در حال بیوپسی است از سوراخی در میز آویزان است. میز بالا می رود و دکتر از زیر بیوپسی را انجام می دهد. در برخی موارد، بیوپسی استریوتاکتیک سینه در حالی که شما در وضعیت عمودی نشسته اید انجام می شود.

     

    بیوپسی پستان – استریوتاکتیک به روش زیر انجام می شود:

    پزشک ابتدا ناحیه روی سینه شما را تمیز می کند و سپس داروی بی حس کننده را تزریق می کند.

    سینه به سمت پایین فشار داده می شود تا در طول عمل در موقعیت خود قرار گیرد. در حین انجام بیوپسی باید ثابت بمانید.

    پزشک یک برش بسیار کوچک روی سینه شما در ناحیه ای که باید بیوپسی شود ایجاد می کند.

    با استفاده از دستگاه مخصوص، یک سوزن یا غلاف به محل دقیق ناحیه غیر طبیعی هدایت می شود. چندین نمونه از بافت پستان گرفته می شود.

    ممکن است یک گیره فلزی کوچک در سینه در ناحیه بیوپسی قرار داده شود. گیره آن را برای بیوپسی جراحی بعداً، در صورت نیاز نشان می دهد.

     

    خود بیوپسی با استفاده از یکی از موارد زیر انجام می شود:

    سوزن توخالی (به نام سوزن هسته)

    دستگاهی با برق خلاء

    هم یک دستگاه سوزنی و هم دستگاهی که با برق کار می کند

    این بیوپسی پستان – استریوتاکتیک تقریبا حدود 1 ساعت طول می کشد. این شامل زمان لازم برای عکسبرداری با اشعه ایکس می شود. بیوپسی واقعی تنها چند دقیقه طول می کشد.

    پس از برداشتن نمونه بافت، سوزن برداشته می شود. یخ و فشار به محل به جهت جلوگیری کردن از هر نوع خونریزی انجام می شود. یک باند برای جذب هر مایعی اعمال می شود. نیازی به بخیه نیست. در صورت نیاز ممکن است نوارهای چسب روی هر زخمی قرار داده شود.

     

    چگونه برای بیوپسی پستان – استریوتاکتیک آماده شویم

    ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در مورد سابقه پزشکی شما می پرسد. ممکن است معاینه پستان انجام شود.

    اگر داروها (از جمله آسپرین، مکمل‌ها یا گیاهان دارویی) مصرف می‌کنید، از پزشک خود بپرسید که آیا لازم است مصرف آنها را قبل از بیوپسی قطع کنید یا خیر.

    اگر ممکن است باردار باشید به پزشک خود بگویید.

    از لوسیون، عطر، پودر یا دئودورانت زیر بازو یا سینه خود استفاده نکنید.

     

    بیوپسی پستان – استریوتاکتیک چگونه خواهد بود

    وقتی داروی بی‌حس‌کننده تزریق می‌شود، ممکن است کمی نیش بزند.

    در طول عمل، ممکن است ناراحتی جزئی یا فشار کمی احساس کنید.

    خوابیدن روی شکم تا 1 ساعت ممکن است ناراحت کننده باشد. استفاده از کوسن یا بالش ممکن است کمک کننده باشد. به برخی از افراد قبل از عمل قرص داده می شود تا به آرامش آنها کمک کند.

    پس از انجام آزمایش، سینه ممکن است برای چند روز دردناک و حساس باشد. دستورالعمل های مربوط به فعالیت هایی که می توانید انجام دهید، نحوه مراقبت از سینه و داروهایی که می توانید برای درد مصرف کنید را دنبال کنید.

     

    چرا بیوپسی پستان – استریوتاکتیک انجام می شود

    بیوپسی استریوتاکتیک پستان زمانی استفاده می شود که یک رشد کوچک یا ناحیه ای از کلسیفیکاسیون در ماموگرافی دیده شود، اما با استفاده از سونوگرافی پستان قابل مشاهده نیست. نمونه های بافت به پاتولوژیست فرستاده می شود تا بررسی شود.

     

    نتایج عادی بیوپسی پستان – استریوتاکتیک

    یک نتیجه طبیعی به این معنی است که هیچ نشانه ای از سرطان وجود ندارد.

    ارائه دهنده شما در صورت نیاز به ماموگرافی بعدی یا سایر آزمایشات به شما اطلاع می دهد.

     

    نتایج غیرعادی بیوپسی پستان – استریوتاکتیک به چه معناست

    اگر بیوپسی بافت خوش خیم پستان را بدون سرطان نشان دهد، احتمالاً نیازی به جراحی نخواهید داشت.

    گاهی اوقات نتایج بیوپسی علائم غیرطبیعی را نشان می دهد که سرطان نیستند. در این مورد، بیوپسی جراحی ممکن است برای برداشتن کل ناحیه غیر طبیعی برای معاینه توصیه شود.

     

    نتایج بیوپسی ممکن است شرایط غیر طبیعی مانند:

    هیپرپلازی مجرای آتیپیک

    هیپرپلازی آتیپیک لوبولار

    پاپیلوم داخل مجاری

    آتیپی اپیتلیال مسطح

    اسکار شعاعی

    کارسینوم لوبولار در محل

    ضایعه فیبرواپیتلیال

    ضایعه موکوسل مانند

    اگر نتیجه بیوپسی خوش خیم باشد، ممکن است نیازی به درمان بیشتری نداشته باشید، اگرچه گاهی اوقات جراحی برای برداشتن یک بیماری خوش خیم توصیه می شود. اگر بیوپسی وضعیت غیرطبیعی را نشان دهد، ممکن است به جراح ارجاع داده شوید تا در مورد بیوپسی جراحی برای برداشتن کل ناحیه و آزمایش دقیق‌تر آن صحبت کنید. بسته به نتایج بیوپسی جراحی، ممکن است نیاز به جراحی یا درمان بیشتری داشته باشید. ارائه دهنده شما در مورد معنای نتایج بیوپسی با شما صحبت خواهد کرد.

    چرا بیوپسی سینه انجام می شود؟

    پزشک شما ممکن است بیوپسی سینه را در موارد زیر توصیه کند:

    شما یا پزشک احساس می‌کنید یک توده یا ضخیم شدن در سینه وجود دارد و پزشک مشکوک است که ممکن است سرطان سینه باشد.

    ماموگرافی ناحیه مشکوکی را در پستان نشان می دهد

    تصویر مشکوکی در سونوگرافی یا ام آر آی سینه مشاهده می شود

    تغییرات غیرعادی در نوک پستان یا هاله ی نوک سینه خود دارید، مانند پوسته پوسته شدن، پوسته پوسته شدن، فرورفتگی پوست، یا ترشحات خونی

    خطرات

    خطرات مرتبط با بیوپسی پستان عبارتند از:

    کبودی و تورم سینه

    عفونت یا خونریزی در محل بیوپسی

    تغییر در ظاهر سینه بسته به مقدار بافت برداشته شده و میزان بهبودی سینه

    بسته به نتایج بیوپسی، جراحی دیگر و یا درمان های دیگر

    اگر تب دارید، اگر محل بیوپسی قرمز یا گرم شد، یا اگر تخلیه غیرمعمول از آن خارج می شود، با تیم مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید. اینها ممکن است نشانه های عفونت باشد که ممکن است نیاز به درمان فوری داشته باشد.

     d/بیوپسی پستان

    قبل از بیوپسی پستان، در صورت بروز موارد زیر به پزشک خود اطلاع دهید:

    آیا هیچ حساسیتی دارید؟

    در هفت روز گذشته آسپرین مصرف کردید

    داروهای ضد انعقاد مصرف می کنید

    برای مدت طولانی روی شکم  نمی توانید دراز بکشید

    همچنین اگر باردار هستید یا فکر می کنید ممکن است به پزشک خود بگویید. به طور کلی، MRI در این شرایط توصیه نمی شود.

     

    آنچه می توانید انتظار داشته باشید

    از روش های مختلف بیوپسی پستان برای به دست آوردن نمونه ای از بافت پستان استفاده می شود. پزشک ممکن است بر اساس اندازه، محل و سایر مشخصات ناحیه مشکوک پستان، روش خاصی را توصیه کند. اگر مطمئن نیستید که چرا یک نوع بیوپسی را روی دیگری انجام می دهید، از پزشک خود بخواهید که توضیح دهد.

    در بسیاری از موارد، برای بی‌حس کردن ناحیه پستان که قرار است بیوپسی شود، تزریق انجام می‌شود.

     

    مقالات پیشنهادی :

    سونوگرافی غربالگری دوم

    سونوگرافی غربالگری اول

    سونوگرافی بارداری

    سونوگرافی شبانه روزی

    انواع روش های بیوپسی سینه عبارتند از:

    بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ظریف. برای این روش، روی یک میز دراز خواهید کشید. در حالی که ندول را با یک دست نگه می دارد، پزشک از دست دیگر برای هدایت یک سوزن بسیار ظریف به داخل ندول استفاده می کند.

    سوزن به سرنگی متصل است که می تواند نمونه ای از سلول ها یا مایع را از گره جمع آوری کند. آسپیراسیون با سوزن ظریف راهی سریع برای تشخیص کیست پر از مایع و تومور جامد است. همچنین می تواند به جلوگیری از یک روش بیوپسی تهاجمی تر کمک کند. با این حال، اگر تومور جامد باشد، ممکن است به روشی برای جمع‌آوری نمونه بافت نیاز داشته باشید.

    بیوپسی با سوزن مرکزی این نوع بیوپسی سینه را می توان برای ارزیابی توده پستان که در ماموگرافی یا سونوگرافی مشاهده می شود یا در طول معاینه پستان توسط پزشک احساس می شود، استفاده کرد. رادیولوژیست یا جراح از یک سوزن نازک و توخالی برای برداشتن نمونه‌های بافتی از تومور در پستان استفاده می‌کند که اغلب با اولتراسوند به عنوان راهنما انجام می‌شود.

    بیوپسی استریوتاکتیک این نوع انجام بیوپسی از ماموگرافی برای مشخص کردن محل نواحی مشکوک در سینه استفاده می کند. برای این روش، معمولاً روی میز بیوپسی پرشده روی شکم دراز می‌کشید و یک سینه در سوراخی روی میز است. در موارد دیگر، این روش در حالت نشسته انجام می شود. ممکن است لازم باشد 30 دقیقه و تا 1 ساعت در این حالت بمانید.

    اگر در حین عمل رو به پایین باشید، زمانی که در موقعیت راحت قرار گرفتید، میز بالا می رود. سینه بین دو صفحه محکم فشرده می شود در حالی که ماموگرافی گرفته می شود تا محل دقیق ناحیه بیوپسی را به رادیولوژیست نشان دهد.

    رادیولوژیست یک برش کوچک در سینه در حدود 1/4 اینچ (حدود 6 میلی متر) ایجاد می کند. سپس یک سوزن یا پروب با انرژی خلاء را وارد می کند و چندین نمونه بافت را برمی دارد.

    بیوپسی سوزنی مرکزی با هدایت اولتراسوند. این نوع بیوپسی سوزنی هسته، اولتراسوند است، یک روش تصویربرداری که از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید تصاویر دقیق از ساختارهای بدن استفاده می کند. در طی این روش، روی میز سونوگرافی به پشت یا پهلو دراز می کشید.

    رادیولوژیست با نگه داشتن دستگاه اولتراسوند (مبدل) روی پستان، محل تومور را پیدا می کند، یک برش کوچک برای وارد کردن سوزن ایجاد می کند و چندین نمونه بافت می گیرد.

    بیوپسی با سوزن مرکزی با هدایت رزونانس مغناطیسی. این نوع بیوپسی سوزنی مرکزی تحت هدایت MRI انجام می‌شود، یک تکنیک تصویربرداری که چندین تصویر مقطعی از پستان را می‌گیرد و آنها را با کامپیوتر ترکیب می‌کند تا تصاویر سه‌بعدی دقیقی تولید کند. در طی این روش، روی یک میز معاینه روی شکم دراز می کشید. سینه ها در قسمت فرورفته برانکارد قرار می گیرند.

    دستگاه MRI تصاویری تولید می کند که به تعیین محل دقیق بیوپسی کمک می کند. یک برش کوچک در حدود 1/4 اینچ (حدود 6 میلی متر) ایجاد می شود تا سوزن ضخیم وارد شود. چندین نمونه بافت گرفته می شود.

    در زمان انجام روش‌های بیوپسی سینه، یک نشانگر یا گیره کوچک فولادی یا تیتانیومی ممکن است در محل بیوپسی سینه قرار داده شود. این کار به این دلیل انجام می‌شود که اگر سرطان یا سلول‌های پیش سرطانی در بیوپسی دیده شود، پزشک یا جراح می‌تواند محل بیوپسی را پیدا کند و بافت پستان بیشتری را در طول یک عمل (بیوپسی جراحی) خارج کند. این گیره ها باعث ایجاد درد یا تغییر شکل نمی شوند و هنگام عبور از فلزیاب، مانند مواردی که در فرودگاه ها یافت می شوند، تداخلی ایجاد نمی کنند.

    بیوپسی جراحی در طول بیوپسی جراحی، بخشی یا تمام تومور از پستان برای تجزیه و تحلیل برداشته می شود. نمونه‌برداری‌های جراحی معمولاً در اتاق عمل با آرام‌بخشی از طریق ورید دست یا بازو و یک بی‌حس کننده موضعی برای بی‌حس کردن سینه انجام می‌شود.

    اگر تومور سینه را نتوان احساس کرد، رادیولوژیست ممکن است از تکنیکی به نام محلی‌سازی بذر یا سیم استفاده کند که امکان ردیابی مسیر تومور را برای راهنمایی جراح فراهم می‌کند.

    در طول مکان یابی سیم، نوک یک سیم ریز داخل تومور یا فقط از طریق آن قرار می گیرد.

    اگر بومی سازی بذر انجام شود، یک دانه رادیواکتیو با یک سوزن ظریف قرار می گیرد. بذر جراح را به ناحیه ای که سرطان در آن قرار دارد هدایت می کند. این دانه بی خطر است و مقدار بسیار کمی تشعشع می کند.

    در طول جراحی، جراح سعی می‌کند تمام تومور سینه را همراه با سیم یا دانه از بین ببرد. برای اطمینان از اینکه تمام تومور برداشته شده است، بافت برای ارزیابی به آزمایشگاه بیمارستان فرستاده می شود. پاتولوژیست هایی که در آزمایشگاه کار می کنند، وجود سرطان سینه در تومور را تایید می کنند. آنها همچنین به لبه های (حاشیه) تومور نگاه می کنند تا ببینند آیا سلول های سرطانی در حاشیه (حاشیه مثبت) وجود دارد یا خیر.

    اگر سلول های سرطانی در حاشیه وجود داشته باشد، ممکن است برای برداشتن بافت بیشتر به جراحی دیگری نیاز داشته باشید. اگر حاشیه ها سلول های سرطانی نداشته باشند (حاشیه منفی)، سرطان به طور مناسب حذف شد.

     o/بیوپسی پستان

    مقالات پیشنهادی :

    عکس رنگی رحم با بی حسی در تهران

    سونوگرافی تشخیص جنسیت

    بهترین زمان برای سونوگرافی واژینال

    سونوگرافی واژینال در تهران

    بعد از بیوپسی سینه

    با انواع بیوپسی سینه به جز بیوپسی جراحی، شما می توانید تنها با چند بانداژ و یک کیسه یخ در محل بیوپسی به خانه بروید. در حالی که باید برای بقیه روز راحت باشید، می توانید فعالیت های عادی خود را روز بعد از سر بگیرید.

    اگر بیوپسی جراحی داشته باشید، ممکن است بخیه بزنید. احتمالاً همان روزی که عمل انجام می شود به خانه می روید و معمولاً می توانید روز بعد فعالیت های عادی خود را از سر بگیرید. تیم مراقبت های بهداشتی به شما می گوید که چگونه از بخیه ها محافظت کنید.

    ممکن است چند روز طول بکشد تا جواب انجام بیوپسی پستان در دسترس باشد. پس از بیوپسی، نمونه پستان به آزمایشگاه مخصوص فرستاده می شود، جایی که پزشک متخصص در آنالیز خون و بافت بدن (پاتولوژیست) نمونه را با استفاده از میکروسکوپ و روش های خاص بررسی می کند.

    اگر گزارش پاتولوژی فقط تغییرات بافت طبیعی و یا نیز خوش خیمی پستان را گزارش کند، پزشک باید بپرسد که آیا رادیولوژیست و پاتولوژیست با یافته ها ی آن موافق هستند و یا خیر. گاهی اوقات نظرات این دو کارشناس متفاوت است. برای مثال، رادیولوژیست ممکن است نتیجه بگیرد که نتایج ماموگرافی شما ضایعه مشکوک تری مانند سرطان سینه یا ضایعه پیش سرطانی را نشان می دهد، اما گزارش پاتولوژی فقط بافت سالم پستان را نشان می دهد. در این شرایط، ممکن است جراحی های دیگری برای گرفتن بافت بیشتر و ارزیابی عمیق تری از ناحیه انجام دهید.

    اگر گزارش پاتولوژی حاکی از وجود سرطان پستان باشد، گزارش پاتولوژی حاوی اطلاعاتی در مورد خود سرطان خواهد بود. به عنوان مثال، نوع سرطان سینه شما و اطلاعات اضافی، مانند اینکه آیا سرطان گیرنده هورمونی مثبت است یا منفی. سپس شما و پزشکتان می توانید برنامه درمانی را که به بهترین وجه مناسب مورد شما است، ایجاد کنید.

    بیوپسی MRI

    این شامل برداشتن نمونه کوچکی از بافت (سلول ها) از طریق یک سوزن است که توسط MRI به محل هدایت می شود.

     

    روش بیوپسی MRI

    هنگام ورود، از شما خواسته می شود که یک پرسشنامه ایمنی و فرمی را که پزشکان ما در ارزیابی مورد شما استفاده می کنند، پر کنید. شما در اسکنر جلوی خود دراز می کشید و سینه های خود را در یک سیم پیچ مخصوص (همان موقعیت اسکن تشخیصی) قرار می دهید و ابتدا وارد پاهای اسکنر می شوید. شما یک اسکن تشخیصی معمولی خواهید داشت که شامل تزریق رنگ کنتراست برای تعیین محل مورد نظر برای بیوپسی است.

    در طول عمل، تختی که روی آن دراز کشیده اید برای تصویربرداری اضافی برای اطمینان از هدف قرار گرفتن ناحیه صحیح و برای قرار دادن سوزن بیوپسی، به داخل و خارج دستگاه حرکت می کند.

    اسکن پر سر و صدا است، بنابراین به شما هدفون و زنگ هشدار داده می شود تا اگر بخواهید در هر زمانی با متخصص صحبت کنید، آن را فشار دهید. مهم است که به شدت بی حرکت دراز بکشید.

    هنگامی که بیوپسی کامل شد، در حالی که هنوز در دستگاه MRI هستید، یک نشانگر محل در محل بیوپسی قرار داده می‌شود تا در صورت نیاز به هر گونه جراحی، در آینده این ناحیه با ماموگرافی یا سونوگرافی شناسایی شود. نشانگر سایت از تیتانیوم یا فولاد ضد زنگ ساخته شده است. بی اثر (غیرفعال) و ایمن است که در بدن شما بماند. در امنیت فرودگاه "بوق" نمی دهد. پس از قرار دادن نشانگر سایت برای تایید موقعیت آن، ماموگرافی انجام می شود.

    پس از بیوپسی، پرستار به مدت 10 تا 15 دقیقه محل بیوپسی را فشرده (به آرامی به پایین فشار می دهد) و سپس باندهای نوار استری را روی برش کوچک پوست (برش) قرار می دهد. شما یک کبودی خواهید داشت که معمولاً دو هفته طول می کشد. در صورت نیاز می توانید کبودی یا ناراحتی را با کمپرس و کمپرس یخ و تسکین درد مانند پاراستامول کنترل کنید.

     

    قبل از اسکن شما

    اگر از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنید - به عنوان مثال وارفارین، آسپرین، و ماهی یا روغن کریل، لطفاً هنگام رزرو نوبت به کارکنان اطلاع دهید. ممکن است از شما بخواهیم که این داروها را برای انجام عمل قطع کنید یا با متخصصی که شما را معرفی می کند مشورت کنید. لطفاً 4 ساعت قبل از عمل ناشتا باشید (چیزی نخورید یا ننوشید) زیرا تقریباً 45 دقیقه روی شکم دراز می کشید.

     

    مدت زمان

    کل فرآیند (آماده سازی و تصویربرداری) می تواند 45 تا 60 دقیقه طول بکشد.

     

    خطرات / عوارض جانبی

    به عنوان بخشی از معاینه MRI، ممکن است نیاز به تزریق ماده حاجب (رنگ) به نام گادولینیوم داشته باشید. این دارو به صورت داخل وریدی (تزریق ورید) از طریق سوزن تجویز می شود. به طور کلی تزریق کنتراست MRI یک روش بی خطر است. گاهی اوقات بیماران کمی احساس تهوع می کنند، اما این حالت فقط یک لحظه طول می کشد. واکنش‌های آلرژیک جدی‌تر، اگرچه ممکن است، بسیار نادر هستند. کارکنان بخشMRI برای مقابله با چنین واکنشی در صورت وقوع کاملاً آموزش دیده اند.

    مقالات پیشنهادی :

    بخش تخصصی تصویربرداری جراحی و ارولوژی

    بخش تخصصی بیوپسی

    بخش تخصصی تصویر برداری اطفال و نوزادان

    بخش تخصصی تصویر برداری کالر داپلر

    MRI - غربالگری و مرحله بندی (تصویربرداری پستان)

    مطالعات MRI سینه ممکن است برای غربالگری سرطان سینه، مرحله بندی سرطان سینه یا ارزیابی ایمپلنت پستان انجام شود.

    MRI پستان به عنوان یک شکل مکمل غربالگری استفاده می شود. این جایگزین ماموگرافی های معمول شما نمی شود.

    پزشک عوامل خطر شما را با شما و اینکه آیا ام آر آی ممکن است مفید باشد صحبت خواهد کرد.

     g/بیوپسی پستان

    غربالگری سرطان سینه

    چندین گروه از زنان ممکن است از MRI پستان بهره مند شوند، از جمله زنان جوان با سابقه خانوادگی قوی سرطان سینه، یا زنان جوانی که حامل ژن ژن هایBRCA 1 یا 2 هستند. برخی از زنان نیز وجود دارند که سینه های متراکمی دارند که MRI سینه ممکن است حساس ترین آزمایش برای تشخیص سرطان سینه باشد.

    مطالعات نشان داده اند که MRI نسبت به سایر روش های غربالگری حساسیت بیشتری در تشخیص سرطان سینه دارد. در زنانی که در معرض خطر بالاتر سرطان سینه هستند، چه به دلیل سابقه خانوادگی یا شخصی، خطرات ژنتیکی (ناقلینBRCA 1 و 2) یا سابقه قبلی سلول‌های آتیپیک در بیوپسی، بیشترین سود را دارد. برخی از زنان نیز وجود دارند که سینه های متراکمی دارند که تفسیر ماموگرافی در آنها دشوارتر است و بافت طبیعی سینه اطراف سرطان ها را پنهان می کند.

     

    مرحله بندی سرطان سینه

    جراح پستان شما ممکن است این مطالعه را پس از تشخیص سرطان سینه در ماموگرافی، توموسنتز و سونوگرافی پس از بیوپسی توصیه کند.

    همه سرطان‌های سینه یکسان نیستند و همه آنها به یک شکل درمان نمی‌شوند، به همین دلیل انجام آزمایش‌های بیشتر و گرفتن دقیق‌ترین تشخیص مهم است. ام آر آی سینه در تعیین اندازه سرطان سینه و میزان درگیر شدن پستان کمک کننده است و به جراح شما کمک می کند که چه نوع جراحی برای شما بهترین است و آیا ممکن است نیاز به درمان اضافی از جمله رادیوتراپی و یا شیمی درمانی داشته باشید.

     

    روش

    شما در اسکنر جلوی خود دراز می کشید و بازوهای خود را بالای سر خود قرار می دهید و سینه های شما در یک سیم پیچ مخصوص قرار می گیرند که مانند ماموگرافی سفت نیست. سینه های شما باید در مرکز آهنربا باشد و ابتدا وارد سر آهنربا می شوید. اسکن پر سر و صدا است، بنابراین هدفون هایی با موسیقی و زنگ هشدار به شما داده می شود تا اگر بخواهید در هر زمانی با متخصص صحبت کنید، آن را فشار دهید.

    لطفاً اگر از کلاستروفوبیا (ترس از فضاهای کوچک) رنج می برید، قبل از اسکن به کارکنان ما اطلاع دهید. اگر به آرامبخشی (داروی آرام بخشی) نیاز است، باید ترتیبی دهید که شخصی شما را به خانه برساند.

    MRI پستان شامل استفاده از رنگ کنتراست  است که از طریق یک سوزن (کانولای داخل وریدی) که در بازوی شما قرار داده می شود، داده می شود.

     

    قبل از اسکن شما

    هنگام تعیین وقت خود برای MRI پستان، تیم اداری ما سوالاتی در مورد چرخه قاعدگی شما می پرسد.

    مهم است که این مطالعه در روز 7 تا 14 سیکل قاعدگی شما انجام شود، زیرا این مطالعه برای تشخیص سرطان های کوچک در پستان حساس تر است.

    این راهنمای چرخه قاعدگی برای مطالعات غربالگری استفاده می‌شود، اما برای مطالعات مرحله‌بندی استفاده نمی‌شود، زیرا نتایج سریع‌تر می‌شوند تا بتوانید درمان خود را در اسرع وقت شروع کنید.

    اگر دیگر سیکل قاعدگی ندارید یا نیاز به MRI فوری پستان برای مرحله بندی سرطان دارید، تیم اداری ما برای پاسخگویی به نیازهای قرار ملاقات شما آموزش دیده است.

    از آنجایی که MRI از آهنرباهای بزرگ و قوی برای ایجاد تصاویر استفاده می کند، مهم است که جواهراتی مانند ساعت، زنجیر، گوشواره و سایر اقلام فلزی مانند عینک قبل از اسکن برداشته شوند. همچنین ممکن است از شما خواسته شود که لباس معاینه خود را برای ایمنی خود بپوشید و مطمئن شوید که لباس شما بر تصاویر و کیفیت تشخیصی اسکن تأثیر نمی گذارد.

     

    خطرات / عوارض جانبی

    به عنوان بخشی از معاینه MRI، ممکن است نیاز به تزریق ماده حاجب (رنگ) به نام گادولینیوم داشته باشید. این دارو به صورت داخل وریدی (تزریق ورید) از طریق سوزن تجویز می شود. به طور کلی تزریق کنتراست MRI یک روش بی خطر است. گاهی اوقات بیماران کمی احساس تهوع می کنند، اما این حالت فقط یک لحظه طول می کشد. واکنش‌های آلرژیک جدی ‌تر، اگرچه ممکن است، بسیار نادر هستند. کارکنان بخش MRI برای مقابله با چنین واکنشی در صورت وقوع کاملاً آموزش دیده اند.

     

    مدت زمان

    قبل از معاینه، کارکنان آموزش دیده ما در مورد معاینه توضیح می دهند، در مورد هر گونه نگرانی صحبت می کنند و شما را برای معاینه آماده می کنند. کل فرآیند (آماده سازی و تصویربرداری) می تواند 30 تا 45 دقیقه طول بکشد.

     

    مقالات پیشنهادی :

    فیبرواسکن چیست؟

    الاستوگرافی با سونوگرافی چیست؟

    سونوگرافی سینه چیست و چرا انجام می شود؟

    سونوگرافی غربالگری دوم

    اطلاعات دیگر

    هنگامی که برای معاینه خود می رسید، از شما خواسته می شود که یک پرسشنامه ایمنی MRI و یک فرم تاریخچه بالینی را پر کنید که توسط پزشکان ما در ارزیابی مورد شما استفاده می شود.

    در چه مواردی بیوپسی پستان تحت هدایت اشعه ایکس اندیکاسیون دارد؟

    بیوپسی پستان با هدایت اشعه ایکس تکنیکی است که از یک سوزن بیوپسی با اندازه بزرگ متصل به دستگاه ساکشن استفاده می‌کند و از دستگاه اشعه ایکس به عنوان راهنما برای هدایت سوزن به موقعیت صحیح استفاده می‌کند تا آرایه‌های بیمار برای معاینه برداشته شود.

     

    1. بیوپسی پستان هدایت شده با اشعه ایکس چیست؟

    دستگاه ماموگرافی دیجیتال مدرن توانایی قرار دادن فضای سه بعدی را دارد و به مشاهده واضح و دقیق ضایعات پستان از جهات مختلف تصویربرداری کمک می کند.

    پزشک اقدام به انتخاب محل ضایعه می کند، نرم افزار بیوپسی خودکار دستگاه فضای 3 بعدی آن محل را تعیین می کند، شیار بیوپسی را به موقعیت مناسب منتقل می کند تا با طول مطابقت داشته باشد. سوزن بیوپسی؛ پزشک سوزن را در شیار بیوپسی قرار می دهد و سپس سوزن را به طول کامل فشار می دهد. در آن زمان، سوزن به محل بیوپسی می رسد. محل بیوپسی روی پوست فقط حدود 1-2 میلی متر است، به طور کامل زیبایی شناسی بیمار را تحت تأثیر قرار نمی دهد، حتی هیچ جای زخمی نیز به جا نمی گذارد.

     

    1. اندیکاسیون ها و موارد منع مصرف بیوپسی پستان با هدایت اشعه ایکس

    بیوپسی پستان با هدایت اشعه ایکس در موارد ضایعات غدد پستانی با ظن بالا به بدخیمی فقط در ماموگرافی قابل مشاهده است. به طور مشخص:

    ضایعات میکروکلسیفیکاسیون مشکوک؛ ضایعات نامتقارن، ضایعات توده ای، مناطقی از اختلال ساختاری که در سونوگرافی شناسایی نشده اند. اگر ضایعات غدد پستانی مشکوک به بدخیمی زیاد باشد، باید بیوپسی از تمام ضایعات مشکوک برای تشخیص کامل ضایعه و کمک به درمان انجام شود. موارد منع انجام بیوپسی پستان تحت هدایت اشعه ایکس در موارد زیر:

    افراد مبتلا به اختلالات انعقادی؛ افراد مبتلا به بیماری های سیستمیک جدی مانند: نارسایی قلبی، نارسایی کلیه، نارسایی تنفسی. بیماران مبتلا به التهاب سطحی موضعی؛ افرادی که به داروهای بیهوشی حساسیت دارند؛ مردم بیش از حد عصبی و ناهمکار هستند.

