سونوگرافی آنومالی؛ سونوگرافی انومالی اسکن سه ماهه  دوم  که در ایران باید در هفته ۱۸ و (در  جنین هایی که ntافزایش یافته داشته و یا هر نوع مورد مشکوک در سه ماهه اول داشته اند؛در هفته ۱۷ ) انجام شود ؛  شامل سه بخش است:
 ۱.بررسی بیومتری و سن جنین
۲.بررسی انومالی های ساختاری و structural
۳.بررسی soft marker s ها که همان ژنتیک سونوگرام است .
**۴.والبته در صورت درخواست ،اکو قلب نیز همزمان انجام میشود .


به صورت کلی هدف این است که جنین هایی را که یافته غیر طبیعی ندارند از جنین هایی که نیاز به بررسی های بیش تر ( از جمله آمنیوسنتز )را دارند،جدا کنیم.
برخی آنومالی های ساختاری(علاوه بر ماهیت خود ناهنجاری ساختاری )نیاز به آمنیوسنتز دارند و برخی نیاز ندارند.:
برای مثال ،اومفالوسل ،هرنی دیافراگماتیک،تترالوژی فالوت ،آترزی مری ،هولوپروزنسفالی؛شکاف لب و کام ،...باید مستقیما آمنیوسنتز بشوند (hard markers)

ولی برخی ناهنجاری های ساختاری نیاز به آمنیوسنتز ندارند و مشکل ماهیت خود ناهنجاری است،مانند گاستروشزی،vsd ماسکولر یا انومالی ابشتین دریچه تریکوسپید

در مورد ژنتیک سونوگرام و بررسی soft marker sها ؛این نکات مهم است :
مهم ترین آنها در سه ماهه دوم؛شامل nfیا nuchal  foldو NBیا nasal bone است.
در صورت افزایش ضخامت nf(بین هفته ۱۶تا ۲۰ به بیش از ۵میلی متر و بین هفته ۲۰ تا ۲۲ به بالای ۶ میلی متر )انجام حداقل niptیا ترجیحا آمنیوسنتز توصیه میشود .
در صورت absent nasal bone در سه ماهه دوم نیز آمنیوسنتز و در صورت هایپوپلاستیک بودن آن نیز niptو یا امنیو سنتز توصیه میشود (برای تشخیص nbهایپوپلاستیک از فرمول نیست nbبه bpdاستفاده کنید که نباید کمتر از  ۱به ۱۰ باشد یعنی اگر bpd برابر با ۴۰ میلی باشد،؛حداقل میران قابل قبول nbبرابر با ۴ میلی است ).
از soft marker های دیگر میتوان به :
کیست کورویید پلکسوس
پیلکتازی دوطرفه بدون کالکتازی
روده اکوژن گرید ۳
فوکوس قلبی
بند ناف تک شریانی(sua)
ونتریکولومگالی خفیف (۱۰تا ۱۲ میلی متر )
Short flو hl(البته نه در حد آنومالی اسکلتی)
Aberent right sub clavian artery

ضخامت pre nasal thickness به nbبیش از از 78.و....
اشاره کرد.

در حال حاضر سایر soft marker s ها مانند زاویه ایلیاک،طول گوش ؛زاویه ماگزیلاری _فاشیال..کاربرد دیگر ندارند.
در صورت وجود دو عدد soft marker(به جز nbو nfکه توضیح دادم ) میشود دو راهبرد داشت :یا niptو آمنیو توصیه شود و یا  آزمایشات دابل و کوادراپل و nt را چک کرد و اگر در  این موارد ،مشکلی نبود؛با فالو و انومالی اسکن و اکو؛کار را ادامه دهیم و اگر دابل و کوادراپل و یا ntدارای موارد مشکوک بود ،niptیا آمنیو انجام داد

مطالعه مقایسه ای اسکن سونوگرافی معمول در مقابل سونوگرافی آنومالی

چکیده اهداف-برای ارزیابی هزینه-فایده تغییر از غربالگری انتخابی (خطر بالا) به غربالگری سونوگرافی معمول برای ناهنجاری جنین.

روش ها- مطالعه آینده نگر 12 ماه قبل و بعد از معرفی سونوگرافی روتین سه ماهه دوم برای ناهنجاری جنین در موسسه ما. تمام ناهنجاری های مادرزادی، نحوه تشخیص و نتیجه ثبت شد و تجزیه و تحلیل هزینه برنامه انجام شد.

مقالات پیشنهادی :

سونوگرافی خانم

اکوی قلب جنین

سونوگرافی سه بعدی رحم

الاستوگرافی کبد در تهران

نتایج- در 12 ماه سیاست انتخابی (پرخطر) اولتراسوند، اسکن های دقیق سه ماهه دوم در 1007 (26٪) بارداری انجام شد. در 12 ماه غربالگری ناهنجاری سونوگرافی معمول، اسکن در 3529 (93٪) بارداری انجام شد. سونوگرافی بارداری معمولی تنها روش تشخیص 11 ناهنجاری مادرزادی عمده و 18 ناهنجاری مادرزادی کمتر شدید بود که در حاملگی‌های کم خطر که قبلاً برای سونوگرافی پرخطر واجد شرایط نبودند، یافت شد. در هفت مورد از این موارد، والدین با صرفه جویی در درمان و مراقبت طولانی مدت ، ختم بارداری را انتخاب کردند.

هزینه مالی ارائه خدمات غربالگری سونوگرافی در بیمارستان ما به مدت 12 ماه 57573 پوند و سود مالی حاصل از آن برای سال 957973 پوند برآورد شد.

نتیجه‌گیری - اگرچه مشخص شده است که ارزیابی بسیاری از هزینه‌ها و مزایای عاطفی و روانی این خدمات دشوار است، به نظر می‌رسد سونوگرافی معمول ناهنجاری جنین از نظر اقتصادی توجیه‌پذیر باشد.صرفه جویی مالی به دست آمده در بیمارستان ما در صورت انجام غربالگری در تمام بیمارستان های انگلستان و ولز به صرفه جویی سالانه بالقوه نزدیک به 170 میلیون پوند برای خدمات بهداشت ملی تبدیل می شود.

اثربخشی سونوگرافی معمول سه ماهه دوم ناهنجاری جنین به عنوان یک آزمایش غربالگری برای ناهنجاری های مادرزادی ثابت نشده است. بررسی اخیر توسط یک گروه کاری از کالج سلطنتی متخصصین زنان و زایمان (RCOG) تعداد کمی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را در مورد این موضوع نشان داد. آنها تنوع گسترده ای بین مطالعات منتشر شده در متغیرهای مهمی مانند کیفیت تجهیزات سونوگرافی، تجربه سونوگرافیست ها، انتخاب بیمار، سن حاملگی در زمان سونوگرافی و طبقه بندی ناهنجاری های جنینی پیدا کردند که مقایسه بین چنین مطالعاتی را دشوار می کند.

در برخی دیگر، اطلاعات کافی در مورد این متغیرها حذف شد، در نتیجه تفسیر را محدود کرد.1 همان کارگروه همچنین به مقرون به صرفه بودن سونوگرافی معمول ناهنجاری جنین نگاه کرد، اما مجدداً با داده های محدود در مورد هزینه ها، و تغییرات گسترده بین مطالعات، روبرو شد.

بررسی به روز کارآزمایی های بالینی انجام شده توسط گروه بارداری و زایمان کاکرین به این موضوع پرداخته است که آیا استفاده از سونوگرافی معمول قبل از زایمان به عنوان یک روش غربالگری قبل از هفته 24 حاملگی بر تشخیص ناهنجاری های جنینی تأثیر می گذارد یا خیر.

آنها دریافتند که هنگامی که مطالعه اولتراسوند به طور خاص برای تشخیص ناهنجاری جنینی انجام شد، تعداد ختم های برنامه ریزی شده بارداری افزایش یافت. دو مطالعه کاهش مرگ و میر پری ناتال را پس از تشخیص ناهنجاری جنینی و ختم حاملگی های پیش بینی شده نشان دادند. با این حال، به طور کلی، بررسی سیستماتیک توسط گروه بارداری و زایمان کاکرین به این نتیجه رسید که هنوز شواهد کافی وجود ندارد که نشان دهد مرگ و میر پری ناتال با این روش کاهش یافته است.

مقالات پیشنهادی :

اکو قلب جنین چیست؟

اکوکاردیوگرافی جنین

سونوگرافی خانم

الاستوگرافی

هنگام در نظر گرفتن نهاد هر برنامه غربالگری، مهم است که اثربخشی تحقیق، مسائل اخلاقی مطرح شده توسط غربالگری، و پیامدهای انسانی و مالی، چه در کوتاه مدت و چه در بلندمدت، در نظر گرفته شود.عواقب یک ناهنجاری شدید مادرزادی ممکن است بسیار فراتر از معلولیت به کودک گسترش یابد و ممکن است اثرات مخربی بر سایر اعضای خانواده داشته باشد.

تشخیص قبل از تولد یک بیماری کشنده یا شدیداً ناتوان کننده به والدین این فرصت را می دهد که مشاوره قبل از زایمان در مورد گزینه ختم بارداری داشته باشند. تشخیص پیش از تولد ناهنجاری‌های کمتر شدید امکان زایمان برنامه‌ریزی شده نوزاد را در مناسب‌ترین زمان و مکان فراهم می‌کند و والدین هر دو آمادگی بهتری از نظر عاطفی و عملی برای نتیجه پس از زایمان.  دارند.

از دیگر مزایای سونوگرافی معمول ناهنجاری جنین می توان به اطمینان بیشتر والدین از اینکه جنین آنها در سونوگرافی از نظر ساختاری طبیعی به نظر می رسد، اشاره کرد.

در حال حاضر، یک سونوگرافی غربالگری جنین به طور جهانی در همه بیمارستان‌های بریتانیا مورد بررسی قرار نمی‌گیرد. در بیمارستان ما قبل از ژوئیه 1993، سونوگرافی ناهنجاری جنین سه ماهه دوم به طور انتخابی تنها در آن حاملگی هایی که توسط متخصص زنان و زایمان به عنوان "پرخطر" در نظر گرفته می شد، انجام می شد. چنین بارداری‌های انتخابی شامل آنهایی بود که سابقه خانوادگی ناهنجاری مادرزادی، عوامل خطرزای مادری (مانند داروها، دیابت، یا صرع) یا نشانگرهای بالینی یا بیوشیمیایی ناهنجاری داشتند.

در جولای 1993، سونوگرافی معمول جنین با یک سونوگرافی ناهنجاری جنین در سه ماهه دوم معرفی شد.مطالعه حاضر با هدف مقایسه نتیجه و تجزیه و تحلیل هزینه برای سونوگرافی معمول ناهنجاری جنین و عملکرد قبلی سونوگرافی انتخابی انجام شد.

بیماران و روش ها برای بررسی سونوگرافی آنومالی

این مطالعه در بیمارستانی انجام شد که سالانه برای حدود 3800 زن از جمعیت محلی، علاوه بر مراقبت‌های ثالثه مامایی برای بیمارستان‌های دوردست، مراقبت‌های اولیه مامایی را ارائه می‌کرد. گروهی از زنان مراجعه کننده برای مراقبت های اولیه اساس مطالعه ما را تشکیل دادند و نتایج ما را با سایر مراکز اولیه مراقبت های زنان و زایمان مرتبط ساختند.

زنان در حدود هفته 12 بارداری در کلینیک رزرو مراجعه کردند و در این زمان در مورد آزمایش های غربالگری موجود در دوران بارداری و ارزش، محدودیت ها و پیامدهای آنها مشاوره دریافت کردند. همه زنان یک سونوگرافی سه ماهه اول برای تایید زنده ماندن جنین، تعداد و سن حاملگی قرار گرفتند. آنها همچنین در هفته 16 بارداری غربالگری بیوشیمیایی شامل Æ فتوپروتئین سرم (AFP) و گنادوتروپین جفتی انسانی با زنجیره آزاد (a-hCG) مورد بررسی قرار گرفتند.

تمام اسکن آنومالی یا غربالگری جنین با دستگاه های سونوگرافی SSA 250A توشیبا انجام شد و همه سونوگرافیست ها دارای مدرک دیپلم سونوگرافی پزشکی و میانگین 15 سال سابقه سونوگرافی مامایی بودند. از همان سونوگرافیک ها و تجهیزات قبل و بعد از معرفی سونوگرافی معمولی آنومالی استفاده شد. هنگامی که مطالعه غربالگری اولتراسوند یک ناهنجاری را نشان داد، زن در همان روز در کلینیک دوران بارداری توسط یک متخصص زنان و زایمان مصاحبه شد که نتایج سونوگرافی را توضیح داد. مشاوره در حد مقتضی ارائه شد. مدیریت بیشتر توسط یک تیم چند رشته ای انجام شد، که اطمینان حاصل کرد که والدین می توانند تصمیم آگاهانه ای بگیرند اگر به فکر ختم بارداری هستند. تمام نوزادانی که پس از تشخیص یک ناهنجاری قبل از زایمان به دنیا آمدند، قبل از ترخیص از بیمارستان، توسط یکی از اعضای ارشد تیم اطفال مورد بررسی قرار گرفتند.

داده ها برای یک دوره 12 ماهه قبل و بعد از معرفی سونوگرافی معمول ناهنجاری جنین جمع آوری شد. هر گونه ناهنجاری مادرزادی که در دوران بارداری یا پس از زایمان تشخیص داده شود، از طریق یک سیستم ممیزی اطلاع داده شد و یادداشت‌های مادر و اطفال برای همه این موارد مورد بررسی قرار گرفت - همراه با اخطار ختم بارداری، مرور یادداشت‌های ترخیص کودکان، و کدگذاری‌ها.

هر گروه از زنان تا 24 ماه پس از زایمان پیگیری شدند.

زنانی که برای مراقبت های دوران بارداری در بیمارستان های دیگر رزرو شده بودند و پس از تشخیص یک ناهنجاری مادرزادی به بیمارستان ما مراجعه کردند، از مطالعه حذف شدند. ناهنجاری های مادرزادی که در سونوگرافی غربالگری سه ماهه دوم غیرقابل تشخیص تلقی می شدند و اهمیت زیادی نداشتند، مانند برچسب های پوستی پیش گوش، فتق مادرزادی مغبنی، هیدروسل، بیضه های نزول نکرده، فیموز، هیپوسپادیاس، باسن کلیکی یا جابجا شده، تالیپ های موضعی، اکسیشن یا سیندولاکتی.

هزینه مالی معرفی سونوگرافی حاملگی معمول ناهنجاری جنین با در نظر گرفتن هزینه‌های تجهیزات (شامل هزینه‌های سرمایه و خدمات)، مواد، staV (پرستاران، ماماها و سونوگرافیک)، مطالعات سیتوژنتیک، مدیریت و افزایش نیازهای ناشی از آن برآورد شد.

مقالات پیشنهادی :

اکوکاردیوگرافی قلب جنین

الاستوگرافی کبد

سونوگرافی غربالگری

فیبرواسکن کبد

نتایج حاصل از بررسی انجام سونوگرافی آنومالی

تعداد ارجاع‌ها از مراقبت‌های اولیه برای هر دو گروه مشابه بود، اما تعداد اسکن‌های سونوگرافی سه ماهه دوم تقریباً چهار برابر شد (جدول 1). تعداد حاملگی های خاتمه یافته به دلیل ناهنجاری جنینی از 9 مورد به 17 مورد در سال افزایش یافت.

مجموع هزینه سالانه سونوگرافی زنان و زایمان در سال پس از معرفی سونوگرافی معمول ناهنجاری جنین 115 047 پوند محاسبه شد (جدول 2). . چهل و نه درصد حجم کار مربوط به سونوگرافی ناهنجاری جنینی بود که قبل از معرفی این سرویس انجام نمی شد.

افزایش خالص هزینه اسکن‌های معمول اولتراسوند ناهنجاری جنین با استفاده از تجزیه و تحلیل میانگین هزینه 56373 پوند بود که به موجب آن هزینه‌های سرمایه و خدمات برای حجم کار تقسیم می‌شوند. با در نظر گرفتن افزایش تعداد آمنیوسنتز، هزینه کل به 57573 پوند افزایش یافت - معادل هزینه 16 پوند برای هر بارداری (جدول 2).

بروز کلی و الگوی ناهنجاری های قابل توجه در گروه های مورد مطالعه در هر دو سال مشابه بود (جدول 3). یک ناهنجاری قابل توجه به عنوان ناهنجاری که باعث یک عواقب زیانبار اجتناب ناپذیر بر کیفیت زندگی کودک می شود، تعریف شد.

در طول 12 ماه اسکن معمول ناهنجاری جنین، 29 ناهنجاری قابل توجه در بارداری هایی رخ داد که در آن هیچ فاکتور خطر قبلی وجود نداشت، غربالگری بیوشیمیایی طبیعی بود و هیچ دلیل بالینی برای نگرانی وجود نداشت. این ناهنجاری ها تنها با اسکن معمول ناهنجاری جنین تشخیص داده شد.

 سیزده ناهنجاری مادرزادی با روش‌های دیگر شناسایی شد - به عنوان مثال، در رزرو سونوگرافی، غربالگری بیوشیمیایی، یا سونوگرافی انتخابی. 12 ناهنجاری قابل توجه توسط سونوگرافی معمول ناهنجاری جنین نادیده گرفته شد که نشان دهنده اسکن منفی کاذب است. دو مرگ داخل رحمی با اسکن معمول ناهنجاری جنین کشف شد، اما این موارد در تجزیه و تحلیل لحاظ نشدند، زیرا تصور می‌شد که مرگ‌ها به زودی از نظر بالینی آشکار می‌شوند و بنابراین تشخیص سونوگرافی اولیه به طور قابل‌توجهی مدیریت را تغییر نداد. از آن ناهنجاری هایی که توسط سونوگرافی معمول ناهنجاری جنین تشخیص داده شد، 11 مورد کشنده یا ناتوان کننده شدید در نظر گرفته شد و در هفت مورد از این حاملگی ها والدین بر اساس یافته های سونوگرافی خاتمه بارداری را انتخاب کردند. بیست و پنج نتیجه مثبت کاذب بودند - یعنی آن بارداری هایی که در آن سونوگرافی معمول ناهنجاری جنین یک ناهنجاری را نشان داد که ممکن است انتظار می رود افزایش اضطراب والدین ایجاد کند، اما در گذشته بی اساس بود. 19 مورد از این کیست‌های شبکه کوروئید جدا شده بودند که هیچ نشانگر سونوگرافی دیگر برای آنیوپلوئیدی نداشتند.

سه مورد اتساع لگن کلیه جنین یافت شد، اما سایر بررسی‌های کلیوی پس از تولد طبیعی بود، نوزادان بدون علامت بودند، و ناهنجاری سونوگرافی به طور کامل با پیگیری پس از زایمان در عرض 24 ماه برطرف شد. سه نتیجه مثبت کاذب دیگر، تشخیص های قبل از تولد ناهنجاری آدنوماتوئید کیستیک نوع III جدا شده ریه، بزرگ شدن سیسترنا مگنا و بطن کولومگالی خفیف بود. یافته‌های سونوگرافی در پی‌گیری اسکن‌های اولتراسوند قبل از زایمان بهبود یافت و حاملگی‌ها به پایان رسید. بررسی های پس از زایمان طبیعی بود و نوزادان بدون علامت بودند و در 24 ماه پیگیری به طور طبیعی رشد می کردند.

12 اسکن ناهنجاری جنین منفی کاذب در طول 12 ماه اسکن معمول ناهنجاری جنین پیدا شد. ناهنجاری های قلبی، از جمله نقایص سپتوم دهلیزی-بطنی، جابجایی شریان های بزرگ، و کوآرکتاسیون آئورت با نقص سپتوم بطنی، مهم ترین گروه را نشان می دهند و عوارض و هزینه های درمان برای این ناهنجاری ها بیشترین بود. برخی دیگر از یافته‌های سونوگرافی منفی کاذب نسبتاً جزئی و سازگار با یک زندگی سالم بودند - به عنوان مثال، آپلازی یک طرفه کلیه، تالیپ‌هایی که نیاز به جراحی دارند، و کاهش بدشکلی یک پا.

با استفاده از تخمین‌های موجود از هزینه مراقبت (به‌روزرسانی شده به ارقام سال 1993 با فرض تورم 5 درصد)، ما سعی کردیم سود هزینه انجام سونوگرافی معمولی در مقابل ناهنجاری انتخابی جنین را در هفته‌های 18 تا 20 بارداری در بیمارستان خود محاسبه کنیم.

در طول 12 ماه اولتراسوند ناهنجاری انتخابی جنین، 10 نوزاد با ناهنجاری های مادرزادی عمده متولد شدند که در دوران بارداری شناسایی نشده بودند، اما در اسکن معمول ناهنجاری جنین ممکن است در گذشته نگریسته شود. جدول 4 هزینه های مراقبت فردی تخمینی را برای این نوزادان نشان می دهد که در مجموع 1 044 795 پوند است. هفت ختم حاملگی انجام شده برای ناهنجاری جنینی که تنها در سونوگرافی ناهنجاری تشخیص داده شده است در طول 12 ماه اسکن معمول ناهنجاری جنین منجر به صرفه جویی مالی تخمینی در مراقبت شده است. هزینه های 1 015 546 پوند (جدول 5). این معادل سود مالی کلی 957 973 پوند است که هزینه 57 573 پوند ارائه خدمات غربالگری را در نظر می گیرد.

در سال 1993، 673467 تولد در انگلستان و ولز رخ داد که در صورت انجام غربالگری در تمام بیمارستان های انگلستان و ولز، پس انداز بالقوه سالانه 169869190 پوند برای NHS به وجود آمد.

بحث

 حدود 2% از تمام نوزادان با یک ناهنجاری ساختاری عمده متولد می شوند، 5 و 90% از نوزادان با ناهنجاری مادرزادی از زنانی متولد می شوند که هیچ فاکتور خطر بالینی قابل شناسایی ندارند. با اسکن باید بتوانیم نشان دهیم که افزایش تشخیص ناهنجاری های مادرزادی در جمعیت کم خطر هم مقرون به صرفه است و هم از نظر اجتماعی و اخلاقی قابل قبول است.

مطالعات اولیه که به حساسیت سونوگرافی جنین برای تشخیص ناهنجاری‌های مادرزادی پرداخته بودند، بر حاملگی‌های پرخطر متمرکز بودند و حساسیت 95 درصدی را برای تشخیص نقایص ساختاری اصلی قبل از تولد در این گروه انتخاب شده نشان دادند. حاملگی های انتخاب نشده یا کم خطر وضوح تصویر دستگاه های اولتراسوند در سال های اخیر به طور قابل توجهی بهبود یافته است و بنابراین تجزیه و تحلیل نتایج باید به مطالعات اخیر محدود شود. چنین مطالعاتی میزان تشخیص ناهنجاری‌های جنینی را در جمعیت‌های مامایی انتخاب‌نشده از 40.4 درصد تا 74.4 درصد نشان می‌دهد. 8-11، با این حال، استفاده از یک جمعیت انتخاب‌نشده در نظر نمی‌گیرد که تعدادی از این حاملگی‌ها در معرض افزایش خطر درک شده هستند. به همین ترتیب، دلایل بالینی برای نگرانی ممکن است در دوران بارداری ایجاد شود و منجر به انجام سونوگرافی قبل از زایمان به دلایل دیگری شود. در بخش‌هایی مانند ما که با رزرو سونوگرافی در سه ماهه اول و آزمایش‌های معمول غربالگری بیوشیمیایی شامل AFP و â-hCG، تعدادی از ناهنجاری‌ها قبل از مراجعه بیماران برای اسکن ناهنجاری جنین در سه ماهه دوم تشخیص داده می‌شوند. به طور مشابه، ناهنجاری های مرتبط با تاخیر رشد داخل رحمی ممکن است واجد شرایط سونوگرافی سه ماهه سوم باشند. بنابراین درصدی از ناهنجاری ها توسط این سیاست انتخابی اولتراسوند شناسایی می شود.

مقالات پیشنهادی :

سونوگرافی غربالگری دوم

عکس رنگی رحم

سونوگرافی شبانه روزی

کارآزمایی RADIUS یک گروه واقعی از مادران "کم خطر" را بررسی کرد، به استثنای حاملگی هایی که هر نشانه دیگری برای سونوگرافی به غیر از غربالگری داشت. این مطالعه حساسیت 34.8 درصدی را در تشخیص حداقل یک ناهنجاری اصلی در گروه غربالگری شده با سونوگرافی (16.6 درصد قبل از 24 هفته) در مقایسه با 11 درصد در گروه کنترل (4.9 درصد قبل از هفته 24) نشان داد.12 متاسفانه سونوگرافیست های این مطالعه متشکل از تکنسین ها، متخصصین زنان و زایمان و ماماها با تجربه متغیر.

در NHS در بریتانیا، تأثیر مالی یک سرویس باید توجیه شود. محاسبات هزینه های انجام شده و تجزیه و تحلیل هزینه-فایده دشوار است و می تواند در معرض تغییرات گسترده ای در ارزیابی ها باشد. هزینه اسکن ناهنجاری جنین به طور اجتناب ناپذیری بین مراکز متفاوت خواهد بود و به میزان توان مصرفی بیماران و تجهیزات و هزینه های staV بستگی دارد.

مطالعات قبلی هزینه سونوگرافی سه ماهه دوم را در انگلستان 11 پوند و در سوئد 13 دلار تخمین زده است. یک مطالعه نروژی هزینه یک برنامه غربالگری سونوگرافی دو مرحله ای را در هفته 19 و 32 بارداری 250 دلار تخمین زده است. هزینه اسکن معمول ناهنجاری جنین در موسسه ما 16 پوند برای هر بارداری محاسبه شد.

هزینه های مراقبت در این مقاله نشان دهنده بهترین تخمین از هزینه های متحمل شده در تشخیص قبل از تولد و مراقبت های پس از زایمان از نوزادان متولد شده با ناهنجاری ها است. مطالعه ما، علیرغم تعداد نسبتاً کمی که دارد، دارای مزیت ارائه داده های مقایسه ای برای بیماران اسکن شده در همان واحد توسط همان سونوگرافیست های با تجربه است و نتایج قابل دستیابی در یک مرکز اولیه مراقبت های زنان و زایمان را در یک موقعیت بالینی واقعی نشان می دهد. یک مطالعه چند مرکزی مزیت افزایش تعداد اما ضرر تنوع در تجهیزات و تخصص سونوگرافی بین بخش‌ها را دارد. همچنین، در حال حاضر مشکل خواهد بود زیرا بسیاری از واحدهای زایمان در انگلستان قبلا غربالگری معمول بارداری های کم خطر را اجرا کرده اند.

انتظار می رود که تشخیص یک بیماری کشنده یا شدیداً ناتوان کننده که منجر به ختم بارداری شود، بیشترین پس انداز مالی بالقوه را داشته باشد. توجه به ختم حاملگی در این گروه منعکس کننده پیشینه اخلاقی، فرهنگی و مذهبی جمعیت است و این امر بر مزایای مالی برنامه غربالگری تأثیر می گذارد. با این حال، نگرانی در مورد پس انداز مالی بالقوه نباید اجازه دهد که برای خاتمه بارداری بر والدین فشار وارد شود. این وظیفه پزشک است که از ارائه مشاوره بهینه اطمینان حاصل کند تا والدین بتوانند آگاهانه انتخاب کنند. پیامدهای روانی ختم برای ناهنجاری جنین را نباید نادیده گرفت و مراقبت های فیزیکی حساس، حمایت روانی، مشاوره سوگ و توصیه های ژنتیکی را نباید نادیده گرفت.

باید مورد توجه قرار گیرد مشاوره مورد نیاز برای هر ناهنجاری جنینی، چه با غربالگری بیوشیمیایی یا سونوگرافی تشخیص داده شود، مشابه است. قبل از انجام غربالگری و همچنین برای زنان «پرده مثبت» باید مشاوره داده شود.

ما همچنین باید مزایای اطمینان خاطر را برای تعداد زیادی از والدینی که به درستی با اسکن ناهنجاری معمول اطمینان می‌دهند که جنینشان طبیعی است، بپذیریم. مطالعه‌ای که به تأثیر نمایش جنین زنان در صفحه اولتراسوند در زمان واقعی نگاه می‌کرد، نشان داد که این امر باعث افزایش آگاهی مادر از جنین در حال رشد و پایبندی بیشتر به توصیه‌های مراقبت‌های بهداشتی در دوران بارداری می‌شود.

همچنین در بارداری هایی که در آن ناهنجاری مادرزادی از طریق بارداری تشخیص داده می شود و در آن بارداری ادامه می یابد، مزایای بالقوه ای نیز وجود دارد. یک مطالعه روی نوزادان مبتلا به گاستروشیزیس نشان داد که در گروه انتقال قبل از زایمان به طور قابل توجهی نیاز کمتری به تهویه کمکی بعد از عمل و ترخیص زودتر از خانه از خانه در مقایسه با گروه انتقال پس از زایمان وجود دارد. دانش قبل از تولد از یک ناهنجاری نیز ممکن است برای والدین مفید باشد، و به آنها فرصت می دهد تا خود را با خود وفق دهند. شرایط را از نظر احساسی و عملی برای دوره پس از زایمان آماده کنید، به خصوص اگر نیاز به انتقال به بخش اطفال منطقه باشد. می توان به والدین این فرصت را داد که از بخش نوزادان بازدید کنند و در مورد آن بحث کنند

مدیریت مورد انتظار پس از زایمان با متخصصان مربوطه اگرچه اینها مزایای قابل توجهی هستند، اما ارزیابی عینی و بیان آنها به صورت پولی دشوار است. در مطالعه ما به طور رسمی سعی نکردیم نگرش والدین را نسبت به تشخیص یک ناهنجاری در سونوگرافی قبل از تولد ارزیابی کنیم، اما بازخورد غیررسمی مثبت بود.

عواملی که با فواید مالی اسکن معمول ناهنجاری جنین مقابله می کنند، شامل افزایش نیاز به مشاوره و اضطراب ناشی از اسکن های مثبت کاذب، نامشخص یا منفی کاذب است. اسکن‌های ناهنجاری جنینی مثبت کاذب در مطالعه ما به ناچار باعث ایجاد اضطراب می‌شوند، اما اهمیت پیش‌آگهی آن‌ها زمانی که به‌عنوان ناهنجاری‌های مجزا در یک جمعیت کم خطر و بدون هیچ نشانگر دیگری برای نگرانی دیده می‌شود، نامشخص است، و بیان اضطراب ایجاد شده در شرایط پولی آسان نیست.

اسکن منفی کاذب منبع آسیب روانی برای والدین است. غلبه ناهنجاری های قلبی جنین در گروه منفی کاذب ما با مطالعه قبلی مطابقت دارد که نشان می داد تشخیص قبل از تولد ناهنجاری های مادرزادی قلبی تنها در 2 درصد از نوزادان بستری در بخش فوق منطقه ای قلب و عروق کودکان و سپس همیشه در سه ماهه سوم رخ داده است. .17 به طور مشابه، مطالعه دیگری نشان داد که حساسیت سونوگرافی معمول قبل از زایمان برای تشخیص بیماری قلبی مادرزادی در جمعیت کم خطر پایین بود (14.3%). کوتاه شدن در آکندروپلازی یا برخی موارد بطن‌کولومگالی و ممکن است منجر به منفی کاذب سونوگرافی ناهنجاری جنین در سه ماهه دوم شود.

ما در محاسبات خود برای هزینه های بالقوه دعوی قضایی در نظر نگرفته ایم، اما باید به خاطر داشته باشید که احتمال چنین هزینه هایی پس از نتایج مثبت یا منفی کاذب اولتراسوند به وجود می آید. مشاوره قبل از اسکن اولتراسوند باید تأکید کند که اسکن سونوگرافی ناهنجاری یک فرآیند غربالگری است و نمی توان انتظار داشت که تمام ناهنجاری ها را شناسایی کند، این امر به ویژه در مورد ناهنجاری های قلبی و جنین مبتلا به تریزومی 21 صادق است.

مقالات پیشنهادی :

سونوگرافی آنومالی

سونوگرافی غربالگری

سونوگرافی خانم

الاستوگرافی

اسکن معمول اولتراسوند ناهنجاری جنین در بیمارستان ما منجر به صرفه جویی مالی برای NHS به دلیل خاتمه بارداری به دلیل شرایط کشنده یا ناتوان کننده شدید تشخیص داده شده شد، که در غیر این صورت پنهان می شد. همچنین مزایایی برای مدیریت قبل از تولد و پس از زایمان آن بارداری ها وجود داشت که ادامه یافت. این باید در برابر اضطراب ناشی از یافته های مثبت کاذب، نامشخص یا نامربوط پس از زایمان و خطر احتمالی هزینه های دادرسی ناشی از اسکن های مثبت یا منفی کاذب متعادل شود. وقتی همه این جنبه ها در نظر گرفته شود، ما معتقدیم که استفاده مداوم از اسکن سونوگرافی ناهنجاری جنین معمولی در بیمارستان ما موجه است.

سود مالی به دست آمده در بیمارستان ما به مبلغ 957 973 پوند برای 3798 بارداری می تواند به عنوان پس انداز 169 869 190 پوندی در سراسر کشور در هر سال برای انگلستان و ولز پیش بینی شود. به نظر می رسد این یک استدلال مالی قوی برای پذیرش گسترده اسکن معمول ناهنجاری جنین باشد.

رشد طبیعی جنین و جنین در هفته های 7+ 0 تا 10 + 6 هفته بارداری

بین هفته های 7 و 11 بارداری، جنین دچار رشد و نمو سریع می شود و اندام زایی تا 10 هفته تا حد زیادی کامل می شود. در هفت هفته‌ی بارداری، طول جنین تقریباً 10 میلی‌متر است، آمنیون اطراف آن نمایان می‌شود و سر به‌شدت به سمت جلو خم می‌شود. در هفته هشتم بارداری، اندازه جنین در حدود 16 میلی متر است و تک تک اعضای بدن را می توان در سونوگرافی شناسایی کرد. سر را می توان از تنه تشخیص داد و جوانه های اندام را می توان به وضوح مشخص کرد. در هفته 9، تنه جنین کشیده و صاف می شود، اندام ها از داخل شکمی بیرون زده و فتق روده میانی در قاعده بند ناف آشکار می شود. در هفته 10، طول تاج - کفل (CRL) بین 30 تا 35 میلی‌متر است، جنین کاملاً شبیه انسان است، استخوان‌های پیشانی جمجمه استخوانی شده، فتق فیزیولوژیکی روده مشخص است، دست‌ها و پاها نسبتاً مخالف یکدیگر هستند. و ارقام را می توان دید 10. با در دسترس بودن پروب‌های اولتراسوند با وضوح بالاتر و بهبود تکنیک‌های سه‌بعدی چند صفحه‌ای ثبت تصویر، ارزیابی اولیه ساختارهای آناتومیک طبیعی در اوایل سه ماهه اول، توسعه روش‌های هیجان‌انگیز سونوامبریولوژی را به‌وجود آورده است که امکان ارزیابی بیماران منتخب در معرض خطر ناهنجاری‌های جنینی/جنی را فراهم می‌کند. و تشخیص زودهنگام عیوب

ناهنجاری های عمده عمومی

بعضی از ناهنجاری های شدید جنینی در اوایل هفته 7 تا 8 بارداری قابل مشاهده است. تصاویر سونوگرافی سه بعدی با حالت رندر دوقلوهای کرانیوپاگ به هم چسبیده را در هفته های 7 و 8 بارداری نشان می دهد. تشخیص زودهنگام این نوع ناهنجاری شدید امکان انتخاب زودهنگام باروری را فراهم می کند و از خطرات مربوط به تشخیص دیرهنگام، مانند زایمان با حجم زیاد جنین که با افزایش عوارض مادری همراه است، جلوگیری می کند. مواردی از پارگی زودرس آمنیوتیک که به احتمال زیاد به دنباله نوار آمنیوتیک با اختلال جنین و قطع اندام تبدیل می شوند نیز می توانند در اوایل بارداری مشاهده شوند در شرایط بارداری دوقلویی تک کوریونی، وقوع توالی پرفیوژن شریانی معکوس دوقلو (TRAP) را می‌توان در مواقعی تشخیص داد که گزینه‌های درمانی اولیه از جمله انسداد بند ناف دوقلوی آکاردیاک را تسهیل می‌کند.

ناهنجاری های سیستم عصبی مرکزی

ناهنجاری های عمده سیستم عصبی مرکزی را می توان در اوایل هفته هشتم بارداری تشخیص داد. تصویربرداری اولتراسوند ترانس واژینال با وضوح بالا و دانش خوب از رشد طبیعی حفره های مغزی بین هفته های 6 تا 10، پیش نیازهای اصلی برای تشخیص آناتومی غیرطبیعی مغز در اوایل بارداری است. رشد طبیعی حفره های مغزی (تلانسفالون، دی انسفالون، مزانسفالون و رومبنسفالون) را در هفته هشتم بارداری نشان می دهد. از آنجایی که استخوان بندی استخوان های فرونتال در هفته 10 بارداری رخ می دهد، شکل غیر طبیعی و نامنظم سر ممکن است نشان دهنده مراحل اولیه توالی آکرانی-اگزانسفالی-آنسفالی باشد. در این موارد، مایع آمنیوتیک اغلب اکوژنیک تر از فضای خارج سلومیک به نظر می رسد.

فاکس مغزی را می توان به طور کامل در 8 تا 10 هفته مشاهده کرد. سایر ناهنجاری‌های عمده مغز، مانند هولوپروسنسفالی آلوبار با همجوشی تالامی و شاخ‌های قدامی بطن‌های جانبی، در این مرحله قابل شناسایی هستند و قبلاً تشخیص زودهنگام گزارش شده است. ارتباط هولوپروسانسفالی آلوبار با تریزومی 13 و پیامدهای بد نوزادی ممکن است گزینه های غربالگری و تشخیصی را برای زن تغییر دهد و مدیریت بارداری را تغییر دهد. به طور مشابه، در برخی موارد، انسفالوسل همراه با مننگوسل را می توان قبل از هفته 11 نیز تشخیص داد. مطالعات قبلی ارتباط مهمی را بین بطن چهارم گشاد شده در سه ماهه اول و نقایص کروموزومی نشان داده اند، و سونوگرافی ترانس واژینال با وضوح بالا اکنون امکان تجسم فضاها و ساختارهای حفره خلفی را فراهم می کند. با استفاده از رندر سه بعدی با حالت شفاف، می توان اتساع حفره های مغز را به خوبی مشاهده کرد، به خصوص اتساع بطن چهارم و بطن های جمجمه ای جانبی.

نقایص ستون فقرات

قبل از 10 هفته از سن حاملگی، ستون فقرات جنین را می توان در سونوگرافی به صورت خطوط موازی هیپواکویک مشاهده کرد پس از این مرحله، فرآیند استخوان سازی آغاز می شود. مهره های استخوانی شده را می توان در سونوگرافی در نمای تاجی ستون فقرات پس از 10 هفته شناسایی کرد، اما تشخیص زودهنگام دیس رافیسم ستون فقرات قبل از 16 هفته از طریق تجسم مستقیم ستون فقرات چالش برانگیز است. تشخیص اسپینا بیفیدا باز را می توان با ناهنجاری های حفره خلفی در هر دو نمای ساژیتال و محوری سر جنین پیشنهاد کرد. عمدتا با استفاده از سونوگرافی ترانس واژینال با وضوح بالا.

مقالات پیشنهادی :

بهترین زمان سونوگرافی آنومالی

سونوگرافی آنومالی در تهران

سونوگرافی آنومالی چیست؟

شرایط سونوگرافی حاملگی

ناهنجاری های قلبی

فعالیت قلب جنین را می توان برای اولین بار در هفته 5 تا 6 بارداری شناسایی کرد. نمای چهار حفره ای قلب و جریان خروجی قلب راست و چپ را می توان بین هفته های 8 تا 10 بارداری در بخش زیادی از موارد 8، به ویژه در دست اپراتورهای مجرب، با استفاده از پروب های ترانس واژینال با وضوح بالا مشاهده کرد. روش‌های سونوگرافی 4 بعدی، مانند همبستگی تصویر فضایی و زمانی (STIC) .نقایص عمده قلبی، مانند سندرم هیپوپلاستیک قلب چپ، به طور بالقوه می تواند در اوایل هفته 10 دیده شود

نقایص دیواره شکم

بین هفته های 9 تا 11 بارداری، فتق فیزیولوژیک روده از طریق قاعده بند ناف مشهود است و به این دلیل رخ می دهد که سرعت رشد روده ها بیشتر از دیواره شکم در دوره جنینی است. این فتق معمولاً تا 12 هفته برطرف می شود (CRL 54 میلی متر). معده را می توان در هفته هشتم تقریباً در 80 درصد از بارداری ها مشاهده کرد. هنگامی که فتق روده در بزرگترین قطر خود بیش از 7 میلی متر باشد، یا اگر در پایان 12 هفته ادامه یابد، می توان به نقص دیواره شکمی مشکوک شد. به طور معمول صاف و دارای کانتور گرد است زیرا محتویات شکمی توسط غشای صفاقی قرار دارد. بیرون زدگی نامنظم به شدت نشان دهنده گاستروشیزیس است، که در آن حلقه های روده توسط غشای صفاقی قرار نمی گیرند و آزادانه در حفره آمنیوتیک شناور هستند. یک جنین طبیعی با فتق روده میانی را در هفته 10 به همراه نقایص مختلف دیواره شکم از جمله امفالوسل، اکستروفی کلواکال و ناهنجاری ساقه بدن نشان می دهد.

ناهنجاری های دستگاه ادراری

کلیه‌های جنین را می‌توان در 9 هفته در 50 درصد بارداری‌ها مشاهده کرد و به صورت ساختارهای اکوژنیک بیضی شکل در دو طرف ستون فقرات در نمای تاجی ظاهر می‌شوند. استفاده از روش‌های سه‌بعدی، مانند تصویربرداری کنتراست حجمی (VCI) و رندر شیشه‌ای با حالت حداقل شفاف، ممکن است تجسم کلیه‌ها را تسهیل کند. مثانه به‌عنوان یک ناحیه کوچک بی‌نظمی در داخل لگن دیده می‌شود و طول طولی آن باید کمتر از 6 میلی‌متر در بزرگترین قطر آن باشد. ناهنجاری های فاحش دیواره شکم و اکستروفی مثانه را می توان در این مراحل اولیه شناسایی کرد. موردی از اوراخوس ثبت شده را نشان می دهد که مثانه را به ناف متصل می کند.

ناهنجاری های شدید اندام

جوانه های اندام برای اولین بار در حدود 7 تا 8 هفته دیده می شوند، اگرچه تجسم انگشتان در این مرحله دشوار است. با توجه به اینکه کف پاها بین 9 تا 10 هفته "رو به رو" قرار می گیرند، ارزیابی ارقام پا چالش برانگیز است، در حالی که انگشتان دست به راحتی شناسایی می شوند زیرا بازوها در یک موقعیت خمیده ثابت در سراسر بدن قرار دارند. سینه و دست های جنین در این مرحله از هم جدا می شوند. گاهی اوقات، پلی داکتیلی ممکن است در اوایل بارداری مشهود باشد. تمام استخوان های بلند تا 10 هفته قابل شناسایی هستند. ناهنجاری های عمده اندام، مانند اکتروداکتیلی، جوش خوردن اندام تحتانی (سیرنوملیا) و عدم وجود اندام را می توان بین هفته های 9 تا 10 بارداری مشکوک کرد.

یکی دیگر از مزایای غربالگری قبل از هفته 11 بارداری، شناسایی مواردی با افزایش مایع نوکال، ادم زیر جلدی یا هیدروپس جنین است که 1٪ موارد را در گروه ما تشکیل می دهد. در واقع، داده‌های ما نشان می‌دهد که این گروه از بیماران در معرض خطر بالای پیامدهای نامطلوب بارداری قرار دارند و احتمال 1/5 آنوپلوئیدی زمینه‌ای یا ناهنجاری جنینی دارند (داده‌های منتشر نشده). بنابراین، معرفی غربالگری معمول اولتراسوند اولیه برای همه بیماران ممکن است نوید بخش جدیدی از غربالگری ناهنجاری جنینی و آنیوپلوئیدی در آینده باشد.

مقالات پیشنهادی :

سونوگرافی غربالگری جنین

سونوگرافی چیست؟

انواع سونوگرافی 

الاستوگرافی 

بهتر است خون مادر را برای تجزیه و تحلیل cfDNA در هفته 10 حاملگی به دست آورید، نه در هفته 8 یا 9، زیرا کسر جنین در این زمان بیشتر است، که میزان شکست تست را کاهش می دهد و دقت آن را افزایش می دهد. این به خوبی با زمان شناسایی افزایش مایع نوکال، ادم زیر جلدی، هیدروپس جنینی و ناهنجاری جنینی مرتبط است که در تجربه ما در هفته 10 بهتر از بارداری 6 تا 9 هفته است. نسبت مایع در حفره های آمنیوتیک و سلومیک به جنین در هفته های 6 تا 10 حاملگی در مقایسه با هر زمان دیگری در بارداری بیشترین است و این یک محیط ایده آل برای جمع آوری و تجزیه و تحلیل حجم 3 بعدی و 4 بعدی است. علاوه بر این، جنین در این مرحله اولیه نسبتاً غیرفعال است در مقایسه با مراحل بعدی بارداری، که بررسی آناتومیکی را با استفاده از تجزیه و تحلیل دو بعدی و سه بعدی تسهیل می کند.

بارداری زودهنگام می تواند غیر واقعی باشد. وقتی هنوز نمی‌توانید جنین را ببینید یا حرکتش را احساس کنید، چگونه می‌دانید که جنین آنجاست؟ بنابراین اولین تصویر اولتراسوند می تواند بسیار مهم باشد: در نهایت، مغز در حال چرخش شما می تواند با اثبات مستقیم آرام شود. اما به غیر از شواهد بصری که شما همه اینها را در خواب نمی بینید، ممکن است ندانید که از سونوگرافی های دوران بارداری چه انتظاری داشته باشید. ما اینجا هستیم تا شما را از طریق آن راهنمایی کنیم.

در طول معاینه اولتراسوند، پزشک شما حرکات جنین، ضربان قلب، تنفس و مقدار مایع آمنیوتیک اطراف جنین را ثبت می کند. اما چیزهای بیشتری برای دانستن در مورد آزمایش ها وجود دارد.

خود را برای آزمایش آماده کنید.

بدانید که در هفته 12-14 چه انتظاری دارید.

بدانید که در هفته 18-20 چه انتظاری دارید.

بدانید که ممکن است نیاز به سونوگرافی بیشتری داشته باشید.

چه زمانی نگران باشیم

خود را برای آزمایش آماده کنید.

معمولاً یک تکنسین سونوگرافی یا متخصص زنان و زایمان شما سونوگرافی را انجام می دهد. سونوگرافی را در یک مرکز معتبر دریافت کنید، نه در یک مکان غیر معتبر در مرکز خرید. یک مرکز غیرمجاز "می تواند چیزی را از دست بدهد یا چیزی را پیدا کند که شما را ناراحت کند که واقعا وجود ندارد." بله، شما عکس هایی از نوزاد دریافت خواهید کرد، اما سونوگرافی در درجه اول یک عکاسی نیست. اگر نتیجه یک تصویر تار از آرنج کودک باشد، تا زمانی که ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما اطلاعات پزشکی لازم را دریافت کند.

گرفتن سونوگرافی از طریق شکم معمول است، به این معنی که میله اولتراسوند یا مبدل به سمت شکم فشار داده می شود و با ژل روغن کاری می شود. اما ممکن است به یک سونوگرافی واژینال نیاز داشته باشید، به این معنی که مبدل در داخل واژن شما قرار می گیرد. سونوگرافی ترانس واژینال ممکن است در اوایل بارداری ضروری باشد، برای بررسی شکل رحم، اگر چاق هستید یا اگر تیم پزشکی شما در دیدن اشیا با سونوگرافی از طریق شکم مشکل دارد.

معمولاً به شما گفته می شود قبل از سونوگرافی ترانس شکمی سه ماهه اول آب بنوشید زیرا مثانه پر دیدن ساختارهای زیر یا پشت مثانه را آسان تر می کند. این برای سونوگرافی ترانس واژینال یا در اواخر سه ماهه دوم یا سوم ضروری نیست.

بدانید که در هفته 12-14 چه انتظاری دارید.

اسکن اولتراسوند در 12-14 هفته چهار هدف ویژه را شامل می شود : تعیین کردن تاریخ زایمان . تشخیص دادن بارداری های چند قلویی ؛ بررسی کردن  آناتومی اولیه جنین ؛ و انجام دادن تست شفافیت نوکال که یک نوع  تست غربالگری جهت تشخیص سندرم داون و بعضی شرایط نادرتر می باشد .

«هرچه زودتر در بارداری اسکن انجام دهید، دقت بیشتری برای تعیین تاریخ زایمان شما دارد. اگر سونوگرافی 12-14 هفته ای اولین بار باشد، دقیق ترین تاریخ زایمان را در مقایسه با اسکن های بعدی ارائه می دهد. اغلب دقیق‌تر از اندازه‌گیری از آخرین دوره قاعدگی است، زیرا تاریخ‌گذاری از آخرین دوره قاعدگی فرض می‌کند که هر زن سیکل‌های قاعدگی ۲۸ روزه دارد و بسیاری از آنها چنین نیستند. (اگر می دانید جنین ها چند روز پس از لقاح منتقل شده اند، استفاده از تاریخ های لقاح آزمایشگاهی می تواند حتی از سونوگرافی های خیلی اولیه دقیق تر باشد. اگر سوابق دقیقی داشته باشید و سیکل منظم داشته باشید، استفاده از سوابق مربوط به زمان رابطه جنسی می تواند دقیق باشد. )

آناتومی اولیه در سونوگرافی 12-14 هفته قابل مشاهده است. پزشک شما می تواند ببیند که آیا قلب چهار حفره دارد یا خیر. اگر مغز دو نیمکره دارد.

سونوگرافی 12-14 هفته ای حاوی آزمایش غربالگری جهت تشخیص سندرم داون و دیگر ناهنجاری های کروموزومی به نام تست شفافیت نوکال می باشد. شفافیت نوکال ضخامت پشت گردن نوزاد است. آزمایش غربالگری همچنین شامل خونگیری است که برای اندازه گیری سطح پروتئینی که در حاملگی های سندرم داون کمتر است و هورمون جفتی که در حاملگی های سندرم داون بالاتر است، استفاده می شود.

تست شفافیت نوکال به شما نمی گوید که آیا نوزاد مبتلا به سندرم داون است یا خیر، فقط به احتمال یا احتمال این که او دچار سندرم داون است، می گوید. حتی اگر نتیجه آزمایش شفافیت گردن دریافت کنید که احتمال ابتلا به سندروم داون را 90 درصد نشان می‌دهد، نمی‌توانید بدون آزمایش آمنیوسنتز یا نمونه‌برداری از پرزهای کوریونی تشخیص دهید که آیا نوزاد شما دچار سندرم داون هست یا خیر.

آزمایش‌های شفافیت گردن همچنین به 5 درصد از بیماران نشان می‌دهد که در صورت طبیعی بودن خطر ابتلا به ناهنجاری‌های کروموزومی جنین در آنها بیشتر است. اکنون آزمایش غربالگری دیگری برای سندرم داون وجود دارد که به آن آزمایش DNA بدون سلول می‌گویند که فقط شامل خون‌گیری از مادر می‌شود، نه سونوگرافی. فقط به این دلیل کهDNA بدون سلول دارید، از سونوگرافی چشم پوشی نکنید.

مقالات پیشنهادی :

آمادگی سونو گرافی FNA تیروئید

آمادگی سونو گرافی بیوپسی برست

آمادگی سونوگرافی رحم جهت آندومتریوز؟

آمادگی سونوگرافی غربالگری سه ماهه اول یا NT

بدانید که در هفته 18-20 چه انتظاری دارید.

سونوگرافی هفته 18-20 اغلب "اسکن آناتومی" نامیده می شود. در آن زمان اندام‌ها کاملاً شکل گرفته‌اند. ارائه دهندگان پزشکی نقایص قلبی را بررسی می کنند، مطمئن می شوند که همه اندام ها وجود دارند و تعداد انگشتان دست و پا را می شمارند. آنها همچنین مراقب رشد کودک هستند.

اگر می خواهید بدانید، ارائه دهنده شما می تواند جنسیت بیولوژیکی احتمالی نوزاد را در سونوگرافی هفته 18-20 به شما بگوید. اگر نمی خواهید بدانید، قبل از انجام سونوگرافی به تکنسین سونوگرافی یا متخصص زنان و زایمان بگویید.

در سونوگرافی هفته 18-20، پزشک شما موقعیت جفت را نیز بررسی می کند. اگر جفت در رحم پایین باشد و دهانه رحم را پوشانده باشد، جفت سرراهی نامیده می‌شود و بعداً باید سونوگرافی انجام دهید تا ببینید آیا جفت حرکت کرده است یا خیر. حدود 20 درصد از بیماران در برخی مواقع «جفت کم ارتفاع» دارند، اما کمتر از 1 درصد در پایان به این شکل ختم می‌شوند. اگر جفت مهاجرت نکند و با نزدیک شدن به موعد زایمان روی دهانه رحم شما بماند، احتمالاً به سزارین نیاز خواهید داشت، زیرا اگر جفت در راه باشد، زایمان از طریق دهانه رحم مانع می شود.

اگر قبلاً سزارین شده‌اید، پزشک شما همچنین بررسی می‌کند که آیا جفت ممکن است در جای زخم در رحم شما کاشته شده باشد یا خیر - وضعیتی به نام جفت آکرتا که می‌تواند نیاز به سزارین دیگری داشته باشد. اگر در سونوگرافی هفته 18 تا 20 به نظر می رسد جفت روی جای زخم است، لزوماً جفت آکرتا ندارید، زیرا تشخیص آن از تصویربرداری دشوار است. پزشک شما احتمالاً یک سونوگرافی اضافی برای رد یا تأیید جفت آکرتا در اواخر بارداری شما تجویز خواهد کرد.

بدانید که ممکن است نیاز به سونوگرافی بیشتری داشته باشید.

والدین باردار ممکن است به دلایل زیادی نیاز به سونوگرافی قبل از تولد فراتر از دو سونوگرافی استاندارد داشته باشند. در اوایل بارداری، خونریزی یا گرفتگی عضلات نیاز به سونوگرافی دارد. سونوگرافی اولیه می تواند تایید کند که حاملگی در رحم است و خارج از رحم نیست. حاملگی خارج از رحم در خارج از رحم کاشته می شود و باید برداشته یا حل شود زیرا برای مادر خطرناک است و قابل دوام نیست.

در اواخر بارداری، اگر خطر رشد بیش از حد یا خیلی کم وجود داشته باشد، ممکن است سونوگرافی برای نظارت بر اندازه نوزاد لازم باشد، به عنوان مثال، در برخی موارد دیابت بارداری یا پره اکلامپسی (فشار خون بالا در دوران بارداری). اگر سابقه زایمان زودرس دارید، می توان از سونوگرافی ترانس واژینال در اواخر بارداری برای اندازه گیری طول دهانه رحم برای علائم هشدار دهنده اولیه که ممکن است زایمان زودرس را نشان دهد، استفاده کرد.

اگر منتظر دوقلو هستید، احتمالاً سونوگرافی های بیشتری برای بررسی رشد آنها انجام خواهید داد. در مورد دوقلوهای همسان که جفت مشترک دارند، یک زن باردار در هفته های 16 تا 28 هر دو هفته یکبار سونوگرافی انجام می دهد تا رشد نوزادان را کنترل کند و اطمینان حاصل کند که یکی از آنها قسمت بزرگی از جفت را نمی خورد. منابع از جفت مشترک آنها. این بیماری سندرم انتقال خون دوقلو به دوقلو نامیده می شود و با زایمان زودرس یا لیزر رگ های خونی در جفت قابل درمان است.

چه زمانی نگران باشیم

اگر چیزی را نمی فهمید، همیشه خوب است. از پزشک خود بپرسید که معنی آن چیست، گزینه های شما چیست یا چرا او پیگیری خاصی را توصیه می کند.

انتظار برای نتایج آزمایش سخت است و طبیعی است که احساسات بالا بروند. به دنبال حمایت از افرادی باشید که به آنها اعتماد دارید تا آنها را معتبر و غیرقابل قضاوت کنند - شاید دیگر والدین آینده یا دوستان نزدیک یا خانواده.

اگر نتایج آزمایش را دریافت کنید که نشان می دهد کودک شما در معرض خطر بیشتری برای چیزی است، طبیعی است که احساس ناراحتی یا نگرانی کنید. به دنبال ارائه دهنده پزشکی خود بگردید یا از پزشک خود بخواهید که شما را با افرادی که در شرایط مشابه بوده اند ارتباط دهد.

اگر ارائه دهنده پزشکی شما در توضیح نتایج به روشی که شما درک می کنید مشکل دارد، ممکن است بخواهید نظر دومی را جویا شوید.

دور سر جنین در هفته های بارداری:

دور سر جنین یکی از شاخص‌های مهمی است که به ارزیابی رشد جنین کمک می‌کند و علائم غیرطبیعی جنین را درست از زمانی که در رحم است مشخص می‌کند. این به محدود کردن خطر نقص مادرزادی در نوزادان، به ویژه میکروسفالی کمک می کند.

شاخص دور سر جنین بر اساس هفته بارداری

دور سر جنین یک شاخص مهم است که به عنوان HC)دور سر( مشخص می شود، برای کمک به ارزیابی رشد جنین در هر هفته از بارداری، در نتیجه به تشخیص ناهنجاری ها در اوایل بارداری کمک می کند.

پزشک شاخص دور سر و سایر شاخص های مهم جنین را بر اساس هفته های خاصی از بارداری ارزیابی می کند تا سطح طبیعی رشد کودک را بررسی کند:

هفته اول بارداری - هفته چهارم بارداری: در این زمان جنین هنوز یک جنین بسیار کوچک است. هفته 4-7 بارداری: شاخص جنینی که در این دوره باید مورد توجه قرار گیرد معمولاً شامل قطر کیسه حاملگی و طول کفل است. در هفته ششم بارداری، قطر کیسه حاملگی بین 14 تا 25 میلی متر است. نتایج سونوگرافی طول سر و باسن جنین را در هفته هفتم بارداری نشان می دهد. از هفته دوازدهم به بعد: در این زمان دور سر جنین، طول استخوان ران و قطر دو جداره جنین مشخص می شود. به طور کلی، این شاخص ها اغلب برای هر جنین متفاوت است، مانند داشتن جنین با استخوان ران کوتاهتر یا داشتن دور سر بزرگتر. این تفاوت ها کم و بیش تحت تأثیر ویژگی های ژنتیکی والدین است. اگر شاخص دور سر جنین در محدوده مجاز باشد، فاقد علائم غیرطبیعی در نظر گرفته می شود.

اندازه گیری سونوگرافی جنین

اندازه‌گیری‌های سونوگرافی جنین می‌تواند نحوه رشد جنین را نشان دهد و به تشخیص زودهنگام ناهنجاری‌های جنین کمک کند. در دوران بارداری، ممکن است اندازه گیری های مختلف سونوگرافی انجام شود. اکثر زنان باردار حداقل در هفته 18 تا 20 بارداری سونوگرافی اولیه انجام می دهند. با این حال، انجمن های پزشکی انجام سونوگرافی معمول در دوران بارداری را توصیه نمی کنند. سونوگرافی در بارداری می تواند به عنوان یک سونوگرافی معمولی، سونوگرافی تشریحی، معمولا بین هفته های 18 تا 20 بارداری انجام شود، یا به دلایل خاصی که اغلب وابسته به زمان هستند انجام می شود. نقطه بارداری اندازه گیری اولتراسوند در طول بارداری برای تعیین تاریخ زایمان و بررسی اینکه آیا جنین در حال رشد طبیعی است مفید است.

آیا دور سر جنین غیر طبیعی است؟

اگر دور سر جنین کمتر از حد مجاز باشد، این واقعا جای نگرانی دارد. این وضعیت دلایل مختلفی دارد، از جمله:

تاخیر رشد جنین ژنتیک: میکروسفالی خانوادگی ناهنجاری های کروموزومی ناهنجاری های ژنی انسفالوپاتی ناهنجاری های سیستم غدد درون ریز، مانند کم کاری هیپوفیز یا آنسفالوپاتی تیروئید کرانیوسینوستومی زودرس اختلالات ذهنی شدید و تشنج، و همچنین کاهش امید به زندگی است.

چگونه میکروسفالی را در جنین تشخیص دهیم؟

دور سر جنین در دوران بارداری از طریق سونوگرافی اندازه گیری می شود و سپس با منحنی های طبیعی خاص مقایسه می شود. میکروسفالی معمولا زمانی تشخیص داده می شود که دور سر جنین کمتر از 2 یا 3 باشد، حتی بیشتر از انحرافات استاندارد.

جنین 12 هفته ای چگونه رشد می کند؟

در طول سه ماهه اول بارداری، هفته دوازدهم (معادل هفته دهم پس از لقاح) آخرین هفته از سه ماهه اول بارداری است که نقطه عطف مهمی در دوران بارداری است. خبر خوب این است که میزان سقط جنین پس از سه ماهه اول بارداری به شدت کاهش یافته است.

رشد جنین در 3 ماه اول زیاد است ، ظاهر جنین کاملاً شبیه یک انسان مینیاتوری است ، صورت جنین نیز رشد یافته تر است ، واضح تر به نظر می رسد. اکثر سیستم‌های اندام جنین به طور کامل تشکیل شده‌اند، اگرچه هنوز برای عملکرد کامل نیاز به بلوغ دارند. به طور مشخص:

سیستم روده به تدریج در رحم جنین بیشتر رشد می کند، اولین حرکات روده ظاهر می شود. کلیه ها آماده دفع ادرار هستند. مغز استخوان به تدریج گلبول های سفید تولید می کند - سد محافظ بعدی بدن در برابر عوامل بیماری زا. غده هیپوفیز در مغز شروع به ترشح هورمون می کند. رفلکس های جنین شروع به شکل گیری می کنند، جنین حرکات خود به خودی را شروع می کند، اگرچه مادر در این زمان نمی تواند جنین را احساس کند.

جنین 12 هفته ای به وضوح از سونوگرافی 4 بعدی جنین دیده می شود

هفته 12 بارداری زمان بسیار مهمی در روند رشد است، در این زمان، مادران باید برای سونوگرافی جنین به مراقبت های دوران بارداری مراجعه کنند و آزمایشات لازم را برای ارزیابی رشد جنین انجام دهند. جنین، سن دقیق بارداری و همچنین تاریخ زایمان. در عین حال مادر از طریق سونوگرافی 4 بعدی جنین، تصویر نوزاد را مشاهده خواهد کرد.

سونوگرافی 4 بعدی جنین در هفته 12 بارداری نقطه عطف بسیار مهمی است، به لطف تصویر اولتراسوند، پزشک اطلاعات دقیق در مورد شفافیت نوکال را می داند، علائم غیر طبیعی را بررسی می کند. کروموزوم ها و همچنین احتمال ایجاد بیماری های جدی در کودک در آینده مانند: بیماری داون، فتق دیافراگم، ناهنجاری های قلبی، ناهنجاری های اندام،...

سونوگرافی 4 بعدی جنین در این زمان به پزشکان کمک می کند تا سن جنین را به دقت تعیین کنند و تاریخ زایمان نوزاد را تعیین کنند. به طور خاص، شاخص های اندازه جنین همانطور که از طریق سونوگرافی 4 بعدی جنین در 12 هفتگی جنین به وضوح نشان داده می شود عبارتند از:

طول جنین از بالای سر تا بالای کفل حدود 5.4 سانتی متر است. وزن نوزاد حدود 58 گرم است. ضربان قلب جنین بین 120-160 ضربه در دقیقه در نوسان می باشد. محل اتصال جفت به دیواره رحم مادر در 12 هفتگی، وزن جنین نزدیک به 58 گرم و طول آن حدود 5.4 سانتی متر است. اعضای بدن کامل تر و مفاصل قوی تر شده اند. با شکل گیری واضح ستون فقرات جنین، لوله های عصبی در ستون فقرات شروع به کشیده شدن از طناب نخاعی می کنند. نورون ها و سیناپس های جنینی به سرعت در مغز رشد می کنند. ضربان قلب جنین نیز دو برابر ضربان قلب مادر خواهد بود. انگشتان دست، انگشتان پا و اثر انگشت جدا شده نیز به صورت کم رنگ در تصویر سونوگرافی 4 بعدی جنین ظاهر می شوند. از 12 هفتگی، کودک شما از نظر مورفولوژی نسبتاً کامل رشد کرده است و دارای رفلکس هایی مانند خم شدن و کشش بدن، کشش اندام است... این نیز یکی از 3 نقطه عطف مهم اولتراسوند است که تشخیص داده می شود. توسط کارشناسان توصیه می شود. در طول این سونوگرافی، پزشکان به ویژه ناهنجاری های اولیه مغز، صورت، قلب، دستگاه گوارش، ادرار، اندام ها و کل بدن را بررسی می کنند.

انجام سونوگرافی در هفته 12 بارداری بسیار مهم است زیرا علائم بعدی در هفته های بعد مشخص نخواهد شد. بنابراین، اگر سونوگرافی حدود 12 هفته به تاخیر بیفتد، دیگر نتایج سونوگرافی دقیق نخواهد بود. علاوه بر این، تشخیص زودهنگام، به موقع و دقیق ناهنجاری های بارداری به زنان باردار در انجام معاینات و در نظر گرفتن انتخاب ادامه یا عدم ادامه بارداری یا کمک به درمان به موقع کمک زیادی می کند. زمانی که عوارض یا موارد غیرمنتظره ای برای مادر باردار و جنین پیش می آید.

رشد کودک شما - آنچه اسکن نشان می دهد.

در حالی که ممکن است قبل از شروع پریود تست بارداری مثبت دریافت کنید، اما چند هفته قبل از اینکه بارداری به اندازه کافی بزرگ شود تا در اسکن دیده شود، می گذرد. در هفته‌های اولیه چقدر می‌توانیم در اوایل بارداری ببینیم برای هر زن و هر بارداری متفاوت است.

چهار هفته: در هفته 4 بارداری (2 هفته پس از لقاح) هنگامی که شما به تازگی پریود خود را از دست داده اید، نمی توانیم بارداری را در اسکن تشخیص دهیم، تنها چیزی که می توانیم ببینیم این است که پوشش رحم ضخیم تر شده است. در حدود 4 تا 5 هفته، گاهی اوقات می‌توانیم یک ناحیه مایع سیاه و سفید کوچک را در رحم ببینیم، اما تا زمانی که نتوانیم چیزی در داخل آن رشد کند، نمی‌توانیم تایید کنیم که کیسه حاملگی است.

پنج هفته :در هفته پنجم معمولاً یک کیسه کوچک حاملگی (حدود 6 میلی متر) و در داخل آن معمولاً یک کیسه زرده مشاهده می شود. این به ما تایید می کند که این قطعا یک کیسه بارداری است. گاهی اوقات می‌توانیم یک نقطه سفید کوچک را در کنار کیسه زرده ببینیم که جنین بسیار ریز است، اما در این مرحله اغلب نمی‌توانیم ضربان قلب کودک را فقط به دلیل اینکه خیلی زود است ببینیم. به همین دلیل است که سعی می کنیم خیلی زود اسکن نکنیم زیرا اگر نتوانیم زنده بودن و سالم بودن نوزاد را تأیید کنیم، اغلب باعث نگرانی والدین می شود.

شش هفته : حتی در 6 هفتگی ما گاهی اوقات برای دیدن ضربان کودک و ضربان قلب او حتی زمانی که همه چیز خوب پیش می رود، دچار مشکل می شویم. 4 میلی‌متر از سر تا پایین، به این اندازه طول تاج - کفل یا CRL می‌گویند و اندازه‌گیری است که برای تاریخ بارداری شما در سه ماهه اول استفاده می‌کنیم.

هفت هفته : در 7 هفتگی، اکنون می توان نوزاد را با طول تقریباً 10 میلی متر به وضوح دید. در این مرحله همیشه باید شاهد تپش قلب در یک بارداری سالم باشیم.