     

    1. تجهیزات برای انجام بیوپسی پستان تحت هدایت اشعه ایکس

    ابزار لازم عبارتند از:

    ماموگرافی: برای تعیین محل ضایعه استفاده می شود. سیستم بیوپسی تحت اشعه ایکس، به 2 نوع تقسیم می شود: میز بیوپسی برای بیمار مستعد: دستگاه اشعه ایکس و سیستم بیوپسی واقع در زیر میز. این مورد کمک می کند تا بیمار به خوبی بی حرکت شود، خطر واکنش های عصب واگ را در طول بیوپسی کاهش می دهد، اما هزینه آن بالا است، اتاق بیوپسی باید بزرگ باشد. سیستم بیوپسی برای بیماران در وضعیت نشسته، شیبدار و نیمه درازکش: این مورد به دسترسی آسانتر و انعطاف پذیرتر به محل ضایعه کمک می کند. هزینه آن ارزان است و همچنین نیازی به فضای بزرگی مانند وضعیت بیمار در وضعیت مستعد ندارد، اما این عیب را دارد که به راحتی رفلکس های عصب واگ در طول بیوپسی ایجاد می شود.

     

    1. روش انجام بیوپسی پستان تحت هدایت اشعه ایکس

    سوزن بیوپسی به محلی نزدیک می شود که تصور می شود ضایعه بیشتر قابل مشاهده است و فاصله پوست تا ضایعه کوتاه ترین است. بیمار فشرده سازی سینه را در وضعیت CC عمودی یا در وضعیت شیبML دریافت می کند. ضایعه ای که باید بیوپسی شود در پنجره بیوپسی قرار دارد.

    فیلم اول ضایعه را در محور x وy مشخص می کند. فیلم در دمای -15 درجه و +15 درجه گرفته شده است. موقعیت شیب به تعیین عمق ضایعه کمک می کند. بر اساس پارامترهای به دست آمده، پزشک ضخامت پارانشیم غده پستانی و موقعیت سوزن را درک می کند و از تماس نوک سوزن با آشکارساز دستگاه اشعه ایکس اجتناب می کند. فاصله مناسب از نوک سوزن تا سطح مخالف سینه 4 میلی متر یا بیشتر است.

    در طول بیوپسی پستان، سوزن بیوپسی در داخل ضایعه باقی می ماند. نمونه های بیمار برداشته شده به سینی در پشت سوزن منتقل می شود. بسته به اندازه سوزن، تعداد نمونه های مربوطه برداشته می شود. به عنوان مثال، با یک سوزن 10 - 11G معمولاً 12 نمونه می گیرد، یک سوزن 7 - 9G به 4 نمونه نیاز دارد.

    به طور معمول، نمونه های بیمار با چرخش 360 درجه سوزن بیوپسی برداشته می شود. با این حال، نمونه برداری از ناحیه ای از ضایعه می تواند سوزن بیوپسی را مستقیماً به ناحیه مورد نمونه برداری برساند. اگر ضایعه هدف دارای کلسیفیکاسیون باشد، لازم است پس از بیوپسی از نمونه اسکن گرفته شود تا از بیوپسی صحیح ضایعه هدف اصلی اطمینان حاصل شود.

    در بیشتر موارد، یک نشانگر در محل بافتی که بیوپسی شده است قرار داده می شود تا محل ضایعه را پیدا کند و بعداً ضایعه را بررسی کند. در صورت بیوپسی از نواحی مختلف، از انواع مختلفی از نشانگرها برای تشخیص استفاده می شود مانند نشانگرهای نقطه، نشانگرهای بیضی یا روبان...

    امروزه کاربردهای زیادی وجود دارد. این نشانگر از تیتانیوم ساخته شده است که با تصویربرداری رزونانس مغناطیسی سازگار است. بسیاری از مکان ها همچنین دارای ابزارهای علامت گذاری از جنس استنلس استیل هستند.

    پس از انجام بیوپسی، پزشک حدود 5 دقیقه بر ناحیه بیوپسی فشار می آورد تا خونریزی متوقف شود. محل برش روی پوست با نوار چسب پوشانده می شود تا بسته شود. برای ارزیابی مجدد محل دقیق نمونه و موقعیت نشانگر، بیمار در هر دو وضعیت عکسبرداری با اشعه ایکس می شود.

     s/بیوپسی پستان

    1. برخی از مشکلات رایج در بیوپسی پستان با هدایت اشعه ایکس

    در برخی از بیماران با غدد پستانی کوچک، پس از بیوپسی، فشرده سازی پستان، ضخامت پارانشیم پستان ممکن است به اندازه کافی بزرگ نباشد که سوزن بیوپسی به سمت ضایعه هدف حرکت کند بدون اینکه به طور کامل به سینه نفوذ کند. آشکارساز را لمس کنید در آن زمان می توان از چند روش استفاده کرد مانند:

    تغییر رویکرد به محل ضایعه هدف؛ برای افزایش ضخامت پارانشیم پستانی، مقدار اضافی نمک یا بی حس کننده موضعی را به بافت غدد پستانی تزریق کنید. سینی سوزن را مستقیماً در موقعیت پروگزیمال ضایعه هدف قرار دهید. از پد سینه استفاده کنید. از گاز یا بانداژ برای ضخیم کردن پارانشیم غده پستانی استفاده کنید تا سوزن بیوپسی به راحتی و ایمن وارد شود. تکنیک فاصله هوا را اعمال کنید. سنبه دوم را بین قسمت انتهایی آشکارساز و سینه قرار دهید، به طوری که بخشی از پنجره بیوپسی در یک خط مستقیم بین ضایعه و دو فورسپس قرار دارد. برای ضایعاتی که در بالا نزدیک به دم زیر بغل یا نزدیک به دیواره قفسه سینه قرار دارند و نمونه برداری از آنها با اشعه ایکس در وضعیت مستعد دشوار است، می توان بیمار را به سمت دهانه میز زایمان چرخاند و بازوها و شانه ها را روی موقعیت باز چرخاند. که به آشکار شدن پارانشیم غدد پستانی در پشت و زیر بغل کمک می کند و بیوپسی را آسان تر می کند.

    ضایعات نزدیک دیواره قفسه سینه یا در یک موقعیت بالا نزدیک به دم زیر بغل ممکن است نمونه برداری تحت اشعه ایکس در وضعیت مستعد دشوار باشد. در این حالت می توان بیمار را به سمت دهانه میز بیوپسی چرخاند و بازو و شانه را در حالت باز گذاشت و بدین ترتیب پارانشیم خلفی و زیر بغل برای بیوپسی نمایان شد.

    چرا مراقبت از سینه ضروری است؟

    شما به عنوان یک زن، نواحی مختلفی از بدن خود دارید که نسبت به مردان نیاز به توجه دارند، از جمله سینه هایتان. مراقبت از سینه برای سلامت کلی شما و پیشگیری یا تشخیص زودهنگام سرطان سینه بسیار مهم است.

    مراقبت از سینه فراتر از بررسی منظم سینه ها یا استفاده از مرطوب کننده، است. هنگامی که مراقبت از سینه به درستی انجام شود، به شما کمک می کند قفسه سینه خود را سالم نگه دارید و علائم اولیه مشکلات را کشف کنید، از جمله:

    ترشح از نوک پستان یا نشت مایع

    یک نوک پستان معکوس که به سینه شما می‌کشد

    توده یا توده در بافت سینه شما

    درد یا حساسیت پستان

    قرمزی، گرمی یا تورم

    چروک یا گودی در پوست شما

    این علائم و نشانه‌ها می‌توانند نشانه سرطان پستان اولیه، عفونت پوست یا وضعیت دیگری باشد که نیاز به مراقبت پزشکی دارد.

    توجه دقیق به سینه ها بهترین راه برای جلوگیری از مشکلات خطرناک و حفظ سلامت بافت ها و پوست برای مدت طولانی است.

     

    این فقط در مورد سرطان سینه نیست

    اگرچه غربالگری خود برای سرطان سینه بسیار مهم است، مراقبت از پستان چیزی فراتر از این است. این در مورد مراقبت از سینه های خود برای سلامتی و شادی طولانی مدت است.

    در حالی که سرطان یکی از دلایل اصلی مراقبت از سینه است، دلایل زیادی برای انجام این کار وجود دارد. برای مثال، زنانی که سینه‌های بزرگ‌تری دارند، ممکن است زمانی که سوتین‌هایشان به درستی از آن‌ها حمایت نمی‌کند، کمردرد یا ناراحتی در گردن داشته باشند.

    اندازه گیری کافی برای سینه بند یکی از بهترین کارهایی است که می توانید برای ستون فقرات، سینه ها و عضلات خود انجام دهید.

    مراقبت از پوست نیز برای سلامت سینه شما ضروری است. ناحیه زیر سینه‌ها می‌تواند عرق کرده و تحریک شود و منجر به راش یا عفونت شود.

    مراقبت صحیح از پوست سینه و اطراف آن می تواند از شروع مشکلات پوستی دردناک و چرک شدن آن در طول زمان جلوگیری کند.

     

    نکات مراقبت از سینه که باید در نظر گرفته شود

    اگر مطمئن نیستید که در مورد مراقبت از سینه از کجا شروع کنید، ما می توانیم کمک کنیم. در اینجا چند مورد از هک های مراقبت از سینه که باید به صورت دوره ای انجام دهید آورده شده است:

     

    روی رژیم غذایی خود تمرکز کنید

    یک رژیم غذایی سالم برای بسیاری از جنبه های سلامتی شما از جمله سلامت سینه ضروری است. برای جلوگیری از ایجاد بیماری های مزمن و سرطان سینه، مقدار زیادی از غذاهای غنی از آنتی اکسیدان ها را بگنجانید.

     

    تمرینات قفسه سینه را انجام دهید

    افتادگی سینه ها به مرور زمان بسیار رایج است. این جایی است که تمرینات قفسه سینه وارد می شود. حرکاتی مانند پلانک، فشار دادن و پرس روی نیمکت باعث سفت شدن سینه ها و افزایش اعتماد به نفس می شود.

     

    پوست خود را مرطوب کنید

    استفاده از مرطوب کننده هایی مانند روغن نارگیل یا روغن بادام در ناحیه آرئول و اطراف سینه باعث بهبود گردش خون و پوست نرم و سالم می شود. شگفت زده خواهید شد که چگونه استفاده ساده از یک مرطوب کننده می تواند بافت سینه شما را تقویت کند.

     

    برای سوتین مناسب اندازه گیری کنید

    یک سینه بند مناسب کلید سلامت و حمایت از سینه ها است. سینه‌های شما با گذشت زمان تغییر می‌کنند، بنابراین یک تناسب حرفه‌ای تضمین می‌کند که تناسب مناسبی برای سینه‌های خود داشته باشید.

     

    پوست خود را بشناسید

    چک کردن روزانه سینه‌ها نه تنها برای پوست شما مفید است، بلکه به شما کمک می‌کند تغییراتی را پیدا کنید که می‌تواند نشان‌دهنده مشکل باشد. هرچه با بافت های سینه خود بیشتر آشنا باشید، احتمال اینکه زودتر مشکل را پیدا کنید بیشتر می شود.

     

    معاینه پستان و فواید آن

    دکتر ها اهمیت مراقبت از پستان را توضیح می دهد غربالگری پیشگیری معاینات منظم پستان بهترین راه برای تشخیص تغییرات در سینه شماست که می تواند نشانه یک مشکل جدی سلامتی باشد. با گذشت سالها، سینه های شما تغییر می کند. این تغییرات رایج است. بسیاری از اوقات، تغییرات با تغییرات هورمونی که با افزایش سن طبیعی رخ می دهد، سازگار است. خبر خوب این است که بیشتر تغییراتی که در سینه های خود مشاهده می کنید، هورمونی هستند و ناشی از سرطان نیستند.

    معاینه منظم به شما کمک می کند متوجه شوید که چیزی در سینه شما تغییر کرده است. معاینات منظم به شما امکان می دهد هر تغییری را در اولین مرحله تشخیص دهید. تشخیص زودهنگام به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما اجازه می دهد تا مشکل را تشخیص دهد و پروتکل های آزمایش و درمان مناسب را ایجاد کند.

    اگر تشخیص سرطان سینه باشد، پزشک شما می تواند قبل از اینکه زندگی را تهدید کند، آن را درمان کند. به طور خلاصه، مراقبت خوب از سینه از طریق معاینات منظم می تواند نجات دهنده باشد.

     

    معاینات روتین سینه

    انواع مختلفی از معاینه معمول پستان وجود دارد. آنها عبارتند از:

     

    خودآزمایی

    مراقبت از پستان خود بررسی بسیاری از زنانی که سرطان سینه داشته اند گزارش دادند که اولین علامت سرطان سینه آنها یک توده جدید سینه است که در طی یک معاینه شخصی کشف کردند. خودآزمایی مهم است زیرا به شما کمک می کند تا آگاهی سینه خود را بهبود ببخشید تا بفهمید چه چیزی طبیعی است و بهتر می توانید تغییرات در آنها را تشخیص دهید.

    هنگام انجام خودآزمایی سینه‌ها، باید یک بازرسی بصری برای تغییرات در ظاهر آنها انجام دهید و از دستان خود برای تعیین هرگونه تغییر در احساس آنها استفاده کنید. حتماً در زمانی که پریود نمی شوید، خودآزمایی خود را انجام دهید. سطوح هورمونی شما در طول چرخه قاعدگی در نوسان است، که می تواند باعث حساس شدن سینه ها و متورم شدن بافت ها شود. زمان مناسب برای انجام خودآزمایی هفته بعد از پایان قاعدگی است.

    اگر متوجه چیز جدیدی شدید، باید آن را با پزشک خود در میان بگذارید. باز هم تغییرات شایع هستند و بیشتر آنها سرطانی نیستند. با این حال، تغییرات ممکن است یک عفونت یا بیماری پوستی باشد که نیاز به درمان پزشکی دارد. به ویژه، در صورت مشاهده هر یک از شرایط زیر باید فوراً به پزشک مراجعه کنید:

    یک توده سفت در یک یا هر دو سینه، حتی اگر خیلی کوچک باشد

    درد، گرما، تورم یا حساسیت غیرمعمول یا غیرقابل توضیح.

    نشت یا ترشح مایع از نوک پستان

    به نظر می رسد یکی از نوک سینه های شما به جای بیرون زدن به سمت داخل کشیده می شود

    پوست یکی از سینه های شما قرمز می شود، فرورفته می شود، یا چروک می شود

     

    غربالگری ماموگرافی

    غربالگری ماموگرافی یک آزمایش اشعه ایکس ماموگرافی برای مراقبت از سینه ماموگرافی یک عکس اشعه ایکس ویژه از سینه شما است. ماموگرافی می تواند مشکلات سینه و سرطان را قبل از اینکه بتوانید یک توده سرطانی را احساس کنید، تشخیص دهد. یک ماموگرافی غربالگری می تواند به پزشک شما یک خط مقدماتی از آنچه برای سینه های شما طبیعی است ارائه دهد. پس از آن، تعداد دفعات ماموگرافی غربالگری به سن و مشخصات سلامتی شما بستگی دارد. پزشک می تواند به شما در مورد اینکه چند وقت یکبار باید یک ماموگرافی غربالگری برای مراقبت بهینه از پستان انجام دهید، راهنمایی کند.

     

    امتحانات ویژه

    اگر در ماموگرافی یک ناهنجاری در سینه‌های شما تشخیص داده شود، پزشک به شما توصیه می‌کند که معاینه دقیق‌تری انجام دهید. برای سلامتی شما مهم است که آزمایشات اضافی را برای تشخیص صحیح ناهنجاری دنبال کنید. تعدادی آزمایش وجود دارد که ممکن است پزشک برای شما تجویز کند. این شامل.

     

    ماموگرافی تشخیصی

    در طول یک ماموگرافی تشخیصی، تکنسین چندین تصویر دقیق از ناحیه مشکوک طبق دستور رادیولوژیست می گیرد. تصاویر دقیق به ارزیابی ماموگرافی غربالگری شما کمک می کند.

     

    سونوگرافی سینه

    اغلب، سونوگرافی همراه با ماموگرافی تشخیصی برای ارزیابی ناحیه مشکوک شناسایی شده در ماموگرافی غربالگری شما انجام می شود. این یک روش بدون درد است که از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر از داخل سینه استفاده می کند. برای کمک به تعیین اینکه یک توده در سینه یک کیست خوش خیم یا توده جامد است و برای مشخص کردن موقعیت تومور استفاده می شود.

    سونوگرافی همچنین برای زنانی که بافت سینه آنها برای ماموگرافی بیش از حد متراکم است، زنان باردار و زنان کمتر از 25 سال تست سلامت سینه خوبی است.

     

    بیوپسی

    آگاهی از ماموگرافی، جراح محل دقیق بیوپسی اکسیزیونی را تعیین می کند بیوپسی یک روش سرپایی است که در آن پزشک از یک سوزن کوچک برای برداشتن بافت از قسمتی از سینه استفاده می کند. بافت زیر میکروسکوپ ارزیابی می شود. بیوپسی تنها راه برای تشخیص دقیق سرطانی بودن بافت است.

     

    پیگیری

    گاهی اوقات، پزشک توصیه می کند که هر سه یا شش ماه یک بار آزمایشات بعدی را انجام دهید تا مطمئن شوید که هیچ تغییر غیرطبیعی در سینه شما رخ نمی دهد. با نظارت دقیق بر سلامت پستان، پزشک قادر خواهد بود هر مشکلی را که بین ماموگرافی های معمولی شما ایجاد می شود، به سرعت درمان کند. درمان زودهنگام برای سلامت کلی شما ضروری است.

  • m/درد پستان

    درد پستان؛علل درد سینه

    علل احتمالی درد سینه به این بستگی دارد که آیا درد در یک ناحیه خاص یا در سرتاسر پستان قرار دارد.

    اگر درد ناحیه خاصی را تحت تاثیر قرار دهد، می تواند ناشی از موارد زیر باشد.

    r/درد پستان

    اگر سوالی در مورد ماموگرافی یا سونوگرافی دارید ویا پزشک برایتان ماموگرافی یا سونوگرافی تجویز کرده است

    می توانید با ما در مرکز سونوگرافی و ماموگرافی الوند در تماس باشید.

    کیست سینه

    به طور غیرمعمول، عفونت سینه، مانند آبسه

    اگر درد کل سینه را تحت تاثیر قرار دهد، ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:

    • تغییرات هورمونی
    • تغییرات فیبروکیستیک
    • بافت های حمایت کننده کشش قوی قفسه سینه
    • گاهی اوقات یک عفونت عمومی پستان
    • اگر درد سینه تنها علامت باشد، معمولاً نشانه سرطان سینه نیست.

    تغییرات در سطح هورمون های زنانه استروژن و پروژسترون می تواند باعث درد سینه شود. سطح این هورمون ها درست قبل یا در طول قاعدگی و در دوران بارداری افزایش می یابد. هنگامی که این سطوح افزایش می‌یابد، باعث می‌شوند که غدد و مجاری شیر بزرگ شوند و سینه‌ها مایع خود را حفظ کنند. سپس سینه ها متورم می شوند و گاهی اوقات دردناک هستند. این دردها معمولاً در سرتاسر سینه احساس می‌شوند و هنگام لمس آن درد ایجاد می‌کنند. درد سینه که در دوران قاعدگی دیده می شود می تواند ماه ها یا سال ها بیاید و از بین برود. مصرف قرص (داروهای ضد بارداری خوراکی) یا درمان جایگزین هورمونی پس از یائسگی نیز می تواند سطح هورمون ها را افزایش دهد و باعث این نوع درد شود.

    کیست سینه چیست؟

    کیست سینه مجموعه ای موضعی از مایع در سینه است. مایع به طور مداوم در مجاری شیر در سینه تولید و بازجذب می شود. هنگامی که یک مجرا مسدود می شود، یا مقدار مایع تولید شده بیشتر از مقدار جذب شده است، مایع تجمع می یابد که باعث ایجاد کیست می شود. کیست ها می توانند منفرد یا متعدد باشند. آنها می توانند بیایند و از بین بروند و اندازه آنها در طول چرخه قاعدگی متفاوت باشد.

     

    کیست چقدر شایع است؟

    کیست سینه بسیار شایع است. مطالعات، کیست را در 50 درصد از زنانی که به کلینیک پستان مراجعه می کنند، گزارش کرده اند. کیست می تواند در زنان در هر سنی ایجاد شود. آنها بیشتر در گروه سنی 30 تا 50 سال شایع هستند. آنها معمولاً پس از یائسگی ناپدید می شوند، اما در برخی از زنان می توانند تا پایان عمر باقی بمانند. کیست ها در زنان یائسه ای که از درمان جایگزینی هورمون استفاده می کنند بیشتر از زنان یائسه ای که این کار را نمی کنند، دیده می شود.

     

    کیست چگونه تشخیص داده می شود؟

    اکثر کیست های سینه کوچک هستند (فقط چند میلی متر) و هیچ علامتی ایجاد نمی کنند. اغلب آنها در ماموگرافی یا سونوگرافی که به دلیل دیگری انجام شده است دیده می شوند.

    در ماموگرافی، گاهی اوقات می توان آنها را به صورت یک توده صاف و گرد در بافت سینه مشاهده کرد. در سونوگرافی معمولا صاف، گرد و سیاه هستند. گاهی اوقات کیست ها این ویژگی های معمولی را ندارند و تشخیص آنها از ضایعات جامد (غیر مایع) فقط با نگاه کردن دشوار است. ممکن است برای تایید کیست بودن آنها به آزمایشات بیشتری نیاز باشد. پزشکان گاهی اوقات آنها را به عنوان "کیست های پیچیده" توصیف می کنند.

    هنگامی که کیست ها بزرگ می شوند می توانند باعث ایجاد توده ای شوند که قابل احساس است. به طور کلاسیک، توده صاف، نرم است و به راحتی حرکت می کند، اگرچه مایع تحت کشش باشد، هنگام معاینه می تواند سفت شود. کیست ها اغلب حساس هستند. حتی اگر هیچ توده مشخصی برای احساس وجود نداشته باشد، بافت سینه حاوی کیست یا کیست ممکن است حساس باشد.

     

    کیست چگونه درمان می شود؟

    کیست هایی که هیچ علامتی ایجاد نمی کنند و ویژگی های غیر سرطانی (خوش خیم) را در تصویربرداری نشان می دهند نیازی به درمان ندارند. اکثر کیست ها در این دسته قرار می گیرند.

    گاهی اوقات ضایعاتی در تصویربرداری دیده می‌شوند که ممکن است کیست (مایع) باشند، اما می‌توانند جامد نیز باشند و اینها نیاز به آزمایش بیشتری دارند. این کار با تخلیه کیست انجام می شود که به آن "آسیب کیست" نیز می گویند. این شامل قرار دادن یک سوزن در کیست، اغلب تحت هدایت سونوگرافی، برای خارج کردن مایع از کیست است. اگر کیست دارای مایع آبکی باشد، ممکن است با آسپیراسیون ناپدید شود. اگر مایع خمیری غلیظ یا ژل مانند در آن باشد، ممکن است کیست به طور کامل تخلیه نشود. این دلیلی برای نگرانی نیست. گاهی اوقات نمونه ای از مایع آسپیره شده برای آزمایش توسط پاتولوژیست ارسال می شود تا از کیست بودن آن مطمئن شود.

    هیچ توافقی در مورد نحوه درمان کیست های سینه که علائم ایجاد می کنند وجود ندارد. برخی از پزشکان احساس می کنند که اگر کیست باعث ایجاد توده می شود، باید آن را تخلیه کرد. برخی دیگر احساس می کنند که اگر ظاهر و احساس یک کیست معمولی داشته باشد، ممکن است به حال خود رها شود و تحت نظر باشد. تصمیم گیری در مورد آسپیره شدن کیستی که باعث ایجاد توده می شود تا حدی به ترجیح بیمار بستگی دارد. کیست هایی که حساس هستند اغلب برای کاهش ناراحتی آسپیره می شوند.

    جراحی برای برداشتن کیست به ندرت توصیه می شود. معمولاً فقط کیست هایی که پس از درناژ مکرر دوباره عود می کنند یا کیست هایی که ویژگی های نگران کننده ای را در آزمایش های تصویربرداری یا پاتولوژی نشان می دهند باید با عمل برداشته شوند.

     

    کیست سینه در سونوگرافی

    مایع کیست می تواند از نظر رنگ و قوام متفاوت باشد. همانطور که در بالا نشان داده شده است، رایج ترین ظاهر، یک مایع آبکی و "کاهی رنگ" است.

     

    آیا کیست ها می توانند عود کنند؟

    کیست ها می توانند پس از آسپیراسیون عود کنند یا کیست های جدید می توانند در بافت سینه نزدیک ایجاد شوند. کیست هایی که پس از آسپیراسیون عود می کنند معمولاً چند ماه طول می کشد تا دوباره پر شوند و کیست هایی که در عرض چند هفته عود می کنند ممکن است نیاز به آزمایش بیشتری داشته باشند.

     

    آیا کیست ها سرطانی هستند؟

    کیست های سینه سرطانی نیستند و داشتن کیست خطر ابتلا به سرطان سینه را به میزان قابل توجهی افزایش نمی دهد. یک بیماری نادر به نام سرطان اینتراکیستیک وجود دارد که می‌تواند در داخل کیست ایجاد شود، اما این کیست‌ها معمولاً در سونوگرافی غیرعادی به نظر می‌رسند و در هنگام آسپیراسیون رفتار متفاوتی دارند. افرادی که کیست های زیادی دارند ممکن است از توده های سینه خود راضی شوند و توده ها را بررسی نکنند. در صورت ایجاد سرطان سینه، این امر منجر به تشخیص تاخیری می شود. مهم است که هر توده جدید پستان به درستی بررسی شود.

     f/درد پستان

    کیست سینه چیست؟

    کیست‌های سینه می‌توانند افراد را در هر گروه سنی تحت تاثیر قرار دهند، اما در زنانی که به دوران یائسگی نزدیک می‌شوند، شایع‌تر است.

    کیست ها معمولا در زنان پیش از یائسگی بالای 35 سال ایجاد می شوند. این کیست ها در زنانی که در حال حاضر از درمان جایگزینی هورمون  (HRT)استفاده می کنند نیز شایع است.

    در حدود یک سوم زنانی که دچار کیست سینه می‌شوند، توده‌هایی در هر دو سینه دیده می‌شود. آنها می توانند به طور ناگهانی رخ دهند و برخی از زنان ممکن است بیش از یک کیست سینه داشته باشند. بسیاری از زنان ممکن است به نوعی کیست داشته باشند اما متوجه آن نباشند.

     

    چه چیزی سبب به وجود آمدن کیست در سینه می شود؟

    کیست سینه زمانی ایجاد می شود که مجاری سینه منبسط شده و با مایع پر می شود.

    اندازه آنها می تواند در زمان های مختلف چرخه قاعدگی طبیعی تغییر کند. آنها گاهی در طول یا بعد از بارداری به دلیل پر شدن و خالی شدن مجاری شیر شما ظاهر می شوند.

    آنها همچنین می توانند به دلیل تورم بافت فیبری که شکل و ساختار سینه ها را پشتیبانی می کند ایجاد شوند. این می تواند مجاری را مسدود کند که به ترشحات طبیعی اجازه تخلیه می دهد. مایع اضافی جمع می شود و باعث ایجاد توده های کوچک می شود.

    این یک علامت رایج در بسیاری از زنان است. آنها احساس پری در قسمت های بالای سینه خود را تجربه می کنند. نواحی توده ای که ممکن است حرکت کنند، در لمس حساس هستند.

     

    کیست سینه و سرطان سینه

    به یاد داشته باشید که فقط به این دلیل که شما دچار کیست پستان می شوید به این معنی نیست که خطر ابتلا به سرطان سینه شما بیشتر است. سابقه خانوادگی مهمترین عامل خطر سرطان پستان است.

    با این حال، هر توده ای که در سینه ها یافت می شود باید توسط متخصص بررسی شود.

    اگر مستعد ابتلا به کیست سینه یا سایر توده های خوش خیم هستید، لطفاً از پستان آگاه باشید و به طور مرتب تغییرات را بررسی کنید.

    اگر در گذشته کیست سینه داشتید و توده جدیدی پیدا کردید، تصور نکنید که کیست دیگری است. اطمینان حاصل کنید که برای آرامش خاطر توسط پزشک به درستی معاینه شده است.

     

    کیست سینه چه حسی دارد؟

    کیست‌های سینه معمولاً توده‌های بیضی یا گردی هستند که صاف و قابل حرکت در زیر انگشتان هستند. اندازه آنها می تواند از بسیار کوچک و غیرقابل توجه تا بزرگ و دردناک متفاوت باشد.

    آنها ممکن است در طول چرخه قاعدگی تغییر کنند و کیست پستان به طور ناگهانی و درست قبل از پریود بزرگ و دردناک شود.

    کیست‌های سینه در نزدیکی سطح بافت سینه معمولاً نرم به نظر می‌رسند، و کیست‌هایی که در عمق بافت پستان یافت می‌شوند، مانند توده‌های سفت احساس می‌شوند. آنها می توانند در هر جایی از سینه ها ایجاد شوند، اما بیشتر در نیمه بالایی یافت می شوند.

     

    آیا کیست سینه با سرطان سینه مرتبط است؟

    کیست سینه معمولاً با سرطان کاملاً متفاوت است. توده های خوش خیم معمولاً بیضی یا گرد، سفت یا لاستیکی با لبه های صاف هستند و به راحتی در زیر انگشتان جابجا می شوند.

    توده های بدخیم (سرطانی) پستان اغلب سفت با شکل غیر یکنواخت و لبه های نامنظم هستند. آنها ممکن است روی پوست یا دیواره قفسه سینه ثابت شوند.

    سرطان سینه همچنین ممکن است با تغییرات دیگری مانند فرورفتگی پوست یا جمع شدن نوک پستان همراه باشد. این علائم معمولاً با کیست پستان همراه نیستند.

    از آنجایی که 90 درصد تومورهای بدخیم بدون درد هستند، یک توده حساس به احتمال زیاد کیست پستان یا توده خوش خیم دیگر است.

    ارزیابی درد سینه

    برخی علائم و ویژگی ها باعث نگرانی هستند:

    • درد شدید، قرمزی و تورم
    • وجود توده، نوک پستان معکوس یا تغییرات پوستی خاص

    چه زمانی باید با پزشک مشورت کرد

    زنانی که درد شدید، قرمزی یا تورم را تجربه می‌کنند ممکن است دچار عفونت سینه شوند و باید ظرف دو روز به پزشک مراجعه کنند.

    درد سینه ای که ادامه دارد (مثلاً بیش از یک ماه) باید توسط پزشک ارزیابی شود.

     

    دکتر ها چه کاری انجام می دهند؟

    پزشک از بیمار می خواهد که درد را توصیف کند. او می پرسد که آیا درد در زمان های خاصی از ماه رخ می دهد (در رابطه با سیکل قاعدگی). او همچنین در مورد سایر علائم، شرایط و داروها (مانند قرص های ضد بارداری) که ممکن است علت احتمالی را نشان دهد، جویا می شود.

    پزشک پستان و بافت اطراف آن را از نظر ناهنجاری‌هایی مانند تغییرات پوستی، توده‌ها و حساسیت بررسی می‌کند. اگر هیچ ناهنجاری وجود نداشته باشد، درد احتمالاً به دلیل تغییرات هورمونی یا بزرگی سینه است.

    در صورتی که زن علائم بارداری مانند پریود نشدن و تهوع صبحگاهی را داشته باشد، تست بارداری انجام می شود. بسته به سایر علائم ارائه شده توسط بیمار، ممکن است آزمایشات دیگری نیز انجام شود.

     

    درمان درد سینه چیست؟

    درد خفیف معمولاً حتی بدون درمان به خودی خود از بین می رود.

    درد پریود معمولاً با مصرف پاراستامول یا یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی تسکین می یابد.

    در صورت درد شدید در دوران قاعدگی می توان از دانازول (هورمون مصنوعی مشتق شده از تستوسترون) یا تاموکسیفن (داروی مورد استفاده در درمان سرطان سینه) استفاده کرد. این داروها فعالیت هورمون های زنانه استروژن و پروژسترون را مهار می کنند که سینه ها را متورم و دردناک می کند. اگر این داروها طولانی مدت مصرف شوند، عوارض جانبی دارند و بنابراین معمولاً فقط برای مدت کوتاهی استفاده می شوند.

    برای درد پستان مربوط به بارداری، پوشیدن سوتین حمایتی و/یا مصرف پاراستامول ممکن است کمک کند.

    قطع قرص های ضد بارداری یا درمان غدد درون ریز می تواند علائم را تسکین دهد.

    روغن گل مغربی، یک مکمل غذایی، ممکن است درد سینه مرتبط با قاعدگی یا بارداری را در برخی از زنان تسکین دهد.

    هنگامی که یک آسیب شناسی خاص به عنوان علت درد پستان شناسایی می شود، باید درمان شود. به عنوان مثال، اگر درد مربوط به یک یا چند کیست باشد، سوراخ شدن کیست یا کیست ها به طور کلی باعث تسکین بیمار می شود.

     

    s/درد پستان

    ماستودینیا چیست؟

    ماستودینیا درد در سینه ها است. این یک علامت شایع است. این می تواند یک حساسیت ساده، احساس سفتی ، یا یک درد کوبنده، تیز و سوزان باشد. درد ممکن است ثابت باشد یا فقط گاهی اوقات رخ دهد. می تواند موضعی یا منتشر باشد. فقط یک پستان ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد (ماستودینیا یک طرفه) یا هر دو (ماستودینیا دو طرفه). اگرچه در زنان شایع‌تر است، اما می‌تواند مردان و افراد ترنس‌جندر را نیز درگیر کند.

     

    چرا سینه ها ممکن است دردناک باشند؟

    وقتی کسی با ما تماس می گیرد تا در مورد درد سینه سوال کند، اولین کاری که سعی می کنیم انجام دهیم این است که بفهمیم چه زمانی درد می گیرد.

    برای مثال، درد سینه را می توان با چرخه قاعدگی مرتبط دانست. این نوع درد که به عنوان درد سینه دوره ای شناخته می شود، دو سوم زنان را تحت تاثیر قرار می دهد و از هر ده زن، یک زن درد متوسط تا شدید دارد.

    درد با تغییر سطح هورمون در طول چرخه قاعدگی مرتبط است و اغلب با شروع قاعدگی از بین می رود.

    درد سینه می تواند دلایل دیگری نیز داشته باشد. به عنوان مثال، آسیب به سینه یا برخی از شرایط خوش خیم (نه سرطانی) می تواند باعث درد شود.

    استرس و اضطراب نیز می تواند با درد سینه مرتبط باشد. بنابراین اگر در مورد سرطان نگران هستید، این نیز می تواند کمک کند.

    بسیاری از زنان نگران درد سینه هستند. اما، همانطور که متخصص پرستار بالینی توضیح می دهد، درد سینه به خودی خود به ندرت نشانه سرطان است.

    بسیاری از زنان نگران درد سینه هستند. اما، همانطور که آدی میچل، متخصص پرستار بالینی توضیح می دهد، درد سینه به خودی خود به ندرت نشانه سرطان است.

     

    مدیریت درد

    هیچ درمان جادویی برای درد سینه وجود ندارد، اما ممکن است مواردی وجود داشته باشد که می تواند کمک کند.

    شواهد نشان می دهد که ارائه توضیحات واضح و اطمینان خاطر پس از ارزیابی کامل توسط پزشک عمومی به تعداد قابل توجهی از زنان (75 تا 85 درصد) با علائم درد سینه کمک می کند، بدون اینکه نیازی به درمان بیشتری باشد.

    نشان داده شده است که اقدامات ساده ای مانند پوشیدن سوتین با حمایت خوب در کاهش درد سینه بسیار موثر است.

    تسکین درد، مانند یک داروی ضد التهابی مانند ایبوپروفن، ممکن است کمک کند.

    اگرچه درد سینه شایع است، اما همچنان می تواند باعث نگرانی، ناراحتی و بر سبک زندگی شما شود.

     

    آیا دلیلی برای نگرانی است؟

    درد سینه ممکن است به صورت درد مبهم، سنگینی، سفتی، احساس سوزش در بافت سمت راست یا چپ سینه، یا هر دو، یا حساسیت کلی سینه رخ دهد. اغلب از تغییرات هورمونی ناشی می شود، اما آسیب ها، عفونت ها و عوامل دیگر نیز می توانند باعث آن شوند.

    درد پستان که به نام‌های ماستالژی، پستان‌دار و ماستودینیا نیز شناخته می‌شود، یک مشکل رایج است. اگر درد با چرخه قاعدگی مرتبط باشد، به آن ماستالژی چرخه ای (درد سینه سینه) می گویند.

    طبق گفته بنیاد سرطان سینه، درد سینه شامل هر گونه درد، حساسیت یا ناراحتی در سینه یا ناحیه زیر بغل می شود و می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد. بنیاد اضافه می کند که در بیشتر موارد، درد سینه نشانه سرطان سینه نیست.

    در بیشتر موارد، درد سینه بر ناحیه فوقانی و بیرونی هر دو سینه تأثیر می گذارد - درد گاهی اوقات می تواند به بازوها نیز سرایت کند.

    مرکز پزشکی کالیفرنیا اقیانوس آرام تخمین می زند که بین 50 تا 70 درصد زنان درد سینه دارند.

     

    حقایق سریع در مورد درد سینه

    در اکثر موارد، درد سینه نشانه سرطان سینه نیست.

    درد سینه بیشتر در زنان یائسه و قبل از یائسگی دیده می شود.

    گاهی اوقات ممکن است نتوان دقیقاً علت بروز درد سینه را تعیین کرد.

    اگر درمان‌های پیشنهادی نتوانند علائم را کاهش دهند، پزشکان ممکن است یک داروی تجویزی را توصیه کنند.

     

    علائم درد سینه

    درد پستان معمولاً به عنوان "حلقه ای" (دوره ای) یا "غیر چرخه ای" (غیر چرخه ای) طبقه بندی می شود.

    علائم درد سینه دوره ای

    درد سینه نسبتا شایع است.

    درد به صورت چرخه ای ظاهر می شود، درست مانند چرخه قاعدگی.

    سینه ها ممکن است حساس شوند.

    بیماران درد را مانند یک درد شدید و مبهم توصیف می کنند. برخی از زنان آن را به عنوان درد همراه با سنگینی توصیف می کنند، در حالی که برخی دیگر می گویند که این درد مانند یک درد خنجری یا سوزان است.

    سینه ها ممکن است متورم شوند.

    سینه ها ممکن است توده ای شوند (نه با یک توده سفت).

    هر دو سینه به طور معمول تحت تأثیر قرار می گیرند، به خصوص قسمت های فوقانی و بیرونی.

    درد می تواند به زیر بغل سرایت کند.

    درد چند روز قبل از شروع قاعدگی شدیدتر می شود. در برخی موارد، درد ممکن است چند هفته قبل از قاعدگی شروع شود.

    بیشتر احتمال دارد زنان جوان را تحت تاثیر قرار دهد. زنان یائسه ممکن است در صورت استفاده از HRT) درمان جایگزینی هورمون) دردهای مشابهی را تجربه کنند.

     

    علائم درد غیر چرخه ای سینه

    این بیماری فقط یک سینه را درگیر می کند، معمولاً فقط در قسمت کوچکی از سینه، اما ممکن است در سراسر قفسه سینه پخش شود.

    در بین زنان یائسه شایع است.

    درد در یک چرخه زمانی چرخه قاعدگی نمی آید و نمی رود.

    درد ممکن است مداوم یا پراکنده باشد.

    ورم پستان - اگر درد ناشی از عفونت در سینه باشد، ممکن است زن تب داشته باشد، احساس بیماری کند (بی‌حالی)، مقداری تورم و حساس شدن پستان‌ها و ناحیه دردناک ممکن است گرم شود. ممکن است قرمزی وجود داشته باشد. درد  به عنوان یک احساس سوزش بیان می شود. برای مادران شیرده، درد در دوران شیردهی شدیدتر است.

    درد خارج از پستان - دردی که به نظر می رسد منبع آن در سینه است، اما در جای دیگری است. گاهی اوقات "درد ارجاعی" نامیده می شود. این ممکن است در برخی از سندرم های دیواره قفسه سینه، مانند کوتوکندریت (التهاب در محل تلاقی دنده و غضروف) رخ دهد.

     
    d/درد پستان

    تشخیص درد سینه

    ممکن است از ماموگرافی برای عکسبرداری با اشعه ایکس از پستان استفاده شود.

    اگر زنی پیش از یائسگی باشد، پزشک سعی می کند تعیین کند که آیا درد سینه ممکن است دوره ای باشد یا خیر.

    دکتر احتمالا می پرسد:

    چقدر کافئین مصرف می کند.

    جایی که درد در سینه هاست.

    خواه هر دو سینه دردناک باشد.

    این که آیا او سیگاری است.

    این که آیا او از هر دارویی استفاده می کند یا از قرص های ضد بارداری ترکیبی استفاده می کند.

    اینکه ممکنه باردار باشه

    آیا علائم دیگری مانند ترشح از نوک پستان یا توده وجود دارد.

    پزشک به ریه ها و قلب بیمار گوش می دهد و قفسه سینه و شکم او را نیز بررسی می کند تا سایر شرایط و بیماری های احتمالی را رد کند.

    پزشک همچنین ممکن است یک معاینه بالینی پستان انجام دهد تا مشخص کند که آیا توده، تغییر در ظاهر نوک پستان، یا ترشح از نوک پستان وجود دارد یا خیر. غدد لنفاوی در پایین گردن و زیر بغل نیز برای تعیین متورم یا حساس بودن در لمس بررسی می شوند.

    اگر توده سینه یا ضخیم شدن غیرمعمول ناحیه‌ای از بافت تشخیص داده شود، یا ناحیه خاصی از بافت پستان دردناک باشد، پزشک ممکن است آزمایش‌های بیشتری را تجویز کند:

    ماموگرافی - آزمایش اشعه ایکس از پستان.

    اسکن اولتراسوند - امواج صوتی تصاویری از سینه ها تولید می کند. حتی اگر ماموگرافی چیزی را تشخیص ندهد، معمولا سونوگرافی نیز انجام می شود.

    بیوپسی پستان - اگر مورد مشکوکی تشخیص داده شود، پزشک نمونه کوچکی از بافت پستان را با جراحی برمی دارد و برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه می فرستد.

    ممکن است از بیمار خواسته شود نمودار درد پستان را تکمیل کند، که می تواند برای تایید تشخیص و کمک به پزشک در تصمیم گیری بهترین درمان استفاده شود.

    چه چیزی باعث ماستودینیا می شود؟ آیا درد سینه طبیعی است؟

    سطح هورمون های زنانه (استروژن و پروژسترون) در طول چرخه متفاوت است و می تواند باعث ایجاد ماستودینیا منتشر در هر دو سینه شود. اما اگر این دردها طبیعی هستند، باید خفیف باقی بمانند. آنها در عرض دو تا سه روز قبل از قاعدگی رخ می دهند و ممکن است با قاعدگی متوقف شوند یا تا پایان آن ادامه پیدا کنند.

    این نوع درد در دوران بارداری نیز ممکن است رخ دهد. حساسیت سینه اغلب اولین علامت بارداری است، قبل از اینکه پریود شما دیر شود.

    هنگامی که درد موضعی است، می تواند نتیجه کیست پستان و به ندرت عفونت سینه مانند آبسه باشد. درد منتشر ممکن است نتیجه یک توده خوش خیم پستان مانند دیستروفی فیبروکیستیک یا فیبروآدنوم باشد.

    علاوه بر این، زنان با سینه های بسیار بزرگ نیز می توانند درد سینه (به دلیل کشش روی رباط ها) داشته باشند.

     

    چگونه ماستودینیا را تسکین دهیم؟

    اگر ماستودینیا با چرخه قاعدگی مرتبط است، پاراستامول باید برای تسکین آن کافی باشد. اگر اینطور نیست، مولکول های دیگری وجود دارند (دانازول، تاموکسیفن). پوشیدن سوتین مناسب می تواند به کاهش درد مربوط به سیکل، بارداری یا بزرگی سینه کمک کند.

    اگر ماستودینیا ثانویه به یک آسیب شناسی باشد، باید به علت آن رسیدگی شود.

     

    آیا ماستودینیا می تواند نشانه سرطان باشد؟

    بله، اما توجه به این نکته مهم است که اکثریت قریب به اتفاق سرطان‌های سینه باعث درد نمی‌شوند.

     

    چه زمانی باید مشورت کرد؟

    درد شدید و/یا موضعی، قرمزی، سینه داغ یا تورم باید به مشاوره فوری منجر شود. علاوه بر این، در صورت وجود دردی که بیش از یک ماه ادامه دارد و به نظر می رسد ارتباطی با سیکل نداشته باشد، باید به متخصص زنان مراجعه کرد.

    ماستودینیا (درد پستان) شایع است و می تواند موضعی یا منتشر، یک طرفه یا دو طرفه باشد.

     

    S/درد پستان

    اتیولوژی ماستالژی

    درد موضعی پستان معمولاً ناشی از یک ناهنجاری کانونی است که باعث تورم می شود، مانند کیست پستان یا عفونت (مثلاً ورم پستان، آبسه). اکثر سرطان های سینه دردناک نیستند.

     

    درد منتشر و دو طرفه ممکن است به دلیل دیستروفی فیبروکیستیک یا به ندرت در اثر ورم پستان منتشر دوطرفه ایجاد شود. با این حال، درد منتشر دو طرفه در زنانی که ناهنجاری های زمینه ای سینه ندارند، بسیار شایع است. شایع ترین علل در این زنان عبارتند از:

    تغییرات هورمونی که باعث تکثیر بافت پستان می شود (به عنوان مثال، در مرحله لوتئال یا در اوایل بارداری، در زنانی که استروژن یا پروژستین مصرف می کنند)

    سینه های بزرگ و آویزان که رباط های کوپر را می کشد

     

    ارزیابی ماستالژی

    سابقه بیماری حاضر باید در مورد دوره زمانی درد و ماهیت آن (کانونی یا منتشر، یک طرفه یا دو طرفه) صحبت کند. رابطه بین درد مزمن یا عود کننده و مرحله سیکل قاعدگی باید مشخص شود.

    بررسی سیستم ها باید سایر علائم حاکی از بارداری احتمالی (مانند بزرگ شدن شکم، آمنوره، تهوع صبحگاهی) یا تغییرات فیبروکیستیک (مانند وجود توده های متعدد) را بررسی کند.

    تاریخچه پزشکی باید شامل بیماری هایی باشد که می توانند باعث درد منتشر شوند (مثلاً دیستروفی فیبروکیستیک) و استفاده از استروژن ها و پروژستین ها.

     

    معاینه ی جسمی

    معاینه بر روی پستان تمرکز می‌کند، به دنبال ناهنجاری‌هایی مانند توده، وارونگی نوک پستان یا ترشح پستان ، تغییرات پوستی شامل اریتم، بثورات پوستی، ظاهر اگزمایی، ادم یا شلی پوست، نارنجی و علائم عفونت مانند قرمزی، گرمی و درد است.

     

    موارد زیر مورد توجه ویژه است:

    علائم عفونت

    • توده، وارونگی نوک پستان، یا تغییرات پوستی
    • تفسیر علائم
    • عدم وجود علائم غیرطبیعی نشان می دهد که درد ناشی از تغییرات هورمونی یا سینه های بزرگ و افتادگی است.

     

    مقالات پیشنهادی :

    عفونت پستان یا ماستیت چیست ؟

    فیبروآدنوم پستان

    بیوپسی پستان

    تست های اضافی

    در صورتی که درد بی دلیل باشد و کمتر از چند ماه طول کشیده باشد، به خصوص اگر علائم دیگر با بارداری همخوانی داشته باشد، باید تست بارداری انجام شود.

    تست های دیگر به ندرت نشان داده می شوند. آنها فقط در صورتی هستند که معاینه پستان علائم غیر طبیعی را تشخیص دهد.

     G/درد پستان

    درمان ماستالژی

    در ماستالژی مربوط به قاعدگی، پاراستامول یا یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) معمولا موثر است. اگر درد شدید باشد، ممکن است یک دوره کوتاه دانازول یا تاموکسیفن داده شود. این داروها استروژن و پروژسترون را مهار می کنند. در صورت درمان با استروژن یا پروژسترون، ممکن است قطع آنها ضروری باشد.

    در صورت درد پستان مربوط به بارداری، پوشیدن سوتین ساپورت و/یا مصرف پاراستامول با هم می تواند کمک کننده باشد.

    روغن گل مغربی می تواند شدت ماستالژی را کاهش دهد.

    درباره درد سینه در زنان

    درد سینه یک شکایت رایج زنان در هر سنی است. توضیح برخی از دردهای سینه آسان است، اما تشخیص برخی از آنها دشوارتر است. دلایل زیادی وجود دارد که سینه ها می توانند صدمه ببینند.

    درد - سینه؛ ماستالژی؛ ماستودینیا حساسیت سینه

    درد سینه هر گونه ناراحتی یا درد در سینه است.

     

    درد سینه و سرطان

    برای بسیاری از زنان، بزرگترین نگرانی در مورد درد سینه این است که نشانه سرطان است. داشتن درد سینه لزوما با سرطان در ارتباط نیست و حتما در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه نمی باشید.

     

    تشخیص درد سینه

    برای یافتن دلیلی برای درد سینه، پزشک موارد زیر را در نظر می گیرد:

     

    آیا علت واضحی برای درد وجود دارد (مثلاً اسکار یا آسیب)

    تاریخچه درد

    کجا، کی و چگونه درد را احساس می کنید

    نتایج معاینه فیزیکی و هر گونه سونوگرافی، ماموگرافی یا سایر آزمایشات مورد نیاز

    چه هنوز پریود می شوید یا HRT مصرف می کنید.

    گاهی اوقات، حتی با وجود این همه اطلاعات، باز هم نمی توان به شما گفت که چه چیزی باعث درد شما شده است.

     

    مدیریت درد سینه

    هر کس تأثیر درد را به طور متفاوتی مدیریت می کند. لیست زیر حاوی نکاتی است که ممکن است به شما در کاهش درد یا ناراحتی سینه کمک کند. با این حال، برخی از زنان آنها را موثر می دانند.

     

    نکاتی برای کاهش درد سینه

    اینها ممکن است چند هفته طول بکشد تا کار کنند:

    پوشیدن یک سوتین حمایت کننده و مناسب

    کاهش مصرف کافئین (قهوه، چای، کولا، شکلات و نوشیدنی های انرژی زا)

    مصرف روغن گل پامچال (اما نه اگر صرع دارید)

    مصرف ویتامین های گروه B (در مورد میزان مصرف با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید)

    قطع یا کاهش مصرف سیگار و/یا مصرف ماری جوانا.

    اینها ممکن است فوراً کار کنند، اما از بازگشت درد جلوگیری نمی کنند:

    استفاده از ژل‌ها یا کرم‌های ضدالتهابی روی ناحیه دردناک (از پزشک یا داروساز خود بخواهید که راهنمایی کند)

    استفاده از کیسه آب گرم روی سینه ها یا داشتن حمام یا دوش آب گرم

    با استفاده از کیسه یخ روی سینه های خود

    اگر به طور منظم داروهایی برای تسکین درد مصرف می کنید، مهم است که با پزشک خود صحبت کنید.

    اگر داروهای تجویزی مصرف می‌کنید، لازم است با پزشک خود مشورت کنید که آیا هر یک از اینها ممکن است باعث ایجاد درد شود.

    زنان باید به هر گونه تغییر در سینه های که برای آنها شکل طبیعی ندارند، هوشیار و آگاه باشند. اگر تغییری در سینه خود دارید که با تغییرات هورمونی طبیعی شما متفاوت است، باید آن را توسط پزشک عمومی (GP) بررسی کنید.

    R/درد پستان

    مقالات پیشنهادی :

     فیبروآدنوم پستان

    عفونت پستان یا ماستیت چیست؟

     ام ار آی سینه چیست؟

    احساسات

    برای بسیاری از زنان، درد سینه ناراحت کننده است.

    بیشتر اوقات، خانم‌ها با دانستن اینکه درد سینه یک بیماری شایع است که مضر یا خطرناک نیست، احساس آرامش می‌کنند. با این حال، گاهی اوقات زنان احساس اضطراب یا سرخوردگی می کنند. این احساس قابل درک است، به خصوص اگر پزشکان نتوانند دلیلی برای درد سینه بیابند یا راهی برای تسکین آن پیشنهاد ندهند.

    برخی از زنان متوجه می شوند که درد سینه بر احساس آنها در مورد خود، تمایلات جنسی، روابط یا عملکرد کاری آنها تأثیر می گذارد. زندگی با هر نوع دردی سخت است. زندگی با درد سینه ممکن است به خصوص سخت باشد زیرا افراد همیشه احساس راحتی نمی کنند که آشکارا در مورد سینه صحبت کنند.

    اگر درد سینه تأثیر منفی بر زندگی شما می گذارد یا اگر هنوز نگران هستید، ممکن است کمک کند که احساسات خود را با اعضای خانواده یا دوستان حامی خود در میان بگذارید. همچنین می توانید از پزشک عمومی یا پرستار سلامت زنان در مرکز بهداشت محلی خود اطلاعات یا مشاوره دریافت کنید. اگر احساس می‌کنید که به آرامش ذهن شما کمک می‌کند، می‌توانید با یک متخصص یا پرستار مراقبت از پستان در کلینیک پستان صحبت کنید. صحبت با یک مشاور نیز ممکن است کمک کننده باشد.

     

    ملاحظات

    دلایل احتمالی زیادی برای درد سینه وجود دارد. به عنوان مثال، تغییرات در سطح هورمون ها در دوران قاعدگی یا بارداری اغلب باعث درد سینه می شود. مقداری تورم و حساسیت درست قبل از قاعدگی طبیعی است.

     

    علل

    برخی از حساسیت های سینه طبیعی است. این ناراحتی ممکن است ناشی از تغییرات هورمونی باشد:

    یائسگی (مگر اینکه زنی از درمان جایگزینی هورمون استفاده کند)

    قاعدگی و سندرم پیش از قاعدگی (PMS)

    بارداری - حساسیت سینه در سه ماهه اول شایع تر است

    بلوغ در دختران و پسران

    به زودی پس از بچه دار شدن، سینه های زن ممکن است با شیر متورم شود. این می تواند بسیار دردناک باشد. اگر ناحیه‌ای قرمزی نیز دارید، با پزشک خود تماس بگیرید، زیرا ممکن است نشانه‌ای از عفونت یا سایر مشکلات جدی‌تر پستان باشد.

    خود شیردهی نیز ممکن است باعث درد سینه شود.

    تغییرات فیبروکیستیک سینه یکی از علل شایع درد سینه است. بافت سینه فیبروکیستیک حاوی توده ها یا کیست هایی است که قبل از دوره قاعدگی شما حساس تر می شوند.

    r/درد پستان

    برخی داروها نیز ممکن است باعث درد سینه شوند، از جمله:

    اکسی متولون

    کلرپرومازین

    قرص های آب (ادرار آور)

    آماده سازی دیجیتالیس

    متیل دوپا

    اسپیرونولاکتون

    اگر بثورات تاول دار دردناک روی پوست سینه شما ظاهر شود، زونا می تواند منجر به درد در سینه شود.

     

    مقالات پیشنهادی : 

    فیبرواسکن چیست؟

    الاستوگرافی با سونوگرافی چیست؟

    سونوگرافی سینه چیست و چرا انجام می شود؟

    مراقبت در منزل

    اگر سینه‌های دردناکی دارید، موارد زیر ممکن است به شما کمک کند:

    داروهایی مانند استامینوفن یا ایبوپروفن مصرف کنید

    از گرما یا یخ روی سینه استفاده کنید

    از سینه بند مناسب که از سینه های شما حمایت می کند، مانند سوتین ورزشی استفاده کنید

    شواهد خوبی وجود ندارد که نشان دهد کاهش میزان چربی، کافئین یا شکلات در رژیم غذایی به کاهش درد سینه کمک می کند. ویتامین E، تیامین، منیزیم و روغن گل مغربی مضر نیستند، اما اکثر مطالعات هیچ فایده ای را نشان نداده اند. قبل از شروع هر دارو یا مکملی با ارائه دهنده خود صحبت کنید.

    برخی از قرص های ضد بارداری ممکن است به کاهش درد سینه کمک کنند. از ارائه دهنده خود بپرسید که آیا این درمان برای شما مناسب است یا خیر.

     H/درد پستان

    چه هنگام باید با یک متخصص پزشکی تماس گرفت

    ترشحات خونی یا شفاف از نوک پستان شما

    در هفته آخر زایمان کرده اید و سینه های شما متورم یا سفت شده است

    متوجه یک توده جدید شده اید که پس از دوره قاعدگی شما از بین نمی رود

    درد سینه مداوم و بدون دلیل

    علائم عفونت سینه، از جمله قرمزی، چرک یا تب

     

    در بازدید کردن از پستان ها چه انتظاری دارید

    ارائه دهنده شما معاینه پستان را انجام می دهد و در مورد درد پستان شما سوال می پرسد. ممکن است ماموگرافی یا سونوگرافی انجام دهید.

    علائم و زمان مراجعه به پزشک

    اگر هر نوع درد سینه دارید، همیشه بهتر است آن را توسط پزشکتان بررسی کنید، چه فکر می کنید سرطان سینه است یا نه.

     

    اگر هر یک از علائم زیر را دارید، با پزشک خود وقت ملاقات بگیرید:

    توده یا ضخیم شدن در سینه شما.

    درد یا توده ای که بعد از قاعدگی شما از بین نمی رود.

    ترشحات نوک سینه از هر نوعی، حتی اگر واضح باشد.

    درد سینه که به دلیل یک بیماری شناخته شده نیست یا از بین نمی رود.

    علائم عفونت پستان، مانند درد، تب، قرمزی یا حساسیت، یا چرک.

    و در حالی که درد سینه یکی از علائم رایج سرطان سینه نیست، و همچنین سرطان سینه شایع‌ترین علت درد سینه نیست، مهم است که بدانید علائم و نشانه‌های سرطان سینه چیست تا بدانید به دنبال چه چیزی باشید.

     

    مقالات پیشنهادی :

     بیوپسی سینه در تهران

    سونوگرافی سینه یا پستان

    سونوگرافی سینه و زیر بغل

    دو نوع اصلی درد سینه وجود دارد - چرخه ای و غیر چرخه ای.

    درد چرخه ای با چرخه قاعدگی شما می آید و می رود. یک مثال می تواند درد یا حساسیت سینه همزمان در طول چرخه شما باشد. بسیاری از زنان حدود دو هفته قبل از شروع قاعدگی خود درد و حساسیت سینه را تجربه می کنند. درد چرخه ای حدود 75 درصد از دردهای سینه را تشکیل می دهد. این بیماری در زنان بین 20 تا 50 سال شایع‌تر است و معمولاً پس از یائسگی برطرف می‌شود. درد سینه چرخه ای در نواحی فوقانی و بیرونی هر دو سینه رخ می دهد و همچنین می تواند در ناحیه زیر بغل احساس شود.

     

    درد غیر چرخه ای مربوط به چرخه قاعدگی نیست و معمولاً به طور منظم ظاهر نمی شود. اکثر افرادی که درد سینه غیر چرخه ای را تجربه می کنند، زنانی هستند که بعد از یائسگی و بین 40 تا 50 سال سن دارند. این درد اغلب به صورت سفت شدن، احساس سوزش یا درد سینه توصیف می شود. می تواند ثابت یا متناوب باشد.

     

    علت درد سینه چیست؟

    درد سینه می تواند ناشی از شرایط زیادی باشد. بسیاری از آنها جدی نیستند، اما برخی از آنها می توانند جدی باشند و مهم است که با پزشک خود صحبت کنید. علل عبارتند از:

    کیست سینه - همه کیست‌های سینه باعث درد نمی‌شوند، اما برخی از آنها می‌توانند باعث درد یا حساسیت شوند که می‌تواند ثابت باشد یا می‌تواند بیاید و برود.

    داروهایی مانند:

    درمان جایگزینی هورمونی (HRT)

    قرص های ضد بارداری یا تزریق

    درمان های ناباروری

    داروهای ضد افسردگی

    SSRI ها

    دیورتیک ها

    تغییرات فیبروکیستیک سینه - برآمدگی، حساسیت و تورم در سینه ها ناشی از تجمع مایع در سینه ها.

    جراحی سینه - بافت اسکار پس از جراحی سینه می تواند باعث درد و درد شود.

    ورم پستان - عفونت پستان که می تواند هر زنی را مبتلا کند، اما اغلب زنان شیرده را تحت تاثیر قرار می دهد.

    کوستوکندریت

    ضربه یا آسیب به سینه یا بافت اطراف.

    سوتینی که حمایت کافی یا ساپورت مناسب را ارائه نمی دهد.

    سرطان سینه - ما این آخرین را فهرست کردیم زیرا بیشتر دردهای سینه به دلیل سرطان سینه نیست. اکثر انواع سرطان سینه باعث ایجاد درد نمی شوند، اما برخی از تومورهای سینه و سرطان سینه التهابی می توانند باعث درد شوند.

    y/درد پستان

    درد سینه در زنان چگونه تشخیص داده می شود؟

    پزشک شما را معاینه می‌کند، از شما می‌خواهد دردتان و محل درد را توضیح دهید. او ممکن است از شما در مورد سابقه سلامتی شما بپرسد. در طول معاینه، پزشک بررسی می کند که آیا توده هایی در سینه های شما وجود دارد یا خیر.

    اگر کمتر از 30 سال دارید و توده سینه ندارید، ممکن است پزشک تصمیم بگیرد که به هیچ آزمایشی نیاز ندارید. اگر بیش از 30 سال سن دارید و توده سینه ندارید، ممکن است پزشک همچنان از شما بخواهد که آزمایشات بیشتری انجام دهید، به خصوص اگر درد دارید. اگر یک توده (یا چندین توده) در سینه خود دارید، ممکن است پزشک شما آزمایشاتی را نیز بخواهد. آزمایشاتی مانند :

    یک ماموگرافی این یک عکس اشعه ایکس ویژه از سینه ها است.

    سونوگرافی از سینه که یک آزمایش بدون درد  است  و از امواج صوتی جهت دریافت تصویری از توده های داخل سینه استفاده می کند.

    بیوپسی سینه برای این آزمایش، مقداری از بافت از سینه شما با جراحی برداشته می‌شود و زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود. ناحیه ای که برداشته می شود برای از بین بردن درد بی حس می شود. این یک روش سرپایی است.