هشت هفته :یک هفته بیشتر برای اسکن خود صبر کنید و ببینید نوزاد چقدر تغییر می کند. در 8 هفتگی کودک اکنون 16 میلی متر طول دارد و سر و بدنش شفاف است. اگر خوش شانس باشید، گاهی اوقات می توانید جوانه های کوچک دست و پا را مشاهده کنید.

نه هفته : 9 هفته و کودک هنوز خیلی واضح تر است، با دست ها و پاهای کوچک در حال رشد و اغلب تکان دادن کمی روی صفحه نمایش. کودک اکنون اندازه 22 میلی متری دارد.

ده هفته :در هفته 10 و اندازه گیری 30 میلی متر حتی بیشتر از ویژگی های کودک قابل مشاهده است. اکنون می توان دست ها و پاهای کوچک و برخی از ویژگی های صورت کودک را دید.

یازده هفته :در هفته 11، سر، بدن و اندام های کودک شفاف تر می شوند. اندازه کودک اکنون از سر تا پایین 40 میلی متر است.

دوازده هفته :در 12 هفتگی و تمام اندام های کودک در حال حاضر تشکیل شده است. صورت، جمجمه و مغز و همچنین معده، مثانه و اندام ها دیده می شود.

نوزده تا بیست هفته :در حدود 19-20 هفته به شما یک اسکن آناتومی پیشنهاد می شود. در این اسکن ما نوزاد را از سر تا پا بررسی خواهیم کرد. اکنون کودک بزرگتر از آن است که از سر تا پایین اندازه گیری شود، بنابراین ما اندازه گیری های سر، شکم و طول استخوان ران را انجام خواهیم داد تا نحوه رشد کودک را بررسی کنیم.

در طول 20 هفته آینده، کودک فقط رشد می کند و وزن اضافه می کند. از بسیاری جهات، دیده شدن نوزاد در اسکن سخت تر می شود، زیرا آنها فضای بیشتری را در رحم اشغال می کنند.

فناوری اولتراسوند

اسکن اولتراسوند یک ابزار مهم برای ارائه تصویرهایی از اندام داخلی جنین و همچنین طیف زیادی از دیگر سیستم های بدن است. این تکنیک تصویربرداری سونوگرافی نیز نامیده می شود زیرا از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تولید تصاویری از برش ها در بدن استفاده می کند.

یک مبدل یا کاوشگر که امواج اولتراسوند را ساطع می کند، پس از پوشاندن آن با یک لایه نازک از ژل رسانا، روی پوست قرار می گیرد که از عبور صاف امواج از پوست اطمینان می دهد. امواج فراصوت ساطع شده توسط ساختارهای مختلفی که امواج با آنها مواجه می شوند منعکس می شوند.

قدرت امواج منعکس شده و زمان بازگشت آنها، مبنایی برای تفسیر اطلاعات به یک تصویر قابل مشاهده است. این کار توسط نرم افزار کامپیوتری انجام می شود.

مزایای تصویربرداری اولتراسوند نسبت به سایر تکنیک های تصویربرداری عبارتند از:

تجسم در زمان واقعی از جنین یا اندام ها.

غیر تهاجمی.

استفاده از تشعشعات یونیزان را که با اثرات سمی روی جنین همراه است حذف می کند.

تعاملی، زیرا اپراتور را قادر می‌سازد تا با حرکت دادن کاوشگر، از سطوح مختلف مشاهده عکس بگیرد.

سونوگرافی دو بعدی

اسکن سونوگرافی سنتی دو بعدی (2 بعدی) است، به این معنی که امواج اولتراسوند را فقط در یک صفحه ارسال و دریافت می کند. سپس امواج منعکس شده تصویری مسطح و سیاه و سفید از جنین در آن صفحه ارائه می دهند.

حرکت مبدل باعث می شود که صفحات متعددی مشاهده شوند، و هنگامی که صفحه مناسب به دست آمد، همانطور که بر اساس تصویر روی مانیتور قضاوت می شود، می توان یک فیلم ثابت از ضبط ایجاد کرد. اکثر ارزیابی های دقیق آناتومی و مورفولوژی جنین، تا به امروز، با استفاده از سونوگرافی دو بعدی انجام شده است.

سونوگرافی سه بعدی

توسعه بیشتر فناوری اولتراسوند منجر به دستیابی به داده های حجمی شد که تصاویر دو بعدی کمی متفاوت ایجاد می کند که توسط امواج منعکس شده که در زوایای کمی متفاوت از یکدیگر هستند.

سپس این تصاویر توسط نرم افزار محاسباتی پرسرعت برای تولید یک تصویر سه بعدی (3 بعدی) یکپارچه می شوند. بنابراین، فناوری پشت اولتراسوند سه بعدی باید با جمع آوری داده های حجم تصویر، تجزیه و تحلیل داده های حجمی و نمایش حجم سروکار داشته باشد.

داده های حجمی با استفاده از سه تکنیک به دست می آیند:

حرکات دست آزاد کاوشگر، با یا بدون حسگرهای موقعیت برای تشکیل تصاویر.

سنسورهای مکانیکی تعبیه شده در سر پروب.

سنسورهای آرایه ماتریسی، که از یک جارو برای به دست آوردن مقدار قابل توجهی داده استفاده می کنند. این شامل یک سری کامل از فریم های 2 بعدی است که به صورت متوالی گرفته شده اند و به دنبال آن تجزیه و تحلیل داده ها برای ارائه یک تصویر سه بعدی استفاده می شود. سپس اپراتور می تواند هر نما یا صفحه مورد نظر را استخراج کند، که به تجسم ساختارها از نظر مورفولوژی، اندازه و رابطه آنها با یکدیگر کمک می کند.

داده ها را می توان با استفاده از فرمت چند صفحه ای یا رندر تصاویر نمایش داد، که یک فرآیند کامپیوتری است که شکاف ها را برای ایجاد یک تصویر سه بعدی صاف پر می کند. همچنین یک حالت توموگرافی وجود دارد که امکان مشاهده برش های موازی متعدد در صفحه عرضی را از مجموعه داده های سه بعدی یا چهار بعدی (4 بعدی) فراهم می کند.

فرمت چند صفحه ای به اپراتور اجازه می دهد تا چندین صفحه دو بعدی را همزمان ارزیابی کند. با استفاده از یک نقطه مرجع بر روی صفحه نمایش که نشان دهنده نقطه تقاطع سه صفحه متعامد (X، Y، و  (Zاست، می توان آزادانه آن را برای به دست آوردن تصویر در هر صفحه ای در حجم اسکن شده حرکت داد.

بنابراین، به عنوان مثال، در حالی که قلب جنین را تجسم می کند، اپراتور می تواند هر یک از نماهای کلاسیک قلب جنین را با حرکت دادن نقطه مرجع احضار کند. این فرمت را می توان با استفاده از مقیاس خاکستری، داپلر رنگی یا پاور داپلر نمایش داد. تنظیمات داپلر به نمایش حرکت خون از طریق محفظه ها و دریچه های مختلف کمک می کند.

مزایای سونوگرافی

چندین مزیت در ارتباط با تصویربرداری سونوگرافی سه بعدی وجود دارد. به عنوان مثال،  به تجسم بهتر ساختارهای قلب جنین کمک می کند تا نماهایی را فراهم کند که در غیر این صورت با تصویربرداری دو بعدی قابل دستیابی نبودند و احتمالاً 6٪ شانس تشخیص نقص را اضافه می کند.

مزایای دیگر شامل توانایی سونوگرافی سه بعدی برای تشخیص نقص های صورت جنین مانند شکاف لب و همچنین نقص اسکلتی جنین یا لوله عصبی است. در مجموع، سونوگرافی سه بعدی ممکن است به شناسایی ناهنجاری های مادرزادی ساختاری جنین در طول اسکن برنامه ریزی شده هفته 18-20 کمک کند.

تصویربرداری سونوگرافی سه بعدی در مقایسه با سونوگرافی دو بعدی به زمان کمتری برای تجسم استاندارد نیاز دارد. علاوه بر این، این تکنیک تصویربرداری کمتر به مهارت و تجربه اپراتور برای تشخیص ناهنجاری های رایج جنین وابسته است. داده های حجم ضبط شده را نیز می توان برای بررسی تخصصی از راه دور برای تشخیص بهتر در دسترس قرار داد.

عوارض جانبی سونوگرافی

هنگامی که برای اهداف تشخیصی استفاده می شود، تصویربرداری اولتراسوند پتانسیل ایجاد حفره یا حفره های کوچک گاز در بافت ها را دارد و همچنین می تواند باعث گرم شدن جزئی بافت شود. در حالی که طی 20 سال استفاده از اولتراسوند هیچ عواقب بهداشتی قابل توجهی ردیابی نشده است، استفاده از سونوگرافی های کنترل نشده برای اهداف غیرپزشکی تشویق نمی شود.

مزایای سونوگرافی 3 بعدی/4 بعدی

زمان کمتری برای غربالگری و تشخیص دادن قلب جنین.

حجم ذخیره سازی داده ها برای غربالگری، بررسی تخصصی

رفتار سالم تر در دوران بارداری در نتیجه دیدن کودک به صورت لحظه ای و سه بعدی.

احتمالاً شناسایی دقیق‌تر ناهنجاری‌های جنین، به‌ویژه آن‌هایی که صورت، قلب، اندام‌ها، لوله عصبی و اسکلت را درگیر می‌کنند.

علاوه بر این، این تکنیک های پیشرفته اولتراسوند مزایای سونوگرافی دو بعدی را به اشتراک می گذارند، یعنی:

ارزیابی رشد جنین.

ارزیابی سلامت جنین.

مکان یابی و ارزیابی جفت

دیدن و شنیدن ضربان قلب جنین.

اسکن 4 بعدی چگونه کار می کند؟

سونوگرافی دوبعدی معمولی و شناخته شده برای مشاهده از طریق کودک شما، که منجر به یک تصویر سیاه و سفید تخت می شود که کودک شما را در رحم نشان می دهد. اسکن 4 بعدی از همان تکنیک اولتراسوند استفاده می کند، اما بخش هایی از تصاویر دو بعدی را برای ایجاد یک تصویر سه بعدی که می توانید در زمان واقعی مشاهده کنید، ترکیب می کند. ویژگی‌های سونوگرافی سه بعدی را ادغام می‌کند، اما عنصر دیگری را به معادله اضافه می‌کند: حرکت در زمان واقعی کودک، ارائه نگاه دقیق‌تری به آنچه در داخل می‌گذرد.

ما توصیه می کنیم که اسکن 4 بعدی باید در زمانی که بین 26 هفته تا 32 هفته هستید به طور ایده آل انجام شود. در اوایل هفته 26 و کودک شما به اندازه کافی چربی برای دیدن ویژگی های ظاهری ندارد (ممکن است همانطور که می گوییم "اسکلتی" به نظر برسند)، و بعد از 32 هفته ممکن است نوزاد شما برای روز بزرگ تغییر وضعیت داده باشد و بنابراین او را تغییر داده است. دیدن چهره و ویژگی های آنها سخت تر خواهد بود.

مزایای اسکن 4 بعدی:

یکی از هیجان‌انگیزترین و دوست‌داشتنی‌ترین دلایل برای داشتن یک اسکن 4 بعدی، سطح جزئیاتی است که ما از کودکتان در زمان واقعی به شما نشان می‌دهیم. بسته به موقعیت نوزاد، ممکن است بتوانید صورت آنها از جمله چشم، دهان و بینی را ببینید. همچنین می‌توانید تماشا کنید که دراز می‌کشند، خمیازه می‌کشند، انگشتانشان را تکان می‌دهند .

مشکلات در طول اسکن شما:

کیفیت اسکن 4 بعدی و تصاویر و فیلم هایی که ما می توانیم عمدتاً بسته به 4 عامل اصلی در اختیار شما قرار دهیم:

موقعیت کودک شما اگر کودک شما سر به پایین در رحم شما قرار دارد و دست‌ها و پاهای او مانعی برای صورت او ندارند، یک اسکن ۴ بعدی بسیار زیبا دریافت خواهیم کرد. برای بهترین کیفیت، ما دوست داریم که کودک سر خود را از ما برنگرداند یا در جفت شما فرو نرود.

جفت شما: موقعیت جفت شما می تواند اسکن را دشوارتر کند. جفت‌هایی که در دیواره پشتی رحم یا به اصطلاح «جفت خلفی» قرار می‌گیرند می‌توانند آسان‌تر اسکن شوند.

مایع آمنیوتیک: در حالت ایده‌آل ما می‌خواهیم مقداری مایع آمنیوتیک در اطراف صورت کودک به منظور شفاف‌تر کردن تصاویر ما انجام شود.

بند ناف: وجود بند ناف در جلوی صورت نوزاد می تواند مانع از دیدن واضح صورت نوزاد شود.

مایلم تاکید کنم که هیچ یک از این مشکلات چیزی نیست که مادر آینده بتواند آن را تغییر دهد یا روی آن تاثیر بگذارد و تیم ما با تجربه، آموزش دیده و ترفندهای زیادی برای غلبه بر برخی از این مشکلات در اختیار شما قرار می دهد. و خانواده شما بهترین تجربه و تصاویر ما می توانیم.

لطفاً در صورت داشتن هرگونه سوال در مورد اسکن های 4 بعدی ما، با تیم ما تماس بگیرید.

همچنین لطفاً اگر نمی خواهید جنسیت جنین خود را بدانید، قبل از انجام اسکن، حتماً به سونوگرافیک اطلاع دهید.

تست قبل از تولد

آزمایش‌های غربالگری می‌تواند افرادی را که در معرض خطر ابتلا به سندرم داون هستند شناسایی کند. هیچ خطری برای سقط جنین از غربالگری وجود ندارد، اما این آزمایش نمی تواند به طور قطعی تعیین کند که آیا جنین تحت تأثیر قرار گرفته است یا خیر. از سوی دیگر، آزمایش‌های تشخیصی در شناسایی ناهنجاری‌های خاص در جنین دقیق هستند، اما خطر سقط جنین (معمولاً کمتر از 1٪) را به همراه دارند. ما هم غربالگری و هم تست تشخیصی را ارائه می دهیم.

تست های غربالگری

در مرحله اول که زمانی که بارداری بین هفته های 10 تا 14 است انجام می شود، از فرد باردار نمونه خون گرفته و سونوگرافی نیمه شفاف برای اندازه گیری مایع پشت گردن نوزاد انجام می شود. اگر آزمایش خون قبل از سونوگرافی برنامه ریزی شده باشد، ما می توانیم آن نتایج را در پایان وقت سونوگرافی شما ارائه کنیم. نتایج آزمایش خون، اندازه‌گیری شفافیت گردن و سن فرد باردار با هم برای تخمین خطر ابتلا به سندرم داون و تریزومی 18 (یک بیماری ژنتیکی که سندرم ادواردز نیز نامیده می‌شود، که بر رشد جنین تأثیر می‌گذارد) استفاده می‌شود.

مرحله دوم آزمایشی است که با نمونه خون از فرد باردار در زمانی که بارداری بین 15 تا 20 هفته است انجام می شود. هنگامی که نتایج این آزمایش خون با نتایج حاصل از آزمایش خون سه ماهه اول و سونوگرافی شفافیت نوکال ترکیب شود، میزان تشخیص سندرم داون افزایش می یابد. این آزمایش همچنین یک ارزیابی خطر شخصی برای داشتن جنین با تریزومی 18، سندرم اسمیت-لملی-اپیتز (یک بیماری ژنتیکی که می تواند رشد را کند کند و باعث ناتوانی ذهنی شود)، نقص لوله عصبی باز (مشکل در تشکیل جنین) ارائه می دهد. سیستم عصبی، مانند اسپینا بیفیدا) یا نقص دیواره شکم (یک سوراخ غیر طبیعی در شکم).

تست های تشخیصی

آمنیوسنتز، نمونه برداری از پرزهای کوریونی (CVS) و سونوگرافی سه روش اولیه برای آزمایش های تشخیصی هستند.

آمنیوسنتز آزمایشی است که ما معمولاً برای شناسایی مشکلات کروموزومی مانند سندرم داون استفاده می کنیم. (در جنین های در معرض خطر، می توان از آن برای تشخیص سایر بیماری های ژنتیکی مانند فیبروز کیستیک، بیماری تای ساکس و بیماری سلول داسی شکل استفاده کرد.)

یک روش آمنیوسنتز برای آزمایش ژنتیک معمولا زمانی انجام می شود که بارداری بین 15 تا 20 هفته باشد. تحت هدایت سونوگرافی، یک سوزن از طریق شکم وارد می شود تا نمونه کوچکی از مایع آمنیوتیک خارج شود. سلول‌های مایع کشت داده می‌شوند و آزمایش کاریوتایپ - تجزیه و تحلیل ساختار کروموزومی سلول‌ها - انجام می‌شود. دریافت نتایج حدود دو هفته طول می کشد. آمنیوسنتز اکثر اختلالات کروموزومی را با درجه بالایی از دقت تشخیص می دهد.

خطر سقط جنین در نتیجه آمنیوسنتز کم است - حدود 1 در 900. میزان سقط جنین برای آمنیوسنتز انجام شده در UCSF بسیار پایین است.

مانند آمنیوسنتز، نمونه برداری از پرزهای کوریونی بیشتر برای شناسایی مشکلات کروموزومی مانند سندرم داون استفاده می شود. (همچنین می توان از آن برای تشخیص سایر بیماری های ژنتیکی - از جمله فیبروز کیستیک، بیماری تای ساکس و بیماری سلول داسی شکل - در جنین های در معرض خطر استفاده کرد.) مزیت اصلی نسبت به آمنیوسنتز این است که CVS خیلی زودتر در بارداری انجام می شود، در سن 10 تا 10 سالگی. 13 هفته به جای 15 تا 20 هفته.

CVS شامل برداشتن یک قطعه کوچک از بافت از جفت برای تجزیه و تحلیل است. تحت هدایت سونوگرافی، این نمونه یا با یک سوزن وارد شده از طریق شکم یا یک کاتتر وارد شده از طریق واژن و داخل دهانه رحم (انتهای خارجی رحم) گرفته می شود. بافت کشت داده می شود و آزمایش کاریوتایپ از ترکیب کروموزومی سلول ها انجام می شود. دریافت نتایج حدود دو هفته طول می کشد.

در حالی که می تواند اطلاعاتی را در دوران بارداری زودتر از آمنیوسنتز ارائه دهد، CVS نقایص نخاع را تشخیص نمی دهد. با این حال، می‌توانیم با استفاده از آزمایش خون یا سونوگرافی گسترش یافته آلفا فتوپروتئین (AFP) در اواخر بارداری، نقص‌های نخاعی را غربال کنیم.

خطر سقط جنین در نتیجه CVS کم است - حدود 1 در 450. نرخ سقط جنین برای روش هایCVS انجام شده درUCSF بسیار پایین است.

در حالی که هدف اصلی سونوگرافی تعیین وضعیت بارداری - تاریخ زایمان، اندازه جنین و تعداد بیش از یک نوزاد است - سونوگرافی همچنین می تواند اطلاعاتی در مورد نقص های احتمالی مادرزادی ارائه دهد. همه بیماران باردار UCSF قبل از انجام هر گونه آزمایش تهاجمی تحت یک معاینه فراصوت جامع قرار می گیرند.

در برخی از بیماران، سونوگرافی نگرانی در مورد ناهنجاری جنین را افزایش می دهد. این امکان تخصص سونوگرافی را بسیار مهم می کند، بنابراین ممکن است این اطمینان را به شما بدهد که ما تجربه زیادی در انجام و تفسیر معاینات سونوگرافی در بارداری داریم.

معنی نتیجه مثبت

اگر نتایج مثبتی در آزمایش غربالگری دریافت کردید، توصیه می کنیم پیامدهای آن و گزینه های خود را با پزشک خود و یک مشاور ژنتیک در میان بگذارید. آنها توضیح خواهند داد که چه نوع تست های تشخیصی موجود است. اینکه آیا انجام آزمایشات ژنتیکی تهاجمی تصمیم شماست.

اگر یک آزمایش تشخیصی یک ناهنجاری ژنتیکی را نشان داد، توصیه می کنیم در مورد اهمیت نتیجه با متخصصان این بیماری از جمله یک متخصص ژنتیک پزشکی و یک مشاور ژنتیک و همچنین پزشک خود صحبت کنید.

12-14 هفته اسکن

این اسکن به ما امکان می‌دهد بررسی کنیم که کودک شما چگونه رشد می‌کند و در ترکیب با آزمایش خون به ما امکان می‌دهد هر گونه نگرانی ژنتیکی را بررسی کنیم.

این اسکن باید بین 12 هفته و 5 روز و 13 هفته و 6 روز بارداری شما انجام شود.

برای بررسی اینکه آیا ناهنجاری های ساختاری وجود دارد یا خیر. برخی از آنها را می توان در این مرحله شناسایی یا مشکوک کرد، بنابراین یک اسکن ظاهری عادی برای شما بسیار اطمینان بخش است.

برای بررسی رحم و تخمدان‌ها برای اطمینان از اینکه در دوران بارداری مشکلی ایجاد نمی‌کنند.

برای تایید رشد بارداری و تاریخ زایمان. برای بررسی محل قرارگیری جفت، محل قرارگیری بند ناف نسبت به جفت و وجود مایع کافی در اطراف نوزاد. استفاده از سونوگرافی در طول بارداری بی خطر است.

گاهی لازم است اسکن واژن انجام دهیم. اگر قبل از انجام اسکن واژینال به لاتکس حساسیت دارید یا نمی‌دانید، از روکش بدون لاتکس روی پروب استفاده می‌شود.

شما قادر خواهید بود تمام جنین در حال رشد خود را ببینید. ما می‌توانیم اندازه‌گیری‌های مهمی را انجام دهیم که به ما امکان می‌دهد ارزیابی دقیقی از خطر برای کودکتان ارائه دهیم.

12 هفته اسکن شفافیت گردن و آزمایش خون

سونوگرافی 12 هفته بارداری یا اسکن شفافیت نوکال معمولاً اولین اسکن روتین بارداری برای اکثر زنان است. در طول این ملاقات، سونوگرافی شما بارداری شما را به طور کامل ارزیابی می کند، ضربان قلب نوزاد را تایید می کند و بررسی می کند که آیا شما یک نوزاد یا چند نوزاد را حمل می کنید. سونوگرافیک شما همچنین نگاهی دقیق به سر، مغز، صورت، قلب و اندام های معده کودک شما خواهد داشت و خطر ابتلا به سندرم داون و سایر ناهنجاری های کروموزومی را ارزیابی می کند.

در طول 12 هفته اسکن نوکال چه چیزی را می توانید ببینید؟

اسکن اولتراسوند 12 هفته ای به ما این امکان را می دهد که آناتومی و اندام های کودک شما را از نزدیک بررسی کنیم، اندازه گیری کنیم و هرگونه ناهنجاری را که ممکن است با سندرم داون یا سایر عوارض مادرزادی مرتبط باشد بررسی کنیم.

سونوگرافیست شما، خانم سیارا مک کنا، متخصص پیشرو در اسکن قبل از تولد است و در صورت نیاز به نظارت بیشتر یا اطلاعات تخصصی می تواند به شما توصیه کند. با این حال، در بیشتر موارد، این اسکن دقیق تأییدی است که همه چیز به طور طبیعی در حال پیشرفت است و فرصتی برای شماست تا تصاویر کودک خود را با جزئیات ببینید.

آیا اسکن 12 هفته ای یا اسکن شفافیت نوکال می تواند احتمال ابتلا به سندرم داون را شناسایی کند؟

در طول سونوگرافی، سونوگرافی مقدار مایع پشت گردن کودک را اندازه گیری می کند. این اطلاعات می تواند نشانه ای از احتمال ابتلا به سندرم داون باشد.

اگر خطر ابتلا به سندرم داون افزایش می‌یابد، توصیه می‌کنیم برای اطمینان بیشتر، آزمایش خون انجام دهید، که می‌توانید در همان روز اسکن انجام دهید. برای اندازه گیری سطح دو هورمون مهم در خون شما استفاده می شود. آزمایش خون اختیاری است، اما به خودی خود، سونوگرافی در پیش‌بینی سندرم داون 70 درصد دقیق است، اما در صورت ترکیب با آزمایش خون، این میزان به 90 درصد افزایش می‌یابد.

در زمان سونوگرافی چه اتفاقی می افتد؟

در حالی که خود اسکن حدود 30 دقیقه طول می کشد، ما یک ساعت برای قرار ملاقات می گذاریم تا احساس عجله نکنید و زمان زیادی برای راحت شدن و پرسیدن سوالات داشته باشید. سونوگرافیک ما سابقه پزشکی شخصی شما را بررسی می کند و در مورد این روند با شما صحبت می کند.

ما همیشه در این مرحله اسکن شکم را توصیه می کنیم، زیرا دقت بیشتری نسبت به اسکن ترانس واژینال دارد. هنگامی که روی صندلی معاینه قرار گرفتید، سونوگرافیک شما یک کاوشگر را روی شکم شما حرکت می‌دهد تا به آناتومی کودک شما، از جمله اندام‌ها و جفت نگاه کند.

آیا سونوگرافی تصاویری را که می بیند توضیح می دهد؟

سونوگرافی شما از طریق تصاویر با شما صحبت می کند و جنبه هایی از آناتومی کودک شما را بیان می کند. او توضیح خواهد داد که اسکن شما که با آزمایش خون شما گرفته شده است، از نظر سطح خطر ابتلا به سندرم داون و سایر ناهنجاری های مادرزادی نشان می دهد.

اگر بعد از 12 هفته اسکن من به آزمایشات بیشتری نیاز باشد چه اتفاقی می افتد؟

سونوگرافیست شما زمان و دقت زیادی برای توضیح آنچه در حال رخ دادن است صرف می کند. اگر اسکن اولتراسوند شما خطر توسعه غیرطبیعی را نشان دهد، او راهنمایی و پشتیبانی متخصص را در مراحل بعدی که مورد نیاز است ارائه می دهد.

بعدی چه زمانی به اسکن نیاز خواهید داشت؟

اگر سونوگرافی شما از نتایج راضی باشد و نیازی به آزمایش یا اسکن بیشتری نباشد، اسکن بعدی شما معمولاً حدود هفته 20 بارداری خواهد بود.

برای 12 هفته اسکن بارداری نیمه شفاف وقت بگیرید

اگر مایل به مراجعه به کلینیک ما برای انجام اسکن حاملگی 12 هفته ای بینی هستید، لطفا با شماره های ما تماس بگیرید یا به صورت آنلاین وقت بگیرید.

سونوگرافی غربالگری اول ؛غربالگری سه ماهه اول شامل سونوگرافی جنین و آزمایش خون برای مادر است. این کار در سه ماهه اول بارداری، در هفته های 1 تا 12 یا 13 انجام می شود. می تواند به کشف خطر ابتلای نوزاد به نقص های مادرزادی خاص کمک کند. این شامل نقص های کروموزومی مانند سندرم داون (تریزومی 21) یا تریزومی 18 یا 13 است.

اگر سوالی در مورد سونوگرافی  دارید و یا پزشک برایتان سونوگرافی تجویز کرده است

می توانید با ما در مرکز سونوگرافی  الوند در تماس باشید.

غربالگری سه ماهه اول ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تست اولتراسوند برای شفافیت نوکال جنین (NT)

 در این آزمایش از سونوگرافی برای مشاهده پشت گردن نوزاد استفاده می شود. افزایش مایع یا ضخیم شدن پوست را بررسی می کند. اینها ممکن است به معنای نقص باشد.

آزمایشات خون

آزمایش خون 2 ماده موجود در خون همه زنان باردار را اندازه گیری می کند:

پروتئین پلاسما مرتبط با بارداری (PAPP-A).

 این پروتئین در اوایل بارداری توسط جفت ساخته می شود. سطوح غیر طبیعی می تواند به معنای افزایش خطر نقص کروموزوم باشد.

گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG)

 این هورمون در اوایل بارداری توسط جفت ساخته می شود. سطوح غیر طبیعی می تواند به معنای افزایش خطر نقص کروموزوم باشد.

غربالگریDNA جنین بدون سلول

با این کار DNA نوزادی که در خون شما وجود دارد آزمایش می شود. کروموزوم های غیر طبیعی خاصی را بررسی می کند. همچنین می تواند نقص در کروموزوم های جنسی جنین (X یا Y) را بررسی کند. غربالگری DNA جنین بدون سلول، نقایص ساختاری مادرزادی، مانند اسپینا بیفیدا یا نقص در دیواره شکم را پیدا نمی کند.

اگر غربالگری سه ماهه اول غیر طبیعی باشد، ممکن است برای تشخیص نیاز به آزمایش بیشتری داشته باشید که این ممکن است شامل نمونه برداری از پرزهای کوریونی، آمنیوسنتز یا سونوگرافی دیگر باشد.

چرا ممکن است به غربالگری سه ماهه اول نیاز داشته باشم؟

غربالگری سه ماهه اول می تواند تشخیص دهد که آیا نوزاد ممکن است نقص مادرزادی داشته باشد یا خیر. آزمایش غربالگری معمولاً در پایان سه ماهه اول برای همه زنان باردار ارائه می شود. آزمایش DNA جنین بدون سلول ممکن است برای زنان در معرض خطر، مانند زنان بالای 35 سال، ارائه شود.

مقالات پیشهادی:

فیبرواسکن کبد در تهران

سونوگرافی در تهران

سونوگرافی غربالگری

خطرات غربالگری سه ماهه اول چیست؟

غربالگری سه ماهه اول شامل سونوگرافی و آزمایش خون است. اینها تست های کم خطر هستند. اما اگر آزمایشات در زمان مناسب در دوران بارداری انجام نشود، ممکن است نتایج اشتباه باشد. برای مثال، اگر تاریخ سررسید شما اشتباه محاسبه شده باشد، ممکن است این اتفاق بیفتد. این می تواند باعث نگرانی برای شما و شریک زندگی تان شود.

غربالگری سه ماهه اول 100٪ دقیق نیست. این فقط یک آزمایش غربالگری است تا ببیند آیا خطر نقص مادرزادی افزایش یافته است یا خیر. همچنین به شما کمک می کند که ببینید آیا در دوران بارداری خود به آزمایش یا نظارت بیشتری نیاز دارید یا خیر.

نتایج مثبت کاذب می تواند مشکلی را در زمانی که کودک واقعا سالم است نشان دهد. نتایج منفی کاذب زمانی که کودک واقعاً مشکل سلامتی داشته باشد، یک نتیجه طبیعی را نشان می دهد.

چگونه برای غربالگری سه ماهه اول آماده شوم؟

برای آماده شدن برای سونوگرافی یا آزمایش خون نیازی به انجام کار خاصی ندارید. شما می توانید قبل از آزمایش خون و سونوگرافی به طور معمول غذا بخورید و بنوشید.

آنچه می توانید انتظار داشته باشید

غربالگری سه ماهه اول شامل خونگیری و معاینه اولتراسوند است.

در طول آزمایش خون، یکی از اعضای تیم مراقبت های بهداشتی شما با وارد کردن یک سوزن در رگ بازوی شما نمونه خون می گیرد. نمونه خون برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه فرستاده می شود.

برای معاینه سونوگرافی، به پشت روی میز معاینه دراز می کشید. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا تکنسین اولتراسوند یک مبدل - یک دستگاه پلاستیکی کوچک که امواج صوتی را ارسال و دریافت می کند - روی شکم شما قرار می دهد. امواج صوتی منعکس شده به صورت دیجیتالی به تصاویر روی مانیتور تبدیل می شوند. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا تکنسین شما از این تصاویر برای اندازه گیری اندازه فضای خالی در بافت پشت گردن کودک شما استفاده می کند.

سونوگرافی ضرری ندارد و می توانید بلافاصله به فعالیت های معمول خود بازگردید.

در غربالگری سه ماهه اول بارداری چه اتفاقی می افتد؟

غربالگری سه ماهه اول معمولاً شامل آزمایشات زیر است. آنها بین هفته های 10 و 14 انجام می شوند:

تست اولتراسوند

 معمولا سونوگرافی ترانس واژینال برای مشاهده نوزاد انجام می شود. در این آزمایش، یک مبدل اولتراسوند کوچک وارد واژن می شود.

آزمایش خون

خون از ورید گرفته می شود و برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه فرستاده می شود. آزمایش خون بدون سلول DNA جنین ممکن است در اوایل هفته 9 انجام شود.

بعد از غربالگری سه ماهه اول چه اتفاقی می افتد؟

پس از انجام آزمایشات، شما با پزشک خود برای بررسی نتایج ملاقات خواهید کرد. غربالگری سه ماهه اول 100% دقیق نیست و تشخیص نمی دهد. اگر نتایج غیرطبیعی باشد، پزشک شما در مورد آزمایشات بعدی برای تشخیص صحبت می‌کند. در صورت لزوم، آزمایش ژنتیک و مشاوره به شما پیشنهاد می شود.

غربالگری بارداری
آزمایش های غربالگری برای همه زنان باردار ارائه می شود. آنها احتمال ابتلای شما یا کودکتان را به یک وضعیت سلامتی یا کروموزومی ارزیابی می کنند. اکثر آزمایشات غربالگری نشان می دهد که کودک شما سالم است. اگر آزمایش‌های غربالگری نشان می‌دهد که شما یا کودکتان ممکن است وضعیت سلامتی داشته باشید، برای دریافت پاسخ قطعی، یک آزمایش تشخیصی به شما پیشنهاد می‌شود.

غربالگری بارداری می تواند به شما کمک کند:

درمان زودتر و موثرتری را دریافت کنید که می تواند سلامت خود و کودکتان را بهبود بخشد . در مورد بارداری خود تصمیم بگیرید . در صورت نیاز به مراقبت و حمایت بیشتر، برای تولد نوزاد خود آماده شوید

بارداری شما، انتخاب شماست
در مورد غربالگری بارداری شما انتخاب های زیادی دارید. ممکن است بخواهید آزمایش های غربالگری انجام دهید تا متوجه شوید که آیا وضعیت سلامتی دارید یا خیر. همچنین ممکن است بخواهید آزمایش های غربالگری انجام دهید تا متوجه شوید که آیا کودک شما ممکن است وضعیت سلامتی یا کروموزومی داشته باشد. بسته به نتایج آزمایش غربالگری، ممکن است یک آزمایش تشخیصی برای تأیید انجام دهید.

شما می توانید در هر زمانی تصمیم بگیرید که آزمایش نمی خواهید اگر:

شما ترجیح می دهید به هر دلیلی آزمایش انجام ندهید
شما فقط می خواهید برخی از آزمایشات موجود باشد
شما نمی خواهید بدانید که آیا وضعیت سلامتی دارید یا خیر
شما نمی خواهید بدانید که آیا کودک شما یک وضعیت سلامتی یا کروموزومی دارد
ممکن است بخواهید با شریک زندگی، خانواده یا دوستان خود در مورد انتخاب های خود صحبت کنید. ماما یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی می توانند اطلاعاتی را ارائه دهند و همچنین شما را به سازمان هایی که پشتیبانی می کنند راهنمایی کنند.

تصمیم نهایی در هر مرحله از بارداری با شماست. هر انتخابی که داشته باشید، می توانید با ماما بر سر برنامه ای که برای شما مناسب است به توافق برسید. هیچ کس هرگز شما را آزمایش نمی کند بدون اینکه مطمئن باشید که این آزمایش برای چیست، چگونه انجام می شود و آمادگی انجام آن را دارید.

سونوگرافی جنین چیست؟
سونوگرافی جنین یک روش تصویربرداری غیر تهاجمی است که از امواج اولتراسوند برای به دست آوردن تصاویری از جنین در رحم استفاده می کند. مبدل ها یا پروب ها روی یک سطح استفاده می شوند. این امواج صوتی در بافت ها حرکت می کنند و تصاویری را برای ارزیابی تولید می کنند. تصاویر به دست آمده توسط سونوگرافی جنین به ارزیابی رشد و تکامل جنین برای کنترل بارداری کمک می کند.

سونوگرافی در سه ماهه اول چگونه انجام می شود؟

سونوگرافی سه ماهه اول از دو طریق انجام می شود:

مسیر ترانس شکمی: با استفاده از مبدل شکمی که می تواند محدب یا حجمی در رحم باشد انجام می شود.
ترانس واژینال: از طریق استفاده از یک مبدل اندوکاویتاری که می تواند ساده یا حجمی باشد که از طریق واژن وارد می شود، انجام می شود. مزیت این مسیر این است که عمدتاً در سه ماهه اول می توانیم تصاویر بهتری به دست آوریم.
در بسیاری از موارد ما هر دو مسیر اکتشافی را ترکیب می کنیم تا بتوانیم جنین و بارداری را با جزئیات بیشتری ارزیابی کنیم.

برای انجام سونوگرافی از ژل برای بهبود هدایت تصویر در بافت ها استفاده می شود و اینها بر پایه آب هستند.

سونوگرافی سه ماهه اول بارداری برای چه مواردی استفاده می شود؟
سونوگرافی سه ماهه اول به موارد زیر کمک می کند:

دستگاه تناسلی زن زن باردار را ارزیابی کنید، کیست ها یا تغییراتی که ممکن است بر بارداری تأثیر بگذارد را رد کنید.
اطمینان حاصل کنید که حاملگی داخل رحمی است و حاملگی خارج از رحم را رد کنید.
با تجسم ضربان قلب جنین، زنده بودن بارداری را تایید کنید.
تعداد جنین ها و کوریونیته را در صورت حاملگی های چند قلو مشخص کنید.
تعیین تاریخ بارداری: سن حاملگی در آخرین دوره یک پارامتر غیر اختصاصی است، بنابراین ما در اولین سونوگرافی سن حاملگی را از CRL (طول استخوان جمجمه) جنین تعیین می کنیم.
ارزیابی نشانگرهای آنیوپلوئیدی (ناهنجاری های کروموزومی) به عنوان یک ابزار غربالگری تشخیص قبل از تولد
برای تخمین خطر پره اکلامپسی، شریان های رحمی را ارزیابی کنید.
به جفت نگاه کنید: مکان و ساختار، بند ناف با سه رگ.
آناتومی اولیه جنین را مطالعه کنید: برای این ما به قسمت های مختلف جنین نگاه می کنیم:
سر: یکپارچگی استخوان و خط وسطی را که دو نیمکره و بطن های جانبی را که توسط شبکه های مشیمیه که مایع مغزی نخاعی تولید می کنند اشغال کرده اند، ارزیابی می کند.
صورت: نیمرخ، استخوان بینی، مدارها، لب ها.
گردن: اندازه گیری شفافیت نوکال، که تجمع مایع موجود در پشت جنین است. مقادیر بالای شفافیت نوکال با ناهنجاری های ژنتیکی به ویژه سندرم داون مرتبط است.
ستون فقرات: برای یکپارچگی و همسویی ارزش قائل است.
قفسه سینه: ریه ها و دیافراگم.
قلب: مکان، ارزیابی آناتومی، 4 حفره: دهلیز و بطن، ضربان قلب.
شکم: محل معده، کلیه ها و مثانه، یکپارچگی دیواره شکم و قرار دادن بند ناف.
اندام ها: 4 اندام، بازوها و پاها را ارزش گذاری می کند
اندیکاسیون های انجام سونوگرافی سه ماهه اول بارداری
دستورالعمل انجام این سونوگرافی سه ماهه اول بارداری فقط بارداری است.

تمام زنان باردار باید این آزمایش را انجام دهند.

این سونوگرافی بخشی از تشخیص قبل از تولد برای تشخیص ناهنجاری ها، تغییرات کروموزومی و ناهنجاری های مادرزادی است.

سونوگرافی معمول بارداری در موارد زیر ارائه می شود:

سه ماهه اول در هفته 11-13

سه ماهه دوم در هفته 18-20.

در اوایل بارداری، پزشک ممکن است یک سونوگرافی غیر معمول را برای خونریزی واژینال یا درد شکم توصیه کند.

در اواخر بارداری، اگر نگرانی های پزشکی در مورد بارداری وجود داشته باشد، مشکلاتی در بارداری قبلی وجود داشته باشد، در مورد تاریخ بارداری نامشخص باشد یا در انتظار دوقلو یا چند قلو باشید، ممکن است پزشک شما سونوگرافی اضافی را توصیه کند.

اسکن سونوگرافی 12 هفته ای: برای چیست؟

سونوگرافی 12 هفته یکی از آزمایشات معمول در بارداری است. آی تی:

بررسی می کند که کودک شما در داخل رحم رشد می کند

بررسی می کند که کودک شما مطابق انتظار رشد می کند

کودک شما را از نظر ناهنجاری های کروموزومی غربال می کند

نشان می دهد که چند نوزاد دارید

به پزشک شما کمک می کند تا سن و تاریخ تخمینی برای زایمان را تعیین نمایند.

این سونوگرافی 12 هفته ای می تواند در یک کلینیک خصوصی یا بیمارستان دولتی انجام شود و نتایج معمولاً مستقیماً برای پزشک عمومی، متخصص زنان و زایمان یا ماما ارسال می شود. آنها با شما تماس خواهند گرفت تا نتایج را به شما اطلاع دهند.

این اسکن اولتراسوند اغلب در حدود هفته 12 بارداری انجام می شود، اما ممکن است بین هفته های 11 تا 13 اتفاق بیفتد.

سقط جنین در هفته 12

اگرچه اکثر بارداری‌ها ساده هستند و به پایان می‌رسند، اما این احتمال وجود دارد که سونوگرافی 12 هفته‌ای نشان دهد که سقط جنین وجود داشته است. سقط جنین زمانی است که جنین قبل از هفته بیستم بارداری می میرد. سقط جنین شایع است. از هر 5 بارداری تایید شده 1 نفر سقط می شود. سقط جنین می تواند بسیار ناراحت کننده و ناراحت کننده باشد. همراه با اندوه و ناامیدی، ممکن است از اینکه نمی توانید از کودک خود محافظت کنید، احساس درماندگی کنید. هیچ راه درستی برای احساس یا اندوه پس از سقط جنین وجود ندارد.

اکثر زنان حداقل یک بار سونوگرافی بارداری انجام می دهند، چه در مراحل اولیه بارداری یا در حدود هفته 20 بارداری. سونوگرافی بارداری غیر تهاجمی است و هم برای شما و هم برای جنین در حال رشد شما بی خطر است.

مقالات پیشهادی:

سونوگرافی واژینال در تهران

سونوگرافی سه بعدی رحم

سونوگرافی سه بعدی واژینال

عکس رنگی رحم چیست؟

آزمایش دیابت

دیابت زمانی است که شما گلوکز (قند) بیش از حد در خون خود دارید و می تواند شما را بیمار کند و بر رشد کودک شما تأثیر بگذارد. غربالگری دیابت جهت بررسی اینکه آیا شما قبلاً دیابت دارید یا در معرض خطر ابتلا به دیابت در دوران بارداری هستید.

بهتر است غربالگری دیابت دو بار در دروان بارداری انجام شود:

به عنوان بخشی از اولین آزمایش خون قبل از زایمان (یا هر زمان تا هفته 20 بارداری).

دوباره زمانی که در هفته 24-28 بارداری هستید.

سه آزمایش خون برای دوران بارداری وجود دارد که می تواند به شما کمک کند تا متوجه شوید که آیا در دوران بارداری خود به دیابت مبتلا می باشید و یا حتی در معرض خطر ابتلا به دیابت می باشید . این سه آزمون عبارتند از:

HbA1c

تست چالش دهانی گلوکز (OGCT)

تست تحمل گلوکز خوراکی (OGTT).

اگر قبلاً دیابت دارید یا در بارداری به دیابت مبتلا شده اید، اطلاعات، درمان و پشتیبانی از جمله کمک به تغذیه خوب و فعال ماندن به شما ارائه می شود.

غربالگری ترکیبی سه ماهه اول

اگر در هفته 11 تا 14 بارداری می باشید این امکان برای شما وجود دارد. نتایج یک آزمایش خون (MSS1) و یک اسکن اولتراسوند شفافیت گردن را با اطلاعات دیگر مانند سن و وزن شما ترکیب می‌کند تا یک نتیجه خطرناک را ارائه دهد. آزمایش خون رایگان است، اما ممکن است مجبور شوید هزینه ای جزئی برای سونوگرافی بپردازید.

NIPT (آزمایش غیر تهاجمی قبل از تولد)

این آزمایش جدیدتر را می توان در هر زمانی از بارداری از هفته 10 به بعد انجام داد. این یک آزمایش خون می باشد . این تست نسبت به سایر تست ها دقیق تر است، اگرچه هنوز یک تست غربالگری است.

مقالات پیشنهادی :

بیوپسی سینه

عکس رنگی رحم با بی حسی در تهران

سونوگرافی تشخیص جنسیت

بهترین زمان برای سونوگرافی واژینال

نتایج من به چه معناست؟

یک نتیجه غربالگری کم خطر نمی تواند تضمین کننده باشد که آیا نوزاد شما سالم است ، برای  مثال بعضی از شرایط (مانند اسپینا بیفیدا) نیازمند به سونوگرافی تشخیصی می باشند.

و از طرفی نتیجه غربالگری پرخطر به این معنا نمی باشد که نوزاد شما مشکل سلامتی دارد و بیشتر نوزادان با نتیجه های پرخطر نوزادانی سالم خواهند بود. اگر غربالگری نشان داد که خطر یک بیماری ژنتیکی (مانند سندرم داون، تریزومی 13، تریزومی 18 یا سندرم ترنر) افزایش می‌یابد)، NIPT، آمنیوسنتز یا نمونه‌برداری از پرزهای کوریونی (CVS) گزینه‌های موجود برای آزمایش تشخیصی هستند.

تست STI

آزمایش عفونت مقاربتی (STI) توصیه می‌شود زیرا بسیاری از بیماری‌های مقاربتی علائمی ندارند، بنابراین ممکن است از آنها بی‌اطلاع باشید. اگر آنها تشخیص داده نشوند و درمان نشوند، می توانند حاملگی شما را پیچیده کنند یا عوارض جدی برای شما یا کودکتان ایجاد کنند.

بیماری‌های مقاربتی رایج، از جمله کلامیدیا و سوزاک، با استفاده از نمونه‌ای که با استفاده از سواب واژینال جمع‌آوری شده است، قابل تشخیص است. ارائه دهنده مراقبت های زایمان شما اطلاعاتی در مورد نحوه انجام این کار در اختیار شما قرار می دهد.

سونوگرافی غربالگری دوم؛ سونوگرافی اواسط سه ماهه بارداری (همچنین به عنوان اسکن آناتومی سه ماهه دوم یا اسکن ناهنجاری نیز شناخته می شود) یک معاینه معمول در بسیاری از کشورها است که هدف اصلی آن ارزیابی آناتومی جنین و تشخیص هرگونه ناهنجاری جنین است. سونوگرافی دو بعدی در مقیاس خاکستری با پروب ترانس شکمی منحنی به طور معمول برای ارزیابی تعداد جنین، زنده ماندن، سن حاملگی، بررسی آناتومیکی، محل جفت، مایع آمنیوتیک و اندام های لگنی مادر استفاده می شود. پروب ترانس واژینال، داپلر رنگی و سونوگرافی سه بعدی به طور معمول مورد استفاده قرار نمی گیرند، اما ممکن است در مراحل بالینی خاص، به ویژه زمانی که ناهنجاری جنین مشکوک هستند، یا برای اندازه گیری دقیق طول دهانه رحم، اجرا شوند. این فعالیت نشانه، ایمنی، تکنیک سونوگرافی سه ماهه دوم بارداری را مشخص می کند و نقش تیم حرفه ای را در انجام برای بهبود مراقبت های پیش از زایمان ارائه شده برجسته می کند.

معرفی

سونوگرافی قبل از تولد به طور گسترده در بارداری برای ارزیابی رشد و آناتومی جنین استفاده می شود. اگرچه  سونوگرافی غربالگری در حال حاضر بخشی جدایی ناپذیر از مراقبت های معمول دوران بارداری است، توصیه ها برای ارائه سونوگرافی زنان و زایمان از کشوری به کشور دیگر متفاوت است. تاریخچه سونوگرافی در مامایی به مقاله کلاسیک لنست 1958 ایان دونالد و تیمش از گلاسکو برمی گردد. محققان بالینی پیشرفت‌های فناوری مانند تصویربرداری بلادرنگ، داپلر رنگی و پاور، سونوگرافی واژینال ، و تصویربرداری 3/4 بعدی را برای بهبود بررسی و مدیریت بیماران در مناطق مختلف مانند ارزیابی رشد و سلامت جنین، غربالگری جنین به دست آورده‌اند. ناهنجاری‌ها، و روش‌های هدایت‌شده با سونوگرافی به‌عنوان یکی از اجزای ضروری درمان جنین

تشخیص ناهنجاری جنینی به طور قابل توجهی مرگ و میر و عوارض روی مادر را کاهش می دهد. تشخیص قبل از تولد باعث می شود که حاملگی از نظر روانی آسیب کمتری داشته باشد و زودتر خاتمه پزشکی داشته باشد. در نتیجه عوارض احتمالی ادامه بارداری و زایمان را کاهش می دهد، از سزارین غیرضروری برای جنین با ناهنجاری های کشنده که خیلی دیر تشخیص داده شده است برای خاتمه پزشکی بارداری جلوگیری می کند و امکان برنامه ریزی زایمان را در زمان بهینه در یک مرکز مجهز با شرایط لازم فراهم می کند. امکانات مراقبت از نوزادان، و در رحم درمانی در موارد منتخب. سونوگرافی با وضوح بالا که به صورت سیستماتیک انجام می شود اکنون می تواند بیش از 200 ناهنجاری را به دقت تشخیص دهد. اسکن معمولی اغلب به دست می آید، اما پس از گزارش تسکین فوق العاده ای از ناراحتی روانی، اضطراب، و علائم جسمی وجود دارد این شامل توصیفی از بررسی های تشریحی انجام شده قبل از هفته 18 است، اما مطالعات دیگر بارها نشان داده اند که اگر اسکن بعد از 18 هفته انجام شود، ناهنجاری های بیشتری تشخیص داده می شود.

میزان تشخیص سونوگرافی غربالگری جنین سه ماهه دوم در بیماران پرخطری که توسط سونوگرافیست خوب آموزش دیده معاینه شده بودند خوب بود. از سوی دیگر، در زنان باردار کم خطر، در صورت پیروی از الگوی جستجوی سیستمیک، اسکن می تواند در تشخیص ناهنجاری نیز حساس باشد.

اگر سوالی در مورد ماموگرافی یا سونوگرافی دارید ویا پزشک برایتان ماموگرافی یا سونوگرافی تجویز کرده است

می توانید با ما در مرکز سونوگرافی و ماموگرافی الوند در تماس باشید.

دلایل انجام سونوگرافی غربالگری دوم

یک سونوگرافی که بین هفته های 18 تا 22 بارداری انجام می شود، اطلاعاتی را در مورد جنبه های مختلف بارداری به زن باردار و مراقب او می دهد. سونوگرافی مامایی تعداد جنین های حاضر، سن حاملگی و محل جفت را به آنها اطلاع می دهد و/یا تایید می کند. این فرصتی برای تشخیص ناهنجاری‌های مادرزادی و/یا شناسایی نشانگرهای نرم آنیوپلوئیدی و شناسایی آسیب‌شناسی لگن مادر ارائه می‌کند

موارد منع مصرف

بر اساس شواهد موجود، اسکن معمول بالینی هر زن در دوران بارداری با استفاده از تصویربرداری بلادرنگ حالت B منع مصرف ندارد. موسسه سونوگرافی آمریکا در پزشکی (AIUM) و انجمن ملی تولیدکنندگان برق (NEMA) تنظیم کردند که دستگاه اولتراسوند باید انرژی ساطع شده را از طریق شاخص حرارتی (TI) و شاخص مکانیکی (MI) نمایش دهد. هر دو شاخص، شاخص های کاملی برای خطرات اثرات زیستی حرارتی و غیر حرارتی نیستند، اما در حال حاضر، باید به عنوان کاربردی ترین و قابل درک ترین روش های تخمین پتانسیل چنین خطراتی پذیرفته شوند.

خروجی های آکوستیک در حالت B و M به طور کلی به اندازه کافی بالا نیستند تا اثرات مضر ایجاد کنند. افزایش قابل توجه دما ممکن است توسط حالت داپلر طیفی، به ویژه در مجاورت یک استخوان ایجاد شود. این نباید مانع استفاده از این حالت در صورت مشخص شدن بالینی شود، مشروط بر اینکه کاربر دانش کافی از خروجی صوتی دستگاه داشته باشد یا به TI مربوطه دسترسی داشته باشد. زمان قرار گرفتن در معرض و خروجی آکوستیک باید در پایین ترین سطح نگه داشته شود که با به دست آوردن اطلاعات تشخیصی سازگار است و به روش های پزشکی نشان داده شده باشد، نه صرفاً اهداف سرگرمی. این تقاضای بی چون و چرای دقت به بهترین وجه توسط اصل ALARA بیان می شود (یعنی تا جایی که به طور منطقی قابل دستیابی باشد).

مقالات پیشنهادی :

سونوگرافی غربالگری دوم

سونوگرافی غربالگری اول

سونوگرافی بارداری

تجهیزات

این معاینه بیشتر با سونوگرافی دو بعدی در مقیاس خاکستری انجام می شود. تصویربرداری هارمونیک ممکن است تجسم جزئیات آناتومیک ظریف را بهبود بخشد، به ویژه در بیمارانی که اسکن ضعیفی دارند. مبدل های فراصوت با فرکانس بالا وضوح فضایی را افزایش می دهند اما نفوذ پرتو صوت را کاهش می دهند. انتخاب بهینه مبدل و فرکانس کاری تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله عادت مادر، موقعیت جنین و رویکرد مورد استفاده قرار می گیرد. اکثر معاینات اولیه به طور رضایت بخش با مبدل های ترانس شکمی 3-5 مگاهرتز انجام می شود.

آماده سازی برای سونوگرافی غربالگری دوم

    دلیل معاینه: سونوگرافیست باید اندیکاسیون معاینه سونوگرافی را تأیید کند. آخرین دوره قاعدگی (یا تاریخ تخمینی زایمان) باید مستند باشد. تمام این اطلاعات در هدف قرار دادن ساختارهای خاص حیاتی است. انتخاب اینکه آیا از روش ترانس واژینال و/یا ترانس شکمی استفاده شود و اینکه آیا مطالعات اضافی ممکن است مفید باشد (به عنوان مثال، سرعت سنجی داپلر).

    موقعیت یابی بیمار: حالت نیمه خوابیده رایج ترین حالتی است که در مامایی و زنان استفاده می شود. برای اطمینان از حداکثر راحتی از میز و بالش استفاده می شود. بهتر است سر تخت را بلند کنید زیرا برخی از زنان باردار نمی توانند صاف بخوابند، به خصوص در اواخر بارداری. برای معاینه ترانس واژینال از پوزیشن لیتوتومی استفاده می شود.

    توجه ویژه برای بیماران چاق: در افراد چاق، تصویربرداری را می توان با قرار دادن مبدل در پهلو به جای خط وسط و در حالی که بیمار به پهلو خوابیده است، بهبود بخشید. پروب ترانس واژینال نیز در این بیماران مفید است.

    پر شدن مثانه: زمانی که بخش تحتانی رحم مورد توجه باشد، مفید است. اغلب در معاینه اولتراسوند مامایی فایده چندانی ندارد زیرا می تواند تشخیص نادرست جفت سرراهی یا دهانه رحم کشیده را بدهد. سونوگرافی ترانس واژینال معمولا با مثانه خالی انجام می شود.

 تکنیک

الف. بیومتری و سلامت جنین: پارامترهای سونوگرافی زیر می توانند به تخمین سن حاملگی و اندازه جنین کمک کنند:[12][13][14]

    قطر دوپاریتال (BPD) / دور سر (HC): در نمای مقطعی سر جنین در سطح تالامی و سپتی پلوسیدی کاووم بدون تجسم مخچه اندازه گیری می شود. BPD معمولاً از لبه جلویی (لبه بیرونی جمجمه پروگزیمال) تا لبه جلویی (لبه داخلی جمجمه دیستال) اندازه گیری می شود، در حالی که HC در اطراف بیرونی استخوان جمجمه پژواک اندازه گیری می شود. هنگامی که شکل سر صاف (دولیکوسفالی) یا گرد (براکی سفالی) باشد، HC قابل اعتمادتر از BPD است.

    دور شکم (AC) یا قطر: می توان با استفاده از عملکرد بیضی، در سطح خارجی پوست در قسمت عرضی شکم جنین در محل اتصال ورید ناف، سینوس پورتال و معده اندازه گیری کرد.

    طول فمور (FL): در امتداد طولانی‌ترین محور دیافیز استخوانی شده، اما اپی‌فیز دیستال فمورال اندازه‌گیری می‌شود.

سر: شامل جمجمه و مغز:

    جمجمه: اندازه، شکل، یکپارچگی و تراکم استخوان نیاز به ارزیابی روتین دارد. تمام این ویژگی ها را می توان در زمان اندازه گیری سر مشاهده کرد. اندازه گیری اندازه همانطور که در بخش بیومتری ذکر شد انجام می شود. جمجمه به طور معمول بیضی شکل بدون برآمدگی های کانونی دارد. تغییرات شکل (به عنوان مثال، لیمو، توت فرنگی، برگ شبدر) باید مستند و بررسی شود. تراکم طبیعی جمجمه به صورت یک ساختار اکوژنیک پیوسته آشکار می شود که تنها توسط بخیه های جمجمه در مکان های آناتومیکی خاص قطع می شود. فقدان این سفیدی یا دید شدید مغز جنین باید شک به کانی سازی ضعیف را ایجاد کند (به عنوان مثال، استخوان سازی ایمپرفکتا، هیپوفسفاتازی). زمانی که جمجمه در نتیجه فشار دستی ناشی از قرار دادن مبدل بر روی دیواره شکم مادر، به راحتی فرورفته شود، کانی‌زایی ضعیف پیشنهاد می‌شود

    مغز: صفحات محوری که امکان ارزیابی یکپارچگی آناتومیک را فراهم می کنند عبارتند از :

    صفحه ترانس بطنی: قسمت قدامی و خلفی بطن های جانبی را نشان می دهد. شاخ های جلویی (قسمت قدامی) به صورت دو ساختار پر از مایع به شکل کاما به نظر می رسند که به وسیله cavum septi pellucidi (CSP)، یک حفره پر از مایع از هم جدا شده اند. CSP در حدود 16 هفته قابل مشاهده است و در کوتاه مدت یا در اوایل دوره نوزادی محو می شود. همیشه باید بین 18 تا 37 هفتگی تجسم شود. ارزش تجسم CSP برای شناسایی ناهنجاری های مغزی مورد بحث قرار گرفته است. با این حال، این ساختار با بسیاری از ضایعات مغزی مانند holoprosencephaly، agenesis of corpus callosum، هیدروسفالی شدید و دیسپلازی سپتوپتیک تغییر می‌کند. قسمت خلفی بطن‌های جانبی مجموعه‌ای است که توسط دهلیز تشکیل شده است که از عقب به سمت شاخ پس سری ادامه می‌یابد. در یک جنین طبیعی، هر دهلیز معمولاً تا 10 میلی متر در قطر عرضی اندازه گیری می شود. در غیر این صورت، معمولاً برای رد بطن‌کولومگالی اولیه دنبال می‌شود.

    صفحه ترانس مخچه: این صفحه نسبت به صفحه BPD پایین تر است و کاوشگر به سمت عقب به سمت حفره خلفی متمایل شده است. صفحه زمانی درست است که بتوان سپتوم تالامی و کاووم سپتوم پلوسیدوم را در همان صفحه مخچه تجسم کرد. مخچه ساختاری دمبلی شکل با لوب های متقارن است. ورمیس مرکزی کمی اکوژنیک تر از لوب های جانبی است. قطر ترانس مخچه (بزرگترین اندازه گیری در سرتاسر مخچه عمود بر فالکس) بر حسب میلی متر با سن حاملگی تا 20 هفته ارتباط دارد و بعد از این زمان بزرگتر از سن حاملگی است. مخچه با اندازه 2 میلی متر کمتر از سن حاملگی یک یافته نگران کننده است. سیسترنا مگنا را می توان از حاشیه خلفی ورمیس مخچه تا داخل استخوان اکسیپیتال در خط وسط اندازه گیری کرد. اندازه گیری 2 تا 10 میلی متر در سه ماهه دوم و سوم طبیعی است. چین نوکال اندازه گیری از خط بیرونی پوست تا استخوان بیرونی در خط وسط است. کمتر از 6 میلی متر تا 22 هفته طبیعی در نظر گرفته می شود.

    صفحه ترانس تالاموس: نشانه‌های آناتومیک شامل، از قدامی به عقب، شاخ‌های جلویی بطن‌های جانبی، cavum septi pellucidi، تالامی، و شکنج‌های هیپوکامپ است.

نمونه ای از ناهنجاری های سر جنین:

    چین های پوستی ضخیم شده نوکال: ارزیابی چین های نوکال معمولاً با استفاده از صفحه مخچه ای انجام می شود. ضخامت چین بالای 6 میلی متر غیرطبیعی در نظر گرفته می شود و در 80 درصد نوزادان مبتلا به سندرم داون دیده می شود.

    هیگرومای کیستیک: یک حفره موضعی، منفرد یا لوکول شده پر از مایع معمولاً در گردن ایجاد می شود. در جنین‌های مبتلا به هیدروپس جنینی غیرایمن، سندرم ترنر، و سندرم‌های تریزومی 13، 18 و 21 دیده می‌شود.

    مننژوسل ها به عنوان ساختارهای کیستیک پر از مایع (شکل 5) و انسفالوسل ها (شکل 6) به عنوان ساختارهای کیستیک پر از مغز دیده می شوند که از طریق نقص استخوان جمجمه، معمولاً در ناحیه اکسیپیتال یا پیشانی گسترش می یابند. موجودی که معمولاً با مننگوسل کوچک اشتباه گرفته می شود، هیگرومای کیستیک است. با این حال، اسکن دقیق هیچ نقص کالواری را با هیگرومای کیستیک نشان نمی دهد. عدم وجود بافت مغز در داخل کیسه تنها مطلوب ترین ویژگی پیش آگهی است. ناهنجاری های مرتبط شامل ناهنجاری آرنولد-کیاری، سندرم دندی-والکر و سندرم مکل-گروبر (انسفالوسل، میکروسفالی، پلی داکتیلی و کلیه های دیسپلاستیک کیستیک) است.

2. صورت/گردن: تشخیص زودهنگام ناهنجاری های صورت ممکن است منجر به تشخیص سندرم های متعدد شود که امکان مشاوره بهتر والدین و مراقبت مطلوب را فراهم می کند. معمولاً برای ارزیابی بینی و لب ها از نمای تاجی استفاده می شود. فاصله بیوربیتال و بین مداری با به دست آوردن نمای عرضی در سطح مدارها اندازه گیری می شود، در حالی که از نمای ساژیتال برای ارزیابی نمایه صورت و ستون فقرات گردنی استفاده می شود.

مقالات پیشنهادی :

بهترین زمان برای سونوگرافی واژینال

سونوگرافی واژینال در تهران

سونوگرافی غربالگری دوم

سونوگرافی غربالگری اول

مثالی از ناهنجاری های صورت/گردن:

    عدم وجود استخوان بینی / هیپوپلازی: در سه ماهه دوم، استخوان هیپوپلاستیک بینی باید به اندازه غیبت مهم در نظر گرفته شود. تریزومی 21 در حدود 40 تا 80 درصد با فقدان استخوان بینی / هیپوپلازی همراه است.

    Hypertelorism و Hypotelorism: فاصله بین دو کانتی داخلی، که به عنوان فاصله بین چشمی (IOD) شناخته می شود، تقریباً به قطر چشم می رسد (نمودارهای خاص استفاده می شود). در حالی که فاصله بین دو کانتی خارجی به عنوان فاصله دوچشمی (BOD) شناخته می شود. هایپرتلوریسم (افزایش IOD و BOD) ممکن است با انسفالوسل فرونتال، کرانیوسینوستوز، قرار گرفتن در معرض فنی توئین و شکاف لب و کام همراه باشد. هیپوتلوریسم (کاهش IOD و BOD) معمولاً با هولوپروسسفالی و سایر ناهنجاری های مغزی همراه است.

    شکاف کام و لب شایع ترین ناهنجاری های صورت است. سایر ناهنجاری های مادرزادی در حدود نیمی از موارد دیده می شود

    توده های گردن شامل تراتوم، لنفانژیوم، تیروئید بزرگ شده، کیست شکاف شاخه ای و به ندرت سارکوم است.

3. قفسه سینه: شکل قفسه سینه، دنده ها و اکوژنیک همگن هر دو ریه در نماهای محوری قابل بررسی است. یکپارچگی دیافراگم را می توان از طریق نمای ساژیتال یا کرونال بررسی کرد. برای غربالگری اولیه قلب، یک نمای چهار حفره ای مناسب از قلب جنین باید با ارزیابی موارد زیر به دست آید: ضربان قلب (از 120 تا 160 ضربان در دقیقه)، محل (در سمت چپ قفسه سینه)، محور (حدود) 45 درجه به سمت چپ جنین) و اندازه (از یک سوم ناحیه قفسه سینه بزرگتر نباشد)، دو دهلیز، دو بطن، دو دریچه دهلیزی بطنی. ناهنجاری هایی مانند جابجایی مدیاستن، توده های ریه، پلورال افیوژن، فتق دیافراگم، تاکی کاردی، دکستروکاردی، کاردیومگالی، افیوژن پریکارد، نقص دیواره بین بطنی و اندازه اتاق غیر طبیعی قابل تشخیص هستند. کاردیومگالی می تواند به دلیل بیماری قلبی مادرزادی، کم خونی شدید جنین، یا کوچکی قفسه سینه باشد.

4. شکم: وضعیت اندام باید مشخص شود. معده جنین باید در موقعیت طبیعی خود در سمت چپ مشخص شود. محل قرار دادن بند ناف جنین باید برای شواهدی از نقص دیواره شکمی بررسی شود. کلیه های طبیعی، همراه با غدد فوق کلیوی، در دو طرف ستون فقرات درست زیر سطح معده جنین دیده می شوند.[18] کلیه ها در هفته های اولیه اکوژنیک به نظر می رسند و در مقایسه با روده و کبد مجاور به تدریج هیپواکو می شوند. حالب های جنین معمولاً در دوران بارداری قابل مشاهده نیستند مگر اینکه گشاد شوند. فقدان مداوم مثانه باید از هفته 15 غیر طبیعی در نظر گرفته شود.[23]

نمونه ای از ناهنجاری های شکم جنین: 

    روده اکوژنیک: به عنوان روده ای با اکوژنی برابر یا بیشتر از استخوان اطراف تعریف می شود. تشخیص افتراقی برای این یافته گسترده است و شامل انواع طبیعی، عفونت ویروسی مادرزادی، فیبروز کیستیک، آنیوپلوئیدی و خونریزی داخل آمنیوتیک است. گزارش‌های قبلی همچنین افزایش بروز محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR) و مرگ جنین داخل رحمی را در جنین‌هایی با روده اکوژنیک پیشنهاد کرده‌اند.

    اتساع روده جنین: با حلقه های روده پر از مایع که حداقل 15 میلی متر طول یا 7 میلی متر قطر دارند مشخص می شود. گشاد شدن روده جنین نشانه انسداد مکانیکی یا عملکردی روده است. شیوع آن به شرایط زمینه‌ای بستگی دارد: آترزی یا تنگی روده، چرخش ناهنجار همراه با ولولوس، ایلئوس مکونیوم، آگانگلیونوز کل کولون و سندرم پلاگ مکونیوم.

5. ستون فقرات: انتخاب صفحات اسکن مورد استفاده برای ارزیابی یکپارچگی ستون فقرات به موقعیت جنین بستگی دارد. با این حال، یک نمای طولی همیشه باید به دست آید زیرا ممکن است ناهنجاری های ستون فقرات دیگر، از جمله ناهنجاری های مهره ای و آژنزی ساکرال را نشان دهد. در صفحات ساژیتال، مراکز استخوان سازی بدن مهره ها و قوس های خلفی دو خط موازی را تشکیل می دهند که در ساکروم همگرا می شوند. در سه ماهه دوم و سوم بارداری، مخروط مدولاریس معمولاً در سطح L2-L3 یافت می شود. یکپارچگی کانال عصبی با وضعیت منظم مراکز استخوانی شدن ستون فقرات و وجود بافت نرم پوشاننده ستون فقرات استنباط می شود .