     

    آیا می توان از درد سینه در زنان پیشگیری کرد یا از آن جلوگیری کرد؟

    در حالی که هیچ مدرک علمی وجود ندارد که تغییرات در شیوه زندگی موثر باشد، برخی از زنان با تغییر مدل سینه بند و کاهش نمک و کافئین احساس بهتری دارند.

     

    زندگی با درد سینه در زنان

    در بیشتر مواقع، درد سینه پس از چند ماه خود به خود از بین می رود. اگر درد طولانی مدتی را تجربه می کنید که از بین نمی رود، به پزشک خود مراجعه کنید.

     

     

    1. چرا سینه های من درد می کند؟

    درد سینه در زنان در هر سنی بسیار شایع است.

    داشتن سینه های دردناک ، یا حساس می تواند سبب اضطراب و استرس زیاد شود. اما درد در سینه به خودی خود معمولاً نشانه سرطان سینه نیست.

    بسیاری از زنان درد سینه را به عنوان بخشی از چرخه قاعدگی طبیعی خود (قاعدگی) تجربه می کنند. به این درد سینه سینه می گویند.

    درد پایدار در سینه ها که مربوط به دوران پریود نیست به عنوان یک درد سینه غیر چرخه ای هم شناخته می شود.

    گاهی اوقات دردی که به نظر می رسد در سینه است، از جای دیگری می آید، مانند کشیده شدن عضله در قفسه سینه. این به عنوان درد دیواره قفسه سینه شناخته می شود.

     

    1. درد سینه مرتبط با پریود (درد سینه دوره ای)

    بسیاری از زنان یک هفته یا بیشتر قبل از پریود خود احساس ناراحتی و برآمدگی در هر دو سینه خود می کنند.

    درد می‌تواند از خفیف تا شدید متفاوت باشد و سینه‌ها نیز می‌توانند در اثر لمس حساس و دردناک باشند.

    ممکن است احساس سنگینی، حساسیت، سوزش، درد گزنده یا گزنده یا احساس سفتی داشته باشید.

    درد سینه با تغییر سطح هورمون در طول چرخه قاعدگی مرتبط است. درد اغلب با شروع قاعدگی از بین می رود. در برخی از زنان، این نوع درد به خودی خود از بین می رود، اما می تواند عود کند.

    درد سینه همچنین می تواند با شروع یا تغییر روش های پیشگیری از بارداری که حاوی هورمون است همراه باشد.

     

    1. درد سینه که با قاعدگی مرتبط نیست (درد غیر چرخه ای سینه)

    اغلب مشخص نیست که چه چیزی باعث درد سینه غیر چرخه ای می شود.

    می تواند مربوط به:

    یک وضعیت خوش خیم (نه سرطانی) پستان

    جراحی قبلی سینه

    آسیب به سینه

    داشتن سینه های بزرگتر

    یک عارضه جانبی از یک درمان دارویی، مانند برخی داروهای ضد افسردگی و برخی داروهای گیاهی مانند جینسینگ

    داشتن استرس و اضطراب هم می تواند با درد سینه در ارتباط باشد. درد غیر چرخه ای در سینه احتمال دارد به صورت مداوم باشد یا احتمال دارد بیاید و از بین برود.

    درد میتواند دو سینه و یا در یک سینه باشد و کل سینه یا ناحیه خاصی از سینه را می تواند درگیر کند. ممکن است درد سوزش، گزگز یا سوزش یا احساس سفتی باشد.

    درد سینه غیر چرخه ای اغلب به مرور زمان خود به خود از بین می رود. این در حدود نیمی از زنانی که آن را تجربه می کنند اتفاق می افتد.

     

    مقالات پیشنهادی :

    سونوگرافی واژینال در تهران

    سونوگرافی غربالگری دوم

    سونوگرافی غربالگری اول

    سونوگرافی بارداری

    1. درد دیواره قفسه سینه

    درد دیواره قفسه سینه ممکن است به نظر برسد که از سینه می آید، اما در واقع از جای دیگری می آید.

    می تواند دلایل مختلفی داشته باشد، مانند کشیدن عضله در قفسه سینه.

     

    1. تشخیص درد سینه

    پزشک عمومی سینه‌های شما را معاینه می‌کند و تاریخچه‌ای از نوع درد و تعداد دفعات بروز آن می‌گیرد.

    برای بررسی مدت زمان درد، شدت درد یا اینکه آیا درد با پریودهای شما مرتبط است، ممکن است پزشک از شما بخواهد که یک نمودار درد ساده را پر کنید.

    اگر پزشک عمومی شما فکر می کند که ممکن است درد غیر چرخه ای سینه یا درد دیواره قفسه سینه داشته باشید، ممکن است از شما بخواهد که در طول معاینه به جلو خم شوید. این به آنها کمک می کند تا ارزیابی کنند که آیا درد داخل سینه شما یا در دیواره قفسه سینه است.

    پزشک عمومی شما ممکن است شما را به یک کلینیک پستان ارجاع دهد که در آنجا توسط پزشکان متخصص یا پرستاران برای ارزیابی دقیق تر ویزیت خواهید شد.

     

    1. درمان درد سینه

    گزینه‌های درمان دردهای چرخه‌ای و غیر چرخه‌ای اغلب یکسان هستند، اگرچه درمان دردهای غیر چرخه‌ای همیشه آسان نیست.

     g/درد پستان

    تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی

    رژیم غذایی

    پزشک عمومی شما ممکن است مواردی را پیشنهاد کند که می توانید امتحان کنید که ممکن است به کاهش درد کمک کند، اما شواهد محدودی برای نشان دادن این کار وجود دارد. این شامل:

    خوردن یک رژیم غذایی کم چرب

    افزایش مقدار فیبر مصرفی

    کاهش کافئین و الکل

    سوتین مناسب

    پوشیدن یک سوتین حمایتی و مناسب در طول روز، در طول هر گونه فعالیت بدنی و در شب می تواند مفید باشد.

     

    آرامش بخش و درمان های مکمل

    برخی از زنان درمان آرام‌سازی را برای کاهش علائم درد سینه‌شان مفید می‌دانند، مانند سی‌دی‌ها یا اپلیکیشن‌های آرام‌سازی یا سایر درمان‌های مکمل مانند طب سوزنی و رایحه‌درمانی.

     

    پیشگیری از بارداری

    اگر درد شما با شروع مصرف قرص های ضد بارداری شروع شد، تغییر به یک قرص دیگر ممکن است کمک کننده باشد.

     

    HRT

    اگر درد شما هنگام مصرف HRT شروع یا افزایش یافت و پس از مدت کوتاهی برطرف نشد، به پزشک عمومی خود اطلاع دهید.

     

    روغن گل مغربی یا گل ستاره

    شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد داشتن سطوح پایین اسید چرب ضروری به نام GLA می‌تواند به درد سینه‌ای کمک کند. با این حال، تحقیقات نشان داده است که مصرف GLA اضافی همیشه به درد کمک نمی کند. با وجود این، پزشک عمومی شما ممکن است به شما پیشنهاد کند که روغن گل مغربی یا گل ستاره (که حاوی GLA هستند) را امتحان کنید، زیرا برخی از زنان دریافته اند که به آنها کمک می کند تا به طور کلی احساس بهتری داشته باشند. پزشک عمومی به شما خواهد گفت که چه مقدار و برای چه مدت مصرف کنید.

    روغن گل مغربی معمولاً عوارض جانبی ایجاد نمی کند، اما برخی از افراد ممکن است احساس بیماری، ناراحتی معده یا سردرد داشته باشند. اگر باردار هستید یا در تلاش برای باردار شدن هستید بهتر است آن را مصرف نکنید. معمولاً به افراد مبتلا به صرع توصیه می شود که از روغن گل پامچال یا گل ستاره استفاده نکنند.

     

    مسکن درد

    تحقیقات نشان داده است که تسکین درد ضد التهابی غیر استروئیدی، مانند ایبوپروفن، می تواند به درد سینه، به ویژه دردهای غیر چرخه ای کمک کند.

    این نوع تسکین درد را می توان مستقیماً به صورت ژل روی ناحیه آسیب دیده اعمال کرد.

    قبل از استفاده از این نوع تسکین درد، باید مورد ارزیابی قرار بگیرید و در مورد دوز صحیح، مدت زمان مصرف آن و هرگونه عوارض جانبی احتمالی، به خصوص اگر آسم، زخم معده یا هر مشکلی مرتبط با کلیه دارید، از پزشک خود مشاوره بگیرید. .

    پاراستامول همچنین می تواند در تسکین درد سینه، چه با یا بدون تسکین درد ضد التهابی، مفید باشد.

     

    داروهای هورمونی

    اگر درد شما شدید، طولانی مدت است و با هیچ یک از گزینه های ذکر شده بهبود نیافته است، ممکن است پزشک بخواهد یک داروی سرکوب کننده هورمون به شما بدهد.

     

    داروهایی که بیشتر برای درمان درد سینه استفاده می شوند عبارتند از:

    دانازول

    تاموکسیفن: برای درمان درد سینه مجوز ندارد و معمولا برای درمان سرطان سینه استفاده می شود، اما تحقیقات نشان داده است که در درمان درد سینه دوره ای نیز موثر است، بنابراین گاهی اوقات برای این مورد استفاده می شود.

    این داروها دارای عوارض جانبی هستند، بنابراین تنها پس از بحث در مورد فواید و خطرات احتمالی توصیه می شود.

    اگر یکی از این داروها برای شما تجویز شده است، متخصص به شما خواهد گفت که چه دوزی و برای چه مدت مصرف کنید.

    شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد زنان جوان‌تر ممکن است از یک دوره درمانی کوتاه بهره ببرند، که در صورت لزوم می‌توان آن را تکرار کرد، در حالی که زنان مسن‌تر که در نزدیکی یائسگی هستند یا در حال گذراندن آن هستند، ممکن است از دوره طولانی‌تری از درمان بهره ببرند.

     

    مقالات پیشنهادی :

    سونوگرافی شبانه روزی

    عکس رنگی رحم

    اکوی قلب جنین

    سونوگرافی سه بعدی رحم

    1. مقابله با درد سینه

    درد سینه می تواند بسیار آزاردهنده باشد و بسیاری از زنان نگران این هستند که ممکن است سرطان سینه داشته باشند. در بیشتر موارد درد سینه نتیجه تغییرات طبیعی در سینه ها خواهد بود.

    حتی اگر ممکن است از اینکه درد سینه‌تان طبیعی است و سرطان سینه ندارید، مطمئن باشید، درد اغلب باقی می‌ماند. این می تواند ناراحت کننده باشد، به خصوص اگر متخصص شما نتواند علت دقیق درد سینه را به شما بگوید.

    زنانی که تحت تاثیر درد سینه قرار گرفته اند ممکن است احساسات مختلفی از جمله ترس، ناامیدی یا درماندگی را احساس کنند.

    داشتن درد شدید و طولانی مدت در پستان گاهی اوقات می تواند بر فعالیت های روزانه زن تأثیر بگذارد که ممکن است باعث اضطراب و برای برخی افسردگی شود. با این حال، این مورد برای اکثر زنان صادق نیست و درد آنها قابل درمان یا مدیریت است.

    معمولا داشتن درد سینه خطر مبتلا شدن به سرطان سینه را افزایش نمی دهد. با این حال، همچنان مهم است که از سینه آگاه باشید و اگر درد افزایش یافت یا تغییر کرد، یا متوجه هر تغییر دیگری در سینه خود شدید، به پزشک عمومی خود مراجعه کنید.

    تومور سینه یکی از انواع تومورهایی است که در سینه یافت می شود و اغلب زنان را مورد حمله قرار می دهد. بر اساس گزارشی ، فیبروآدنوما مامایی معمولا در دختران نوجوان، یعنی در سنین 21-25 سالگی رخ می دهد. کمتر از 5 درصد از مامای فیبروآدنوما در سنین بالای 50 سال رخ می دهد و شیوع آن بیش از 29 درصد از زنان مبتلا به فیبروآدنوم مامایی در جهان است.

    ما می دانیم که عوامل خطر متعددی در خطر کلی سرطان سینه افراد نقش دارند و از طریق تحقیق، ما به طور بالقوه موارد بیشتری را کشف خواهیم کرد.

    یک عامل خطر چیزی است که احتمال ابتلای فرد به بیماری مانند سرطان سینه را افزایش می دهد. داشتن یک عامل خطر سرطان سینه - یا چندین مورد از آنها - تضمین نمی کند که در طول زندگی شما تشخیص داده شود: برخی از افراد با چندین عامل خطر هرگز سرطان سینه را تجربه نمی کنند و برخی دیگر که هیچ فاکتور خطر شناخته شده ای ندارند هر روز به این بیماری مبتلا می شوند.

    برخی از عوامل خطر سرطان سینه کاملاً خارج از کنترل شما هستند و قابل تغییر نیستند. دیگران، به ویژه آنهایی که با انتخاب های خاص سبک زندگی مرتبط هستند، می توانند. هیچ راهی برای پیشگیری کامل از سرطان سینه تنها از طریق انتخاب سبک زندگی وجود ندارد، و متأسفانه، افراد می‌توانند هر کاری را «درست» در مورد عوامل خطر قابل کنترل انجام دهند و هنوز هم تشخیص داده شوند. اما ممکن است بتوانید با انتخاب های سالم خاص، خطر ابتلا به سرطان سینه را کاهش دهید.

    S/درد پستان

    تب به دلیل التهاب، آبسه سینه در دوران شیردهی

    ماستیت التهاب بافت پستان است که منجر به درد، تورم، گرما، قرمزی سینه، تب و لرز می شود. ورم پستان در دوران شیردهی باعث می شود مادر احساس خستگی کند، مراقبت از نوزاد را دشوار می کند، به خصوص که می توانند علت از شیر گرفتن زودهنگام کودک باشند. اما ادامه شیردهی، حتی در زمانی که آنتی بیوتیک مصرف می کنید، برای شما و کودکتان بهتر است.

     

    علل ورم پستان در دوران شیردهی

    سینه از چندین غده و مجرای تشکیل شده است که به نوک پستان و ناحیه رنگی اطراف آن که به آن هاله معروف است منتهی می شود. مجاری شیر مانند پره های چرخ از نوک پستان به بافت زیرین سینه امتداد می یابد. در زیر هاله ها مجاری شیر قرار دارند. این لوله ها در دوران شیردهی پس از زایمان از شیر پر می شود. هنگامی که دختران به بلوغ می رسند، تغییرات هورمونی باعث رشد مجاری شیر و افزایش میزان چربی انباشته شده در بافت سینه می شود. غدد تولید کننده شیر (غدد پستانی) توسط مجاری شیری به سطح پستان متصل می شوند که می توانند تا ناحیه زیر بغل گسترش یابند.

    ماستیت عفونت بافت پستان است که اغلب در دوران شیردهی رخ می دهد. ورم پستان می تواند ناشی از باکتری ها باشد که معمولا از دهان نوزاد وارد مجاری شیر می شود و از طریق شکافی در نوک پستان وارد می شود.

    عفونت سینه بیشتر یک تا سه ماه پس از زایمان اتفاق می افتد، اما ممکن است در زنانی که زایمان نکرده اند و در زنان پس از یائسگی رخ دهد. سایر علل عفونت عبارتند از ورم پستان مزمن و نوع نادر سرطان به نام سرطان سینه التهابی.

    در زنان سالم، ورم پستان نادر است. با این حال، زنان مبتلا به دیابت، بیماری مزمن، ایدز یا سیستم ایمنی ضعیف ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به ورم پستان باشند. حدود 1 تا 3 درصد از مادران شیرده به ورم پستان مبتلا می شوند. پر شدن سینه و شیردهی ناقص می تواند به ماستیت کمک کند و علائم ورم پستان را بدتر کند.

    ورم پستان مزمن در زنانی که شیردهی نمی‌کنند رخ می‌دهد. در زنان یائسه، عفونت سینه ممکن است با التهاب مزمن مجاری زیر نوک پستان مرتبط باشد. تغییرات هورمونی در بدن می تواند باعث انسداد مجاری شیر به دلیل سلول های مرده و باقی مانده های پوست شود. این مجاری مسدود شده سینه ها را مستعد ابتلا به عفونت های باکتریایی می کند. عفونت ها پس از درمان آنتی بیوتیکی عود می کنند.

     

    سرطان پستان

    سرطان سینه یکی از شایع‌ترین سرطان‌ها در زنان باردار و دومین سرطان بعد از سرطان ریه است. تقریبا 30 درصد از سرطان ها در زنان سرطان سینه است. سرطان سینه شامل رشد غیرقابل کنترل بافت های سینه است. معمولاً از طریق غدد لنفاوی به بدن سرایت می کند. غدد لنفاوی پستانی، غدد لنفاوی زیر بغل، غدد لنفاوی ترقوه، غدد لنفاوی گردنی و غیره مسئول گسترش تومور هستند. افزایش استروژن بزرگترین عامل خطر برای سرطان سینه است.

     

    خطرات سرطان سینه

    غربالگری سرطان سینه باید در موارد زیر انجام شود:

    قاعدگی زودرس – اوج طبیعی قاعدگی 13-11 سال است که قاعدگی زودتر از آن سن به عنوان یک خطر محسوب می شود.

    یائسگی دیررس – سرطان سینه با سطوح بالای استروژن همراه است. یائسگی دیررس به معنای استروژن بیشتر است. بنابراین زنان را مستعد ابتلا به سرطان سینه می کند

    دیر تولد - اگر بالای 35 سال دارید و باردار هستید. خطر ابتلا به سرطان مرتبط با شما و همچنین نوزادتان را افزایش می دهد.

    هرگز با شیر مادر تغذیه نشده باشند - تحقیقات نشان داده است که زنانی که هرگز با شیر مادر تغذیه نکرده اند، شانس بیشتری برای ابتلا به سرطان سینه دارند تا زنانی که از شیر مادر تغذیه می کنند.

    ترشحات غیر از شیر از نوک پستان – اگر ترشحات دیگری غیر از شیر مانند چرک، خون، مایعات و غیره وجود داشته باشد، باید فوراً مورد توجه قرار گیرد.

    قرص های ضد بارداری خوراکی ترکیبی – قرص های ضد بارداری خوراکی ترکیبی نسبت به قرص های فقط پروژسترون خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهند. از آنجا که داروهای ضد بارداری ترکیبی دارای استروژن همراه با پروژسترون هستند.

    درمان جایگزینی استروژن – درمان جایگزینی استروژن ، استروژن بدن را افزایش می دهد و در نتیجه زنان را مستعد ابتلا به سرطان سینه می کند.

    سابقه خانوادگی سرطان سینه – سرطان سینه با جهش های ژنتیکی نیز مرتبط است. سابقه سرطان پستان در بستگان درجه یک به معنای خطر در بیمار نیز خواهد بود.

    سرطان قبلی: هرگونه سرطان آندومتر، رحم یا تخمدان خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهد.

     

    ماموگرافی

    معاینه پستان با دوز کم پرتو به عنوان ماموگرافی شناخته می شود و نتیجه آن به عنوان ماموگرافی شناخته می شود. ماموگرافی موثرترین روش غربالگری برای تشخیص سرطان پستان غیر قابل لمس و کم تهاجمی است. اگرچه دارای نرخ منفی کاذب 10-15٪ است، اما ایمن ترین و موثرترین روش غربالگری است. در دوران بارداری سینه ها متورم و سفت می شوند. توده ها ممکن است تحت تأثیر هورمون ها وجود داشته باشند. از این رو تشخیص با معاینه پستان و معاینه بالینی پستان بسیار دشوار می شود.

     I/درد پستان

    ویژگی های مشخصه سرطان سینه در ماموگرافی

    ماموگرافی عمدتاً با معاینه پستان و معاینه بالینی همراه است. اما در دوران بارداری حتی یک شک کوچک در صورت وجود با ماموگرافی برطرف می شود. از آنجایی که ماموگرافی شامل پرتوهای بسیار کم است، در دوران بارداری بی خطر تلقی می شود. نباید به تعویق بیفتد زیرا در صورت تاخیر احتمال گسترش سرطان وجود دارد. در صورتی که موارد زیر در ماموگرافی یافت شود بیوپسی انجام می شود:

    تراکم بافت نامتقارن - سینه اندام هایی پر از بافت های چربی و مجاری هستند. تراکم بافت مانند توده چربی است. عدم تقارن ممکن است در بارداری یا در صورت وجود هرگونه عدم تعادل هورمونی مشاهده شود. بنابراین آزمایشات دیگری برای تأیید تشخیص مورد نیاز است. 

    وجود توده - وجود توده در پستان برای تومورهای بدخیم ضروری نیست. ممکن است یک توده خوش خیم باشد، اما انجام ماموگرافی یک راه عالی برای تسکین خواهد بود.

     

    موارد احتیاط در انجام ماموگرافی

    هنگام برنامه ریزی برای ماموگرافی، اقدامات احتیاطی زیر باید انجام شود

    شرح حال دقیق بدهید - پزشک به سابقه خانوادگی دقیق شما، سابقه هر بیماری قبلی نیاز دارد. این به آنها کمک می کند تا به تشخیص مناسب برسند.

    در صورت شیردهی یا بارداری به پزشک خود اطلاع دهید – اگر باردار هستید، پزشک در حین انجام ماموگرافی مراقبت بیشتری خواهد کرد.

    در حالی که هیچ چیزی را روی سینه نمالید، استفاده از لوسیون، روغن یا پودر روی سینه باعث ایجاد مانع در هنگام تست می شود. نتیجه منفی کاذب خواهد داشت. بنابراین هیچ کاری را به این صورت انجام ندهید.

    یک محافظ سربی روی شکم خود قرار دهید - اگر باردار هستید، پزشک همیشه یک محافظ سربی روی شکم شما قرار می دهد.

    اینها نکاتی در مورد ماموگرافی در دوران بارداری بود. از آنجایی که وجود غدد لنفاوی در ناحیه قفسه سینه زیاد است، خطر ابتلا به سرطان سینه زیاد است. از این رو تشخیص آن در اسرع وقت بسیار مهم است. اگر زود تشخیص داده شود، می توان با جراحی یا حتی شیمی درمانی زندگی را نجات داد. اگر سوال یا عامل خطری دارید با پزشک خود صحبت کنید. آنها به درستی شما را راهنمایی می کنند و هر کاری که ممکن است برای حفظ امنیت شما و کودکتان انجام می دهند. مخفی نگه داشتن سابقه خود از پزشک، ممکن است برای زندگی شما مشکل ایجاد کند.

     

    عوامل خطر اصلی سرطان سینه که نمی توانید آنها را کنترل کنید:

    سن: خطر ابتلا به سرطان سینه با افزایش سن افزایش می‌یابد و اکثر افراد مبتلا بالای 50 سال سن دارند.

    جنسیت در بدو تولد: اگرچه مردان را می توان به سرطان سینه تشخیص داد و از هر 1000 یک نفر به سرطان سینه مبتلا می شود، اما این بیماری به طور عمده بر افرادی که زن متولد می شوند تأثیر می گذارد.

    جهش‌های ژنی ارثی: برخی جهش‌های ژنتیکی مانند BRCA1، BRCA2، PALB2، CHEK2 و غیره می‌توانند خطر ابتلا به سرطان سینه را به درجات مختلف افزایش دهند. برای مثال، فردی که دارای جهش BRCA1 است، تا 72 درصد احتمال دارد که سرطان سینه تشخیص داده شود (در مقایسه با خطر متوسط 13 درصدی زنان).

    نژاد و قومیت: بر اساس میزان بروز فعلی، احتمال ابتلای زنان سیاه‌پوست و سفیدپوست به سرطان پستان بیشتر است.

    سابقه خانوادگی: داشتن بستگان درجه اول و دوم در هر دو طرف خانواده که به سرطان سینه مبتلا شده اند، می تواند خطر ابتلا را افزایش دهد.

    سابقه شخصی: تجربه قبلی با DCIS، سرطان تهاجمی پستان یا سرطان دیگری می تواند شانس تشخیص را با تشخیص جدید و متفاوت افزایش دهد. پرتودرمانی، به‌ویژه زمانی که به کودکان، نوجوانان و جوانان مبتلا به سرطان داده می‌شود، می‌تواند خطر تشخیص دوم را نیز در فرد افزایش دهد.

    تراکم سینه: تحقیقات نشان داده است که تراکم سینه (غده‌دارتر و فیبری‌تر از بافت چربی) خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهد - تا حدی به این دلیل که غربالگری سینه‌های متراکم دشوارتر است (ببینید که چگونه BCRF قصد دارد غربالگری را بهبود بخشد). هرچه سینه‌های فرد متراکم‌تر باشد، این خطر بیشتر است: زنان با تراکم سینه‌های بیش از 75 درصد، چهار تا شش برابر بیشتر در معرض خطر هستند و تحقیقات BCRF نشان داده است که ممکن است بین تراکم سینه و سابقه خانوادگی ارتباط وجود داشته باشد.

    سن در اولین دوره قاعدگی: دخترانی که قبل از 12 سالگی پریود می شوند در معرض خطر کمی بالاتر ابتلا به سرطان سینه در اواخر زندگی هستند، احتمالاً به این دلیل که برای مدت طولانی تری در معرض استروژن و پروژسترون بوده اند.

    سن شروع یائسگی: به طور مشابه، زنانی که دیرتر یا بعد از 55 سالگی یائسگی را شروع می‌کنند، احتمالاً به دلیل قرار گرفتن طولانی‌تر در معرض هورمون‌ها، کمی بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه هستند.

    شرایط خوش خیم پستان: برخی از شرایط غیر سرطانی پستان از جمله فیبروآدنوم، کیست، هیپرپلازی، پاپیلوما و کارسینوم لوبولار در محل (LCIS) نیز می توانند خطر را افزایش دهند.

     

    مقالات پیشنهادی : 

    بخش تخصصی تصویربرداری جراحی و ارولوژی

    بخش تخصصی بیوپسی

    بخش تخصصی تصویر برداری اطفال و نوزادان

    عوامل خطر اصلی سرطان سینه که می توانید آنها را کنترل کنید:

    وزن: مطالعات نشان داده اند که اضافه وزن و چاقی - در دوران کودکی، نوجوانی و بعد از یائسگی - می تواند خطر ابتلا به سرطان سینه را در سنین بالاتر در زنان افزایش دهد. تحقیقات همچنین نشان داده است که کاهش وزن یا اجتناب از افزایش وزن در آینده می تواند خطر را کاهش دهد. نشان داده شده است که ورزش نه تنها به کاهش وزن یا حفظ وزن سالم کمک می کند، بلکه به طور بالقوه خطر ابتلا به سرطان سینه را کاهش می دهد.

    مصرف الکل: مصرف الکل با تشخیص سرطان و مرگ و میر مرتبط است. حتی مصرف متوسط - یک نوشیدنی در روز برای زنان و حداکثر دو نوشیدنی در روز برای مردان - با خطر بالاتر ابتلا به سرطان سینه و به ویژه بیماری گیرنده هورمونی مثبت مرتبط است. خطر ابتلا به سرطان سینه در زنانی که بیشتر الکل می‌نوشند - بین دو تا سه نوشابه در روز مصرف می‌کنند - نسبت به زنانی که الکل مصرف نمی‌کنند.

    سیگار کشیدن: هیچ اتفاق نظری وجود ندارد که سیگار کشیدن خطر ابتلا به سرطان سینه را به طور خاص مانند سرطان های ریه و سایر سرطان ها افزایش می دهد، اما طبق گفته اداره کل جراحان شواهدی مبنی بر ارتباط بین سیگار کشیدن و سرطان سینه "موضوع است اما کافی نیست".

    زمان بارداری: تصمیم گیری در مورد زمان بارداری و اینکه آیا اصلاً بچه دار شویم بسیار شخصی است و هیچ پاسخ درست و غلطی وجود ندارد. در حالی که زایمان دیرتر (بعد از 30 سالگی) یا بچه دار نشدن هر دو می تواند خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهد، همچنین مهم است که عوامل مختلفی بر این انتخاب ها تأثیر بگذارند.

    شیردهی: شیردهی ممکن است یک مزیت محافظتی کوچک داشته باشد: به ازای هر 12 ماه شیردهی یک زن، خطر نسبی سرطان سینه حدود 4 درصد کاهش می یابد.

    استفاده از هورمون: هورمون درمانی یائسگی (MHT) خطر ابتلا به سرطان سینه کاربران را (به ویژه برای تومورهای HR مثبت) به درجات متفاوتی بسته به سال‌های استفاده و اینکه آیا MHT فقط دارای استروژن است یا ترکیبی از استروژن و پروژسترون، افزایش می‌دهد. برای مثال، زنی که به مدت 5 تا 14 سال استروژن و پروژسترون MHT مصرف می کند، در مقایسه با زنی که از MHT استفاده نمی کند، دو برابر خطر ابتلا به سرطان سینه دارد. در مقایسه، زنی که MHT فقط استروژن را برای مدت زمان مشابه مصرف می‌کند، در مقایسه با افرادی که از آنها استفاده نمی‌کنند، خطر کمتری دارد - اما توجه به این نکته مهم است که تنها زنانی که هیسترکتومی انجام داده‌اند، می‌توانند MHT فقط استروژن مصرف کنند.

    داروهای ضد بارداری خوراکی مبتنی بر هورمون ممکن است کمی خطر را افزایش دهند، اما برخی مطالعات هیچ ارتباطی را نشان نداده اند و برای بسیاری از زنان، مزایای پیشگیری از بارداری بسیار بیشتر از خطر است.

    بیماری های شایع پستان

    فیبروز کیستیک سینه

    فیبروز کیستیک سینه یک ضایعه خوش خیم شایع در زنان است که اغلب به دلیل اختلالات هورمونی زنانه ایجاد می شود. این بیماری در زنان 30-50 ساله شایع است. بارزترین ویژگی توده های نرم قابل لمس است، مرزهای نامشخصی که در نیمه دوم چرخه قاعدگی، در نیمه بیرونی سینه یا احتمالاً هر دو سینه ظاهر می شوند.

    این یک ضایعه منتشر است که شامل بسیاری از ناهنجاری های هماهنگ از جمله عوامل اصلی مانند:

    مجاری شیر تکثیر می‌شوند و کیست‌ها را تشکیل می‌دهند. به دلیل گشاد شدن بخش‌های کم و بیش مجاری و ترشحات سروزی، تعداد و اندازه این کیست‌ها در موارد مختلف متفاوت است. هیپرپلازی سگمنتال به عنوان هیپرپلازی سگمنتال و آدنوکارسینوم اسکلروزان نیز شناخته می شود. استرومای فیبری ضایعات پرولیفراتیو شامل تکثیر سلول های اپیتلیال، آدنوکارسینوم اسکلروزان و پاپیلوما خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهند ضایعات تکثیری مرتبط با دیسپلازی خطر ابتلا به سرطان سینه را 4 تا 5 برابر افزایش می دهند.

     

    فیبروم پستان

    سرطان سینه فیبروکیستیک زمانی اتفاق می‌افتد که تومور از بافت همبند بین لوبول‌های دارای غلاف ایجاد می‌شود، می‌تواند در یک یا هر دو پستان رخ دهد و معمولاً قبل از سن 35 سالگی رخ می‌دهد. به چرخه قاعدگی؛ اندازه حدود 2 - 3 سانتی متر متغیر است. معمولاً فقط یک تومور وجود دارد، گاهی اوقات تومورهای متعددی وجود دارد و در طول زمان متوالی ظاهر می شوند.

    تشخیص قطعی با سونوگرافی و سیتولوژی آسپیراسیون با سوزن ظریف برای رد بدخیمی انجام می شود. درمان باید قبل از 35 سالگی انجام شود و هر 6 ماه یکبار پیگیری شود. جراحی زمانی که فیبروآدنوم بزرگ است و به سرعت در حال رشد است. بعد از 35 سالگی، جراحی برای برداشتن تومور و انجام معاینه هیستوپاتولوژیک برای تایید.

     

    آبسه سینه

    آبسه پستان به عنوان وضعیتی در پستان تعریف می شود که در آن کیست کیسه مانند با چرک پر شده و توسط بافت التهابی احاطه شده است. آبسه پستان اغلب از عوارض ماستیت، التهاب و عفونت بافت پستان است. آبسه پستان یک بیماری نسبتاً شایع است که بیشتر در زنان شیرده شایع است، زیرا شیر مادر می تواند باعث ایجاد ترک در نوک پستان شود تا باکتری ها به راحتی وارد شوند. در مرحله آخر، توده التهابی ممکن است چرک موضعی را به توده ای دردناک تبدیل کند و گاهی اوقات به طور خود به خود توده چرک را ترکاند. آبسه پستان بیشتر در اثر عفونت باکتریایی ایجاد می شود.

    آبسه پستان زمانی در عمق غده پستانی ظاهر می شود که غده پستانی ملتهب تشخیص داده نشود، و به موقع و به درستی درمان نشود. زنان باردار پس از زایمان و شیردهی اغلب به ورم پستان مبتلا می شوند زیرا در این مدت غدد شیر رشد می کنند، اگر نوک سینه را به خوبی تمیز نکنند مستعد عفونت می شوند. از عفونت نوک پستان، باکتری وارد مجرای پستانی می شود و باعث ورم پستان می شود. اگر به موقع تشخیص داده شود و درمان شود، التهاب را می توان کاهش داد و به طور کامل درمان کرد. اگر دیر درمان شود، جایی که عفونت باعث ایجاد آبسه می شود، درمان دشوارتر خواهد شد. اغلب آبسه سینه در افراد بعد از زایمان و در دوران شیردهی شایع است، زمانی که مادر به نوزاد شیر می دهد، شیر باقیمانده باعث التهاب مجاری شیر می شود، اگر به موقع درمان نشود باعث آبسه سینه می شود. آبسه سینه همچنین می تواند در زنانی که اضافه وزن دارند، سینه های بزرگ دارند یا بهداشت شخصی ضعیفی دارند نیز رخ دهد. در صورت وجود علائم ورم پستان یا آبسه پستان، لازم است برای تشخیص قطعی و درمان فعال به پزشک مراجعه شود تا بر سلامت مادر و جنین تأثیری نگذارد.

     

    سرطان پستان

    سرطان سینه یک تومور بدخیم سینه است. بیشتر سرطان‌های سینه در مجاری شیر ایجاد می‌شوند و درصد کمی در کیسه‌ها یا لوبول‌های شیر ایجاد می‌شوند. سرطان سینه، اگر دیر تشخیص داده شود و درمان شود، ممکن است به استخوان ها و سایر اندام ها متاستاز داده باشد و درد افزایش یابد.

     

    علائم هشدار دهنده سرطان سینه

    تورم یا توده، غدد لنفاوی زیر بغل تغییر نوک پستان شکل غیر معمول سینه درد قفسه سینه قرمز و متورم سینه خارش در پستان سرطان سینه یک بیماری احتمالی در هر زنی است. از نظر ذهنی، صرف نظر از سلامتی و علائم غیرطبیعی روی بدن، با این بیماری شیطانی خود را می کشی. به جای مراجعه به بیمارستان در صورت بروز علائم جدید، بهتر است زنان غربالگری سرطان سینه را انجام دهند و سلامت خود را بررسی کنند.

     

    تغییر فیبروکیستیک غده پستانی چیست؟

    تغییر فیبروکیستیک سینه که به آن فیبروز کیستیک نیز می گویند، یک بیماری خوش خیم است که ساختار بافتی غده پستانی را تغییر می دهد که می تواند باعث از بین رفتن زیبایی، درد و ناراحتی بیمار شود. برای تشخیص دقیق، بیمار باید تعدادی از آزمایشات عمیق را انجام دهد.

    تغییرات فیبروکیستیک در زنان شایع است و بیش از 50 درصد از زنان مبتلا به بیماری های غدد پستانی را تشکیل می دهد. ویژگی بالینی تغییر در بافت فیبروآدنوماتوز پستان است که سرطانی نیست که طبیعی تلقی می شود.

    این بیماری در سن 40 سالگی تا قبل از یائسگی، به ندرت در سنین زیر 20 سال و پس از یائسگی شایع است. علت این بیماری عوامل موثر بر سطح استروژن است که باعث رشد و تکثیر بافت پستان و ایجاد بیماری فیبروکیستیک می شود.

    مکانیسمی که باعث ایجاد تغییرات در فیبرهای غدد پستانی می شود به شرح زیر است: سطح استروژن با شروع بلوغ بر رشد بافت پستانی تأثیر می گذارد. بعد از اینکه غده پستانی به طور پایدار رشد کرد، استروژن همچنان اثر خاصی دارد و باعث می شود غده پستانی تکثیر شوند. به خصوص برای زنانی که در دوره باروری هستند، تغییرات در سطح استروژن اغلب رخ می دهد. افزایش سطح استروژن، سلول‌های غده پستانی تکثیر می‌شوند، با شروع قاعدگی، تکثیر متوقف می‌شود، سلول‌های در حال تکثیر ناگهان متوقف می‌شوند، پیچ خورده و باعث ایجاد تومورها و توده‌ها می‌شوند.

     

    تغییرات در سینه فیبروکیستیک به 3 نوع تقسیم می شود

    شکل کیستیک: این شایع ترین شکل بیماری است که حاوی مایع درون آن است، پوسته کیستیک معمولاً نازک است. فیبرومورفوزیس: نادر، به صورت لکه ها یا توده های جامد، به اندازه تا چند سانتی متر، محدودیت های ناشناخته، معمولاً در 1⁄4 بالای سینه، درد خفیف قبل از هر دوره قاعدگی ظاهر می شود. هیپرپلازی اپیتلیال: به صورت پلاک یا توده جامد (غیر مایع)، با مرزهای نامشخص، متراکم تر از غده پستانی اطراف، در هنگام فشار دادن دردناک تر ظاهر می شود.

     

    آیا تعویض فیبر پوشاننده غده پستانی خطرناک است؟

    تومور خوش خیم سینه خطری برای بیمار ندارد، اما پدیده تومور خوش خیم سینه می تواند باعث ناراحتی های زیادی مانند درد سینه، حساس شدن سینه ها، تورم سینه ها به خصوص قبل از قاعدگی شود.

    بیماران نباید در مورد تومورهای خوش خیم پستان ذهنی داشته باشند زیرا هنوز هم می توانند به تومورهای بدخیم تبدیل شوند، بنابراین باید به خودآزمایی و بررسی دوره ای سرطان سینه (در صورت وجود) ادامه دهند.

     

    چه زمانی باید آسپیراسیون با سوزن ظریف انجام شود؟

    در صورت وجود علائم زیر، آسپیراسیون با سوزن ظریف را انجام دهید:

    توده های پستان تازه کشف شده درد دردناک، مکرر یا بدتر سینه پس از پایان قاعدگی افزایش اندازه توده های از قبل وجود دارد علاوه بر این، برای تشخیص دقیق انجام آزمایش ها و سایر روش ها مانند سونوگرافی، ماموگرافی، بیوپسی از مغز ضروری است.

     

    برای تشخیص تغییرات در غده فیبروکیستیک چه باید کرد؟

    معاینه و معاینه دوره ای پستان: به تشخیص زودهنگام تظاهرات غیر طبیعی بیماری فیبروکیستیک، سرطان سینه برای مناسب ترین درمان کمک می کند. زیاد نگران نباشید زیرا این تغییر بیشتر خوش خیم است. از رژیم غذایی علمی تر استفاده کنید: سبزیجات سبز، میوه ها، ویتامین ها را افزایش دهید، چربی حیوانی را محدود کنید، حیوانات تندرو و... در ترکیب با حرکت علمی به گردش خون بهتر کمک می کند و تشکیل تومورها و توده ها را کاهش می دهد.

    علت فیبروم سینه چیست؟

    فیبروم های سینه که به عنوان کیست های ساده سینه نیز شناخته می شوند، کیسه هایی پر از مایع هستند که می توانند در داخل سینه ها ایجاد شوند. این کیست ها می توانند به صورت توده های بیضی یا گرد با لبه های مشخص ظاهر شوند و بیشتر شبیه انگور هستند و می توانند اندازه های مختلفی داشته باشند. فیبروم ها معمولاً غیر سرطانی هستند و به ندرت نیاز به درمان دارند.

    فیبروم سینه اغلب در زنانی که هنوز به یائسگی نرسیده اند رخ می دهد، اگرچه ممکن است برای زنان در هر سنی اتفاق بیفتد. علاوه بر توده سینه، علائم ممکن است شامل ترشحات شفاف یا زرد نوک پستان، حساس شدن سینه ها، و افزایش اندازه و حساسیت توده قبل از قاعدگی باشد. فیبروم سینه خطر مبتلا شدن به سرطان سینه را زیاد نمی کند.

    علت دقیق فیبروم سینه مشخص نیست. تغییرات بافت پستان در نتیجه هورمون هایی است که در تخمدان ها ساخته می شود. زنانی که از فیبروم سینه رنج می برند ممکن است به این هورمون ها حساس تر باشند. علائم معمولا قبل از دوره قاعدگی بیشتر قابل توجه است و پس از پایان دوره کاهش می یابد.

    فیبروم سینه معمولاً با اندازه آنها تعریف می شود. میکروکیست‌ها فیبروم‌های سینه‌ای هستند که خیلی کوچک هستند و نمی‌توان آن‌ها را احساس کرد، اما می‌توانند در ماموگرافی ظاهر شوند. ماکروسیست ها را می توان احساس کرد و گاهی اوقات می توانند تا دو اینچ قطر رشد کنند. آنها به بافت سینه نزدیک فشار می آورند که باعث ناراحتی می شود.

     

    آیا آنها خطرناک هستند؟

    گاهی اوقات، کیست سینه ممکن است بزرگتر یا سفت تر از حد طبیعی احساس شود و ممکن است نگرانی هایی را در مورد سرطان سینه ایجاد کند. در این مورد، پزشک ممکن است سونوگرافی را توصیه کند. تصویر نشان می دهد که آیا توده کیسه ای پر از مایع است یا اینکه جامد است. در مورد دوم، پزشک ممکن است بیوپسی را برای رد سرطان تجویز کند.

    برخی از زنان گزارش کرده اند که علائم فیبروم سینه با ترک قهوه، چای و نوشابه های حاوی کافئین بهبود یافته است. بسیاری از زنان نیز با مصرف داروهای مسکن بدون نسخه یا گیاه پامچال تسکین می یابند.

     

    پیشگیری از سرطان سینه قبل از 40 سالگی

    زنان معمولاً قبل از 40 سالگی نیازی به غربالگری سرطان سینه مانند ماموگرافی ندارند. با این حال، چندین قدم پیشگیرانه وجود دارد که یک زن می تواند در سال های جوانی برای کاهش شانس ابتلا به سرطان سینه انجام دهد. تشخیص زودهنگام ضروری است. معاینات پستان در خانه، ورزش زیاد، محدود کردن الکل و سیگار، و برنامه ریزی منظم برای ملاقات با پزشک نقش مهمی در پیشگیری از سرطان سینه دارد.

     

    چرا غربالگری های پزشکی مهم هستند؟

    غربالگری های پزشکی برای پیشگیری از بیماری ضروری است. غربالگری‌ها می‌توانند علائمی را که پتانسیل بروز بیماری یا ابتلا به بیماری را در مراحل اولیه نشان می‌دهند، مشخص کند. ابتلا به یک بیماری در مراحل اولیه درمان و یافتن درمان را آسان تر می کند. غربالگری های پزشکی شامل معاینه فیزیکی و همچنین سن، جنس، عوامل محیطی و سابقه خانوادگی خواهد بود. پزشکی که نوع خاصی از آزمایش پزشکی را درخواست می کند به معنای وجود بیماری نیست. غربالگری های پزشکی بخش مهمی از مراقبت های پیشگیرانه است. اطلاعات اضافی مورد نیاز پس از غربالگری از طریق آزمایش تشخیصی جمع آوری خواهد شد.

     

    تغییر سبک زندگی برای کاهش خطر

    حتی برای زنانی که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان سینه هستند، تغییر سبک زندگی می تواند این خطر را کاهش دهد. یک رژیم غذایی سالم، ورزش و حفظ وزن سالم بخشی ضروری از پیشگیری است. اضافه وزن خطر مبتلا شدن به سرطان سینه را زیاد می کند. ورزش روزانه می تواند به فرد در حفظ وزن سالم کمک کند و در نتیجه احتمال ابتلا به سرطان سینه را کاهش دهد. استعمال دخانیات و مصرف زیاد الکل خطر را به خصوص در زنان یائسه افزایش می دهد. کاهش میزان مصرف الکل و ترک سیگار هم برای پیشگیری از سرطان و هم برای سلامت کل بدن مفید است.

     

    سایر عوامل خطر

    محدود کردن مقادیر هورمون درمانی و قرار گرفتن در معرض آلاینده های محیطی مانند اشعه به کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه کمک می کند. تصور می شود که شیردهی در پیشگیری از سرطان سینه نقش دارد و هر چه مدت زمان شیردهی طولانی تر باشد، تأثیر بهتری خواهد داشت. سابقه پزشکی خانوادگی و ژنتیک نیز نقش مهمی در احتمال ابتلا به سرطان دارند. خودآزمایی برای وجود توده ها، ویزیت های منظم به پزشک و ماموگرافی سالانه به یک زن کمک می کند تا سلامت کلی خود را حفظ کند.

     

    پیشگیری و محافظت کنید

    همه غربالگری های سرطان سینه یکسان نیستند و پزشک می تواند تمام جوانب مثبت و منفی آن را توضیح دهد. تشخیص زودهنگام بخش مهمی از پیشگیری است. تغییرات سبک زندگی مانند حفظ وزن سالم و محدود کردن قرار گرفتن در معرض آلاینده ها به حفظ سلامت بدن کمک می کند. خودآزمایی برای وجود توده ها، ویزیت های منظم به پزشک و ماموگرافی سالانه به یک زن کمک می کند تا سلامت کلی خود را حفظ کند. برای کمک به حفظ سلامتی، یک قرار ملاقات با پزشک متخصص زنان و زایمان ترتیب دهید.

    نحوه استفاده از سونوگرافی سه بعدی سینه برای بافت سینه متراکم

    ممکن است ماموگرافی برای غربالگری مناسب سرطان سینه در سینه های متراکم کافی نباشد. سونوگرافی سه بعدی سینه دقیق است و جزئیات بیشتری را برای درمان اضافه می کند.

     

    فناوری و نوآوری اولتراسوند

    مزایا و کاربردهای سونوگرافی سه بعدی، بهترین شیوه ها روابط با بیمار فناوری در حال ظهور

    برای زنانی که سینه های متراکم دارند، ماموگرافی ممکن است برای غربالگری مناسب سرطان سینه کافی نباشد. زمانی که سرطان سینه زود تشخیص داده شود، تقریباً همیشه قابل درمان هستند. با این حال، تشخیص سرطان های کوچک در مراحل اولیه در طول ماموگرافی دشوار است، به طوری که تقریباً یک مورد از هر دو سرطان در ماموگرافی استاندارد در زنان با بافت پستان بسیار متراکم نادیده گرفته می شود. سونوگرافی سه بعدی سینه یک گزینه راحت و کم هزینه برای غربالگری سرطان علاوه بر ماموگرافی برای بیماران پستان متراکم خواهد بود.

     

    خطر سرطان با بافت متراکم پستان

    در مورد غربالگری سینه سردرگمی زیادی وجود دارد – چه زمانی باید شروع شود، چه زمانی باید متوقف شود و هر چند وقت یکبار غربالگری انجام شود. عوامل ژنتیکی و سبک زندگی با هم ترکیب می شوند تا خطر کلی سرطان سینه را در زنان ایجاد کنند. در سال های اخیر، تحقیقات بر روی خطر مرتبط با داشتن سینه های متراکم متمرکز شده است.

    زنانی که سینه های متراکم دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه هستند، به طوری که بیش از 70 درصد سرطان های سینه در زنان با بافت سینه متراکم رخ می دهد. این ممکن است به این دلیل باشد که تراکم پستان می ‌تواند تشخیص سرطان را سخت ‌تر کند و احتمال تشخیص آن را در مراحل بعدی افزایش دهد. بافت متراکم سینه ممکن است غنی از هورمون باشد و احتمال رشد سرطان را افزایش دهد.

     

    سونوگرافی سه بعدی سینه تکمیلی برای غربالگری سرطان

    تشخیص سرطان در سینه های متراکم در ماموگرافی سخت است زیرا هم بافت سرطانی و هم بافت متراکم پستان به صورت نواحی سفید ظاهر می شوند. غربالگری های تکمیلی با MRI یک گزینه است، به ویژه برای زنان در معرض خطر. با این حال، این روش نیاز به تزریق ماده حاجب دارد و می تواند برای بیمار ناراحت کننده باشد. MRI همچنین دارای قیمت قابل توجهی بالاتر از هر دو ماموگرافی و سونوگرافی است.

    انجام سونوگرافی سه بعدی پستان، چه با دستگاه دستی و چه با فناوری سونوگرافی خودکار پستان، تشخیص سرطان بیشتری را با راحتی بیشتر و هزینه کمتر برای بیماران به همراه دارد. اضافه کردن یک غربالگری سونوگرافی سه بعدی پستان به ماموگرافی می تواند تشخیص دادن سرطان سینه را در بیماران تا حدود 35 درصد افزایش دهد. سونوگرافی به ویژه برای یافتن سرطان های کوچک، گره منفی و مهاجمی که ممکن است توسط ماموگرافی نادیده گرفته شوند مفید است.

     

    آماده شدن برای درمان بیشتر

    انجام دادن سونوگرافی پستان هم چنین می تواند جزئیات مهمی را برای آماده شدن جراحی یا دیگر درمان ها و نظارت ها ارائه دهد. تصویربرداری سه بعدی به پزشکان کمک می کند تا تومورها و بافت اطراف را به طور کامل تجسم کنند و اطلاعات مکان دقیق تری را ارائه دهند. این موجب می شود که اندازه  تومور و محل قرار گرفتن آن را بتوانند به خوبی تشخیص دهند.

    مانند هر روش غربالگری سرطان، سونوگرافی سه بعدی پستان می تواند به نتایج مثبت کاذب منجر شود، بنابراین مهم است که از قبل در مورد خطرات و مزایای هر غربالگری با بیماران صحبت کنید.

    پزشکان توصیه می کنند که باید اهمیت غربالگری را بر بیماران تأثیر بگذاریم و غربالگری‌های بیشتری را به آنها پیشنهاد دهیم که عوامل خطر شخصی را در نظر بگیرد. "ما باید به بیماران کمک کنیم حقایق را درک کنند، گزینه هایی را به آنها ارائه دهیم و مزایا و معایب هر کدام را فهرست کنیم. سپس این انتخاب آن ها هستند که با معاینه برای درمان خود اقدام کنند.

  • g/سونوگرافی غددلنفاوی

    سونوگرافی غددلنفاوی؛ لنفادنوپاتی اصطلاح پزشکی است که معمولا برای تورم غدد لنفاوی استفاده می شود. داشتن غدد متورم نشانه حمله به بدن است. بنابراین لنفادنوپاتی می تواند به عنوان یک سیگنال هشدار درک شود. آنها می توانند با عفونت های خفیف و گذرا مرتبط باشند، اما می توانند علل جدی تری نیز داشته باشند. چگونه با آنها رفتار کنیم؟ آیا می توانیم از آنها جلوگیری کنیم؟ در اینجا توضیحات ما آمده است.

     

    g/سونوگرافی غددلنفاوی

    اگر سوالی در مورد ماموگرافی یا سونوگرافی دارید ویا پزشک برایتان ماموگرافی یا سونوگرافی تجویز کرده است

    می توانید با ما در مرکز سونوگرافی و ماموگرافی الوند در تماس باشید.

    لنفادنوپاتی چیست؟

    تعریف لنفادنوپاتی

    طبق تعریف، لنفادنوپاتی یک ناهنجاری در غدد لنفاوی است. با این حال، این اصطلاح پزشکی بیشتر برای اشاره به آدنومگالی، یعنی تورم غدد لنفاوی استفاده می شود. این پدیده در صورت تهاجم ارگانیسم رخ می دهد.

    در واقع، غدد لنفاوی اندام های کوچکی هستند که نقش کلیدی در سیستم ایمنی برای از بین بردن عوامل بیماری زا ایفا می کنند. غدد لنفاوی محل تکثیر لنفوسیت ها هستند، سلول های ایمنی که وظیفه آنها از بین بردن این عوامل بیماری زا است. هنگامی که غدد متورم یا متورم می شوند، بدن با یک حمله مواجه است.

     

    انواع مختلف لنفادنوپاتی

    انواع مختلفی از آدنوپاتی وجود دارد.

    آدنوپاتی می تواند مربوط به موارد زیر باشد:

    فقط یک نوع غدد لنفاوی؛

    چندین گره به طور همزمان در این مورد دوم، ما از پلی آدنوپاتی یا گاهی اوقات آدنوپاتی عمومی صحبت می کنیم.

    باید بدانید که بدن دارای گانگلیون های زیادی است که در سطوح مختلف توزیع شده اند. شناخته شده ترین آنها مربوط به گردن هستند. به طور کلی، آنها به راحتی قابل لمس هستند. آنها بخشی از غدد لنفاوی سطحی هستند، مانند غدد لنفاوی واقع در کشاله ران و زیر بغل. برعکس، غدد لنفاوی عمیقی نیز در قفسه سینه و شکم وجود دارد.

     

    تشخیص لنفادنوپاتی به روش زیر نیز امکان پذیر است:

    آدنوپاتی های سطحی

    آدنوپاتی گردن

    این مورد مربوط به غدد لنفاوی گردن است.

    آدنوپاتی زیر بغل

    این در زیر بغل رخ می دهد.

    آدنوپاتی اینگوینال

    در کشاله ران قرار دارد.

    آدنوپاتی های عمیق

    مانند آدنوپاتی مدیاستن که در سطح مدیاستن در قفسه سینه اتفاق می افتد.

     

    علل لنفادنوپاتی چیست؟

    شایع ترین مورد لنفادنوپاتی گردن است. این در غدد لنفاوی گردن رخ می دهد. به طور خاص ممکن است به دلیل:

    عفونت کره گوش و حلق و بینی، مانند فارنژیت؛

    عفونت غده بزاقی؛

    آبسه دندان؛

    و غیره

    اگر علل ذکر شده در بالا عموماً خوش خیم و گذرا باشند، سایر پرخاشگری های جدی تر می توانند علت لنفادنوپاتی باشند. اغلب دو نوع وجود دارد: لنفادنوپاتی عفونی و لنفادنوپاتی سرطانی.

     t/سونوگرافی غددلنفاوی

     آدنوپاتی های عفونی، آدنوپاتی عفونی می تواند به دلایل زیر باشد:

    عفونت استافیلوکوک یا استرپتوکوک؛

    تولارمی؛

    بیماری های مقاربتی (STDs) مانند سیفلیس؛

    بیماری سل ؛

    توکسوپلاسموز؛

    مونونوکلئوز عفونی؛

    و غیره

    لنفادنوپاتی سرطانی

    لنفادنوپاتی سرطانی با موارد زیر مرتبط است:

    سرطان سیستم لنفاوی که معمولاً لنفوم نامیده می شود.

    متاستاز به غدد لنفاوی، به عبارت دیگر تومورهای ثانویه که می توانند ناشی از سرطان های حوزه گوش، حلق و بینی، زبان، تیروئید، شکم، لگن، سینه، اندام تناسلی خارجی، کانال مقعد یا پوست باشند.

     

    علائم لنفادنوپاتی چیست؟

    علائم لنفادنوپاتی متعدد و بسیار متنوع است. آنها بستگی دارند:

    نوع آدنوپاتی؛

    و به خصوص علت تورم غدد.

    با این حال، می توان علائم خاصی از لنفادنوپاتی سطحی را تشخیص داد. اینها معمولاً با غدد متورم یا متورم و دردناک مشخص می شوند.

     

    مورد خاص آدنوپاتی التهابی

    گاهی اوقات تورم غدد لنفاوی با یک واکنش التهابی همراه است. لنفادنوپاتی ایجاد شده التهابی نامیده می شود و اغلب با افزایش تب مشخص می شود.

     

    چگونه لنفادنوپاتی را تشخیص دهیم؟

    تشخیص آدنوپاتی سطحی معمولاً آسان است. تورم غدد لنفاوی سطحی قابل لمس است، حتی در مورد لنفادنوپاتی دهانه رحم قابل مشاهده است.

    در طول مشاوره، متخصص بهداشت به محل لنفادنوپاتی و "انسجام" غدد لنفاوی علاقه مند خواهد شد. این مشاهدات تشخیص را راهنمایی می کند که سپس با تجزیه و تحلیل علائم درک شده پشتیبانی می شود.

    معاینات پزشکی را می توان برای تکمیل تشخیص در موارد خاصی از لنفادنوپاتی سطحی و به طور سیستماتیک برای لنفادنوپاتی عمیق تنظیم کرد.

     

    مقالات پیشنهادی : 

    سونوگرافی بارداری

    سونوگرافی واژینال در تهران

    سونوگرافی تیروئید

    آدنوپاتی گردن:

    گانگلیون های متورم

    غدد لنفاوی که در سراسر بدن پراکنده شده اند، با گره های سیستم لنفاوی مطابقت دارند. این اندام‌های گرد کوچک سلول‌های درگیر در سیستم ایمنی را با تولید آنتی‌ بادی‌ها در هنگام شناسایی عوامل خارج از بدن و رهاسازی آن‌ها در خون، در خود جای می‌دهند. اندازه گیری بین 1 تا 25 میلی متر، معمولاً قابل لمس نیست، غدد لنفاوی در برخی موارد می توانند حجم خود را افزایش دهند و به لنفادنوپاتی گردنی تبدیل شوند.

     

    آدنوپاتی گردن چیست؟

    این گره ها که در ناحیه گردن قرار دارند، لنفادنوپاتی گردنی نامیده می شوند. مورد دوم اغلب مظهر بیماری های عفونی، سرطانی یا خودایمنی هستند. در صورت لنفادنوپاتی ، عفونت یا التهاب می تواند در ناحیه گردن، صورت یا کره گوش و حلق و بینی موضعی شود.

     s/سونوگرافی غددلنفاوی

    چرا در مورد آدنوپاتی گردنی به خوبی حمایت می شود؟

    مرکز الوند به شما امکان می دهد از بهترین سیستم مراقبت های بهداشتی بهره مند شوید. تیم پزشکی ما در تمامی مشکلات سلامتی شما را به صورت شخصی همراهی می کند.

    در 45 درصد موارد، تشخیص یا درمان پزشکی شما می تواند بهینه شود.

    از هر 10 پزشک 9 نفر قبلاً اعمال ناموجه را تجویز کرده اند: اعمال جراحی، معاینه، تکرار، اعمال بد...

    همه بیمارستان ها یا مراکز درمانی برابر نیستند. برخی از آنها کم و بیش با بیماری شما سازگار هستند.

    پزشکی روز به روز تخصصی تر می شود. گاهی اوقات به دست آوردن اطلاعات قابل اعتماد و یافتن پزشک مناسب، متناسب با نیازهای شما پیچیده است.

    برای سلامتی خود و عزیزانتان، شانس را با مرکز الوند کنار بگذارید.

     

    علل و عوامل خطر آدنوپاتی گردن

    مکانیسم های مختلفی می تواند در منشاء آدنوپاتی باشد، به ویژه افزایش تعداد لنفوسیت ها در واکنش به یک عامل خارجی عفونی یا در صورت نفوذ سلول های سرطانی منطقه ای در غدد لنفاوی. بسیاری از بیماری ها می توانند این مکانیسم ها را ایجاد کنند:

              عفونت ها: عفونت های هپاتیت ویروسی، باکتریایی (بروسلوز، استرپتوکوک و غیره) یا انگلی (توکسوپلاسموز، تریپانوزومیازیس و غیره)، عفونت HIV، مونونوکلئوز عفونی یا عفونت سیتومگالوویروس.

              بیماری های خود ایمنی یا التهابی: لوپوس، آرتریت روماتوئید یا سندرم کاوازاکی.

              سرطان ها (سرطان سر و گردن، سرطان ریه، سرطان گوارش، لنفوم و غیره)

    توجه داشته باشید که بسته به آسیب شناسی مورد نظر، لنفادنوپاتی در نقاط مختلفی مانند پشت گردن (سرخچه، مونونوکلئوز)، فوق ترقوه (متاستاز سرطان ریه یا لنفوم)، یا بالای ترقوه چپ (سرطان گوارش) قرار دارد.

     

    علائم مرتبط با آدنوپاتی

    آدنوپاتی منجر به تشکیل توده کوچکی با قطر بیشتر از یک سانتی متر و قابل لمس در گردن می شود. بسته به علل، می تواند با علائم دیگری مانند:

              تب،

              قرمزی موضعی،

              علائم عفونت گوش و حلق و بینی (آنژین)،

              ضایعه دندانی،

              علائم بدتر شدن وضعیت عمومی مانند خستگی یا کاهش وزن.

    این که آیا لنفادنوپاتی دهانه رحم یک یا چند غدد لنفاوی را تحت تاثیر قرار می دهد و خواه با علائم دیگر همراه باشد یا خیر، ظاهر آن نیاز به مشاوره پزشکی دارد.

     

    تشخیص و درمان آدنوپاتی گردن

    در طول جلسه مشاوره، پزشک معاینه بالینی انجام می دهد و غدد لنفاوی ناحیه گردنی بیمار (زیر چانه، زیر زاویه فک، دو طرف گردن و بالای استخوان ترقوه) را لمس می کند. محل، اندازه، قوام، تحرک، درد یا التهاب پوست باید در این معاینه بررسی شود. در پایان معاینه بیمار، سپس می توان یک رویکرد تشخیصی خاص (ارزیابی تصویربرداری، ارزیابی خون، بیوپسی و غیره) پیشنهاد کرد. درمان لنفادنوپاتی گردنی بر اساس مدیریت بیماری ایجاد کننده است.

     

    آزمایشات احتمالی عبارتند از:

    سیتولوژی آسپیراسیون غدد لنفاوی، نمونه ای که از غدد لنفاوی با استفاده از سوزن گرفته شده است.