6. اندام ها:برای ارزیابی شکل، اندازه و یکپارچگی استخوان، ارزیابی تمام اندام ها از جمله دست ها و پاها باید انجام شود. اکثر دیسپلازی‌های اسکلتی قبل از تولد با یک نامتناسب نسبی اندازه‌گیری‌های اسکلتی در مقایسه با اندازه‌های جمجمه ظاهر می‌شوند. یکی از مهم ترین تشخیص هایی که باید با سونوگرافی انجام شود، مرگ و میر نوزادان یا نوزادان است. کشندگی در اکثر دیسپلازی های اسکلتی در نتیجه دور قفسه سینه کوچک و هیپوپلازی ریوی ناشی از آن رخ می دهد. با استفاده از معیارهای اولتراسوند برای مرگ و میر، نسبت دور سینه به شکم <0.6 و نسبت طول استخوان ران به دور شکم <0.16 قویاً نشان دهنده کشندگی هستند.[28]

نمونه هایی از دیسپلازی اسکلتی جنین:

    دیسپلازی تاناتوفوریک: شایع ترین دیسپلازی کشنده است. وراثت عموماً اتوزومال غالب است. با کوتولگی نامتناسب با اندام های بسیار کوتاه مشخص می شود که در نوع 1 (شکل 11) و شاید مستقیم در نوع 2 قرار دارند. طول تنه طبیعی است، اما قفسه سینه باریک است. مسطح شدن مشخص مراکز استخوان سازی مهره ها (پلاتی اسپوندی) و سر بزرگ، پل بینی فرورفته، پیشانی برجسته و چشم های بیرون زده وجود دارد. تغییر شکل جمجمه اغلب به دلیل بسته شدن زودهنگام بخیه های جمجمه وجود دارد. بدشکلی جمجمه برگ شبدر به طور کلی در نوع 2 دیده می شود. Polyhydramnios تقریباً در 50٪ موارد وجود دارد.[29]

    آکندروپلازی: شایع ترین دیسپلازی اسکلتی غیر کشنده بدون اختلال ذهنی است. در حدود هفته 20 بارداری، جنین های مبتلا به آکندروپلازی دارای پارامترهای بیومتریک طبیعی بودند، از جمله FL، که تنها در سه ماهه سوم به طور غیر طبیعی کوتاه شد. میکروملیا ریزوملی است و سرها به بزرگی تمایل دارند. ویژگی های معمولی صورت شامل پیشانی برجسته، پل بینی فرورفته و هیپوپلازی وسط صورت است. فالانژها کوتاه هستند. شکاف های معمولی بین انگشتان و انحراف دیجیتال منجر به ظاهر شدن یک دست سه گانه می شود.[30]

    Osteogenesis Imperfecta: گروه ناهمگنی از اختلالات ناشی از جهش در ژن هایی که کلاژن نوع I را کد می کنند و منجر به افزایش شکنندگی استخوان می شود. ویژگی‌های اصلی عبارتند از بدنه‌های فرو ریخته مهره‌ها، شکستگی‌های دنده‌ها، و در موارد شدیدتر، شفت‌های نازک با شکستگی و بدشکلی‌های کمان. حرکات جنین ممکن است کاهش یابد. جمجمه ممکن است نازک تر از حد معمول باشد و وزن کاوشگر ایالات متحده ممکن است به راحتی سر را تغییر شکل دهد.[29]

7. جنسیت: اگر قرار است اندام تناسلی خارجی برای تعیین جنسیت تجسم شود، تصویربرداری در هر دو سطح ساژیتال وسط و محوری برای به حداقل رساندن خطا توصیه می شود. اولاً یک تصویر ساژیتال میانی از قسمت تحتانی شکم در زیر بند ناف آلت تناسلی و کیسه بیضه را به صورت دمی به بند ناف در جنین پسر و دم پوبیس صاف مونس پوبیس را به سمت بند ناف در جنین دختر نشان می دهد. ثانیاً، یک تصویر عرضی، درست زیر سطح مثانه، که بهتر است با زانوهای جدا شده گرفته شود، آلت تناسلی و کیسه بیضه را بین ران ها در مردان و سه خط نشان دهنده لابیاها در زنان نشان می دهد. بیضه ها در این بارداری نزول نمی کنند و معمولاً در اواخر سه ماهه سوم پایین می آیند.[19]

ج) جفت و حجم مایع آمنیوتیک: ارزیابی موقعیت جفت، ظاهر و ارتباط آن با سیستم داخلی دهانه رحم مهم است. حجم مایع آمنیوتیک را می توان به صورت ذهنی یا با اندازه گیری عمیق ترین پاکت عمودی تخمین زد. دومی 2 سانتی متر یا کمتر و 8 سانتی متر یا بالاتر به ترتیب به عنوان الیگوهیدرآمنیوس و پلی هیدرآمنیوس در نظر گرفته می شود.[14]

د. دهانه رحم، مورفولوژی رحم و آدنکس: در حال حاضر، شواهد کافی برای توصیه غربالگری معمول زنان باردار بدون علامت یا علامت دار با سونوگرافی ترانس واژینال طول دهانه رحم وجود ندارد.[31] آسیب شناسی آدنکس یا رحم مادر مانند توده ای که ممکن است با رشد جنین یا زایمان تداخل داشته باشد باید مستند شود.

مقالات پیشنهادی :

سونوگرافی بارداری

سونوگرافی شبانه روزی

عکس رنگی رحم

اهمیت بالینی

سونوگرافی اواسط سه ماهه باید طبق استانداردهای بین المللی و ترجیحاً توسط سونوگرافیست های معتبر انجام شود.

هنگامی که یک ناهنجاری ساختاری تشخیص داده می شود، سؤالاتی که متخصص زنان و زایمان دوست دارد بداند این است: شدت ناهنجاری چقدر است، آیا کشنده است؟ آیا جنین ناهنجاری کروموزومی دارد؟ علت چیست؟ چگونه می توان جنین را به بهترین نحو نجات داد؟ زمانی که ناهنجاری‌های ساختاری متعدد، تاخیر در رشد جنین، ناهنجاری‌های خاص مانند هیگرومای کیستیک، هیدروپس غیرایمنی و نقایص قلبی عروقی وجود داشته باشد، کاریوتایپ جنین نشان داده می‌شود. بهتر است کاریوتایپ جنین را در دوران بارداری بشناسید تا پس از زایمان منتظر بمانید، زیرا اغلب ممکن است نوزاد زنده نماند، کشت‌های کروموزومی ممکن است از بین بروند و اطلاعات ارزشمندی از دست بروند، که می‌تواند برای مشاوره آینده اهمیت حیاتی داشته باشد.

دستورالعمل های مدیریتی برای یک ناهنجاری کشنده مانند آنسفالی و آژنزی دو طرفه کلیه نشان دهنده ختم بارداری است. اگر نقص در بدو تولد پیشرونده نباشد و قابل اصلاح باشد، مانند هیدرونفروز خفیف با عملکرد کلیوی خوب، تصمیم باید تا پایان ترم صبر کرد. زایمان به دنبال درمان نوزاد. درمان جنینی جنین ناقص ساختاری به یک تیم چند رشته ای متشکل از متخصص زنان و زایمان، متخصص ژنتیک، متخصص نوزادان و جراح اطفال نیاز دارد. ناهنجاری هایی که نیاز به اصلاح در داخل رحم دارند، آنهایی هستند که اگر به حال خود رها شوند باعث زوال اندام های جنین می شوند.[3]

ارتقاء عملکرد تیم سلامت

با شروع زودهنگام مراقبت های دوران بارداری می توان نتیجه مطلوب مامایی را انتظار داشت. یکی از عناصر ضروری مراقبت های دوران بارداری، تشخیص زودهنگام ناهنجاری های احتمالی است که هدف اصلی اسکن ناهنجاری اواسط سه ماهه است. این امر بدون هماهنگی بهینه بین اعضای تیم بین‌حرفه‌ای، از جمله سونوگرافیست‌های آموزش دیده، متخصصان - سیستم‌های ارجاع و مشاوره والدین، پرستاران، متخصصین زنان و زایمان، متخصصان پزشکی جنین، جراحان و دیگران امکان‌پذیر نیست.

 11-14. هفته آزمون غربالگری دوگانه

معاینه سونوگرافی نوزاد در رحم و آزمایش های غربالگری

سونوگرافی یک روش تصویربرداری است که با امواج صوتی کار می کند. . با کمک پیشرفت های تکنولوژیکی و افزایش تجربه در سال های اخیر، ارزیابی بهتر نوزادان در رحم امکان پذیر است. یافته‌های غیرطبیعی زودتر تشخیص داده می‌شود و با توجه به شدت مشکل، گزینه‌های بارداری به خانواده ارائه می‌شود و برنامه پیگیری پس از زایمان انجام می‌شود. به ویژه، تشخیص برخی ناهنجاری ها در رحم فرصتی برای مداخله و درمان در اوایل دوره پس از زایمان فراهم می کند.

عوامل موثر بر نتیجه سونوگرافی

هفته بارداری

تجربه متقاضی

مشخصات فنی و کیفیت تصویر دستگاه

ساختار شکمی مادر باردار (چاقی، ضخیم شدن و واکنش بافت به دلیل اعمال قبلی)

موقعیت کودک

11-14. اسکن هفته

(معاینه دقیق اولیه و محاسبه خطر برای اختلالات کروموزومی به ویژه سندرم داون)

حدود 12-13 سال است که به طور گسترده در سراسر جهان استفاده می شود.

این در نوزادانی انجام می شود که فاصله تاج تا کمر آنها (CRL) 45-85 میلی متر است.

اگرچه این هفته ها هنوز کوچک هستند، اما در تشخیص برخی از اختلالات ساختاری حیاتی و اختلالات کروموزومی به ویژه سندرم داون اهمیت ویژه ای دارند.

ارزیابی های زیر انجام می شود؛

فعالیت قلب، حرکات کودک

جفت (شریک کودک) موضعی، مقدار آب در نوزاد

ردیابی رشد با اندازه گیری فاصله سر تا باسن

یکپارچگی سر و بدن

تشکیل استخوان های جمجمه و ساختارهای داخل جمجمه

خطوط بدنه جلو و عقب

مشاهده دو دست و دو پا

معده، مثانه

ضخامت ناپ (NT): در این هفته‌ها، تجمع مایع فیزیولوژیکی میلی‌متری زیر پوست روی گردن همه نوزادان وجود دارد. ضخامت این مایع اندازه گیری می شود. افزایش قابل توجه این ضخامت خطر ابتلا به اختلالات کروموزومی و ساختاری را افزایش می دهد. با این حال، بخش بسیار قابل توجهی از موارد با افزایش ضخامت نوکال طبیعی هستند. اگرچه مقدار حدی برای شفافیت نوکال با توجه به اندازه نوزاد متفاوت است، 3.5 میلی متر و بالاتر برای هر نوزاد در این هفته ها افزایش یافته است.

وجود استخوان بینی: در حدود نیمی از نوزادان مبتلا به سندرم داون، استخوان بینی یا اصلاً رشد نمی کند یا توسعه نیافته است.

معاینه سیاهرگی که خون تمیز را از بند ناف می آورد و قبل از رسیدن به دهلیز راست قلب از کبد نوزاد عبور می کند با استفاده از داپلر رنگی.

پس از انجام سونوگرافی، در همان روز از مادر باردار برای تست دابل خون گرفته می شود و سطح دو هورمون hCG آزاد و PAPP-A ترشح شده از جفت اندازه گیری می شود.

به منظور غربالگری سندرم داون و سایر اختلالات شایع کروموزومی، ارزیابی خطر ویژه این بارداری با ترکیب یافته های سونوگرافی فوق، مقادیر تست زوجی و سن مادر در یک برنامه کامپیوتری انجام می شود. در نتیجه این ارزیابی، مادر باردار با توجه به مقدار حدی گرفته شده به گروه های پرخطر یا کم تقسیم می شود. این آزمون که در آن تمامی داده ها با هم ترکیب می شوند، آزمون ترکیبی نامیده می شود.

تست ترکیبی = سونوگرافی + تست دوگانه + سن مادر

اگر بتوانیم آزمایش قطعی (Amniocentesis-CVS) را برای تمام مادرانی که در گروه پرخطر قرار دارند انجام دهیم، می‌توان 90 تا 95 درصد از نوزادان مبتلا به سندرم داون را تشخیص داد. نباید فراموش کرد که اگر بخواهیم صددرصد بدانیم که آیا نوزادی سندرم داون دارد یا خیر، باید یک سلول متعلق به نوزاد را برداریم و آن را در آزمایشگاه ژنتیک بررسی کنیم. این کار با نمونه برداری از مایع اطراف نوزاد (آمنیوسنتز) یا با انجام بیوپسی (CVS) از جفت (شریک جنین) امکان پذیر است. از آنجایی که هر دو مداخله دارای خطر معینی از دست دادن نوزاد هستند، آنها باید فقط برای گروه در معرض خطر اعمال شوند.

مقالات پیشنهادی :

اکوی قلب جنین

سونوگرافی سه بعدی رحم

سونوگرافی غربالگری

آیا سونوگرافی به کودک آسیب می رساند؟

خیر این دستگاه با امواج صوتی کار می کند. افزایش نرخ ناهنجاری ناشی از سونوگرافی در مطالعات مقایسه ای انجام شده تاکنون گزارش نشده است. با این حال، آن را نباید خیلی مکرر اعمال کرد مگر در موارد ضروری.

  آیا بررسی رنگی خواهد بود؟

بخش بسیار مهم معاینه سیاه و سفید (2D) است. با این حال، تعریف "سونوگرافی رنگی" در بین مردم به جای معاینه سونوگرافی 3 یا 4 بعدی (3D/4D) استفاده می شود. دستگاهی که ما استفاده می کنیم یک دستگاه پیشرفته با قابلیت 3D/4D است. به همین دلیل کیفیت بخش دو بعدی که برای ما مهم است در بالاترین سطح قرار دارد و بررسی ما را تسهیل می کند.

آیا جنسیت کودک مشخص شده است؟

اگر بتوان تصاویر را در بخش های مناسب گرفت، می توانیم در مورد جنسیت نوزاد ایده ای داشته باشیم. میزان دقت تخمین جنسیتی انجام شده در معاینه انجام شده در این دوره حدود 75 درصد است.

آیا احتقان با ادرار ضروری است؟

اکثرا نه با توجه به موقعیت رحم و جفت، در صورت نیاز به انقباض ادرار، پزشک به شما اطلاع می دهد.

آیا بازرسی از سود شما انجام خواهد شد؟

سونوگرافی شکم در 90 درصد زنان باردار برای غربالگری در هفته 11-14 کافی است. اما در قسمت باقیمانده ممکن است به دلیل ساختار شکم و رحم مادر یا وضعیت قرار گرفتن نوزاد، سونوگرافی واژینال مورد نیاز باشد.

یادآوری های مهم

لطفا برای ثبت نام حداقل 15 دقیقه قبل از وقت ملاقات در بیمارستان حضور داشته باشید.

کار از یک سطح محدود بر کیفیت معاینه و نتیجه تأثیر منفی می گذارد. با لباس های راحت و قابل جابجایی به بررسی بیایید. به خصوص شلوار جین با کمربند، فرآیند آماده سازی را دشوار می کند.

متخصصی که معاینه می کند باید بسیار دقیق و در رشته خاصی کار کند. بنابراین، لطفا؛

تلفن همراه خود را خاموش نماید و یا تلفن خود را در حالت بی صدا قرار بدهید.

بین خودتون چت نکنید

در مورد سوالات مربوط به بارداری خود که بر معاینه تاثیری نخواهد داشت، از پزشک پیگیری کننده خود بپرسید.

فقط یک همراه همراه داشته باشید.

کودکان را به معاینه نیاورید.

 در دوران بارداری آزمایش های زیادی وجود دارد که به سلامت عمومی نوزاد مربوط می شود و امکان پیگیری مراحل رشد را فراهم می کند. یکی از این تست ها تست غربالگری دوگانه است. در تست غربالگری مضاعف که هم در دنیا و هم در کشور ما انجام می شود، برخی ناهنجاری های کروموزومی که ممکن است در دوران بارداری در نوزاد رخ دهد، بررسی می شود. با توجه به نتایج این آزمایش انجام شده در سه ماهه اول بارداری (3 ماهه اول بارداری)، خطر بروز ناهنجاری های کروموزومی به نام تریزومی 21 (سندرم داون) و تریزومی 18 (سندرم ادواردز) و تریزومی 13 (سندرم پاتائو) در نوزاد است. مورد بررسی قرار گرفت. این شرایط عموماً به عقب ماندگی ذهنی و بیماری هایی با برخی ناهنجاری های اندام اشاره دارد. به همین دلیل است که این تست ها را در بین مردم تست هوش می نامند. با این حال، واقعیت این است که تست دوگانه تستی نیست که سطح هوش نوزاد را اندازه گیری کند، چقدر باهوش است.

تست غربالگری دوگانه چه زمانی و چگونه انجام می شود؟

آزمایش دوگانه با گرفتن خون از مادر باردار انجام می شود. برای این کار بین هفته های 11-14 بارداری از مادر خون گرفته می شود. این فرآیند درست مانند آزمایش خون طبیعی است. چیزی برای نگرانی و نگرانی وجود ندارد. در آزمایش غربالگری دوگانه، سطح hCG و PAPP-A در خون مادر باردار اندازه گیری می شود. این نتیجه اندازه گیری با سن مادر و برخی ویژگی های دیگر فرموله می شود و نتیجه آزمایش با کمک کامپیوتر مشخص می شود.

تست ترکیبی دوگانه

اگر شفافیت نوکال نوزاد (Nuchal Translucency=NT) به فرمول تست غربالگری دوگانه اضافه شود، میزان دقت نتیجه بالاتر خواهد بود. تست غربالگری که در آن شفافیت نوکال اضافه می شود، تست ترکیبی (تست ترکیبی دوگانه) نامیده می شود. تست ترکیبی دوگانه آزمایشی است که در نتیجه ترکیب تست دوگانه و شفافیت نوکال نوزاد انجام می شود. تست ترکیبی باینری نسبت به آزمون باینری کلاسیک تست دقیق و حساس تری است. در حالی که تقریباً 65٪ از نوزادان مبتلا به سندرم داون را می توان با آزمایش غربالگری دوگانه تشخیص داد، این میزان با آزمایش ترکیبی دوگانه به 85-90٪ افزایش می یابد. با این حال، ذکر این نکته مفید است؛ هیچ یک از این تست ها نمی تواند با اطمینان 100٪ خطر ابتلای نوزاد به سندرم داون را تشخیص دهد. زیرا در برخی از بارداری های مادران باردار که نوزادی با سندرم داون دارند، نتایج این آزمایشات شامل خطر بالا نخواهد بود و در محدوده طبیعی خواهد بود. از این نظر نمی توان گفت که آزمایش ها به طور قطع نشان می دهد که آیا این ناهنجاری های کروموزومی در نوزاد وجود دارد یا خیر، آنها فقط یک محاسبه ریسک در مورد احتمال وجود این ناهنجاری ها در نوزاد انجام می دهند.

اگر ارزش تست غربالگری دوگانه بالا باشد چه اتفاقی می افتد؟

اگر خطر ناهنجاری بالاتر از حد انتظار باشد، CVS (نمونه‌گیری از پرزهای بند ناف) بین هفته‌های 9 و 13 بارداری یا تکنیک‌های آمنیوسنتز (نمونه‌گیری مایع آمنیوتیک) بین هفته‌های 15 تا 20 بارداری انجام می‌شود تا به این سؤال پاسخ دهد که آیا این ناهنجاری‌ها وجود دارد یا خیر. در نوزاد قطعی می شود. اما از آنجایی که این معاینات مداخله ای هستند، با تصمیم نهایی و تایید خانواده انجام می شود.

خطر با توجه به نتیجه آزمایش دوگانه چگونه تعیین می شود؟

مقدار به دست آمده در نتیجه آزمایش دوگانه برای سندرم داون 1/270 بود. در سندرم ادواردز (تریزومی 18) و پاتائو (تریزومی 13) اگر در حد 1/100 باشد پرخطر محسوب می شود. با توجه به این نتایج، نمی توان گفت که نوزاد قطعا سندرمی است، ممکن است نوزاد طبیعی باشد، اما این خطر وجود دارد. مهم نیست که نتایج این آزمایشات چقدر بالا باشد، آنها قطعی نیستند. فقط اطلاعاتی در مورد وجود و میزان خطر می دهد. در چنین حالتی، تشخیص قطعی فقط با CVS یا آمنیوسنتز انجام می شود. برایCVS یا آمنیوسنتز لزوماً نباید این آزمایش ها در این محدوده باشد، همچنین در صورت تمایل خانواده می تواند در موقعیت های کم خطر انجام شود.

اندازه گیری استخوان بینی (استخوان بینی) چیست، چرا انجام می شود؟

یافته دیگر همراه با تست غربالگری دوگانه، وجود یا عدم وجود استخوان بینی در نوزاد است. این واقعیت که استخوان بینی، یعنی استخوان بینی در معاینه سونوگرافی دیده نمی شود، خطر تریزومی 21 (سندرم داون) را افزایش می دهد. استخوان بینی می تواند به وضوح توسط پزشک در معاینه اولتراسوند در حدود 98 درصد از جنین های در حال رشد طبیعی بین 11-14 هفته تشخیص داده شود. با این حال، تنها در 2٪ از آن قابل تشخیص نیست. در 70 درصد جنین های مبتلا به تریزومی 21 یعنی سندرم داون، استخوان بینی دیده نمی شود. به عبارت دیگر، اگر پزشک نتواند استخوان بینی را در معاینه سونوگرافی نوزاد تشخیص دهد، خطر ابتلا به سندرم داون در نوزاد بسیار زیاد است که نمی توان آن را دست کم گرفت. در همین زمینه، تقریباً در 50 درصد از جنین های مبتلا به تریزومی 18، یعنی سندرم ادواردز. استخوان بینی در 30 درصد از جنین های مبتلا به سندرم تریزومی 13 وجود ندارد.

بر اساس همه اینها؛ شاید بتوان گفت تشخیص بینی جنین توسط پزشک در سونوگرافی غربالگری از نظر تعیین نرمال بودن کروموزومی نوزاد مهم است. در این راستا می توان از اندازه گیری استخوان بینی همراه با تست غربالگری دوگانه نیز برای افزایش حساسیت نتایج استفاده کرد. با این حال، در این مورد، این آزمایش‌ها دوباره فقط برای تصمیم‌گیری در مورد افزایش خطر و انجام معاینات بیشتر استفاده می‌شوند.

مقالات پیشنهادی :

بهترین مرکز سونوگرافی تهران

سونوگرافی خانم

ماموگرافی دیجیتال

الاستوگرافی کبد در تهران

چه کسانی بیشتر در معرض خطر به دنیا آوردن نوزادی با ناهنجاری هستند؟

در واقع این خطر که تقریباً در همه بارداری ها دیده می شود، در برخی از بارداری ها بیشتر از سایرین است. اینها به طور کلی هستند؛

کسانی که بیش از 35 سال سن دارند،

نوزادان مادران و پدران مبتلا به بیماری های ژنتیکی،

ازدواج های فامیلی،

کسانی که در سایر اعضای خانواده خود معلولیت دارند،

کسانی که قبلا نوزادی با ناهنجاری های کروموزومی به دنیا آورده اند،

کسانی که با روش های کمک باروری مانند لقاح آزمایشگاهی و میکرواینجکشن باردار می شوند.

کسانی که سابقه سقط جنین دارند،

کسانی که مرگ نوزاد در رحم دارند،

کسانی که در خانواده خود یک نوزاد مبتلا به سندرم داون دارند،

آنها را می توان به عنوان سوءتغذیه یا کسانی که به عادات مضر خود در دوران بارداری ادامه می دهند ذکر کرد.

شما می توانید سونوگرافی 18 تا 22 هفته ای را بدون توجه به انتخاب غربالگری ژنتیکی قبل از تولد انجام دهید. این سونوگرافی اطلاعاتی در مورد سلامت نوزاد و سایر جنبه های بارداری به شما می دهد. گاهی اوقات اسکن سه ماهه دوم یا اسکن آناتومی دقیق نامیده می شود.

نحوه گرفتن سونوگرافی

این سونوگرافی در سه ماهه دوم، درهفته های 18 تا 22 بارداری برای زنان باردار انجام می شود. اگر مایل به انجام این سونوگرافی هستید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. در انتاریو، این آزمون را می توان با موارد زیر ترتیب داد:

پزشکان (مانند پزشک خانواده، متخصص زنان و زایمان)

پزشکان پرستار

ماماها

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما باید یک فرم درخواست به شما بدهد و ممکن است این سونوگرافی را برای شما برنامه ریزی کند. ممکن است ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی از شما بخواهد که خودتان سونوگرافی را رزرو کنید.

این سونوگرافی به چه چیزی نگاه می کند

اکنون کودک شما به اندازه کافی بزرگ شده است تا بتواند نگاه دقیقی به کودک خود داشته باشد. سونوگرافی هفته 18 تا 22 چگونگی رشد و تکامل کودک را بررسی می کند. این سونوگرافی می تواند اطلاعات زیادی در مورد بارداری ارائه دهد، از جمله:

نحوه رشد اندام ها و ساختارهای داخلی کودک (مانند قلب، مغز، کلیه ها، ستون فقرات، بازوها و پاها)

آیا اندازه کودک برای سنش مناسب است یا خیر

موقعیت نوزاد

کودک چقدر فعال است

مقدار مایع اطراف نوزاد

محل جفت و بند ناف

دهانه رحم، رحم، تخمدان ها و مثانه خودتان

جنسیت کودک، بسته به موقعیت کودک. بررسی جنسیت نوزاد از اهداف این سونوگرافی نیست.

چگونه برای سونوگرافی خود آماده شوید

مهم است که قبل از قرار ملاقات از کلینیک بپرسید که آیا دستورالعمل خاصی وجود دارد یا خیر. هر کلینیک سونوگرافی نیازهای متفاوتی دارد. معمولاً از شما خواسته می شود قبل از سونوگرافی 1 لیتر آب بنوشید تا مثانه خود را پر کنید. پر کردن مثانه گرفتن تصاویر اولتراسوند را آسان تر می کند.

نحوه انجام سونوگرافی

یک پزشک یا متخصص سونوگرافی یک ژل گرم را روی شکم شما قرار می دهد و از یک دستگاه اسکن دستی برای گرفتن تصاویر اولتراسوند استفاده می کند. گاهی اوقات، سونوگرافی از طریق واژن انجام می شود تا تصاویر بهتری از نوزاد دریافت شود.

دستگاه اسکن امواج صوتی ایجاد می کند که گوش انسان قادر به شنیدن آنها نیست. دستگاه اولتراسوند امواج صوتی را که از کودک منعکس می شود را می گیرد و آنها را به تصویری روی صفحه تبدیل می کند. سونوگرافی از اشعه استفاده نمی کند و در بارداری بی خطر است.

گرفتن جواب چقد طول می کشد.

یک پزشک متخصص در سونوگرافی به تصاویر نگاه می کند و گزارشی را برای ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ارسال می کند. این معمولا در عرض چند روز کاری اتفاق می افتد. با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود برنامه‌ای در مورد اینکه چگونه به نتایج دست خواهید یافت، تنظیم کنید.

سونوگرافی قبل از تولد چگونه انجام می شود؟

2 راه برای انجام سونوگرافی قبل از تولد وجود دارد:

سونوگرافی از طریق شکم با حرکت دادن یک مبدل بر روی شکم انجام می شود. این روش معمولی است که در سونوگرافی های معمول قبل از تولد استفاده می شود.

سونوگرافی اندوواژینال (EV) یا ترانس واژینال با قرار دادن یک مبدل باریک به آرامی در واژن انجام می شود. این روش برای ارزیابی شرایط خاصی که ممکن است در بارداری شما ایجاد شود استفاده می شود.

اسکن اندوواژینال دید بهتری از قسمت پایینی رحم، از جمله طول دهانه رحم، یا برای تعیین موقعیت جفت شما ارائه می دهد. ارائه دهنده مراقبت شما در مورد زمان و دلایل استفاده از اسکن اندواژینال یا ترانس شکم در بارداری با شما صحبت خواهد کرد. با این اطلاعات می توانید تصمیم بگیرید که آیا رضایت دارید یا خیر، و اگر چنین است، چه نوع روش سونوگرافی را ترجیح می دهید.

اغلب، سونوگرافی های پزشکی دو بعدی (2 بعدی) هستند. این یک تصویر صاف به جای یک تصویر سه بعدی (3 بعدی) ایجاد می کند.

برای آماده شدن برای قرار ملاقاتم چه کاری می توانم انجام دهم؟

هنگامی که سونوگرافی خود را رزرو می کنید، دستورالعمل هایی در مورد نحوه آماده شدن برای قرار ملاقات دریافت خواهید کرد. به عنوان مثال، ممکن است از شما خواسته شود با مثانه پر به وقت سونوگرافی خود بیایید.

در چه مرحله ای از بارداری باید سونوگرافی قبل از تولد انجام دهم؟

پزشک، ماما یا پرستار شما می تواند در هر زمانی از بارداری شما، بر اساس نیازهای پزشکی شما، سونوگرافی را درخواست کند. اغلب توصیه می شود که در سه ماهه اول و دوم بارداری سونوگرافی انجام دهید.

سونوگرافی قبل از تولد چه اطلاعاتی را ارائه می دهد؟

این اسکن بسته به زمان انجام سونوگرافی در دوران بارداری و دلیل درخواست ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما اطلاعات متفاوتی را نشان می دهد.

به طور کلی، سونوگرافی قبل از تولد ممکن است:

سن کودک خود را (به روز و هفته) و تاریخ زایمان تخمینی خود را تعیین کنید

به اندازه و رشد کودک خود نگاه کنید

نگاه کنید تا ببینید آیا کودک شما به طور طبیعی رشد می کند یا نگرانی های فیزیکی عمده ای وجود دارد

مقدار مایع آمنیوتیک اطراف کودک خود را بررسی کنید

نشان دهید که کودک شما در چه وضعیتی قرار دارد

مقالات پیشنهادی : 

مرکز سونوگرافی سینه

سونوگرافی آنومالی

سونوگرافی تیروئید

سه ماهه دوم (هفته 14 تا 2)

سونوگرافی بین هفته های 18 تا 22 بارداری بهترین زمان برای بررسی آناتومی کودک و بررسی اینکه آیا نگرانی در رشد یا نقص مادرزادی وجود دارد، است. شکل و اندازه ساختارهای فیزیکی کودک شما مورد بررسی قرار می گیرد، اما سونوگرافی همیشه نمی تواند نشان دهد که این ساختارها چقدر خوب رشد می کنند.
بهترین زمان برای جستجوی نشانگرهای اولتراسوند هفته 18 تا 22 بارداری است. نشانگرها نقص مادرزادی نیستند. آنها اغلب تغییرات طبیعی در رشد و نمو هستند. هنگامی که نشانگرها به صورت ترکیبی دیده شوند، ممکن است نشانگر یک بیماری مادرزادی مانند سندرم داون یا تریزومی 18 باشد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است در صورت مشاهده نشانگرها اطلاعات و آزمایش بیشتری ارائه دهد. اکثر نوزادانی که دارای "مارکر" سونوگرافی ایزوله هستند، کاملا سالم و خوب هستند.
سونوگرافی نمی تواند تمام مسائل یا شرایط قبل از تولد را تشخیص دهد. انجام یک سونوگرافی کاملا طبیعی تضمین کننده بارداری یا نوزاد کاملا سالم نیست. علاوه بر ارائه سونوگرافی قبل از تولد، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ارزیابی فیزیکی منظم و سایر آزمایش‌های غربالگری را برای نظارت بر سلامت شما و کودکتان در طول بارداری ارائه می‌دهد.

سه ماهه سوم (پس از 27 هفته)
ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است از شما بخواهد که یک یا چند سونوگرافی در سه ماهه سوم بارداری انجام دهید اگر نگران موارد زیر هستند:
اندازه، رشد یا موقعیت کودک شما
مقدار مایع آمنیوتیک اطراف کودک شما
محل جفت شما
طول دهانه رحم شما

آیا می توانم جنسیت کودکم را بفهمم؟
در طول اسکن سه ماهه دوم هفته 18 تا 22، اندام های تناسلی (اندام های جنسی) کودک شما معمولاً به عنوان بخشی از ارزیابی دقیق آناتومی کودک شما بررسی می شود. اگر موقعیت کودک شما اجازه می دهد که اندام تناسلی به وضوح دیده شود، در صورت درخواست، جنسیت (مرد یا زن) در گزارش نهایی ذکر می شود. اگر می خواهید جنسیت را بدانید، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی که آزمایش را درخواست کرده است می تواند به شما بگوید.

سونوگرافی آنومالی چیست و چه کاربردی دارد؟با استفاده از سونوگرافی بارداری می تواند اکثر ناهنجاری های ساختاری بدن جنین را شناسایی کند. تشخیص قبل از تولد می‌تواند با اطمینان از اینکه زایمان در بیمارستانی با پرسنل لازم برای مدیریت نوزادانی که ممکن است به جراحی یا سایر مراقبت‌های تخصصی نیاز داشته باشند، به نتایج بهتری منجر شود. در موارد نادر، تشخیص قبل از تولد می تواند به مداخله جنین منجر شود، اگرچه اکثر ناهنجاری ها نیازی به درمان در رحم ندارند. برخی از ناهنجاری های ساختاری با شرایط ژنتیکی مرتبط هستند و تشخیص می تواند منجر به تشخیص ژنتیکی قبل از تولد شود. در مواردی که تشخیص قبل از تولد یک ناهنجاری ساختاری عمده را نشان می دهد، برخی از بیماران ممکن است تصمیم به خاتمه بارداری بگیرند.

اگر سوالی در مورد ماموگرافی یا سونوگرافی دارید ویا پزشک برایتان ماموگرافی یا سونوگرافی تجویز کرده است

می توانید با ما در مرکز سونوگرافی و ماموگرافی الوند در تماس باشید.

بیمارانی که زودتر برای مراقبت های قبل از زایمان مراجعه می کنند، معمولاً تحت 2 ارزیابی جنین سونوگرافی قرار می گیرند. در هفته های 11 تا 14، زمانی که شفافیت نوکال به عنوان یکی از اجزای غربالگری سندرم داون اندازه گیری می شود، یک اسکن آناتومیک مختصر جنین انجام می شود. سونوگرافی سه ماهه اول یک ابزار ارزشمند برای تایید زنده بودن، رد بارداری چند قلو و ارزیابی آناتومی است، حتی اگر غربالگری ژنتیکی مورد نظر نباشد. سونوگرافی غربالگری اصلی که برای غربالگری ناهنجاری‌های ساختاری استفاده می‌شود در سه ماهه دوم، معمولاً در هفته‌های 18 تا 20 است.

در سه ماهه اول، برخی از ناهنجاری های عمده را می توان تشخیص داد یا حذف کرد. در موارد دیگر، ممکن است یافته هایی وجود داشته باشد که تشخیصی نیستند، اما ممکن است نشان دهنده یک ناهنجاری ساختاری باشند. در این بیماران، سونوگرافی سه ماهه دوم قبل از هفته 18 می تواند منجر به تشخیص زودتر قبل از تولد شود. NT غیر طبیعی در جنین با کاریوتیپ طبیعی با نرخ بالاتری از ناهنجاری های ساختاری همراه است. هنگامی که NT غیر طبیعی است، ارزیابی آناتومی جنین در اوایل سه ماهه دوم منطقی است، زیرا برخی از ناهنجاری های ساختاری را می توان قبل از هفته 18 بارداری شناسایی کرد.

سه ماهه اول
مغز جنین

در اواخر سه ماهه اول، مغز را می توان در صفحه عرضی تصویربرداری کرد و هر دو نیمکره و ساختارهای خط میانی را شناسایی کرد. ناهنجاری های عمده ای که می توان شناسایی کرد عبارتند از آنسفالی (فقدان جمجمه و مغز)، آکرانی (جمجمه وجود ندارد) و هولوپروسانسفالی (بدون تقسیم به نیمکره های جداگانه، با عدم وجود ساختارهای خط میانی). اگر یک نمای عرضی از طریق مغز جنین، یک خط وسط طبیعی را شناسایی کند که نشان دهنده بطن های مغزی و بطن های جانبی است، این 3 وضعیت را می توان حذف کرد. یک نقص بزرگ جمجمه (سفالوسل) نیز قابل شناسایی است.

صورت

در همان تصویری که برای ارزیابی استفاده می شود، می توان مشخصات را ارزیابی کرد. نمای نیم رخ می تواند یک فک پایین یا میکروگناتیا کوچک را شناسایی کند. همچنین بر اساس نمای نیمرخ می توان به شکاف لب میانی یا دو طرفه بزرگ مشکوک شد. تصویربرداری تاج می تواند مدارها را شناسایی کند و ممکن است شکاف های بزرگ قابل مشاهده باشد. به ندرت، توده های صورت که نمایانگر تراتوم یا لنفانژیوم هستند ممکن است قابل مشاهده باشند.

گردن

اندازه گیری نیاز به موقعیت مناسب جنین، بزرگنمایی تصویر و قرار دادن کولیس دارد. همه افرادی که را به عنوان جزئی از غربالگری ناهنجاری های ژنتیکی اندازه گیری می کنند، باید تحت آموزش های لازم، اعتبارسنجی و بررسی کیفیت قرار گیرند. یک نوع شدید از غیرطبیعی هیگرومای کیستیک است که با جدا شدن خط وسط و ادم گسترش به قفسه سینه جنین مشخص می شود. در حالی که مطالعاتی که به نتایج این وضعیت می پردازند، نرخ بالایی از ناهنجاری های ژنتیکی و ساختاری را شناسایی کرده اند، مشخص نیست که پیش آگهی در مقایسه با جنین هایی با اندازه گیری های مشابه که به عنوان هیگرومای کیستیک طبقه بندی نمی شوند، ضعیف تر باشد.

قفسه سینه

ارزیابی قفسه سینه در سه ماهه اول بسیار محدود است. قلب باید در خط وسط قابل مشاهده باشد و بافت ریه باید در دو طرف وجود داشته باشد. جابجایی مدیاستن می‌تواند نشانه‌ای از توده قفسه سینه یا فتق دیافراگم باشد، اگرچه این موارد در اوایل بارداری تشخیص‌های غیر معمول هستند. در اواخر سه ماهه اول، باید بتوان سمت چپ قلب را از سمت راست تشخیص داد و وضعیت طبیعی را می توان تأیید کرد. در حالی که به ندرت می توان به ناهنجاری های ساختاری قلب شک کرد، تشخیص قبل از سه ماهه دوم غیر معمول است.

یک محور قلبی با ظاهر غیرطبیعی ممکن است منعکس کننده ناهنجاری های ساختاری زمینه ای باشد.

شکم

در سه ماهه اول، ساختارهای قابل مشاهده شامل دیواره شکمی، قرار دادن بند ناف، حباب معده و مثانه است. شایع ترین ناهنجاری های شناسایی شده عبارتند از: نقص دیواره شکمی امفالوسل ، و نقص های گسترده تر از جمله ناهنجاری ساقه بدن و کمپلکس اندام-بدن-دیوار. فتق فیزیولوژیک روده میانی قبل از هفته 12 بارداری شایع است و نباید آن را با امفالوسل اشتباه گرفت. بزرگ شدن مثانه (مگاکیستیس) می تواند شواهد اولیه انسداد خروجی مثانه را نشان دهد. کلیه‌ها معمولاً در کمتر از 14 هفته تصویربرداری نمی‌شوند و از آنجایی که مایع آمنیوتیک عمدتاً از ادرار جنین تا سه ماهه دوم تشکیل نمی‌شود، وجود کلیه‌ها یا کلیه‌های ناکارآمد منجر به الیگوهیدرآمنیوس در اوایل بارداری نمی‌شود.

ستون فقرات

ارزیابی ستون فقرات در سه ماهه اول آسان نیست و بیشتر ناهنجاری ها شناسایی نمی شوند. در موارد نادر می توان به اسپینا بیفیدا که سطوح متعددی را شامل می شود، مشکوک شد، مانند توده های بزرگ مانند تراتوم ساکروکوکسیژیال.

مقالات پیشنهادی :

سونوگرافی آنومالی

سونوگرافی غربالگری

سونوگرافی خانم

الاستوگرافی

ناهنجاری های سه ماهه اول بیشتر

اندام

حداقل، تمام اندام‌ها، از جمله استخوان‌های بلند پروگزیمال (بازو و استخوان ران) و استخوان‌های بلند دیستال (رادیوس/اولنا و درشت نی/نی‌نی) باید ثبت شوند. دیسپلازی های اسکلتی شدید، مانند دیسپلازی تناتوفوریک، می تواند دارای ویژگی هایی مانند اندام های کوچک و قفسه سینه باریک حتی در سه ماهه اول باشد. دست ها و پاها را نیز می توان تصویربرداری کرد، اگرچه ناهنجاری های اعداد همیشه قابل شناسایی نیستند. در برخی موارد ممکن است به پلی داکتیلی مشکوک شود.

عوامل خطر برای ناهنجاری های ساختاری

NT غیر طبیعی با نرخ بالاتری از ناهنجاری های ساختاری در جنین هایی با کاریوتیپ طبیعی و غیر طبیعی همراه است. NT غیر طبیعی در هفته های 11-14 نشانه ای برای مشاوره ژنتیکی است و سونوگرافی اوایل سه ماهه دوم بارداری در هفته 14-16 باید در نظر گرفته شود. NT غیر طبیعی نیز نشانه اکوکاردیوگرافی جنین در سه ماهه دوم است.

در برخی موارد، یافته های سونوگرافی سه ماهه اول ممکن است مشکوک باشد، اما تشخیصی نیست، برای ناهنجاری های ساختارهای خاص. در این موارد، سونوگرافی در اوایل سه ماهه دوم می تواند منجر به تشخیص قبل از تولد قبل از اسکن معمول 18 تا 20 هفته ای شود. در تجربه ما، سونوگرافی در اوایل سه ماهه دوم در چنین مواردی به کاهش سن حاملگی در سقط جنین در زنانی که در هفته های 11 تا 14 تحت سونوگرافی قرار می گیرند، کمک می کند.

سه ماهه دوم

در هفته 18 تا 20، سونوگرافی حاملگی دقیق می تواند اکثر ساختارهای آناتومیک را ارزیابی کند. ارزیابی آناتومیک اولیه سه ماهه دوم بارداری در کمتر از 18 هفته باید به بیماران پرخطر و/یا مراکز تخصصی محدود شود.

مغز / جمجمه جنین

تصویربرداری در صفحه عرضی در سطحی که قطر دوپاریتال (BPD) و دور سر (HC) اندازه‌گیری می‌شوند، امکان شناسایی سپتوم سپتوم کاووسیدوم، بطن سوم و تالامی را فراهم می‌کند. یک نمای مورب/عرضی ساختارهای حفره خلفی را تصویر می کند. در نهایت، یک نمای عرضی برتر از مغز میانی می تواند بطن های جانبی را شناسایی کند. اسکن بلادرنگ باید یکپارچگی کالواریوم را ارزیابی کند. ناهنجاری هایی که در سه ماهه اول نباید فراموش شوند، در سه ماهه دوم نباید فراموش شوند، مانند هولوپروسسفالی ، سفالوسل ، و آنسفالی.

بزرگ شدن بطن ها یا بطن کولومگالی می تواند چندین بیماری را نشان دهد. به عنوان یک یافته مجزا، ونتریکولومگالی می تواند نشان دهنده انسداد جریان مایع مغزی نخاعی (CSF) باشد و می تواند نشان دهنده هیدروسفالی باشد. رشد غیر طبیعی قشر مغز می تواند منجر به بزرگ شدن بطن در غیاب انسداد شود.

ونتریکولومگالی در ناهنجاری دندی واکر نیز وجود دارد، ناهنجاری که با فقدان قسمت میانی مخچه، معروف به ورمیس، همراه با اتساع کیستیک بطن چهارم در حفره خلفی مشخص می شود. ونتریکولومگالی نیز بخشی از ناهنجاری نوع دوم آرنولد-کیاری است که در بیشتر موارد اسپینا بیفیدا وجود دارد. نقص ستون فقرات با بافت فتق یا مننگومیلوسل، با فتق مغز عقبی به کانال نخاعی، تأثیر فشار منفی بر مغز دارد. این باعث می‌شود که مخچه کشیده شده و به شکل «موز» تغییر کند، استخوان‌های پیشانی کالواریوم فرو بریزد و باعث ایجاد جمجمه «لیمویی شکل» شود، و انسداد جریان CSF منجر به بطن‌کولومگالی شود. . ارزیابی ستون فقرات در نماهای ساژیتال و عرضی برای تایید وجود و سطح نقص ستون فقرات ضروری است.

مقالات پیشنهادی :

سونوگرافی آنومالی

سونوگرافی غربالگری

سونوگرافی خانم

الاستوگرافی

سونوگرافی سه ماهه دوم ناهنجاری های جنین در سر و قفسه سینه

ونتریکولومگالی، چه جدا شده و چه همراه با ناهنجاری های ساختاری، با ناهنجاری های ژنتیکی همراه است. بطن کولومگالی خفیف با سندرم داون همراه است. هیدروسفالی در جنین پسر بدون هیچ یافته مرتبط می تواند منعکس کننده جهش در ژن L1CAM مرتبط با هیدروسفالی با خط X باشد. ناهنجاری دندی واکر با ناهنجاری های کروموزومی و همچنین اختلالات تک ژنی همراه است. در حالی که نقایص باز لوله عصبی معمولاً منشأ چند عاملی دارند، ممکن است یکی از ویژگی های تریزومی 18 باشند. مشاوره ژنتیکی زمانی که بطن کولومگالی شناسایی شود نشان داده می شود.
تشخیص دیگری که بر اساس سونوگرافی سه ماهه دوم می توان به آن مشکوک شد، آژنزی جسم پینه ای است ، وضعیتی که در آن دسته بزرگ وسط ماده سفید نورون های متصل کننده نورون ها در 2 نیمکره وجود ندارد. زمانی باید به آژنزی جسم پینه ای مشکوک شد که سپتوم کاووم پلوسیدوم قابل مشاهده نباشد، بطن سوم برجسته به نظر می رسد و بطن های جانبی شکل قطره ای شکل دارند و شاخ های خلفی گشاد می شوند.

ناهنجاری های جنین سه ماهه دوم بیشتر

صورت

نمای نیمرخ در سه ماهه اول و دوم می تواند یک فک پایین کوچک یا میکروگناتیا را شناسایی کند . شکاف لب میانی یا دو طرفه نیز بر اساس نمای نیم رخ می تواند مشکوک باشد. لب ها و کام به بهترین وجه با تصویربرداری کرونر و نماهای عرضی در سطح کام ارزیابی می شوند. شایع ترین شکاف ها یک طرفه هستند و معمولاً تا سه ماهه دوم شناسایی نمی شوند. شکاف کام در حضور شکاف لب کام استخوانی را درگیر می کند و به طور کلی می توان به آن شک کرد. شکاف کام جدا شده معمولاً کام نرم را تحت تأثیر قرار می دهد و به ندرت تشخیص داده می شود. تصویربرداری در زمان واقعی از کل صورت می‌تواند توده‌هایی از جمله تراتوم و لنفانژیوم را شناسایی کند.

گردن

چین پوستی نوکال در همان صفحه حفره خلفی قابل مشاهده است. چین های ضخیم پوست گردن با ناهنجاری های کروموزومی و قلبی عروقی همراه است. همچنین می توان گردن را ارزیابی کرد و توده های گردن را در نمای نیم رخ مشخص کرد. پرکشش مداوم گردن نیز می تواند نشان دهنده وجود توده قدامی گردن باشد.

قفسه سینه

در سه ماهه دوم، قلب باید در وسط قفسه سینه با محور آن به سمت چپ جنین قابل مشاهده باشد و ریه قلب را در دو طرف احاطه کرده و در سمت چپ کوچکتر از راست باشد. هنگامی که قلب در موقعیت خط وسط قرار ندارد، جابجایی مدیاستن می تواند نشان دهنده یک توده ریه یک طرفه یا فتق دیافراگم باشد. ناهنجاری های مادرزادی راه هوایی ریوی نسبت به بافت طبیعی ریه اکوژنیک یا روشن تر است و می تواند جامد یا حاوی کیست باشد. اگر محتویات شکمی در قفسه سینه در حضور جابجایی مدیاستن قابل مشاهده باشد، باید به فتق دیافراگم مشکوک شد . در غیاب جابجایی قابل توجه مدیاستن، ضایعات کوچکتر سمت راست کمتر تشخیص داده می شوند. پژواک بافت فتق کبد در قفسه سینه سمت راست ممکن است شبیه ریه به نظر برسد، در حالی که حباب معده یا روده کوچک در قفسه سینه با ضایعات سمت چپ معمولاً آشکار است. هنگامی که تصویربرداری عرضی از قفسه سینه حاکی از فتق دیافراگم باشد، تصاویر ساژیتال و کرونال می توانند به طور مستقیم نقص در همی دیافراگم آسیب دیده را در اکثر موارد شناسایی کنند.

قلب و مجاری خروجی قلب

یک نمای 4 حفره ای می تواند نقایص سپتوم بطنی (یا VSDs) و ناهنجاری های اندازه محفظه مانند هیپوپلاستیک بطن راست یا چپ را شناسایی کند. با این حال، VSD های کوچک معمولا فراموش نمی شوند، و نقایص سپتوم دهلیزی (ASDs) به طور کلی در داخل رحم به دلیل وجود فورامن اوال، یک ارتباط فیزیولوژیکی بین دهلیزها، تشخیص داده نمی شوند. انسداد آئورت، مانند کوآرکتاسیون یا تنگی، معمولاً باعث بزرگ شدن بطن راست می شود که بیشتر جریان خون آئورت را از طریق مجرای شریانی تامین می کند. با این حال، به دلیل گردش خون جنینی، ممکن است درجات خفیف تر کوآرکتاسیون آئورت نادیده گرفته شود.

در حالی که نمای 4 حفره ای قلب بسیار مفید است، اما به تنهایی چندین ناهنجاری عمده را تشخیص نمی دهد. در صورت امکان، ارزیابی مسیرهای خروجی یا آئورت و شریان ریوی هنگام خروج از بطن چپ و راست توصیه می شود. شرایط عمده ای مانند تترالوژی فالوت ،جابجایی عروق بزرگ ، و ترانکوس شریانی در اکثر موارد نمای 4 حفره ای طبیعی از قلب دارند، اما معمولاً در صورتی آشکار می شوند که مجاری خروجی باشند. مشمول.
ساختارهای شکمی
ساختارهایی که باید تصویربرداری شوند عبارتند از حباب معده، در ربع فوقانی چپ، دیواره شکمی، قرار دادن بند ناف، روده و کیسه صفرا. انسداد دستگاه گوارش، از جمله آترزی روده، اغلب قبل از سه ماهه سوم آشکار نمی شود. اگر حباب معده به طور مداوم کوچک یا وجود نداشته باشد، باید به آترزی مری مشکوک شد. توده کیستیک داخلی به کیسه صفرا که به مجرای کیستیک متصل می شود احتمالاً نشان دهنده کیست کلدوک است. ناهنجاری هایی که در سه ماهه اول نباید فراموش شوند، در سه ماهه دوم نباید فراموش شوند، مانند امفالوسل و گاستروشیزیس.

مقالات پیشنهادی :

سونوگرافی آنومالی

سونوگرافی غربالگری

سونوگرافی خانم

الاستوگرافی

ساختارهای دستگاه تناسلی
کلیه ها باید در حفره های کلیوی قابل مشاهده باشند. آژنزی کلیوی یک طرفه یا کلیه نابجا ممکن است نادیده گرفته شود، زیرا غده فوق کلیوی یا روده مجاور را می توان با کلیه در حفره کلیه اشتباه گرفت. برای جلوگیری از آن، قشر کلیه و لگن باید قبل از این که نتیجه گیری شود که کلیه در حفره کلیوی وجود دارد، شناسایی شود. اختلالاتی که هر دو کلیه را تحت تأثیر قرار می دهند، مانند آژنزی کلیه، کلیه های دیسپلاستیک ، یا بیماری کلیه پلی کیستیک اتوزومال مغلوب با الیگوهیدرآمنیوس همراه هستند ، و به ندرت از قلم می افتند.
مثانه پایین تر از محل قرار دادن بند ناف قابل مشاهده است و شریان های ناف را می توان با استفاده از داپلر رنگی به صورت جانبی مشاهده کرد. مایع آمنیوتیک طبیعی با مثانه‌ای که به‌طور مداوم دیده نمی‌شود، نشان‌دهنده اکستروفی مثانه، یک اختلال نادر است.
توصیه می شود: سونوگرافی سه ماهه دوم ناهنجاری های جنین در شکم، ستون فقرات، ساختارهای ادراری تناسلی و اندام ها
اندام تناسلی جنین را می توان از اوایل سه ماهه دوم ارزیابی کرد. ناهنجاری های دستگاه تناسلی می تواند شامل هیپوسپادیاس و دستگاه تناسلی مبهم باشد. اگر ژنوتیپ جنین بر اساس کاریوتیپ یا DNA جنین بدون سلول شناخته شود، ظاهر اندام تناسلی را می توان با این اطلاعات مرتبط کرد.

ستون فقرات
ستون فقرات گردنی، سینه ای، کمری و ساکرال باید در صفحات ساژیتال و عرضی تصویربرداری شود. سونوگرافی بلادرنگ می تواند ستون فقرات را از پایه جمجمه تا استخوان خاجی دنبال کند و هر سطح را ارزیابی کند. در حالی که بر اساس تصویربرداری ساژیتال می توان به اسپینا بیفیدا مشکوک شد ، ضایعات کوچکتر ممکن است فقط با تصویربرداری عرضی آشکار شوند. اکثر موارد با ناهنجاری Arnold-Chiari II همراه با ناهنجاری های آشکار در مغز است. تصویربرداری ساژیتال می تواند نیم مهره را شناسایی کند . بافت نرم سطحی ستون فقرات باید ارزیابی شود و ضایعات نادری مانند تراتوم ساکروکوکسیژیال قابل شناسایی است.

اندام ها
اندازه گیری استخوان ران و استخوان بازو برای تایید رشد کافی استخوان های بلند انجام می شود. ارزیابی همچنین باید شامل مستندسازی وجود سایر استخوان‌های بلند در تمام اندام‌ها، از جمله رادیوس و اولنا در ساعد و درشت نی و نازک نی در پاها باشد. ناهنجاری های ساختارهای اسکلتی می تواند کمی یا کیفی باشد. ناهنجاری‌های کمی شامل رشد غیرطبیعی استخوان‌های بلند بازوها و پاها، مانند نقص‌های کاهش اندام است. ناهنجاری های کیفی استخوان ها شامل شرایطی است که منجر به ظاهر غیرطبیعی مانند تعظیم، شکستگی یا هیپومینرالیزاسیون می شود. در حالی که دیسپلازی شدید اسکلتی معمولا در سه ماهه دوم آشکار می شود، دیسپلازی های اسکلتی خفیف، مانند آکندوروپلازی، اغلب تا اواخر بارداری تشخیص داده نمی شوند.
ارزیابی دست ها باید شامل تلاش هایی برای رد پلی داکتیلی و سینداکتیلی و مستندسازی وجود انگشت شست باشد. ارزیابی پاها باید شامل موقعیت آنها نسبت به استخوان درشت نی و نازک نی باشد تا علائم تغییر شکل پاچنبری را رد کند . ارزیابی بلادرنگ اولتراسوند برای ثبت حرکت طبیعی و تون در تمام اندام‌ها، از جمله باز و بسته شدن دست‌ها، مهم است. تون غیر طبیعی، مانند امتداد ثابت پاها یا فشردن انگشتان، می تواند ناهنجاری عصبی، عصبی-عضلانی یا اسکلتی عضلانی را نشان دهد.
دیسپلازی های اسکلتی می تواند شامل ناهنجاری هایی در ساختارهای دیگر به جز بازوها و پاها، از جمله جمجمه، ستون فقرات و قفسه سینه باشد .ارزیابی این ساختارها زمانی مهم است که به دیسپلازی اسکلتی بر اساس ناهنجاری های اندام ها مشکوک شود.

مقالات پیشنهادی :

سونوگرافی آنومالی

سونوگرافی غربالگری

سونوگرافی خانم

الاستوگرافی

نتیجه
ناهنجاری های جنین را می توان با سونوگرافی در اوایل بارداری تشخیص داد، اگرچه سونوگرافی سه ماهه دوم می تواند شرایط بیشتری را شناسایی یا حذف کند. برخی از ناهنجاری‌ها وجود دارند که تشخیص آن‌ها دشوار است یا به تشخیص اولتراسوند کمک نمی‌کنند و فراموش می‌شوند.

سونوگرافی غربالگری بارداری هفته 18-20 چیست؟

سونوگرافی غربالگری بارداری هفته 18 تا 20 بخشی از مراقبت های معمول در دوران بارداری است. غربالگری در این مرحله از بارداری به دلیل جنین انجام می شود

چرا پزشک انجام این روش را معرفی می نماید؟

پزشک شما را برای غربالگری اولتراسوند به عنوان بخشی از معاینه معمول در این مرحله از بارداری معرفی می کند. این برای مشاهده رشد طبیعی جنین از جمله اندام ها، قلب، مغز و اندام های داخلی استفاده می شود. همچنین می‌تواند به پزشکان کمک کند تا برخی از ناهنجاری‌ها را زودتر از زمان ممکن تشخیص دهند.

آیا می توانم اسکن خود را زودتر یا دیرتر از 18-20 هفته انجام دهم؟

سونوگرافی را می توان قبل یا بعد از این زمان انجام داد، اما توصیه می شود اسکن را از هفته 17 به بعد و ترجیحا قبل از هفته 21 انجام دهید، زیرا این بهترین زمان برای مشاهده واضح تمام ساختارها است.

ایده خوبی است که لباس راحتی بپوشید که به راحتی به کل ناحیه شکم شما دسترسی داشته باشد.

برخی تحقیقات نشان داده اند که وقتی کودکان خردسال در حین غربالگری در اتاق سونوگرافی حضور دارند، ممکن است بیقرار شوند، که می تواند حواس فرد انجام دهنده معاینه را پرت کند و ممکن است برخی از اطلاعات مهم از دست برود.

اکیداً توصیه می‌شود که اگر بچه‌های خردسال دارید، از قبل ترتیب مراقبت از کودک را بدهید و اگر کسی در اتاق انتظار نیست که از آنها مراقبت کند، آنها را به نوبت اسکن خود نیاورید.

در طول هفته 18 تا 20 غربالگری سونوگرافی بارداری چه اتفاقی می افتد؟

از شما خواسته می شود که روی نیمکت معاینه دراز بکشید. شکم در معرض دید قرار می گیرد و یک ژل شفاف روی پوست اعمال می شود. این به راحتی پس از معاینه شسته می شود. یک مبدل (یک دستگاه دستی صاف) به آرامی با حرکت چرخشی و لغزشی روی شکم حرکت می کند. سونوگرافی غربالگری در زمان واقعی انجام می شود. این بدان معناست که تصاویری که روی صفحه می بینید نشان می دهد که در آن لحظه در داخل رحم شما چه اتفاقی می افتد، مانند تماشای یک فیلم.

تجربه دیدن نوزاد متولد نشده هیجان‌انگیز و مثبت است و سونوگرافیست که معاینه را انجام می‌دهد به طور کلی به قسمت‌هایی از بدن که به راحتی قابل تشخیص است اشاره می‌کند. ممکن است برخی از تصاویری را که در صفحه اولتراسوند می بینید تشخیص یا درک نکنید، اما همه اینها بخشی از این غربالگری مهم و کامل است.

بسیاری از مردم مایلند جنسیت جنین را بدانند، زیرا معمولاً در این زمان دیده می شود. اگر دوست دارید بدانید از سونوگرافی بخواهید که به شما بگوید. گاهی اوقات، سونوگرافیک قادر به تشخیص نیست، معمولاً به دلیل موقعیت جنین. اگر تشخیص جنسیت ممکن نباشد، سونوگرافی غربالگری دیگری برای این منظور دریافت نمی کنید. باید توجه داشته باشید که ارزیابی جنسیت 100% دقیق نیست. اگر نمی خواهید جنسیت جنین را بدانید، قبل از انجام سونوگرافی به سونوگرافیک اطلاع دهید. سونوگرافی به دلایل پزشکی برای بررسی و ارزیابی کامل رشد جنین از سر تا پا انجام می شود.

تعدادی از اندازه گیری های جنین (اندازه سر، شکم و استخوان ها) برای ارزیابی اندازه و سن دقیق جنین انجام می شود. سونوگرافی غربالگری موقعیت جفت و دور بودن آن از دهانه رحم را بررسی می کند تا کانال زایمان در حین زایمان مسدود نشود. اندازه‌گیری و عکس‌برداری از دهانه رحم نیز انجام می‌شود تا مشخص شود که آیا خطر زایمان زودرس وجود دارد یا خیر.

گاهی اوقات ممکن است جنین در موقعیت ایده آلی برای دیدن ساختار یا قسمت خاصی از بدن نباشد و سونوگرافی از شما بخواهد که با غلتیدن از یک طرف به طرف دیگر کمی حرکت کنید. گاهی اوقات، جنین در موقعیتی قرار می گیرد که ناحیه ای دیده نمی شود و ممکن است از شما خواسته شود روز دیگری برای تکمیل غربالگری مراجعه کنید. این نباید شما را نگران کند و اغلب اتفاق می افتد.

اگر از شما خواسته شود که برگردید و قسمت هایی از جنین هنوز دیده نمی شود، یا لازم است موقعیت جفت را با وضوح بیشتری بررسی کنید، ممکن است نیاز به انجام سونوگرافی ترانس واژینال باشد (به سونوگرافی ترانس واژینال مراجعه کنید). در سونوگرافی ترانس واژینال، از یک مبدل کوچک با شکل خاص استفاده می شود که کمی بزرگتر از یک تامپون است و به شکلی است که به راحتی در واژن قرار می گیرد. از آنجایی که مبدل به جنین نزدیک تر است، می تواند تصاویر واضح تری ارائه دهد. در صورت نیاز به سونوگرافی ترانس واژینال، روش به طور کامل توضیح داده می شود و از شما اجازه می گیرد.

فردی که سونوگرافی غربالگری را انجام می‌دهد، هنگامی که تصاویر روی صفحه نمایش می‌آیند، بسیار نزدیک روی آنها تمرکز می‌کند و ممکن است ساکت باشد یا صحبت نکند. نگران نباشید، زیرا آنها روی این بررسی پیچیده تمرکز می کنند.

سونوگرافی بارداری پیچیده است، زیرا ساختارهای زیادی در جنین در حال رشد وجود دارد که باید بررسی و اندازه گیری شوند. آنها یک روال ثابت برای انجام این کار و یک چک لیست خواهند داشت تا چیزی نادیده گرفته نشود. یک جنین طبیعی در طول اسکن حرکت کمی دارد و ممکن است چند دقیقه طول بکشد تا دقیقاً تصویر درستی از دست، پا، مغز یا قسمت‌های مختلف قفسه سینه یا شکم دریافت شود.

آیا سونوگرافی غربالگری هفته 18-20 حاملگی عوارضی دارد؟

سونوگرافی غربالگری 18 تا 20 هفته حاملگی هیچ اثری ندارد.

سونوگرافی غربالگری بارداری 18 تا 20 هفته چقدر طول می کشد؟

سونوگرافی غربالگری بارداری معمولا بین 30 تا 45 دقیقه طول می کشد.

خطرات سونوگرافی غربالگری هفته 18 تا 20 بارداری چیست؟

هیچ خطر شناخته شده ای برای انجام سونوگرافی شکم برای جنین یا مادر وجود ندارد. اولتراسوند از امواج صوتی با فرکانس بالا برای به دست آوردن تصاویر استفاده می کند و هیچ تشعشعی در آن وجود ندارد.

کیفیت معاینه می تواند در برخی از بیماران چاق کاهش یابد. کیفیت تصویر اغلب واضح نیست زیرا جنین از مبدل اولتراسوند دورتر است که می تواند ارزیابی تصاویر را دشوارتر کند. ممکن است مشاهده تمام ساختارهای جنین در حاملگی های چند قلو امکان پذیر نباشد و ممکن است از شما خواسته شود که در روز دیگری برای تکمیل معاینه مراجعه کنید.

مزایای سونوگرافی غربالگری هفته 18 تا 20 بارداری چیست؟

سونوگرافی غربالگری بارداری هفته 18 تا 20 یک آزمایش غربالگری برای بررسی رشد جنین است. جنین در 98 تا 99 درصد حاملگی ها رشد طبیعی دارد. تعداد کمی از 18-20 هفته غربالگری سونوگرافی بارداری (1-2٪) یک ناهنجاری ساختاری عمده را شناسایی می کند. اهمیت هر گونه ناهنجاری توسط پزشک برای شما توضیح داده خواهد شد و ممکن است لازم باشد سونوگرافی های بیشتری در مراکز تخصصی مخصوص اسکن جنین و ناهنجاری ها انجام شود.

در صورت مشکوک بودن به سندرم داون یا سایر ناهنجاری های مادرزادی، ممکن است نیاز به انجام "آزمایش سوزنی" مانند آمنیوسنتز (به آمنیوسنتز) یا نمونه برداری از پرزهای کوریونی (نمونه برداری از پرزهای کوریونی) داشته باشید تا کروموزوم های جنین را بررسی کنید. در صورت تشخیص ناهنجاری ها، وظیفه رادیولوژیست یا سونولوژیست زنان و زایمان است که با پزشک خود در مورد علل احتمالی ناهنجاری های مشاهده شده در سونوگرافی صحبت کنند. این کمک خواهد کرد تا بحث بین شما و پزشکتان در مورد هر گونه تحقیقات یا درمان بیشتر مورد نیاز باشد.

مقالات پیشنهادی :

درمان لنف ادم چیست؟

 اکوی قلب جنین 

سونوگرافی غربالگری دوم

سونوگرافی غربالگری اول

اگر در سونوگرافی غربالگری هفته 18 تا 20 بارداری چیز غیر طبیعی پیدا شود چه اتفاقی می افتد؟

همه ناهنجاری ها در سونوگرافی  قابل مشاهده نیستند. دقت اولتراسوند برای تشخیص ناهنجاری ها تقریباً 60 درصد است. تقریباً 50 درصد موارد سندرم داون (یکی از شایع ترین بیماری های کروموزومی) با سونوگرافی تشخیص داده می شوند. گاهی اوقات، علائم دیگر ناهنجاری های کروموزومی نادر را می توان تشخیص داد. گاهی اوقات ناهنجاری‌های ساختاری غیرمعمول را می‌توان در یک جنین طبیعی مشاهده کرد. یک نتیجه طبیعی سونوگرافی برای نوزاد لزوماً به این معنی نیست که رشد طبیعی در تمام دوران نوزادی ادامه خواهد داشت.

اهمیت هر گونه ناهنجاری توسط پزشک برای شما توضیح داده خواهد شد و ممکن است نیاز به انجام آزمایشات بیشتر برای تایید نتایج غربالگری باشد. در صورت مشکوک بودن به سندرم داون یا سایر بیماری های مادرزادی، ممکن است برای بررسی کروموزوم های جنین، آمنیوسنتز یا نمونه برداری از پرزهای کوریونی ضروری باشد.

در صورت تشخیص ناهنجاری ها، رادیولوژیست یا سونولوژیست زنان و زایمان (پزشکان متخصص) در مورد دلایل احتمالی ناهنجاری ها با پزشک صحبت می کنند.

غربالگری هفته 18 تا 20 بارداری سونوگرافی را برای چه کسانی انجام می دهد؟

این معاینه توسط سونوگرافیست هایی انجام می شود که برای انجام اسکن به طور ویژه آموزش دیده و دارای اعتبار هستند. متخصص سونوگرافی می تواند مرد یا زن باشد. اگر با یک مرد راحت نیستید، باید قبل از انجام آزمایش به کارکنان پذیرش اطلاع دهید. در این موارد که بیمار جوان است یا نگرانی‌های مذهبی یا قومیتی دارد، می‌توان از یک همراه زن درخواست کرد (معمولاً یک پرستار در مرکز رادیولوژی که در آنجا اسکن می‌شوید یا یکی از اعضای زن خانواده).

سونوگرافی ممکن است اتاق را ترک کند تا تصاویر را به رادیولوژیست (پزشک متخصص) نشان دهد که گزارشی را به پزشک عمومی یا متخصص زنان و زایمان شما ارائه می دهد. رادیولوژیست ممکن است اسکن بیشتری را نیز انجام دهد. گزارش کامل اسکن نوشته شده و برای پزشک شما ارسال خواهد شد. در برخی از مراکز رادیولوژی، پزشک یا متخصص ممکن است اسکن را انجام دهد.

سونوگرافی غربالگری جنین چیست؟ از طریق غربالگری ژنتیکی، والدین می توانند احتمال داشتن فرزندی با نقص مادرزادی ژنتیکی مانند سندرم داون را کشف کنند. سونوگرافی همچنین در دوران بارداری برای غربالگری نقایص مادرزادی استفاده می شود. با این حال، هیچ یک از روش ها تشخیص رسمی را ارائه نمی دهد. اگر غربالگری ژنتیکی یا سونوگرافی نشان دهد که نوزاد ممکن است نقص مادرزادی داشته باشد، والدین ممکن است برای تعیین اینکه آیا نوزاد واقعاً نقص مادرزادی دارد یا خیر، آزمایش تشخیصی قبل از تولد انجام دهند.

علاوه بر درک گزینه های غربالگری ژنتیکی، سونوگرافی و تست تشخیص قبل از تولد، ممکن است اطلاعات بیشتر در مورد انواع مختلف نقایص مادرزادی، نحوه درمان یا مدیریت آنها و تاثیر آنها بر کودکان و خانواده هایشان مفید باشد. .

پزشک زنان شما احتمالاً غربالگری سه ماهه اول را برای سندرم داون ارائه می دهد. این غربالگری توسط کالج آمریکایی متخصصین زنان و زایمان (ACOG) برای همه زنان باردار توصیه می شود. به استثنای غربالگری سه ماهه اول، آزمایش ژنتیک معمولاً فقط برای خانواده هایی ارائه می شود که برای یک بیماری ژنتیکی خاص در معرض خطر هستند.

اگر سوالی در مورد ماموگرافی یا سونوگرافی دارید ویا پزشک برایتان ماموگرافی یا سونوگرافی تجویز کرده است

می توانید با ما در مرکز سونوگرافی و ماموگرافی الوند در تماس باشید. 

غربالگری حامل: حتی قبل از باردار شدن، شما و همسرتان می‌توانید غربالگری شوید تا مشخص شود که آیا هر کدام از شما حامل ژن برخی اختلالات ارثی هستید یا خیر. در طول آزمایش، یک نمونه خون یا نمونه بافت از داخل گونه شما گرفته می شود و مورد آزمایش قرار می گیرد. غربالگری حامل را می توان قبل یا در طول بارداری انجام داد.

غربالگری سه ماهه اول: بین هفته های 11 تا 13 بارداری، می توانید غربالگری سه ماهه اول بارداری را انجام دهید. این ارزیابی غیر تهاجمی شامل آزمایش خون و سونوگرافی جنین است. هدف از غربالگری سه ماهه اول بررسی نقایص ژنتیکی مربوط به قلب کودک شما یا سایر اختلالات ژنتیکی مانند سندرم داون است.

غربالگری سه ماهه دوم: غربالگری هایی که بین 15 تا 20 هفته انجام می شوند، گاهی اوقات به عنوان صفحه نمایش سه گانه یا چهارگانه شناخته می شوند. این آزمایش‌ها شامل آزمایش‌های خونی است که دو هورمون مرتبط با بارداری را اندازه‌گیری می‌کند و سونوگرافی برای بررسی نقص‌های ژنتیکی مادرزادی. غربالگری های سه ماهه دوم نسبت به غربالگری های سه ماهه اول دقت کمتری دارند.

غربالگری سه ماهه سوم: تنها غربالگری های ارائه شده در سه ماهه سوم، بررسی های معمولی است که در هر ویزیت قبل از تولد انجام می شود، مانند آزمایش ادرار، فشار خون و اندازه گیری رحم و ضربان قلب جنین. همچنین برای تعیین اینکه آیا نوعی باکتری دارید که می تواند در حین تولد به کودک شما منتقل شود، آزمایش خواهید شد. در صورت مثبت بودن تست، در حین زایمان آنتی بیوتیک مصرف می کنید تا از انتقال باکتری به جنین جلوگیری کنید.

سونوگرافی غربالگری جنین

سونوگرافی معمولا در دوران بارداری برای نظارت بر رشد جنین و تعیین تاریخ زایمان استفاده می شود. همچنین همراه با غربالگری ژنتیکی برای ارزیابی خطر ابتلای نوزاد به سندرم داون و سایر نقایص مادرزادی از جمله مشکلات قلبی استفاده می شود.

هنگامی که سونوگرافی به این روش استفاده می شود، به آن اسکن نیمه شفاف یا اسکن NT می گویند. این روش زمانی انجام می شود که شما بین هفته های 11 تا 14 بارداری هستید زیرا در این مرحله از رشد، گردن کودک شما هنوز شفاف است. بنابراین، اسکن می‌تواند فضای خالی بافت پشت گردن نوزاد را اندازه‌گیری کند. اگر اسکن غیرطبیعی باشد، احتمالاً در سه ماهه اول، مایع بیشتری در پشت گردن جمع می شود.

درباره سونوگرافی غربالگری

در طول اسکن NT، یک دستگاه کوچک دستی که امواج صوتی منتشر می‌کند توسط پزشک روی شکم شما مالیده می‌شود. این امواج از جنین منعکس شده و به دستگاه سونوگرافی منعکس می‌شوند و تصویری روی صفحه نمایش از جنین و رحم شما ایجاد می‌کنند.

مقالات پیشهادی:

سونوگرافی واژینال در تهران

عکس رنگی رحم چیست؟

سونوگرافی توسط متخصص خانم در تهران

عکس رنگی رحم با بی حسی در تهران

سونوگرافی تشخیص جنسیت

پس از سونوگرافی غربالگری

پس از اسکن NT، متخصص زنان در مورد نتایج غربالگری با شما صحبت خواهد کرد. دانستن این نکته مهم است که گاهی اوقات، حتی نوزادانی که از سونوگرافی معمولی استفاده می‌کنند، ممکن است دچار نقایص مادرزادی یا اختلالات ژنتیکی شوند که قابل تشخیص نیست.

تست های تشخیصی قبل از تولد

اگر در طی هر یک از این غربالگری ها نتیجه مثبتی داشتید، نشان دهنده وجود ناهنجاری کودک شما نیست، اما به این معنی است که باید آزمایش های تشخیصی قبل از تولد را با متخصص زنان خود در میان بگذارید. این معمولا شامل آزمایشات جنینی مانند نمونه برداری از پرزهای کوریونی (CVS) یا آمنیوسنتز می شود.

آزمایشات قبل از تولد چیست و چرا اهمیت دارد؟

تست های قبل از تولد آزمایش های پزشکی هستند که در دوران بارداری انجام می دهید. آن‌ها به ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما کمک می‌کنند تا وضعیت شما و نوزادتان را دریابد.

شما چندین بار در طول بارداری در معاینات مراقبت های دوران بارداری خود، چند آزمایش قبل از تولد انجام می دهید. این آزمایش‌ها مطمئن می‌شوند که شما و کودکتان سالم می‌مانید. آزمایش‌های دیگری نیز وجود دارد که در زمان‌های خاصی از بارداری انجام می‌شود. این آزمایشات قبل از تولد بررسی می کند که آیا کودک شما مشکلات سلامتی دارد، از جمله:

نقائص هنگام تولد. اینها شرایط سلامتی هستند که در بدو تولد وجود دارند. آنها شکل یا عملکرد یک یا چند قسمت از بدن را تغییر می دهند. نقایص مادرزادی می تواند باعث مشکلاتی در سلامت کلی، نحوه رشد بدن یا نحوه عملکرد بدن شود.

شرایط ژنتیکی و کروموزومی. این شرایط به دلیل تغییر در ژن ها و کروموزوم ها ایجاد می شود. یک ژن بخشی از سلول های بدن شما است که دستورالعمل هایی را برای نحوه رشد و عملکرد بدن شما ذخیره می کند. کروموزوم ساختار سلولی است که ژن ها را نگه می دارد. شرایط ژنتیکی شامل فیبروز کیستیک (که CF نیز نامیده می شود)، بیماری سلول داسی شکل و نقایص قلبی است. یک بیماری شایع کروموزومی سندرم داون است. گاهی اوقات این شرایط از والدین به فرزند منتقل می شود و گاهی خود به خود اتفاق می افتد.

اگر سابقه بیماری خاصی در خانواده شما وجود دارد، ممکن است بخواهید با یک مشاور ژنتیک صحبت کنید. یک مشاور ژنتیک آموزش هایی دارد که به شما کمک می کند تا در مورد نقایص مادرزادی و سایر شرایط پزشکی که در خانواده ها وجود دارد و اینکه چگونه می توانند بر سلامت شما و سلامت کودک شما تأثیر بگذارند، درک کنید.

تست های غربالگری و تست های تشخیصی چیست؟

آزمایش‌های غربالگری بررسی می‌کنند که آیا احتمال ابتلای کودک شما به یک بیماری بیشتر است یا خیر، اما با اطمینان به شما نمی‌گویند که آیا کودک شما این بیماری را دارد یا خیر.

آزمایشات تشخیصی به شما می گوید که آیا کودک شما وضعیت سلامتی دارد یا خیر. اگر یک آزمایش غربالگری نشان دهد که کودک شما در معرض خطر بالای یک وضعیت سلامتی است، ارائه دهنده شما ممکن است یک آزمایش تشخیصی را برای تأیید نتایج توصیه کند. برخی از تست های تشخیصی ممکن است خطراتی مانند سقط جنین برای کودک شما داشته باشد. سقط جنین زمانی است که نوزاد قبل از هفته بیستم بارداری در رحم می میرد.

نتایج آزمایش غربالگری می تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید که آیا می خواهید یک آزمایش تشخیصی انجام دهید یا خیر. ممکن است بخواهید بدانید که آیا کودک شما وضعیت سلامتی دارد یا خیر. اگر تصمیم به انجام یک آزمایش تشخیصی دارید، می توانید در مورد وضعیت کودک خود و نحوه مراقبت از کودک خود پس از تولد بیشتر بدانید. شما همچنین می توانید برای زایمان در بیمارستانی برنامه ریزی کنید که بتواند مراقبت های پزشکی ویژه ای را به کودک شما ارائه دهد.

در تمام دوران بارداری چه آزمایشاتی انجام می دهید؟

این آزمایشات قبل از تولد ممکن است چندین بار در طول بارداری انجام شود:

بررسی فشار خون. پزشک فشار خون شما را چک می کند تا مطمئن شود که پره اکلامپسی ندارید. پره اکلامپسی فشار خون بالایی است که می تواند بعد از هفته بیستم بارداری اتفاق بیفتد. پره اکلامپسی می تواند مشکلات جدی در دوران بارداری ایجاد کند.

آزمایش ادرار. پزشک ادرار شما را از نظر عفونت، مانند عفونت مثانه یا کلیه، و سایر شرایط مانند پره اکلامپسی بررسی می کند. وجود پروتئین در ادرار ممکن است نشانه پره اکلامپسی باشد.

آزمایشات خون پزشک خون شما را برای عفونت های خاص مانند سیفلیس، هپاتیت B و HIV بررسی می کند. آزمایش خون شما همچنین برای تعیین گروه خونی و فاکتور Rh و بررسی کم خونی استفاده می شود. کم خونی زمانی است که شما گلبول های قرمز سالم کافی برای حمل اکسیژن به بقیه بدن خود ندارید. فاکتور Rh پروتئینی است که اکثر افراد روی گلبول های قرمز خون خود دارند. اگر شما آن را نداشته باشید و کودکتان داشته باشد، می تواند باعث ایجاد بیماری Rh در کودک شما شود. درمان در دوران بارداری می تواند از بیماری Rh جلوگیری کند.

ارائه دهنده شما احتمالاً وزن شما را در هر معاینه مراقبت های دوران بارداری بررسی می کند تا مطمئن شود که مقدار مناسبی به دست می آورید.

چه آزمایش های بارداری در سه ماهه اول انجام می شود؟

ممکن است در سه ماهه اول (ماه های 1، 2 و 3) چندین آزمایش انجام دهید. با ارائه دهنده خود صحبت کنید تا بدانید کدام آزمایش برای شما مناسب است. غربالگری سه ماهه اول

غربالگری سه ماهه اول چیست؟

غربالگری سه ماهه اول شامل سونوگرافی جنین و آزمایش خون برای مادر است. این کار در سه ماهه اول بارداری، در هفته های 1 تا 12 یا 13 انجام می شود. می تواند به کشف خطر ابتلای نوزاد به نقص های مادرزادی خاص کمک کند. این شامل نقص های کروموزومی مانند سندرم داون (تریزومی 21) یا تریزومی 18 یا 13 است.

غربالگری سه ماهه اول ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تست اولتراسوند برای شفافیت نوکال جنین (NT). در این آزمایش از سونوگرافی برای مشاهده پشت گردن نوزاد استفاده می شود. افزایش مایع یا ضخیم شدن پوست را بررسی می کند. اینها ممکن است به معنای نقص باشد.

آزمایشات خون آزمایش خون 2 ماده موجود در خون همه زنان باردار را اندازه گیری می کند:

پروتئین پلاسما مرتبط با بارداری (PAPP-A). این پروتئین در اوایل بارداری توسط جفت ساخته می شود. سطوح غیر طبیعی می تواند به معنای افزایش خطر نقص کروموزوم باشد.

گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG). این هورمون در اوایل بارداری توسط جفت ساخته می شود. سطوح غیر طبیعی می تواند به معنای افزایش خطر نقص کروموزوم باشد.

غربالگری DNA جنین بدون سلول با این کار DNA نوزادی که در خون شما وجود دارد آزمایش می شود. کروموزوم های غیر طبیعی خاصی را بررسی می کند. همچنین می تواند نقص در کروموزوم های جنسی جنین (X یاY) را بررسی کند. غربالگری DNA جنین بدون سلول، نقایص ساختاری مادرزادی، مانند اسپینا بیفیدا یا نقص در دیواره شکم را پیدا نمی کند.

اگر غربالگری سه ماهه اول غیر طبیعی باشد، ممکن است برای تشخیص نیاز به آزمایش بیشتری داشته باشید. این ممکن است شامل نمونه برداری از پرزهای کوریونی، آمنیوسنتز یا سونوگرافی دیگر باشد.

چرا ممکن است به غربالگری سه ماهه اول نیاز داشته باشم؟

غربالگری سه ماهه اول می تواند تشخیص دهد که آیا نوزاد ممکن است نقص مادرزادی داشته باشد یا خیر. آزمایش غربالگری معمولاً در پایان سه ماهه اول به همه زنان باردار ارائه می شود. آزمایش DNA جنین بدون سلول ممکن است برای زنان در معرض خطر، مانند زنان بالای 35 سال، ارائه شود.

خطرات غربالگری سه ماهه اول چیست؟

غربالگری سه ماهه اول شامل سونوگرافی و آزمایش خون است. اینها تست های کم خطر هستند. اما اگر آزمایشات در زمان مناسب در دوران بارداری انجام نشود، ممکن است نتایج اشتباه باشد. برای مثال، اگر تاریخ سررسید شما اشتباه محاسبه شده باشد، ممکن است این اتفاق بیفتد. این می تواند باعث نگرانی و نگرانی بی مورد برای شما و شریک زندگی تان شود.

غربالگری سه ماهه اول 100٪ دقیق نیست. این فقط یک آزمایش غربالگری است تا ببیند آیا خطر افزایش نقص مادرزادی وجود دارد یا خیر. همچنین به شما کمک می کند تا ببینید که آیا در دوران بارداری به آزمایش یا نظارت بیشتری نیاز دارید یا خیر.

نتایج مثبت کاذب می تواند مشکلی را در زمانی که کودک واقعا سالم است نشان دهد. نتایج منفی کاذب زمانی که کودک واقعاً مشکل سلامتی داشته باشد، یک نتیجه طبیعی را نشان می دهد.

چگونه برای غربالگری سه ماهه اول آماده شوم؟

برای آماده شدن برای سونوگرافی یا آزمایش خون نیازی به انجام کار خاصی ندارید.

در غربالگری سه ماهه اول چه اتفاقی می افتد؟

غربالگری سه ماهه اول معمولاً شامل آزمایشات زیر است. آنها بین هفته های 10 و 14 انجام می شوند:

تست اولتراسوند. معمولا سونوگرافی ترانس واژینال برای مشاهده نوزاد انجام می شود. در این آزمایش، یک مبدل کوچک اولتراسوند وارد واژن می شود.

آزمایش خون. خون از ورید گرفته می شود و برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه فرستاده می شود. آزمایش خون بدون سلول DNA جنین ممکن است در اوایل هفته 9 انجام شود.

بعد از غربالگری سه ماهه اول چه اتفاقی می افتد؟

پس از انجام آزمایشات، برای بررسی نتایج با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود ملاقات خواهید کرد. غربالگری سه ماهه اول 100% دقیق نیست و تشخیص نمی دهد. اگر نتایج غیرطبیعی باشد، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما در مورد آزمایشات بعدی برای تشخیص صحبت می‌کند. در صورت لزوم، آزمایش ژنتیک و مشاوره به شما پیشنهاد می شود.

مراحل بعدی

قبل از اینکه با آزمایش یا روش موافقت کنید، مطمئن شوید که:

نام آزمون یا روش

دلیل انجام آزمایش یا روش

چه نتایجی را باید انتظار داشت و چه معنایی دارند

خطرات و مزایای آزمایش یا روش

عوارض جانبی یا عوارض احتمالی چیست؟

زمان و مکان شما برای انجام آزمایش یا روش

چه کسی این آزمایش یا روش را انجام خواهد داد و صلاحیت آن شخص چیست

اگر آزمایش یا روش را انجام نمی دادید چه اتفاقی می افتاد

هر گونه آزمایش یا روش جایگزین که باید در مورد آن فکر کنید

چه زمانی و چگونه به نتایج خواهید رسید

اگر سؤال یا مشکلی دارید، پس از آزمون یا روش با چه کسی تماس بگیرید

چقدر باید برای آزمایش یا روش بپردازید

مقالات پیشنهادی :

بیوپسی سینه

فیبرواسکن چیست؟

الاستوگرافی با سونوگرافی چیست؟

سونوگرافی سینه چیست و چرا انجام می شود؟

غربالگری حامل برای شرایط ژنتیکی. این آزمایش غربالگری خون یا بزاق شما را بررسی می‌کند تا ببیند آیا شما ناقل برخی بیماری‌های ژنتیکی هستید که می‌تواند بر جنین شما تأثیر بگذارد. اگر ناقل هستید، به این معنی است که خودتان این بیماری را ندارید، اما یک تغییر ژنتیکی دارید که می توانید آن را به کودک خود منتقل کنید. اگر هم شما و هم همسرتان ناقل یک بیماری هستید، خطر ابتلای کودک شما به این بیماری بیشتر است. غربالگری حامل را می توان قبل از بارداری یا در هفته های اولیه بارداری انجام داد. اگر نتایج نشان دهد که شما یا شریک زندگیتان ناقل بیماری هستید، ممکن است بتوانید بفهمید که آیا کودک شما این بیماری را دارد یا ناقل این بیماری است. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد اینکه چه آزمایش های غربالگری حامل ممکن است برای شما مناسب باشد صحبت کنید.

آزمایش DNA جنین بدون سلول (که غربالگری یا آزمایش غیرتهاجمی قبل از تولد نیز نامیده می شود). این آزمایش غربالگری خون شما را از نظر DNA جنین بررسی می کند. DNA برای شرایط ژنتیکی خاصی مانند سندرم داون بررسی می شود. این آزمایش بعد از 9 هفته بارداری انجام می شود. اگر سونوگرافی نشان دهد که کودک شما ممکن است نقص مادرزادی داشته باشد یا اگر قبلاً نوزادی با نقص مادرزادی داشته اید، ممکن است ارائه دهنده شما این آزمایش را توصیه کند. اگر این آزمایش را انجام دهید، ممکن است ارائه‌دهنده شما انجام یک آزمایش تشخیصی مانند آمنیوسنتز را برای تأیید نتایج توصیه کند.

نمونه برداری از پرزهای کوریونی (که CVS نیز نامیده می شود). این آزمایش تشخیصی بافت جفت را بررسی می کند تا ببیند آیا کودک شما یک بیماری ژنتیکی دارد یا خیر. CVS در هفته 10 تا 13 بارداری انجام می شود. اگر بیش از 35 سال سن دارید، اگر سابقه بیماری های ژنتیکی در خانواده شما وجود داشته باشد، یا اگر غربالگری سه ماهه اول نشان می دهد که کودک شما در معرض افزایش خطر نقص مادرزادی است، ممکن است ارائه دهنده شما بخواهد CVS داشته باشید.

سونوگرافی اولیه (که سونوگرافی سه ماهه اول نیز نامیده می شود). سونوگرافی از امواج صوتی و صفحه نمایش کامپیوتر برای ایجاد تصویری از جنین در داخل رحم استفاده می کند. ارائه دهنده شما ممکن است از سونوگرافی زودهنگام برای اطمینان از باردار بودن یا تعیین تاریخ بارداری خود استفاده کند تا بدانید در طول بارداری (چند هفته) هستید.

غربالگری سه ماهه اول. این آزمایش غربالگری شامل یک آزمایش خون و یک سونوگرافی برای بررسی اینکه آیا کودک شما ممکن است در معرض خطر برخی از نقایص مادرزادی مانند سندرم داون و نقایص قلبی باشد یا خیر. این آزمایش معمولا بین هفته های 11 تا 13 بارداری انجام می شود.

چه آزمایشاتی در سه ماهه دوم انجام می شود؟

ارائه دهنده شما ممکن است این آزمایشات قبل از تولد را در سه ماهه دوم بارداری (ماه های 4، 5 و 6 بارداری) به شما پیشنهاد دهد:

غربالگری خون مادر (که به آن غربالگری چهارگانه نیز گفته می شود). این آزمایش غربالگری خون شما را بررسی می کند تا ببیند آیا کودک شما ممکن است در معرض خطر برخی از نقایص مادرزادی مانند سندرم داون باشد یا خیر. این صفحه نمایش چهارگانه نامیده می شود زیرا 4 ماده را در خون شما اندازه گیری می کند: آلفا فتوپروتئین (AFP)، استریول، گنادوستروپین جفتی انسانی (hCG) و اینهیبین A. این آزمایش بین هفته های 15 تا 22 بارداری انجام می شود.

سونوگرافی. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما سونوگرافی را بین هفته های 18 تا 22 بارداری انجام می دهد. سونوگرافی رشد و نمو کودک شما را بررسی می کند و هرگونه نقص مادرزادی را بررسی می کند.

آمنیوسنتز در طول آمنیوسنتز، نمونه ای از مایع آمنیوتیک از اطراف نوزاد گرفته می شود. این مایع برای بررسی اینکه آیا کودک شما نقص مادرزادی یا بیماری ژنتیکی دارد، آزمایش می شود. این آزمایش معمولا بین هفته های 15 تا 20 بارداری انجام می شود. اگر بیش از 35 سال سن دارید، اگر سابقه بیماری های ژنتیکی در خانواده شما وجود داشته باشد، یا اگر غربالگری سه ماهه اول نشان می دهد که کودک شما در معرض افزایش خطر نقص مادرزادی است، ممکن است پزشک از شما بخواهد که آمنیوسنتز انجام دهید.

غربالگری گلوکز این آزمایش غربالگری بررسی می کند که آیا ممکن است دیابت بارداری داشته باشید یا خیر. این نوعی دیابت است که برخی از زنان در دوران بارداری به آن مبتلا می شوند. این آزمایش را بین هفته های 24 تا 28 بارداری انجام می دهید.

مقالات پیشنهادی :

بهترین زمان برای سونوگرافی واژینال

سونوگرافی واژینال در تهران

سونوگرافی غربالگری دوم

سونوگرافی غربالگری اول

چه آزمایشاتی در سه ماهه سوم بارداری انجام می شود؟

در سه ماهه آخر بارداری (ماههای 7، 8 و 9 بارداری)، پزشک ممکن است آزمایشی برای استرپتوکوک گروه B (که GBS نیز نامیده می شود) انجام دهد. استرپتوکوک گروه B عفونتی است که می توانید در حین تولد به نوزاد منتقل کنید. این آزمایش مایع دهانه رحم شما را بررسی می کند تا ببیند آیا GBS دارید یا خیر. این آزمایش معمولا بین هفته های 35 تا 37 بارداری انجام می شود.

شمارش ضربه چیست و چگونه آنها را انجام می دهید؟

شمارش ضربه (که شمارش حرکت جنین نیز نامیده می‌شود) راهی است که می‌توانید تعداد دفعات حرکت کودکتان را ردیابی کنید. در حدود 5 ماهگی (هفته 20) بارداری، باید شروع به احساس حرکت کودک در شکم خود کنید. کودک شما می تواند از یک طرف به طرف دیگر بچرخد و گاهی اوقات سر به پا می شود. به ارائه دهنده خود بگویید اگر:

شما در هفته بیستم بارداری هستید و حرکت کودکتان را احساس نکرده اید.

شما نگران این هستید که کودکتان حرکت نمی کند.

شما متوجه تغییر در تعداد دفعات حرکت کودک خود می شوید، به خصوص اگر حرکت کاهش یابد.

ارائه‌دهنده شما ممکن است از شما بخواهد که ضربات لگد را انجام دهید تا ببیند کودک شما چه زمانی و چند وقت یکبار حرکت می‌کند. در اینجا 2 راه برای انجام شمارش ضربه وجود دارد:

هر روز، مدت زمانی که طول می کشد تا کودک شما 10 بار حرکت کند. اگر بیش از 2 ساعت طول کشید، به ارائه دهنده خود بگویید.

ببینید در 1 ساعت چند حرکت احساس می کنید. این کار را 3 بار در هفته انجام دهید. اگر شماره تغییر کرد، به ارائه دهنده خود بگویید.

می توانید در سه ماهه سوم بارداری خود شمارش ضربات را انجام دهید. اگر پزشک شما نگران حرکات کودک شما باشد، ممکن است آزمایشات دیگری را برای بررسی سلامت کودک شما انجام دهد.

غربالگری ژنتیکی قبل از تولد

همه زنان باید غربالگری ژنتیکی قبل از تولد را انجام دهند. بسیاری از زنان غربالگری ژنتیکی قبل از تولد را انتخاب می کنند.

 این به شما بستگی دارد که آیا این آزمایش ها را دوست دارید یا خیر.

نتایج غربالگری ژنتیکی می تواند اطلاعات مهمی را ارائه دهد، اما همچنین می تواند منجر به انتخاب های دشوار شود. اگر آزمایشات نشان می داد که کودک شما یک بیماری جدی دارد، آیا بارداری را ادامه می دهید؟

 آیا می خواهید این اطلاعات را بدانید تا بتوانید برای تولد نوزادی که ممکن است نیاز به مراقبت ویژه داشته باشد آماده شوید؟

اینها تصمیمات سخت و بسیار شخصی هستند. مهم نیست که چه انتخاب هایی دارید، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما در طول این فرآیند از شما حمایت می کند.

دو نوع اصلی آزمایش خون وجود دارد.

 آزمایش خون استاندارد قبل از تولد، مواد شیمیایی موجود در خون را اندازه گیری می کند که احتمال نسبی ناهنجاری ها را نشان می دهد. اخیراً، آزمایش‌هایی در دسترس قرار گرفته‌اند که قادر به تشخیص DNA نوزاد در خون مادر هستند.

 هر آزمایشی که داشته باشید، باز هم یک آزمایش غربالگری است. چنین آزمایشی نمی تواند به طور قطعی وجود یا عدم وجود یک ناهنجاری را ثابت کند. این تست ها فقط شانس ها را تخمین می زنند. نتایج غیرطبیعی برای تشخیص یا اطمینان نیاز به آزمایش بیشتری دارد.

غربالگری قبل از تولد چیست؟

انواع مختلفی از آزمایش های غربالگری ژنتیکی قبل از تولد وجود دارد.

 اینکه کدام نوع برای شما در دسترس است بستگی به محل زندگی شما و مدت زمان بارداری شما دارد. اگر انتخاب کنید که غربالگری ژنتیکی انجام دهید، سونوگرافی (در صورت انجام) و نمونه خون برای آزمایش علائم برخی شرایط مورد استفاده قرار می گیرد.

این ها شامل ناهنجاری های ژنتیکی (مانند تریزومی 18، سندرم داون) و نقایص لوله عصبی (مانند اسپینا بیفیدا) است.

نتایج آزمایشات غربالگری قبل از تولد یک تشخیص نیست. آنها به شما این احتمال را می دهند که کودک شما یکی از این شرایط را داشته باشد. نتایج مثبت کاذب و منفی کاذب وجود دارد، بنابراین یک غربالگری مثبت به این معنی نیست که کودک شما تحت تأثیر قرار گرفته است.

 برای تشخیص صحیح، باید ارزیابی های بیشتری انجام دهید، مانند آزمایشات غیر تهاجمی قبل از تولد (که همچنین یک آزمایش غربالگری است، اما با دقت بیشتر)، یا آزمایش های تهاجمی مثل آمنیوسنتز یا نمونه برداری از پرزهای کوریونی.

 این دو روش تهاجمی (که در زیر توضیح داده شده است) می توانند وجود یا عدم وجود یک بیماری و نه فقط احتمال آن را تعیین کنند.

از آنجا که آنها "تهاجمی" هستند و برای به دست آوردن سلول های جنینی نیاز به قرار دادن ابزاری در رحم دارند، خطر از دست دادن بارداری وجود دارد.

تست غیر تهاجمی قبل از تولد چیست؟

آزمایش غیر تهاجمی قبل از تولد (NIPT) یک روش نسبتا جدید و بسیار موثر برای غربالگری سندرم داون و سایر ناهنجاری های ژنتیکی مشابه است.

این یک آزمایش خون است که DNA جنین بدون سلول را که در خون مادر وجود دارد اندازه گیری می کند. همچنین می‌تواند برای تعیین جنسیت جنین، شناسایی وجود جنین Rh مثبت در مادر Rh منفی و تعیین برخی ناهنجاری‌های ژنتیکی که از ژن‌های پدر منتقل می‌شوند، استفاده شود.

احتمال تست ناموفق (بدون نتیجه)، منفی کاذب یا مثبت کاذب وجود دارد. این آزمایش قطعی نیست و تمام نتایج غربالگری مثبت باید با آزمایش‌های تهاجمی‌تر تشخیصی جنینی قبل از تصمیم‌ گیری تایید شوند.

آمنیوسنتز چیست؟

در این آزمایش، مقدار کمی مایع آمنیوتیک با یک سوزن که از طریق شکم شما وارد می شود، از رحم خارج می شود.

 پزشک از سونوگرافی برای هدایت سوزن به ناحیه ای دور از نوزاد استفاده می کند. برخی از سلول های کودک در مایع وجود دارد. این ها استخراج و برای ناهنجاری های ژنتیکی آزمایش می شوند.

 این آزمایش خطر سقط جنین پایین 0.5٪ -1٪ دارد. اگر جنینی دارید که ناهنجاری ژنتیکی تشخیص داده شده است، انتخاب ادامه یا خاتمه بارداری در اختیار شماست.

نمونه برداری از پرزهای کوریونی چیست؟

نمونه برداری از پرزهای کوریونیک یک آزمایش قبل از تولد است که در آن یک قطعه کوچک از بافت جفت از طریق دهانه رحم یا شکم گرفته می شود. سپس نمونه برای ناهنجاری های ژنتیکی مورد آزمایش قرار می گیرد.

این آزمایش را می توان زودتر از آمنیوسنتز انجام داد، معمولاً بین 10 تا 13 هفته. همچنین خطر سقط جنین 1-2 درصدی را به همراه دارد. خطر کمی بیشتر از آمنیوسنتز است، اما مزیت آن این است که می‌توان تشخیص را زودتر در بارداری انجام داد.

شفافیت نوکال چیست؟

شفافیت نوکال مجموعه ای از مایعات زیر پوست گردن نوزاد است.

این آزمایش ضخامت سیال را اندازه گیری می کند. اگر ضخیم تر از حد طبیعی باشد، به این معنی است که کودک ممکن است به سندرم داون یا سایر ناهنجاری های ژنتیکی مبتلا باشد. این آزمایش همچنین یک تشخیص نیست، اما اندازه گیری خطر را نشان می دهد.

آزمایش تشخیصی قبل از تولد شامل آزمایش جنین قبل از تولد (قبل از تولد) برای تعیین اینکه آیا جنین دارای ناهنجاری های خاصی از جمله برخی اختلالات ژنتیکی ارثی یا خودبه خودی است یا خیر.

اندازه گیری برخی مواد در خون زن باردار به همراه سونوگرافی می تواند به تخمین خطر ناهنجاری های ژنتیکی در جنین کمک کند.

این آزمایش های خون و سونوگرافی ممکن است به عنوان بخشی از مراقبت های معمول در دوران بارداری انجام شود.

اگر نتایج این آزمایشات حاکی از افزایش خطر باشد، پزشکان ممکن است آزمایشاتی را برای تجزیه و تحلیل مواد ژنتیکی جنین انجام دهند، مانند آمنیوسنتز و نمونه برداری از پرزهای کوریونی.

آمنیوسنتز و نمونه برداری از پرزهای کوریونی تهاجمی است و خطرات بسیار کمی برای جنین دارد.

برخی از آزمایش‌های تشخیصی قبل از تولد، مانند سونوگرافی و برخی آزمایش‌های خون، اغلب بخشی از مراقبت‌های معمول دوران بارداری هستند.

 سونوگرافی و آزمایش‌های خون بی‌خطر هستند و گاهی به تعیین اینکه آیا آزمایش‌های ژنتیکی تهاجمی‌تر قبل از تولد (نمونه‌گیری از پرزهای کوریونی، آمنیوسنتز و نمونه‌گیری خون ناف از راه پوست) نیاز است یا خیر کمک می‌کنند.

 معمولاً این آزمایش‌های تهاجمی ‌تر زمانی انجام می‌شوند که زوج‌ها در معرض خطر افزایش فرزندی با ناهنجاری ژنتیکی (مانند نقص لوله عصبی) یا ناهنجاری‌های کروموزومی (مخصوصاً زمانی که زن 35 سال یا بیشتر است) داشته باشند.

 با این حال، بسیاری از پزشکان این نوع آزمایش را به همه زنان باردار پیشنهاد می کنند و هر زن باردار می تواند آن را درخواست کند. این آزمایشات خطراتی دارند، هرچند بسیار اندک، به ویژه برای جنین.

زوج ها باید خطرات را با پزشک خود در میان بگذارند و خطرات را در مقابل نیاز خود به دانستن بسنجید. به عنوان مثال، آن ها باید به این فکر کنند که آیا ندانستن نتایج آزمایش باعث اضطراب می شود و آیا دانستن اینکه یک ناهنجاری پیدا نشده است، باعث اطمینان خاطر می شود یا خیر.

آن ها باید به این فکر کنند که آیا در صورت مشاهده ناهنجاری، دنبال سقط جنین می روند یا خیر. اگر این کار را نمی کنند، باید فکر کنند که آیا هنوز می خواهند قبل از تولد از یک ناهنجاری مطلع شوند (مثلاً برای آمادگی روانی) یا اینکه دانستن آن فقط باعث ناراحتی می شود.

 برای برخی از زوج ها، خطرات بیشتر از مزایای دانستن اینکه آیا نوزادشان ناهنجاری کروموزومی دارد یا خیر، بیشتر است، بنابراین آنها ترجیح می دهند آزمایش نشوند.

اگر لقاح آزمایشگاهی انجام شود، گاهی اوقات می توان اختلالات ژنتیکی را قبل از انتقال تخمک بارور شده از ظرف کشت به رحم تشخیص داد (به نام تشخیص ژنتیکی قبل از لانه گزینی).

غربالگری زن باردار

اندازه ‌گیری سطوح برخی از مواد (به نام نشانگر) در خون می‌تواند به شناسایی زنانی که در معرض خطر ابتلا به مشکلاتی هستند، مانند داشتن نوزادی با نقص مغز یا نخاع (نقص لوله عصبی)، سندرم داون، سایر ناهنجاری‌های کروموزومی یا برخی نادرتر کمک کند.

 اختلالات ژنتیکی این آزمایشات خون هیچ خطری برای جنین ندارد. آن‌ها می‌توانند به تعیین دقیق‌تر خطر فردی زن برای داشتن نوزادی با ناهنجاری کمک کنند و بنابراین می‌توانند به زوج کمک کنند تا مزایای آزمایش‌های ژنتیکی تهاجمی قبل از تولد را ارزیابی کنند.

پزشکان معمولاً آزمایش خون را برای اندازه‌ گیری نشانگرهای ناهنجاری‌های کروموزومی به عنوان بخشی از مراقبت‌های معمول دوران بارداری پیشنهاد می‌کنند.

 با این حال، برخی از زوج ها تصمیم می گیرند هیچ آزمایشی انجام ندهند. سایر زوج‌ها، مانند آن هایی که در معرض خطر بالای اختلالات خاص هستند، ممکن است این آزمایش‌های خون را نادیده بگیرند و مستقیماً به آزمایش‌های ژنتیکی تهاجمی قبل از تولد (مانند نمونه‌برداری از پرزهای کوریونی یا آمنیوسنتز) ادامه دهند. اگر زنان تصمیم به نمونه برداری از پرزهای کوریونی دارند، پزشکان معمولاً به آن ها توصیه می کنند که برای اندازه گیری سطح نشانگری به نام آلفا فتوپروتئین (پروتئینی که توسط جنین تولید می شود) نیز آزمایش خون انجام دهند.

 اندازه گیری سطح آلفا فتوپروتئین به پزشکان کمک می کند تا خطر نقایص مادرزادی مغز یا نخاع (نقص لوله عصبی) مانند اسپینا بیفیدا را تعیین کنند. نمونه برداری از پرزهای کوریونی این اطلاعات را نمی دهد.

نشانگرها معمولاً در هفته 10 تا 13 بارداری (غربالگری سه ماهه اول) اندازه گیری می شوند. سایر مارکرها در هفته 16 تا 18 بارداری (غربالگری سه ماهه دوم) اندازه گیری می شوند.

غربالگری سه ماهه اول

غربالگری در سه ماهه اول معمولا شامل موارد زیر است

آزمایش خون برای اندازه گیری سطح پروتئین جفت مرتبط با بارداری (تولید شده توسط جفت) و گنادوتروپین جفتی بتا در خون زن باردار

سونوگرافی برای اندازه گیری فضای پر از مایع در نزدیکی پشت گردن جنین (به نام شفافیت نوکال جنین)

آزمایش خون برای تخمین خطر ابتلا به سندرم داون انجام می شود. آنها ممکن است در حدود هفته 11 تا 14 بارداری انجام شوند.

سونوگرافی می تواند به تخمین خطر ابتلا به سندرم داون و برخی دیگر از ناهنجاری های کروموزومی کمک کند. می تواند نشان دهد که آیا فضای پشت گردن جنین بزرگ شده است یا خیر. اگر چنین باشد، خطر این ناهنجاری ها افزایش می یابد.

روش دیگر، آزمایش خون (به نام آزمایش اسید نوکلئیک جنینی بدون سلول [cfDNA]) ممکن است انجام شود.

 برای این آزمایش، قطعات کوچکی از DNA جنین که به مقدار بسیار ناچیز در خون زن باردار وجود دارد، آنالیز می شود. این آزمایش می‌تواند خطر ابتلا به سندرم داون و برخی دیگر از ناهنجاری‌های کروموزومی را در زوج‌هایی که در معرض خطر بالای داشتن جنین با ناهنجاری‌های کروموزومی هستند، به دقت تعیین کند. این آزمایش را می توان در اوایل هفته 10 بارداری انجام داد اما می تواند بعدا نیز انجام شود. بسیاری از پزشکان این آزمایش را به همه زنان باردار پیشنهاد می کنند

غربالگری سه ماهه اول نتایج زودهنگام را ارائه می دهد. اگر نتایج غیرطبیعی باشد و زوج بخواهد، نمونه برداری از پرزهای کوریونی را می توان زودتر انجام داد تا مشخص شود که آیا سندرم داون وجود دارد یا خیر. آمنیوسنتز همچنین می تواند نشانگان داون را تشخیص دهد، اما معمولاً در اواخر بارداری انجام می شود.

یکی از مزایای غربالگری سه ماهه اول این است که با نتایج زودتر، در صورت تمایل، سقط جنین را می توان زودتر انجام داد، زمانی که ایمن تر باشد.

غربالگری سه ماهه دوم

در سه ماهه دوم، نشانگرهای خون زن باردار اندازه گیری می شود و گاهی اوقات سونوگرافی برای ارزیابی خطر ابتلای جنین به ناهنجاری های خاص انجام می شود.

نشانگرهای مهم شامل موارد زیر است:

1. آلفا فتوپروتئین: پروتئینی است که توسط جنین تولید می شود
2. استریول: هورمونی که از مواد تولید شده توسط جنین تشکیل می شود
3. گنادوتروپین جفتی انسانی: هورمونی که توسط جفت تولید می شود
4. Inhibin A: هورمونی است که توسط جفت تولید می شود

سطح آلفا فتوپروتئین در خون معمولاً در همه زنان اندازه‌ گیری می‌شود، حتی زنانی که غربالگری سه ماهه اول بارداری یا نمونه‌ برداری از پرزهای کوریونی را انجام داده‌اند. سطح بالا ممکن است نشان دهنده افزایش خطر ابتلا به یکی از موارد زیر باشد:

نوزاد مبتلا به نقص لوله عصبی مغز (مانند آنسفالی) یا نخاع (مانند اسپینا بیفیدا)

نوزادی با نقص مادرزادی دیواره شکم

عوارض بارداری بعدی، مانند سقط جنین، یا نوزادی که برای سن حاملگی کوچک است (کوچک برای مدتی که بارداری طول کشیده است)، یا مرگ جنین

سونوگرافی در صورتی انجام می شود که آزمایش خون سطح غیر طبیعی آلفا فتوپروتئین را در یک زن باردار تشخیص دهد.

می تواند با انجام موارد زیر کمک کند:

• تایید طول بارداری
• تعیین اینکه آیا بیش از یک جنین وجود دارد یا خیر
• تعیین اینکه آیا جنین مرده است یا خیر
• تشخیص بسیاری از نقایص مادرزادی

سونوگرافی هدفمند با استفاده از تجهیزات با وضوح بالا در برخی از مراکز تخصصی قابل انجام است. جزئیات بیشتری را ارائه می دهد و ممکن است دقیق تر از سونوگرافی استاندارد باشد، به خصوص برای نقص های مادرزادی کوچک.

سونوگرافی هدفمند انجام شده در سه ماهه دوم می تواند به تخمین خطر ناهنجاری کروموزومی کمک کند. هدف سونوگرافی هدف شناسایی برخی نقص‌های ساختاری مادرزادی است که نشان‌دهنده افزایش خطر ناهنجاری‌های کروموزومی است.

 این آزمایش همچنین می‌تواند تغییرات خاصی را در اندام‌هایی که بر عملکرد تأثیر نمی‌گذارند، اما ممکن است نشان‌دهنده افزایش خطر ناهنجاری‌های کروموزومی باشد، تشخیص دهد. با این حال، نتایج طبیعی لزوماً به این معنی نیست که خطر ناهنجاری کروموزومی وجود ندارد.

اگر نتایج سونوگرافی طبیعی باشد، احتمال بروز مشکل در جنین کمتر است، اما شرایط خاصی مانند نقص لوله عصبی همچنان امکان پذیر است. بنابراین، چه نتایج سونوگرافی طبیعی باشد یا نه، بسیاری از پزشکان آمنیوسنتز را به همه زنان پیشنهاد می کنند.

در صورت نیاز به آزمایشات بیشتر آمنیوسنتز انجام می شود. پزشکان را قادر می سازد تا سطح آلفا فتوپروتئین را در مایعی که جنین را احاطه کرده است (مایع آمنیوتیک) اندازه گیری کنند، کروموزوم های جنین را تجزیه و تحلیل کنند و تعیین کنند که آیا مایع آمنیوتیک حاوی آنزیمی به نام استیل کولین استراز است یا خیر. دانستن سطح آلفا فتوپروتئین و اینکه آیا استیل کولین استراز وجود دارد یا خیر، به پزشکان کمک می کند تا خطر را بهتر ارزیابی کنند.

سطح بالای آلفا فتوپروتئین یا وجود استیل کولین استراز در مایع آمنیوتیک نشان می دهد:

• نقص لوله عصبی
• ناهنجاری در ساختار دیگری مانند مری، کلیه ها یا دیواره شکم
• سطح بالای آلفا فتوپروتئین به علاوه استیل کولین استراز در مایع آمنیوتیک نشان دهنده خطر بالا

مقالات پیشنهادی  : 

سونوگرافی آنومالی

اکوی قلب جنین

سونوگرافی سه بعدی رحم

نقص لوله عصبی، مانند آنسفالی یا اسپینا بیفیدا

گاهی اوقات نمونه مایع آمنیوتیک با خون جنین آلوده می شود. این خون ممکن است سطح آلفا-فتوپروتئین را حتی زمانی که جنین دارای ناهنجاری نیست، افزایش دهد و تفسیر نتایج را سخت کند. در چنین مواردی ممکن است جنین هیچ گونه ناهنجاری نداشته باشد.

غربالگری برای ناهنجاری های کروموزومی

آزمایش خون برای اندازه گیری نشانگرهای دیگر (استریول و گنادوتروپین جفتی بتا انسانی) می تواند به تخمین خطر ابتلا به سندرم داون و سایر ناهنجاری های کروموزومی کمک کند.

 این آزمایش ممکن است برای زنانی که غربالگری سه ماهه اول را انجام داده اند ضروری نباشد. اندازه گیری استریول و گنادوتروپین جفتی بتا انسان به اضافه آلفا فتوپروتئین غربالگری سه گانه نامیده می شود. اینهیبین A نیز ممکن است اندازه گیری شود. اندازه گیری این چهار نشانگر را غربالگری چهارگانه می گویند.

غربالگری سه گانه یا چهارگانه در حدود هفته 15 تا 20 بارداری انجام می شود. می تواند به تخمین خطر ابتلا به سندرم داون در جنین کمک کند. نتایج غربالگری چهارگانه تقریباً در 80 درصد موارد سندرم داون غیر طبیعی (مثبت) است. غربالگری سه گانه تقریباً به همان اندازه موارد را تشخیص می دهد. اگر خطر ابتلا به سندرم داون زیاد باشد، آمنیوسنتز در نظر گرفته می شود.

آزمایش اسید نوکلئیک جنین [cfDNA] بدون سلول (آزمایش خون) ممکن است به جای آزمایش سه گانه یا چهارگانه انجام شود. برای این آزمایش قطعات کوچکی از DNA جنین در خون زن باردار آنالیز می شود.

غربالگری ترکیبی سه ماهه اول و دوم بارداری

برای دقیق‌ترین نتایج، هر دو گروه آزمایش - تست‌های سه ماهه اول و تست‌های سه ماهه دوم - انجام می‌شوند و نتایج هر دو با هم تجزیه و تحلیل می‌شوند. تا زمانی که نتایج سه ماهه دوم در دسترس نباشد، نتایج به زوج داده نمی شود. با این حال، اگر زوج‌ها زودتر اطلاعاتی را بخواهند، می‌توانند نوعی غربالگری را درخواست کنند که در طول سه ماهه اول نتایج را ارائه دهد.

سپس غربالگری در سه ماهه دوم به میزان خطر نشان داده شده توسط نتایج غربالگری سه ماهه اول بستگی دارد:

خطر بالا: آزمایش تهاجمی (نمونه برداری از پرزهای کوریونی یا آمنیوسنتز) بدون انجام غربالگری سه ماهه دوم (آزمایش خون برای اندازه گیری سطوح آلفا فتوپروتئین، استریول، گنادوتروپین جفتی بتا انسانی و گاهی اوقات اینهیبین A در مادر) ارائه می شود.

خطر متوسط: غربالگری سه ماهه دوم ارائه می شود.

کم خطر: غربالگری سه ماهه دوم برای سندرم داون ارائه نمی شود زیرا خطر سه ماهه اول بسیار پایین است.

اگر نتایج غربالگری سه ماهه اول، سه ماهه دوم یا ترکیبی غیرطبیعی باشد، ممکن است برای تایید قطعی تشخیص، نمونه برداری آمنیوسنتز یا کوریونی ارائه شود. برخی از زوج‌ها ممکن است آزمایش‌های بیشتری را با آنالیز DNA بدون سلول (cf DNA) انجام دهند. با این حال، نتایج تجزیه و تحلیل cfDNA قطعی نیست. همچنین، آزمایش cfDNA ممکن است بسیار گران باشد و ممکن است آزمایش قطعی را به تاخیر بیندازد.

زوج ها باید به خاطر داشته باشند که آزمایش های غربالگری همیشه دقیق نیستند. آنها ممکن است ناهنجاری ها را از دست بدهند، یا ممکن است ناهنجاری ها را در زمانی که هیچ کدام وجود ندارند نشان دهند.

مراحل تشخیص قبل از تولد

برای تشخیص ناهنجاری های ژنتیکی و کروموزومی در جنین می توان از چندین روش استفاده کرد. همه آنها به جز سونوگرافی، تهاجمی هستند (یعنی نیاز به قرار دادن ابزاری در بدن دارند) و خطر کمی برای جنین دارند.

سونوگرافی

سونوگرافی معمولا در دوران بارداری انجام می شود. هیچ خطر شناخته شده ای برای زن یا جنین ندارد. سونوگرافی می تواند کارهای زیر را انجام دهد:

• طول بارداری را تایید کنید
• جفت را پیدا کنید
• زنده بودن جنین را مشخص کنید
• تعداد جنین ها را مشخص کنید

بعد از ماه سوم، نقایص ساختاری مشخصی از جمله مغز، نخاع، قلب، کلیه ها، معده، دیواره شکم و استخوان ها را شناسایی کنید.

در سه ماهه دوم، نقایص ساختاری را شناسایی کنید که نشان دهنده افزایش خطر ناهنجاری کروموزومی در جنین است (به نام سونوگرافی هدفمند)

هنگامی که یک زن باردار نتایج غیرطبیعی در آزمایش خون قبل از تولد یا سابقه خانوادگی نقایص مادرزادی (مانند نقایص مادرزادی قلب یا شکاف کام و لب) داشته باشد، اغلب از سونوگرافی برای بررسی ناهنجاری های جنین استفاده می شود.

 با این حال، نتایج طبیعی یک نوزاد طبیعی را تضمین نمی کند زیرا هیچ آزمایشی کاملا دقیق نیست. نتایج سونوگرافی ممکن است نشان دهنده ناهنجاری های کروموزومی در جنین باشد، اما سونوگرافی نمی تواند مشکل خاصی را تشخیص دهد. در چنین مواردی، آمنیوسنتز ممکن است توصیه شود.

سونوگرافی قبل از نمونه برداری از پرزهای کوریونی و آمنیوسنتز برای تایید طول بارداری انجام می شود تا این اقدامات در زمان مناسب در دوران بارداری انجام شود. در طی این روش‌ها، سونوگرافی برای نظارت بر جنین و هدایت قرار دادن وسایل مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در برخی از مراکز پزشکی تخصصی می توان سونوگرافی هدفمند با استفاده از تجهیزات با وضوح بالا انجام داد. برای این آزمایش، متخصصان جنین را به دقت ارزیابی می کنند تا نقایص ساختاری را که نشان دهنده افزایش خطر ناهنجاری کروموزومی است بررسی کنند.

سونوگرافی هدفمند می تواند جزئیات بیشتری نسبت به سونوگرافی معمولی ارائه دهد. بنابراین، این آزمایش ممکن است ناهنجاری‌های کوچک‌تر را تشخیص دهد و ناهنجاری‌ها را می‌توان زودتر، دقیق‌تر یا هر دو مشاهده کرد.

آمنیوسنتز

یکی از رایج ترین روش ها برای تشخیص ناهنجاری ها قبل از تولد، آمنیوسنتز است. اغلب به زنان بالای 35 سال پیشنهاد می‌شود، زیرا در مقایسه با زنان جوان‌تر در معرض خطر بیشتری برای داشتن جنین با ناهنجاری‌های کروموزومی هستند.

با این حال، بسیاری از پزشکان این آزمایش را به همه زنان باردار پیشنهاد می کنند و هر زن باردار می تواند آن را درخواست کند، حتی اگر خطر او بالاتر از حد طبیعی نباشد.

در این روش نمونه ای از مایعی که جنین را احاطه کرده است (مایع آمنیوتیک) برداشته و آنالیز می شود. آمنیوسنتز معمولاً در هفته 15 بارداری یا بعد از آن انجام می شود.

 مایع حاوی سلول هایی است که توسط جنین ریخته شده است. این سلول ها در آزمایشگاه رشد می کنند تا بتوان کروموزوم های موجود در آنها را تجزیه و تحلیل کرد.

آمنیوسنتز پزشکان را قادر می سازد تا سطح آلفا فتوپروتئین (پروتئینی که توسط جنین تولید می شود) در مایع آمنیوتیک اندازه گیری کنند.

این اندازه گیری با اطمینان بیشتری نسبت به اندازه گیری این سطح در خون زن نشان می دهد که آیا جنین نقص مغزی یا نخاعی دارد یا خیر.

قبل از انجام عمل، سونوگرافی برای ارزیابی قلب جنین، تایید طول بارداری، تعیین محل جفت و مایع آمنیوتیک و تعیین تعداد جنین انجام می شود.

پزشک یک سوزن را از طریق دیواره ی شکم وارد مایع آمنیوتیک می کند. گاهی اوقات ابتدا از یک بی حس کننده موضعی برای بی حس کردن محل استفاده می شود. در حین عمل، سونوگرافی انجام می شود تا بتوان جنین را زیر نظر گرفت و سوزن را در جای خود هدایت کرد. مایع خارج می شود و سوزن خارج می شود.

گاهی اوقات، مایع آمنیوتیک حاوی خون جنین است. چنین خونی ممکن است سطح آلفا فتوپروتئین را افزایش دهد و تفسیر نتایج را سخت کند.

اگر زنان دارای خون Rh منفی باشند، پس از عمل به آنها گلوبولین ایمنی Rho(D) داده می شود تا از تولید آنتی بادی برای فاکتور Rh جلوگیری شود. هنگامی که زنی با خون Rh منفی، جنینی با خون Rh مثبت دارد (به نام ناسازگاری Rh)، اگر خون جنین با خون او تماس پیدا کند، ممکن است این آنتی بادی ها را تولید کند، همانطور که در طول آمنیوسنتز ممکن است اتفاق بیفتد. این آنتی بادی ها می توانند در جنین دارای خون Rh مثبت مشکلاتی ایجاد کنند. در صورتی که پدر خون Rh منفی داشته باشد نیازی به تزریق نیست زیرا در چنین مواقعی جنین همیشه خون Rh منفی دارد.

آمنیوسنتز به ندرت برای زن یا جنین مشکل ایجاد می کند.

 موارد زیر ممکن است رخ دهد:

• درد: برخی از زنان تا یک یا دو ساعت بعد احساس درد کمی دارند.
• لکه بینی خون یا نشت مایع آمنیوتیک از واژن: حدود 1 تا 2 درصد از زنان این مشکلات را دارند، اما این مشکلات مدت زیادی طول نمی کشد و معمولاً بدون درمان متوقف می شود.
• سقط جنین: احتمال سقط جنین به دلیل آمنیوسنتز حدود 1 در 500 تا 1000 است.
• صدمات ناشی از سوزن به جنین: این آسیب ها بسیار نادر هستند.
• آمنیوسنتز معمولاً زمانی انجام می شود که زنی دوقلو یا حتی جنین های بیشتری باردار باشد.

نمونه برداری از پرزهای جفتی

در نمونه برداری از پرزهای کوریونیک، پزشک نمونه کوچکی از پرزهای کوریونی را که برجستگی های کوچکی هستند که بخشی از جفت را تشکیل می دهند، برمی دارد. این روش برای تشخیص برخی اختلالات در جنین معمولا بین هفته های 10 تا 12 بارداری استفاده می شود.

بر خلاف آمنیوسنتز، نمونه برداری از پرزهای کوریونی پزشکان را قادر به گرفتن نمونه مایع آمنیوتیک نمی کند. در نتیجه، پزشکان نمی توانند سطح آلفا فتوپروتئین در مایع آمنیوتیک را برای بررسی نقص های مغز و نخاع (نقص لوله عصبی) اندازه گیری کنند. پزشکان ممکن است پیشنهاد کنند که آمنیوسنتز یا آزمایش خون برای اندازه گیری آلفا فتوپروتئین در اواخر بارداری برای بررسی این نقایص انجام شود.

مزیت اصلی نمونه برداری از پرزهای کوریونی این است که نتایج آن در بارداری خیلی زودتر از آمنیوسنتز در دسترس است. بنابراین، در صورت عدم تشخیص ناهنجاری، اضطراب زوج می تواند زودتر برطرف شود. اگر ناهنجاری زودتر تشخیص داده شود و زوجین تصمیم به خاتمه بارداری داشته باشند، می توان از روش های ساده تر و ایمن تر استفاده کرد. همچنین، تشخیص زودهنگام یک ناهنجاری ممکن است به زوجین زمان بیشتری بدهد تا برای تولد فرزندی با نیازهای خاص پزشکی آماده شوند.

قبل از نمونه برداری از پرزهای کوریونی، سونوگرافی برای تعیین زنده بودن جنین، تایید طول بارداری، بررسی ناهنجاری های آشکار و تعیین مکان جفت انجام می شود.

نمونه‌ای از پرزهای کوریونی را می‌توان از طریق دهانه رحم (از طریق ترانس‌سرویکس) یا دیواره شکم (از طریق شکم) برداشت.

از طریق دهانه رحم: زن به پشت دراز می کشد در حالی که باسن و زانوهایش خم شده است، معمولاً برای معاینه لگن توسط رکاب های پاشنه یا زانو حمایت می شود.

 پزشک یک لوله نازک و انعطاف پذیر (کاتتر) را از طریق واژن و دهانه رحم وارد جفت می کند. برای اکثر زنان، این روش بسیار شبیه به تست پاپانیکولائو (پاپ تست) است، اما تعداد کمی از زنان آن را ناراحت‌کننده‌تر می‌دانند. این روش را نمی توان در زنانی که عفونت تناسلی فعال دارند (مانند تبخال تناسلی یا سوزاک) استفاده کرد.

از طریق دیواره شکم: پزشک ناحیه ای از پوست روی شکم را بیهوش می کند و سوزنی را از طریق دیواره شکم وارد جفت می کند. اکثر زنان این روش را دردناک نمی دانند. اما برای برخی از زنان، ناحیه بالای شکم تا یک یا دو ساعت بعد کمی درد می کند.

برای هر دو روش، پزشکان از سونوگرافی برای راهنمایی آن ها استفاده می کنند، زیرا آنها کاتتر یا سوزن را وارد می کنند و نمونه بافت را با یک سرنگ ساکشن می کنند. سپس نمونه برای تجزیه و تحلیل ارسال می شود. بسیاری از زنان برای یک یا دو روز پس از هر یک از این روش ها لکه بینی خفیف دارند.

پس از نمونه برداری از پرزهای کوریونی، به زنانی که خون Rh منفی دارند و آنتی بادی برای فاکتور Rh ندارند، گلوبولین ایمنی Rho(D) تزریق می شود تا از تولید آنتی بادی برای فاکتور Rh جلوگیری شود. هنگامی که زنی با خون Rh منفی، جنینی با خون Rh مثبت دارد (به نام ناسازگاری Rh)، در صورت تماس خون جنین با خون او ممکن است این آنتی بادی ها را تولید کند، همانطور که در طول نمونه برداری از پرزهای کوریونی ممکن است اتفاق بیفتد. این آنتی بادی ها می توانند مشکلاتی را در جنین ایجاد کنند. در صورتی که پدر خون Rh منفی داشته باشد نیازی به تزریق نیست زیرا در چنین مواقعی جنین همیشه خون Rh منفی دارد.

خطرات نمونه برداری از پرزهای کوریونی با خطر آمنیوسنتز قابل مقایسه است. شایع ترین خطر سقط جنین است که در حدود 1 در 500 عمل رخ می دهد.

به ندرت، تشخیص ژنتیکی پس از نمونه برداری از پرزهای کوریونی نامشخص است و ممکن است آمنیوسنتز ضروری باشد. به طور کلی، دقت این دو روش قابل مقایسه است.

مقالات پیشنهادی  : 

سونوگرافی غربالگری دوم

سونوگرافی بارداری

عکس رنگی رحم، اکوی قلب جنین 

سونوگرافی سه بعدی رحم 

سونوگرافی خانم 

نمونه گیری خون ناف از راه پوست

در نمونه گیری خون از طریق پوست (از طریق پوست)، پزشک ابتدا ناحیه ای از پوست روی شکم را بی حس می کند. پزشک با هدایت سونوگرافی، سوزنی را از طریق دیواره شکم و رحم وارد بند ناف می کند. نمونه ای از خون جنین برداشته و آنالیز می شود و سوزن خارج می شود. نمونه گیری از راه پوست از طریق پوست یک روش تهاجمی است. ممکن است در حدود 1 از 100 روش باعث سقط جنین شود.

در گذشته، زمانی که نیاز به تجزیه و تحلیل سریع کروموزوم بود، از نمونه ‌گیری خون ناف از راه پوست استفاده می‌شد، به‌ویژه در اواخر بارداری که سونوگرافی ناهنجاری‌هایی را در جنین تشخیص داد.

 با این حال، این روش در حال حاضر به ندرت برای این منظور استفاده می شود. در عوض، پزشکان ژن‌های موجود در سلول‌های مایع آمنیوتیک (که در طول آمنیوسنتز به دست می‌آیند) را تجزیه و تحلیل می‌کنند یا بخشی از جفت را (که در طول نمونه‌برداری از پرزهای کوریونی به دست می‌آیند) تجزیه و تحلیل می‌کنند. این آزمایش ها خطر کمتری دارند و نتایج را سریعتر ارائه می دهند.

در حال حاضر، گاهی اوقات زمانی که پزشکان مشکوک به کم خونی جنین هستند، نمونه گیری از طریق پوست از طریق پوست انجام می شود. اگر جنین کم خونی شدید داشته باشد، می توان خون را در حالی که هنوز در بند ناف قرار می دهد از طریق سوزن به جنین تزریق کرد.

آزمایش ژنتیک قبل از لانه گزینی

هنگامی که لقاح آزمایشگاهی (لوله آزمایش) انجام می شود، پزشکان گاهی اوقات می توانند اختلالات ژنتیکی را در جنین قبل از انتقال به رحم زن تشخیص دهند. آزمایش ژنتیک قبل از لانه گزینی نیاز به تخصص فنی دارد و هزینه بالایی دارد. این آزمایش‌ها عمدتاً برای زوج‌هایی استفاده می‌شود که در معرض خطر بالای بچه دار شدن با برخی اختلالات ژنتیکی (مانند فیبروز کیستیک) یا ناهنجاری‌های کروموزومی هستند. با این حال، تکنیک‌های جدیدتر ممکن است هزینه‌ها را کاهش داده و آزمایش‌ها را به طور گسترده‌تری در دسترس قرار دهند.

اینکه آیا استفاده روتین از آزمایش ژنتیکی قبل از لانه گزینی برای غربالگری جنین ها از نظر ناهنجاری های کروموزومی، شانس بارداری موفق را افزایش می دهد، بحث برانگیز است.

مقالات پیشنهادی  : 

سونوگرافی غربالگری

سونوگرافی خانم

الاستوگرافی

اکوی قلب جنین

آنچه باید در مورد بارداری دوقلو بدانید

حاملگی دو قولویی

لقاح زمانی اتفاق می افتد که اسپرم یک تخمک را ظرف چند روز پس از تخمک گذاری بارور می کند. چرخه های قاعدگی به طور متوسط 28 روز است و تخمک گذاری معمولاً در اواسط سیکل اتفاق می افتد - حدود روز 14. تخمدان یک زن به طور معمول یک تخمک را در طول تخمک گذاری آزاد می کند.

بارداری دوقلو به دو صورت ممکن است رخ دهد:

دوقلوهای برادر: زمانی که یک یا هر دو تخمدان در طول تخمک گذاری بیش از یک تخمک آزاد می کنند و هر تخمک بارور شده و در رحم کاشته می شود.

دوقلوهای همسان: زمانی که یک تخمک بارور شده به دو جنین یکسان تقسیم می شود.

دوقلوهای همسان نادرتر از دوقلوهای همسان هستند.

چه چیزی شانس بارداری دوقلو را افزایش می دهد؟

بارداری دوقلو در افرادی که:

بالای 35 سال سن دارند

سابقه خانوادگی دوقلو داشته باشید

یک شریک با دوقلو داشته باشید

باردار شدن از طریق لقاح آزمایشگاهی (IVF)

اولین علامت قطعی هر بارداری فقدان پریود است. اگرچه ممکن است مدتی طول بکشد تا متوجه شوید دوقلو دارید، اما برخی از شاخص‌ها وجود دارد.

علائم

زنان باردار دوقلو علائم طبیعی یک بارداری را دارند، اما اغلب آنها بارزتر هستند.

به عنوان مثال، اگر دوقلو باردار هستید، سطح گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG) شما سریع‌تر و بیشتر از یک بارداری منفرد افزایش می‌یابد. مقدار بیشتر این هورمون حالت تهوع را شدیدتر می کند. خستگی و حساسیت سینه از دیگر علائم سه ماهه اول بارداری است که ممکن است بدتر از بارداری یک جنین باشد.

علاوه بر این، وزن بیشتری اضافه خواهید کرد، که با پیشرفت بارداری فشار بیشتری به بدن شما وارد می کند و می تواند باعث علائم شدیدتر مانند تورم و بدن درد شود.

اولین بازدید از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی

به طور طبیعی باردار شوید، اولین ویزیت OB شما معمولاً در پایان سه ماهه اول بارداری شما انجام می شود. اگر از طریقIVF باردار شوید، ممکن است زودتر به پزشک خود مراجعه کنید. در هر صورت، اولین معاینه اصلی معمولاً در پایان سه ماهه اول (حدود 9 تا 12 هفته) انجام می شود، حتی اگر زودتر از این به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مراجعه کرده باشید. این ملاقات ممکن است زمانی باشد که متوجه شوید دوقلو دارید.

در طول این قرار ملاقات، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما سابقه سلامتی شما را بررسی می‌کند، معاینات فیزیکی و لگنی را انجام می‌دهد و یک مرور کلی برای درمان در دوران بارداری ارائه می‌دهد. تهیه لیستی از سوالات برای پرسیدن از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به شما کمک می کند تا آنها را به خاطر بسپارید.

اغلب زنان اولین سونوگرافی جنین خود را نیز برای بررسی ضربان قلب و آناتومی خود انجام می دهند. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما آزمایش های دیگری را برای بررسی ناهنجاری های ژنتیکی در نوزادان از طریق آزمایش خون انجام می دهد. گاهی ممکن است آزمایش خونی به شما پیشنهاد شود که جنسیت جنین را مشخص کند. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما هفته بارداری شما را محاسبه می کند و تاریخ زایمان را برای نوزادان تعیین می کند.

پس از اولین ویزیت، برنامه استاندارد برای دیدن OB-GYN شما به شرح زیر است:

هر چهار هفته تا هفته 28

هر دو تا سه هفته از 28 تا 36 هفته

هفتگی از 36 هفته تا زمان زایمان

ممکن است نیاز داشته باشید که پزشک زنان خود را بیشتر از برنامه استاندارد ملاقات کنید.