    بیوپسی غدد لنفاوی، که شامل برداشتن و تجزیه و تحلیل یک غدد لنفاوی است.

    آزمایش خون، که می تواند برای تایید لنفادنوپاتی عفونی انجام شود.

    معاینات میکروبیولوژیکی برای شناسایی میکروب درگیر در لنفادنوپاتی عفونی.

    معاینات تصویربرداری، به ویژه در مورد لنفادنوپاتی عمیق.

     مقالات پیشنهادی : 

    سونوگرافی خانم

    ماموگرافی دیجیتال

    فیبرواسکن چیست؟

    الاستوگرافی با سونوگرافی چیست؟

    چگونه لنفادنوپاتی را درمان کنیم؟

    تورم غدد علل مختلفی دارد و می تواند با علائم مختلفی همراه باشد. بنابراین، درمان های زیادی برای درمان لنفادنوپاتی وجود دارد. هدف اصلی آنها درمان علت لنفادنوپاتی است. برای مثال، پشتیبانی می تواند بر اساس موارد زیر باشد:

    درمان با آنتی بیوتیک در صورت لنفادنوپاتی عفونی؛

    درمان ضد التهابی در صورت آدنوپاتی التهابی؛

    شیمی درمانی، رادیوتراپی، درمان هدفمند یا حتی جراحی در مورد لنفادنوپاتی سرطانی.

     d/سونوگرافی غددلنفاوی

    آیا می توان از لنفادنوپاتی پیشگیری کرد؟

    لنفادنوپاتی علل احتمالی زیادی دارد. ممکن است راه های زیادی برای جلوگیری از آن وجود داشته باشد. به عنوان مثال، داروهای گیاهی می توانند به پیشگیری از انواع خاصی از لنفادنوپاتی عفونی کمک کنند.

    سونوگرافی - تصویربرداری تشخیصی دارد.

    غدد لنفاوی متورم در گردن نشانه شایع و گاهی طبیعی پاسخ التهابی در بدن است. اما همچنین می تواند یک وضعیت پزشکی جدی مانند ملانوما باشد. سونوگرافی غدد لنفاوی دهانه رحم ساده ترین روش برای تشخیص زودهنگام غدد لنفاوی غیر طبیعی است.

     

    سونوگرافی غدد لنفاوی گردن چیست؟

    غدد لنفاوی گردن گره های لنفاوی گردن هستند که در پاسخ ایمنی در برابر عوامل بیماری زا عمل می کنند. غدد لنفاوی ساختارهای صاف، بیضی یا مسطح هستند که در امتداد مسیر غدد لنفاوی قرار دارند.

    سونوگرافی غدد لنفاوی گردنی استفاده از امواج اولتراسوند با فرکانس بالا برای تصویربرداری از ساختارهای داخلی غدد لنفاوی گردن است. از طریق معاینه می توان موقعیت، اندازه، شکل و ساختار داخلی غدد لنفاوی گردنی را مشاهده کرد. از آنجا، می‌تواند به تشخیص علائم غیرطبیعی غدد لنفاوی گردن کمک کند، در نتیجه در صورت شک، تشخیص بیماری را انجام می‌دهد یا جهت تشخیص بیماری را تعیین می‌کند.

    روش سونوگرافی غدد لنفاوی گردن یک روش ساده و غیر تهاجمی است که باعث ناراحتی بیمار نمی شود، اما ارزش تشخیصی بالایی دارد.

     

    روش اندیکاسیون سونوگرافی غدد لنفاوی گردنی

    سونوگرافی غدد لنفاوی دهانه رحم زمانی نشان داده می شود که علائم غیرطبیعی مانند:

    بیمار می تواند غدد لنفاوی گردن مانند غدد لنفاوی زیر فکی، گره های زاویه دار، گره های فوق ترقوه را احساس کند... خود مشاهده گره های شناور زیادی دارد. در گردن هنگام لمس غدد لنفاوی در گردن، آنها احساس درد زیادی می کنند، درد زیادی در شب احساس می کنند. پوست غدد لنفاوی گردن قرمز، کبود، درد... تورم غدد لنفاوی همراه با علائمی مانند تب، خستگی، کاهش وزن، کاهش اشتها... همراه با تورم سایر غدد لنفاوی بدن. سونوگرافی برای هدایت مکان یابی سیتولوژی آسپیراسیون برای بیوپسی بافتی یا سیتولوژی. لنفادنوپاتی دهانه رحم ممکن است نشانه‌ای از یک پاسخ التهابی طبیعی باشد، اما ممکن است نشانه‌ای از یک بدخیمی باشد که باید رد شود. بنابراین، معاینه زودهنگام غدد لنفاوی در تشخیص، ارائه درمان مناسب و اطمینان از سلامت بیمار بسیار معنادار است.

     

    مقالات پیشنهادی :

    سونوگرافی غربالگری جنین چیست؟

    سونوگرافی خانم در تهران

    سونوگرافی غربالگری دوم

    سونوگرافی غدد لنفاوی  در دهانه رحم  به چه صورتی انجام می شود؟

    دستگاه اولتراسوند با مبدل مسطح، فرکانس بالا بالای 7 مگاهرتز، دستگاه اولتراسوند باید در ترکیب با داپلر رنگی برای بررسی موثرتر استفاده شود. بیماران نیازی به آمادگی خاصی نیست زیرا خوردن و آشامیدن بر نتایج سونوگرافی تأثیر نمی گذارد، روش تشخیصی سونوگرافی به وضوح برای بیمار توضیح داده شده است تا با آن همکاری کند. بیماران باید اطلاعات کامل مربوط به بیماری را در اختیار پزشک قرار دهند.در هنگام ونوگرافی دراز کشیدن به پشت، در حالی که هر دو دست خود را بالای سر یا زیر گردن قرار می‌دهند، بیمار باید گردن خود را به عقب متمایل کند تا ناحیه گردنی که قرار است با سونوگرافی معاینه شود مشخص شود.

    مرحله 1: یک ژل تخصصی روی غدد لنفاوی گردن بمالید. با استفاده از پروب اولتراسوند برای اسکن گروه‌های غدد لنفاوی در ناحیه گردن، لازم است پوست بیمار به طور مداوم اسکن شود تا از ضایعات از دست رفته جلوگیری شود. مرحله 2: هنگام معاینه غدد لنفاوی، لازم است محل گروه غدد لنفاوی و تعداد غدد غیر طبیعی را توضیح دهید. مرز غدد لنفاوی آسیب دیده نیاز به بررسی دارد. ارزیابی ساختار غدد لنفاوی (در مقایسه با ساختارهای عضلانی همسایه): هایپراکوئیک، هیپواکوئیک یا هوموفونیک، ببینید آیا گره های کلسیفیه در داخل غدد لنفاوی وجود دارد، غدد لنفاوی دارای علائم سیال شدن، نکروز... اندازه گره لنفاوی : لازم است اندازه گیری قطر افقی، قطر طولی، نسبت بین قطر افقی و عمودی برای کمک به تعیین خطر بدخیمی، ضخامت پوسته غدد لنفاوی... سازماندهی گره ناف را تعیین کنید: آیا گره ناف گم شده است و ضخامت نه؟ حتی هسته پالپوس سونوگرافی داپلر غدد لنفاوی: برای ارزیابی عروقی قشر غدد لنفاوی یا مرکز غدد لنفاوی. بررسی اندام های مجاور در غدد لنفاوی گردن در هنگام تشخیص لنفادنوپاتی گردن ضروری است: در صورت وجود غدد لنفاوی غیرطبیعی در گردن، به ویژه در مواردی که غدد لنفاوی وجود دارد، بررسی بیشتر تیروئید و غدد بزاقی بیمار ضروری است. مرحله 3: ارزیابی نتایج طبیعی: غدد لنفاوی اندازه کوچک، قطر کوتاه، در مکان هایی مانند زیر فک، در زاویه فک، در مثلث خلفی گردن ظاهر می شوند. گره های هیلار اغلب در سونوگرافی به وضوح دیده می شوند. لنفادنوپاتی بدخیم: غدد لنفاوی بزرگ دیده می‌شوند که در موقعیت‌های غیرطبیعی در گردن ظاهر می‌شوند (غدد لنفاوی سوپرکلاوی)، اغلب به شکل گرد، نامنظم ضخیم می‌شوند، ممکن است غدد ناف را به وضوح نبینند، اغلب هیپواکویک، ممکن است کلسیفیکاسیون در غدد لنفاوی وجود داشته باشد. تکثیر عروق محیطی... تومورهای بدخیم با متاستاز غدد لنفاوی یا لنفوم که باعث تغییر در ساختار غدد لنفاوی می شود. غدد لنفاوی التهابی: معمولاً در اندازه بزرگ، تعداد کم، بیضی شکل یا مسطح، غدد لنفاوی ناف را می توان مشاهده کرد و عروق غدد لنفاوی مرکزی ممکن است بزرگ شود... این نیز یک بیماری خوش خیم است که در طی یک پاسخ التهابی به یک ویروس با آن مواجه می شود. مرحله 4: نتایج سونوگرافی را بررسی کرده و نتایج را چاپ می کنند. روش های آزمایشگاهی اضافی را برای تأیید تشخیص در صورت لزوم نشان می دهد. سونوگرافی غدد لنفاوی دهانه رحم می تواند تعدادی از بیماری ها را بر اساس محل، اندازه، تعداد و شکل غدد لنفاوی گردن تشخیص دهد. با این حال، ارزیابی دقیق وضعیت پاتولوژیک به تجربه رادیولوژیست بستگی دارد. بنابراین، برای بهترین و دقیق ترین نتایج، مراجعه به مراکز پزشکی معتبر برای محدود کردن تشخیص های نادرست و تأثیرگذاری بر روند درمان ضروری است.

    e/سونوگرافی غددلنفاوی

     

    سونوگرافی غدد لنفاوی قبل از جراحی می تواند به یافتن گسترش سرطان کمک کند

    سونوگرافی غدد لنفاوی زیر بغل می تواند تعیین کند که آیا سرطان در برخی موارد به آن غدد لنفاوی گسترش یافته است یا خیر.

    بیوپسی کردن غدد لنفاوی نگهبان بیشتر قبل یا در حین عمل جراحی سرطان سینه انجام داده می شود تا تشخیص داده شود که آیا سرطان به غدد لنفاوی در قسمت  زیر بغل نزدیک شده است یا نه . اگر سلول‌های سرطانی در گره نگهبان یافت شوند، هم گره نگهبان و هم سایر غدد لنفاوی زیر بغل معمولاً برداشته می‌شوند، چه در حین جراحی سرطان سینه یا بعداً با جراحی دیگری، بسته به اینکه نتایج بیوپسی گره نگهبان چه زمانی در دسترس باشد.

    یک مطالعه کوچک نشان داد که انجام سونوگرافی از غدد لنفاوی زیر بغل قبل از جراحی سرطان سینه، به طور دقیق گسترش سرطان به غدد لنفاوی را در تقریباً 30 درصد از زنان مبتلا به سرطان سینه که به آن غدد گسترش یافته بود، شناسایی کرد. دانستن اینکه سرطان قبل از جراحی سرطان پستان به غدد لنفاوی زیر بغل گسترش یافته بود به این معنی بود که زنان به جای بیوپسی غدد نگهبان، تشریح غدد لنفاوی زیربغل را انجام دادند و از جراحی دوم پس از بیوپسی غدد نگهبان اجتناب کردند. نتایج در سمپوزیوم سرطان پستان ASCO در سال 2009 ارائه شد.

    274 زن در این مطالعه در مراحل اولیه سرطان سینه تشخیص داده شدند و تحت عمل لامپکتومی قرار گرفتند. چند روز قبل از جراحی، همه زنان از غدد لنفاوی زیر بغل خود در همان سمت سرطان سینه سونوگرافی گرفتند تا ببینند آیا سرطان به آن غدد لنفاوی سرایت کرده است یا خیر. اگر سونوگرافی ناحیه مشکوکی را نشان می داد، زنان بیوپسی با سوزن ظریف غدد لنفاوی انجام می دادند. اگر بیوپسی با سوزن ظریف سرطان را در غدد لنفاوی نشان داد، زنان در طول جراحی سرطان سینه بیوپسی زیر بغل را انجام دادند. اگر نمونه‌برداری با سوزن ظریف سرطانی را نشان نمی‌داد یا سونوگرافی مناطق مشکوکی نداشت، زنان در طول جراحی سرطان سینه بیوپسی گره نگهبان را انجام دادند.

    به طور کلی، 57 (20.8٪) از 274 زن مبتلا به سرطان در غدد لنفاوی زیر بغل بودند.

    40 زن (70.2%) سرطان غدد لنفاوی زیر بغل را داشتند که با بیوپسی گره نگهبان شناسایی شد. سونوگرافی شیوع را در این زنان شناسایی نکرد.

    17 زن (29.8%) سرطان غدد زیر بغل را داشتند که با سونوگرافی شناسایی و با بیوپسی سوزنی ظریف تایید شد. بیوپسی گره نگهبان مورد نیاز نبود و بنابراین در این زنان انجام نشد.

    توجه به این نکته مهم است که سونوگرافی نشان نمی‌دهد که سرطان به غدد لنفاوی گسترش یافته است در حالی که واقعاً اینطور نبوده است. به عبارت دیگر، سونوگرافی زیر بغل هیچ نتیجه مثبت کاذبی نداشت.

    در این مطالعه، سرطان غدد لنفاوی زیر بغل عمدتاً با بیوپسی گره نگهبان تشخیص داده شد و نه سونوگرافی زیر بغل. در حالی که سونوگرافی به برخی از زنان کمک کرد، بیوپسی گره نگهبان یک مرحله تشخیصی حیاتی برای اکثر زنان بود. اگر سرطان سینه در مراحل اولیه تشخیص داده شده است و با پزشک خود روی یک برنامه درمانی کار می کنید، ممکن است بخواهید از پزشک خود در مورد نتایج این مطالعه بپرسید. نتایج حاکی از آن است که سونوگرافی زیر بغل انجام شده قبل از بیوپسی گره نگهبان و جراحی سرطان سینه ممکن است گسترش سرطان به غدد لنفاوی زیر بغل را به دقت شناسایی کند و به شما این امکان را می دهد که بیوپسی گره زیر بغل را به عنوان بخشی از جراحی سرطان پستان خود بدون انجام بیوپسی گره نگهبان انجام دهید. اگر سونوگرافی پخش نشدن را نشان داد، به احتمال زیاد بیوپسی گره نگهبان خواهید داشت.

    مقالات پیشنهادی :

    عکس رنگی رحم

    اکوی قلب جنین

    سونوگرافی سه بعدی رحم

    برای اطمینان از اینکه زنان جراحی مناسب غدد لنفاوی را انجام می دهند، انجمن آمریکایی انکولوژی بالینی دستورالعمل هایی را در مورد بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان برای افرادی که در مراحل اولیه سرطان پستان تشخیص داده شده اند، منتشر کرد. دستورالعمل ها می گویند که بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان باید تحت این شرایط ارائه شود:

    سرطان سینه که در آن بیش از یک تومور وجود دارد که همه آنها جدا از یکدیگر تشکیل شده اند (پزشکان به این تومورهای چند مرکزی می گویند). این نوع سرطان‌های سینه نادر هستند

    DCIS با ماستکتومی درمان شد

    زنانی که قبلاً جراحی سرطان سینه یا جراحی غدد لنفاوی زیر بغل داشته اند

    زنانی که قبلاً با شیمی درمانی یا سایر درمان های سیستمیک درمان شده اند (درمان قبل از جراحی درمان نئوادجوانت نامیده می شود)

    بیوپسی گره نگهبان نباید تحت این شرایط ارائه شود:

    سرطان 5 سانتی متر یا بزرگتر یا به صورت موضعی پیشرفته است (سرطان به طور گسترده در پستان یا به غدد لنفاوی مجاور گسترش یافته است)

    سرطان سرطان سینه التهابی است

    DCIS با لامپکتومی درمان می شود

    زن باردار است

    دستورالعمل همچنین می گوید:

    زنانی که بیوپسی گره نگهبان منفی دارند، نباید جراحی گره زیر بغل را انجام دهند.

    زنان با یک یا دو گره نگهبان مثبت که قصد دارند لامپکتومی به همراه پرتودرمانی انجام دهند نیز نیازی به جراحی گره زیر بغل ندارند.

    زنانی که دارای یک یا چند گره نگهبان مثبت هستند و قصد دارند بدون تشعشع ماستکتومی انجام دهند، باید جراحی گره زیر بغل انجام شود.

  • k/سونوگرافی برست

    سونوگرافی برست؛هدف از سونوگرافی تجسم سینه ها با استفاده از سونوگرافی است، روشی که هیچ تشعشعی ایجاد نمی کند. بنابراین بی خطر و بدون درد است.

    سونوگرافی سینه یا پستان اطلاعات بیشتری را برای ماموگرافی فراهم می کند. هنوز هم در زنانی که سینه هایشان در ماموگرافی متراکم است استفاده می شود. همچنین برای راهنمایی رادیولوژیست برای گرفتن نمونه (بیوپسی) یا قرار دادن نشانگر فلزی قبل از جراحی استفاده می شود.

    هیچ آمادگی لازم نیست. به سادگی از استفاده از محصولات آرایشی بر روی سینه و زیر بغل خود (کرم، شیر پاک کننده، تالک، دئودورانت، عطر) خودداری کنید.

     d/سونوگرافی برست

    اگر سوالی در مورد ماموگرافی یا سونوگرافی دارید ویا پزشک برایتان ماموگرافی یا سونوگرافی تجویز کرده است

    می توانید با ما در مرکز سونوگرافی و ماموگرافی الوند در تماس باشید.

    سونوگرافی چگونه انجام می شود؟

    امتحان سی دقیقه طول می کشد. توسط رادیولوژیست انجام می شود. او یک ژل را به پوست شما می زند و سپس با استفاده از پروب اولتراسوند سینه های شما را معاینه می کند. بسته به تصاویر به دست آمده، ممکن است تصمیم بگیرد که ارزیابی را با بیوپسی کامل کند.

     

    نتایج چگونه منتقل می شود؟

    یک گزارش شفاهی توسط رادیولوژیست به شما داده می شود و سپس گزارش خود را برای پزشک شما ارسال می کند. تصاویر امتحانات شما در «پرتال وب تصویربرداری» موجود است. یک مدرک با کد دسترسی توسط دبیرخانه رادیولوژی به شما داده می شود.

    از پرسیدن تمام سوالاتی که به شما مربوط می شود از تیم مراقبت پزشکی دریغ نکنید.

    سونوگرافی پستان یکی از معاینات تصویربرداری پزشکی مفید برای تشخیص سرطان سینه است. معمولاً به عنوان یک معاینه تکمیلی برای ماموگرافی استفاده می شود. نتایج آن که با نتایج ماموگرافی تجزیه و تحلیل می شود، تشخیص رسمی و کسب اطلاعات بیشتر در مورد ماهیت ضایعه پستان را ممکن می سازد.

     

    فایده سونوگرافی سینه چیست؟

    سونوگرافی سینه یک آزمایش تصویربرداری پزشکی است که از فناوری اولتراسوند برای تولید تصاویری از داخل غده پستانی استفاده می کند. معمولاً توسط رادیولوژیست با تجویز پزشکی انجام می شود.

     

    در این معاینه از پروبی استفاده می شود که امواج صوتی با فرکانس بالا را به سینه می رساند. سپس اینها به عکسهای فوری قابل مشاهده در زمان واقعی در یک دستگاه رایانه ترجمه می شوند. سونوگرافی پستان بدون درد است و هیچ خطری برای زنان ندارد.

     

    سرطان سینه: ماموگرافی یا سونوگرافی سینه؟

    سونوگرافی پستان به تنهایی نمی تواند معاینه مرجع برای تشخیص باشد. به طور سیستماتیک قبل یا بعد از ماموگرافی انجام می شود. این در واقع معاینه ای است که به شما امکان می دهد ساختارهای خاصی را در پستان مشاهده کنید که در ماموگرافی قابل مشاهده نیستند، مانند ماهیت جامد یا مایع یک توده.

     

    سونوگرافی سینه قبل از ماموگرافی

    در صورت وجود توده مشکوک، پزشک ممکن است سونوگرافی پستان را به عنوان اولین معاینه تشخیصی در یک بیمار جوان تجویز کند. سینه‌های زنان جوان در واقع متراکم‌تر هستند و این معاینه به وضوح ساختارهای آناتومیکی متفاوتی را که غده پستانی را تشکیل می‌دهند، قابل مشاهده می‌سازد.

     

    سونوگرافی سینه بعد از ماموگرافی

      پزشک همچنین ممکن است درخواست سونوگرافی پستان را پس از ماموگرافی انجام دهد، زمانی که ماموگرافی نتایج مشکوک و خطر ابتلا به تومور بدخیم پستان را نشان می دهد. در این مورد، معاینه اطلاعات اضافی برای حمایت از تشخیص فراهم می کند.

    بیوپسی پستان با هدایت اولتراسوند

    قبل از انجام بیوپسی سینه با هدایت اولتراسوند، نیازی به دنبال کردن آمادگی خاصی نیست. همچنین برای رسیدن به آن لازم نیست برای دوره خاصی از چرخه قاعدگی منتظر بمانید. شما می توانید بدون انجام آزمایش خون خاص، بدون قطع درمان های معمول پزشکی خود و بدون ناشتا مراجعه کنید. برای زنان باردار قابل انجام است.

     

    تنها توصیه این است که با پوشیدن لباس هایی که به راحتی از بالا جدا می شوند (سونوگرافی سینه با سینه برهنه انجام می شود) در قرار ملاقات حاضر شوید و از مرطوب کردن پوست خود با لوسیون ها یا کرم های بدن خودداری کنید.

    سونوگرافی توسط رادیولوژیست یا تکنسین رادیولوژی انجام می شود. معاینه حدود پانزده دقیقه طول می کشد و در حالت خوابیده، بدون پیراهن، روی میز معاینه انجام می شود.

    پزشک قبل از کشیدن پروب اولتراسوند روی پوست، یک ژل روان کننده سرد را روی ناحیه مورد نظر اعمال می کند. تصاویر ساختارهای داخلی سینه به طور خودکار بر روی یک صفحه خارجی که می توانید در طول معاینه مشاهده کنید، رونویسی می شود. سپس چند عکس از غده پستانی را از زوایای مختلف ثبت می کند.

    در حالی که لباس می پوشید و سپس در اتاق انتظار منتظر می مانید، گزارش نوشته می شود و معمولاً با آن خارج می شوید + تصاویر معاینه. یک کپی از نتایج برای پزشکی که دستور معاینه را داده است ارسال می شود. بلافاصله پس از معاینه می توانید فعالیت های معمول خود را از سر بگیرید، هیچ عارضه ای وجود ندارد.

     

    سونوگرافی پستان: نتیجه

    نتایج معاینه بر اساس طبقه‌بندی بین‌المللی Birads (سیستم گزارش تصویربرداری و داده‌های پستان) ACR، مانند ماموگرافی یا MRI پستان، ایجاد می‌شود. این طبقه بندی این امکان را فراهم می کند که بدانیم چه حمایتی باید به صورت مدون انجام شود.

    طبقه بندی ACR به شیوه ای استاندارد بر اساس این تفاسیر است:

    ACR 0: نیاز به تحقیقات بیشتر، وضعیت معلق یا غیر رسمی

    ACR 1: معاینه طبیعی است

    ACR 2: یک ناهنجاری خوش خیم وجود دارد که نیازی به معاینه یا نظارت خاصی ندارد

    ACR 3: یک اختلال به ظاهر خوش خیم وجود دارد، اما نیاز به نظارت در طی 3 تا 6 ماه با احتمالاً یک سونوگرافی جدید یا معاینه دیگر دارد.

    ACR 4: یک ناهنجاری مشکوک یا نامشخص در پستان مشاهده می شود

    ACR 5: یک ناهنجاری مشکوک به بدخیمی وجود دارد

    ACR 6: این وضعیت تومور پستانی را مشخص می کند که قبلاً شناخته شده است و به طور کلی تحت مدیریت درمانی با شیمی درمانی، رادیوتراپی یا هورمون درمانی است.

    نتایج برای هر پستان به صورت جداگانه داده می شود.

  • s/درمان لنف ادم چیست؟

    درمان لنف ادم چیست؟ لنف ادم یک تورم مزمن و پیشرونده بافت با مایع غنی از پروتئین است که در نتیجه اختلال رشدی (لنف ادم اولیه) یا اکتسابی (لنف ادم ثانویه) سیستم لنفاوی است. اندام‌ها بیشتر تحت تاثیر قرار می‌گیرند و پس از آن اندام تناسلی.

    بیشتر موارد ثانویه به عفونت نماتد (فیلاریازیس)، بدخیمی یا درمان مرتبط با سرطان است.

    به طور معمول با تورم یک طرفه بدون درد اندام تظاهر می کند. ادم حفره دار در بیماری اولیه وجود دارد، در حالی که ادم بدون حفره یک یافته حساس اما غیر اختصاصی در بیماری پیشرفته است.

    h/درمان لنف ادم چیست؟

    اگر سوالی در مورد ماموگرافی یا سونوگرافی دارید ویا پزشک برایتان ماموگرافی یا سونوگرافی تجویز کرده است

    می توانید با ما در مرکز سونوگرافی و ماموگرافی الوند در تماس باشید.

    تشخیص معمولاً بر اساس دلایل بالینی انجام می شود و با لنفوسینتی گرافی تأیید می شود.

    درمان خط اول شامل فشرده سازی است، از لباس های ثابت گرفته تا دستگاه های ماساژ پیچیده و فشرده سازی پنوماتیک. روش های جراحی برای بیماران مقاوم به اقدامات محافظه کارانه و/یا با عوارض قابل توجه در نظر گرفته شده است.

    هیچ درمانی وجود ندارد. مراقبت موفق مستلزم یک رویکرد بلند مدت و مشترک بین بیمار و ارائه دهندگان است.

     

    تعریف لنف 

    تورم پیشرونده قسمتی از بدن، معمولاً یک اندام، به دنبال اختلال رشدی (لنف ادم اولیه) یا اکتسابی (لنف ادم ثانویه) سیستم لنفاوی که منجر به تجمع لنف (مایع غنی از پروتئین) در فضای بینابینی می شود. اندام ها بیشتر درگیر می شوند و پس از آن اندام تناسلی.

    درمان لنف ادم

    لنف ادم وضعیتی است که باعث می شود یک یا چند دست یا پا به دلیل تجمع مایع لنفاوی متورم شود.

    این اغلب در افرادی رخ می دهد که جراحی انجام داده اند که طی آن غدد لنفاوی آنها آسیب دیده یا برداشته شده است. به عنوان مثال، تا 40 درصد از کسانی که تحت عمل جراحی سرطان سینه قرار می گیرند، آن را تجربه خواهند کرد، زیرا این جراحی معمولاً شامل بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان است.

    به این نوع لنف ادم، لنف ادم ثانویه گفته می شود.

    لنف ادم اولیه، لنف ادم است که به خودی خود رخ می دهد، نه ناشی از بیماری یا آسیب دیگری. این می تواند در کودکانی که با غدد لنفاوی آسیب دیده یا از دست رفته متولد می شوند رخ دهد.

    در سطح جهانی، یک علت شایع لنف ادم، عفونت توسط کرم های گرد Wuchereria bancrofti است. وبه عنوان فیلاریازیس لنفاوی شناخته شده است. به گفته منبع مورد اعتماد سازمان بهداشت جهانی، این دارو مسئول ایجاد لنف ادم در بیش از 15 میلیون نفر در سراسر جهان است. فیلاریازیس لنفاوی یکی از علل اصلی ناتوانی در جهان است.

    صرف نظر از منشأ، همه افراد مبتلا به لنف ادم درد و ناراحتی را تجربه می کنند. مهم است که این وضعیت را در اسرع وقت تشخیص دهید، بنابراین می توانید بر روی رفع مشکل تمرکز کنید. اگر متوجه شدید تورم در اندام‌هایتان ادامه دارد، به پزشک مراجعه کنید، به‌خصوص اگر اخیراً تحت عمل جراحی قرار گرفته‌اید که غدد لنفاوی شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

     

    مقالات پیشنهادی :

    لنف ادم چگونه درمان می شود؟

    هیچ درمانی برای لنف ادم وجود ندارد، اما راه های زیادی برای درمان آن وجود دارد.

    اگرچه جراحی برای برداشتن بافت و مایع اضافی یکی از آنهاست، اما این تنها در شدیدترین شرایط یک گزینه در نظر گرفته می شود.

    اگر لنف ادم دارید، بعید است که پزشک شما در اولین قدم جراحی را توصیه کند. آنها به احتمال زیاد یک گزینه غیر تهاجمی به اسم درمان کردن به روش ضد احتقان کامل (CDT) را توصیه می نمایند. CDT همچنین به نام درمان پیچیده ضد احتقان، بر روش های متعددی برای کاهش احتباس مایع لنفاوی که تجربه می کنید تمرکز دارد.

    چندین روش درمانی برای ترویج زهکشی در طول یک دوره CDT وجود دارد:

     

    بسته بندی و فشرده سازی

    با استفاده از بانداژ یا لباس های فشرده کننده خاص، ممکن است بتوانید به تخلیه مایع لنفاوی از اندام های خود از طریق فشار کمک کنید. اعضای آسیب دیده بدن معمولاً باید 24 ساعت شبانه روز بسته بمانند - به جز در هنگام حمام کردن.

     

    تخلیه لنفاوی دستی

    تخلیه لنفاوی دستی، که ماساژ هدفمند یا دستکاری بافت نرم است، می تواند به تخلیه مایع لنفاوی کمک کند. ارائه‌دهنده CDT شما احتمالاً شما را ماساژ می‌دهد و همچنین تکنیک‌هایی را به شما نشان می‌دهد که می‌توانید برای ترویج زهکشی روی خودتان انجام دهید.

     j/درمان لنف ادم چیست؟

    رژیم مراقبت از پوست

    از آنجایی که لنف ادم روی پوست نیز تاثیر می گذارد، افرادی که تحت درمان قرار می گیرند باید تکنیک های مراقبت از پوست خاصی را انجام دهند. در این روش هدف این می باشد که پوست را تمیز و مرطوب نگه داشته شود تا از عفونت  کردن آن جلوگیری شود.

     

    تمرینات ورزشی برای لنف ادم

    مهم است که تا آنجا که می توانید فعال بمانید، زیرا فعالیت بدنی یکی از موثرترین راه ها برای ترویج زهکشی است. پزشک به شما کمک می کند تا تعیین کنید کدام نوع تمرین برای شما مناسب است. بیشتر شامل تحریک عضلات بازو یا پا خواهد بود.

    مدت زمان CDT و مراقبت های بعدی

    درمان لنف ادم با CDT بسته به شدت و نحوه پاسخ بدن به درمان بین دو هفته تا سه ماه طول می کشد.

    پس از اتمام آن دوره درمان فشرده و حرفه‌ای، باید با پوشیدن لباس‌های فشرده‌سازی در شب و انجام تمرینات خود، به تمرین عادت‌های خوب در خانه ادامه دهید.و شما باید این کار ها را انجام بدهید تا هنگامی که پزشک شما دستور دیگری برایتان تجویز کند.