مراجعه به پریناتولوژیست

از آنجا که داشتن دوقلو به عنوان یک بارداری پرخطر در نظر گرفته می شود، احتمالاً به یک متخصص پریناتولوژی (متخصص زنان و زایمان پرخطر یا متخصص طب جنین مادر) ارجاع داده می شوید.

زایمان زودرس و زایمان

زایمان زودرس و زایمان از شایع ترین عوارض بارداری دوقلو هستند. بارداری های دوقلویی تقریبا 36 هفته می باشند.

بارداری دوقلو و استفاده از فناوری کمک باروری هر دو با خطر زایمان زودرس و زایمان همراه است. یک مطالعه نشان داد که بیش از 50 درصد از تولدهای دوقلو زودرس رخ داده است، در حالی که تنها 10 درصد از تولد نوزادان یک قولویی است.

عوارض زایمان زودرس بستگی به چقدر زود به دنیا آمدن نوزاد دارد. این عوارض شامل موارد زیرهستند :

ریه های نابالغ

سندرم دیسترس تنفسی

آپنه و برادی کاردی

عفونت

زردی

ذات الریه

ناتوانی در حفظ حرارت بدن

محدودیت رشد داخل رحمی

محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR) یا کوچک برای سن حاملگی (SGA) وضعیتی است که زمانی اتفاق می افتد که یک یا چند کودک شما با سرعت مناسب رشد نمی کنند. این شرایط ممکن است سبب شود نوزادان به صورت زودرس یا با وزن کم به دنیا بیایند. تقریبا نزدیک به نیمی از بارداری های بیش از یک نوزاد دچار این مشکل می شوند.

ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما بارداری شما را برای IUGR، معمولاً با سونوگرافی، کنترل می‌کند تا اطمینان حاصل کند که رشد نوزادان شما در مسیر درستی قرار دارد. نوزادانی که با IUGR متولد می شوند در معرض خطر بیشتری هستند:

زایمان با سزارین

هیپوکسی (کمبود اکسیژن هنگام تولد نوزاد)

آسپیراسیون مکونیوم، زمانی است که کودک بخشی از اولین حرکت روده را می بلعد

هیپوگلیسمی (قند خون پایین)

پلی سیتمی (افزایش یافتن تعداد گلبول های قرمز در خون)

هایپر ویسکوزیته (کاهش جریان خون به دلیل افزایش تعداد گلبول های قرمز خون)

ناتوانی های حرکتی و عصبی

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است IUGR را با موارد زیر مدیریت کند:

نظارت مکرر با سونوگرافی

ردیابی حرکات جنین

داروهای کورتیکواستروئیدی

بستری شدن در بیمارستان

زایمان زودرس و گاهی سزارین اورژانسی

زمان زایمان برای یک زن مبتلا به IUGR اغلب به موارد زیر بستگی دارد:

سن بارداری

سلامت جنین

مقدار مایع آمنیوتیک

پره اکلامپسی

پره اکلامپسی زمانی است که یک زن در دوران بارداری دچار فشار خون بالا و پروتئین در ادرار می شود. همچنین ممکن است زودتر رخ دهد و در حاملگی های چندقلو شدیدتر باشد.

آیا پره اکلامپسی پس از زایمان از بین می رود؟

پره اکلامپسی معمولاً هر زمانی بعد از هفته 20 بارداری یا بعد از زایمان شروع می شود. این وضعیت معمولاً مدت کوتاهی پس از تولد برطرف می شود.

پره اکلامپسی می تواند به بسیاری از اندام های بدن شما آسیب برساند، معمولاً:

کلیه ها

کبد

مغز

چشم ها

پره اکلامپسی همچنین می تواند:

سلامت نوزاد را در معرض خطر قرار دهید

باعث جدا شدن جفت شود

باعث وزن کم هنگام تولد شود

باعث زایمان زودرس شود

به دلیل خطراتی که برای مادر و نوزاد وجود دارد، زمانی که پره اکلامپسی در دوران بارداری رخ می دهد، ممکن است نیاز به زایمان زودهنگام داشته باشد، حتی اگر هنوز کامل نشده باشد.

علائم پره اکلامپسی عبارتند از:

سردرد

تاری دید

دیدن لکه های تیره

درد شکم سمت راست

تورم سریع در دست ها و صورت (ادم)

افزایش وزن سریع

شما می توانید با حفظ وزن مناسب، ورزش و پیروی از یک رژیم غذایی سالم قبل از بارداری، خطر ابتلا به پره اکلامپسی را کاهش دهید. همه این مراحل در دوران بارداری با توجه به دستور ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما اهمیت بیشتری دارند.

گروه ویژه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده استفاده روزانه از آسپرین با دوز پایین (81 میلی گرم) را پس از 12 هفته بارداری برای کمک به پیشگیری از پره اکلامپسی در افراد در معرض خطر توصیه می کند.

با این حال، برخی از زنان با وجود انجام اقدامات پیشگیرانه دچار پره اکلامپسی می شوند. زنان مبتلا به پره اکلامپسی، به ویژه آنهایی که دوقلو دارند، به دلیل عوارض بالقوه جدی نیاز به نظارت دقیق توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی دارند.

حاملگی

وزن کم هنگام تولد

وزن کم نوزاد در زمان تولد یکی دیگر از عوارض  بارداری دوقلو می باشد به این دلیل که بسیاری از بارداری های دوقلو زایمان زودرس دارند.

نوزادان با وزن کمتر از 1500 گرم در هنگام تولد، وزن بسیار کم هنگام تولد در نظر گرفته می شوند.

نوزادان با وزن کمتر از 1000 گرم در هنگام تولد وزن بسیار کم در هنگام تولد در نظر گرفته می شوند.

دو مورد از دلایل اصلی وزن کم در زمان تولد:

نارس بودن: نوزادانی که نارس (قبل از 37 هفتگی) به دنیا می آیند، در درجه اول تولد نوزادان کم وزن هستند. افزایش وزن قابل توجهی در هفته های آخر بارداری اتفاق می افتد، بنابراین با زایمان زودرس، نوزاد مراحل رشد نهایی را از دست می دهد.

محدودیت رشد داخل رحمی: که در بالا مورد بحث قرار گرفت، این یکی دیگر از شرایطی است که وزن کم هنگام تولد، اما در یک نوزاد کامل را به همراه دارد.

عوارض نوزادان کم وزن عبارتند از:

سطوح پایین اکسیژن در بدو تولد

مشکل گرم ماندن

مشکل در تغذیه و افزایش وزن

عفونت

مشکلات تنفسی و ریه های نابالغ (سندرم دیسترس تنفسی نوزاد)

مشکلات سیستم عصبی، مانند خونریزی در داخل مغز

مشکلات گوارشی

سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS)

تقریباً همه نوزادان با وزن کم هنگام تولد نیاز به زمان در بخش مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) دارند تا زمانی که وزن کافی داشته باشند و به اندازه کافی خوب شوند تا به خانه بروند.

مباحث ایمنی رادیولوژی؛ بیهوشی چیست و چگونه عمل می کند؟ بیهوشی از داروها یا روش های دیگر برای ایجاد از دست دادن آگاهی و جلوگیری از احساس درد استفاده می کند. آسایش و ایمنی بیمار را در طی اقدامات پزشکی افزایش می دهد. معاینات تصویربرداری پزشکی ممکن است از بیهوشی مراقبتی موضعی، منطقه ای، عمومی یا تحت نظارت استفاده کنند.

 اگر سوالی در مورد انواع سونوگرافی و رادیولوژی دارید و یا پزشک شما برایتان سونوگرافی یا رادیولوژی تجویز کرده است می توانید با ما در مرکز سونوگرافی و رادیولوژی الوند تماس بگیرید. انواع سونوگرافی و رادیولوژی در مرکز الوند با بروزترین تجهیزات روزدنیا و حضوری کادری متخصص انجام می شود. 

بی حسی موضعی

یک بی حس کننده موضعی ناحیه تحت درمان را بی حس می کند و درد و احساس را مسدود یا کاهش می دهد.

بی حسی موضعی سیگنال های الکتریکی را که حس درد را از اعصاب حسی به مغز منتقل می کند، مسدود می کند. این فقط بر حس در ناحیه تحت درمان و اطراف آن تأثیر می گذارد. بر حافظه یا توانایی تنفس بیمار تأثیری نمی گذارد.

هنگامی که بیمار آرام است و می تواند ناراحتی را تحمل کند، پزشکان به تنهایی از بی حسی موضعی برای اقدامات کوتاه مدت استفاده می کنند. آنها همچنین ممکن است از داروهای دیگری استفاده کنند که می تواند بر حافظه، اضطراب و احساس درد در مناطقی غیر از ناحیه درمان تأثیر بگذارد.

بی حس کننده های موضعی ممکن است بر روی پوست (به صورت موضعی)، زیر پوست (زیر جلدی) و به صورت منطقه ای تجویز شوند.

بی حسی موضعی - یک کرم، چسب یا اسپری - سطح پوست را بی حس می کند. پوست دارو را جذب می کند و در محل استفاده از آن بی حسی ایجاد می کند. اسپری بی حس کننده پوشش داخلی بینی، دهان یا گلو را بی حس می کند.

تزریق بی حسی زیر جلدی رشته های عصبی سطح پوست و بلافاصله زیر آن را بی حس می کند.

بی حسی منطقه ای ناحیه عمومی بی حسی را ایجاد می کند. انواع بی حسی منطقه ای عبارتند از:

بی حسی با بلوک نخاعی (بلاک سابراکنوئید) یک بی حس کننده موضعی را به فضای زیر عنکبوتیه که ناحیه اطراف نخاع حاوی مایع مغزی نخاعی است، تزریق می کند. این مایع به عنوان نوعی بالشتک عمل می کند که از نخاع محافظت می کند و آن را احاطه می کند. بی حسی موضعی در سراسر این مایع پخش می شود و پس از چند دقیقه سیگنال های درد را که به مغز شما می رسد مسدود می کند.

بی‌حسی اپیدورال معمولاً به دوز بیشتری از بی‌حسی موضعی نیاز دارد، زیرا باید از بافت‌های بیشتری عبور کند. اغلب لازم است که بیمار یک خط داخل وریدی (IV) برای تزریق مایعات در طی یک روش اپیدورال داشته باشد. داروی بی حسی به فضای اپیدورال ستون فقرات تزریق می شود. این بیرونی ترین فضای کانال نخاعی است. این شامل طناب نخاعی، مایع نخاعی و فضای زیر عنکبوتیه است که در بالا ذکر شد. یک سوزن مخصوص در این ناحیه قرار داده می شود و یک کاتتر کوچک در محل قرار می گیرد تا در صورت نیاز داروی بی حسی را تحویل دهد. پس از عمل برداشته می شود. پس از چند دقیقه، "احساس" (سیگنال های درد از ناحیه مورد نظر) از سفر به مغز شما جلوگیری می کند.

یک بلوک عصبی یک بی حس کننده موضعی را به نواحی خاصی تزریق می کند تا سیگنال های درد را از عصب(های) آن ناحیه مسدود کند. این باعث تسکین موقت درد می شود.

مقالات پیشنهادی: 

سونوگرافی آنومالی

سونوگرافی غربالگری

سونوگرافی خانم

الاستوگرافی

اکوی قلب جنین

بیهوشی عمومی

تحت بیهوشی عمومی، بیمار بی اطلاع است و دردی را احساس نمی کند. از آنجایی که بیمار بدون کمک نمی تواند نفس بکشد، دستگاه تنفس مورد نیاز است.

یک لوله تنفسی یا سایر دستگاه های راه هوایی بیهوشی عمومی را ارائه می دهد و ایمنی بیمار را به حداکثر می رساند. در بیهوشی عمومی از انواع داروها و روش ها استفاده می شود. رایج ترین روش از طریق تنفس گاز پس از تزریق داخل وریدی (IV) است. بیمار گازهایی را تنفس می کند که توسط ریه ها جذب شده و از طریق جریان خون به مغز و نخاع می رسد

متخصص بیهوشی بیهوشی عمومی را انجام می دهد. این پزشک سه سال دوره آموزشی تخصصی بیهوشی را فراتر از دانشکده پزشکی می گذراند. یک پرستار بیهوشی آموزش دیده خاص نیز ممکن است بیهوشی عمومی را تحت نظارت یک متخصص بیهوشی ارائه دهد. ارائه‌دهنده بیهوشی در کنار بیمار می‌ماند و ضربان قلب، نوار قلب، فشار خون و اکسیژن رسانی را به دقت کنترل می‌کند.

بیماران معمولاً هیچ خاطره ای از آنچه در طول بیهوشی عمومی رخ داده است ندارند. به ندرت برخی از بیماران رویدادها را به خاطر می آورند.

آرامبخشی عمیق/ مراقبت از بیهوشی تحت نظارت

آرام بخش ها داروهایی هستند که توانایی بیمار را برای احساس و یا به خاطر سپردن درد کاهش می دهند. پزشکان معمولاً آنها را از طریق ورید از طریق کاتتر IV می دهند. یک متخصص بیهوشی، بیهوشی، یا متخصص غیر بیهوشی واجد شرایط، آرامبخشی عمیق ارائه می کند.

آرام‌بخشی عمیق (مراقبت‌های بیهوشی تحت نظارت) به بیمار اجازه می‌دهد بدون کمک دستگاه تنفس نفس بکشد. درد را تسکین می دهد، ناراحتی را کاهش می دهد و احتمال یادآوری یک روش دردناک را کاهش می دهد.

سطوح آرام بخشی وجود دارد. بیمار قبل از اینکه وارد آرامبخشی عمیق شود از سطوح حداقل و متوسط ​​عبور می کند. یک متخصص بیهوشی ممکن است همیشه این سطوح را تجویز نکند. سطح آرامبخشی نشان دهنده توانایی بیمار در احساس و پاسخ به درد و دستورات کلامی است.

آرامبخشی حداقل/متوسط

تحت آرام‌بخشی حداقل یا متوسط، بیماران می‌توانند به سؤالات پاسخ دهند، دستورالعمل‌ها را دنبال کنند و بدون کمک نفس بکشند. در طول آرامبخشی حداقل یا متوسط، احساس درد یا ناراحتی بیمار بسیار کسل کننده است یا احساس نمی شود. اگر بیمار ناراحتی بیش از حد را تجربه کند، ممکن است یک دوز اضافی آرامبخش تجویز شود. آرامبخشی حداقل یا متوسط ​​برای روش هایی که بیمار باید به پزشک پاسخ دهد یا برای آنهایی که ممکن است عارضه آرام بخشی عمیق داشته باشد، خوب است. بهبودی از این نوع آرامبخش معمولاً بسیار سریعتر است.

کدام معاینات تصویربرداری ممکن است نیاز به بیهوشی یا آرام بخش داشته باشند؟

برخی از بیمارانی که تحت تصویربرداری (مثلاً MRI) قرار می‌گیرند، ممکن است به آرام‌بخشی یا بیهوشی عمومی نیاز داشته باشند تا آرام بمانند و بی حرکت دراز بکشند.

داروهای آرام بخش یا بیهوشی کمک می کند:

بیمارانی که اضطراب، ترس از فضاهای بسته یا شرایط پزشکی دارند که مانع از بی حرکت ماندن آنها برای معاینه می شود.

نوزادان، کودکان و نوجوانانی که نمی توانند ثابت بمانند و مسیرها را درک کنند.

بسیاری از روش‌های رایج رادیولوژی مداخله‌ای کودکان، مانند قرار دادن خط PICC، نیاز به آرام‌بخشی دارند. برای اطلاعات مختص به کودکان به صفحه آرامبخشی کودکان مراجعه کنید.

برخی از روش ها ممکن است از دو نوع مختلف بیهوشی استفاده کنند. آنژیوگرافی، آنژیوپلاستی، بیوپسی و آمبولیزاسیون ممکن است از یک بی حس کننده موضعی برای بی حس کردن پوست در جایی که از سوزن یا کاتتر استفاده می شود و از آرامبخشی عمیق یا بیهوشی عمومی برای حفظ آرامش و آرامش بیمار استفاده شود.

آیا جایگزینی برای بیهوشی و آرامبخشی وجود دارد؟

بیماران ممکن است رویکردهای عاری از مواد مخدر مانند راهنمایی در آرامش، چارچوب مجدد پریشانی و هیپنوتیزم را انتخاب کنند. این روش ها درد، اضطراب و عوارض جانبی آرام بخش مانند حالت تهوع را کاهش می دهند. آنها همچنین می توانند به بیماران در غلبه بر کلاستروفوبیا در طول معاینه MRI کمک کنند.

از مرکز خود بپرسید که آیا روش های بدون دارو در دسترس است یا خیر. این نوع راهنمایی بیمار به یک عضو تیم پزشکی آموزش دیده نیاز دارد. زبان تسکین دهنده و عبارت موثر به بیماران کمک می کند تا بهترین راه حل های آسایش را در حین شرکت در مراقبت از خود بیابند.

مقالات پیشنهادی  : 

سونوگرافی آنومالی

سونوگرافی غربالگری

سونوگرافی خانم

الاستوگرافی

اکوی قلب جنین

چگونه باید برای آزمایش تصویربرداری یا درمان با بیهوشی آماده شوم؟

برای آماده شدن برای عمل خود با بیهوشی:

در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید، از جمله مکمل های گیاهی و ویتامین ها، به پزشک خود بگویید. ممکن است پزشک به شما توصیه کند که مصرف آسپرین، داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) یا سایر داروهای معمولی را برای مدتی قبل از عمل متوقف کنید.

هر گونه حساسیت به غذا، دارو یا مواد حاجب را فهرست کنید.

هرگونه سابقه خانوادگی مشکلات ناشی از بیهوشی، هر گونه شرایط پزشکی یا بیماری اخیر از جمله هرگونه عفونت اخیر دستگاه تنفسی فوقانی (سرماخوردگی یا آنفولانزا) را گزارش دهید.

در مورد جراحی های قبلی خود، هرگونه مشکل در بیهوشی یا ناهنجاری های راه هوایی که ممکن است داشته باشید، به پزشک خود اطلاع دهید.

پزشک ممکن است خون شما را برای ارزیابی توانایی شما در تشکیل لخته خون و تعیین نحوه عملکرد کبد و کلیه ها آزمایش کند.

پزشک همچنین ممکن است معاینه فیزیکی و سایر آزمایشات را انجام دهد.

اگر احتمال بارداری یا شیردهی وجود دارد، به پزشک یا تکنسین خود اطلاع دهید. برای اطلاعات بیشتر در مورد بارداری، شیردهی و تصویربرداری به صفحه ایمنی در اشعه ایکس مراجعه کنید.

ممکن است پزشک به شما بگوید که تا هشت ساعت قبل از دریافت آرامبخش یا بیهوشی چیزی نخورید یا ننوشید. برخی از موسسات ممکن است به شما اجازه دهند قبل از امتحان چند جرعه نوشیدنی بنوشید. این دستورالعمل ها ممکن است بر اساس روش، سن بیمار و سابقه پزشکی یا دستورالعمل های موسسه متفاوت باشد.

ممکن است از شما خواسته شود که لباس های خود را در بیاورید و در حین امتحان یک روپوش بپوشید. جواهرات، عینک، پروتزهای مصنوعی و هر گونه اجسام فلزی یا لباسی که ممکن است با تصاویر تداخل داشته باشد را بردارید.

اگر آرامبخش یا بیهوشی عمومی دارید، شخصی باید شما را به خانه برساند. بیهوشی ممکن است حافظه شما را تا 24 ساعت مختل کند و توانایی شما را برای تمرکز، تصمیم گیری و کار با ماشین آلات به خطر بیندازد.

بیهوشی چقدر ایمن است؟

بیهوشی و آرامبخش به طور کلی برای اکثر بیماران بی خطر است.

برخی از مطالعات نشان داده اند که کودکان زیر چهار سال ممکن است عوارض نامطلوبی را به دنبال بیهوشی طولانی مدت یا مکرر تجربه کنند. با این حال، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است. برای اطلاعات بیشتر در مورد تحقیقات بیهوشی کودکان، به SmartTots.org مراجعه کنید.

صرف نظر از سطح آرامبخش یا بیهوشی مورد استفاده، یک متخصص مراقبت های بهداشتی آموزش دیده به دقت بیمار را تحت نظر دارد.

عوارض جانبی و واکنش های نامطلوب و آلرژیک

عوارض جانبی جدی و واکنش های آلرژیک ناشی از بیهوشی نادر است.

پس از آرام بخش یا بیهوشی عمومی، برخی از بیماران ممکن است حالت تهوع، استفراغ، سرگیجه، سردرد، گلودرد، تغییرات فشار خون و درد داشته باشند. این عوارض معمولاً خفیف، مختصر و قابل درمان هستند.

برخی از بیماران، چه بزرگسالان و چه کودکان، ممکن است به آرامبخشی کافی نرسند. پزشک با بیهوشی عمومی، عمل را مجدداً برنامه ریزی می کند.

عوارض بیهوشی جدی تر نادر است. احتمال بروز آنها در بیمارانی با شرایط پزشکی پیچیده و جدی بیشتر است.

در حین و بعد از آزمایش چه چیزی را تجربه خواهم کرد؟

در طول آزمایش

پزشک دستگاه‌های خاصی را برای نظارت بر ضربان قلب و سایر عملکردهای حیاتی بدن وصل می‌کند. اگر بیهوشی عمومی داشته باشید، تحت مراقبت مستقیم یک متخصص بیهوشی برای کل عمل بیهوش خواهید بود.

پزشکان معمولاً از طریق کاتتر IV آرام بخش می دهند. هنگامی که پزشک یا پرستار کاتتر را وارد می کند ممکن است فشار خفیفی یا نیشگون گرفتن شدید احساس کنید، اما نباید هیچ ناراحتی جدی را تجربه کنید.

بعد از آزمایش

اگر فقط یک بی حسی موضعی دریافت کرده اید، بسته به عمل باید بتوانید به زودی به خانه بروید. اگر بیهوشی عمومی دریافت کردید، تا زمانی که به سطح هوشیاری طبیعی خود برسید در اتاق ریکاوری خواهید ماند.

دارو تا 24 ساعت طول می کشد تا از بدن شما خارج شود. ممکن است احساس خستگی کنید. حداقل 24 ساعت پس از بیهوشی نباید رانندگی کنید، تجهیزات را کار کنید یا تصمیمات مهمی بگیرید.

واکنش کودکان به آرامبخش ها و بیهوشی ها متفاوت است. برخی ممکن است آشفته، تسلی ناپذیر یا بی قرار شوند. برخی دیگر ممکن است در بقیه روز خواب آلود و ناپایدار روی پاهای خود باشند.

اکثر بیماران اطفال می توانند در عرض شش تا هشت ساعت فعالیت عادی خود را از سر بگیرند. کودکان را به مدت 12 تا 24 ساعت پس از آرامبخشی تحت نظر بگیرید. فعالیت هایی که نیاز به هماهنگی و تعادل دارند، مانند شنا، کوهنوردی و دوچرخه سواری را به مدت 24 ساعت به تاخیر بیندازید.

بارداری و بیهوشی

قبل از هر معاینه تصویربرداری، زنان باید همیشه در صورت بارداری به پزشک خود اطلاع دهند. بسیاری از آزمایش‌های تصویربرداری در دوران بارداری انجام نمی‌شوند، مگر اینکه از نظر پزشکی ضروری باشند و نمی‌توان آنها را به تأخیر انداخت.

هنگامی که در دوران بارداری نیاز به بیهوشی یا آرامبخش باشد، پزشکان از مادران و نوزادان متولد نشده آنها محافظت می کنند. زنانی که در دوران بارداری نگران جراحی و بیهوشی هستند باید با پزشک خود مشورت کنند.

زنان شیرده باید قبل از مصرف هر گونه دارویی که از شیر مادر عبور می کند با پزشک خود مشورت کنند. برای اطلاعات بیشتر در مورد بارداری، شیردهی و تصویربرداری به صفحه ایمنی در اشعه ایکس مراجعه کنید.

مواد کنتراست

مواد کنتراست چیست و چگونه کار می کنند؟

هنگامی که یک پزشک نیاز به درک آنچه در بدن ما دارد اتفاق می افتد، اغلب درخواست می کند که بیمار تحت معاینه تصویربرداری قرار گیرد. معاینات تصویربرداری مانند اشعه ایکس، اولتراسوند، توموگرافی کامپیوتری (CT)، رزونانس مغناطیسی (MRI) و فلوروسکوپی بر اساس توانایی آنها برای نشان دادن اطلاعات خاص در مورد ساختارهای درون بدن انتخاب می شوند. مواد کنتراست که برای بهبود ارزش تشخیصی آن معاینات تصویربرداری استفاده می شوند.

مواد کنتراست رنگ هایی نیستند که برای همیشه اندام های داخلی را تغییر رنگ دهند. آنها موادی هستند که به طور موقت نحوه تعامل اشعه ایکس یا سایر ابزارهای تصویربرداری با بدن را تغییر می دهند. مواد مورد بحث در این مقاله تشعشع تولید نمی کنند.

هنگامی که مواد کنتراست قبل از معاینه تصویربرداری وارد بدن می شوند، ساختارها یا بافت های خاصی در بدن را در تصاویر متفاوت از آنچه در صورت عدم استفاده از ماده کنتراست انجام می شد، نشان می دهند. مواد کنتراست به تشخیص یا "تضاد" مناطق انتخاب شده بدن از بافت اطراف کمک می کنند. این به پزشکان کمک می کند تا با بهبود دید اندام ها، رگ های خونی یا بافت های خاص، شرایط پزشکی را تشخیص دهند.

مقالات پیشنهادی  : 

سونوگرافی آنومالی

سونوگرافی غربالگری

سونوگرافی خانم

الاستوگرافی

اکوی قلب جنین

مواد کنتراست به یکی از سه راه وارد بدن می شوند. اونها می تونند... باشند:

بلعیده شده (خوراکی یا خوراکی)

توسط تنقیه (از طریق رکتوم داده می شود)

تزریق شده به رگ خونی (ورید یا شریان؛ همچنین به عنوان تزریق داخل وریدی یا داخل شریانی)

پس از معاینه تصویربرداری با ماده حاجب، این ماده توسط بدن جذب می شود یا از طریق ادرار یا حرکات روده دفع می شود.

انواع مختلفی از مواد کنتراست وجود دارد:

ترکیبات مبتنی بر ید و سولفات باریم در آزمایشات تصویربرداری اشعه ایکس و توموگرافی کامپیوتری (CT) استفاده می شود.

مواد کنتراست می توانند ساختار شیمیایی داشته باشند که شامل ید، یک عنصر شیمیایی طبیعی است. این مواد کنتراست را می توان به وریدها یا شریان ها، داخل دیسک ها یا فضاهای مایع ستون فقرات و سایر حفره های بدن تزریق کرد.

باریم سولفات رایج ترین ماده حاجب است که از طریق دهان یا خوراکی مصرف می شود. همچنین به صورت مقعدی استفاده می شود و به اشکال مختلفی موجود است، از جمله:

پودری که قبل از مصرف با آب مخلوط می شود

مایع

چسباندن

قرص

هنگامی که مواد کنتراست بر پایه ید و سولفات باریم در ناحیه خاصی از بدن وجود دارند، توانایی عبور اشعه ایکس را مسدود یا محدود می کنند. در نتیجه، رگ های خونی، اندام ها و سایر بافت های بدن که به طور موقت حاوی ترکیبات مبتنی بر ید یا باریم هستند، ظاهر خود را در تصاویر اشعه ایکس یا سی تی تغییر می دهند.

گادولینیوم جزء کلیدی ماده حاجب است که اغلب در معاینات تشدید مغناطیسی (MR) استفاده می شود. هنگامی که این ماده در بدن وجود دارد، خواص مغناطیسی مولکول های آب مجاور را تغییر می دهد که کیفیت تصاویر MR را افزایش می دهد.

نمک (آب نمک) و گاز (مانند هوا) نیز به عنوان مواد کنتراست در معاینات تصویربرداری استفاده می شود. میکرو حباب‌ها و میکروسفرها برای آزمایش‌های تصویربرداری اولتراسوند، به‌ویژه آزمایش‌های قلب اعمال شده‌اند.

در کدام آزمون های تصویربرداری از مواد کنتراست استفاده می شود؟

مواد کنتراست خوراکی

مواد حاجب سولفات باریم که بلعیده می شوند یا از طریق دهان (به صورت خوراکی) تجویز می شوند، برای بهبود تصاویر استاندارد اشعه ایکس، فلوروسکوپی و سی تی دستگاه گوارش (GI) استفاده می شوند، از جمله:

حلق

مری

معده

روده کوچک

روده بزرگ (کولون)

در برخی شرایط، مواد حاجب مبتنی بر ید برای مصرف خوراکی جایگزین مواد کنتراست باریم-سولفات می شوند.

مواد کنتراست رکتال

مواد کنتراست سولفات باریم که توسط تنقیه (رکتال) تجویز می‌شوند، برای بهبود تصاویر استاندارد اشعه ایکس، فلوروسکوپی و سی‌تی از قسمت پایینی دستگاه گوارش (کولون و رکتوم) استفاده می‌شوند. در برخی شرایط، مواد حاجب مبتنی بر ید برای تجویز رکتوم جایگزین مواد کنتراست باریم-سولفات می شوند.

مواد حاجب داخل وریدی

بر پایه ید و گادولینیوم

مواد حاجب مبتنی بر ید که به داخل ورید (به صورت داخل وریدی) تزریق می‌شوند برای تقویت عکس‌های اشعه ایکس (از جمله تصاویر فلوروسکوپی) و CT استفاده می‌شوند. گادولینیوم تزریق شده به داخل ورید (به صورت داخل وریدی) برای بهبود تصاویر MR استفاده می شود. به طور معمول، از این موارد برای تقویت استفاده می شود:

اندام های داخلی شامل قلب، ریه ها، کبد، غدد فوق کلیوی، کلیه ها، پانکراس، کیسه صفرا، طحال، رحم و مثانه

دستگاه گوارش شامل معده، روده کوچک و روده بزرگ

شریان ها و وریدهای بدن، از جمله عروق مغز، گردن، قفسه سینه، شکم، لگن و پاها

بافت های نرم بدن از جمله ماهیچه ها، چربی و پوست

ویژگی های مغز

ویژگی های سینه

مواد کنتراست میکروحباب

مواد کنتراست میکروحباب حباب های کوچکی از گاز تزریقی هستند که در یک پوسته نگهدارنده نگه داشته می شوند. آنها بسیار کوچک هستند - کوچکتر از یک گلبول قرمز - و دارای درجه بالایی از "اکوژنیسیته" یا توانایی انعکاس امواج اولتراسوند هستند. سازه هایی با اکوژنیسیته بالاتر در سونوگرافی روشن تر به نظر می رسند. هنگامی که میکروحباب‌ها وارد جریان خون می‌شوند، فناوری اولتراسوند می‌تواند تفاوت‌های اکوژنیک بین گاز موجود در میکروحباب‌ها و بافت‌های اطراف بدن را ثبت کند و تصویر اولتراسوند با کنتراست افزایش‌یافته تولید کند. میکرو حباب ها معمولاً در عرض 10 تا 15 دقیقه حل می شوند و گاز درون آنها از طریق بازدم از بدن خارج می شود. سونوگرافی با کنتراست با میکروحباب ها روشی راحت و نسبتا ارزان برای بهبود تجسم جریان خون است و از اشعه استفاده نمی کند. این یک گزینه مفید برای بیماران مبتلا به نارسایی کلیه یا کسانی که به مواد حاجب مورد استفاده برای تصویربرداری MR و/یا CT آلرژی دارند، است.

مواد کنتراست میکروحباب می توانند هدفمند یا بدون هدف باشند. سونوگرافی بدون هدف با کنتراست - روش رایج تر - با ارزیابی جریان خون در قلب و سایر اندام ها به تشخیص بیماری های خاص کمک می کند. در سونوگرافی هدفمند با کنتراست، مولکول‌های خاصی به سطح میکروحباب‌ها متصل می‌شوند. پس از تزریق، میکروحباب‌ها به محل‌های بافت هدف خاصی متصل می‌شوند و باعث افزایش سیگنال اولتراسوند در محل‌ها می‌شوند.

سونوگرافی با کنتراست با میکروحباب ها در ارزیابی موارد زیر استفاده می شود:

پرفیوژن خون در اندام ها

ترومبوز، مانند انفارکتوس میوکارد

ناهنجاری در قلب

توده های کبد و کلیه

فعالیت التهابی در بیماری التهابی روده

پاسخ درمانی شیمی درمانی

مقالات پیشنهادی  : 

سونوگرافی آنومالی

سونوگرافی غربالگری 

سونوگرافی خانم

الاستوگرافی

اکوی قلب جنین

مواد کنتراست چقدر ایمن هستند؟

مواد کنتراست داروهای بی خطری هستند. عوارض جانبی از خفیف تا شدید رخ می دهد، اما واکنش های شدید بسیار نادر است. در حالی که واکنش های آلرژیک جدی یا سایر واکنش ها به مواد حاجب نادر است، بخش های رادیولوژی برای مقابله با آنها مجهز هستند.

چگونه باید برای روش تصویربرداری خود با ماده حاجب آماده شوم؟

قبل از ورود به محل آزمایش، دستورالعمل های خاصی در مورد نحوه آماده شدن برای امتحان به شما داده می شود. از آنجایی که مواد حاجب خطر کمی برای ایجاد واکنش آلرژیک یا واکنش نامطلوب دارند، باید هر یک از شرایط زیر را به پزشک خود اطلاع دهید. این شرایط می تواند بر دستورالعمل هایی که به شما داده می شود تأثیر بگذارد.

واکنش های آلرژیک قبلی به مواد کنتراست

آلرژی به غذا، دارو، رنگ، مواد نگهدارنده یا حیوانات

داروهایی که مصرف می کنید، از جمله مکمل های گیاهی

بیماری های اخیر، جراحی ها یا سایر شرایط پزشکی

سابقه آسم و تب یونجه

سابقه بیماری قلبی، دیابت، بیماری کلیوی، مشکلات تیروئید یا کم خونی داسی شکل

عوارض جانبی و واکنش های نامطلوب و آلرژیک

مواد کنتراست سولفات باریم

اگر این عوارض جانبی خفیف مواد حاجب باریم سولفات شدید شد یا از بین نرفت، باید به پزشک خود اطلاع دهید:

گرفتگی معده

اسهال

حالت تهوع

استفراغ

یبوست

فوراً در مورد هر یک از علائم زیر به پزشک خود اطلاع دهید:

خارش

سرخ پوست

تورم گلو

مشکل در تنفس یا بلع

گرفتگی صدا

تحریک

گیجی

ضربان قلب سریع

رنگ پوست مایل به آبی

شما در معرض خطر بیشتری برای واکنش نامطلوب به مواد کنتراست باریم سولفات هستید اگر:

سابقه آسم، تب یونجه یا سایر آلرژی‌ها دارید که خطر واکنش آلرژیک به مواد افزودنی موجود در عامل باریم سولفات را افزایش می‌دهد.

شما مبتلا به فیبروز کیستیک هستید که خطر انسداد روده کوچک را افزایش می دهد.

شما به شدت کم آب هستید، که ممکن است باعث یبوست شدید شود.

شما دچار انسداد یا سوراخ شدن روده هستید که ممکن است توسط یک عامل باریم سولفات بدتر شود.

مواد کنتراست مبتنی بر ید

درصد بسیار کمی از بیماران ممکن است یک واکنش تاخیری همراه با بثورات ایجاد کنند که می تواند ساعت ها تا روزها پس از معاینه تصویربرداری با ماده حاجب مبتنی بر ید رخ دهد. بیشتر آنها خفیف هستند، اما بثورات شدید ممکن است پس از مشورت با پزشک خود نیاز به دارو داشته باشند

اگر این عوارض جانبی خفیف یا متوسط ​​مواد حاجب مبتنی بر ید شدید شد یا از بین نرفت، باید به پزشک خود اطلاع دهید:

واکنش های خفیف عبارتند از:

تهوع و استفراغ

سردرد

خارش

گرگرفتگی

بثورات پوستی خفیف یا کهیر

واکنش های متوسط ​​عبارتند از:

بثورات پوستی شدید یا کهیر

خس خس سینه

ریتم غیر طبیعی قلب

فشار خون بالا یا پایین

تنگی نفس یا مشکل در تنفس

فوراً در مورد هر یک از علائم زیر به پزشک خود اطلاع دهید:

مقالات پیشنهادی  : 

سونوگرافی آنومالی

سونوگرافی غربالگری 

سونوگرافی خانم

الاستوگرافی

اکوی قلب جنین

واکنش های شدید عبارتند از:

مشکل در تنفس

ایست قلبی

تورم گلو یا سایر قسمت های بدن

تشنج

فشار خون پایین عمیق

نفروپاتی ناشی از کنتراست

بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیه (کلیه) باید قبل از دریافت مواد حاجب مبتنی بر ید توسط ورید یا شریان مورد توجه ویژه قرار گیرند. چنین بیمارانی در معرض خطر ابتلا به نفروپاتی ناشی از ماده حاجب (CIN) هستند، وضعیتی که در آن عملکرد کلیه که قبلاً دچار اختلال شده است طی چند روز پس از تجویز ماده حاجب بدتر می شود. بیشتر تحقیقاتی که CIN را با مواد حاجب مبتنی بر ید مرتبط می‌کند، بر اساس مواد حاجب قدیمی‌تری است که دیگر مورد استفاده قرار نمی‌گیرند، و برخی از مطالعات اخیر هیچ افزایش خطر CIN را در بیمارانی که مواد حاجب مبتنی بر ید دریافت کرده‌اند، نشان نداده‌اند. اگر عملکرد کلیه شما مختل شده باشد، پزشک مزایای سی تی کنتراست تقویت شده را در برابر هر خطری ارزیابی می کند.

بیماران در معرض خطر

برخی از شرایط خطر واکنش آلرژیک یا نامطلوب به مواد حاجب مبتنی بر ید را افزایش می دهند. افزایش خطر واکنش آلرژیک یا نامطلوب به ماده حاجب لزوماً به این معنی نیست که بیمار نمی تواند تحت معاینه تصویربرداری با مواد حاجب قرار گیرد. گاهی اوقات داروها قبل از تجویز ماده حاجب برای کاهش خطر واکنش آلرژیک در بیماران مستعد تجویز می شوند.

شرایطی که ممکن است خطر را افزایش دهد عبارتند از:

واکنش های نامطلوب قبلی به مواد حاجب مبتنی بر ید

سابقه آسم

سابقه آلرژی

بیماری قلبی

کم آبی بدن

کم خونی داسی شکل، پلی سیتمی و میلوما

بیماری کلیوی

استفاده از داروهایی مانند مسدود کننده های بتا، NSAID ها، اینترلوکین 2

دریافت مقدار زیادی ماده حاجب در 24 ساعت گذشته

MR-Gadolinium

ماده حاجب مورد استفاده در ام آر آی (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) به نام گادولینیوم نسبت به مواد مبتنی بر ید که برای اشعه ایکس و سی تی اسکن استفاده می شود، کمتر احتمال دارد که واکنش آلرژیک ایجاد کند. به ندرت، بیماران به مواد حاجب مبتنی بر گادولینیوم حساسیت دارند و دچار کهیر و خارش چشم می شوند. واکنش ها معمولا خفیف هستند و به راحتی با دارو کنترل می شوند. واکنش های شدید نادر است.

فیبروز سیستمیک نفروژنیک (NSF)، ضخیم شدن پوست، اندام ها و سایر بافت ها، یک عارضه نادر در بیماران مبتلا به بیماری کلیوی است که تحت MR با ماده حاجب قرار می گیرند. ممکن است در برخی از بیماران مبتلا به بیماری شدید کلیوی از مواد حاجب مبتنی بر گادولینیوم خودداری شود.

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد پس از MRI ​​با کنتراست، ممکن است آثار کوچکی از گادولینیوم در اندام‌های مختلف بدن، از جمله مغز، باقی بماند. در حالی که هیچ اثر منفی شناخته شده ای از این وجود ندارد، پزشک شما ممکن است هنگام انتخاب ماده حاجب، احتباس گادولینیوم را در نظر بگیرد. بسیاری از مواد کنتراست مبتنی بر گادولینیوم موجود است که هر کدام مشخصات ایمنی خاص خود را دارند. تصمیم گیری در مورد استفاده از مواد ممکن است تحت تأثیر بخشی از بدن که تصویربرداری می شود، هزینه مواد و عوامل دیگر باشد. این تصمیمات به ویژه در بیمارانی که احتمالاً تحت چندین اسکن MRI با مواد حاجب مبتنی بر گادولینیوم قرار می گیرند، مانند بیماران اطفال، بیماران سرطانی و افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بسیار مهم است.

قبل و بعد از دریافت ماده حاجب چه چیزی را تجربه خواهم کرد؟

ماده کنتراست خوراکی و رکتال باریم سولفات

اگر در طول معاینه از ماده حاجب سولفات باریم (به صورت خوراکی یا مقعدی) استفاده شود، از شما خواسته می شود تا چند ساعت قبل از شروع امتحان غذا نخورید. اگر ماده حاجب از طریق رکتوم داده شود، ممکن است از شما خواسته شود که روده بزرگ خود را با رژیم غذایی و داروی خاصی (احتمالاً شامل تنقیه) قبل از معاینه پاکسازی کنید.

اگر ماده حاجب را قورت دهید، ممکن است طعم آن کمی ناخوشایند باشد. با این حال، اکثر بیماران به راحتی می توانند آن را تحمل کنند.

اگر ماده حاجب شما توسط تنقیه داده شود، می توانید انتظار داشته باشید که احساس پری شکم و نیاز فزاینده به دفع مایع را تجربه کنید. ناراحتی خفیف مدت زیادی طول نخواهد کشید.

این ایده خوبی است که پس از معاینه تصویربرداری حاوی ماده حاجب بر پایه باریم، مایعات مصرفی خود را افزایش دهید تا به حذف ماده حاجب از بدن شما کمک کند.

مواد کنتراست باریم سولفات با مدفوع از بدن دفع می شوند. می توانید انتظار داشته باشید که حرکات روده برای چند روز سفید باشد. برخی از بیماران ممکن است در 12 تا 24 ساعت اول تغییراتی را در الگوی حرکات طبیعی روده خود تجربه کنند.

مقالات پیشنهادی  : 

فیبرواسکن چیست؟

الاستوگرافی با سونوگرافی چیست؟

سونوگرافی سینه چیست و چرا انجام می شود؟

بیوپسی سینه

مواد کنتراست مبتنی بر ید

هنگامی که یک ماده حاجب مبتنی بر ید به جریان خون شما تزریق می شود، ممکن است احساس گرما و برافروختگی و طعم فلزی در دهان داشته باشید که برای چند دقیقه طول می کشد.

سوزن ممکن است هنگام وارد کردن آن باعث ناراحتی شما شود. پس از برداشتن آن، ممکن است مقداری کبودی را تجربه کنید.

این ایده خوبی است که پس از معاینه تصویربرداری حاوی ماده حاجب مبتنی بر ید، مایعات مصرفی خود را افزایش دهید تا به حذف ماده حاجب از بدن شما کمک کند.

مواد کنتراست مبتنی بر گادولینیوم

هنگامی که گادولینیوم تزریق می شود، احساس خنکی در محل تزریق، معمولاً بازو برای یک یا دو دقیقه طبیعی است.

سوزن ممکن است هنگام وارد کردن آن باعث ناراحتی شما شود. پس از برداشتن آن، ممکن است مقداری کبودی را تجربه کنید.

برای تمام تجویزهای فوق از مواد حاجب (سولفات باریم، بر پایه ید، و بر پایه گادولینیوم):

اگر آرامبخش نشده اید، دوره نقاهت لازم نیست. می توانید بلافاصله پس از امتحان فعالیت های معمول و رژیم غذایی عادی خود را از سر بگیرید. افزایش مصرف مایعات به حذف مواد کنتراست از بدن شما کمک می کند. 

حاملگی و مواد حاجب

قبل از هر معاینه تصویربرداری، زنان باید در صورت وجود هرگونه احتمال باردار بودن، همیشه به پزشک یا تکنسین اشعه ایکس اطلاع دهند. از بسیاری از آزمایش های تصویربرداری و تجویز مواد حاجب در دوران بارداری برای به حداقل رساندن خطر برای نوزاد اجتناب می شود.

برای تصویربرداری CT، اگر یک زن باردار باید تحت تصویربرداری با ماده حاجب مبتنی بر ید قرار گیرد، بیمار باید با پزشک ارجاع کننده و رادیولوژیست خود صحبت کند تا خطرات و مزایای بالقوه اسکن کنتراست را درک کند.

برای تصویربرداری MR، معمولاً به دلیل خطر ناشناخته برای نوزاد، از تجویز ماده حاجب گادولینیوم اجتناب می شود. با این حال، ممکن است زمانی استفاده شود که اطلاعات مهم را فقط با استفاده از ماده حاجب مبتنی بر گادولینیوم به دست آوریم.

مواد حاجب داخل وریدی (ید و گادولینیوم) و شیردهی:

تولید کنندگان کنتراست داخل وریدی دستورالعمل های ویژه ای را برای مادرانی که شیر می دهند ارائه می دهند. آنها توصیه می کنند که مادران نباید به مدت 24 تا 48 ساعت پس از تجویز ماده حاجب به نوزاد خود شیر دهند. با این حال، هم کالج آمریکایی رادیولوژی (ACR) و هم انجمن اروپایی رادیولوژی ادراری تناسلی خاطرنشان می کنند که داده های موجود نشان می دهد که ادامه شیردهی پس از دریافت حاجب داخل وریدی بی خطر است. کتابچه راهنمای رسانه های کنتراست از ACR بیان می کند:

"بررسی متون شواهدی نشان نمی‌دهد که مصرف خوراکی مقدار ناچیزی از ماده حاجب گادولینیوم که در شیر مادر ترشح می‌شود توسط یک نوزاد، اثرات سمی ایجاد می‌کند. بنابراین، ما معتقدیم که داده‌های موجود نشان می‌دهد که این ماده برای مادر بی‌خطر است. و شیرخوار پس از دریافت چنین عاملی به شیردهی ادامه دهد.

اگر مادر همچنان نگران هرگونه عوارض احتمالی باشد، باید به او فرصت داده شود تا پس از دریافت ماده حاجب گادولینیوم، تصمیم آگاهانه ای در مورد ادامه یا پرهیز موقت از شیردهی بگیرد. در صورت تمايل مادر، با بيان فعال و دور انداختن شير مادر از هر دو سينه در آن دوره، به مدت 24 ساعت از شيردهي خودداري مي كند. با پیش بینی این موضوع، او ممکن است بخواهد قبل از مطالعه حاجب از پمپ سینه برای دریافت شیر ​​برای تغذیه نوزاد در طول دوره 24 ساعته پس از معاینه استفاده کند.

ایمنی در رادیولوژی

استفاده از تصویربرداری پزشکی برای به تصویر کشیدن و کمک به تشخیص بیماری و آسیب و همچنین برای هدایت مداخلات درمانی در طول دو دهه گذشته بسیار گسترش یافته است. امروزه تصویربرداری در مراقبت های بهداشتی همه جا حاضر است و بیمارانی که طیف وسیعی از بیماری ها را دارند از روش های تصویربرداری سود می برند. بسیاری از روش‌های تصویربرداری از تشعشعات یونیزان استفاده می‌کنند، و در نتیجه، قرار گرفتن بیماران در معرض تشعشعات با گسترش تصویربرداری پزشکی افزایش یافته است.

چتر وسیع حوزه ایمنی بیمار

حفاظت در برابر تشعشعات در پزشکی بر پایه مفاهیم توجیه و بهینه سازی استوار است. در طول 20 سال گذشته، کارهای موفق بسیاری بر روی توسعه و تثبیت رویکردهای بهینه سازی متمرکز شده است - با استفاده از حداقل دوز تابش ممکن برای دستیابی به نتیجه مطلوب تلاش کمتری برای توجیه انجام شده است.

اطمینان از مناسب بودن آزمون

این تعجب آور نیست، زیرا از نظر تاریخی تا همین اواخر به عنوان یک مشکل دیده نمی شد. رادیولوژی در دستیابی به رشد و تأثیر بی سابقه ای در مدت زمان نسبتاً کوتاهی به طرز چشمگیری موفق بوده است. با این حال، گستره استفاده از رادیولوژی به دلایل زیادی از جمله دوز جمعیتی، دوز فردی و مسائل بودجه ای و مالی به موضوعی نگران کننده تبدیل شده است. چنین نگرانی هایی منجر به سؤالات جدیدی در مورد مناسب بودن بسیاری از مطالعات رادیولوژیک شده است.

بسیاری از (و نه همه) روش های رادیولوژی از پرتوهای یونیزان استفاده می کنند. هنگامی که روشی با استفاده از پرتو پیشنهاد می شود، مزایای پیش بینی شده برای بیمار تقریباً همیشه قابل شناسایی است و گاهی اوقات قابل اندازه گیری است. از سوی دیگر، تخمین خطرات پیامدهای نامطلوب اغلب دشوار است (برای استنباط معمولاً به تکنیک های آماری نیاز دارند) و ممکن است برای برقراری ارتباط چالش برانگیز باشد. کمیسیون بین‌المللی حفاظت رادیولوژیک در توصیه‌های خود در سال‌های 1990 و 2007 به عنوان یک اصل توجیهی بیان کرد: "هر تصمیمی که وضعیت قرار گرفتن در معرض تشعشعات را تغییر دهد باید بیشتر از ضرر داشته باشد.

روش رادیولوژی که سریع‌ترین رشد را داشته و بیشترین نگرانی را ایجاد کرده است، اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) است. پیشرفت های فوق العاده ای در CT از زمان اجرای گسترده بالینی آن در سال 1973 رخ داده است. پیشرفت های فنی اخیر، از جمله زمان اسکن سریع تر، وضوح فضایی بهبود یافته و تکنیک های بازسازی چندسطحی بهبود یافته، سودمندیCT را برای تقریباً هر ناهنجاری آناتومیک افزایش داده است. در واقع، فناوریCT ردیف چند آشکارساز و پروتکل‌های پیشرفته، انقلابی در تشخیص و درمان فرآیندهای بیماری در سراسر بدن ایجاد کرده است. افزایش چشمگیر در استفاده.

نگرانی های مربوط به میزان و اثر قرار گرفتن در معرض تشعشع در معرض CT را نمی توان نادیده گرفت. سیستم های سی تی اسکن مورد استفاده در اوایل دهه 1990 دوز متوسط تابش 40 تا 60 میلی گری (4 تا 6 راد) برای اسکن سر و 10 تا 40 میلی گی برای اسکن بدن تولید کردند. دوز تشعشع به بیماران دارایCT چند آشکارساز 30 تا 50 درصد بیشتر از سی‌تی‌اسکنرهای تک تکه قدیمی‌تر است. اگرچه حدود 17 درصد از تمام روش‌های تصویربرداری پزشکی را تشکیل می‌دهد، اما تقریباً نیمی از قرار گرفتن در معرض پرتوهای پزشکی جمعیت را تولید می‌کند، که پزشکی هسته‌ای حدود یک چهارم دوز جمعی را به جمعیت کمک می‌کند و فلوروسکوپی و بررسی‌های رادیوگرافی معمولی بقیه را تشکیل می‌دهند.در مجموع، رشد در این مطالعات، به ویژهCT، منجر به افزایش قابل توجهی در قرار گرفتن در معرض کلی جمعیت در برابر پرتوهای یونیزان شده است.

کودکان به ویژه در معرض آسیب ناشی از تشعشع هستند، و همیشه باید مراقب بود که دوزها تا حد ممکن پایین نگه داشته شوند، در حالی که با کسب اطلاعات تشخیصی مورد نیاز سازگار هستند. یک دستور عمل شناخته شده در رادیولوژی ALARA است: "به همان اندازه که به طور منطقی قابل دستیابی باشد." این مفهوم به شدت توسط انجمن رادیولوژی کودکان تأیید شده است، به ویژه در روش‌ها و روش‌هایی که دوزهای پرتوهای بالاتر را ارائه می‌کنند، مانندCT و معاینات فلوروسکوپی. زمانی که به درستی نشان داده شود. برای دستیابی به این هدف، ارتباط کافی بین پزشک ارجاع کننده و رادیولوژیست ضروری است. تنها با یک تصویر بالینی کامل، رادیولوژیست قادر خواهد بود در مورد اینکه کدام روش تصویربرداری بهترین انتخاب برای پاسخ به سؤال بالینی است، تصمیمی سنجیده اتخاذ کند. علاوه بر این، این اطلاعات به رادیولوژیست کمک می کند تا تکنیک سی تی را بهینه کند و خطر معاینات ناموفق و مکرر را کاهش دهد.

خطرات مرتبط با استفاده از پرتوهای یونیزان در تصویربرداری پزشکی واقعی است. جامعه رادیولوژی وظیفه دارد در محافظت از بیماران در برابر تشعشعات غیرضروری پیش قدم شود. در انجام این کار، آموزش ارائه دهندگان ارجاع دهنده در مورد خطرات بالقوه مربوط به CT بسیار مهم است. در مواجهه با عدم قطعیت در مورد اثرات بیولوژیکی قرار گرفتن در معرض پرتو در دوزهای پایین، اقدام محتاطانه در رابطه با تصویربرداری پزشکی، رعایت اصلALARA و در عین حال اطمینان از کافی بودن اطلاعات برای تشخیص دقیق و راهنمایی روش‌های مداخله‌ای است.

علاوه بر این، اطلاع رسانی خطرات مرتبط با پرتوهای پزشکی، استقلال بیمار را ارتقا می دهد. اگرچه خطر برای هر بیمار از معاینات رادیولوژی تشخیصی ممکن است بسیار کم باشد، اما صفر نیست. بر اساس اصول قانونی و اخلاق زیستی که مربوط به رضایت آگاهانه است، برای پزشکان کافی نیست که خطرات و مزایای معاینه رادیولوژیک را بسادگی بسنجید. در عوض، بیمار باید در جریان قرار گیرد. با توجه به پیچیدگی اطلاعات و افق بلندمدت آن (برخی از خطرات تئوری هستند و ممکن است در طول چندین دهه بروز کنند)، تحقیقاتی باید انجام شود تا به پزشکان کمک شود تا راه‌های بهتری برای انتقال اطلاعات پیدا کنند تا انتخاب آگاهانه بیمار را ارتقا دهد.

در عصری که استفاده نامناسب از رادیوگرافی، یا دوزهای نابه جا پرتو، به درستی به عنوان مشکلات مهمی برای ایمنی بیمار تلقی می شود، رادیولوژیست ها باید هم به عنوان دروازه بان و هم به عنوان متخصص تصویربرداری عمل کنند. نقش اول مستلزم آن است که معاینات درخواستی از نظر بالینی مناسب باشند و مزایای بالقوه آن بیشتر از خطرات باشد. همچنین به کانال های ارتباطی جدید بین پزشکان سفارش دهنده و رادیولوژیست ها نیاز دارد. مورد دوم برای اطمینان از اینکه توصیه‌هایی برای روش‌های تصویربرداری جایگزین فاقد پرتوهای یونیزان یا استفاده از کمترین دوز تابش ممکن در صورت امکان، ضروری است.

نگرانی های رایج ایمنی رادیولوژی

به سلول های سرطانی حمله می کند. بیماری یا سلامتی را آشکار می کند. این یک گزینه جراحی کمتر تهاجمی را ارائه می دهد. امروزه رادیولوژی یک ابزار قدرتمند درمانی، تشخیصی و جراحی است. روش های رادیولوژی می تواند زندگی را نجات دهد. مردم اغلب در مورد ایمنی رادیولوژی سوالات یا نگرانی هایی دارند. پاسخ ها می توانند آرامش خاطر را ارائه دهند.

سوالات متداول در مورد روش های رادیولوژی

افرادی که برای تصویربرداری پزشکی برنامه ریزی شده اند، مانند عکس برداری با اشعه ایکس یا مداخله عروقی، یا سایر روش های رادیولوژی، اغلب در مورد اینکه چه چیزی باید انتظار داشته باشند، چه کاری باید انجام دهند، و چقدر این روش ها ایمن هستند، سؤالاتی دارند. متخصصان تصویربرداری پزشکی آماده پاسخگویی به سوالات متداول مانند موارد زیر هستند:

مقالات پیشنهادی  : 

رادیو لوژی و سونوگرافی در تهران

بهترین زمان سونوگرافی آنومالی

مرکز سونوگرافی آندومتریوز

قیمت سونوگرافی واژینال

آیا روش ها بیماران را در معرض سطوح مضر تشعشع قرار می دهند؟

بسیاری از بیماران نگران هستند که روش های تصویربرداری پزشکی شامل پرتو می تواند به آنها آسیب برساند یا خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد.

هر گونه قرار گرفتن در معرض تابش یونیزان - امواج الکترومغناطیسی یا ذراتی که به تولید تصاویری از اندام ها و بافت های داخلی کمک می کنند - می تواند بر بدن تأثیر بگذارد. با این حال، بیماران تصویربرداری پزشکی معمولاً مقادیری از اشعه دریافت می‌کنند که بسیار کم است و در برخی از روش‌های تصویربرداری اصلاً از اشعه استفاده نمی‌شود.

قرار گرفتن مکرر در معرض اشعه در طول زمان می تواند خطر سرطان را افزایش دهد، اما این خطر متفاوت است. عواملی مانند دفعات مواجهه و سن فرد بر سطوح خطر تأثیر می‌گذارند. برای مثال، مواجهه اولیه ممکن است افراد را در معرض خطر بیشتری قرار دهد.

آیا آرام بخش عوارض جانبی ایجاد می کند؟

گاهی اوقات، بیماران در طول تصویربرداری پزشکی آرامبخش دریافت می کنند. آرام‌بخشی به بیماران کمک می‌کند تا احساس آرامش بیشتری داشته باشند و اجازه می‌دهد این روش با کاهش حرکت بیمار و افزایش کیفیت تصویر انجام شود.

به عنوان مثال، روش هایی مانند آنژیوگرافی - که از تکنیک های تصویربرداری پرتویی و تزریق ماده حاجب برای بررسی رگ های خونی استفاده می کند - اغلب از آرامبخش برای آرام کردن بیماران و جلوگیری از درد استفاده می کنند.

در حالی که آرام‌بخشی نیاز به نظارت دارد، نباید نگرانی‌های ایمنی جدی ایجاد کند. قبل از اینکه بیمار بتواند آرامبخش دریافت کند، یک متخصص پزشکی باید او را از نظر هرگونه منع مصرف غربالگری کند. بیمارانی که آرامبخش دریافت می کنند ممکن است عوارض جانبی موقتی را تجربه کنند، از جمله:

خستگی

حالت تهوع یا استفراغ

خلق و خوی تغییر می کند

سرگیجه

آرام بخش گاهی اوقات می تواند باعث ناراحتی عاطفی یا بیش فعالی شود. به ندرت، بیماران ممکن است واکنش های آلرژیک یا مشکلات تنفسی را تجربه کنند. با این حال، تیم های مراقبت های بهداشتی می دانند که چگونه چنین مسائلی را مدیریت کنند و بیماران را از نزدیک تحت نظر دارند.

خطرات برای روش های کم تهاجمی چیست؟

تصویربرداری پزشکی معمولاً غیر تهاجمی است، در حالی که امکان دقت و دید زیادی را فراهم می کند.

با این حال، رادیولوژی همچنین شامل روشی به نام رادیولوژی مداخله ای است. این فرآیند از تصویربرداری پزشکی استفاده می کند تا به پزشکان اجازه دهد تا روش های تشخیصی یا پزشکی را به روشی کم تهاجمی و بدون نیاز به برش های بزرگ یا بیهوشی عمومی انجام دهند. بیمارانی که با این نوع تصویربرداری پزشکی شروع می کنند ممکن است نیازی به روش های پیگیری بالقوه تهاجمی نداشته باشند.

در مقایسه با جراحی های باز، روش های کم تهاجمی مانند رادیولوژی مداخله ای نرخ عفونت بسیار کمتری دارند.

روش‌های رادیولوژی مداخله‌ای خطراتی دارند، از جمله:

عوارض ناشی از بیهوشی

عفونت

خون ریزی

آیا MRI می تواند باعث اضطراب شود؟

در طول اسکن‌های MRIسنتی، بیماران روی میزی دراز می‌کشند که به داخل دستگاهی شبیه لوله می‌چرخد. آنها باید بین 12 تا 60 دقیقه در داخل دستگاه دراز بکشند. برای برخی از بیماران، این می تواند باعث اضطراب و ناراحتی یا حتی کلاستروفوبیا یا حملات پانیک شود.

برای کمک، متخصصان رادیولوژی می توانند بیماران را تشویق کنند تا عمیق نفس بکشند و با لحنی آرام به آنها اطمینان دهند. آنها همچنین ممکن است به بیماران حوله هایی برای پوشاندن چشم ها یا هدفون برای گوش دادن به موسیقی آرام بخش بدهند. برخی از مراکز تصویربرداری تشخیصی دارای دستگاه‌های ام‌آر‌آی با طرح‌های باز هستند که به بیماران اجازه می‌دهد با صورت بدون پوشش بنشینند یا بایستند. این جایگزین ها می توانند به کاهش ناراحتی در طول MRIکمک کنند.

مراکز تصویربرداری همچنین ممکن است گزینه‌های آرام‌بخشی را برای بیماران مبتلا به اضطراب فراهم کنند.

مزایای رادیولوژی

مزایا و خطرات رادیولوژی ، رادیولوژی مزایای قابل توجهی را برای بیماران و متخصصان مراقبت های بهداشتی به طور یکسان ارائه می دهد. تصویربرداری پزشکی روش تشخیص و درمان بیماران را تغییر داده است. پیشرفت‌ها در فناوری رادیولوژی، همراه با شیوه‌های ایمنی رادیولوژی، تعداد روش‌های تهاجمی و پرخطر مانند جراحی‌های اکتشافی را به میزان قابل توجهی کاهش داده است.

تخصص هایی مانند سونوگرافی مزایایی مانند تصویربرداری بلادرنگ بدون استفاده از اشعه و هزینه کم را ارائه می دهند. از سوی دیگر، سی تی اسکن به سرعت تصاویری را ارائه می دهد که پزشکان را برای هدایت جراحی ها راهنمایی می کند. علاوه بر این، روش‌های رادیولوژی معمولاً غیر تهاجمی یا کم تهاجمی هستند که منجر به موارد زیر می‌شود:

آسیب فیزیکی کمتری به بدن وارد شود

اقامت کوتاه‌تر در بیمارستان

عفونت و سایر عوارض کمتر

بهبودی سریعتر

سوء تفاهم های رایج در مورد رادیولوژی

تجهیزات تخصصی رادیولوژی تصاویری را تولید می کند که برای تشخیص و درمان بیماری استفاده می شود. رادیولوژی شامل بسیاری از انواع تصویربرداری پزشکی است، اما یک ایده نادرست رایج این است که همه آنها شامل پرتو هستند. علیرغم نام، برخی این کار را نمی کنند. به عنوان مثال، سونوگرافی و اسکن MRIدر زیر چتر رادیولوژی قرار می گیرند، اما هیچ کدام از پرتو برای تولید تصاویر استفاده نمی کنند.

سایر باورهای غلط عبارتند از:

افسانه: پرتوهای حاصل از تصویربرداری پزشکی خطرناک است، به ویژه برای زنان باردار. واقعیت: سطوح پایین تشعشعات ناشی از این روش ها خطرات سلامتی قابل توجهی را حتی برای زنان باردار ایجاد نمی کند. پزشکان اغلب قبل از آزمایش روش هایی که از پرتو استفاده می کنند، ابتدا از تصویربرداری غیر پرتویی استفاده می کنند.

افسانه: اشعه ایکس قدیمی شده است. واقعیت: اشعه ایکس سنتی همچنان نقش مهمی در گرفتن تصاویر تشخیصی ایفا می کند و برای استفاده در خط مقدم و تلفن همراه حیاتی است.

باور غلط: تصویربرداری پرتویی باعث سردرد و حالت تهوع می شود. واقعیت: تابش این علائم را ایجاد نمی کند. بیمارانی که ماده حاجب را به عنوان بخشی از روش خود دریافت می کنند، ممکن است حالت تهوع مختصری را تجربه کنند.

مقالات پیشنهادی  : 

بهترین مرکز ماموگرافی دیجیتال در تهران

سونوگرافی آلت با تزریق پاپاورین

بیوپسی از پستان

سونوگرافی پاپاورین

اصول ایمنی بیمار در رادیولوژی

رادیولوژیست ها از روش های ایمنی برای محافظت از بیماران استفاده می کنند. سازمان غذا و داروی ایالات متحده دو اصل مهم را برای ایمنی بیمار در رادیولوژی بیان می کند: توجیه و بهینه سازی دوز.

 علیرغم ایمنی نسبی تصویربرداری پزشکی، رادیولوژیست ها باید خطرات را با مزایای آن بسنجند. آنها باید توجیه کافی برای سفارش تصویربرداری پزشکی با استفاده از پرتو داشته باشند. موقعیت های زیر اغلب تصویربرداری پرتویی را توجیه می کنند:

به یک سوال پزشکی پاسخ می دهد.

نقش ارزنده ای در درمان بیماری دارد.

یک رویه را راهنمایی می کند.

بهینه سازی دوز

برای محافظت از بیماران در برابر آسیب، رادیولوژیست‌ها و تکنسین‌های تصویربرداری باید از کمترین دوز پرتوهای ممکن استفاده کنند که کیفیت تصویر به اندازه کافی برای تشخیص‌ها و مداخلات دقیق باشد. علاوه بر این، آنها باید تاریخچه پزشکی و نیاز بالینی روش های استفاده از پرتوهای یونیزان را در نظر بگیرند تا مطمئن شوند که مزایای آن بیشتر از خطرات احتمالی است. آنها در نظر می گیرند:

اندازه بیمار

مواجهه قبلی بیمار با اشعه

قسمتی از بدن که باید اسکن شود

ایجاد یک شغل در تصویربرداری پزشکی

متخصصان تصویربرداری پزشکی چه برای از بین بردن ترس بیماران در مورد روش های تشعشع یا گرفتن تصاویری که منجر به تشخیص های نجات دهنده زندگی می شود، نقشی حیاتی در مراقبت های بهداشتی ایفا می کنند. با مهارت‌های مناسب، آنها می‌توانند مشاغل موفقی را در هر تعداد از زمینه‌های تخصصی ایجاد کنند، که هر کدام کمک ارزشمندی را در درمان و تشخیص ارائه می‌کنند.

سونوگرافی غربالگری سه ماهه اول بارداری؛غربالگری سه ماهه اول

اگرچه اکثریت قریب به اتفاق زنان باردار نوزاد سالمی دارند، اما در مواقعی این اتفاق نمی افتد. غربالگری سه ماهه اول یک آزمایش سونوگرافی و بیوشیمیایی است که اساساً برای ارزیابی احتمال فردی بارداری شما برای مشکلات کروموزومی جنین طراحی شده است.

همه زنان این آزمایش غربالگری را انتخاب نمی کنند و پیشنهاد می کنیم در صورت عدم اطمینان، این معاینه را با پزشک خود در میان بگذارید.

اگر سوالی در مورد رادیولوژی یا سونوگرافی دارید ویا پزشک برایتان رادیولوژی یا سونوگرافی تجویز کرده است

می توانید با ما در مرکز سونوگرافی و رادیولوژی الوند تماس بگیرید.

سایر مزایای غربالگری سه ماهه اول عبارتند از:

• تایید دقیق تاریخ بارداری

• تشخیص بارداری چند قلو و جفت با طبقه بندی خطر حاملگی چند قلویی

• بررسی اولیه ساختارهای جنینی

• ارزیابی اندام های لگنی شما (به عنوان مثال برای بررسی فیبروم یا کیست تخمدان)

مقالات پیشنهادی  : 

سونوگرافی غربالگری دوم

سونوگرافی بارداری

عکس رنگی رحم، اکوی قلب جنین 

سونوگرافی سه بعدی رحم 

سونوگرافی خانم 

اختلالات کروموزومی چیست؟

کروموزوم ها حاوی DNA هستند که ترکیب ژنتیکی ما را تعیین می کند. در انسان هر سلول در بدن ما حاوی 46 کروموزوم است که از 23 جفت مجزا تشکیل شده است که یکی از هر جفت از مادر و پدر گرفته شده است. آرایش کروموزومی ما در زمان لقاح مشخص می شود و نمی توان آن را تغییر داد.

گاهی اوقات ممکن است نوزاد در زمان لقاح کروموزوم های بسیار زیاد یا بسیار کمی دریافت کند (این امر از نظر پزشکی "آنئوپلوئیدی" نامیده می شود)، یا ممکن است قسمت هایی از کروموزوم ها مرتب شوند (این در پزشکی به عنوان "جابه جایی" شناخته می شود).

چنین اتفاقاتی معمولاً باعث ایجاد مشکلات قابل توجهی در جنین می شود که منجر به سقط خود به خود یا نقص های مادرزادی می شود (به عنوان مثال ناهنجاری های ساختار قلب یا مغز).

 شایع ترین ناهنجاری های کروموزومی مشاهده شده شامل شرایطی مانند سندرم داون (تریزومی 21) است که در آن جنین دارای 47 کروموزوم در هر سلول بدن خود به دلیل کروموزوم شماره 21 اضافی است.

سندرم ترنر (مونوسومی X) که در آن جنین در هر سلول بدن خود فقط 45 کروموزوم دارد، کروموزوم از دست رفته یکی از کروموزوم های جنسی است.

سندرم ادوارد (تریزومی 18) که در آن جنین دارای یک کروموزوم اضافی 18 در هر سلول بدن است و سندرم پاتو (تریزومی 13) که در آن جنین دارای یک کروموزوم اضافی 13 در هر سلول بدن است.

سندرم داون شایع ترین علت ژنتیکی ناتوانی ذهنی در انسان است. با افزایش سن مادر، شیوع این اختلالات کروموزومی (به غیر از سندرم ترنر) افزایش می یابد.

تست غربالگری سه ماهه اول شامل چه مواردی است؟

تست غربالگری ترکیبی سه ماهه اول دارای دو جزء مجزا است:

1. آزمایش خون (به طور ایده آل در هفته 10 بارداری انجام شود)
2. معاینه اولتراسوند (به طور ایده آل در هفته 12-13 بارداری انجام می شود)

با ترکیب سن مادر، نتایج آزمایش خون و سونوگرافی می توان احتمال ابتلای هر زن به یک اختلال کروموزومی مانند سندروم داون را در بارداری فراهم کرد.

این آزمایش به شما نمی گوید که بارداری شما این شرایط را دارد یا ندارد، فقط اطلاعاتی را ارائه می دهد که احتمال بارداری کاهش یافته است (احتمال ترین نتیجه) یا احتمال افزایش یافته است (این در 3-5٪ از بارداری ها رخ می دهد).

برای زنانی که بارداری آن ها با احتمال زیاد غربالگری می کند، یک آزمایش خاص (نمونه برداری از پرزهای کوریون یا آمنیوسنتز) لازم است تا واقعاً مشخص شود که آیا جنین تحت تأثیر قرار گرفته است یا خیر.

 تنها در 5 تا 6 درصد از زنانی که بارداری آنها با احتمال افزایش مشکل کروموزومی غربالگری می شود، جنین در واقع نتیجه کروموزومی غیرطبیعی خواهد داشت.

از آزمایش خون چه می توانیم بگوییم؟

آزمایش خون که به طور ایده آل در هفته 10 بارداری انجام می شود (اگرچه می توان آن را در هر زمانی بین 9 تا 13 هفته انجام داد) برای اندازه گیری سطح دو هورمون جنینی جفتی در خون زن به آزمایشگاه فرستاده می شود. این هورمون ها هستند

ßhCG (بخشی از هورمون تست بارداری)

PAPP-A (پروتئین A مرتبط با بارداری - یک هورمون محرک رشد در جفت).

هنگامی که جنین دچار مشکل کروموزومی جدی باشد، سطح این دو هورمون اغلب غیرطبیعی است.

از سونوگرافی چه می توانیم بگوییم؟

سونوگرافی برای ارزیابی اندازه جنین، با اندازه‌گیری طول آن از سر تا پایین (Crown Rump Length) استفاده می‌شود.

علاوه بر این، شفافیت نوکال، که یک فضای خالی اکو کوچک در پشت گردن جنین است، اندازه گیری می شود. همه جنین‌ها شفافیت نوکال دارند، اما هرچه اندازه‌گیری شفافیت نوکال بزرگ‌تر باشد، احتمال بروز مشکل در نوزاد (مثلاً سندرم داون یا نقص ساختاری قلب) بیشتر می‌شود.

 علاوه بر این، سونوگرافی جنین را بررسی می کند:

• از ضربان قلب جنین اطمینان حاصل کنید
• تاریخ بارداری را با اندازه گیری سایر قسمت های جنین (به عنوان مثال قطر دو جداره سر) بررسی کنید.
• تعداد جنین های داخل رحم را بشمارید (به دنبال دوقلو یا بیشتر می گردید!)
• ارزیابی ساختارهای اولیه جنین (بهتر است این کار در 13 هفته یا بیشتر انجام شود)
• بررسی اندام های لگنی مادر

چه زمانی نتایج این آزمایش را دریافت خواهم کرد؟

اگر قبل از سونوگرافی خون خود را برای جزء بیوشیمی گرفته اید، می توانیم بلافاصله پس از تکمیل جزء اولتراسوند نتایج شما را ارائه دهیم. اگر خون شما گرفته نشده باشد، تا زمانی که این اطلاعات را دریافت نکنیم، نمی‌توانیم نتیجه را به شما ارائه دهیم.

 بنابراین ایده آل است که قبل از سونوگرافی (به طور ایده آل در هفته 10 بارداری) آزمایش خون خود را انجام دهید.

این تست چقدر دقیق است؟

غربالگری ترکیبی سه ماهه اول ممکن است برای همه زنان باردار بدون در نظر گرفتن سن ارائه شود. اگر همه زنانی که با احتمال زیاد غربالگری می‌کنند، نمونه‌ برداری از پرزهای کوریونی یا آمنیوسنتز را انجام دهند (نرخ تشخیص در حاملگی‌های چندقلویی کمتر است) ظرفیت تشخیص ۸۵ تا ۹۵ درصد از جنین‌های مبتلا به سندرم داون را دارد.

 این یک آزمایش برتر نسبت به غربالگری سندرم داون است که صرفاً بر اساس افزایش سن مادر (یعنی زنان بالای 35 تا 37 سال)، که در آن تنها 30 تا 50 درصد از جنین های مبتلا را می توان شناسایی کرد.

مقالات پیشنهادی  : 

سونوگرافی آنومالی

سونوگرافی غربالگری

سونوگرافی خانم

الاستوگرافی

اکوی قلب جنین

 تنها با استفاده از سن مادر، به ازای هر 100 تا 150 آمنیوسنت، یک جنین مبتلا به اختلال کروموزومی تشخیص داده می شود.

با غربالگری سه ماهه اول، یک جنین مبتلا به اختلال کروموزومی به ازای هر 13 تا 20 روش تهاجمی قبل از تولد تشخیص داده می شود.

غربالگری ترکیبی سه ماهه اول یک آزمایش داوطلبانه برای زنان باردار است و همه زنان احساس نمی کنند که این آزمایش برای آن ها مناسب است. قبل از تصمیم گیری برای انجام غربالگری، باید این آزمایش را با همسر و پزشک خود در میان بگذارید.

نتیجه سونوگرافی غربالگری اول با احتمال کم، تضمین نمی کند که کودک شما مشکل کروموزومی ندارد. این یک آزمایش غربالگری است و بارداری شما را در احتمال افزایش یا کاهش طبقه بندی می کند، اما یک آزمایش تشخیصی نیست (یعنی نمی گوید که کودک شما مشکل کروموزومی دارد یا ندارد).

علاوه بر این، آزمایش غربالگری سه ماهه اول با احتمال کم به این معنی نیست که کودک شما سالم به دنیا خواهد آمد (اگرچه اکثر نوزادان در بدو تولد بسیار سالم هستند).

اگر باردار هستید طیف وسیعی از آزمایش ها در دسترس است. این آزمایش‌ها می‌توانند بارداری شما را تایید کنند و همچنین رشد کودک شما را در رحم بررسی کنند.

 هیچ آزمایش پزشکی هرگز 100 درصد دقیق نیست، اما اکثر تست های بارداری بسیار قابل اعتماد هستند.

معاینات منظم با پزشک عمومی (پزشک) یا ماما بخش مهمی از مراقبت های بارداری است، از جمله اطلاعات و توصیه هایی در مورد آزمایشاتی که شما و جنینتان نیاز دارید.

آزمایشات قبل از تولد

علاوه بر بررسی سلامت عمومی مادر و نوزاد، انواع مختلف آزمایشات موجود برای زنان باردار عبارتند از:

آزمایش هایی برای تایید بارداری

غربالگری سلامت مادر

آزمایش‌های غربالگری معمول (این آزمایش‌ها به شما می‌گویند که چقدر احتمال دارد که کودک شما یک وضعیت سلامت خاص داشته باشد)

تست‌های تشخیصی - برای بارداری‌های در معرض خطر (این آزمایش‌ها با دقت بیشتری به شما می‌گویند که آیا کودک شما وضعیت سلامت خاصی دارد).

سندرم داون زمانی اتفاق می‌افتد که فرد به جای دو نسخه از کروموزوم 21، سه نسخه داشته باشد.

 یا ناحیه خاصی از کروموزوم 21 که در ایجاد سندرم داون نقش دارد.

 این شایع ترین علت مادرزادی ناتوانی ذهنی است و همچنین منجر به مشکلات متابولیکی و ساختاری متعددی می شود. این می تواند تهدید کننده زندگی باشد یا منجر به بیماری قابل توجهی شود، اگرچه برخی از افراد فقط مشکلات خفیفی دارند و می توانند زندگی نسبتاً عادی داشته باشند.

داشتن یک نوزاد مبتلا به سندرم داون احتمالاً تأثیر قابل توجهی بر زندگی خانوادگی دارد.

غربالگری غیر تهاجمی بر اساس تجزیه و تحلیل بیوشیمیایی سرم یا ادرار مادر، یا اندازه‌گیری‌های سونوگرافی جنین، امکان تخمین خطر ابتلا به بارداری را فراهم می‌کند و اطلاعاتی را برای تصمیم‌گیری در مورد آزمایش قطعی ارائه می‌دهد.

قبل از موافقت با آزمایش های غربالگری، والدین باید به طور کامل در مورد خطرات، مزایا و عواقب احتمالی چنین آزمایشی مطلع شوند.

این شامل انتخاب‌های بعدی برای آزمایش‌های بعدی و پیامدهای آزمایش‌های غربالگری مثبت و منفی کاذب (یعنی آزمایش‌های تشخیصی تهاجمی و احتمال اینکه جنین سقط‌شده ممکن است از نظر کروموزومی طبیعی باشد) می‌شود.

تصمیماتی که ممکن است والدین باردار با آن ها روبرو شوند، ناگزیر سطح بالایی از اضطراب را در تمام مراحل غربالگری ایجاد می کنند و نتایج غربالگری می تواند با عوارض جسمی و روانی قابل توجهی همراه باشد. هیچ آزمایش غربالگری نمی تواند شدت مشکلاتی که فرد مبتلا به سندرم داون دارد را پیش بینی کند

سونوگرافی زنان و زایمان و تست های غیر تهاجمی پری ناتال (NIPT)

DNA جنین بدون سلول (cffDNA) DNA جنینی است که از طریق خون مادر در گردش است. آزمایش cffDNA غیر تهاجمی است و به عنوان یک ابزار تشخیص قبل از تولد برای زنان باردار مسن استفاده می شود.

در حالی که آزمایش cffDNA در تشخیص آنیوپلوئیدی معمولی ارزشمند است، سونوگرافی سه ماهه اول جنین در تشخیص ناهنجاری‌های ساختاری غیر ژنتیکی از جمله اسپینا بیفیدا و آنسفالی بهتر است.

دستورالعمل های انجمن بین المللی سونوگرافی در زنان و زایمان (ISUOG) بیان می کند که همه زنان باید بدون توجه به قصد آن ها برای انجام آزمایش cffDNA، سونوگرافی سه ماهه اول بارداری را دریافت کنند. آزمایش cffDNA نباید جایگزین سونوگرافی سه ماهه اول شود.

آنئوپلوئیدی آتیپیک را نمی توان همیشه توسط NIPT تشخیص داد، بنابراین ضخامت نوکال در سونوگرافی می تواند یک شاخص کلیدی بدون توجه به نتیجه کم خطر NIPT باشد.

از زمان پیدایش NIPT، بروز اسپینا بیفیدا که در سه ماهه دوم در طی سونوگرافی معمول تشخیص داده شده است، افزایش یافته است. این به این واقعیت اشاره دارد که مادران بیشتری از تشخیص زودهنگام ناهنجاری های سیستم عصبی مرکزی جنین غافل می شوند.

غربالگری معمول سونوگرافی سه ماهه اول بارداری که از 12 هفته و 5 روز تا 14 هفته انجام می شود، بهترین زمان برای ارزیابی علائم اولیه اسپینا بیفیدا است.

در سه ماهه اول سونوگرافیست های بسیار آموزش دیده می توانند اسکن مورفولوژی مناسب سن را انجام دهند و عدم وجود استخوان بینی، فقدان یا اکستروفی مثانه، آترزی مری، فتق روده میانی، ناهنجاری های اندام، هیگرومای کیستیک، شکاف های صورت، وضعیت معکوس، انسفالوسل، هرنیا را تشخیص دهند. و طیفی از ناهنجاری های جفتی.

کلینیک رادیولوژی الوند طیف گسترده ای از خدمات تخصصی مامایی، از جمله غربالگری شفافیت نوکال (همراه با بیوشیمی سه ماهه اول) و مطالعات مورفولوژی جنین در سه ماهه اول را ارائه می دهد.

سونوگرافیست‌های مامایی معتبر ما می‌توانند با انجام غربالگری زودهنگام برای ناهنجاری‌های ساختاری، آرامش خاطر را برای شما فراهم کنند.

اسکن سه ماهه اول بارداری

اولین سونوگرافی مادر در هفته 6-12 بارداری به او پیشنهاد می شود.

این اسکن:

• بررسی می کند که کودک در مکان مناسب رشد می کند - یعنی در داخل رحم
• بررسی می کند که کودک مطابق انتظار رشد می کند
• تعداد نوزادان را نشان می دهد
• به متخصصان سلامت کمک می کند تا سن و تاریخ تخمینی زایمان را تعیین کنند
• بخشی از بررسی احتمال ابتلای کودک شما به بیماری مانند سندرم داون است.

اگر همه چیز درست است، این اسکن احتمالاً یکی از شگفت انگیزترین لحظات زندگی شما خواهد بود. زمانی است که برای اولین بار کودک خود را می بینید.

ضربان قلب کودک را می شنوید و حتی ممکن است تکان دادن دست یا حرکات آکروباتیک را ببینید.

شما هنوز نمی توانید جنسیت کودک خود را بدانید. شما و همسرتان معمولاً باید تا اسکن 20 هفته ای صبر کنید - یعنی اگر می خواهید بدانید.

تست های غربالگری سه ماهه اول

در سه ماهه اول، متخصص سلامت با شما و همسرتان در مورد آزمایشات غربالگری برای ناهنجاری های کروموزومی و سایر شرایط صحبت می کند.

آزمایش‌های غربالگری احتمال ابتلای کودک شما به ناهنجاری‌های کروموزومی خاص یا شرایط دیگر را بررسی می‌کنند.

نتایج نشان می دهد که کودک شما شانس بالایی دارد یا اینکه کودک شما شانس کمی برای داشتن شرایط خاص دارد.

 آزمایش‌های غربالگری همه ناهنجاری‌های کروموزومی را مشخص نمی‌کنند و به شما نمی‌گویند که آیا کودک شما قطعاً تحت تأثیر قرار گرفته است یا خیر.

تست های غربالگری سه ماهه اول شامل:

آزمایش غیر تهاجمی قبل از تولد (NIPT) - این شامل یک آزمایش خون ساده است

غربالگری ترکیبی سه ماهه اول (CFTS) - این آزمایش خون از شریک زندگی شما با اندازه گیری سونوگرافی انجام شده در هفته 11-13 ترکیب می شود.

بیماری هایی مانند سندرم داون را می توان تنها با آزمایش های خاص قبل از زایمان مانند CVS یا آمنیوسنتز تشخیص داد. اگر به انجام این آزمایش‌ها فکر می‌کنید، خدمات مشاوره ژنتیک می‌تواند اطلاعات بیشتری در مورد آنها به شما بدهد.

سقط جنین یا مشکلات سلامتی در هفته 12

اگرچه اکثر بارداری‌ها ساده و بدون مشکل پیش می‌روند، اما این احتمال وجود دارد که اسکن نشان دهد که کودک شما دیگر زنده نیست.

سقط جنین زمانی است که نوزاد قبل از هفته بیستم بارداری فوت کند. سقط جنین شایع است.

حدود 10 تا 25 درصد حاملگی ها سقط می شوند و 80 درصد سقط ها قبل از 12 هفته اتفاق می افتد. سقط جنین می تواند ویرانگر باشد. همراه با اندوه و ناامیدی، ممکن است از اینکه نمی توانید از شریک زندگی خود یا کودک خود محافظت کنید، احساس درماندگی کنید. 

همچنین این احتمال وجود دارد که اسکن سایر مشکلات یا عوارض سلامتی را تشخیص دهد. در این صورت، شریک زندگی شما به حمایت شما نیاز خواهد داشت. علاوه بر مراقبت از او، مهم است که احساسات خود را بشناسید و با کسی که به او اعتماد دارید صحبت کنید.

اگر نگرانی‌های پزشکی وجود داشته باشد، یا مشکلاتی در بارداری قبلی داشته‌اید، یا اگر در مورد تاریخ بارداری ابهام زیادی وجود داشته باشد، پزشک ممکن است اسکن یا آزمایش‌های اضافی را پیشنهاد کند. برخی از شرایط به هیچ وجه در اسکن دیده نمی شوند یا تا اواخر بارداری قابل مشاهده نیستند.

مقالات پیشهادی:

سونوگرافی واژینال در تهران

عکس رنگی رحم چیست؟

سونوگرافی توسط متخصص خانم در تهران

غربالگری خون مادر
غربالگری خون مادر یک آزمایش خون ساده است. سطح دو پروتئین ، گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG) و پروتئین پلاسمایی A مرتبط با بارداری (PAPP-A) را اندازه گیری می کند . اگر سطح پروتئین به طور غیر طبیعی بالا یا پایین باشد ، ممکن است یک اختلال کروموزومی در کودک وجود داشته باشد.

سونوگرافی تصاویری از نوزاد ایجاد می کند . سونوگرافی برای غربالگری سه ماهه اول به دنبال مایع اضافی در پشت گردن نوزاد است . اگر در سونوگرافی مایع افزایش یافته باشد ، ممکن است اختلال کروموزومی یا نقص قلبی در نوزاد وجود داشته باشد.

تست های غربالگری سه ماهه دوم بارداری بین هفته های 15 تا 20 بارداری انجام می شود. از آنها برای جستجوی برخی نقص های مادرزادی در نوزاد استفاده می شود. تست های غربالگری سه ماهه دوم شامل غربالگری سرم مادر و ارزیابی جامع سونوگرافی از نوزادی است که به دنبال وجود ناهنجاری های ساختاری است (همچنین به عنوان سونوگرافی ناهنجاری شناخته می شود)

سیستم عصبی مرکزی

مغز جنین را می توان با جزئیات در هفته 10-14 تصویربرداری کرد . مخچه ابتدا در این مرحله تصویربرداری می شود . شبکه کوروئید دیده می شود که حفره بطنی را پر می کند . بطن های جانبی طبیعی نسبتا بزرگ به نظر می رسند و گوشته مغز نازک به نظر می رسد . علاوه بر این، مخچه فالک ، تالامی ، ساقه مغز ، بطن چهارم  ، حفره خلفی ، مخچه ، دمگل مخچه و همچنین فورامن مگنوم دیده می شود . اندازه گیری قطر دوپاریتال ، دور سر و دور شکم به عنوان بخشی از اندازه گیری های بیومتریک سه ماهه اول ممکن است .

آنسفالی

در سال 1972 ، آنسفالی اولین ناهنجاری بود که با استفاده از سونوگرافی از طریق شکم در هفته 17 گزارش شد . متعاقباً تقریباً 20 سال بعد سونوگرافی ترانس واژینال در هفته 5+11 گزارش شد . این اولین ناهنجاری است که در سه ماهه اول تشخیص داده می شود. در سه ماهه اول ، ویژگی پاتگنومونیک آکرانی یا اگزانسفالی است که به آن علامت میکی ماوس می گویند . با استفاده از سونوگرافی ترانس واژینال و سونوگرافی ترانس شکمی با وضوح بالا، می توان آنسفالی را در اوایل هفته 11 بارداری تشخیص داد.  در موارد نادری می توان در هفته 9 بارداری با تغییر ظاهر حفره های مغزی با کاهش مشکوک به آن مشکوک شد.

سفالوسل

سفالوسل ها معمولاً نقص جمجمه خط میانی هستند که در آن فتق مغز و مننژ وجود دارد . بروز گزارش شده 0.8-3.0 در هر 10000 تولد زنده است . سفالوسل همچنین ممکن است ناحیه اکسیپیتال ، پیشانی ، جداری ، اربیتال ، بینی یا نازوفارنکس سر را درگیر کند که عمدتاً پس سری است . تشخیص انسفالوسل در معاینه اولتراسوند اغلب در نمای محوری با وجود یک برآمدگی نامنظم در قسمت قدامی یا خلفی سر مشکوک است . از آنجایی که انسفالوسل ها اغلب بخشی از ناهنجاری ها و سندرم های ژنتیکی هستند، اسکن دقیق آناتومی جنین توصیه می شود.

هولوپروسسفالی (HPE)

HPE ناشی از عدم تمایز پروسنفالون به نیمکره های مغزی و بطن های جانبی بین هفته های چهارم و هشتم است. بروز سقط جنین 0.4 در 1000 گزارش شده است، با بروز کمتر در تولد های زنده 0.06 در 1000.HPE به سه نوع تقسیم می شود : آلوبار ، نیمه لوبار و لوبار  . در سه ماهه اول فقط آلوبار ها با شیوع 0.34 در هر 1000.7Alobar HPE شدید ترین نوع است و شامل یک بطن منفرد ، مخ کوچک ، تالامی ذوب شده ، آژنزیس جسم پینه ای و فالکس سربری است. . فاکس سربری در سونوگرافی در 9 هفتگی آشکار می شود . بنابراینHPE آلوبار را می توان از هفته 9 بارداری به بعد توسط دستان متخصص با عدم جدایی بطن های جانبی و شبکه های مشیمیه تشخیص داد. قبل از این، به نظر می رسد که مغز جنین طبیعی دارای یک بطن منفرد شبیهHPE آلوبار است.

ونتریکولومگالی

ونتریکولومگالی به عنوان اتساع سیستم بطنی بدون بزرگ شدن جمجمه ( دور سر ) تعریف می شود که ناشی از آتروفی اولیه مغز نیست . معمولاً شبکه مشیمیه اکوژنیک بزرگ دهلیز و بدن بطن جانبی را پر می کند . با این حال ، در بطن کولومگالی ، این شبکه مشیمیه « آویزان » ، که منقبض شده و از دیواره داخلی آن جدا می‌شود ، تشخیص درون رحمی بطن ‌کولومگالی را در اوایل بارداری تسهیل می‌کند. نازک شدن شبکه مشیمیه با درجاتی که به شدت بزرگ شدن بطن بستگی دارد با شبکه مشیمیه طرف مقابل زاویه تشکیل می دهد.

ناهنجاری دندی واکر (DWM)

DWM از اتساع کیستیک بطن چهارم ، همراه با دیسژنز یا آژنزی ورمیس مخچه و هیدروسفالی ناشی می شود . هنگامی که یک شفافیت بزرگ داخل جمجمه، کاهش ضخامت ساقه مغز ، و کاهش دید شبکه مشیمیه بطن چهارم در نمای ساژیتال میانی سر جنین مشاهده شد ،DWM باید مشکوک باشد . سر جنین یک کیست حفره خلفی بزرگ را نشان می دهد که نیمکره های مخچه را جدا می کند. با این حال ، در مورد تشخیصDWM در سه ماهه اول باید محتاط بود ، زیرا یک شفافیت بزرگ داخل جمجمه ای جدا شده ممکن است یک علامت گذرا در اوایل زندگی جنین باشد . تغییرات رشدی در ناحیه مخچه و ورم مخچه وجود دارد . آناتومی نهایی ورمیس در اواخر هفته شانزدهم تا بیست و نهم تشکیل می شود . بنابراین ، در هفته های 13 تا 14، و گاهی تا اواخر هفته شانزدهم ، تشخیصDWM دشوار است . برای حذف این ناهنجاری باید تا 20 تا 22 هفته صبر کرد.

مقالات پیشنهادی :

بیوپسی سینه

عکس رنگی رحم با بی حسی در تهران

سونوگرافی تشخیص جنسیت

اسپاینال بیفیدا باز (OSB)

OSB را می توان قبل از هفته دوازدهم با توجه به بی نظمی ستون فقرات استخوانی یا برآمدگی در کانتور خلفی پشت جنین تشخیص داد . علامت لیمو ، علامت موز و شبکه مشیمیه آویزان در بطن های جانبی که ویژگی های جمجمه معمولیOSB در اواسط بارداری هستند ، به ندرت در سه ماهه اول وجود دارند . در تلاش برای پرداختن به این مشکل تشخیصی ، تعدادی نشانگر مختلف از نمای میانی ساژیتال سر پیشنهاد شده است تا امکان شناسایی زودهنگامOSB را فراهم کند ، مانند نامرئی بودن شفافیت بین جمجمه‌ ای ، سیسترنا مگنای محو شده ، ضخیم شدن ساقه مغز ، کوتاه کردن فاصله بین ساقه مغز و استخوان پس سری ، و نسبت ساقه مغز / ساقه مغز و نسبت استخوان پس سری بیش از 1.3 یک مطالعه انجام شده توسط 20 متخصص نشان داد که میزان تشخیصOSB می تواند 100 درصد در سه ماهه اول باشد. اخیرا ً، در یک مطالعه بزرگ مطالعه گذشته نگر 10 ساله در انگلستان ، میزان تشخیصOSB 59٪ بود. 13 سایر علائم داخل جمجمه گزارش شده باOSB شامل جابجایی خلفی دمگل های مغزی و قنات سیلویوس ، زاویه غیرطبیعی صورت فرونتومگزیلاری و آه خشک مغز است. نشانه ‌ها اشاره‌ای به یک معاینه جامع ستون فقرات هستند، به طوری که می‌توانOSB را در طول غربالگری سه ماهه اول با معاینه مغز خلفی با حساسیت بالا تشخیص داد. در سه ماهه اول  ، تشخیص مبتنی بر نشان دادن نقص واقعی در ستون فقرات است.

یک خانم باردار در دوران بارداری چند سونوگرافی انجام می دهد؟

بیشتر خانم های باردار در دوران بارداری یک یا دو سونوگرافی برای اطمینان انجام می دهند. با این حال ، تعداد و زمان بسته به ارائه دهنده مراقبت های بارداری شما و در صورت داشتن هر گونه بیماری متفاوت است . اگر حاملگی شما پرخطر است یا اگر پزشک شما مشکوک باشد که شما یا کودکتان دارای یک وضعیت سلامتی هستید ، ممکن است سونوگرافی های مکرر را پیشنهاد کند.

علائم اندومتریوز؛اندومتریوز وضعیتی است که از هر 10 زن یک نفر را مبتلا می کند. گاهی اوقات می تواند باعث درد شدید شود و ممکن است باروری شما را کاهش دهد. گزینه های درمانی زیادی وجود دارد، بنابراین برای تشخیص و اطلاعات بیشتر با پزشک عمومی (پزشک) خود تماس بگیرید.

اگر سوالی در مورد رادیولوژی یا سونوگرافی دارید ویا پزشک برایتان رادیولوژی یا سونوگرافی تجویز کرده است

می توانید با ما در مرکز سونوگرافی و رادیولوژی الوند تماس بگیرید.

اندومتریوز چیست؟

آندومتریوز زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌هایی مشابه سلول‌هایی که روی رحم قرار دارند، در نواحی دیگر بدن، به‌ویژه در اطراف تخمدان‌ها و پشت رحم رشد می‌کنند.

علائم اندومتریوز

آندومتریوز روی هر فردی متفاوت است. بسیاری از زنان مبتلا به اندومتریوز درد را تجربه می کنند اما برخی از آنها هیچ علامتی ندارند. برخی از زنان در هنگام قاعدگی درد خفیفی دارند و برخی دیگر در تمام دوره قاعدگی درد شدید دارند.

اندومتریوز می تواند انواع مختلفی از درد ایجاد کند.

مثلا:

دوره های دردناک

درد در هنگام و یا بعد از رابطه جنسی

درد شکم، کمر و لگن

درد در طول تخمک گذاری، از جمله درد در ران یا پاها

درد هنگام رفتن به توالت برای گریه کردن یا استفراغ

اندومتریوز همچنین ممکن است باعث:

دوره های سنگین

دوره های نامنظم

طولانی تر از دوره های معمولی

مشکلات مثانه و روده

نفخ

خستگی

تغییرات خلق و خوی

ناراحتی واژن

کاهش باروری

چه چیزی باعث آندومتریوز می شود؟

ما دقیقاً نمی دانیم که چه چیزی باعث آندومتریوز می شود، اما برخی از علل احتمالی و عوامل خطر وجود دارد که باید در نظر گرفت.

قاعدگی معکوس

قاعدگی شما گاهی می تواند در امتداد لوله های فالوپ به داخل حفره لگن شما برگردد. خون که حاوی سلول‌های آندومتر است، معمولاً توسط بدن جذب می‌شود، اما گاهی اوقات سلول‌ها می‌توانند به نواحی خارج از رحم بچسبند و منجر به آندومتریوز شوند.

سیستم ایمنی بدن شما

اگر سیستم ایمنی شما رشد بافت آندومتر را در خارج از رحم متوقف نکند، می توانید به اندومتریوز مبتلا شوید.

سابقه خانوادگی شما

تحقیقات نشان می دهد که ژنتیک ممکن است در ایجاد آندومتریوز نقش داشته باشد. زنانی که یکی از بستگان نزدیک به آندومتریوز دارند تا 10 برابر بیشتر در معرض ابتلا به آندومتریوز هستند.

کاهش خطر ابتلا به اندومتریوز

آندومتریوز قابل پیشگیری نیست، اما برخی عوامل ممکن است خطر شما را کاهش دهند.

مثلا:

بچه دار شدن در سنین پایین تر

شیر دادن به مدت طولانی تری

درمان هورمونی برای جلوگیری از تخمک گذاری، مانند قرص ضد بارداری خوراکی ترکیبی (COC)

زندگی سالم.

گرفتن تشخیص

تشخیص آندومتریوز آسان نیست. اکثر زنان پس از انجام لاپاراسکوپی تشخیص داده می شوند. لاپاراسکوپی یک عمل جراحی سوراخ کلید است که تحت بیهوشی عمومی انجام می شود تا در تصویر اندومتریوز آیا بافت آندومتر در لگن شما وجود دارد یا خیر.

اگر آندومتریوز ندارید اما پریودهای بسیار دردناکی دارید، با پزشک خود صحبت کنید.

مقالات پیشنهادی :

تشخیص اندومتریوز با آزمایش خون

سونوگرافی غربالگری

مرکز سونوگرافی سینه

مدیریت اندومتریوز

پس از تشخیص آندومتریوز، متخصص زنان گزینه های مختلف درمانی را بر اساس علائم و مرحله زندگی شما توضیح می دهد.

داروها

اگر یک مورد خفیف اندومتریوز دارید، ممکن است بتوانید علائم را مدیریت کنید و با داروهایی مانند ایبوپروفن (مانند نوروفن) درد را کاهش دهید.

هورمون درمانی

می‌توانید از هورمون درمانی استفاده کنید که رشد سلول‌های باقی‌مانده آندومتر را سرکوب می‌کند و امیدواریم درد را کاهش دهد.

گزینه های هورمون درمانی عبارتند از:

قرص ضد بارداری خوراکی ترکیبی - برای متوقف کردن چرخه قاعدگی و کاهش درد

پروژسترون - برای کوچک کردن بافت آندومتر و کاهش درد

هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH) - برای سرکوب تخمک گذاری و رشد بافت آندومتر.

از پزشک خود در مورد نحوه عملکرد و عوارض جانبی احتمالی هر گزینه سوال کنید.

عمل جراحي

جراحی موثرترین راه برای از بین بردن اندومتریوز، ترمیم هرگونه آسیب و کاهش احتمال بازگشت آن است. جراحی همچنین ممکن است شانس باردار شدن شما را افزایش دهد.

نوع جراحی که ممکن است به آن نیاز داشته باشید به وضعیت شما بستگی دارد.

مثلا:

لاپاراسکوپی - یک جراحی رایج سوراخ کلید از طریق شکم انجام می شود

لاپاراتومی - جراحی باز برای اندومتریوز شدیدتر

جراحی روده - اگر اندومتریوز در روده رشد کرده باشد

هیسترکتومی (برداشتن رحم) - در موارد شدید.

قبل از تصمیم گیری مطمئن شوید که مزایا و خطرات احتمالی هر گزینه را درک کرده اید.

درمان ترکیبی

جراحی با لاپاراسکوپی بهترین درمان برای اندومتریوز است. اما ترکیبی از جراحی و هورمون درمانی می تواند نتایج را بهبود بخشد.

برخی از مطالعات نشان داده اند که اگر جراحی با درمان با برخی از انواع هورمون درمانی یا دستگاه داخل رحمی (IUD) دنبال شود، در عود آندومتریوز تاخیر وجود دارد.

مقالات پیشنهادی : 

قیمت سونوگرافی واژینال

سونوگرافی تشخیص جنسیت

سونوگرافی سونو هیستروگرافی

آندومتریوز چیست؟

اندومتریوز (تلفظ: endoh – mee – tree – oh – sis) نامی است که به وضعیتی گفته می‌شود که در آن سلول‌هایی شبیه به سلول‌های پوشش داخلی رحم (رحم) در جای دیگری از بدن یافت می‌شوند.

هر ماه این سلول‌ها به همان روشی به سلول‌های داخل رحم واکنش نشان می‌دهند، تشکیل می‌شوند و سپس تجزیه می‌شوند و خونریزی می‌کنند. برخلاف سلول‌های درون رحم که به صورت پریود از بدن خارج می‌شوند، این خون راهی برای فرار ندارد.

در بریتانیا، حدود 1.5 میلیون زن و زنانی که در بدو تولد به آنها اختصاص داده شده است، در حال حاضر بدون توجه به نژاد یا قومیت، با این بیماری زندگی می کنند. آندومتریوز می تواند شما را از دوران بلوغ تا یائسگی تحت تاثیر قرار دهد، اگرچه ممکن است تاثیر آن تا آخر عمر احساس شود.

در طول چرخه قاعدگی، بدن هر ماه دچار تغییرات هورمونی می شود. هورمون ها به طور طبیعی آزاد می شوند که باعث می شوند پوشش داخلی رحم برای آماده شدن برای تخمک بارور شده افزایش یابد. اگر حاملگی اتفاق نیفتد، این پوشش از بین می‌رود و خونریزی می‌کند - سپس به عنوان پریود از بدن خارج می‌شود.

در آندومتریوز، سلول‌هایی شبیه به سلول‌های دیواره رحم در جای دیگری از بدن رشد می‌کنند. این سلول ها هر ماه به چرخه قاعدگی واکنش نشان می دهند و همچنین خونریزی می کنند. با این حال، هیچ راهی برای خروج این خون از بدن وجود ندارد. این می تواند باعث التهاب، درد و تشکیل بافت اسکار شود.

آندومتریوز می تواند به طرق مختلفی بر زندگی افراد تأثیر بگذارد، از جمله:

درد مزمن

خستگی/کمبود انرژی

افسردگی / انزوا

مشکلات در زندگی جنسی/روابط زن و شوهر

ناتوانی در باردار شدن

مشکل در انجام تعهدات کاری و اجتماعی

با این حال، با درمان مناسب آندومتریوز، بسیاری از این مسائل را می توان برطرف کرد و علائم آندومتریوز را قابل کنترل تر کرد.

مهم است که به یاد داشته باشید که:

اندومتریوز عفونت نیست

آندومتریوز مسری نیست

اندومتریوز سرطان نیست

اندومتریوز یک بیماری شایع و گاهی ناتوان کننده است که زنان در سنین باروری را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری باعث درد مزمن لگن می شود و گاهی اوقات با ناباروری مرتبط است.

اندومتریوز با ایجاد بافتی مشابه بافتی که داخل حفره رحم را پوشانده است، در سایر نقاط بدن زن مشخص می شود. معمولاً در جای دیگری از شکم است که این بافت ها یافت می شوند. اگرچه این بافت‌ها در جای طبیعی خود نیستند، اما به چرخه قاعدگی واکنش نشان می‌دهند مانند بافت‌های لایه داخلی حفره رحم: هر ماه، بافت ضخیم می‌شود، می‌شکند و از بین می‌رود. خون قاعدگی از رحم از طریق واژن از بدن خارج می شود. برعکس، خون و بافت ناشی از آندومتریوز راهی برای خروج از بدن ندارند و باعث التهاب و گاهی زخم (چسبندگی) می‌شوند که هر دو علائم دردناکی را ایجاد می‌کنند.

اگرچه تحقیقات زیادی در مورد آندومتریوز انجام شده است، اما هنوز تشخیص و درمان این بیماری پیچیده دشوار است. بسیاری از علائم آندومتریوز (دردهای شدید و دردناک قاعدگی، درد در حین مقاربت، مشکلات گوارشی، مانند اسهال، یبوست و حالت تهوع) مشابه علائم بسیاری از بیماری‌های دیگر است. به همین ترتیب، از آنجایی که هر زن مبتلا به آندومتریوز علائم خود را بسته به محل و وسعت بیماری به طور متفاوتی تجربه می‌کند، ترکیبی از گزینه‌های درمانی که برای یک زن مؤثر است، ممکن است لزوماً برای زن دیگر مؤثر نباشد. بنابراین، گاهی اوقات ممکن است سال ها طول بکشد تا یک زن و ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی او میزان اندومتریوز را تعیین کنند و یک درمان موثر پیدا کنند.

خبر خوب این است که اندومتریوز وضعیتی است که می توان آن را با موفقیت درمان و کنترل کرد. اگر درد لگن را تجربه می کنید، گزینه هایی برای کاهش یا حتی از بین بردن آن برای کمک به بهبود کیفیت زندگی خود دارید. اولین قدم این است که به سرعت به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مراجعه کنید.

 مقالات پیشنهادی : 

عفونت پستان

اکوی قلب جنین

سونوگرافی واژینال در تهران

تعداد اندومتریوز

اندومتریوز یک آسیب شناسی مزمن شایع است.

تاخیر تشخیصی مرتبط با این بیماری 7 سال خواهد بود.Inserm مشخص می کند که 40٪ از زنانی که با درد مزمن لگنی مراجعه می کنند، در واقع از اندومتریوز رنج می برند.

داده هایی که اهمیت آسیب شناسی در جمعیت و مشکلات بهداشت عمومی را که می توانند ایجاد کنند را نشان می دهد.

تعریفی ازاندومتریوز

آندومتریوز در نتیجه مهاجرت بافت از پوشش داخلی رحم (سلول های پوشش داخلی رحم، آندومتر) به خارج از رحم ایجاد می شود. بنابراین، این سلول‌ها می‌توانند به سایر اندام‌های تناسلی مانند تخمدان‌ها یا واژن، بلکه در سطح اندام‌های گوارشی و ادراری، یا حتی در موارد نادر، دورتر (پلورا، ریه‌ها) پیوند بزنند.

وجود این سلول ها در خارج از بافت منشا آنها یک مشکل واقعی ایجاد می کند. این سلول‌ها مانند بافت منشأ خود، به تغییرات هورمونی مرتبط با چرخه‌های قاعدگی، عمدتاً به سطح استروژن، واکنش نشان می‌دهند. در حال حاضر، علت این مهاجرت غیرطبیعی سلول ناشناخته باقی مانده است.

به گزارش سایت بیمه سلامت، این بیماری می تواند از دوران نوجوانی خود را نشان دهد و در اکثر موارد در دوران یائسگی پسرفت می کند.

علائم اندومتریوز چیست؟

علامت اصلی اندومتریوز درد در لگن است. اغلب با چرخه قاعدگی مرتبط است (در طول قاعدگی قوی تر است) اما گاهی اوقات خود را به طور مداوم نشان می دهد. برخی از زنان نیز ممکن است در هنگام مقاربت، اجابت مزاج یا ادرار، بیشتر در دوران قاعدگی درد داشته باشند. این بیماری می تواند تکامل یابد: درد اغلب با گذشت زمان مهم تر می شود. سایر علائم محرمانه تر نیز می تواند با اندومتریوز مرتبط باشد، مانند وجود خون در ادرار یا مدفوع.

آندومتریوز نیز ناقل ناباروری است، به خصوص زمانی که بافت آندومتر باعث اختلال در عملکرد یا حتی انسداد تخمدان ها شود.

در نهایت، لازم به ذکر است که برخی از اشکال آندومتریوز علامتی نیستند و تنها در طی ارزیابی ناباروری کشف می شوند.

چگونه تشخیص داده می شود؟

معاینات انجام شده برای بررسی اندومتریوز قبل از هر چیز بالینی است و اغلب توسط متخصص زنان یا متخصص زنان و زایمان انجام می شود. سپس، در صورت مشکوک بودن به آسیب شناسی، تشخیص را می توان با تصویربرداری، در درجه اول سونوگرافی لگن، تکمیل کرد.

به عنوان خط دوم، هنگامی که پزشکان فکر می کنند ضایعات عمیق تر هستند یا زمانی که تشخیص نامشخص است، می توانند از سونوگرافی اندواژینال یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی استفاده کنند.

عوامل خطر برای ابتلا به اندومتریوز چیست؟

چندین عامل خطر ثابت شده در آندومتریوز شناسایی شده است: وزن کم هنگام تولد، شاخص توده بدنی پایین (BMI) از کودکی تا بزرگسالی، و همچنین قاعدگی زودرس و سیکل های کوتاه (کمتر از 24 روز).

عوامل ژنتیکی نیز وجود دارد: سهم آنها در بروز آندومتریوز 50٪ تخمین زده شده است، بدون اینکه "ژن اندومتریوز" شناسایی شده باشد. بلکه ترکیبی از چندین عامل ژنتیکی است. شناسایی این عوامل ژنتیکی می تواند تشخیص زودهنگام بیماری و در نتیجه تسریع در مدیریت آن را ممکن سازد.

راه های درمان اندومتریوز چیست؟

در حال حاضر، مدیریت اندومتریوز بر اساس سه تکنیک است که با توجه به علائم و همچنین تمایلات بارداری هر بیمار استفاده می شود.

اول از همه، درمان های هورمونی، که عمدتاً با هدف کاهش تأثیر چرخه های قاعدگی بر علائم بیماری انجام می شود. بنابراین می توان انواع مختلفی از داروهای ضد بارداری را تجویز کرد: استروژن-پروژسترون، میکروپرژسترون خوراکی و غیره. داروهای دیگری مانند مسکن ها برای محدود کردن درد (داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و غیره) علاوه بر این می توانند استفاده شوند.

در صورت درد زیاد و بی اثر بودن درمان های هورمونی می توان به جراحی فکر کرد. ژست بسته به منطقه ای که ضایعات در آن قرار دارند متفاوت است. این شامل از بین بردن مناطقی است که سلول های آندومتر در آن قرار گرفته اند.

در نهایت در صورت تمایل به بارداری و در صورت ناباروری می توان کمک های پزشکی برای باروری ارائه داد. این مدیریت شامل تحریک خاص تخمدان (در اندومتریوز خفیف تا متوسط) یا لقاح آزمایشگاهی (در اندومتریوز شدیدتر) است.

تحقیقات در مورد این بیماری کجاست؟

تحقیقات در مورد آندومتریوز بسیار فعال است. مطالعات به طور خاص بر علل بیماری، تکامل آن و عوامل موثر بر آن تمرکز دارد.

تحقیقات به بررسی عوامل خطر ژنتیکی برای ایجاد اندومتریوز می پردازد. کشف و شناسایی ترکیبی از چندین عامل ژنتیکی و اپی ژنتیکی می تواند تشخیص زودهنگام بیماری و در نتیجه تسریع در درمان آن را ممکن سازد. شناسایی ژن های دخیل در این بیماری نیز می تواند به شناسایی اهداف درمانی بالقوه منجر شود.

همچنین از نقطه نظر انجام تشخیص بیماری، به ویژه از نقطه نظر تصویربرداری به منظور جلوگیری از بیوپسی های بیش از حد تهاجمی، پیشرفت انتظار می رود.

در مورد علل، محققان بر این باورند که اختلال عملکرد سیستم ایمنی در این بیماری نقش دارد: این امر می تواند عدم حذف سلول های آندومتر در خارج از رحم و التهاب مزمن را توضیح دهد. بررسی این علل می‌تواند راه‌های امیدوارکننده‌ای برای توسعه درمان‌های نوآورانه فراهم کند.

بهبود تکنیک های جراحی نیز موضوعی است که توسط محققان مورد بررسی قرار گرفته است.

در نهایت، آندومتریوز همچنین می‌تواند تأثیراتی بر بارداری داشته باشد (افزایش خطر سقط جنین، تأخیر رشد جنین، و غیره): بنابراین تحقیقات در حال بررسی این پیامدهای مضر احتمالی با توجه به بهبود مراقبت از بیماران است.

اندومتریوز چگونه درمان می شود؟

برای موارد خفیف، اهداف درمانی شامل مدیریت علائم و جلوگیری از پیشرفت بیماری است. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن می توانند به مدیریت درد کمک کنند. هورمون درمانی نیز می تواند به جلوگیری از پیشرفت کمک کند.

اگر فردی به دارو پاسخ ندهد، ممکن است به جراحی لاپاراسکوپی نیاز داشته باشد. این یکی از بهترین روش ها برای اصلاح اندومتریوز از طریق جراحی است. اغلب با کمک رباتیک انجام می شود و فقط به چند برش کوچک روی شکم نیاز دارد. در صورت وجود کیست، آن را خارج می کنیم. ایمپلنت ها را جدا می کنیم - یا برش می دهیم. اکسیزیون اغلب بهترین راه برای درمان اندومتریوز است. گاهی اوقات از روشی استفاده می کنیم که ما آن را درمان فرسایشی می نامیم، جایی که اساساً ایمپلنت ها را کوتر می کنیم. این ترکیب - برش، ابلیشن و سیستکتومی - بسیار موثر است.

جراحی معمولاً شامل سه تا پنج برش باند روی معده است و بیماران می توانند در همان روز به خانه بروند. زمان بهبودی معمولاً دو هفته است. بسیاری از زنان زودتر به سر کار و زندگی خود باز می گردند.

 مقالات پیشنهادی : 

عکس opg

عکس دندان

عکس کلی دندان

هیستروسالپنگوگرافی

در مورد موارد جدی تر چطور؟

اگر اندومتریوز به اندام هایی مانند روده یا مثانه سرایت کرده باشد، ممکن است برای برداشتن ضایعه یا ضایعات، این سیستم های اندام مورد عمل جراحی قرار گیرند. گاهی اوقات افراد نیاز به برداشتن روده دارند، که جراحی برای برداشتن بخشی از روده کوچک یا بزرگ، یا آپاندکتومی، برداشتن آپاندیس است. آخرین سناریو - که امیدوارید یک بیمار مجبور نباشد این راه را طی کند - هیسترکتومی یا برداشتن تخمدان هایش است زیرا همه چیز شکست خورده است. با این حال، در این موارد پیچیده، جراحی کاملاً دگرگون کننده است و کیفیت زندگی زن را به طور چشمگیری بهبود می بخشد.

 مقالات پیشنهادی : 

مرکز سونوگرافی سینه

سونوگرافی آنومالی

سونوگرافی تیروئید

آیا می توان بعد از جراحی باردار شد؟

یکی از نگرانی های اصلی زنان از دست دادن قدرت باروری و از دست دادن عملکرد تخمدان است. به عبارت دیگر، آیا درمان آندومتریوز تخمدان بر تعداد تخمک آنها تأثیر می گذارد؟ هنگامی که ما جراحی اندومتریوز را انجام می دهیم، هدف نهایی ما برای بیماری که می خواهد در آینده باردار شود، حفظ باروری و بهینه سازی باروری است. در اکثر موارد، بیماران می توانند با موفقیت باردار شوند و بچه دار شوند.

اندومتریوز چه تاثیری بر باروری و بارداری دارد؟

برای زنان مبتلا به اندومتریوز، مانع اصلی باردار شدن است. هنگامی که شما در تلاش برای باردار شدن در یک محیط لگنی که به دلیل آندومتریوز ملتهب است، این کار را بسیار دشوار می کند. آندومتریوز می تواند بر نحوه عملکرد تخمدان ها و لوله های فالوپ که برای اتصال اسپرم و تخمک لازم است تأثیر بگذارد. می تواند آناتومی را به گونه ای مخدوش کند که باردار شدن را دشوار کند. گاهی اوقات زنان به جراحی اصلاحی برای اصلاح آناتومی که در اثر این بیماری مخدوش شده است نیاز دارند تا باردار شدن را تسهیل کنند.

هنگامی که یک فرد باردار می شود، آندومتریوز واقعاً مشکلی نیست. باور کنید یا نه، بارداری یک درمان عالی است زیرا چیزی در مورد وضعیت بارداری وجود دارد که به آندومتریوز می پردازد و در واقع باعث از بین رفتن و غیرفعال شدن آن می شود. آندومتریوز بر رشد جنین یا زایمان تاثیری ندارد.

به طور معمول، زمانی که بیمار به یائسگی تبدیل می‌شود، این اغلب از منظر آندومتریوز یک چیز مثبت است، زیرا در آن مرحله، عملکرد تخمدان بیمار دیگر قادر به تحریک ایمپلنت‌های اندومتریوز نیست. بنابراین ما همیشه امیدوار به پسرفت بیماری هستیم زیرا بیمار در حالت یائسگی است. مانند سال های باروری یک زن پیشرفت نمی کند.

علائم شایع اندومتریوز عبارتند از:

1. درد لگنی مداوم و بدون دلیل

اگر در ناحیه لگن خود درد دارید اما دلیل آن را نمی دانید، ممکن است به اندومتریوز مبتلا شده باشید. این یک علامت رایج است که ناشی از قرار گرفتن آندومتر در جایی است که نباید باشد. این درد می تواند بدتر از دردهای قاعدگی باشد و ممکن است با گذشت زمان بدتر شود.

2. گرفتگی شدید قاعدگی

اکثر زنان هر از گاهی دچار دردهای قاعدگی می شوند. زنان مبتلا به آندومتریوز معمولاً دردهای قاعدگی بسیار بدی دارند که زندگی آنها را مختل می کند.

3. رابطه جنسی دردناک است

زمانی که اندومتر در خارج از رحم یا اطراف سایر اندام های تناسلی رشد می کند، مقاربت جنسی می تواند باعث درد شود. ممکن است به سادگی ناراحت کننده باشد یا می تواند کاملاً دردناک باشد.

4. خونریزی شدید

اگر قاعدگی شما شامل تعویض محصولات بهداشتی بیش از یک بار در ساعت است یا خونریزی بین دوره های قاعدگی دارید، می تواند نشانه اندومتریوز باشد.

5. ادرار دردناک یا حرکات روده

اگر آندومتر شما بر عملکرد مثانه یا روده شما که هر دو نزدیک رحم شما هستند تأثیر می گذارد، می تواند هنگام ادرار کردن یا اجابت مزاج باعث درد شود. درد ممکن است در زمان پریودی شما شدید ترشود.

6. ناباروری

یکی از مهم ترین علائم آندومتریوز برای برخی از زنان ناباروری است. اگر سعی کرده اید باردار شوید و نتوانسته اید، ممکن است به این دلیل باشد که رشد بیش از حد آندومتر باعث می شود که تخمک شما نتواند با اسپرم ملاقات کند. یا، بافت اضافی ممکن است به تخمک یا اسپرم آسیب برساند.

اگر هر یک از این علائم را دارید، باید با دکتر  صحبت کنید. معمولاً معاینه لگن یا سونوگرافی می‌تواند تشخیص آندومتریوز را تأیید کند و به شما امکان می‌دهد درمان را شروع کنید و امیدوارم کمی تسکین پیدا کنید.

درمان آندومتریوز

برخی از زنان می توانند علائم خود را با داروهای بدون نسخه کنترل کنند، اما برخی دیگر به درمان عمیق تری نیاز دارند، مانند:

هورمون درمانی

در برخی موارد می توان از هورمون ها برای کاهش رشد بافت آندومتر استفاده کرد. قرص های ضد بارداری ممکن است یک راه حل باشند، یا حلقه های واژینال می توانند استروژن یا پروژسترون مورد نیاز برای تسکین را به شما برسانند.

عمل جراحی

برای برخی از زنان، جراحی گزینه بهتری است. برداشتن بافت اضافی آندومتر می تواند بهترین راه حل برای کاهش علائم شما باشد.

گرفتگی‌های قاعدگی یکی از اولین نشانه‌هایی است که نشان می‌دهد پوشش داخلی رحم در چرخه ماهیانه شما در شرف ریزش است. یکی از علائم اصلی پریود و سندرم پیش از قاعدگی (PMS)، گرفتگی عضلات است که توسط هورمون ها تحریک می شوند: زمانی که پروستاگلاندین ها انقباضات ماهیچه ای در رحم شما را تحریک می کنند، اتفاق می افتد.

بیشتر گرفتگی‌های قاعدگی زمانی تسکین پیدا می‌کنند که مسکن‌های بدون نسخه مصرف کنید، از یک حمام آب گرم لذت ببرید یا ورزش‌های ملایم انجام دهید. اما برای بسیاری از زنان، گرفتگی های قاعدگی ناتوان کننده یا غیرقابل تحمل است. این طبیعی نیست: اگر درد پریود شما بیش از حد توان شماست، ممکن است زمان مراجعه به متخصص زنان فرا رسیده باشد.

علائم هشدار دهنده ای که باید بدانید

برخی از ناراحتی های خفیف تا متوسط در قسمت پایین شکم چیزی است که می توانید از دوره قاعدگی خود پیش بینی کنید. گرفتگی قاعدگی 80 درصد از زنان را در طول زندگی خود تحت تأثیر قرار می دهد. اگر گرفتگی‌های شدید پریود یا پریودهای سنگین با یا بدون برخی بیماری‌های زمینه‌ای دیگر دارید، کنترل بارداری هورمونی ممکن است بتواند هورمون‌های شما را تنظیم کند و ناراحتی را کاهش دهد.

متأسفانه، نمی‌توانید تمام دردهای پریود را تا دردهای معمول قاعدگی تحمل کنید. اگر نمی‌دانید که آیا درد پریود شما نیاز به ارزیابی بیشتر دارد یا خیر، به این سؤالات فکر کنید:

قاعدگی شما از چه زمانی شروع به احساس درد کرد؟

آیا درد شما آنقدر شدید است که از سر کار یا مدرسه غیبت کرده اید؟

آیا بین پریودها درد لگن دارید؟

آیا در هنگام رابطه جنسی درد شدیدی را تجربه می کنید؟

آیا خونریزی شدید یا منوراژی مرتبط با پریودهای خود دارید؟

ممکن است علائم دیگری از یک بیماری زمینه‌ای وجود داشته باشد که باعث درد پریود شما می‌شود، اما شما فقط در شرایط خاصی متوجه آنها می‌شوید. ناباروری یک علامت رایج است که نشان می دهد درد پریود شما ثانویه به بیماری دیگری است، همانطور که کیست روی تخمدان شما مشاهده می شود.

برخی توضیحات احتمالی

آزمایش‌های بیشتر می‌تواند بین گرفتگی‌های معمولی پریود و درد شدید یا گسترده که ناشی از یک بیماری زمینه ‌ای سلامت باروری است، تمایز قائل شود. معاینه لگن، سونوگرافی لگن، اسکن توموگرافی کامپیوتری، و آزمایش‌ های اضافی می‌توانند پاسخ‌ ها را ارائه دهند و شما را به سمت درمان‌هایی هدایت کنند که به کاهش درد کمک می‌کنند.

 مقالات پیشنهادی : 

بیوپسی از پستان

سونوگرافی پاپاورین

بیوپسی از تیروئید

سونوگرافی آلت با تزریق پاپاورین

در اینجا چند احتمال رایج وجود دارد:

اندومتریوز

اندومتریوز وضعیتی است که تشخیص آن می تواند چالش برانگیز باشد، اما پس از تشخیص تایید شده، می توانید شروع به بررسی درمان های مفید کنید. این وضعیتی است که باعث می شود آندومتر یا پوشش داخلی رحم در سایر اندام ها و بافت های شکم و لگن رشد کند. درست مانند اندومتر واقعی، این رشد بیش از حد بافت چرخه ملتهب شدن و ریزش را طی می کند.

بافت آندومتر می تواند باعث ایجاد زخم در سایر اندام ها و همچنین انسداد در سیستم تولید مثل شما شود که باعث ناباروری می شود.

فیبروئید رحم

فیبروم های رحمی توده هایی هستند که شبیه تومورها هستند، اما سرطانی نیستند. گاهی اوقات علائمی ایجاد نمی کنند، اما در موارد دیگر به رحم فشار وارد می کنند که منجر به درد پریود می شود.

بیماری التهابی لگن (PID)

PID یک عفونت باکتریایی است که بر رحم شما تأثیر می گذارد. این باکتری به عنوان یک بیماری مقاربتی (STD) گسترش می یابد و باعث التهاب در رحم و سایر اندام های لگن می شود.

اندومتریوز یک بیماری مزمن است که در آن بافت آندومتر در نقاطی غیر از حفره رحم قرار دارد. می تواند در تخمدان ها، کیسه داگلاس، رباط های رحمی خاجی، صفاق لگن، مثانه، ناف و ریه ها رخ دهد.

اتیولوژی و پاتوفیزیولوژی

پاتوفیزیولوژی دقیق آندومتریوز نامشخص است. یک نظریه پیشنهادی قاعدگی رتروگراد است. این جایی است که سلول‌های آندومتر از حفره رحم به سمت عقب حرکت می‌کنند، از طریق لوله‌های فالوپ، و روی اندام‌های لگنی رسوب می‌کنند - جایی که می‌توانند رشد کنند. همچنین پیشنهاد شده است که این سلول ها همچنین می توانند از طریق سیستم لنفاوی و عروق به نقاط دوردست سفر کنند.

از آنجایی که بافت آندومتر به استروژن حساس است، علائم آن به چرخه قاعدگی فرد بستگی دارد. مانند بافت آندومتر رحم، زنان در طول قاعدگی خونریزی از بافت نابجا خواهند داشت که منجر به درد و نفخ / اتساع در محل‌های خارج رحمی می‌شود. التهاب مکرر و جای زخم نیز می تواند منجر به چسبندگی شود. در دوران بارداری و یائسگی، علائم کاهش می یابد.

عوامل خطر اصلی مرتبط با اندومتریوز عبارتند از:

قاعدگی زودرس

سابقه خانوادگی اندومتریوز

سیکل های قاعدگی کوتاه

طولانی مدت خونریزی قاعدگی

خونریزی شدید قاعدگی

نقص در رحم یا لوله های فالوپ

ویژگی های بالینی

شایع ترین علامت آندومتریوز، درد دوره ای لگنی است که در زمان قاعدگی رخ می دهد. در مواردی که چسبندگی ایجاد شده است، درد ممکن است ثابت باشد.

علائم دیگر عبارتند از دیسمنوره، دیسپارونی، سوزش ادرار، دیشزیا (اجابت مزاج دشوار و دردناک) و ناباروری.

افراد مبتلا به اندومتریوز در نقاط دور ممکن است علائم کانونی خونریزی را تجربه کنند. به عنوان مثال، بافت آندومتر نابجا در ریه ها ممکن است ویژگی های هموتوراکس را در زمان قاعدگی ایجاد کند.

در معاینه دو دستی، پزشک ممکن است توجه داشته باشد:

یک رحم ثابت و معکوس

گره های رباط رحمی ساکرال

حساسیت عمومی

توجه: رحم بزرگ، حساس و باتلاقی نشان دهنده آدنومیوز است

تشخیص های افتراقی

مهم است که تفاوت های زیر را که دارای ویژگی های مشابه هستند رد کنید:

بیماری التهابی لگن: این بیماری می تواند با دیسپارونی، درد لگن و خونریزی غیر طبیعی و/یا شدید ظاهر شود.

حاملگی خارج از رحم: این می تواند با دیسپارونی، درد لگن و خونریزی غیرطبیعی و/یا شدید و گاهی فروپاشی ظاهر شود.

فیبروم: این می تواند با درد لگن، خونریزی طولانی مدت قاعدگی، خونریزی شدید قاعدگی، احساس توده یا نفخ ظاهر شود.

سندرم روده تحریک پذیر: درد شکم، دیسپارونی و نفخ.

تحقیقات

استاندارد طلایی در تشخیص اندومتریوز لاپاراسکوپی است. به ویژه در تمایز بین اندومتریوز و عفونت مزمن موثر است. یافته های معمولی عبارتند از:

کیست های شکلاتی

چسبندگی ها

رسوبات صفاقی

سونوگرافی لگن همچنین می تواند به تعیین شدت اندومتریوز کمک کند و باید قبل از هر عمل جراحی انجام شود. یک اپراتور ماهر می تواند "تخمدان های بوسیدن" را نشان دهد - جایی که اندومتریوم دو طرفه به هم چسبیده اند. تحرک لگن را می توان نشان داد، از جمله هرگونه درگیری روده.

مقالات پیشنهادی :

عکس رنگی رحم با بی حسی در تهران

سونوگرافی واژینال در تهران

سونوگرافی شبانه روزی

عکس رنگی رحم

تخمک گذاری

سرکوب تخمک گذاری به مدت 6-12 ماه می تواند باعث آتروفی ضایعات اندومتریوز و در نتیجه کاهش علائم شود. می توان از یک قرص ضد بارداری خوراکی ترکیبی با دوز کم یا نورتی استرون استفاده کرد. همچنین می توان از هورمون های تزریقی یا دستگاه های داخل رحمی مانند کویل Mirena استفاده کرد.Mirena دارای دوز پایین هورمون است.

عمل جراحی

در صورتی که علائم آندومتریوز به طور جدی بر زندگی بیمار تأثیر بگذارد، از گزینه جراحی استفاده می شود. جراحی مانند برداشتن، فولگاریشن و فرسایش لیزری با هدف حذف کامل بافت آندومتر نابجا در صفاق، عضله رحم و کیسه داگلاس برای کاهش درد انجام می شود. عودها تقریباً به طور قطع رخ خواهند داد و ممکن است جراحی مجدداً تکرار شود. درمان نهایی ممکن است هیسترکتومی و برداشتن تخمدان ها با جایگزینی بعدی هورمون ها تا سن یائسگی باشد.

خلاصه

آندومتریوز یک بیماری مزمن است که در آن بافت آندومتر در سایر نقاط غیر از حفره رحم مانند تخمدان ها، کیسه داگلاس، رباط های رحمی خاجی، صفاق لگن، ناف مثانه و ریه ها وجود دارد.

تصور می شود که پاتوفیزیولوژی اندومتریوز به دلیل قاعدگی رتروگراد باشد.

عوامل خطر مرتبط با آندومتریوز عبارتند از: قاعدگی زودرس، سابقه خانوادگی آندومتریوز، سیکل های قاعدگی کوتاه، مدت طولانی خونریزی قاعدگی، خونریزی شدید قاعدگی و نقص در رحم یا لوله های فالوپ.

بیماران ممکن است بدون علامت باشند. علائم و نشانه ها نیز شامل درد لگن، دیسمنوره، دیسپارونی و ناباروری است.

تشخیص افتراقی برای رد بیماری التهابی لگن، حاملگی خارج رحمی، فیبروم و سندرم روده تحریک پذیر است.

تشخیص با معاینه دو دستی و لاپاراسکوپی انجام می شود.

درمان بر اساس نیازهای فرد انجام می شود و شامل بی دردی، هورمون درمانی و جراحی است.

فیبروم رحم (لیومیوم) تومورهای خوش خیم ماهیچه صاف رحم هستند. این تومورها شایع ترین تومورهای خوش خیم در زنان هستند که شیوع آن بین 20 تا 40 درصد تخمین زده می شود. خطر بدخیم شدن فیبروم 0.1 درصد است. در این مقاله به بررسی عوامل خطر، ویژگی های بالینی و مدیریت فیبروم رحم می پردازیم.

 مقالات پیشنهادی : 

سونوگرافی خانم

ماموگرافی دیجیتال

الاستوگرافی کبد در تهران

فیبرواسکن کبد در تهران

پاتوفیزیولوژی و اتیولوژی

فیبروم ها (لیومیوماتا) تومورهای خوش خیم ماهیچه صاف هستند که از میومتر رحم به وجود می آیند. آنها را می توان با توجه به موقعیت آنها در دیواره رحم طبقه بندی کرد:

داخل دیواره (شایع ترین) - محدود به میومتر رحم.

زیر مخاطی - بلافاصله در زیر آندومتر رحم ایجاد می شود و به داخل حفره رحم بیرون می زند.

ساب سروزال - بیرون زده و سطح سروزی (خارجی) رحم را منحرف می کند. آنها ممکن است دمپایی (روی یک ساقه) باشند.

پاتوژنز فیبروم ها به خوبی شناخته نشده است. تصور می شود که رشد آنها توسط استروژن تحریک می شود. فیبروم ها معمولاً خوش خیم هستند و به ندرت بدخیم می شوند.

عوامل خطر

عوامل خطر برای ایجاد فیبروم عبارتند از:

چاقی

قاعدگی زودرس

افزایش سن

سابقه خانوادگی

خطر ابتلا به این بیماری در زنانی که بستگان درجه 1 دارند، 2.5 برابر افزایش یافته است.

قومیت

آفریقایی-آمریکایی ها 3 برابر بیشتر از قفقازی ها در معرض ابتلا به فیبروم هستند.

ویژگی های بالینی

اکثر زنان مبتلا به فیبروم بدون علامت هستند - اغلب به طور اتفاقی در معاینه لگن یا شکم کشف می شوند.

علائم فشار / اتساع شکم

این شامل تکرر ادرار یا احتباس مزمن است.

خونریزی شدید قاعدگی

ناباروری - به دلیل اثر انسدادی فیبروم.

درد حاد لگن (نادر):

ممکن است در بارداری به دلیل دژنراسیون قرمز رخ دهد. این جایی است که فیبروم به سرعت در حال رشد دچار نکروز و خونریزی می شود.

به ندرت، فیبروم های ساقه دار ممکن است دچار پیچ خوردگی شوند.

معاینه

یک توده جامد یا رحم بزرگ شده ممکن است در معاینه شکمی یا دو دستی قابل لمس باشد. رحم معمولاً حساس نیست.

تشخیص های افتراقی

عمده ترین تشخیص های افتراقی فیبروم رحمی عبارتند از:

پولیپ آندومتر

تومورهای تخمدان

لیومیوسارکوم - بدخیمی میومتر.

آدنومیوز - وجود بافت عملکردی آندومتر در داخل میومتر.

تحقیقات

تصویربرداری بررسی اصلی برای فیبروم های مشکوک است:

سونوگرافی لگن

MRI (به ندرت مورد نیاز است، مگر اینکه به سارکوم مشکوک شود)

آزمایش‌های خون معمولاً برای بیمارانی که تشخیص نامشخص است یا به عنوان یک کار قبل از عمل در صورت اندیکاسیون جراحی اختصاص داده می‌شود. هم گزینه های پزشکی و هم جراحی برای مدیریت فیبروم رحم وجود دارد. بیماران بدون علامت با فیبروم های کوچک اغلب نیازی به درمان ندارند.