     مقالات پیشنهادی :

    درمان فیلاریازیس لنفاوی

    داروی دی اتیل کاربامازین اکثرا جهت درمان فیلاریازیس لنفاوی برای بیماران تجویز می شود.

     

    چشم انداز درمان لنف ادم

    اگرچه هیچ درمانی برای لنف ادم وجود ندارد، اما می توان این بیماری را برای کاهش ناراحتی مدیریت کرد.

    بسته به ماهیت لنف ادم شما، پزشک ممکن است با یک درمان مانند بسته بندی شروع کند و سپس به فیزیوتراپی ادامه دهد.

    برخی افراد مزایای فیزیوتراپی مداوم را به تنهایی می بینند. پزشک شما ممکن است لباس های فشرده را به خصوص در حین فعالیت بدنی یا هنگام پرواز در هواپیما توصیه کند تا به کاهش تورم کمک کند.

    از آنجایی که بدن هر فردی به روش های درمانی متفاوت واکنش نشان می دهد، با پزشک خود در مورد بهترین راه برای درمان ادم لنفاوی خود صحبت کنید.

    اختلال عملکرد لنفاوی چیست؟

    اختلال در کارکرد عملکرد لنفاوی به این معنی می باشد که سیستم لنفاوی بدن به صورت ضعیف کار می کند. سیستم لنفاوی بدن از غدد لنفاوی و عروق لنفاوی تشکیل شده و کار آن این است که مایعات را از بافت های بدن تخلیه می نماید.

    این مایعات سموم، سلول های ایمنی و مواد زائد را به غدد لنفاوی شما حمل می کنند. عروق لنفاوی به برگرداندن مایع های لنفاوی فیلتر شده به جریان خون به حفظ کردن تعادل مایعات در بدن ما کمک می نماید.

    سیستم لنفاوی ضعیف باعث می شود بافت ها با مایع متورم شوند. به این ادم لنفاوی می گویند. معمولاً منجر به تورم در بازوها یا پاهای شما می شود. دیگر قسمت های بدن هم  ممکن است تحت تأثیر آن قرار گیرند.

    ممکن است افراد با یک مشکل لنفاوی متولد شوند . و به آن لنف ادم ارثی یا اولیه هم می گویند. همچنین می تواند ناشی از انواع شرایط پیچیده ژنتیکی باشد.

    شما همچنین می توانید لنف ادم را در اثر یک عارضه یا آسیب بیماری ایجاد کنید. به این حالت از بیماری  لنف ادم ثانویه نیز گفته می شود.

    اختلال عملکرد لنفاوی یک بیماری مزمن برای اکثر افراد است، اما درمان هایی برای محدود کردن پیشرفت آن در دسترس است.

     

    لنف ادم ارثی (اولیه).

    لنف ادم ارثی تحت عنوان لنف ادم اولیه هم شناخته می شود. این کمتر از لنف ادم ثانویه است. اگر یکی از اعضای خانواده نیز به لنف ادم ارثی مبتلا باشد، احتمال ابتلا به لنف ادم ارثی بیشتر است.

    این به دلیل یک جهش ژنتیکی ایجاد می شود و پاها، بازوها، صورت و حنجره را تحت تاثیر قرار می دهد. همچنین باعث زردی ناخن در برخی افراد می شود.

     

    لنف ادم ثانویه

    درمان کردن  سرطان سینه با ماستکتومی هم  یکی از شایع ترین علت  لنف ادم ثانویه می باشد.

    جراحان اغلب هنگام برداشتن بافت سرطانی پستان، بافت لنفاوی زیر بازو را برمی دارند. مایعات خارج شده از بازو باید از زیر بغل عبور کند. اگر غدد لنفاوی از این ناحیه برداشته شوند، اختلال عملکرد لنفاوی و تورم در بازو ممکن است رخ دهد.

    سرطان و پرتودرمانی هم می توانند موجب لنف ادم بشوند. تومورها و بافت اسکار ناشی از تابش و جراحی می تواند منجر به آسیب و آسیب به سیستم لنفاوی شود.

    لنف ادم هم می تواند بعد از درمان های سرطان های سر و گردن ایجاد بشود. می تواند منجر به تورم صورت، چشم ها، گردن و لب ها شود.

    E/درمان لنف ادم چیست؟

    علائم و نشانه های اختلال عملکرد لنفاوی چیست؟

    علامت اصلی اختلال عملکرد لنفاوی لنف ادم است. لنف ادم باعث تورم در بازوها یا پاهای شما می شود. انگشتان دست ها یا پا ها ممکن است مایع را در خود حفظ کنند و به حالت متورم در آیند.

    تورم می تواند حتی در تحرک شما تاثیر بگذارد. ممکن است حس سنگینی و یا درد مبهم در قسمت آسیب دیده وجود داشته باشد. لنف ادم همینطور موجب موارد زیر شود:

    تغییرات پوستی

    تغییر رنگ پوست

    تاول ها

    نشت مایع از پوست

    عفونت

    در سر و گردن، لنف ادم می تواند بینایی را تحت تاثیر قرار دهد و باعث درد گوش و گرفتگی بینی شود. همینطور می تواند مشکلاتی را نیز ایجاد نماید:

    نفس کشیدن

    بلع

    صحبت کردن

    آب دهان

    افراد ابتلا به اختلال عملکرد غده های لنفاوی مادرزادی ممکن است علائم آن را در هنگام اوایل کودکی نشان دهند. همچنین می تواند با شروع بلوغ یا در بزرگسالی، حتی بیش از 35 سالگی نیز رخ دهد.

    علائم لنف ادم ثانویه می تواند هر زمان پس از جراحی ظاهر شود. بیشتر علائم در عرض چند ماه تا چند سال پس از جراحی ظاهر می شوند. با این حال، می تواند به طور قابل توجهی به تاخیر بیفتد.

     

     مقالات پیشنهادی :

    عوارضی که با اختلال عملکرد لنفاوی همراه است ، چیست؟

    برخی از عفونت ها ممکن است همراه با لنف ادم رخ دهند، مانند سلولیت یا لنفانژیت.

    سلولیت نوعی عفونت باکتریایی پوست است. این به تغییرات پوستی مربوط می شود که اغلب همراه با لنف ادم است و به باکتری ها اجازه می دهد به بافت های عمیق تر دسترسی پیدا کنند.

    لنفانژیت می تواند به دلیل عفونت باکتریایی، ویروسی یا قارچی عروق لنفاوی باشد.

    علائم عفونت عبارتند از یک لکه قرمز رگه دار یا لکه دار در ناحیه آسیب دیده. سایر علائم رایج عبارتند از:

    تب

    خارش

    لرز
    D/درمان لنف ادم چیست؟

    اختلال در عملکرد لنفاوی به چه روشی تشخیص داده می شود؟

    اگر افرادی مشکوک به اختلال عملکرد لنفاوی باشند، ممکن است آزمایش های تصویربرداری را درخواست کنند. یکی از آزمایشات ممکن، لنفانژیوگرافی است، که نوعی اشعه ایکس است که از رنگ کنتراست استفاده می کند تا مسیر غدد لنفاوی و عروق لنفاوی شما را واضح تر نشان دهد.

    پزشک ممکن است رنگ را به ناحیه ای بین انگشتان پا یا در ناحیه کشاله ران تزریق کند. تصاویر اشعه ایکس می تواند ناهنجاری های سیستم تخلیه لنفاوی شما را نشان دهد. ممکن است به جای اشعه ایکس سنتی از MRI استفاده شود.

     

    مراقبت در منزل

    فشرده سازی یک درمان بسیار مهم برای ادم لنفاوی می باشد. فشرده کردن اندام آسیب دیده مایعات لنفاوی را تشویق می کند تا به سمت بالاتنه شما حرکت کنند و از بازو یا پا در یک الگوی طبیعی گردش خون خارج شوند.

    بستن دست یا پای خود با باند الاستیک یا پوشیدن لباس فشاری، فشار مداوم را روی ناحیه متورم نگه می دارد. این کار اندازه اندام را کاهش می دهد، استرس روی پوست را کاهش می دهد و تحرک را بهبود می بخشد.

     

    لباس های فشرده سازی

    لباس‌های فشرده جوراب‌ها، جوراب‌های ساق بلند یا آستین‌هایی هستند که به‌خصوص روی اندام متورم قرار می‌گیرند. پزشک شما ممکن است خرید لباس های فشرده با درجه یا سطح خاصی از فشرده سازی را پیشنهاد دهد.

    درجه یا سطح به شدت تورم بستگی دارد. لباس های فشرده استاندارد در اکثر داروخانه ها و داروخانه ها موجود است.

    هرچه به فشرده سازی بیشتری نیاز داشته باشید، فشار باید بیشتر باشد.

    اگرچه هیچ استاندارد صنعتی وجود ندارد، اینها برخی از اندازه‌گیری‌های منبع مورداعتماد هستند:

    کم (کلاس 1): کمتر از 20 میلی متر جیوه

    متوسط (کلاس 2): بین 20 تا 30 میلی متر جیوه

    بالا (کلاس 3): بیشتر از 30 میلی متر جیوه

    فشرده سازی گرادیان اغلب توصیه می شود. می توان آن را در یک جوراب ساق بلند یا آستین تعبیه کرد یا از طریق یک لفاف که خود اعمال می شود به دست آورد. فشرده سازی گرادیان به گونه ای طراحی شده است که در دورترین نقطه بازو یا پا محکم تر باشد و به تدریج در بالای اندام شل تر شود.

    اگر لباس‌های فشرده‌کننده گرادیان داخلی در دسترس نباشند، یک متخصص لنف ادم می‌تواند به شما نحوه استفاده از لایه‌های بسته‌بندی را برای رسیدن به همان اثر نشان دهد.

    بسته بندی تنگ تر و باریک تر با همپوشانی زیاد از نقطه بعدی شروع می شود. شل تر، پهن تر، و همپوشانی کمتری انجام می شود، زیرا بسته بندی به سمت بالا حرکت می کند. 

     

    ورزش کردن 

    ماهیچه های شما در حین ورزش منقبض می شوند و این انقباضات به عروق لنفاوی شما فشار می آورد. این به حرکت مایع در عروق کمک می کند و تورم را کاهش می دهد.

     

    حرکات ساده با دامنه حرکتی، مانند خم شدن زانو یا چرخش مچ دست، برای حفظ انعطاف پذیری و تحرک طراحی شده اند.

    تمرینات تکراری سبک نیز می توانند از تجمع مایع در بازوها یا پاهای شما جلوگیری کنند. پیاده روی، یوگا یا ورزش های هوازی کم تاثیر مانند شنا را امتحان کنید.

    بیشتر روزهای  هفته را  20 تا 30 دقیقه حتما ورزش کنید.در ابتدا قبل از شروع یک برنامه ورزشی با پزشک خود مشورت کنید.

     

     مقالات پیشنهادی :

    انواع سونوگرافی

    سونوگرافی چیست؟

    ماموگرافی چیست؟

    روش های پزشکی و جراحی

    معمولا توصیه درمان ضد احتقان جامع (CDT) برای درمان لنف ادم است. این شامل چند مؤلفه می باشد که بعضی از آنها قبلاً در بالا نام برده شده است:

    لباس های فشرده سازی

    مراقبت معمول از پوست

    تمرینات اندام

    ماساژ تخلیه لنفاوی

    ماساژ درناژ لنفاوی که به عنوان تخلیه لنفاوی دستی نیز شناخته می شود، نوعی ماساژ درمانی است که توسط متخصص لنف ادم ماهر انجام می شود. دستکاری بافت ها به مایعات لنفاوی اجازه می دهد تا آزادانه تر تخلیه شوند.

    اینکه هر چند وقت یکبار تخلیه لنفاوی دستی مورد نیاز است به شدت، محل تورم و میزان حرکت ناحیه قابل تحمل بستگی دارد. اغلب 5 روز در هفته به مدت 3 تا 8 هفته شروع می شود، سپس به دفعات لازم برای حفظ بهبود انجام می شود.

    همچنین می توانید برای انجام این کار در خانه از یک متخصص آموزش ببینید.

    اگر سلولیت یا سایر انواع عفونت های پوستی یا شکستگی پوست دارید، تحت زهکشی دستی قرار ندهید.

    سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) لیزر درمانی سطح پایین را برای درمان ادم لنفاوی مرتبط با سرطان سینه تایید کرده است.

    توصیه می شود که یک فیزیوتراپ یا سایر متخصصان بهداشتی متخصص در لنف ادم از این درمان استفاده کنند. منابع معتبر مطالعات نشان داده اند که می تواند در کاهش تورم، درد و اندازه اندام موثر باشد.

    لیپوساکشن می تواند در مواردی که در مراحل پیشرفته تر لنف ادم هستند، زمانی که سایر گزینه های درمانی کمکی نکرده اند، موثر باشد. یک مطالعه در سال 2015 نشان داد که می تواند اندازه اندام را کاهش دهد و عملکرد، رفاه و کیفیت زندگی را بهبود بخشد.

    با این حال، پس از این روش، همچنان لازم است از لباس های فشرده برای حفظ تورم استفاده کنید.

    لنف ادم که همراه با عفونت باکتریایی اتفاق می افتد ابتدا با آنتی بیوتیک درمان می شود. آنها همینطور به افزایش عفونت کمک می نمایند.

    E/درمان لنف ادم چیست؟

    در یک کلام، تورم. هنگامی که سیستم لنفاوی شما به خوبی کار نمی کند، مایع اضافی در بافت شما جمع می شود، معمولاً به این دلیل که غدد لنفاوی شما آسیب دیده یا برداشته شده است. این اغلب یک عارضه جانبی درمان سرطان است و می تواند سال ها بعد خود را نشان دهد.

    سیستم لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی بدن شماست. این مایع را در بدن شما حرکت می دهد و مواد زائد، باکتری ها و ویروس ها را جمع آوری می کند. غدد لنفاوی شما مواد زائد را فیلتر کرده و از بدن خارج می کنند. هنگامی که مشکلی پیش می‌آید، مایع در بافت شما برگشت می‌کند. اغلب، غدد لنفاوی شما آسیب می بینند. گاهی اوقات عروق مسدود می شوند. اما لنف ادم همچنین می تواند بدون دلیل روشن اتفاق بیفتد.

    این می تواند در هر جایی از بدن شما اتفاق بیفتد، از جمله قفسه سینه، سر و اندام تناسلی، اما معمولا فقط در یک دست یا پا است. تورم ممکن است به قدری جزئی باشد که به سختی متوجه آن شوید، یا آنقدر شدید باشد که حرکت دادن آن قسمت از بدن را به سختی انجام دهید. اندامی که احساس پری یا سنگینی می‌کند، پوستی که به نظر سفت می‌آید، جواهرات و لباس‌هایی که به‌طور ناگهانی نرم می‌شوند، می‌توانند ناشی از لنف ادم باشند. ممکن است در ناحیه آسیب دیده درد داشته باشید یا پوست سفت شده داشته باشید.

     

    چه کسی احتمال دارد دچار لنف ادم شود ؟

    بسیاری از افراد مبتلا به آن تحت عمل جراحی برداشتن غدد لنفاوی برای بررسی گسترش سرطان سینه قرار گرفتند یا سرطان خود را با جراحی یا پرتو درمانی درمان کردند. مسن تر بودن، اضافه وزن یا ابتلا به آرتریت روماتوئید یا پسوریاتیک شانس شما را افزایش می دهد. شما همچنین می توانید آن را از یک عفونت در هنگام سفر در برخی از کشورهای گرمسیری دریافت کنید. اختلالات نادری که در خانواده ها منتقل می شود می تواند بر رشد گره ها و عروق در سیستم لنفاوی نیز تأثیر بگذارد.

     

     مقالات پیشنهادی :

    اکوی قلب جنین

    سونوگرافی سه بعدی رحم

    سونوگرافی غربالگری

    جلوگیری از لنف ادم

    بعد از جراحی یا پرتودرمانی کردن که در آن غدد لنفاوی بدن را درگیر می کند ، دست یا پای آسیب دیده خود را در بالای قلب نگه دارید. به آن یخ یا حرارت نزنید. لباس های تنگ و جواهرات را کنار بگذارید. در زمان نشستن پاهای خود را بر روی هم قرار نگذارید.

    اگر تورم شروع شد یا علائم دیگری داشتید، به پزشک خود اطلاع دهید. درمان زودهنگام لنف ادم تفاوت ایجاد می کند.

     

    تشخیص لنف ادم

    پزشک سایر علل تورم مانند عفونت و لخته شدن خون را رد می کند. آنها ناحیه متورم را اندازه گیری می کنند و آن را با ناحیه متورم مشابه مقایسه می کنند. آزمایش‌هایی که انسداد را بررسی می‌کنند و نحوه عملکرد سیستم لنفاوی شما را بررسی می‌کنند، شامل MRI و لنفوسنتی‌گرافی است که به دنبال تزریق رنگ خاصی به بدن شما در حین حرکت از طریق عروق لنفاوی انجام می‌شود. درجه (1-4) یا مراحل (I-III) شدت لنف ادم را توصیف می کند.

    لنف ادم قابل درمان نیست، اما می توانید تورم را کنترل کرده و از بدتر شدن آن جلوگیری کنید. رسیدن به وزن سالم و حفظ آن ممکن است آن را بهتر کند، اما «قرص‌های آب» معمولاً این کار را نمی‌کنند. یک درمانگران متخصص در لنف ادم هم می توانند به شما در مدیریت کردن این بیماری راهنمایی و کمک کنند. اگر شدید باشد، پزشک ممکن است بخواهد برای برداشتن مقداری بافت جراحی انجام دهد تا تورم کمتری وجود داشته باشد. مرحله من ممکن است بدون درمان از بین برود.

     

    بانداژ

    آنها را نزدیک انگشتان دست و پاها محکم بپیچید و در امتداد اندام خود شل کنید تا مایع به سمت بالاتنه شما جریان یابد. فشار همچنین از تجمع مجدد مایع پس از کاهش تورم جلوگیری می کند. یک درمانگر می تواند به شما نشان دهد که چگونه لایه های آستر، بالشتک و بانداژ را مرتب کنید.

     

    ماساژ درمانی

    ما در مورد خدمات آبگرم استاندارد شما صحبت نمی کنیم. این نوع ماساژ خاص و سبک دست، تخلیه لنفاوی دستی نامیده می شود. یک متخصص آموزش دیده بدن شما را می مالد، ضربه می زند و نوازش می کند تا مایعات را از ناحیه متورم دور کند. شما هم می توانید یاد بگیرید که خودتان این کار را انجام دهید.

     

    دستگاه فشرده سازی

    یک درمانگر متخصص  می تواند از یک دستگاه مانند کاف فشار خون جهت کمک به حرکت  کردن مایع لنفاوی از بازو یا پای شما استفاده نماید . آنها یک آستین یا چکمه با یک سری اتاق روی ناحیه متورم قرار می دهند. یک پمپ پاکت ها را با هوا پر می کند و سپس آنها را بارها و بارها با یک الگوی خاص تخلیه می کند تا لنف را به سمت بدن شما فشار دهد.

     

    از عفونت جلوگیری کنید

    مراقب باشید تا از بریدگی، خراشیدگی و سوختگی در ناحیه آسیب دیده جلوگیری کنید. واکسن و خونگیری را در جای دیگری انجام دهید. آن صدمات ریز می توانند نقطه ورود عفونت باشند. مایع محبوس شده در بافت شما به باکتری ها اجازه رشد می دهد و می تواند به سرعت جدی شود. اگر قرمزی پوست یا بثورات پوستی دارید، علائمی شبیه آنفولانزا دارید، یا درد یا تورم بدتر می شود، با پزشک خود تماس بگیرید.

     

    دو شکل لنف ادم

    دو شکل لنف ادم وجود دارد که یکی ارثی است و دیگری در اثر آسیب به سیستم لنفاوی.

    اولیه: لنف ادم اولیه نادر است و ناشی از رشد غیر طبیعی سیستم لنفاوی است. علائم ممکن است از بدو تولد یا بعد از آن در زندگی بروز کنند.

    ثانویه: لنف ادم ثانویه شایع تر است. این شکل در اثر آسیب به سیستم لنفاوی ناشی از سرطان، پرتودرمانی، جراحی، برداشتن غدد لنفاوی، بافت اسکار یا انگل ها (نادر) ایجاد می شود.

    علائم شایع لنف ادم

    تورم بازوها یا پاها

    کاهش انعطاف پذیری در دست، مچ دست یا مچ پا

    سفتی یا سوزن سوزن شدن پوست

    سفت شدن یا ضخیم شدن پوست

    چهار مرحله لنف ادم

    اگر هر یک از علائم بالا را تجربه کردید یا اگر ادم لنفاوی شما تشخیص داده شد و علائم شما بدتر شد به پزشک مراجعه کنید. اگر قبلاً تشخیص داده نشده‌اید، پزشک ممکن است یک معاینه دستی از ناحیه (ها) را همراه با آزمایشاتی انجام دهد تا تعیین کند که آیا غدد لنفاوی مسدود شده‌اند یا خیر. از آنجا، آنها تشخیص می دهند که کدام یک از چهار مرحله لنف ادم با علائم شما مطابقت دارد و درمان را تجویز می کند.

    مرحله 1: آسیب به عروق لنفاوی، بدون شکل قابل مشاهده لنف ادم.

    مرحله 2: ادم نرم که در عصر رخ می دهد، ناپدید می شود یا با بالا بردن پا به حداقل می رسد.

    مرحله 3: پوست ضخیم با ادم مداوم. با ارتفاع کم نمی شود.

    مرحله 4: تورم بزرگ و پیچیده با تغییرات پوستی واضح. ممکن است توده های زگیل مانند، تاول های کوچک یا فیستول های حاوی مایع لنفاوی ترشح شوند.

     مقالات پیشنهادی :

    فیبرواسکن چیست؟

    الاستوگرافی با سونوگرافی چیست؟

    سونوگرافی سینه چیست و چرا انجام می شود؟

    بیوپسی سینه

    درمان های لنف ادم

    در حالی که لنف ادم یک بیماری مزمن است، گزینه های درمانی زیادی وجود دارد. پزشک شما یکی را توصیه می کند که برای سبک زندگی شما و مرحله ای که در آن تشخیص داده شده است مناسب باشد.

    برخی از موارد شدید لنف ادم نیاز به درمان جراحی دارند، اما بسیاری از موارد خفیف و متوسط را می توان با درمان کامل ضد احتقان (CPD) مدیریت کرد، مجموعه ای از اقدامات که به تخلیه مایع لنفاوی، بازسازی بافت های همبند سفت شده و تقویت عضلات و همچنین سیستم لنفاوی کمک می کند. . CPD به دو فاز، مرحله فعال و مرحله تعمیر و نگهداری تقسیم می شود.

    فاز فعال: برای شروع حرکت مایع و کاهش تورم به مدت چند هفته ادامه دارد. شامل درمان پوست و بهداشت، جلسات تخلیه لنف دستی چند بار در هفته، درمان بانداژ فشرده و تمرینات ویژه است.

    مرحله نگهداری: برای چندین ماه یا سال ادامه دارد تا تورم کاهش یابد و قدرت عضلات و سیستم لنفاوی بهبود یابد. شامل درمان پوست و بهداشت، تخلیه لنفاوی دستی، درمان با جوراب فشاری و تمرینات ویژه هنگام پوشیدن جوراب های فشاری است.

    علاوه بر تمرینات تخصصی و مراقبت مناسب از پوست، دو مورد از مهم ترین عناصر CPD، درمان فشرده سازی و بالا بردن سطح بدن است.

    فشرده‌سازی: بسته‌بندی‌های فشرده و بانداژ به اعمال فشار بر عضله و بافت آسیب‌دیده کمک می‌کند تا تخلیه مناسب لنف را انجام دهد و می‌تواند از برگشت لنف به ناحیه آسیب‌دیده جلوگیری کند. در مرحله فعال، اندام‌های آسیب‌دیده با استفاده از پوشش‌های فشاری مدرج ویژه بانداژ می‌شوند. در مرحله تعمیر و نگهداری، از جوراب و جوراب های فشاری مدرج برای حمایت از جریان مناسب مایع لنفاوی استفاده می شود.

    ارتفاع پا: وقتی سیستم لنفاوی مسدود می شود، ناحیه متورم می شود زیرا مایع در بافت نرم جمع شده است. بالا بردن پاها به تسکین دردهای مرتبط با احتباس مایعات کمک می کند و در عین حال باعث تخلیه مایعات و کاهش تورم می شود. بالش های گوه ای ساق پا گزینه ای محبوب برای ایجاد ارتفاع راحت و پایدار هستند.

     

  • R/هزینه سونوگرافی سه بعدی رحم

    هزینه سونوگرافی سه بعدی رحم؛ از آنجایی که هیچ عوارض جانبی شناخته شده ای ندارد، یکی از ایمن ترین روش های تصویربرداری است.

     

    سونوگرافی چیست؟

    اولتراسوند یکی از روش های تصویربرداری است که از امواج صوتی و با فرکانس بالا استفاده می کند. این عمل هیچ عارضه جانبی شناخته شده ای ندارد، بهترین روش تصویربرداری به ویژه در دوران های حاملگی است.

     

    F/هزینه سونوگرافی سه بعدی رحم

    اگر سوالی در مورد ماموگرافی یا سونوگرافی دارید ویا پزشک برایتان ماموگرافی یا سونوگرافی تجویز کرده است

    می توانید با ما در مرکز سونوگرافی و ماموگرافی الوند در تماس باشید.

    سونوگرافی در چه بیماری هایی برای افراد استفاده می شود؟

    سونوگرافی بیشتر در دوران حاملگی برای نظارت بر وضعیت رحم و همچنین تخمدان ها و جنین مادر در حال رشد استفاده می شود. رشد مغزو لگن و ستون فقرات نوزاد در رحم با کمک تصویربرداری سونوگرافی قابل پیگیری است.

     

    به غیر از فرآیند حاملگی، سونوگرافی در موارد زیر قابل استفاده است:

    در مواردی مثل درد، تورم، عفونت می توان از سونوگرافی برای بررسی علت استفاده کرد.

    تصویربرداری از اندام های داخلی مثل کبد، کلیه ها، پانکراس و کیسه صفرا، طحال، مثانه، بیضه و تخمدان

    می‌تواند عملکرد دریچه‌های قلب، ناهنجاری‌های قلب، نارسایی دریچه‌ها و یا نشت خون از دریچه‌ها را ارزیابی کند. این می تواند وضعیت قلب پس از حمله های قلبی و میزان مناسب پمپاژ خون توسط قلب را نشان دهد.

    در معاینه کره چشم

    معاینه تیروئید و پاراتیروئید

    ارزیابی التهاب مفاصل

    شناسایی تومور در بافت نرم

    سونوگرافی را می توان در بیوپسی سوزنی با نوک ظریف ونیز بیوپسی پستان استفاده کرد.

     

    سونوگرافی چگونه اعمال می شود؟

    قبل از تصویربرداری اولتراسوند، ممکن است از بیمار خواسته شود که لباس بیمارستان بپوشد.

    با توجه به ناحیه ای که باید سونوگرافی انجام شود، ژل مبتنی بر آب روی پوست بیمار دراز کشیده روی تخت بیمار اعمال می شود. این ژل که در انتقال امواج صوتی نیز تاثیر دارد، به قسمت پروب دستگاه اولتراسوند نیز اجازه می دهد تا به راحتی روی پوست حرکت کند.

    رادیولوژیست قسمت کاوشگر سونوگرافی را که امواج صوتی را ارسال می کند، بر روی ناحیه مورد نظر حرکت می دهد.

    رادیولوژیست تصاویر منعکس شده از کاوشگر سونو را روی صفحه نمایش روبروی خود دنبال می کند.

    پروب سونوگرافی را می توان روی پوست حرکت فرد با کمک ژل حرکت داد تا تصویری مناسب و واضح به دست آورد.

    پس از پایان فرآیند، ژل اعمال شده روی پوست تمیز می شود. از آنجایی که ژل بر پایه آب است، تمیز کردن آن بسیار آسان است.

     

    انواع سونوگرافی چیست؟

    انواع سونوگرافی سونوگرافی می تواند برای اهداف تصویربرداری در بسیاری از قسمت های مختلف بدن استفاده شود.

    -انجام سونوگرافی کل شکم :برای بررسی اندام های داخلی از جمله کبد، کیسه صفرا، مجاری صفراوی، طحال، پانکراس، کلیه ها و مثانه استفاده می شود.

    - انجام سونوگرافی زنان و زایمان: این آزمایشات سونوگرافی است که از اولین لحظه حاملگی شروع می شود. با کنترل سونوگرافی انجام شده در ماه های خاصی از حاملگی؛

     F/هزینه سونوگرافی سه بعدی رحم

    پیش بینی هفته حاملگی

    شناسایی ناهنجاری های مادرزادی

    موقعیت جنین مادر

    موقعیت جفت

    بسیاری از جزئیات را می توان تعیین کرد، مثل اینکه آیا حاملگی چند قلو وجود دارد یا خیر.

    - انجام سونوگرافی لگن: رایج ترین روش تصویربرداری مورد استفاده برای نظارت بر سلامت جنین مادر در دوران حاملگی است. سونوگرافی لگن فقط برای کنترل در دوران حاملگی استفاده نمی شود. بعلاوه؛ به علاوه  برای معاینه رحم، تخمدان ها، مثانه و غده پروستات استفاده می شود. سونوگرافی لگن را می توان در زنان به صورت شکم، واژینال و هم در مردان از طریق مقعد انجام داد.

    - انجام سونوگرافی داپلر رنگی: سونوگرافی داپلر رنگی را می توان برای اندازه گیری و تجسم جریان خون با سونوگرافی داپلر رنگی استفاده کرد. به علاوه  می تواند سرعت و جهت حرکت جریان خون را اندازه گیری کند. این کار با استفاده از نقشه های رنگی به نام سونوگرافی داپلر رنگی انجام می شود. سونوگرافی داپلر رنگی، که به علاوه  به طور گسترده برای تعیین اینکه آیا تجمع پلاک در شریان های کاروتید از جریان خون به مغز جلوگیری می کند یا خیر، استفاده می شود، می تواند در حاملگی های پرخطر که در آن نوزاد خطر تاخیر در رشد را دارد، استفاده شود.

    - انجام اکوکاردیوگرافی- اکو (ECG) و یا  به علاوه  به عنوان سونوگرافی قلب شناخته می شود. این نمونه ای از سونوگرافی داپلر است. می توان از آن برای ایجاد تصاویری از سیستم های قلبی عروقی از طریق امواج صوتی و اندازه گیری جریان خون فرد و حرکت بافت قلب در نقاط خاص استفاده کرد.

    - انجام سونوگرافی ترانس واژینال: می تواند اطلاعات دقیق تری نسبت به سونوگرافی لگن در معاینه اندام تناسلی زنان بدهد. پروب تصویربرداری سونوگرافی در واژن قرار می گیرد و تصویر گرفته می شود. در،  مثانه باید خالی باشد. اسکن ترانس واژینال می تواند تصویر واضح تری را در اوایل حاملگی ارائه دهد و در صورت چاقی ممکن است گزینه بهتری باشد.