آیا بارداری می تواند آندومتریوز و مشکلات قاعدگی را درمان کند؟

آندومتریوز یک وضعیت غیر طبیعی در سیستم زنان و تولید مثل است که در آن پوشش داخلی رحم به نام آندومتر خود را به اندام‌های خارج از رحم می‌چسبد که به نام متریوم نیز شناخته می‌شود. این پوشش می تواند خود را به تخمدان ها، لوله های فالوپ و سایر اندام های دستگاه تناسلی بچسباند. آندومتر اصلی موجود در داخل رحم پاره می شود و با قاعدگی خارج می شود. با این حال، بافت غیرطبیعی آندومتر در خارج از رحم امکان خروج از بدن را ندارد، اگرچه می‌تواند پاره شود. این بافت از نظر شکل به رشد ادامه می‌دهد و ممکن است ضایعات بزرگی ایجاد کند. اینها می توانند باعث درد در زمان تخمک گذاری و قاعدگی شوند. اینها همچنین می توانند باعث خونریزی به دلیل پارگی شوند و حتی بافت اسکار را تشکیل دهند که به نوبه خود ممکن است دردناک باشد.

بارداری و آندومتریوز

اگر از اندومتریوز رنج می برید، ممکن است درد لگنی متناوب یا مزمن، درد همراه با قاعدگی، درد در هنگام برخورد جنسی، درد در حین حرکت روده، ضعف، خونریزی نامنظم یا شدید، درد در زمان تخمک گذاری، یبوست، نفخ، اسهال، درد در هنگام ادرار داشته باشید. ، کمردرد، مشکل در باردار شدن و غیره. با این حال، بسیاری از این علائم بسیار شبیه به سایر مشکلات زنانه مانند مشکلات قاعدگی و غیره است.

آندومتریوز علت اصلی ناباروری است. این بیماری حدود 5 میلیون نفر در ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می دهد که بسیاری از آنها در دهه 30 و 40 زندگی خود هستند. از هر 5 نفری که نمی توانند باردار شوند، تقریباً 2 نفر به آن مبتلا هستند.

اگر اندومتریوز با اندام های تناسلی شما تداخل داشته باشد، توانایی شما برای باردار شدن می تواند مشکل ساز شود:

هنگامی که بافت آندومتر در اطراف تخمدان های شما پیچیده می شود، می تواند مانع از آزاد شدن تخمک های شما شود.

این بافت می تواند مانع از ورود اسپرم به لوله های فالوپ شود.

این می تواند مانع از لغزش تخمک بارور شده از لوله های شما به سمت رحم شود.

جراح می تواند این مشکلات را برطرف کند، اما اندومتریوز می تواند باردار شدن را به روش های دیگر برای شما دشوار کند:

می تواند شیمی هورمونی بدن شما را تغییر دهد.

این می تواند باعث شود سیستم ایمنی بدن شما به جنین حمله کند.

این می‌تواند بر لایه‌ای از بافت پوششی رحم شما که در آن تخمک در آن کاشته می‌شود، تأثیر بگذارد.

پزشک شما می تواند بافت آندومتر را با جراحی بردارد. این کار راه را برای بارور کردن تخمک برای اسپرم باز می کند.

اگر جراحی یک گزینه نیست، ممکن است تلقیح داخل رحمی (IUI) را در نظر بگیرید، که شامل قرار دادن اسپرم همسرتان به طور مستقیم در رحم شما است.

پزشک شما ممکن است IUI را با «تحریک بیش از حد تخمدانی کنترل‌شده» پیشنهاد کند، که به معنای استفاده از دارو برای کمک به تخمدان‌ها برای خارج کردن تخمک‌های بیشتر است. احتمال باردار شدن افرادی که از این روش استفاده می کنند نسبت به افرادی که کمکی دریافت نمی کنند بیشتر است.

لقاح آزمایشگاهی (IVF) گزینه دیگری است. این می تواند شانس شما را برای باردار شدن افزایش دهد، اما آمار در مورد بارداریIVF متفاوت است.

مشکلات قاعدگی

مشکلات قاعدگی غیر معمول نیست. اگرچه اکثر زنان دوره های قاعدگی خود را تقریباً بدون اتفاق می گذرانند، تعداد قابل توجهی از آنها مشکلات قاعدگی را تجربه می کنند، از جمله آنهایی که از آندومتریوز رنج می برند. آنها به طور منظم دوره‌ای از آشفتگی عاطفی و ناراحتی‌ها و مشکلات جسمی را هم قبل و هم در طول قاعدگی تجربه می‌کنند. زنان ممکن است از پریود نشدن، خونریزی شدید، قاعدگی دردناک ویا نوسانات خلقی رنج ببرند. این مشکلات این پتانسیل را دارد که زندگی زنان را به شکلی مختل کند.

در حالی که برخی از این مشکلات ممکن است ناشی از عدم تعادل هورمونی، فیبروم رحم یا پولیپ رحم باشد، برخی نیز ممکن است به دلیل برخی مشکلات پزشکی تشخیص داده نشده باشد. بسیاری از این مشکلات دارای گزینه های درمانی هستند که می توانند تا حد زیادی مشکل زمینه ای را کاهش دهند. اما برخی از مشکلات مانند اندومتریوز وجود دارد که ممکن است به طور کامل درمان نشود. این مشکلات را می توان فقط به صورت علامتی مدیریت کرد. درمان ها فقط می توانند علائم را در محدوده تحمل این زنان نگه دارند.

تشخیص اندومتریوز می تواند مشکل باشد. اغلب اوقات ام آر آی و سی تی اسکن به اندازه کافی قطعی نیستند. حتی علائم اغلب بی نتیجه هستند. به همین دلیل است که پزشکان اغلب مجبورند برای نتیجه‌گیری در مورد ایجاد آندومتریوز به لاپاراسکوپی وابسته باشند.

هیچ علت قطعی وجود ندارد که بتوان آن را علت آندومتریوز دانست. به طور کلی اعتقاد بر این است که به نوعی بافت آندومتر در طول قاعدگی از سیستم خارج می شود و در خارج از رحم کاشته می شود. با این حال، می توان آن را به برخی از علل دیگر مانند وراثت یا ناهنجاری ژنتیکی نیز نسبت داد. با این حال، وقتی صحبت از مشکلات قاعدگی می شود، در بیشتر موارد دلایل مشخصی وجود دارد.

علل مشکلات قاعدگی

شرایط پزشکی مانند مشکلات تیروئید، تعداد کم پلاکت ها، مشکلات کبدی یا کلیوی، سرطان خون، داروها، عوارض ناشی از استفاده از داروهای ضد بارداری مانند دستگاه های داخل رحمی، سقط جنین، عفونت ها، مشکلات لخته شدن خون و غیره می توانند به مشکلات قاعدگی کمک کنند. حاملگی خارج از رحم نیز گاهی ممکن است مسئول مشکلات قاعدگی باشد. گفته می شود حاملگی خارج از رحم زمانی رخ می دهد که تخمک بارور شده در خارج از رحم، بیشتر در لوله های فالوپ رشد کند.

باید بدانید که هیچ درمانی برای آندومتریوز وجود ندارد. درمان مبتنی بر ارائه تسکین به بیمار و عدم درمان مشکل است. بنابراین درمان آندومتریوز معمولاً شامل داروهای درد، درمان با داروهای هورمونی و جراحی است. با این حال، برخی از درمان های جایگزین نیز وجود دارد مانند هومیوپاتی، تغییر در رژیم غذایی، طب سوزنی، رهاسازی میوفاشیال و غیره.

درمان مشکلات قاعدگی

اگرچه طیف وسیعی از درمان‌ها برای مشکلات قاعدگی وجود دارد، اما این درمان‌ها را می‌توان در سه دسته اصلی دسته‌بندی کرد: درمان هورمونی، دارو و جراحی.

آیا بارداری می تواند آندومتریوز و مشکلات قاعدگی را درمان کند؟

یک مفهوم کلی وجود دارد که بارداری می تواند آندومتریوز و همچنین مشکلات قاعدگی را درمان کند. با این حال، این دور از واقعیت است. واقعیت این است که بارداری باعث تغییر در تعادل هورمونی در بدن می شود. زنان باردار افزایش ناگهانی سطح استروژن و پروژسترون را در بدن تجربه می کنند. این کار مانند درمان های دارویی هورمونی است که ممکن است علائم اندومتریوز و مشکلات قاعدگی را سرکوب کند. با این حال، این یک مرحله موقت است و خود مشکل ریشه کن نمی شود.

علائم ممکن است پس از تولد کودک عود کند. اگرچه شیردهی می تواند به شما کمک کند تا عود علائم را چند ماه به تاخیر بیندازید، اما باید به اندازه کافی مکرر و شدید باشد تا از سرگیری چرخه قاعدگی سرکوب شود. هنگامی که چرخه قاعدگی شروع می شود، مشکل معمولاً برمی گردد.

مقالات پیشنهادی :

بهترین مرکز سونوگرافی تهران

سونوگرافی خانم

انجام سونوگرافی NT در مرکز الوند

خدمات رادیو لوژی و سونوگرافی الوند

بافت اسکار دهانه رحم: علائم، تشخیص و عوارض

آندومتریوز زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های مشابه سلول‌های پوشش رحم در جای دیگری از بدن رشد می‌کنند و این رشد اغلب روی تخمدان‌ها یا لوله‌های فالوپ ایجاد می‌شود. اندومتریوز به ندرت در دهانه رحم دیده می شود. تخمین زده می شود که 6 تا 10 درصد از زنان را مبتلا می کند و به ویژه در سنین باروری شایع است.

علائم بافت اسکار دهانه رحم

به طور کلی هیچ علائمی دیده نمی شود اما ممکن است موارد زیر را مشاهده کنید:

ترشحات غیرمعمول واژن

درد لگن

درد هنگام مقاربت

خونریزی بعد از مقاربت

خونریزی بین دوره های قاعدگی

پریودهای سنگین، طولانی یا دردناک

تشخیص بافت اسکار دهانه رحم

اگر پزشک متوجه رشد دهانه رحم شود، آزمایش پاپ اسمیر را انجام می دهد. اگر نتیجه غیر طبیعی باشد، ممکن است کولپوسکوپی انجام شود. این روش شامل استفاده از میکروسکوپ دوچشمی است که وجود ضایعات در دهانه رحم، واژن و فرج را بررسی می کند.

در صورت وجود ضایعات، پزشک ممکن است بیوپسی را انجام دهد که به آنها اجازه می دهد نمونه ای از بافت را زیر میکروسکوپ بررسی کنند و از تشخیص دقیق اطمینان حاصل کنند. اگر روش‌های قبلی به دهانه رحم آسیب رسانده باشد، برداشتن زائده‌ها برای پزشک دشوار است.

درمان بافت اسکار دهانه رحم

دو روش رایج برای از بین بردن رشد عبارتند از:

الکتروکوتریزاسیون سطحی - پزشک از برق و گرما برای برداشتن توده های آندومتر استفاده می کند.

برداشتن حلقه بزرگ - این شامل ابزاری با یک حلقه سیمی است که جریان الکتریکی را حمل می کند. پزشک قبل از مهر و موم کردن هر زخمی، ضایعات را با دور زدن حلقه در امتداد سطح دهانه رحم درمان و از بین می برد.

عوارض بافت اسکار دهانه رحم

از آنجایی که اندومتریوز دهانه رحم نادر است ممکن است به اشتباه تشخیص داده شود. رشد دهانه رحم نیز ممکن است نشان دهنده سرطان دهانه رحم باشد، اما پزشک می تواند با بیوپسی و معاینه دقیق به تشخیص صحیح برسد. دیگر  تشخیص های اشتباه احتمالی شامل :

رشد عضلات صاف روی دهانه رحم

کیست های التهابی

پولیپ دهانه رحم

فیبروم ها

ملانوما یا سرطان پوست

برخی از شرایطی که مرتبط هستند عبارتند از

سفت شدن بافت دهانه رحم

عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی که معمولاً به عنوان HPV شناخته می شود

عفونت باکتریایی

آیا بافت اسکار روی دهانه رحم از بارداری جلوگیری می کند؟

می توان گفت که آندومتریوز دهانه رحم تاثیر مستقیمی بر شانس باردار شدن ندارد. با این حال، هر گونه بافت اسکار روی دهانه رحم می تواند مانع از ورود مایع منی به رحم شود، اگرچه احتمال این اتفاق بسیار کم است. اگر ضایعات در جای دیگری از لگن مانند تخمدان ها یا قسمت های دیگر نیز وجود داشته باشد، اندومتریوز احتمال بیشتری بر باروری دارد. در مورد برداشتن توده ها با پزشک صحبت کنید.

چگونه می توان بافت اسکار را از رحم از بین برد؟

بافت اسکار در رحم را می توان با استفاده از یک روش جراحی به نام هیستروسکوپی جراحی درمان کرد. از بین بردن بافت اسکار همیشه  با بیهوشی عمومی انجام می شود.. سپس یک هیستروسکوپی مجدد در تاریخ بعدی انجام می شود تا بررسی شود که عمل موفقیت آمیز بوده و رحم عاری از چسبندگی است. ممکن است بعد از درمان دوباره چسبندگی ایجاد شود. بنابراین، ممکن است پزشک توصیه کند قبل از اقدام به بارداری یک سال صبر کنید تا مطمئن شوید که این اتفاق نیفتاده است.

آیا سندرم آشرمن خطرناک است؟

سندرم آشرمن به چسبندگی داخل رحمی نیز معروف است. در این وضعیت، در زنان به دلیل نوعی تروما، بافت اسکار یا چسبندگی در رحم ایجاد می شود. کاهش یا عدم وجود قاعدگی به هر دلیلی غیر از کمبود هورمون (یائسگی) است. این کاهش جریان قاعدگی به دلیل تشکیل بافت اسکار در داخل دهانه رحم است. برخی از زنان مبتلا به این بیماری قادر به باردار شدن نیستند یا سقط های مکرر دارند. ممکن است با سندرم آشرمن باردار شوید، اما چسبندگی رحم می تواند برای جنین در حال رشد خطر ایجاد کند. همچنین خطر ابتلا به این بیماری را در دوران بارداری افزایش می دهد:

جفت سرراهی

جفت اینکرتا

خون ریزی بیش از حد

هیستروسکوپی بهترین روش جهت  استفاده در تشخیص سندرم آشرمن است.

آیا بافت اسکار در سونوگرافی قابل مشاهده است؟

تشخیص بافت اسکار و چسبندگی با سونوگرافی، CT، MR یا هر آزمایش تشخیصی، مطالعه یا اسکن بسیار دشوار است. پزشک معمولاً باید این بافت ها را مستقیماً تجسم کند. بافت اسکار دهانه رحم یک بیماری نادر است و ویژگی های مشترک با شرایط رایج تری دارد، بنابراین ممکن است تشخیص آن چالش برانگیز باشد. با این حال، تشخیص دقیق ضروری است. برای تشخیص صحیح و انجام درمان برای جلوگیری از عوارض با پزشک مشورت کنید.

اینکه آیا باید جراحی کنید یا نه ممکن است به سن و وضعیت پزشکی شما بستگی داشته باشد. اندومتریوز در موارد زیر نیاز به جراحی دارد:

قبل از تصمیم گیری در مورد گزینه درمانی مناسب، باید احتمال بارداری آینده را در نظر بگیرید. برخی از جراحی های اندومتریوز می توانند به طور دائمی بر توانایی شما برای باردار شدن در آینده تأثیر بگذارند، بنابراین باید با پزشک خود در مورد آنچه برای شما بهترین است صحبت کنید.

درد شدید لگنی دارید که به درمان‌های پزشکی پاسخ نمی‌دهد یا منع مصرف درمان دارویی درد در حین رابطه جنسی ادرار دردناک، وجود خون در ادرار شما مشکل باردار شدن دارید مشکلاتی در ناحیه لگن دارید که باید برداشته شوند آندومتریوز عمیق روده‌ها، مثانه، حالب را تحت تاثیر قرار می‌دهد. پیچ خوردگی یا پارگی کیست ها آندومتریوز در تخمدان آندومتریوز یک بیماری شایع زنان و زایمان است، این یک بیماری خوش خیم است، اما باعث ناراحتی و درد زیادی برای بیمار می شود، حتی باعث ایجاد خطر ناباروری در زنان می شود. علت آن هنوز ناشناخته است، بنابراین هدف از درمان اندومتریوز کنترل علائم بیماری است. بر اساس علائم و تمایل بیمار به باردار شدن، پزشک درمان مناسب را توصیه می کند.

جراحی اندومتریوز حذف اندومتریوز و هرگونه بافت اسکار از بدن شما است. روش ها عبارتند از:

لاپاراسکوپی. پزشکان می توانند با استفاده از ابزاری که دوربین متصل به آن دارد، آندومتریوز را با این روش تشخیص و درمان کنند. این ابزار دارای نوری است که به بدن شما وارد می شود، همراه با یک عدسی که به پزشک اجازه می دهد تا داخل ناحیه لگن شما را از نظر اندومتریوز ببیند. بر اساس تصاویر به دست آمده، پزشک می تواند وضعیت بیمار، وسعت آسیب و محل ضایعه را تعیین کند تا برنامه درمانی مناسبی را انجام دهد. تشخیص با آندوسکوپی در طول جراحی، پزشک شما هوا را به شکم شما پمپ می کند و یک برش کوچک ایجاد می کند تا در لاپاراسکوپ قرار گیرد. از طریق لاپاراسکوپ، پزشک می تواند کل شکم را مشاهده کند. این مطمئن ترین راه برای تشخیص این بیماری است. پزشک ممکن است در طول عمل نمونه بافت کوچکی بگیرد تا وضعیت دقیق بیماری را مشخص کند، آیا سلول های سرطانی وجود دارد یا خیر.این جراحی،  با بیهوشی عمومی انجام خواهد شد. جراحی آندوسکوپی. اگر اندومتریوز پیدا شود، پزشک جراحی را برای برداشتن رشد بافت در طول لاپاراسکوپی انجام می دهد. پزشک شما تومور را برمی دارد یا با لیزر یا تکنیک دیگری می سوزاند. اکثر افراد پس از این روش برای درمان اندومتریوز درد کمی احساس می کنند. اما بسیاری از افراد در مدت کوتاهی دوباره شروع به احساس ناراحتی از علائم خود می کنند، زیرا نتایج پس از این روش درمانی ممکن است طولانی مدت نباشد.

اگر نواحی آسیب دیده عمیق در بدن شما باشد، پزشک ممکن است برداشتن تومور را توصیه کند. برخی از مطالعات نشان می دهد که این روش ها اغلب بر آندومتریوز پیشرفته ترجیح داده می شوند.

بعد از جراحی لاپاراسکوپی، می توانید همان روز به خانه بروید، اما اگر جراحی شما پیچیده باشد، مدت زمان بیشتری طول می کشد. احتمالاً تا چند روز پس از عمل احساس خستگی خواهید کرد و ممکن است پزشک به شما توصیه کند تا ۲ هفته رانندگی نکنید. همچنین ممکن است لازم باشد تا حدود 2 هفته پس از جراحی از رابطه جنسی و فعالیت هایی مانند شنا یا حمام کردن خودداری کنید.

زمانی که اندومتریوز شدید دارید که با جراحی لاپاراسکوپی قابل درمان نیست، پزشک جراحی را برای برداشتن اندومتریوز انجام می دهد. این یک جراحی بزرگ با یک برش بزرگ در شکم است.

در طول جراحی برای اندومتریوز، اگر تخمدان‌ها، لوله‌های فالوپ و رحم (هیسترکتومی) آسیب دیده باشند و قصد بارداری در آینده نداشته باشید، پزشک ممکن است آن‌ها را خارج کند.

حتی پس از برداشتن تومور با جراحی، اندومتریوز ممکن است عود کند و باعث درد شود. حدود 15 درصد از زنان مبتلا به اندومتریوز هستند که پس از هیسترکتومی کامل و هر دو تخمدان و لوله های فالوپ عود می کند.

جراحی لاپاراسکوپی برای اندومتریوز بر باروری شما تأثیر نمی گذارد و درد را تسکین می دهد. حدود 20 تا 30 درصد از زنان در عرض 5 سال دوباره به اندومتریوز مبتلا می شوند.

مزیت آندوسکوپی بهبودی سریعتر با درد کمتر است. احتمالاً پس از جراحی لاپاراسکوپی باید چند روز در بیمارستان بمانید و بهبودی چند هفته طول بکشد. در حین دوران نقاهت در خانه، ممکن است در برخی از فعالیت های روزانه محدودیت داشته باشید.

پس از جراحی برای اندومتریوز، بیمار همچنان به دارو نیاز دارد. شما باید دستورالعمل های پزشک خود به طور دقیق رعایت کنید . علاوه بر این، بیماران باید یک رژیم غذایی منطقی و علمی بسازند تا به زودی سلامت خود را بازیابی کنند. مطلقاً از محرک هایی مانند الکل، آبجو، محدود کردن چربی دوری کنید... برای جلوگیری از تأثیر بر برش، به شدت ورزش نکنید، برای مدت طولانی حمام نکنید و رابطه جنسی زودهنگام نداشته باشید.

شما نمی توانید به طور کامل از آندومتریوز پیشگیری کنید زیرا می تواند یک بیماری مادرزادی باشد، با این حال، می توانید خطر خود را با موارد زیر کاهش دهید:

ورزش منظم اجتناب از الکل معاینه فیزیکی منظم برای شناسایی ناهنجاری ها. با مشاهده علائم بیماری، بیمار باید سریعا برای تشخیص و درمان به موقع و موثر به مراکز معتبر مراجعه کند.

آیا اندومتریوز در سونوگرافی قابل مشاهده است؟

بخشی از دلیل اینکه علائم بیمار می تواند بسیار متفاوت باشد این است که اندومتریوز می تواند به اشکال مختلف رخ دهد. آندومتریوز سطحی زمانی رخ می دهد که ضایعات آندومتریوز در سطح اندام های صفاقی ایجاد می شود.

اندومتریوز در سونوگرافی دیده می شود

هنگامی که آندومتریوز در تخمدان ها ایجاد می شود، منجر به کیست های خوش خیم پر از خون و مایع می شود که به عنوان کیست های شکلاتی (به دلیل رنگ قهوه ای آنها) یا اندومتریوم تخمدان شناخته می شوند. این دو نوع معمولاً ساده‌ترین مکان‌یابی و درمان هستند.

اندومتریومای دوبعدی تخمدان

ظاهر معمولی آندومتریوم با شیشه زمین همانطور که در سونوگرافی دیده می شود

توده آندومتریومای TUI

شکل سوم که به آندومتریوز عمیق نفوذی  (DIE)معروف است، تهاجمی تر از آندومتریوز سطحی یا تخمدانی است. زمانی اتفاق می افتد که بافت آندومتر در عمق سایر اندام های بدن رشد می کند. DIE را می توان در طیف گسترده ای از مکان ها یافت، مانند:

صفاق

رکتوم

کولون رکتوزیگموئید

سپتوم رکتوواژینال

واژن

رباط های رحمی خاجی

مثانه

تعیین محل انتشار آندومتریوز بسیار مهم است، زیرا استراتژی های درمانی بهینه اغلب مختص به محل است.

تعیین محل آندومتریوز نفوذی عمیق

برای تعیین محل و وسعت بیماری می توان از جراحی لاپاراسکوپی استفاده کرد. با این حال، بسیاری از بیماران تکنیک های تصویربرداری غیر تهاجمی را ترجیح می دهند. وجود بیش از یک گزینه در دسترس، به بیماران کنترل بیشتری بر سلامت و درمان خود می دهد.

سونوگرافی ترانس واژینال و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی(MRI)دقیق ترین راه برای شناسایی و ارزیابی شکم و لگن از نظر اندومتریوز است. سونوگرافی با دسترسی گسترده، هزینه کم و توانایی ارائه تصاویر با کیفیت و دقیق، به عنوان یک آزمایش تصویربرداری خط اول بسیار پذیرفته شده است. بر اساس تحقیقات منتشر شده در مجله بین المللی سلامت زنان، تحقیقات نشان داده است که معاینات اولتراسوند ترانس واژینال حساسیت و ویژگی بالایی برای شناسایی اندومتریوز عمیق روده دارند که توسط سونوگرافیست های مجرب انجام می شود.

همچنین شایان ذکر است که بسیاری از بیماران، به ویژه آنهایی که علائم شدیدتری دارند، سونوگرافی ترانس واژینال را به MRI ترجیح می دهند. برای بسیاری، سونوگرافی یک آزمایش آشناتر است که باعث اضطراب کمتری می شود.

معاینات سونوگرافی اندومتریوز عمیق

بر اساس مطالعه مجله بین المللی سلامت زنان، رکتوم و کولون رکتوزیگموئید دو مورد از شایع ترین محل های درگیر آندومتریوز روده هستند که 70 تا 88 درصد از موارد را تشکیل می دهند. جستجوی DIE در روده کوچک می تواند برای ارائه دهندگان مشکل باشد. درد روده به راحتی با اختلالات گوارشی اشتباه گرفته می شود که می تواند منجر به تشخیص اشتباه، درمان نادرست و درد مداوم برای بیماران شود.

سونوگرافی یک ارزیابی عالی از لگن را به پزشکان ارائه می دهد. سونوگرافی ترانس واژینال یک ارزیابی دقیق تر و نزدیکتر از نواحی لگن را ارائه می دهد. شایع ترین نواحی نگران کننده برای DIE، رکتوم و کولون رکتوزیگموئید، وقتی با سونوگرافی ترانس واژینال مشاهده می شوند، بسیار واضح هستند.

ظاهر طبیعی روده در مقابل اندومتریوز روده در سونوگرافی

پزشکان متخصص زنان و زایمان باید بتوانند تشخیص دهند که یک روده طبیعی در سونوگرافی چگونه به نظر می رسد. توانایی تشخیص واضح دیواره طبیعی روده اولین قدم مهم در ارزیابی اندومتریوز است.

دیواره روده از چهار لایه و یک لومن مرکزی تشکیل شده است. بیرونی ترین دیواره، سروزا، به صورت خطی نازک و اکوژنیک ظاهر می شود. بعدی عضلانی است که به طور قابل توجهی هیپواکویک است. سومین لایه زیر مخاطی است که شبیه به سروزا به نظر می رسد به عنوان یک خط نازک و اکوژنیک. این سه لایه بیشتر تحت تأثیر اندومتریوز نفوذی عمیق قرار می گیرند.

چهارمین و بسیار درونی ترین لایه مخاط است که به صورت یک نوار هیپواکوی ضخیم تر ظاهر می شود. مجرای روده معمولاً از نظر ظاهری اکوژنیک است و حاوی مواد مدفوع یا هوا است. در مجموع، دیواره روده به صورت یک سری نوارهای متناوب تیره (هیپواکوییک) و روشن (اکوژنیک) با ظاهری خطی ظاهر می شود.

گره‌های بافت آندومتریوز با نفوذ عمیق معمولاً از لایه سروزی خارجی دیواره روده، به سمت داخل از طریق لایه عضلانی و گاهی حتی عمیق‌تر به لایه زیر مخاطی توسعه می‌یابند. با این حال ، آنها فقط به ندرت لایه داخلی مخاط را درگیر می کنند.

در سونوگرافی ، آندومتریوز نفوذ عمیق به عنوان ضخیم شدن نامنظم از دیواره روده به صورت گره ای یا خطی ظاهر می شود.

هنگامی که یک ضایعه یا ناحیه مورد توجه قرار می گیرد، باید در هر دو محور بلند و کوتاه و همچنین در سه بعد اندازه گیری شود: طول، عرض و بعد قدامی خلفی. در صورت امکان ، فاصله ضایعه را از آستانه مقعد تعیین کنید.

اگر یک ضایعه ظاهر شد، سونوگرافیست ها باید به اسکن ادامه دهند تا از وجود ضایعات متعدد اطمینان حاصل کنند، زیرا این امر می تواند خطر عوارض قبل از عمل را برای بیمار تعیین کند. مطالعه فوق الذکر منتشر شده در مجله بین المللی سلامت زنان اشاره می کند که وقتی ضایعات اضافی در فاصله 2 سانتی متری ضایعه اصلی شناسایی شوند یا مشخص شود که همان بخش روده را تحت تأثیر قرار می دهند، به عنوان ضایعات چند کانونی طبقه بندی می شوند. ضایعاتی که بیشتر از 2 سانتی متر از ضایعه اصلی مشخص می شوند ، به عنوان ضایعات چند مرکزی طبقه بندی می شوند.

بیوپسی آندومتر

بیوپسی شامل برداشتن یک قطعه کوچک از بافت آندومتر که پوشش داخلی رحم را تشکیل می دهد. این نمونه بافت می تواند تغییرات سلولی را به دلیل بافت های غیر طبیعی یا تغییرات در سطح هورمون نشان دهد.

در طول بیوپسی آندومتر، نمونه کوچکی از بافت آندومتر گرفته می شود، به آزمایشگاه فرستاده می شود و مورد بررسی قرار می گیرد. این به پزشک شما کمک می کند تا شرایط پزشکی خاصی را تشخیص دهد. بیوپسی همچنین می تواند عفونت های رحمی مانند اندومتریت را بررسی کند. به طور معمول، این روش حدود 10 دقیقه طول می کشد.

چرا بیوپسی آندومتر انجام می شود؟

بیوپسی آندومتر ممکن است برای کمک به تشخیص ناهنجاری های رحم انجام شود.

پزشک ممکن است بخواهد بیوپسی آندومتر را برای موارد زیر انجام دهد:

علت خونریزی پس از یائسگی یا خونریزی غیرطبیعی رحم را پیدا کنید

غربالگری سرطان آندومتر

ارزیابی باروری

پاسخ خود را به هورمون درمانی آزمایش کنید

شما نمی توانید در دوران بارداری بیوپسی آندومتر انجام دهید و در صورت داشتن هر یک از شرایط زیر نباید آن را انجام دهید:

یک اختلال لخته شدن خون

بیماری التهابی حاد لگن

عفونت حاد دهانه رحم یا واژن

سرطان دهانه رحم

تنگی دهانه رحم یا تنگی شدید دهانه رحم

چگونه برای بیوپسی آندومتر آماده شوم؟

اگر باردار هستید یا اگر احتمال بارداری وجود دارد به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است پزشک از شما بخواهد قبل از بیوپسی آزمایش بارداری انجام دهید تا مطمئن شود که باردار نیستید.

همچنین ممکن است پزشک از شما بخواهد که سیکل های قاعدگی خود را قبل از بیوپسی ثبت کنید. این معمولاً در صورتی درخواست می شود که آزمایش در زمان خاصی از چرخه شما انجام شود.

در مورد داروهای تجویزی یا بدون نسخه ای که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است لازم باشد قبل از بیوپسی آندومتر مصرف داروهای رقیق کننده خون را متوقف کنید. این داروها می توانند با توانایی لخته شدن خون تداخل داشته باشند.

همچنین ممکن است پزشک قبل از بیوپسی یک آرامبخش سبک به شما بدهد. آرام بخش ممکن است شما را خواب آلود کند، بنابراین تا زمانی که اثرات کاملاً از بین نرود، نباید رانندگی کنید. ممکن است بخواهید از یکی از دوستان یا اعضای خانواده بخواهید که شما را به خانه برساند.

در طول بیوپسی آندومتر چه اتفاقی می افتد؟

قبل از بیوپسی، یک روپوش برای پوشیدن به شما داده می شود. در اتاق معاینه، پزشک از شما می خواهد که روی میز دراز بکشید و پاهایتان رکابی باشد. سپس یک معاینه سریع لگن انجام می دهند. آنها همچنین واژن و دهانه رحم شما را تمیز می کنند.

پزشک شما ممکن است یک گیره بر روی دهانه رحم شما قرار دهد تا آن را در طول عمل ثابت نگه دارد.

سپس پزشک یک لوله نازک و منعطف را از طریق دهانه رحم وارد می کند و تا چندین اینچ به داخل رحم امتداد می یابد. سپس لوله را به جلو و عقب حرکت می دهند تا نمونه بافتی از پوشش داخلی رحم تهیه شود. معمولاً 10 دقیقه طول خواهد کشید.

ممکن است بعد از عمل مقداری لکه بینی یا خونریزی ملایم داشته باشید، بنابراین به شما یک پد قاعدگی داده می شود تا بپوشید. گرفتگی خفیف نیز طبیعی است. ممکن است بتوانید برای کمک به گرفتگی، مسکن مصرف کنید، اما حتما از پزشک خود بپرسید.

تا چند روز پس از بیوپسی آندومتر از تامپون استفاده نکنید یا رابطه جنسی نداشته باشید. بسته به سابقه پزشکی گذشته شما، پزشک ممکن است دستورالعمل های بیشتری را پس از عمل به شما ارائه دهد.

خطرات مرتبط با بیوپسی آندومتر چیست؟

مانند سایر روش های تهاجمی، خطر عفونت کمی وجود دارد. خطر سوراخ شدن دیواره رحم نیز وجود دارد، اما این بسیار نادر است.

مقداری خونریزی و ناراحتی طبیعی است. در صورت داشتن هر کدام از علائم با پزشک تماس بگیرید:

خونریزی بیش از دو روز پس از بیوپسی

خونریزی شدید

تب یا لرز

درد شدید در زیر شکم

ترشحاتی از واژن به صورت غیر طبیعی یا با بوی غیر معمولی

اندومتریت چیست؟

اندومتریت یک بیماری التهابی پوشش داخلی رحم است و معمولاً به دلیل عفونت است. معمولاً تهدید کننده زندگی نیست، اما مهم است که در اسرع وقت درمان شود. به طور کلی با درمان آنتی بیوتیک توسط پزشک از بین می رود.

علل اندومتریت

اندومتریت عموماً در اثر عفونت ایجاد می شود. عفونت هایی که موجب اندومتریت می شوند:

عفونت های مقاربتی مانند کلامیدیا و سوزاک

بیماری سل

عفونت های ناشی از مخلوطی از باکتری های طبیعی واژن

همه خانم ها ترکیباتی طبیعی از باکتری در واژن خود دارند. آندومتریت زمانی ایجاد می شود که این ترکیب طبیعی از باکتری ها پس از یک رویداد زندگی تغییر کند.

عوامل خطر برای اندومتریت

شما در معرض خطر ابتلا به عفونتی هستید که می تواند باعث آندومتریت بعد از سقط جنین یا بعد از زایمان شود، به خصوص پس از زایمان طولانی یا زایمان سزارین. این می تواند مسیری برای ورود باکتری ها فراهم کند. روش های پزشکی که می توانند خطر ابتلا به اندومتریت را افزایش دهند عبارتند از:

هیستروسکوپی

قرار دادن دستگاه داخل رحمی IUD))

اتساع و کورتاژ (خراش دادن رحم)

آندومتریت همزمان با دیگر بیماری ها در قسمت لگن مثل التهاب دهانه رحم به نام سرویسیت می تواند رخ دهد. این شرایط ممکن است علائم ایجاد کنند یا نه.

علائم اندومتریت چیست؟

اندومتریت معمولاً علائم زیر را ایجاد می کند:

تورم شکم

خونریزی غیر طبیعی واژینال

ترشحات غیر طبیعی واژن

یبوست

ناراحتی هنگام اجابت مزاج

تب

احساس کلی بیماری

درد در لگن، ناحیه تحتانی شکم یا ناحیه رکتوم

آندومتریت چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک به شکم، رحم و دهانه رحم شما برای علائم حساسیت و ترشح نگاه می کنند. آزمایشات زیر نیز ممکن است به تشخیص این بیماری کمک کند:

نمونه برداری یا کشت از دهانه رحم برای آزمایش باکتری هایی که می توانند باعث عفونت شوند، مانند کلامیدیا و گونوکوک (باکتری که باعث سوزاک می شود)

یک روش لاپاراسکوپی که به پزشک اجازه می دهد تا با دقت بیشتری به داخل شکم یا لگن شما نگاه کند.

مشاهده ترشحات زیر میکروسکوپ

عوارض احتمالی اندومتریت

اگر عفونت با آنتی بیوتیک درمان نشود، می توانید عوارض و حتی بیماری شدید را تجربه کنید. عوارض احتمالی که می تواند ایجاد شود عبارتند از:

ناباروری

پریتونیت لگنی

تجمع چرک در لگن یا در رحم

سپتی سمی که باکتری موجود در خون است

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی در مقابل اولتراسوند

در حالی که تصویربرداری رزونانس مغناطیسی و سونوگرافی ترانس واژینال می توانند به پزشکان کمک کنند تا علائم اندومتریوز نفوذی عمیق را جستجو کنند، ام آر آی اغلب برای بسیاری از بیماران به دلیل هزینه و در دسترس بودن دستگاه های MRI در کلینیک های محلی کمتر در دسترس است. معایناتMRI در نهایت تمایل به لیست انتظار طولانی‌تری دارند که می‌تواند درد و رنج بیماران را در حالی که منتظر ارزیابی، تشخیص و درمان هستند افزایش دهد.

یکی از گزینه های کارآمد دیگر انجام یک ارزیابی سونوگرافی ترانس دمونال و ترانس واژینال ابتدا است و در صورت لزوم با MRI پیگیری می شود. این یک مسیر سریعتر برای تشخیص و درمان بیماران مبتلا به علائم آندومتریوز فراهم می کند.

آندومتریوز با برانگیختن گره ها به صورت جراحی اداره می شود. معرفی جراحی لاپاروسکوپی برای بیماران فایده ای داشته است. با این حال ، تعداد فزاینده ای از موارد آندومتریوز با گزینه های دیگری مانند دارو مدیریت می شود.

سونوگرافی نقش مهمی در تصویربرداری دقیق ، تشخیص و درمان بیماران با انواع آندومتریوز دارد. سونوگرافی ترانس واژینال که توسط یک تکنسین مجرب انجام می شود، همراه با معاینه لگن توسط یک پزشک مجرب، می تواند دقت غربالگری، تشخیص، نظارت و درمان آندومتریوز را تا حد زیادی بهبود بخشد.

مقالات پیشنهادی :

آمادگی سونوگرافی رحم جهت آندومتریوز

آمادگی سونو گرافی هیسترو سالپنکوگرافی

آمادگی سونو گرافی شکم

آمادگی سونوگرافی بارداری اولیه

معاینه و غربالگری اولیه زنان، محدودیت سنی ندارد و ممکن است دارای علائم زیر باشد:

خونریزی های غیرطبیعی در قسمت واژن و وجود مشکل های دروان قاعدگی: سیکل های قاعدگی به صورت نامنظم، سیکل قاعدگی های نامنظم ترشح های نامنظم در قسمت واژن (به عنوان مثال بو، رنگ متفاوت) درد و خارش در قسمت واژن دارای چند دلیل خطر مثل بهداشت شخصی نامناسب، رابطه جنسی ناایمن، سقط جنین،... علائم دیگر مانند: ترشحات غیر طبیعی واژن، داشتن خارش، همچنین درد در قسمت های خصوصی، خونریزی به صورت غیر طبیعی در واژن.

آزمایش‌هایی که برای بررسی اندومتریوز انجام می‌شود عبارتند از:

معاینه لگن. متخصص مراقبت های بهداشتی شما مناطقی را در لگن شما با یک یا دو انگشت لمس می کند تا تغییرات غیرعادی را بررسی کند. این تغییرات شامل کیست هایی در اندام های تناسلی، نقاط دردناک، رشد به صورت نامنظم به نام ندول و اسکار در پشت رحم می توانند باشد. اغلب مناطق کوچک اندومتریوز را نمی توان احساس کرد مگر اینکه کیست تشکیل شده باشد.

سونوگرافی. این آزمایش از امواج صوتی برای تهیه تصاویری از داخل بدن استفاده می کند. برای ثبت تصاویر، ممکن است دستگاهی به نام مبدل بر روی ناحیه شکم فشار داده شود. یا ممکن است در نسخه ای از معاینه به نام سونوگرافی ترانس واژینال در واژن قرار داده شود. هر دو نوع آزمایش ممکن است برای دریافت بهترین دید از اندام های تولید مثل انجام شود. یک سونوگرافی استاندارد تایید نمی کند که آیا شما آندومتریوز دارید یا خیر. اما می تواند کیست های مرتبط با وضعیتی به نام اندومتریوما را پیدا کند.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)این آزمایش از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویری از اندام ها و بافت های بدن استفاده می کند. برای برخی، MRI به برنامه ریزی جراحی کمک می کند. این اطلاعات دقیق در مورد محل و اندازه رشد اندومتریوز به جراح شما می دهد.

لاپاراسکوپی در برخی موارد ممکن است برای این روش به جراح ارجاع داده شوید. لاپاراسکوپی به جراح اجازه می دهد تا داخل شکم شما را از نظر وجود علائم بافت اندومتریوز بررسی کند. قبل از جراحی، دارویی دریافت می کنید که حالتی شبیه خواب به شما می دهد و از درد جلوگیری می کند. سپس جراح شما یک برش کوچک در نزدیکی ناف شما ایجاد می کند و یک ابزار باریک بینایی به نام لاپاراسکوپ را وارد می کند.

لاپاراسکوپی می تواند اطلاعاتی در مورد محل، وسعت و اندازه رشد اندومتریوز ارائه دهد. جراح شما ممکن است یک نمونه بافت به نام بیوپسی برای آزمایش بیشتر بگیرد. با برنامه ریزی مناسب، جراح اغلب می تواند آندومتریوز را در طول لاپاراسکوپی درمان کند به طوری که شما تنها به یک عمل جراحی نیاز دارید.

اندومتریوز چه تاثیری بر باروری دارد؟ آیا در صورت ابتلا به اندومتریوز می توانم باردار شوم؟

بسیاری از زنان مبتلا به اندومتریوز می توانند باردار شوند. با این حال در 50 درصد موارد، مشکلاتی در باروری وجود خواهد داشت.

هیچ پاسخ قطعی واحدی در مورد اینکه چگونه اندومتریوز باعث ناباروری می شود وجود ندارد، اما دلایل احتمالی عبارتند از:

اندومتریوز می تواند باعث ایجاد اسکار شود و عبور صحیح تخمک از لوله فالوپ را دشوار می کند.

هم خود آندومتریوز و هم اسکار مرتبط با آن می‌توانند اندام‌های تناسلی و لگن را تغییر دهند و تماس تخمک و اسپرم را سخت‌تر کنند.

اندومتریوز گاهی اوقات با یک پاسخ ایمنی غیر طبیعی به جنین همراه است.

اندومتریوز می تواند منجر به آزاد شدن مواد شیمیایی (سیتوکین ها و سایرین) شود که مایع لگنی را برای گامت ها و جنین ها متخاصم می کند.

اندومتریوز می‌تواند با گیرنده‌های پروژسترون معیوب که ممکن است بر لانه‌گزینی و اوایل بارداری تأثیر بگذارد، مرتبط باشد.

در زنان مبتلا به اندومتریوز، گاهی اوقات دیواره رحم به اندازه کافی برای حمل نوزاد در دوران بارداری رشد نمی کند.

بسیاری از زنان متوجه نمی شوند که به اندومتریوز مبتلا هستند تا زمانی که مشکلات باردار شدن آنها را به مراجعه به متخصص سوق دهد. از سوی دیگر، اگر از قبل می دانید که به اندومتریوز مبتلا هستید، ممکن است زودتر به دنبال حمایت باروری باشید. به عنوان مثال، راهنمایی رایج برای زنان جوان این است که یک سال قبل از مراجعه به پزشک باروری بدون کمک اقدام به باردار شدن کنند.

آیا ممکن است جراحی اندومتریوز بر باروری شما تأثیر بگذارد؟

اگر پزشک شما به دلیل علائم آندومتریوز جراحی را پیشنهاد کرده است مراجعه به متخصص باروری بسیار مهم است. این به این دلیل است که جراحی می تواند ذخیره تخمدان شما را تخلیه کند. گزینه های باروری شما باید قبل از هر عمل جراحی با پزشکتان در میان گذاشته شود تا بهترین نتایج ممکن را به دست آورید.

چگونه می توانم باروری خود را با اندومتریوز افزایش دهم؟

در حالی که هیچ تضمینی برای باردار شدن با آندومتریوز وجود ندارد، کارهایی وجود دارد که می توانید انجام دهید تا سعی کنید خود را به بهترین شکل ممکن برای یک نوزاد آماده کنید، از جمله:

مصرف غذاهای التهاب زا از جمله کافئین، شکر، گوشت و الکل را کاهش دهید. در عوض مقدار زیادی غذاها و سبزیجات غنی از آنتی اکسیدان مصرف کنید. اعتقاد بر این است که غذاهای پرچرب و گوشت قرمز حاوی استروژن هستند که آندومتریوز را تشدید می کند. یک مطالعه نشان داد زنانی که بیشتر گوشت قرمز مصرف می‌کنند تا 100 درصد بیشتر در معرض ابتلا به اندومتریوز هستند.

اگر آندومتریوز دارید، ورزش متوسط می تواند به سلامت همه جانبه شما کمک کند

از قبل برنامه ریزی کنید ممکن است در حال حاضر بچه نخواهید، اما زمان باروری است  بنابراین فکر کردن از قبل می تواند واقعا کمک کند. جستجوی یک بررسی سلامت باروری واقعا می تواند به شما کمک کند تا در مورد زمان شروع تلاش برای نوزاد و مدت زمانی که ممکن است قبل از جستجوی کمک باروری تلاش کنید، مطمئن تر شوید.

چرا غذا یک عامل تشدید کننده اندومتریوز است؟

اندومتریوز یک بیماری وابسته به هورمون است، به این معنی که تغذیه می تواند به درمان یا مدیریت آن کمک کند. غذا به طور قابل توجهی بر تولید و نگهداری هورمون، پاسخ های ایمنی و التهابی و انقباض عضلات صاف تأثیر می گذارد.

علاوه بر این، می دانیم که رژیم غذایی در چند دهه اخیر با افزایش مصرف غذاهای فرآوری شده و شکر تصفیه شده و کاهش مصرف غذاهای کامل، میوه ها و سبزیجات به شدت تغییر کرده است. بنابراین، دریافت غذا و مواد مغذی می تواند به طور قابل توجهی بر شرایط مرتبط با هورمون مانند اندومتریوز تأثیر بگذارد.

در صورت ابتلا به اندومتریوز از چه غذاهایی پرهیز کنم؟

اگرچه تأثیر دقیق رژیم غذایی بر آندومتریوز به تحقیقات بیشتری نیاز دارد، شواهد نشان می دهد که اجتناب از برخی غذاها می تواند وضعیت شما را قابل کنترل تر کند.

چربی های ترانس

چربی های ترانس یا اسیدهای چرب غیراشباع ترانس عمدتاً در غذاهای سرخ شده و فرآوری شده از جمله بیشتر فست فودها یافت می شوند. یک مطالعه در سال 2010 که داده‌های را در نظر گرفت، نشان داد که شرکت‌کنندگانی که بیشترین مصرف چربی‌های غیراشباع ترانس را داشتند، 48 درصد بیشتر احتمال دارد که در آینده تشخیص اندومتریوز دریافت کنند.

چربی های چند غیر اشباع

اسید چرب امگا 6 و اسید آراشیدونیک دو چربی غیراشباع چندگانه اصلی هستند و تأثیر آنها بر آندومتریوز به خوبی مطالعه شده است. این دو اسید در نهایت به پروستاگلاندین‌ها تبدیل می‌شوند که باعث درد و التهاب می‌شوند. سطوح بالا منجر به التهاب و اسپاسم عضلانی (گرفتگی) می شود.

از سوی دیگر، در یک مطالعه ای ، زنان با بالاترین سطح اسید چرب امگا 3، 22 درصد کاهش در اندومتریوز داشتند.

تحقیقات همچنین نشان می دهد که اسیدهای چرب امگا 3 ضد التهاب هستند و در مدیریت بیماری های التهابی و خود ایمنی مفید هستند. افزودن بیشتر غذاهای غنی از اسید امگا 3 به رژیم غذایی شما یک نکته ارزشمند است. برخی از منابع شامل ماهی های آب سرد (ماهی آزاد، ماهی تن، ماهی خال مخالی، شاه ماهی، قزل آلا، آنچوی و غیره)، آجیل، دانه ها، روغن های گیاهی و مکمل های غذایی است.

گوشت قرمز

یک مطالعه گسترده در سال 2018 ارتباط بین افزایش مصرف گوشت قرمز و اندومتریوز 4 را نشان داد. زنانی که دو وعده یا بیشتر در روز گوشت قرمز می‌خوردند، 56 درصد بیشتر از زنانی که کمتر از یک وعده در هفته مصرف می‌کردند، تشخیص آندومتریوز (با لاپاراسکوپی) داشتند.

یک فرضیه برای این یافته این است که گوشت قرمز حاوی آهن هِم است که با مکانیسم های التهاب و استرس اکسیداتیو مرتبط است. بنابراین، کاهش مصرف گوشت قرمز ممکن است علائم آندومتریوز را با کاهش التهاب کاهش دهد.

همچنین شایان ذکر است که زنان مبتلا به آندومتریوز اغلب دچار کمبود آهن هستند، بنابراین ارزش آن را دارد که در مورد نقش گوشت قرمز در رژیم غذایی و نیازهای غذایی دقیق خود با پزشک خود صحبت کنید.

گلوتن

در یک مطالعه، از زنان مبتلا به اندومتریوز خواسته شد که گلوتن را به مدت 12 ماه قطع کنند و نتایج دلگرم کننده بود. 75 درصد از شرکت‌کنندگان کاهش درد را هنگام مصرف بدون گلوتن5 گزارش کردند و هیچ‌کدام هیچ اثر منفی بر آندومتریوز گزارش نکردند.

زنان مبتلا به آندومتریوز بیشتر احتمال دارد به سندرم روده تحریک پذیر مبتلا شوند، حتی زمانی که آندومتریوز در روده وجود ندارد. این دو بیماری می توانند علائم همپوشانی داشته باشند.

سویا و محصولات مبتنی بر سویا

سویا و محصولات سویا دارای استروژن بالایی هستند و اندومتریوز وابسته به استروژن است. با این حال، محققان هنوز در حال بررسی تاثیر کامل خوردن سویا بر آندومتریوز هستند. در یک مطالعه، زنانی که شیر خشک سویا را در دوران نوزادی دریافت کردند، بیش از دو برابر خطر ابتلا به اندومتریوز 7 را در مقایسه با زنانی که هرگز شیر خشک سویا مصرف نکرده بودند، داشتند.

کافئین و الکل

متخصصان بهداشت توصیه می کنند برای کاهش التهاب و بهبود اندومتریوز، مصرف الکل و قهوه را محدود کنید. قهوه همچنین می‌تواند سطح هورمون‌ها را تغییر دهد که ممکن است استروژن را افزایش داده و اندومتریوز را بدتر کند. تحقیقات بالینی بیشتری مورد نیاز است.

هنگام ابتلا به اندومتریوز چه غذاهایی باید بخورید؟

اسیدهای چرب

همانطور که در بالا ذکر شد، به نظر می رسد اسیدهای چرب امگا 3 به دلیل خواص ضد التهابی، درد آندومتریوز را بهبود می بخشد. این اسیدهای چرب در ماهی هایی مانند ساردین، ماهی خال مخالی، شاه ماهی و گردو وجود دارند.

اگر منابع حیوانی اسیدهای چرب گزینه مناسبی نیستند، می توانید مصرف منابع گیاهی مانند دانه چیا، دانه کتان و گردو را افزایش دهید.

مقالات پیشنهادی :

سونوگرافی واژینال در تهران

سونوگرافی غربالگری دوم

سونوگرافی غربالگری اول

سونوگرافی بارداری

میوه

برخی منابع پیشنهاد می کنند که افراد مبتلا به اندومتریوز باید مصرف میوه خود را به حداقل برسانند، زیرا ممکن است به دلیل سطوح بالای FODMAP در برخی میوه ها، علائم را بدتر کند. با این حال، اگر به اندومتریوز مبتلا هستید، میوه به طور کلی بخشی از یک رژیم غذایی خوب است زیرا سرشار از ویتامین ها، مواد معدنی و فیبر است.

سبزیجات

اگر به اندومتریوز مبتلا هستید، سبزیجات باید بخشی از رژیم غذایی شما باشند، به خصوص سبزیجات برگدار، سبزیجات زرد و سبزیجات سبز. با این حال، یک مطالعه نشان داد که کلم بروکسل، کلم قرمز و گل کلم علیرغم اینکه بسیار مغذی هستند، علائم را تشدید می کنند. با این حال، سبزیجات چلیپایی مانند کلم، کلم بروکلی، گل کلم، کلم بروکسل نیز سرشار از ایندول-3-کاربینول هستند که می تواند تولید استروژن را کاهش دهد.

چه مکمل هایی می توانید برای بهبود اندومتریوز خود مصرف کنید؟

منیزیم

منیزیم نقش مهمی در عملکرد عضلات دارد. فیبرهای عضلانی صاف را شل می کند و به مواردی مانند یبوست مزمن، آسم و فشار خون که همگی شامل انقباضات ماهیچه صاف هستند، می پردازد. به همین دلیل، منیزیم در درمان دردهای قاعدگی موثر است.

مکمل‌های منیزیم می‌توانند با سایر داروها مانند آنتی‌بیوتیک‌ها تداخل داشته باشند، بنابراین بهتر است قبل از افزودن آن‌ها به روتین خود با پزشک خود مشورت کنید. سبزیجات برگدار نیز سرشار از منیزیم هستند.

آنتی اکسیدان ها

یک مطالعه نشان داد که رژیم غذایی سرشار از آنتی اکسیدان حاوی ویتامین های A، C وE با فعالیت آنزیم آنتی اکسیدانی بالاتر و استرس اکسیداتیو کمتر، که معمولاً در اندومتریوز 1 دیده می شود، مرتبط است.

اندومتریوز یک بیماری پیچیده برای مدیریت است و هنوز تحقیقات زیادی در مورد این بیماری باید انجام شود. با این حال، اصلاح رژیم غذایی خود با پرهیز از برخی غذاها و افزودن غذاهای دیگر می تواند به مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی شما کمک کند. در صورت امکان، لازم است با یک متخصص مراقبت های بهداشتی، مانند یک متخصص تغذیه ثبت شده، در مورد آندومتریوز و تغذیه گفتگوی عمیق داشته باشید.

انواع اندومتریوز

آندومتریوز نیز بر اساس ناحیه ای از لگن یا شکم که تحت تأثیر قرار می گیرد، گروه بندی می شود. چهار نوع اصلی وجود دارد:

اندومتریوز صفاقی سطحی. صفاق غشای نازکی است که شکم و لگن شما را می پوشاند. همچنین بیشتر اندام های این حفره ها را می پوشاند. در این نوع، بافت آندومتر به صفاق می‌چسبد. این کم شدت ترین شکل است.

آندومتریوم. این کیست های تیره و پر از مایع هستند. به آنها کیست شکلاتی نیز می گویند. اندازه آنها متفاوت است و می توانند در قسمت های مختلف لگن یا شکم ظاهر شوند، اما بیشتر در تخمدان ها دیده می شوند.

اندومتریوز عمیق نفوذی .در این نوع، بافت آندومتر به اندام های داخل یا خارج از حفره لگن شما وارد شده است. این می تواند شامل تخمدان ها، راست روده، مثانه و روده های شما باشد. این مورد نادر است، اما گاهی اوقات بسیاری از بافت‌های اسکار می‌توانند اندام‌ها را بچسبانند تا در جای خود گیر کنند. به این حالت لگن یخ زده می گویند. اما این فقط برای 1 تا 5 درصد از افراد مبتلا به اندومتریوز اتفاق می افتد.

اندومتریوز دیواره شکم. در برخی موارد، بافت آندومتر می تواند روی دیواره شکم رشد کند. سلول ها ممکن است به یک برش جراحی مانند برش سزارین متصل شوند.

راه های غیرمنتظره برای کاهش درد آندومتریوز

ژن های شما نیز می توانند نقش داشته باشند. اگر مادر یا خواهر شما آندومتریوز داشته باشد، احتمال ابتلا به آن بیشتر است. تحقیقات نشان می دهد که از نسلی به نسل دیگر بدتر می شود.

برخی از افراد مبتلا به اندومتریوز نیز دارای اختلالات سیستم ایمنی هستند.

دلیل های  دیگری که شامل موارد زیر است:

1) تبدیل سلول های صفاقی. کارشناسان فکر می‌کنند که هورمون‌ها یا عوامل ایمنی تبدیل سلول‌های صفاقی - سلول‌هایی که قسمت داخلی شکم شما را پوشانده‌اند - به سلول‌های آندومتر مانند کمک می‌کنند.

2) تبدیل سلول های جنینی. هورمون‌هایی مانند استروژن ممکن است سلول‌های جنینی - سلول‌هایی که در مراحل اولیه رشد هستند - به ایمپلنت‌های سلولی آندومتر مانند در دوران بلوغ تبدیل کنند.

3) کاشت اسکار جراحی. پس از جراحی، مانند هیسترکتومی یا سزارین، سلول های آندومتر ممکن است به یک برش جراحی متصل شوند.

4) انتقال سلول های آندومتر. رگ های خونی یا سیستم مایع بافتی (لنفاوی) ممکن است سلول های آندومتر را به سایر قسمت های بدن منتقل کند.

چه چیزی آندومتریوز را بسیار دردناک می کند؟

تقریباً هر زنی در طول زندگی خود درد لگن را تجربه کرده است. این بسیار شایع است، اما همه دلایل احتمالی به این معنی است که یافتن یک تشخیص و درمان موثر همیشه آسان نیست. هنگامی که زنان با درد لگن وارد می شوند، یکی از شایع ترین بیماری های زنانه که مشاهده می کنیم، آندومتریوز است.

بیش از 11 درصد از زنان مبتلا به اندومتریوز هستند، وضعیتی که باعث درد لگن، التهاب و مشکلات چرخه قاعدگی می شود. اگر از زندگی با درد لگن خسته شده اید، چند لحظه وقت بگذارید تا بفهمید که آیا این درد می تواند به دلیل آندومتریوز باشد یا خیر.

درد لگن و چرخه قاعدگی شما

چرخه قاعدگی شما توسط هورمون ها کنترل می شود و این روش بدن شما برای آماده شدن برای بارداری است. چرخه از اولین روز قاعدگی شما شروع می شود و متوسط ​​چرخه قاعدگی 21 تا 35 روز طول می کشد.

متوسط ​​دوره 2-7 روز است. در طول دوره قاعدگی، رحم شما منقبض می شود و پوشش خود را که آندومتر نامیده می شود می ریزد. آندومتر یا بافت آندومتر خون قاعدگی را که در طول قاعدگی می بینید تشکیل می دهد.

انقباضات رحمی و التهاب در دوران قاعدگی می تواند دردناک باشد و حدود 80 درصد از زنان دردهای قاعدگی را تجربه می کنند. اما با آندومتریوز، درد ممکن است محدود به پریود شما نباشد.

درد لگن و اندومتریوز

درد ناشی از آندومتریوز به این دلیل ایجاد می شود که بافت آندومتر در خارج از رحم شما رشد می کند. بافت ضخیم می شود و درست مانند آندومتر داخل رحم شما ریزش می کند، اما در طول قاعدگی نمی تواند از بدن شما خارج شود.

بافت آندومتر می تواند در هر نقطه از ناحیه لگن شما رشد کند، از جمله دهانه رحم، لوله های فالوپ و تخمدان ها. این بافت می تواند عملکرد اندام را مسدود کند و باعث التهاب شود که شما آن را به عنوان درد لگن احساس می کنید.

ممکن است درد آندومتریوز را در هر زمانی از ماه احساس کنید، نه فقط در طول دوره قاعدگی. علاوه بر این، برخی از زنان به دلیل التهاب اندام لگن، مقاربت دردناکی را تجربه می کنند.

شناسایی علائم اندومتریوز

اندومتریوز یکی از علل شایع درد لگن است، اما توجه به این نکته مهم است که هر زن مبتلا به آندومتریوز درد را تجربه نمی کند. در واقع، درد نشان دهنده شدت بیماری شما نیست. ممکن است یک مورد خفیف اندومتریوز همراه با درد شدید لگن یا یک مورد شدید آندومتریوز بدون درد داشته باشید.

تنها راه برای شناسایی علت درد یک معاینه جامع سلامتی است. ما اینجا هستیم تا به شما کمک کنیم علائم و نشانه‌های دیگری را که باید مراقب آنها باشید را تشخیص دهید.

همراه با درد لگن، اندومتریوز می تواند باعث ایجاد موارد زیر شود:

خونریزی بین دوره های قاعدگی

یبوست یا اسهال

خستگی

خونریزی شدید قاعدگی

دردهای شدید قاعدگی

ناباروری

تیم ما نگاهی جامع به سلامت شما می‌اندازد تا تشخیص دهد که آیا از اندومتریوز رنج می‌برید یا خیر. هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اما گزینه‌های درمانی ممکن است شامل داروهای هورمونی برای تنظیم چرخه قاعدگی یا جراحی در موارد شدید باشد.

مقابله با درد مزمن اندومتریوز

در حالی که برخی از زنان مبتلا به آندومتریوز هرگز علائم منفی را تجربه نمی کنند، بسیاری از آنها با درد مزمن مرتبط با این بیماری غیر قابل درمان زندگی می کنند. از دردهای هنگام دستشویی گرفته تا تجربیات ناخوشایند در اتاق خواب، اندومتریوز می تواند زندگی و سبک زندگی شما را خراب کند.

استرس کمتر

به طور طبیعی، زمانی که احساس درد می کنید، دچار استرس می شوید. استرس، به نوبه خود، توانایی بدن شما برای مبارزه با درد را کاهش می دهد، بنابراین درد را شدیدتر احساس می کنید. در نتیجه، در میان درد و استرس قرار می گیرید که تحمل کردن آن سخت است. و اگر به اندومتریوز مبتلا هستید، این رابطه بسیار مهم است، زیرا ثابت شده است که استرس مستقیماً بر سطح درد در زنان مبتلا به آندومتریوز تأثیر می گذارد.

به بیماران مبتلا به آندومتریوز توصیه می شود که استراتژی های مختلفی را برای کاهش استرس در زندگی خود اتخاذ کنند، مانند تمرینات تنفسی، تجسم، یوگا، مدیتیشن، دعا و غیره. ممکن است متوجه شوید که ذهن آرامتر به معنای درد کمتر است.

بیشتر ورزش کنید

هر چه بیشتر ورزش کنید، اندورفین بیشتری در بدنتان ترشح می شود. اندورفین ها هورمون هایی هستند که با درد مقابله می کنند و به شما احساس خوبی می دهند. ممکن است به نظر غیرمعمول به نظر برسد که هنگام درد به بدن فشار بیاورید، اما کسانی که ورزش می کنند کاهش قابل توجهی در سطح درد خود گزارش می دهند. علاوه بر آن هورمون های شاد، ورزش گردش خون شما را افزایش می دهد، اندام های شما را با مواد مغذی ضروری و اکسیژن تامین می کند و تولید استروژن را کاهش می دهد.

در واقع، فعالیت بدنی حتی ممکن است در وهله اول شانس ابتلا به اندومتریوز را کاهش دهد. مطالعات نشان می دهد که زنانی که ورزش شدید را به عنوان بخشی از سبک زندگی خود انجام می دهند، 76 درصد کمتر به آندومتریوز مبتلا می شوند.

مراقب رژیم غذایی خود باشید

اندومتریوز نسبت به غذایی که می خورید بسیار حساس است، بنابراین توجه به آنچه می خورید برای شما مفید است. تحقیقات نشان داده است زنانی که سبزیجات کم مصرف می‌کنند یا اصلاً سبزی نمی‌خورند، شانس بیشتری برای ابتلا به اندومتریوز دارند.

یکی دیگر از پیوندهای غذایی در چربی های امگا 3 یافت می شود. علم نشان می دهد که اگر غذاهای حاوی این چربی ها را بیشتر بخورید، شانس بیشتری برای غلبه بر درد آندومتر دارید.

اگر می‌خواهید میزان چربی امگا 3 خود را افزایش دهید، در اینجا چند مورد از غذاهایی را آورده‌ایم که باید آنها را انتخاب کنید:

ماهی هایی مانند ماهی خال مخالی، ساردین، شاه ماهی، سالمون و ساردین

دانه های کتان و چیا

گردو

سویا

خاویار

از مسکن های بدون نسخه استفاده کنید

بسیاری از زنان تسکین موقت درد آندومتر خود را در داروخانه ها پیدا می کنند. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی   مانند ایبوپروفن می توانند درد شما را به طور قابل توجهی کاهش دهند، به خصوص در طول چرخه قاعدگی.

بیشتر دردهای قاعدگی ناشی از انقباضات رحمی است که پوشش داخلی خود را می ریزد. در این مدت، بدن شما پروستاگلاندین تولید می کند که رحم شما را قادر می سازد منقبض شود و کار خود را انجام دهد. اگر به اندومتریوز مبتلا هستید، بدن شما احتمالاً بیش از حد معمول پروستاگلاندین تولید می کند و بنابراین، درد شما بیشتر است.

ایبوپروفن می تواند به جلوگیری از تولید پروستاگلاندین ها کمک کند، به خصوص اگر قبل از شروع درد مصرف شود. یک دوز را یک روز قبل از شروع پریود مصرف کنید تا از بدترین درد آندومتر جلوگیری کنید.

علائم خونریزی رحمی طبیعی در مقابل غیرطبیعی چیست؟

پریودها و خونریزی طولانی یا شدید می تواند برای با تغییر بدن آنها نگران کننده باشد. خونریزی غیرطبیعی رحم (AUB) اغلب بخشی طبیعی از شروع قاعدگی است، اما می تواند نشان دهنده شرایط جدی تری نیز باشد. معاینه سونوگرافی می تواند دلایل شدیدتری برای AUB را کشف کند. این مقاله ابزارهای تصویربرداری را توضیح می‌دهد که می‌توانند به آشکار کردن مشکلات زمینه‌ای زنان کمک کنند.

چگونه اندومتریوز را با استفاده از سونوگرافی تشخیص دهیم؟

معاینه اولتراسوند می تواند به غربالگری، تشخیص و درمان آندومتریوز، یکی از چالش برانگیزترین آسیب شناسی هایی که توسط روش های OB/GYN پرداخته می شود، کمک کند. اندومتریوز می تواند یک بیماری ظریف و پیچیده باشد که به اشکال مختلف ظاهر می شود. این راهنمای چگونگی شکل‌های مختلف را توصیف می‌کند و شامل مجموعه‌ای از تصاویر مفید است که نحوه ارزیابی سونوگرافی از یک بیمار مشکوک به اندومتریوز را توضیح می‌دهد.

بهترین راه برای بحث در مورد اضافه وزن و باروری با بیماران چیست؟

ارتباط منفی بین اضافه وزن و باروری وجود دارد. اگر  مبتلا به  اضافه وزن هستید، یافتن راه‌هایی برای مدیریت این مشکلات قبل، حین و بعد از بارداری بسیار مهم است. بیاموزید که چگونه اضافه وزن می تواند باروری را پیچیده کند.

اگر بیماران با ناباروری دست و پنجه نرم می کنند، چه عادات سبک زندگی را باید اتخاذ کنند؟ بیماران می توانند عادات سبک زندگی مانند وزن مناسب، قرار گرفتن در  محیط خوب، تغذیه خوب و عدم مصرف سیگار را بهبود بخشند. این تغییرات می تواند به شانس باردار شدن آنها کمک کند. در این مقاله، یاد بگیرید که چگونه به بیماران کمک کنید تا ارتباط بالقوه بین سبک زندگی و ناباروری خود را درک کنند. سپس مرور کنید که چه اقداماتی را می توانند در تلاش برای باردار شدن انجام دهند.

قبل از انجام ارزیابی داپلر شریان نافی چه چیزهایی باید بدانید؟

ارزیابی داپلر شریان نافی روشی غیر تهاجمی برای جمع آوری اطلاعات در مورد سلامت جنین در سه ماهه دوم و سوم است. نکات کلیدی را که باید قبل از انجام این ارزیابی بدانید، بیاموزید، مانند: چرا و چه زمانی جریان خون شریان ناف متفاوت است، کدام قسمت از بند ناف باید خوانده شود، دلایل استفاده از مکان‌های اندازه‌گیری ثابت، و شکل موج داپلر طبیعی به نظر می‌رسد.