    - انجام سونوگرافی ترانس رکتال: برای انجام سونوگرافی در غده پروستات استفاده می شود. برای اینکه امواج صوتی به سمت پروستات برود، پروب سونوگرافی در رکتوم قرار می گیرد. در این سونوگرافی، بیمار اغلب به پهلوی چپ دراز می کشد و زانوهایش به سمت قفسه سینه خم شده است.

    - انجام  : سونوگرافی پستان یکی از متداول ترین روش های معاینه پستان است که انجام آن علاوه بر ماموگرافی در زنان بالای 40 سال باعث افزایش دقت شناساییی می شود.

    - انجام سونوگرافی کبد: اندازه، شکل و عملکرد کبد را تعیین می کند و می تواند برای شناسایی تومورها استفاده شود.

    - انجام سونوگرافی کلیه: اندازه، شکل و عملکرد کلیه ها را تعیین می کند و می تواند در شناسایی سنگ کلیه، کیست و تومور مفید باشد.

    - انجام سونوگرافی تیروئید: بیماری ها، ندول ها و کیست هایی که می توانند باعث اختلال عملکرد تیروئید شوند را بررسی می کند.

    -انجام سونوگرافی سه بعدی: بعد دیگری به تصویر اولتراسوند سونوگرافی فرد اضافه می کند و به جای تصاویر دو بعدی تخت ساخته شده با سونوگرافی سنتی، تفاسیر سه بعدی ایجاد می کند.

    -انجام سونوگرافی 4 بعدی: تصاویر سه بعدی را در حال حرکت نشان می دهد.

    سونوگرافی هم چنین می تواند راه با روش های متفاوت تصویربرداری مثل سونوگرافی آندوسکوپی (EUS) استفاده شود.

     

    آیا سونوگرافی مضر است؟

    سونوگرافی عوارض جانبی شناخته شده ای ندارد. اشعه ایکس و توموگرافی از اشعه یونیزان برای تصویربرداری استفاده می کنند، در حالی که رزونانس مغناطیسی (MR) از میدان مغناطیسی استفاده می کند که در آن آهنربا استفاده می شود. از سوی دیگر، اولتراسوند از امواج صوتی با فرکانس بالا به جای تابش و آهنربا استفاده می کند. از آنجایی که روش قابل اعتمادی است، بهترین روش تصویربرداری به ویژه در پیگیری حاملگی است.

    با این حال، هنوز استفاده از آن برای تصویربرداری از نوزاد در رحم بدون تشخیص پزشکی توصیه نمی شود.

     

    قبل از سونوگرافی چه نکاتی را باید در نظر گرفت؟

    سونوگرافی اغلب نیاز به آمادگی خاصی ندارد.

    بسته به ناحیه ای که باید سونوگرافی شود، گرسنگی یا مثانه ممکن است پر یا خالی باشد.

    وسایل الکترونیکی مثل تلفن نیزراه و دوربین را نباید در اتاقی که در آن تصویربرداری اولتراسوند انجام می شود قرار داد.

    جواهراتی مثل گردنبند و گوشواره در ناحیه ای که سونوگرافی انجام می شود باید حذف شوند.

    داروها و یا مکمل های گیاهی مورد استفاده قبل از تصویربرداری اولتراسوند باید به پزشک اطلاع داده شود.

     

    سونوگرافی چقدر زمان نیاز دارد؟

    تصویربرداری اولتراسوند معمولا بین 30 تا 60 دقیقه طول می کشد. فعالیت های عادی بلافاصله بعد از سونوگرافی از سر گرفته می شود.

     

    چه زمانی نتایج سونوگرافی در دسترس است؟

    نتایج سونوگرافی معمولا در نیزان روز یا روز بعد در دسترس است. پس از آنالیز و ارزیابی تصاویر بدست آمده توسط رادیولوژیست متخصص، گزارشی تهیه می شود.

     

     

  • n/بهترین زمان سونوگرافی آنومالی

    بهترین زمانسونوگرافی آنومالی؛ چرا اسکن آنومالی انجام می شود؟

    سونوگرافی آنومالی یک سونوگرافی است که برای ارزیابی رشد فیزیکی جنین و بررسی وجود ناهنجاری ها در جنین در حال رشد انجام می شود. بین هفته 18 تا 20 انجام می شود زیرا قبل از آن نمی توان اندام های جنین را به وضوح در سونوگرافی مشخص کرد.

     این اسکن 20 هفته ای شامل یک بررسی کامل تشریحی است و شامل عکس ها و پرینت کامپیوتری از جزئیات به دست آمده است.

    d/بهترین زمان سونوگرافی آنومالی

     

    اگر سوالی در مورد ماموگرافی یا سونوگرافی دارید ویا پزشک برایتان ماموگرافی یا سونوگرافی تجویز کرده است

    می توانید با ما در مرکز سونوگرافی و ماموگرافی الوند در تماس باشید.

    اکثر نوزادان در بدو تولد سالم هستند، اما متأسفانه حدود 2 تا 3 درصد از نوزادان با نقص مادرزادی متولد می شوند. حدود نیمی از این نقص ها  عمده در سونوگرافی دیده می شوند و نیمی از آنها در دوران بارداری نمیتوان تشخیص داد. این بدان معناست که حتی اگر اسکن شما به ظاهر طبیعی باشد، احتمال کمی وجود دارد که کودک شما همچنان مشکل داشته باشد زیرا سونوگرافی محدودیت هایی دارد.

     

    اسکن بررسی ناهنجاری

    برای این اسکن نیازی به داشتن مثانه پر نیست. آناتومی یا اسکن 20 هفته ای یک اسکن ترانس شکمی است و روشی غیر تهاجمی است.

    وقتی به گروه سلامت زنان رسیدید، یکی از اعضای تیم مدیریت ما از شما استقبال می کند. این احتمال وجود دارد که قبلاً برای اسکن بارداری زودهنگام در گروه سلامت زنان شرکت کرده باشید، اما اگر این اولین بار است که با ما تماس می گیرید، یک فرم ثبت نام برای تکمیل به شما داده می شود. سپس به منطقه انتظار ما هدایت می شوید که در آنجا منتظر سونوگرافیست خود خواهید بود.

    سونوگرافیست شما را در قسمت انتظار ملاقات می کند و شما را به اتاق سونوگرافی می برد. آنها اطلاعات شما را قبل از شروع روش اولتراسوند تأیید می کنند.

    سونوگرافیک بیشتر وقت را صرف بررسی جزئیات مختلف آناتومیکی نوزاد می کند که برای شما واضح نیست، اما سونوگرافیک در حین اسکن نوزاد شما را توضیح می دهد که شما به چه چیزی نگاه می کنید. هدف ما این است که ملاقات شما با ما تا حد امکان آرامش بخش و بدون استرس باشد، بنابراین اگر سوالی دارید لطفاً از سونوگرافیست خود دریغ نکنید.

    سونوگرافی تمام اندام های کودک شما را بررسی می کند و اندازه گیری ها و تصاویر را می گیرد. او صورت، ستون فقرات نوزاد، دیواره شکم، قلب، کلیه ها و معده نوزاد را بررسی می کند. بازوها، پاها، دست ها و پاهای کودک شما نیز بررسی خواهند شد. اندازه‌گیری دور سر، دور شکم و استخوان ران نوزاد انجام می‌شود.

    علاوه بر بررسی نحوه رشد کودک، سونوگرافی جفت، بند ناف و مایع آمنیوتیک را بررسی می کند.

    گاهی اوقات می توان جنسیت نوزاد را در این اسکن تشخیص داد، اما نه همیشه. اگر می خواهید جنسیت کودک خود را بدانید، لطفاً در ابتدای سونوگرافی خود را به سونوگرافی خود اطلاع دهید. با این حال، تعیین جنسیت کودک همیشه آسان نیست و می تواند به موقعیت کودک در رحم بستگی داشته باشد. کودک برای تجسم ناحیه تناسلی باید در موقعیت مطلوبی قرار گیرد و کودک همیشه مجبور نیست.

    اگر در زمان اسکن مشکوک به مشکل باشد، در آن مرحله به شما گفته می شود که ممکن است مشکلی وجود داشته باشد. یک بحث کامل در مورد مشکل ممکن است نیاز داشته باشد که توسط یک متخصص پزشکی جنین بررسی شوید. اگر مشکل فوری تشخیص داده شود، معمولاً می‌توان ظرف 24 ساعت سازماندهی کرد. اکثر مشکلاتی که نیاز به اسکن مجدد دارند جدی نیستند و تقریباً 15٪ از اسکن ها به دلایلی نیاز به تکرار دارند.

    در پایان اسکن ناهنجاری، تصاویری از نوزاد و گزارش مفصلی از یافته های اسکن به شما داده می شود.

     

    f/بهترین زمان سونوگرافی آنومالی

    اسکن ناهنجاری چه چیزی را تشخیص می دهد؟

    اسکن آنومالی بیشتر به سر، مغز، گردن، ستون فقرات، قفسه سینه (قلب و ریه)، شکم (حباب معده، کلیه ها و کبد)، صورت و بازوها و پاهای نوزاد در حال رشد در رحم نگاه می کند. دکتری که اسکن را انجام می دهد (سونوگرافیست) به طور ویژه برای انجام اسکن آموزش دیده است.

    سونوگرافی همچنین موقعیت جفت، مایع آمنیوتیک اطراف نوزاد و طول دهانه رحم را ارزیابی می کند.

     

    چرا به اسکن ناهنجاری نیاز دارم؟

    مشخص است که حدود 2 تا 3 درصد از بارداری ها با مشکل رشد و تکامل کودک مواجه می شوند. در بیشتر این موارد، نقص های قابل مشاهده را می توان در سونوگرافی تشخیص داد.

    برخی از ناهنجاری‌ها، مانند ناهنجاری‌های جمجمه و مغز مانند آنسفالی، یا همراه با طناب نخاعی مانند مننگومیلوسل بزرگ یا فقدان کلیه، بقای نوزاد را پس از تولد دشوار می‌کند.

    سایر ناهنجاری ها مانند نقایص قلبی، فیستول نای مری یا شکاف کام نیاز به جراحی زودهنگام برای نجات نوزاد پس از تولد دارند.

    دانستن نوع مشکل و اینکه آیا می توان آن را درمان کرد مفید است تا شما و پزشکتان بتوانید مراقبت های پزشکی را که برای کودک شما مناسب تر است را درک کرده و برنامه ریزی کنید.

    با این حال، زوج‌های منتظر باید بدانند که در حالی که برخی از ناهنجاری‌ها در هفته بیستم به راحتی قابل مشاهده هستند، موارد دیگری مانند ناهنجاری‌های قلب و روده وجود دارند که تنها پس از ۲۸ هفته قابل مشاهده هستند. دکتر آنیتا توضیح می‌دهد که مهم‌تر از همه، حتی بهترین سونوگرافیست‌ها نمی‌توانند نقص‌های 100٪ را تشخیص دهند.

    شما باید بدانید که فقدان هر گونه ناهنجاری ساختاری، مشکلات عملکردی در نوزاد در بدو تولد را رد نمی کند.

    اسکن آنومالی چگونه انجام می شود؟

    هنگامی که برای سونوگرافی خود می رسید، سونوگرافی از شما می خواهد که روی میز دراز بکشید و شکم خود را باز کند. سونوگرافی معمولاً در اتاقی با نور کم انجام می شود تا سونوگرافیک بتواند تصاویر واضحی را روی صفحه نمایش دهد.

    سونوگرافی ژل را روی شکم شما می زند و سپس یک پروب روی آن قرار می دهد. همانطور که کاوشگر روی شکم شما حرکت می کند، تصاویر جنین روی صفحه ظاهر می شود.

    ممکن است لازم باشد با مثانه پر مراجعه کنید تا سونوگرافی دید واضحی از رحم داشته باشد.

    سپس قسمت‌ها و اندام‌های مختلف نوزاد به‌طور متوالی ارزیابی می‌شوند.

    سونوگرافی اندازه گیری های خاصی را نیز انجام می دهد:

    دور سر (HC)، که طول دور سر نوزاد است

    دور شکم (AC)، که طول دور شکم کودک است

    طول استخوان ران (FL)، که طول استخوان ران (فمور) را اندازه گیری می کند.

    اینها به تعیین وزن و رشد کودک در ارتباط با سن واقعی بارداری کمک می کنند.

    در برخی شرایط، به ویژه اگر کودک شما بیش از حد حرکت می کند یا با پروب سونوگرافی روبرو نیست، ممکن است لازم باشد تا چند ساعت دیگر برای ارزیابی مجدد مراجعه کنید.

      اگر جفت پایین به نظر می رسد، ممکن است لازم باشد مثانه پر داشته باشید تا سونوگرافی دید واضحی از رحم داشته باشد.

    اگر جفت کم خوابی داشته باشید، به شما اطلاع داده می شود، به این معنی که جفت در قسمت پایینی رحم، به سمت دهانه رحم قرار گرفته است. یک اسکن مجدد در سه ماهه سوم برای تعیین اینکه آیا موقعیت جفت تغییر کرده است یا خیر، مورد نیاز است.

    سونوگرافی می تواند به شناسایی ویژگی های خاصی در نوزاد کمک کند که خطر ابتلا به سندرم داون را افزایش می دهد. در چنین شرایطی ممکن است برای تایید تشخیص نیاز به آزمایش بیشتر به شکل آمنیوسنتز (روش برداشتن چند میلی لیتر مایع آمنیوتیک و ارسال آن برای آزمایش ژنتیک باشد).

     

    A/بهترین زمان سونوگرافی آنومالی

    آیا اسکن آنومالی جنسیت را مشخص می کند؟

    جنسیت نوزاد در سونوگرافی قابل تشخیص است. با این حال، تعیین جنسیت قبل از تولد در هند به شدت توسط قانون ممنوع است.

     

    کدام هفته برای اسکن آنومالی بهترین است؟

    شما می توانید اسکن ناهنجاری را در هر زمانی بین 18 تا 20 هفته انجام دهید، زیرا بهترین زمان برای آن وجود ندارد.

    در هند، قانون ختم حاملگی (MTP) ختم حاملگی پس از 20 هفته را مجاز نمی‌داند. به همین دلیل است که اسکن سطح II در هفته 18 تا 20 ارائه می شود تا در شرایط خاص، که ناهنجاری های شدید تشخیص داده می شود و در صورت تصمیم والدین، می توان با خیال راحت به آنهاMTP پیشنهاد داد.

     

    آیا اسکن آنومالی دردناک است؟

    اسکن آنومالی، مانند هر سونوگرافی دیگر، دردناک نیست.

     

    اسکن چقدر طول می کشد؟

    بیشتر اوقات، اسکن ناهنجاری حدود 30 دقیقه طول می کشد. در موارد بسیار کمی، اگر کودک شما بیش از حد حرکت می کند یا با پروب سونوگرافی روبرو نیست، ممکن است چند ساعت طول بکشد یا به ندرت ممکن است روز بعد برای تکمیل اسکن با شما تماس گرفته شود.

     

    اگر عارضه ای در سونوگرافی سطح 2تشخیص داده شد، چه کاری باید انجام دهم؟

    در صورت مشکوک شدن یا شناسایی بیماری در حین اسکن، سونوگرافیک نظر دوم را از همکار دریافت خواهد کرد.

    همچنین ممکن است در صورت لزوم شما را به متخصص جنین ارجاع دهیم. ما شما را در هر مرحله راهنمایی می‌کنیم، مطمئن می‌شویم که تمام اطلاعات و پشتیبانی را، نه فقط از طرف تیم زایمان ما، بلکه همچنین پزشکان اطفال و فوق‌متخصصان اطفال، در صورتی که کودک شما به آنها نیاز داشته باشد، در اختیار دارید.»

     

    مقالات پیشنهادی :

    چه زمانی گزارش اسکن ناهنجاری خود را دریافت خواهم کرد؟

    سونوگرافی نتایج اسکن آنومالی را به شما اطلاع می دهد.

    گزارش اسکن ناهنجاری را می توان به صورت پیش نویس، پس از تکمیل سونوگرافی، برای بررسی پزشک ارائه کرد. گزارش نهایی سونوگرافی یک سند تایپ شده است و در یک کلینیک شلوغ، اغلب بعد از 2-3 ساعت یا صبح روز بعد در دسترس قرار می گیرد.

    هر گونه یافته مهم، اندازه گیری های نوزاد، حجم مایع آمنیوتیک و موقعیت جفت را بیان می کند.

     

    اسکن مورفولوژی چیست؟

    اسکن مورفولوژی (قسمت بدن) یک آزمایش معمول قبل از زایمان است که معمولاً در هفته 18 تا 20 بارداری انجام می شود. این یک سونوگرافی است که اندازه و اندام های بدن کودک شما را بررسی می کند.

     

    احتمالاً پزشک شما انجام این آزمایش را به شما توصیه می کند، اما تصمیم برای انجام این کار با شماست. اسکن مورفولوژی گاهی اوقات اسکن "ناهنجاری جنینی" نامیده می شود زیرا یکی از راه هایی است که پزشک شما نوزاد شما را برای نقایص مادرزادی بررسی می کند.

     d/بهترین زمان سونوگرافی آنومالی

    اسکن مورفولوژی در مورد نوزادم چه چیزی می تواند به من بگوید؟

    اسکن مورفولوژی یک اسکن اولتراسوند است که بسیاری از نواحی مختلف را در داخل و اطراف کودک شما بررسی می کند، از جمله:

    سر و مغز

    ستون فقرات

    دیواره شکم

    قلب

    معده

    کلیه و مثانه

    بازوها، پاها دست و پا

    جفت

    بند ناف

    مایع آمنیوتیک

    فردی که اسکن را انجام می دهد، اندازه گیری هایی را برای کمک به تخمین سن کودک شما انجام می دهد. آنها همچنین ضربان قلب و ریتم کودک را بررسی می کنند. اسکن مورفولوژی همچنین می تواند به شما بگوید که چند نوزاد در رحم (رحم) و جفت شما کجا خوابیده است. بسته به موقعیت کودک شما، اسکن ممکن است بتواند جنسیت کودک را نیز به شما بگوید - اگر دوست دارید آن را بدانید.

     

    یکی از اهداف اسکن مورفولوژی معمولی ارائه یک آزمایش ایمن و قابل دسترس برای ارائه اطلاعات بیشتر در مورد نوزاد متولد نشده شما است. در حالی که اسکن سونوگرافی می تواند به شما اطمینان دهد که کودک شما به طور طبیعی رشد می کند، همچنین ممکن است متوجه شوید که کودک شما دارای یک ناهنجاری ساختاری است. به همین دلیل، قبل از انجام آزمایش، ایده خوبی است که به این فکر کنید که چرا آن را انتخاب می کنید، و پس از دریافت نتایج چه احساسی خواهید داشت. همچنین در نظر بگیرید که می خواهید با چه کسی در مورد این تصمیم مهم صحبت کنید - شریک زندگی، دوست یا عضو خانواده، یا یک متخصص بهداشت مانند پزشک عمومی یا ماما گزینه های خوبی هستند.

     

     مقالات پیشنهادی :

     سونوگرافی آنومالی در تهران

     سونوگرافی آنومالی چیست و چه کاربردی دارد؟

    شرایط سونوگرافی حاملگی

    اسکن مورفولوژی چه چیزی در مورد کودکم به من نمی گوید؟

    اسکن مورفولوژی چیزی در مورد مشکلات ژنتیکی (مانند سندرم داون) که ممکن است کودک شما داشته باشد، به شما نمی گوید. اگر در مورد شرایط ژنتیکی نگران هستید، می توانید با پزشک یا ماما در مورد غربالگری یا آزمایشات تشخیصی (مانند نمونه برداری از پرزهای کوریونی یا آمنیوسنتز) برای این شرایط صحبت کنید.

     

    چه کسی اسکن مورفولوژی را انجام می دهد؟

    اسکن معمولا توسط تکنسین سونوگرافی (سونوگرافیست) انجام می شود که به طور ویژه برای بررسی کودک شما آموزش دیده است. گاهی اوقات یکی از پزشکان متخصص کلینیک نیز ممکن است برای اسکن نوزاد شما مراجعه کند تا به شما کمک کند تا حد ممکن اطلاعات بیشتری کسب کنید.

     

    چگونه می توانم برای اسکن مورفولوژی خود آماده شوم؟

    برخی از کلینیک ها از شما می خواهند که 1 ساعت قبل از قرار ملاقات 3 لیوان آب بنوشید و سپس آن را نگه دارید. این به این دلیل است که داشتن مثانه پر دیدن تصاویر را آسان تر می کند. سایر کلینیک ها خوردن و آشامیدن را به طور معمول توصیه می کنند، اما از شما بخواهید که مثانه خود را ظرف 30 دقیقه پس از قرار ملاقات خالی نکنید.

    لطفاً هنگام رزرو نوبت بررسی کنید که کلینیک چه چیزی را ترجیح می دهد.

     

    در طول اسکن مورفولوژی چه انتظاری باید داشته باشم؟

    سونوگرافیک قبل از استفاده از پروب روی پوست شما که به عنوان مبدل شناخته می شود، مقداری ژل روی شکم شما قرار می دهد تا تصاویری از کودک شما ایجاد کند. پالس‌های امواج صوتی از مبدل حرکت می‌کنند تا از کودک شما منعکس شوند و پژواک ایجاد کنند. سپس کامپیوتر این پژواک ها را به تصاویر تبدیل می کند.

     

    آیا این اسکن به کودک من آسیب می رساند؟

    امواج صوتی برای کودک شما بی ضرر هستند و آنها نمی توانند اسکن را بشنوند زیرا صدا بسیار کم است.

     s/بهترین زمان سونوگرافی آنومالی

    چه زمانی نتایج اسکن مورفولوژی خود را دریافت خواهم کرد؟

    نتایج اسکن در همان روزی که شما آن را دارید در دسترس خواهد بود. یک نسخه از گزارش به پزشک ارجاع دهنده شما ارسال می شود. در صورت مشاهده هر گونه ناهنجاری در طول اسکن، پزشک متخصص با شما تماس خواهد گرفت تا در مورد معنای آنها صحبت کند.

     مقالات پیشنهادی :

    سونوگرافی غربالگری جنین چیست؟

    سونوگرافی خانم در تهران

    سونوگرافی غربالگری دوم

     

    ناهنجاری های ساختاری جنین در کمتر از 1 مورد از هر 200 بارداری رخ می دهد. اگرچه اولین زمان برای جستجوی این مشکلات بین هفته های 18 تا 20 بارداری است، اما برخی از آنها ممکن است تا اواخر بارداری ظاهر نشوند. اسکن مورفولوژی معمولا بین 40 تا 70 درصد از این ناهنجاری ها را تشخیص می دهد. یک سونوگرافی معمولی تضمین نمی کند که کودک شما بدون هیچ گونه ناهنجاری متولد شود.

    لطفاً با پزشک یا مامای خود صحبت کنید تا به شما کمک کند تشخیص دهید که آیا اسکن مورفولوژی برای شما مناسب است یا خیر.

     

    سوالاتی که باید از پزشک خود در مورد آزمایش ها و اسکن ها بپرسید

    در طول بارداری، تعدادی آزمایش و اسکن به شما پیشنهاد می شود. هدف همیشه بررسی سلامت شما و کودکتان است، اما گاهی اوقات ممکن است گیج کننده و گیج کننده باشد.

    مهم است که به یاد داشته باشید که پزشک یا مامای شما برای حمایت از شما در طول بارداری حضور دارد و شما نباید از پرسیدن سوالاتی از آنها در مورد مراقبت هایی که به شما می کنند بترسید.

    تست‌ها و اسکن‌هایی که به شما پیشنهاد می‌شود، انتخاب شماست، اما باید به خوبی از این که آزمایش‌ها چیست و چرا به شما پیشنهاد می‌شود، آگاه باشید.

    همیشه ایده خوبی است که سوالاتی را که ممکن است مجبور باشید با خود داشته باشید یادداشت کنید و در طول بازدید یادداشت برداری کنید.

    به یاد داشته باشید که این حق شماست که در مورد هر آزمایش یا درمانی که از شما خواسته می شود به طور کامل مطلع شوید و از هرگونه آزمایش یا درمانی که به شما پیشنهاد می شود خودداری کنید.

     

    در اینجا چند سوال وجود دارد که ممکن است بخواهید از ماما یا پزشک خود بپرسید:

    آیا این آزمایش، درمان یا اسکن در دوران بارداری روتین است؟

    روش کار چگونه است؟

    چرا به آن نیاز دارم؟

    چه زمانی باید آن را داشته باشم؟

    چه مزایایی برای من یا کودکم دارد؟

    آیا عوارض جانبی دارد؟

    آیا خطری برای من یا کودکم وجود دارد؟

    آیا باید آن را داشته باشم؟

    اگر نتیجه آزمایش مثبت باشد چه اتفاقی می افتد؟ اگر منفی باشند چه اتفاقی می افتد؟

    احتمال اشتباه بودن نتیجه آزمایش (منفی کاذب یا مثبت کاذب) چقدر است؟

    آیا برای آماده شدن برای آزمون کاری باید انجام دهم؟

    آیا هزینه های اضافی در بر دارد؟

     

     مقالات پیشنهادی :

    عکس رنگی رحم

    اکوی قلب جنین

    سونوگرافی سه بعدی رحم

    اگر مشکلی در بارداری من وجود داشته باشد، چه حمایتی در دسترس است؟

    همراه با پزشک یا مامای خود، حاملگی، تولد و نوزاد نیز برای حمایت از شما در طول بارداری حضور دارند. شما می توانید برای کسب اطلاعات و مشاوره در مورد هر یک از روش هایی که به شما پیشنهاد شده و همچنین درباره نتایج و درمان های احتمالی صحبت کنید

     

    مراقبت های دوران بارداری در دوران بارداری

    هنگامی که بارداری شما تایید شد، مهم است که در اسرع وقت به پزشک عمومی یا ماما مراجعه کنید تا بتوانید قرار ملاقات های مورد نیاز خود را تعیین کنید. قرار ملاقات های دوران بارداری، قرار ملاقات های قبل از زایمان یا مراقبت های قبل از زایمان نامیده می شود.

     

    چرا به نوبت های قبل از زایمان برویم؟

    قرارهای قبل از زایمان به پزشک عمومی، ماما و سایر افراد تیم مراقبت های بهداشتی شما این امکان را می دهد که به شما و نوزادتان کمک کنند تا سالم بمانید. حتی اگر بارداری شما خوب پیش می‌رود و احساس خوبی دارید، مهم است که در قرار ملاقات‌هایتان شرکت کنید تا بتوان خطرات احتمالی را شناسایی و از آن پیشگیری کرد یا کاهش داد.

    همچنین فرصتی عالی برای پرسیدن هر سوالی در مورد بارداری خود مانند آنچه در هر سه ماهه اتفاق می افتد، علائم فیزیکی بارداری و خود زایمان است. ممکن است بخواهید سوالاتی در مورد مراقبت از کودک خود پس از تولد بپرسید.

    همچنین می‌توانید برای کمک به سبک زندگی‌تان، از جمله سلامت روان یا توصیه‌های غذایی صحبت کنید.

     

    چه کسی را در قرارهای قبل از زایمان خود ملاقات خواهم کرد؟

    ممکن است بخواهید قبل از انتخاب ماما ابتدا به پزشک عمومی خود مراجعه کنید. این به شما بستگی دارد.

    همچنین می تواند به این بستگی داشته باشد که آیا قصد زایمان در بیمارستان دولتی را دارید یا خیر. اگر چنین است، به احتمال زیاد به پزشک یا ماما در بیمارستان مراجعه خواهید کرد.

    اگر قصد زایمان در مرکز زایمان را دارید، احتمالاً قرار ملاقات خود را با ماما در مرکز زایمان خواهید داشت.

    اگر قصد دارید نوزاد خود را در یک بیمارستان خصوصی به دنیا بیاورید، قرار ملاقات شما به احتمال زیاد با متخصص زنان و زایمان در اتاق او خواهد بود.

     

    در طول قرار ملاقات ها چه اتفاقی خواهد افتاد؟

    مراقبت های دوران بارداری که در طول بارداری دریافت می کنید به موارد زیر بستگی دارد:

    سلامتی شما و خطراتی که ممکن است شما یا کودکتان داشته باشید

    مرحله بارداری شما

    هر مشکلی که ممکن است تجربه کنید

    تعدادی بررسی، اسکن، آزمایش و بحث وجود خواهد داشت، مانند:

    چه زمانی به دنیا می آید، در چه سه ماهه ای هستید و این برای شما و نوزادتان چه معنایی دارد

    اطلاع از سابقه پزشکی، سلامت عمومی و چگونگی بارداری قبلی

    بحث در مورد هر دارویی که مصرف می کنید

    اطمینان از به روز بودن غربالگری دهانه رحم

    اطمینان حاصل کنید که سلامت روان شما خوب است و در صورت داشتن افسردگی یا اضطراب از شما حمایت می کند

    فشار خون و وزن خود را چک کنید و ادرار خود را آزمایش کنید

    سازماندهی آزمایش خون و غربالگری

    ارائه مشاوره در مورد تغذیه سالم و تغییر سبک زندگی

    احساس و اندازه گیری شکم خود و گوش دادن به ضربان قلب کودک

    از شما در مورد محیط خانه، کار و حمایتی که دارید می پرسند. اگر خشونت خانوادگی را تجربه می کنید، این فرصت خوبی است تا در مورد آن صحبت کنید

    بررسی علائم فیزیکی که ممکن است شما را آزار دهد

    برنامه تولد خود را با شما اجرا کنید

    صحبت کردن در مورد اینکه آیا چیزی در طول زایمان طبق برنامه پیش نمی رود

    آشنایی با کلاس های دوران بارداری

    توصیه هایی در مورد بردن نوزاد به خانه، تغذیه او و سایر مراقبت ها

     

    چرا در دوران بارداری به آزمایش نیاز دارم؟

    آزمایشات قبل از زایمان روش مهمی برای بررسی سلامت و تندرستی خود و جنین شما در طول بارداری است. آزمایشات قبل از زایمان می تواند به موارد زیر کمک کند:

     

    مشکلات پزشکی را زود تشخیص دهید تا زودتر درمان شوند

    هر گونه شرایط ژنتیکی که بر کودک شما تأثیر می گذارد را شناسایی کنید، بنابراین می توانید تصمیم بگیرید که چه کاری انجام دهید

    بررسی کنید که کودک شما به طور طبیعی در حال رشد و تکامل است

    انجام آزمایش‌ها در زمان توصیه‌شده بسیار مهم است تا مطمئن شوید که اطلاعات مناسبی را برای تصمیم‌گیری لازم دریافت می‌کنید. از پزشک یا مامای خود بپرسید که آیا مطمئن نیستید که چه زمانی باید آزمایش خاصی انجام دهید یا چرا آن را به شما توصیه می‌کنند.

     

    آیا باید آزمایش بدهم و گزینه های من چیست؟

    شما می توانید انتخاب کنید که آیا آزمایشات قبل از زایمان انجام شود یا خیر. شما ممکن است تصمیم بگیرید که تمام آزمایشات توصیه شده توسط پزشک یا ماما یا فقط