نقش اولتراسوند در موفقیت طولانی مدت درمان آدنومیوز چیست؟

نقش اولتراسوند در درمان آدنومیوز در ظرفیت دوگانه آن نهفته است: تشخیص دقیق وضعیت و هدایت مداخلات برای نتایج موفقیت آمیز درمان. از طریق تصویربرداری  دقیق، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند از اولتراسوند برای شناسایی آدنومیوز، نظارت بر پیشرفت درمان و هدایت روش های کم تهاجمی استفاده کنند. این روش تصویربرداری بلادرنگ و بدون تشعشع، شناسایی دقیق، درمان هدفمند، نتایج درمانی بهینه و ارزیابی مستمر را تضمین می‌کند و به میزان قابل توجهی در اثربخشی طولانی‌مدت مدیریت آدنومیوز کمک می‌کند.

عوامل مهم در به دست آوردن حجم سونوگرافی سه بعدی دقیق چیست؟

دستیابی به حجم سونوگرافی سه بعدی دقیق به عوامل مختلفی بستگی دارد: موقعیت ثابت مبدل، ثبات آناتومی بیمار و مهارت اپراتور. قرار دادن دقیق پروب جواب درست را تضمین می کند و اشتباهات را به حداقل می رساند. عوامل بیمار مانند حرکت بدن می توانند وضوح تصویر را مختل کنند، بنابراین حفظ سکون بسیار مهم است. تخصص اپراتور در تنظیم تنظیمات، مانند تصویربرداری کاهش لکه (SRI)، کیفیت تصویر را با کاهش نویز بهینه می کند. یکی دیگر از عوامل کلیدی در دستیابی به حجم سونوگرافی سه بعدی دقیق، استفاده اپراتور از نمایشگر حجم سه بعدی مناسب داده های اسکن (بازسازی چندسطحی در مقابل تصویربرداری توموگرافی) برای شناسایی تصویربرداری مربوطه مورد نیاز برای اندام مورد نظر و آسیب شناسی مشکوک است. این عوامل با هم، ضبط دقیق حجم سونوگرافی سه بعدی را تضمین می کنند.

چگونه ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند ضایعات اندومتریوز عمیق را با سونوگرافی شناسایی کنند؟

شناسایی اندومتریوز عمیق نفوذی (DIE) از طریق سونوگرافی نیاز به ارزیابی دقیق دارد. ضایعات اغلب به صورت توده های هیپواکوی متصل به ساختارهای لگنی، معمولاً رکتوم و کولون رکتوزیگموئید، ظاهر می شوند. این توده ها می توانند ساختار خود را تغییر دهند. "علامت لغزشی" که با فشار مبدل ارزیابی می شود، تحرک بین بافت های آسیب دیده را ارزیابی می کند و به شناسایی کمک می کند. تصویربرداری داپلر می تواند عروق داخل ضایعات را تشخیص دهد. دستکاری ماهرانه مبدل و بررسی زوایای مختلف می تواند ضایعات پنهان را آشکار کند. تشخیص ویژگی های مشخصه مانند "علامت حساسیت" (درد در هنگام تماس) بیشتر به شناسایی مناطق مشکوک کمک می کند. دانش جامع، همراه با تکنیک های معاینه کامل، شناسایی دقیق ضایعات اندومتریوز عمیق نفوذی را از طریق سونوگرافی امکان پذیر می کند.

عکس کلی دندان؛هر آنچه که باید در مورد رادیولوژی دندان بدانید

رادیولوژی دندان یکی از معاینات ضروری است. این به دندانپزشک اجازه می دهد تا تشخیص دهد و بنابراین درمان مؤثر را با توجه به ضایعاتی که باید درمان شوند، ایجاد کند. اما واقعا در مورد چیست؟ توضیحات

اگر سوالی در مورد سونوگرافی دارید و یا پزشک برایتان سونوگرافی تجویز کرده است

می توانید با ما در مرکز سونوگرافی  الوند در تماس باشید.

رادیولوژی دندان چیست؟

رادیولوژی دندان معاینه ای است که از تکنیک تصویربرداری پزشکی با استفاده از اشعه ایکس استفاده می کند.این معاینه یک نمای کلی دقیق و دقیق از کل فک و دندان ها ارائه می دهد. در صورت بروز ناهنجاری ها به منظور شناسایی دقیق تر آسیب شناسی هایی که بر بیمار تأثیر می گذارد انجام می شود.

دندان  رادیولوژی

انواع رادیولوژی دندان

چهار نوع رادیولوژی دندان وجود دارد که دندانپزشک می تواند در این معاینه انجام دهد:

تلکرانیوم، رادیوگرافی پانورامیک، ارزیابی مخروط بلند و پرتو مخروطی. به طور کلی، پانورامیک دندانی و پرتو مخروطی هستند که بیشترین کاربرد را دارند.

پانوراما دندان

پانوراما دندانپزشکی

این معاینه یک پانورامای کامل از دندان و ساختارهای استخوانی دندان ارائه می دهد. یک دندانپزشک یا جراح دندان اغلب از این معاینه برای برنامه ریزی درمان پروتز، کشیدن دندان یا ایمپلنت استفاده می کند.

این نوع رادیو از دوز بسیار کمی از پرتوهای یونیزان برای عکاسی از کل دهان استفاده می کند. این تصاویر امکان تجسم دو قوس دندانی و همچنین وضعیت تمام دندان ها را فراهم می کند.

برای انجام معاینه پانورامیک دندان، دندانپزشک شما را در مقابل دستگاه قرار می دهد. شما بی حرکت می مانید و از شما خواسته می شود که یک راهنما را گاز بگیرید تا به شما کمک کند در این موقعیت بمانید. دستگاه در اطراف صورت شما حرکت می کند تا دهان شما را بگیرد. به این ترتیب شما یک تصویر پانوراما به دست می آورید. این امتحان حدود 5 دقیقه طول می کشد. نیازی به آماده سازی خاصی ندارد.

پرتو مخروطی

پرتو مخروطی که CBCT یا معاینه سه بعدی نیز نامیده می شود، بیشترین معاینه در کاشت ایمپلنت های دندانی است. برای تعیین آسیب شناسی دندان فک بالا و صورت بسیار مفید است. زمانی استفاده می شود که معاینه اشعه ایکس دندان کافی نباشد.

پرتو مخروطی از دستگاه اشعه ایکس پرتو مخروطی به نام CBCT استفاده می کند. بین اشعه ایکس پانوراما و اسکنر برای تولید تصاویر سه بعدی در نیمه راه است. بنابراین، جراح دندان می‌تواند تصاویر متفاوتی از دندان‌ها، بافت‌های نرم، استخوان‌ها و همچنین انتهای عصبی در دهان داشته باشد. از جمله، شناسایی عفونت ها، ضایعات، شکستگی ها، ترک ها یا اجسام خارجی را ممکن می سازد.

برای انجام این معاینه شما بدون حرکت در مقابل دستگاه قرار می گیرید. یک قطعه پلاستیکی کوچک در دندان های شما قرار می گیرد تا آنها را از هم جدا کند. این دستگاه حداکثر بین 5 تا 10 دقیقه از دندان ها عکس می گیرد. واقعاً هیچ آمادگی خاصی وجود ندارد.

تله کرین

تله کرانیوم معاینه ای است که در زمینه ارتودنسی انجام می شود. این امکان را فراهم می کند تا اندازه گیری های دقیق را برای ساخت و قرار دادن وسایل دندانپزشکی انجام دهید. این یک معاینه سریع و بدون درد است. این از اشعه ایکس ساخته شده است و اجازه می دهد تا تصویری از جمجمه از نمایه بدون بزرگ شدن داشته باشید. جلسه حدود 10 تا 15 دقیقه طول می کشد.

ترازنامه مخروط بلند

ارزیابی مخروط بلند یک مطالعه عمیق در مورد قوس دندانی با استفاده از رادیولوژی است. این تکنیک همچنین از تجهیزات اشعه ایکس استفاده می کند.

از این معاینه برای به دست آوردن تصویر کاملی از قوس دندانی و فک پایین استفاده می شود. نتایج دقیقی را در مورد وضعیت تاج ها و ریشه های دندان ارائه می دهد. همچنین برای ایجاد تشخیص و نظارت بر پاتولوژی ها و عفونت های دندانی استفاده می شود.

برای انجام این نوع ارزیابی، دندانپزشک از یک لوله بلند همراه با مکان یاب گرد برای تعیین دقیق دو قوس دندانی استفاده می کند. بسته به نتایج مورد انتظار، ارزیابی می تواند تمام بخش های دندانپزشکی یا بخشی از آن را پوشش دهد. این جلسه بسته به مورد می تواند تا 45 دقیقه طول بکشد.

شرایط رادیولوژی دندان

در حالی که هیچ آمادگی خاصی برای انجام رادیولوژی دندان وجود ندارد، اما این معاینه برای زنان باردار ممنوع است.

به طور کلی، این دندانپزشک یا جراح دندان است که انجام عکسبرداری با اشعه ایکس را تجویز می کند. با این حال، برای انجام آن نیازی به نسخه نیست. رادیولوژیست به عنوان تجویز کننده رادیولوژی در نظر گرفته می شود.

نتایج عکس دندان فوری است. رادیولوژیست تصاویر را به صورت شفاهی و کتبی تفسیر می کند.

اشعه ایکس پانورامیک دندان که ارتوپانتوموگرام (به اختصار OPT یا عکس OPG) نیز نامیده می شود، یک عکس پانورامیک از تمام دندان ها است.ارتوپانتوموگرام که به آن پانورامیک دندانی یا OPG نیز می گویند، یک اشعه ایکس است که به شما امکان می دهد در یک عکس اشعه ایکس تجسم کنید:

قوس های دندانی

آرواره ها

قسمت های تحتانی حفره های بینی

سینوس های ماگزیلاری

مفاصل گیجگاهی فکی

علاقه پانورامیک دندان تشخیص کانون های عفونی خارج شده از دندان است. و شرایطی که ممکن است فک و سینوس ها را تحت تاثیر قرار دهد:

عفونت

شکست، شکستگی

تومور

ناهنجاری فک پایین

بیماری استخوان

1-تصویر پانوراما یا ارتوپانتوگرام (OPG)

تصویر پانوراما از اصل توموگرافی با انحنای مربوط به قوس های دندانی استفاده می کند. سنسور و لوله اشعه ایکس بدون لمس بیمار به دور بیمار می چرخند، رندر قوس های دندانی، قسمت پایین حفره های بینی، پایین سینوس های فک بالا را تا مفاصل گیجگاهی فکی معادل عکس گرفته شده در حالت پانوراما تراز می کند. این تصویر مرجع جهانی عناصر دندانی در محیط آنها، آسیب شناسی آنها را تجسم می کند.

روش

نحوه گرفتن عکس opg دندان ، تصویر پانوراما فقط به دوز بسیار کم اشعه ایکس نیاز دارد، اندام‌های حساس نزدیک مانند لنز، سلا تورسیکا و غده تیروئید در قسمت‌های اکتساب نیستند. اگر چه زائد است، اما استفاده احتمالی از پیش بند سربی (زن باردار) در پیشرفت معاینات اختلالی ایجاد نمی کند.

ابتدا باید لوازم دندانپزشکی، زیورآلات یا بارت های خود را بردارید.

عکس در حالت ایستاده گرفته می شود، سر کمی به عقب متمایل است، چانه به سمت جلو روی یک تکیه گاه چانه قرار می گیرد. لازم است یک تکیه گاه پلاستیکی کوچک که بین هر بیمار عوض شده گاز بگیرد. دندان های ثنایا عمود بر این تکیه گاه پلاستیکی قرار می گیرند.

مدت زمان

5 دقیقه

جهت ها

غربالگری عفونت های دندانی

مشاهده تمام میکروب های دندانی کودک، تعداد، سن دندان، رویش دندان

جستجوی دندان های نهفته و ارزیابی دندان عقل

ارزیابی قبل از ایمپلنت دندان

سایر موارد: تومورهای فک، شکستگی، استئوتیت

2-رادیوگرافی از راه دور

رادیوگرافی از راه دور از تکنیک فاصله گذاری برای جلوگیری از هرگونه تغییر شکل و به دست آوردن بزرگنمایی ۱×۱ ضروری در ارتودنسی بهره می برد. هیچ چیز برای بیمار در مقایسه با اشعه ایکس سنتی تغییر نمی کند، آن را از جلو یا از پهلو قرار می دهند.

3-اسکنر فک و صورت و دندان (Dentascanner)

تصویربرداری دندان را می توان در نشانه های خاصی (ایمپلنتولوژی، عدم اطمینان در مورد عفونت دندان یا استخوان، ارزیابی قبل از عمل قبل از کشیدن دندان، و غیره) با یک اسکنر بهینه کرد که امکان مطالعه در سه سطح فضایی را فراهم می کند تا از همپوشانی اجتناب شود. همچنین می توان با انتخاب اسکلت استخوانی، دندان ها به تنهایی یا قسمت های نرم، تمام یا بخشی از صورت را مدل کرد. در شناسایی قبل از ایمپلنت از نرم افزارهای اختصاصی مانند دنتااسکنر استفاده می شود

اکتساب در وضعیت درازکش مانند هر اسکنر.

عدم تحرک هنگام حرکت میز.

مدت زمان 10 دقیقه آماده سازی

بدون آماده سازی، بدون نیاز به تزریق.

4-تیر مخروطی

پرتو مخروطی یا دستگاه توموگرافی حجمی دیجیتال شده توسط پرتو مخروطی یک ابزار جدید تصویربرداری پزشکی است. این روش به‌ویژه کمتر از اسکنر تابش می‌کند، این روش به دلیل قدرت بی‌نظیر تفکیک فضایی و امکان بازسازی رایانه‌ای دو بعدی یا سه‌بعدی با وضوح بالا از شی مورد مطالعه در همه صفحات فضایی، به تکنیک مرجع در تصویربرداری جهت ها

مقالات پیشنهادی :

ام آر آی چیست؟

سونو گرافی در تهران

انواع سونوگرافی

مباحث ایمنی رادیولوژی

سونوگرافی چیست؟

رادیوگرافی پانورامیک دندان یا ارتوپانتوموگرام

ایمپلنتولوژی دندان: مدلسازی دوبعدی و سه بعدی به دید آناتومیک بهینه استخوان فک بالا یا فک پایین، دندان ها و توسعه راهنمای ایمپلنت جراحی از طریق نرم افزار اختصاصی اجازه می دهد. بنابراین، دندانپزشک با کمک کامپیوتر، یک دستگاه ایمن و یک پروژه دندانپزشکی ایجاد می کند که امکان نصب پروتزهای دندانی را با در نظر گرفتن مورفولوژی بیمار و کاهش توده استخوانی فراهم می کند.

کشیدن دندان: HAS یاHaute Autorité de Santé مخروط پرتو را برای تعیین موقعیت عناصر تشریحی مشخص می کند، به عنوان مثال توپوگرافی کانال فک پایین قبل از برداشتن دندان آسیاب نهفته تحتانی (دندان عقل) با جراحی.

اندودنتیکس: به عنوان دومین هدف زمانی که تصویر پانورامیک دندان نتایج کافی برای ارزیابی پری آپیکال یا قبل از جراحی ارائه نمی دهد:

وضعیت کرونری: تحلیل، ترک، اتاقک پالپ

کنترل شاتر، کانال های جانبی

جستجو برای شکستگی دندان و استخوان آلوئول

نشانه پریودنتیت یا گرانولوم

نسبت کف اپکس به سینوس دندانی

ارتباط دهان و سینوس

در جراحی دهان: شناسایی کیست، تومورهای خوش خیم، ارزیابی دندان نهفته و اختلال رویش، ارزیابی عفونت

در جراحی فک و صورت، به ویژه ارزیابی تروما، بدشکلی های صورت

ارزیابی TMJs (مفاصل گیجگاهی فکی): استئوآرتریت، استئونکروز، ناهنجاری ساختاری

روش

هیچ آمادگی لازم نیست. معاینه به صورت ایستاده یا نشسته و با حضور دستکاری انجام می شود. اکتساب چند ثانیه طول می کشد و داده های به دست آمده توسط رادیولوژیست پردازش شده و توسط پزشک، دندانپزشک یا جراح شما تجزیه و تحلیل و استفاده می شود. ابزارهایی که در اختیار او قرار می دهیم به او این امکان را می دهد که پرونده شما را با بیشترین دقت و بهترین امنیت مطالعه کند.

نتایج

رادیولوژیست که معاینه را انجام خواهد داد، تفسیر شفاهی اولیه تصاویر را انجام می دهد. او به همراه تصاویر، یک سی دی با فرمت DICOM و یک گزارش کتبی برای پزشک شما ارسال می کند. بسته به درجه فوریت، حداکثر تا 48 ساعت بعد و با سرعت بیشتری به شما بازگردانده می شود. فقط پزشک، جراح یا دندانپزشک شما می تواند با کمک سایر معایناتی که درخواست کرده است، نتیجه کامل را به شما بدهد و در مورد درمان تصمیم گیری کند. در صورت درخواست، توزیع امن تصاویر و گزارش به پزشک یا دندانپزشک شما امکان پذیر است. این راه حل نیز از وب سایت ما برای شما امکان پذیر است.تبدیل شده است. پرتو مخروطی تصاویری از بافت‌های معدنی جمجمه (استخوان‌ها، دندان‌ها) در یک اسکن منفرد از منطقه می‌گیرد تا با یک میدان دید متغیر سازگار با نشانه‌های متعدد بررسی شود.

آیا می توان از OPG برای ایمپلنت استفاده کرد؟

OPG می تواند یک روش تصویربرداری مفید برای برنامه ریزی ایمپلنت باشد. اگر از اصول اولیه شروع کنیم، یکی از بهترین روش‌های تصویربرداری دندانپزشکی است که می‌تواند نمای کاملی از کل قوس بدهد، بنابراین دندان‌های از دست رفته و دندان‌های مجاور آن را می‌توان برای برنامه‌ریزی درمانی مشاهده و مقایسه کرد. اسکنOPG به جراح دندان یک ایده اولیه در مورد استخوان موجود برای کاشت ایمپلنت از نظر ارتفاع می دهد. علاوه بر این، ساختارهای حیاتی در مجاورت مانند عصب آلوئولار تحتانی، سوراخ ذهنی، کانال انسیزیو، سینوس فک بالا، حفره بینی و دندان های مجاور درOPG دیده می شود.

با این وجود، اسکن OPG دارای محدودیت‌های ارثی است، و به ویژه - فقط یک نتیجه دو بعدی ارائه می‌کند. بنابراین، برای مثال، نمی توان عرض استخوان را ارزیابی کرد. و ساختار سه بعدی کانال ها و ریشه ها باOPG قابل مشاهده نیست. بنابراین، همانطور که در بالا ذکر شد،CBCT بیشتر برای برنامه ریزی ایمپلنت توصیه می شود، زیرا امکان ارزیابی کیفیت، کمیت و تراکم استخوان در فک و همچنین شناسایی محل دقیق کانال ریشه (به صورت سه بعدی) را فراهم می کند - که اغلب برای آن بسیار مهم است.

نکته اصلی این است که در مقایسه با OPG، اسکن‌های سه بعدی (CBCT) داده‌های دقیق‌تری را در اختیار ایمپلنتولوژیست‌ها قرار می‌دهد و ممکن است میزان موفقیت را افزایش داده و قرار گرفتن در معرض مجموعه‌های کم بالقوه را کاهش دهد. OPG می تواند برای تصویربرداری اولیه از وضعیت دهان بیمار استفاده کند، پس از آن، در صورت نیاز به ایمپلنت، معمولاً اسکن سه بعدیCBCT برای دریافت جزئیات بیشتر از دید ایمپلنت درخواست می شود.

در DentQ، بیش از 80 درصد از اسکن های CBCT ما مربوط به روش های ایمپلنت است. علاوه بر این، ما در حال حاضر با هزاران ایمپلنتولوژیست در 7 کشور کار می کنیم و اکثر آنها از اسکنCBCT (و نه اسکن OPG) به عنوان آماده سازی برای روش های کاشت استفاده می کنند. بنابراین، با توجه به آنچه ما شاهد هستیم، CBCT انتخاب ارجح قبل از برنامه ریزی یک روش ایمپلنت است.

آیا OPG انفارکتوس را نشان می دهد؟

انفارکتوس اساساً به معنای انسداد خونرسانی به یک منطقه است که می تواند به دلیل وجود توده در رگ خونی یا باریک شدن فضای داخل رگ رخ دهد. با توجه به ناحیه ای که می توان در OPG گرفت، شریان کاروتید در سطح مهره هایC3 دیده می شود. بنابراین هرگونه کلسیفیکاسیون داخل شریان کاروتید در این سطح درOPG نیز قابل مشاهده است.

عکس دندان ، یک توده رادیواکی گره‌دار یا دو خط عمودی پرتوپاک را می‌توان در سطح حاشیه پایین مهره سوم گردنی (C3) مشاهده کرد که نشان‌دهنده کلسیفیکاسیون در دیواره‌های رگ شریان کاروتید است، که نشان می‌دهد OPG ممکن است کمک کند. تشخیص کلسیفیکاسیون در ناحیه گردن رحم سطح دقتOPG در تشخیص کلسیفیکاسیون شریان کاروتید هنوز تحت تحقیق است.

اسکن OPG برای TMJ

عکس opg یک تصویر دو بعدی ازTMJ است که یک ساختار سه بعدی است. تغییرات در اجزای استخوانی آن، سر کندیل و حفره گلنوئید استخوان تمپورال، رویOPG همراه با فضای مفصلی قابل مشاهده است. از دست دادن هر سطحی در ساختار استخوانی یا تغییر در فضای مفصلی را می توان درOPG مشاهده کرد، اما با چندین محدودیت.

نمی توان قسمت دقیقی را که در آن تغییرات بارزتر است مشاهده کرد و حجم فضای مفصلی را نمی توان ارزیابی کرد. بنابراین، تغییراتی در اسکن OPG وجود دارد، اما محدودیت هایی دارد. برای اجتناب از این محدودیت‌ها و بررسی ساختار سه بعدیTMJ، استفاده از اسکن CBCT (3D) به جای اسکن OPG (2D) منطقی است.

مقالات پیشنهادی :

سونوگرافی پستان و اگزیلاری

فیبرواسکن

فیبروآدنوم

نمونه برداری سینه

آیا OPG می تواند سرطان را تشخیص دهد؟

عکس کلی دندان نمای وسیعی از ناحیه فک بالا و فک پایین با ساختارهای اطراف آن است. ساختار استخوانی که در اسکنOPG مشاهده می شود می تواند چیزهای زیادی در مورد شرایط طبیعی و غیر طبیعی به ما بگوید. تغییرات در خود استخوان یا به دلیل ساختارهای اطراف آن در اسکنOPG نیز قابل مشاهده است. ظاهرهای مختلفی از استخوان وجود دارد که در انواع مختلف ضایعات سرطانی از انبساط استخوان تا تحلیل استخوان دیده می شود. درOPG می توان وسعت سرطان را فقط با تقریب مشاهده کرد، زیرا یک تصویر دو بعدی است و بنابراین محدودیت های خود را دارد. هنگامی که اسکنOPG علائم سرطان را نشان داد، تکنیک‌ها یا آزمایش‌های تصویربرداری پیشرفته‌تر (به عنوان مثال - اسکن‌های سه بعدی باCBCT) می‌توانند برای تأیید بیشتر توصیه شوند.

ابزارهای هوش مصنوعی (به عنوان مثال – پلت فرم DiagnoCat، که DentQ وCTdent به طور انحصاری در بسیاری از کشورها با آن همکاری می کنند) همچنین می توانند یافته های غیرعادی، از جمله کیست ها (که مشکوک به سرطان هستند) را شناسایی کرده و هشدار دهند. این ابزارها طبیعتاً روی اسکن‌های سه بعدی بهتر عمل می‌کنند، اما به دلیل همین محدودیت‌ها می‌توانند تا حدودی روی اسکن‌هایOPG دو بعدی نیز کار کنند.

آیا اسکنر OPG یک دستگاه پزشکی است؟

بله، یک اسکنر OPG به عنوان یک دستگاه پزشکی در نظر گرفته می شود. بر این اساس، باید با مقررات محلی تجهیزات پزشکی در کشوری که در آن نصب شده است، مطابقت داشته باشد. اینها معمولاً شامل دستورالعمل های مربوط به صدور مجوز مناسب، کالیبراسیون، نگهداری، رفتار ایمنی و غیره است.

برای دقیق تر، دستگاه OPG یک دستگاه تصویربرداری دندان است. برای ایجاد یک تصویر پانوراما از فک بالا و پایین به همراه ساختارهای اطراف آنها استفاده می شود. تصویر به دست آمده یک تصویر دو بعدی از سازه های سه بعدی است.OPG اغلب برای تشخیص مشکلات دندان‌ها، فک‌ها و گاهی سینوس‌ها مانند دندان‌های نهفته، ضایعات استخوانی، تغییرات آناتومیک، رشد و نمو دندان‌ها و برنامه‌ریزی درمان ارتودنسی استفاده می‌شود.

آیا برای OPG ارجاع لازم است؟

الزام ارجاع برای OPG به عوامل متعددی مانند منطقه یا کشور و ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خاصی کهOPG در آن موجود است بستگی دارد. در برخی موارد، برای دریافتOPG، ارجاع از دندانپزشک یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی دیگر ضروری است، در حالی که در موارد دیگر، OPG می تواند بدون ارجاع انجام شود. در نتیجه، برای نیاز به ارجاع، بهتر است با یک سازمان مراقبت های بهداشتی که تسهیلاتOPG را فراهم می کند، مشورت کنید.

در اکثر کشورهایی که DentQ وCTdent در آنها کار می کنند، توصیه می شود با مراجعه به یکی از مراکز تصویربرداری دندانپزشکی ما با مراجعه به پزشک مراجعه کنید. در برخی از مکان‌های ما، یک پزشک مقیم (معمولاً رادیولوژیست) وجود دارد که می‌تواند در صورت نیاز یک ارجاع را تجویز کند.

اسکن OPG چه مدت برای دندانپزشک و برای بیمار نگهداری می شود؟

در انتظار مقررات محلی، اسکن های دندانی (از جمله تصاویر OPG) بین 8 تا 10 سال با پرونده سایر بیماران نگهداری می شود. اسکن های قدیمی می توانند به بررسی تغییرات دهان (و ساختارهای صورت) در مقایسه با اسکن های جدیدتر کمک کنند. برخی از راه حل های نرم افزاری می توانند به طور خودکار در این مقایسه کمک کنند (به عنوان مثال - برای موارد ارتودنسی).

با این حال، برای درمان دندان، معمولاً بهتر است از اسکن هایی استفاده شود که سن آنها بیش از 6 ماه نباشد، تا تغییرات "تازه" و شرایط پزشکی جدیدی که اخیراً رخ داده است در نظر گرفته شود.

فیبرواسکن کبد چیست؛عفونت ویروس هپاتیت B (HBV) یک نگرانی برای سلامت عمومی است زیرا عامل اصلی سیروز و کارسینوم کبدی (HCC) در سراسر جهان است.

 در کشورهای جنوب صحرای آفریقا و آسیا، بیشتر موارد عفونت در دوره پری ناتال و نوزادی-جوانی (0 تا 5 سال) رخ می دهد.

اگر سوالی در مورد فیبرواسکن دارید و یا پزشک برایتان فیبرواسکن تجویز کرده است

می توانید با ما در مرکز سونوگرافی  الوند در تماس باشید.

بیان بالینی و تاریخچه طبیعی این عفونت بسیار متغیر است، از حمل و نقل غیرفعال ساده تا هپاتیت مزمن پیشرونده واقعی که می تواند به سیروز و کارسینوم سلولی کبدی پیشرفت کند.

پیشرفت‌های عمده‌ای در سال‌های اخیر برای تشخیص زودهنگام سیروز و همچنین در مدیریت بیماران آلوده به HBV صورت گرفته است. فیبروسکن وسیله ای ساده، سریع و غیر تهاجمی است که در سال 2002 ساخته شد و ارزیابی فیبروز کبد را با اندازه گیری درجه کشسانی کبد ممکن می سازد. مطالعات متعددی اثربخشی این روش جدید را در ارزیابی فیبروز کبدی در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کبدی نشان داده است. اخیراً برای تشخیص زودهنگام سیروز در بیماران مبتلا به HBV تأیید شده است. هدف از این کار نشان دادن علاقه فیبروسکن به ارزیابی فیبروز کبدی در حامل های غیر فعال آنتی ژن Hbs است.

فیبروز کبدی چیست ؟

فیبروز تشکیل مقدار غیرطبیعی زیادی از بافت اسکار در کبد است. زمانی اتفاق می افتد که کبد سعی می کند خود را ترمیم کند و سلول های آسیب دیده را جایگزین کند.

بسیاری از بیماری ها می توانند به کبد آسیب برسانند.

فیبروز به خودی خود علائمی ایجاد نمی کند، اما اسکار شدید می تواند منجر به سیروز شود که باعث علائم می شود.

پزشکان اغلب می توانند فیبروز را تشخیص دهند و شدت آن را بر اساس نتایج آزمایش خون و آزمایش های تصویربرداری تخمین بزنند، اما گاهی اوقات نیاز به بیوپسی کبد است.

درمان در صورت امکان اصلاح بیماری زمینه ای است.

فیبروز و سیروز اختلال خاصی نیستند. بلکه نتیجه سایر علل آسیب کبدی هستند.

فیبروز زمانی ایجاد می شود که کبد به طور مکرر یا مداوم آسیب می بیند. پس از یک دوره آسیب، حتی اگر شدید باشد (مانند هپاتیت حاد)، کبد اغلب با تولید سلول‌های کبدی جدید و اتصال مجدد آن‌ها به ماتریکس بافت همبند (ساختار داخلی) که سلول‌های کبدی پس از مرگ آنها باقی می‌ماند، خود را ترمیم می‌کند. با این حال، اگر آسیب مکرر یا مداوم باشد (همانطور که در هپاتیت مزمن رخ می دهد)، سلول های کبدی تلاش می کنند آسیب را ترمیم کنند، اما این تلاش ها منجر به تشکیل بافت اسکار (فیبروز) می شود. هنگامی که فیبروز به دلیل انسداد مجاری صفراوی باشد، ممکن است سریعتر ایجاد شود.

بافت اسکار جایگزین سلول های کبدی می شود و بر خلاف آنها هیچ عملکردی را انجام نمی دهد. بافت اسکار می تواند ساختار داخلی کبد را مختل کند و در جریان خون به داخل و داخل کبد اختلال ایجاد کند و خون رسانی به سلول های کبدی را محدود کند. بدون خون کافی، این سلول ها می میرند و بافت اسکار بیشتری تشکیل می شود. همچنین فشار خون در سیاهرگی که خون را از روده به کبد می‌برد (ورید پورتال) افزایش می‌یابد که به آن فشار خون پورتال می‌گویند.

اگر علت آن به سرعت شناسایی و اصلاح شود، گاهی اوقات فیبروز برگشت پذیر است. با این حال، پس از ماه ها یا سال ها آسیب مکرر یا مداوم، فیبروز عمومی و دائمی می شود. بافت اسکار می تواند نوارهایی در کبد ایجاد کند و ساختار داخلی کبد را از بین ببرد و توانایی آن را برای بازسازی یا عملکرد مختل کند. چنین اسکار شدیدی سیروز نامیده می شود.

علل فیبروز کبدی

اختلالات و داروهای مختلف می توانند به طور مکرر یا مداوم به کبد آسیب برسانند و در نتیجه باعث فیبروز شوند.

شایع ترین علل :

سوء مصرف الکل

هپاتیت C ویروسی

بیماری کبد چرب غیر الکلی (بیماری کبد چرب که ناشی از مصرف الکل نیست / استئاتوهپاتیت غیر الکلی)

بیماری کبد چرب غیر الکلی معمولاً در افرادی که اضافه وزن دارند، مبتلا به دیابت یا پیش دیابت هستند و/یا دارای سطوح بالای چربی (لیپیدها) و کلسترول در خون هستند رخ می دهد. این ترکیب از عوامل خطر کبد چرب اغلب سندرم متابولیک نامیده می شود. در سال های اخیر، سندرم متابولیک منجر به بیماری کبد چرب غیر الکلی به طور فزاینده ای در ایالات متحده رایج شده است. در سراسر جهان، یک علت شایع هپاتیت B ویروسی است. گاهی اوقات علت فیبروز مشخص نیست.

علائم فیبروز کبدی

فیبروز به خودی خود علائمی ایجاد نمی کند. علائم ممکن است ناشی از بیماری باشد که باعث فیبروز می شود. از طرف دیگر، اگر فیبروز پیشرفت کند، سیروز ممکن است ایجاد شود. سیروز می تواند عوارضی (مانند پرفشاری خون پورتال) ایجاد کند که باعث علائم می شود.

مقالات پیشنهادی :

سونوگرافی شبانه روزی

بهترین مرکز سونوگرافی تهران

بیوپسی از تیروئید

تشخیص فیبروز کبد

معاینهی جسمی

گاهی اوقات آزمایش خون، آزمایش تصویربرداری یا هر دو

گاهی اوقات بیوپسی کبد

پزشکان زمانی به فیبروز مشکوک می‌شوند که فرد دارای اختلال است یا دارویی مصرف می‌کند که می‌تواند باعث فیبروز شود، یا زمانی که آزمایش‌های معمول خون برای ارزیابی کبد نشان می‌دهد که کبد آسیب دیده یا عملکرد نادرست دارد. پس از آن، آنالیزها برای تایید تشخیص انجام می شود و در صورت وجود فیبروز، معاینات برای تعیین شدت آن انجام می شود. این آزمایش‌ها ممکن است شامل تصویربرداری، آزمایش خون، بیوپسی کبد و گاهی آزمایش‌های تصویربرداری تخصصی برای تعیین میزان سفتی کبد باشد.

تست های تصویربرداری مانند اولتراسوند، توموگرافی کامپیوتری (CT) و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) نمی توانند فیبروز زودرس یا نسبتا پیشرفته را تشخیص دهند. با این حال، این آزمایشات ممکن است ناهنجاری هایی را نشان دهد که ممکن است همراه با سیروز و فشار خون پورتال باشد (مانند بزرگ شدن طحال یا وریدهای واریسی).

ترکیب خاصی از آزمایش خون می تواند بین دو سطح فیبروز تمایز قائل شود:

غایب یا اندک

متوسط تا شدید

این تجزیه و تحلیل ها به طور قابل اعتمادی بین درجات متوسط و شدید فیبروز تمایز قائل نمی شوند. شدت فیبروز به نشان دادن پیش آگهی در افراد مبتلا به هپاتیت ویروسی مزمن کمک می کند.

بیوپسی کبد مطمئن ترین راه برای تشخیص فیبروز و تعیین مرحله (وسعت) آن و شناسایی اختلالی است که باعث فیبروز می شود. بیوپسی اغلب برای تایید تشخیص، شناسایی علت بیماری کبدی، تعیین مرحله فیبروز یا سیروز و ارزیابی پاسخ به درمان انجام می شود. از آنجایی که بیوپسی کبد تهاجمی است و می تواند منجر به عوارض شود، پزشکان ممکن است ابتدا آزمایش خون و آزمایشات تصویربرداری را برای تعیین مرحله فیبروز انجام دهند و سپس تصمیم بگیرند که آیا بیوپسی نیاز است یا خیر. پزشکان به طور فزاینده‌ای بر برخی آزمایش‌های تصویربرداری تخصصی به عنوان جایگزین‌های غیرتهاجمی برای بیوپسی تکیه می‌کنند.

تست های تصویربرداری تخصصی می توانند میزان سفتی کبد را تعیین کنند. هرچه بافت کبد سفت تر باشد، فیبروز شدیدتر است. در این آزمایشات (الاستوگرافی گذرا، الاستوگرافی رزونانس مغناطیسی و الاستومتری پالس) از امواج صوتی اعمال شده بر روی شکم برای تعیین میزان سفتی در بافت کبد استفاده می شود. بر خلاف بیوپسی کبد، این آزمایشات غیر تهاجمی هستند و بنابراین دارای مزایای خاصی هستند. الاستوگرافی گذرا و الاستوگرافی رزونانس مغناطیسی در افراد مبتلا به اختلالات مختلف کبدی برای تشخیص و طبقه بندی فیبروز استفاده می شود.

همچنین از این تست ها برای ارزیابی میزان چربی کبد در بیماران مبتلا به بیماری کبد چرب استفاده می شود. سونوگرافی معمولی ممکن است قابل اعتماد نباشد، زیرا نتایج به مهارت فردی که این روش را انجام می دهد بستگی دارد. در مقابل، این آزمایشات تصویربرداری تخصصی اندازه گیری خود را به صورت اعداد گزارش می کنند که امکان ارزیابی عینی را فراهم می کند.

 مقالات پیشنهادی :

الاستوگرافی چیست؟

الاستوگرافی کبد چیست؟

مزایا و خطرات رادیولوژی

درمان فیبروز کبد چگونه است 

پزشکان برای درمان علت کار می کنند، که اغلب فیبروز کبد را متوقف یا کند می کند و گاهی اوقات باعث بهبود می شود. چنین درمانی ممکن است شامل شود

استفاده از داروهای ضد ویروسی برای از بین بردن ویروس در صورتی که فرد مبتلا به هپاتیت ویروسی مزمن باشد

اگر فرد مبتلا به بیماری کبدی الکلی است از نوشیدن الکل خودداری کنید

اگر فرد دارای اضافه بار آهن (هموکروماتوز) یا بیماری ویلسون (که باعث تجمع مس می شود) از داروها برای خارج کردن فلزات سنگین استفاده کنید.

قطع هر گونه دارو یا مکمل های غذایی که باعث فیبروز می شوند

انسداد مجاری صفراوی را از بین ببرید یا از بین ببرید

کاهش وزن و کنترل سطح قند و چربی خون در افراد مبتلا به بیماری کبد چرب غیر الکلی

هیچ دارویی وجود ندارد که به طور موثر و ایمن از تشکیل بافت اسکار جلوگیری کند. با این حال، داروهای دیگری که می توانند فیبروز را کاهش دهند در حال حاضر در حال مطالعه هستند. سیلیمارین موجود در خار مریم یا قهوه ممکن است به محافظت از کبد در برابر فیبروز کمک کند، اما اطلاعات کافی برای توصیه به عنوان درمان وجود ندارد.

Fibroscan به عنوان معاینه در مرکز پزشکی الوند موجود است. این معاینه توسط متخصصین الوند انجام می شود که تا به امروز صدها معاینه انجام داده است.

این معاینه بر اساس فناوری اولتراسوند در ارزیابی و پایش چندین بیماری کبدی مانند هپاتیت، سیروز و همچنین استئاتوز کبدی ضروری است. حتی می تواند در نظارت بر سمیت کبدی برخی داروها مانند متوترکسات مفید باشد و در نتیجه از بیوپسی جلوگیری شود.

این معاینه کاملاً بدون درد است و بر اساس فناوری اولتراسوند انجام می شود. ارزیابی سفتی کبد که مستقیماً با فیبروز (وجود بافت اسکار در کبد) و سیروز مرتبط است، امکان پذیر است. علاوه بر این، این معاینه امکان ارزیابی وجود و همچنین مقدار چربی در داخل کبد (که استئاتوز نامیده می شود) را فراهم می کند. این امتحان فقط 5-10 دقیقه از وقت شما را می گیرد و به هیچ آمادگی دیگری به جز یک روزه 2 ساعته نیاز ندارد (برای ایمنی، ما 3 ساعت می خواهیم).

اگرچه نتایج فوراً در دسترس هستند، اما در عوض برای پزشک شما ارسال می‌شوند که به تنهایی تمام اطلاعات لازم برای انجام تجزیه و تحلیل کامل را دارد و نتیجه شما را در شرایط خود برای شما توضیح می‌دهد.

بررسی اجمالی کبد

کبد بزرگترین عضو جامد بدن انسان است. حدود 1.5 لیتر خون در دقیقه دریافت می کند و در سه عملکرد حیاتی اصلی که برای بدن ما ضروری هستند، نقش دارد: پاکسازی، سنتز و ذخیره سازی.

عملکرد پاکسازی: کبد سموم را از بدن شما جمع آوری می کند، آنها را تغییر می دهد تا آنها را بی ضرر کند و سپس آنها را از بین می برد. گلبول های قرمز و سفید قدیمی و همچنین باکتری های خاص موجود در خون را از بین می برد. سمومی را که به طور طبیعی از مواد زائد تولید شده توسط بدن ما مانند آمونیاک و همچنین سمومی که مصرف می کنیم مانند الکل را از بین می برد. داروهایی را که بعد از اثر گذاشتن جذب می کنیم خنثی می کند و در نتیجه از تجمع خطرناک جلوگیری می کند.

عملکرد سنتز: کبد در متابولیسم کربوهیدرات ها، لیپیدها (کلسترول، تری گلیسیرید) و پروتئین ها (آلبومن) نقش دارد. نقش اساسی در تولید فاکتورهای انعقادی برای جلوگیری از خونریزی دارد. در تولید و ترشح صفرا (600 تا 1200 میلی لیتر در روز) که در کیسه صفرا ذخیره و متمرکز می شود، نقش دارد.

عملکرد ذخیره سازی: کبد ویتامین های محلول در چربی (A، D، K و E) و گلیکوژن را ذخیره می کند. بنابراین انرژی را به شکل قند ذخیره می کند و در صورت نیاز آن را در اختیار بدن قرار می دهد.

آسیب شناسی فیبروژنیک اصلی کبد چیست؟

بسیاری از بیماری ها وجود دارند که می توانند باعث ایجاد فیبروز کبدی تدریجی شوند که به نوبه خود ممکن است به سیروز تبدیل شود. شایع ترین علت سیروز، بیماری کبد غیر الکلی (NASH) است. بیماری کبدی الکلی دومین علت شایع با 36 درصد است، پس از آن هپاتیت ویروسی مزمن (B و C) به طور ترکیبی باعث 15 درصد بیماری های کبدی می شود و سایر بیماری ها از جمله بیماری های خود ایمنی (سیروز صفراوی اولیه و هپاتیت خود ایمنی)، تنها 3 درصد از بیماری های کبدی را تشکیل می دهد.

سایر علل بیماری مزمن کبد

سیروز صفراوی اولیه (PBC): این یک بیماری التهابی مجاری صفراوی کوچک داخل کبدی است. اغلب در زنان بالای 40 سال دیده می شود و علت آن ناشناخته است. اصطلاح "سیروز" نامناسب است، زیرا سیروز فقط در اشکال پیشرفته وجود دارد. وجود آنتی بادی های ضد میتوکندری در اکثر بیماران مشاهده می شود.

هپاتیت خود ایمنی: این یک بیماری التهابی مجاری صفراوی داخل کبدی کوچک است. اغلب در زنان بالای 40 سال دیده می شود و علت آن ناشناخته است. اصطلاح "سیروز" نامناسب است، زیرا سیروز فقط در اشکال پیشرفته وجود دارد. وجود آنتی بادی های ضد میتوکندری در اکثر بیماران مشاهده می شود. هپاتیت خودایمنی: این یک بیماری التهابی کبد است که در هر سنی ممکن است رخ دهد و با افزایش آنزیم های کبدی و سطح گاماگلوبولین (ایمونوگلوبولین G) و همچنین وجود اتوآنتی بادی ها (آنتی بادی های ضد هسته ای، آنتی بادی های ضد عضله صاف، آنتی بادی های ضد LKM).

هموکروماتوز ژنتیکی: این یک بیماری ژنتیکی است که در اثر تنظیم ناقص جذب روده ای آهن ایجاد می شود. آهن در بافت ها و به ویژه در کبد تجمع می یابد و باعث فیبروز و سپس سیروز می شود. این بیماری در مردان ده برابر بیشتر از زنان (به دلیل از دست دادن آهن در دوران قاعدگی) شایع است و در محدوده سنی 40 تا 60 سال تشخیص داده می شود. درمان هموکروماتوز شامل انجام خونریزی های مکرر برای کاهش رسوب آهن در بافت ها است.

بیماری ویلسون: این یک بیماری ژنتیکی است که در اثر تجمع مس در کبد ایجاد می شود. قرنیه و سیستم عصبی مرکزی نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند. این غیرعادی است.

FibroScan (Echosens) یک دستگاه پزشکی غیر تهاجمی است که فیبروز و سیروز کبد را با اندازه گیری درجه سفتی کبد (الاستوگرافی گذرا) ارزیابی می کند. FibroScan از الاستوگرافی گذرا با کنترل ارتعاش اختصاصی و یک پارامتر تضعیف کنترل شده اختصاصی استفاده می کند. در مراقبت های ثانویه توصیه می شود، تمرکز این جلسه بر روی استفاده از فناوری در مراقبت های اولیه خواهد بود.

FibroScan از یک نسخه اختصاصی الاستوگرافی گذرا برای ارزیابی غیر تهاجمی فیبروز و سیروز کبدی استفاده می کند که در مراقبت های تخصصی استفاده می شود. این جلسه توجیهی یک نسخه کوچکتر و قابل حمل جدید را در نظر می گیرد که برای مراقبت های اولیه توسعه یافته است.

مسیر مراقبت فعلی

بیوپسی کبد و الاستوگرافی گذرا، که در یک محیط مراقبت ثانویه انجام می شود، رایج ترین روش های ارزیابی فیبروز در افراد مبتلا به هپاتیت مزمن B و هپاتیت مزمن C در NHS است. FibroScan می تواند فیبروز و سیروز کبد را در مراقبت های اولیه ارزیابی کند.

الاستوگرافی گذرا اولین آزمایش توصیه شده برای بیماری کبد در بزرگسالانی است که به تازگی برای ارزیابی مراجعه کرده اند. بیوپسی کبد بر اساس نمره الاستوگرافی گذرا ارائه می شود یا در نظر گرفته می شود.

الاستوگرافی گذرا نیز برای تشخیص سیروز توصیه می شود. و الاستوگرافی گذرا یا تصویربرداری ضربه ای با نیروی تشعشع صوتی (هر کدام که در دسترس باشد) برای تشخیص سیروز در افراد مبتلا به بیماری کبد چرب غیر الکلی و فیبروز پیشرفته کبد. برای تشخیص سیروز در افرادی که الاستوگرافی گذرا در دسترس نیست باید بیوپسی کبد در نظر گرفته شود.

سونوگرافی کبد برای آزمایش کبد چرب غیر الکلی کودکان و نوجوانان توصیه می شود. آزمایش فیبروز کبدی تقویت شده باید برای افرادی که مبتلا به بیماری کبد چرب غیر الکلی تشخیص داده شده اند، برای آزمایش فیبروز پیشرفته کبد استفاده شود.

مقالات پیشنهادی :

سونوگرافی پاپاورین

بیوپسی از پستان

سونوگرافی آلت با تزریق پاپاورین

کبد و فیبروسکن

کبد عضوی بزرگ با وزن حدود 3 پوند است که در قسمت بالای سمت راست شکم قرار دارد. عملکرد کبد عبارت است از: ذخیره گلیکوژن (سوخت بدن) کمک به فیلتر کردن خون از دستگاه گوارش قبل از انتقال آن به سایر مناطق بدن. کبد همچنین چربی ها و پروتئین های غذای هضم شده را پردازش می کند و همچنین پروتئین هایی را تولید می کند که برای لخته شدن خون مورد نیاز هستند. در نهایت، کبد هر دارویی را که ممکن است بسازید، پردازش می‌کند و برای حذف سموم و سموم از بدن و همچنین تولید صفرا کار می‌کند.

چرا Fibroscan® انجام می شود؟

هنگامی که آزمایشات دیگر نشان می دهد که کبد شما ممکن است به درستی کار نکند، پزشک ممکن است بخواهد فیبروسکن را انجام دهد تا با دقت بیشتری وضعیت کبد شما را بیاموزد. بر خلاف بیوپسی کبد، فیبروسکن سریع، بدون درد است و در یک محیط کلینیک انجام می شود.

فیبروسکن کمک می کند:

تعیین میزان چربی ذخیره شده در کبد؛ و

درجه فیبروز و/یا سیروز (اسکار) را تعیین کنید.

چگونه برای Fibroscan® آماده می شوید؟

برای انجام فیبروسکن شما نمی توانید تا سه ساعت قبل از آزمایش چیزی بخورید یا بنوشید. در صورت داشتن هر یک یا همه موارد زیر ممکن است معاینه فیبروسکن انجام ندهید:

یک وسیله الکتریکی کاشته شده، مانند پیس میکر یا دفیبریلاتور، یا

بیمارانی که پمپ انسولین دارند ممکن است فیبروسکن انجام دهند تا زمانی که قسمت الکترونیکی آن قبل از معاینه برداشته شود

اگر باردار هستید

چه کسانی به تست فیبروسکن نیاز دارند؟

متخصصان گوارش معمولاً به بیماری هایی می پردازند که بر کبد تأثیر می گذارند و ممکن است برای بیمارانی که نشانه هایی از شرایط اولیه تا پیشرفته کبد دارند، آنالیز FibroScan را توصیه کنند. یک پزشک دستگاه گوارش (GI) ممکن است آزمایش‌های FibroScan را برای افرادی که یک یا چند نشانه از بیماری یا آسیب کبدی را نشان می‌دهند توصیه کند، مانند:

سندرم دیس متابولیک

درجات مختلف هپاتیت

استئاتوهپاتیت غیر الکلی (NASH)

اسکار فیبروتیک شدید کبد (سیروز)

بیماری کبدی الکلی

نحوه انجام FibroScan

FibroScan در Digestive Health Associates تگزاس در سراسر دالاس، TX انجام می شود و ممکن است به عنوان جایگزینی برای بیوپسی کبد توصیه شود. معمولاً در ترکیب با سایر انواع تصویربرداری پزشکی یا آزمایش خون برای بررسی جامع وضعیت کبد انجام می شود. در طول این روش، افراد روی میز امتحان دراز می کشند. تکنسین سونوگرافی سپس گره اولتراسوند FibroScan را روی شکم بالای سمت راست، درست زیر قفسه سینه قرار می دهد. امواج متعددی به طور مستقیم به کبد اعمال می شود و سرعت نفوذ امواج صوتی به کبد را ارزیابی می کند. آزمایشات فیبروسکن عموماً بدون درد هستند و معمولاً به 15 دقیقه یا کمتر نیاز دارند تا انجام شوند.

مقالات پیشنهادی :

بهترین مرکز ماموگرافی دیجیتال در تهران

حاملگی خارج رحم

شرایط سونوگرافی حاملگی

مزایای فیبروسکن چیست؟

فناوری مدرن Fibroscan مزایای زیادی را برای بیماران فراهم می کند. فیبروسکن یک آزمایش مهم است زیرا در بسیاری از موارد هیچ نشانه واضحی از بیماری کبدی متوسط یا حتی شدید وجود ندارد. برای یک تحقیق 10 دقیقه ای بدون درد برای ارائه چنین اطلاعات مهمی در مورد سلامت کبد یک مزیت و پیشرفت بزرگ در پزشکی مدرن کبد است و به بیماران اجازه می دهد تا یک نتیجه سریع و کاملا شفاف داشته باشند.

مزایای کلیدی فیبروسکن

معاینه کاملا بدون درد

دسترسی فوری به یک نتیجه عددی

ارزیابی موثر کبد ثابت شده است

بیمار می تواند به محض پایان عمل ترک کند

روش بسیار آسان برای انجام

چه زمانی FibroScan توصیه می شود؟

متخصصان دستگاه گوارش (GI) معمولاً به بیماری‌های کبدی رسیدگی می‌کنند و ممکن است برای بیمارانی که علائم مشکلات کبدی در مراحل خفیف تا پایانی دارند، آزمایش فیبروسکن را تجویز کنند. متخصص گوارش ممکن است ارزیابی فیبروسکن را برای افرادی که یک یا چند نشانه از بیماری یا آسیب کبدی را نشان می دهند، پیشنهاد دهد، مانند:

بیماری کبد چرب غیر الکلی

اسکار فیبروتیک شدید کبد (سیروز)

سندرم X

انواع مختلف التهاب کبد

بیماری کبدی مرتبط با الکل

نحوه عملکرد FibroScan

FibroScan در GI Associates & Endoscopy Center در جکسون، ام اس انجام می شود و ممکن است به عنوان جایگزینی برای بیوپسی کبد توصیه شود. معمولاً همراه با تصویربرداری تشخیصی اضافی یا آزمایش خون برای ارزیابی کامل وضعیت کبد انجام می شود. در طول آزمون، روی میز امتحان دراز می کشید. سپس سونوگرافیست گره تصویربرداری FibroScan را روی ناحیه فوقانی سمت راست شکم، درست زیر دنده ها عبور می دهد. چندین پالس مستقیماً به کبد ساطع می شود و میزان عبور ارتعاشات اولتراسوند از بافت کبد را تعیین می کند. آزمایش‌های فیبروسکن معمولاً راحت هستند و معمولاً به ۱۵ دقیقه یا کمتر نیاز دارند.

مدت زمان فیبروسکن چقدر است؟

فیبروسکن یک روش سریع و بدون درد است که معمولاً بیش از 10-20 دقیقه طول نمی کشد. این روش به صورت سرپایی انجام می شود و بیماران می توانند همان طور به خانه بروند. اسکن کبد هرگونه آسیب بالقوه یا بیماری کبدی را نشان می دهد که به نگرانی های بی موردی که سبک زندگی شما ممکن است بر سلامت شما تأثیر بگذارد پایان دهد.

در طول فیبروسکن چه اتفاقی می افتد؟

روی میز معاینه صاف دراز می کشید، پرستار یا مشاور یک کاوشگر را در سطح پوست قرار می دهد و پروب را شروع می کند.

تشخیص

نمره فیبروسکن به عنوان یک مقدار عددی ثبت می شود. هرچه جگر سفت تر باشد، مقدار عددی آن بالاتر خواهد بود. میزان سفت بودن کبد، نشان دهنده آسیب به کبد است که می تواند به دلایل مختلفی مرتبط باشد. برای اطمینان از اثربخشی آن باید ده رکورد معتبر انجام شود.

نتایج FibroScan به چه معناست؟

هنگامی که آزمایش فیبروسکن انجام شد، نمرات به دکتری که دستور ارزیابی را داده است منتقل می شود. این آزمایش یک خروجی عددی تولید می کند که با سطح چربی در کبد (که به عنوان پارامتر کاهش کنترل شده یا نتیجه CAP نامیده می شود) علاوه بر نمره فیبروز مطابقت دارد.

- امتیاز پارامتر تضعیف کنترل شده FibroScan بر حسب دسی بل بر متر محاسبه می شود و برای تعیین میزان استئاتوز (تغییر چربی) در کبد استفاده می شود. نمره CAP بالاتر نشان دهنده درجه بالاتر استئاتوز و درجه جدی تری از کبد چرب است.

-نتایج فیبروز اطلاعاتی در مورد وجود اسکار (فیبروز) در کبد به دست می دهد که از عدم وجود اسکار تا فیبروز کبدی خفیف یا پیشرفته (سیروز) گسترش می یابد.

یک قرار ملاقات بعدی با متخصص GI برای بررسی و صحبت در مورد نمرات امتحان برنامه ریزی خواهد شد. توصیه هایی برای مراقبت های پزشکی یا راه هایی برای تغییر عادات سبک زندگی ممکن است بر اساس نیازهای خاص هر بیمار ارائه شود. آزمایش‌های ثانویه FibroScan را می‌توان به صورت مداوم برای ردیابی وضعیت کبد یا برای یافتن اینکه آیا بیماری کبدی پیشرفت کرده است انجام داد.

مقالات پیشنهادی :

عکس opg

عکس دندان

عکس کلی دندان

گرفتن امتیاز شما

نمره فیبروسکن یک نتیجه عددی بین 2-75 است. محدوده فیبروسکن "طبیعی" بین 2 تا 7 با میانگین نتیجه تقریباً 5 است. اسکار کبد با چهار مرحله اندازه گیری می شود.

F0 = بدون جای زخم

F1 = فیبروز خفیف

F2 = فیبروز متوسط

F3 = فیبروز شدید

F4 = سیروز یا فیبروز پیشرفت

درمان لنف ادم چیست؟ لنف ادم یک تورم مزمن و پیشرونده بافت با مایع غنی از پروتئین است که در نتیجه اختلال رشدی (لنف ادم اولیه) یا اکتسابی (لنف ادم ثانویه) سیستم لنفاوی است. اندام‌ها بیشتر تحت تاثیر قرار می‌گیرند و پس از آن اندام تناسلی.

بیشتر موارد ثانویه به عفونت نماتد (فیلاریازیس)، بدخیمی یا درمان مرتبط با سرطان است.

به طور معمول با تورم یک طرفه بدون درد اندام تظاهر می کند. ادم حفره دار در بیماری اولیه وجود دارد، در حالی که ادم بدون حفره یک یافته حساس اما غیر اختصاصی در بیماری پیشرفته است.

اگر سوالی در مورد ماموگرافی یا سونوگرافی دارید ویا پزشک برایتان ماموگرافی یا سونوگرافی تجویز کرده است

می توانید با ما در مرکز سونوگرافی و ماموگرافی الوند در تماس باشید.

تشخیص معمولاً بر اساس دلایل بالینی انجام می شود و با لنفوسینتی گرافی تأیید می شود.

درمان خط اول شامل فشرده سازی است، از لباس های ثابت گرفته تا دستگاه های ماساژ پیچیده و فشرده سازی پنوماتیک. روش های جراحی برای بیماران مقاوم به اقدامات محافظه کارانه و/یا با عوارض قابل توجه در نظر گرفته شده است.

هیچ درمانی وجود ندارد. مراقبت موفق مستلزم یک رویکرد بلند مدت و مشترک بین بیمار و ارائه دهندگان است.

تعریف لنف 

تورم پیشرونده قسمتی از بدن، معمولاً یک اندام، به دنبال اختلال رشدی (لنف ادم اولیه) یا اکتسابی (لنف ادم ثانویه) سیستم لنفاوی که منجر به تجمع لنف (مایع غنی از پروتئین) در فضای بینابینی می شود. اندام ها بیشتر درگیر می شوند و پس از آن اندام تناسلی.

درمان لنف ادم

لنف ادم وضعیتی است که باعث می شود یک یا چند دست یا پا به دلیل تجمع مایع لنفاوی متورم شود.

این اغلب در افرادی رخ می دهد که جراحی انجام داده اند که طی آن غدد لنفاوی آنها آسیب دیده یا برداشته شده است. به عنوان مثال، تا 40 درصد از کسانی که تحت عمل جراحی سرطان سینه قرار می گیرند، آن را تجربه خواهند کرد، زیرا این جراحی معمولاً شامل بیوپسی غدد لنفاوی نگهبان است.

به این نوع لنف ادم، لنف ادم ثانویه گفته می شود.

لنف ادم اولیه، لنف ادم است که به خودی خود رخ می دهد، نه ناشی از بیماری یا آسیب دیگری. این می تواند در کودکانی که با غدد لنفاوی آسیب دیده یا از دست رفته متولد می شوند رخ دهد.

در سطح جهانی، یک علت شایع لنف ادم، عفونت توسط کرم های گرد Wuchereria bancrofti است. وبه عنوان فیلاریازیس لنفاوی شناخته شده است. به گفته منبع مورد اعتماد سازمان بهداشت جهانی، این دارو مسئول ایجاد لنف ادم در بیش از 15 میلیون نفر در سراسر جهان است. فیلاریازیس لنفاوی یکی از علل اصلی ناتوانی در جهان است.

صرف نظر از منشأ، همه افراد مبتلا به لنف ادم درد و ناراحتی را تجربه می کنند. مهم است که این وضعیت را در اسرع وقت تشخیص دهید، بنابراین می توانید بر روی رفع مشکل تمرکز کنید. اگر متوجه شدید تورم در اندام‌هایتان ادامه دارد، به پزشک مراجعه کنید، به‌خصوص اگر اخیراً تحت عمل جراحی قرار گرفته‌اید که غدد لنفاوی شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

مقالات پیشنهادی :

بیوپسی سینه

ماموگرافی

ترشح پستان

لنف ادم چگونه درمان می شود؟

هیچ درمانی برای لنف ادم وجود ندارد، اما راه های زیادی برای درمان آن وجود دارد.

اگرچه جراحی برای برداشتن بافت و مایع اضافی یکی از آنهاست، اما این تنها در شدیدترین شرایط یک گزینه در نظر گرفته می شود.

اگر لنف ادم دارید، بعید است که پزشک شما در اولین قدم جراحی را توصیه کند. آنها به احتمال زیاد یک گزینه غیر تهاجمی به اسم درمان کردن به روش ضد احتقان کامل (CDT) را توصیه می نمایند. CDT همچنین به نام درمان پیچیده ضد احتقان، بر روش های متعددی برای کاهش احتباس مایع لنفاوی که تجربه می کنید تمرکز دارد.

چندین روش درمانی برای ترویج زهکشی در طول یک دوره CDT وجود دارد:

بسته بندی و فشرده سازی

با استفاده از بانداژ یا لباس های فشرده کننده خاص، ممکن است بتوانید به تخلیه مایع لنفاوی از اندام های خود از طریق فشار کمک کنید. اعضای آسیب دیده بدن معمولاً باید 24 ساعت شبانه روز بسته بمانند - به جز در هنگام حمام کردن.

تخلیه لنفاوی دستی

تخلیه لنفاوی دستی، که ماساژ هدفمند یا دستکاری بافت نرم است، می تواند به تخلیه مایع لنفاوی کمک کند. ارائه‌دهنده CDT شما احتمالاً شما را ماساژ می‌دهد و همچنین تکنیک‌هایی را به شما نشان می‌دهد که می‌توانید برای ترویج زهکشی روی خودتان انجام دهید.

رژیم مراقبت از پوست

از آنجایی که لنف ادم روی پوست نیز تاثیر می گذارد، افرادی که تحت درمان قرار می گیرند باید تکنیک های مراقبت از پوست خاصی را انجام دهند. در این روش هدف این می باشد که پوست را تمیز و مرطوب نگه داشته شود تا از عفونت  کردن آن جلوگیری شود.

تمرینات ورزشی برای لنف ادم

مهم است که تا آنجا که می توانید فعال بمانید، زیرا فعالیت بدنی یکی از موثرترین راه ها برای ترویج زهکشی است. پزشک به شما کمک می کند تا تعیین کنید کدام نوع تمرین برای شما مناسب است. بیشتر شامل تحریک عضلات بازو یا پا خواهد بود.

مدت زمان CDT و مراقبت های بعدی

درمان لنف ادم با CDT بسته به شدت و نحوه پاسخ بدن به درمان بین دو هفته تا سه ماه طول می کشد.

پس از اتمام آن دوره درمان فشرده و حرفه‌ای، باید با پوشیدن لباس‌های فشرده‌سازی در شب و انجام تمرینات خود، به تمرین عادت‌های خوب در خانه ادامه دهید.و شما باید این کار ها را انجام بدهید تا هنگامی که پزشک شما دستور دیگری برایتان تجویز کند.

 مقالات پیشنهادی :

سونوگرافی واژینال

سونوگرافی خانم

سونوگرافی غددلنفاوی

درمان فیلاریازیس لنفاوی

داروی دی اتیل کاربامازین اکثرا جهت درمان فیلاریازیس لنفاوی برای بیماران تجویز می شود.

چشم انداز درمان لنف ادم

اگرچه هیچ درمانی برای لنف ادم وجود ندارد، اما می توان این بیماری را برای کاهش ناراحتی مدیریت کرد.

بسته به ماهیت لنف ادم شما، پزشک ممکن است با یک درمان مانند بسته بندی شروع کند و سپس به فیزیوتراپی ادامه دهد.

برخی افراد مزایای فیزیوتراپی مداوم را به تنهایی می بینند. پزشک شما ممکن است لباس های فشرده را به خصوص در حین فعالیت بدنی یا هنگام پرواز در هواپیما توصیه کند تا به کاهش تورم کمک کند.

از آنجایی که بدن هر فردی به روش های درمانی متفاوت واکنش نشان می دهد، با پزشک خود در مورد بهترین راه برای درمان ادم لنفاوی خود صحبت کنید.

اختلال عملکرد لنفاوی چیست؟

اختلال در کارکرد عملکرد لنفاوی به این معنی می باشد که سیستم لنفاوی بدن به صورت ضعیف کار می کند. سیستم لنفاوی بدن از غدد لنفاوی و عروق لنفاوی تشکیل شده و کار آن این است که مایعات را از بافت های بدن تخلیه می نماید.

این مایعات سموم، سلول های ایمنی و مواد زائد را به غدد لنفاوی شما حمل می کنند. عروق لنفاوی به برگرداندن مایع های لنفاوی فیلتر شده به جریان خون به حفظ کردن تعادل مایعات در بدن ما کمک می نماید.

سیستم لنفاوی ضعیف باعث می شود بافت ها با مایع متورم شوند. به این ادم لنفاوی می گویند. معمولاً منجر به تورم در بازوها یا پاهای شما می شود. دیگر قسمت های بدن هم  ممکن است تحت تأثیر آن قرار گیرند.

ممکن است افراد با یک مشکل لنفاوی متولد شوند . و به آن لنف ادم ارثی یا اولیه هم می گویند. همچنین می تواند ناشی از انواع شرایط پیچیده ژنتیکی باشد.

شما همچنین می توانید لنف ادم را در اثر یک عارضه یا آسیب بیماری ایجاد کنید. به این حالت از بیماری  لنف ادم ثانویه نیز گفته می شود.

اختلال عملکرد لنفاوی یک بیماری مزمن برای اکثر افراد است، اما درمان هایی برای محدود کردن پیشرفت آن در دسترس است.

لنف ادم ارثی (اولیه).

لنف ادم ارثی تحت عنوان لنف ادم اولیه هم شناخته می شود. این کمتر از لنف ادم ثانویه است. اگر یکی از اعضای خانواده نیز به لنف ادم ارثی مبتلا باشد، احتمال ابتلا به لنف ادم ارثی بیشتر است.

این به دلیل یک جهش ژنتیکی ایجاد می شود و پاها، بازوها، صورت و حنجره را تحت تاثیر قرار می دهد. همچنین باعث زردی ناخن در برخی افراد می شود.

لنف ادم ثانویه

درمان کردن  سرطان سینه با ماستکتومی هم  یکی از شایع ترین علت  لنف ادم ثانویه می باشد.

جراحان اغلب هنگام برداشتن بافت سرطانی پستان، بافت لنفاوی زیر بازو را برمی دارند. مایعات خارج شده از بازو باید از زیر بغل عبور کند. اگر غدد لنفاوی از این ناحیه برداشته شوند، اختلال عملکرد لنفاوی و تورم در بازو ممکن است رخ دهد.

سرطان و پرتودرمانی هم می توانند موجب لنف ادم بشوند. تومورها و بافت اسکار ناشی از تابش و جراحی می تواند منجر به آسیب و آسیب به سیستم لنفاوی شود.

لنف ادم هم می تواند بعد از درمان های سرطان های سر و گردن ایجاد بشود. می تواند منجر به تورم صورت، چشم ها، گردن و لب ها شود.

علائم و نشانه های اختلال عملکرد لنفاوی چیست؟

علامت اصلی اختلال عملکرد لنفاوی لنف ادم است. لنف ادم باعث تورم در بازوها یا پاهای شما می شود. انگشتان دست ها یا پا ها ممکن است مایع را در خود حفظ کنند و به حالت متورم در آیند.

تورم می تواند حتی در تحرک شما تاثیر بگذارد. ممکن است حس سنگینی و یا درد مبهم در قسمت آسیب دیده وجود داشته باشد. لنف ادم همینطور موجب موارد زیر شود:

تغییرات پوستی

تغییر رنگ پوست

تاول ها

نشت مایع از پوست

عفونت

در سر و گردن، لنف ادم می تواند بینایی را تحت تاثیر قرار دهد و باعث درد گوش و گرفتگی بینی شود. همینطور می تواند مشکلاتی را نیز ایجاد نماید:

نفس کشیدن

بلع

صحبت کردن

آب دهان

افراد ابتلا به اختلال عملکرد غده های لنفاوی مادرزادی ممکن است علائم آن را در هنگام اوایل کودکی نشان دهند. همچنین می تواند با شروع بلوغ یا در بزرگسالی، حتی بیش از 35 سالگی نیز رخ دهد.

علائم لنف ادم ثانویه می تواند هر زمان پس از جراحی ظاهر شود. بیشتر علائم در عرض چند ماه تا چند سال پس از جراحی ظاهر می شوند. با این حال، می تواند به طور قابل توجهی به تاخیر بیفتد.

 مقالات پیشنهادی :

سونوگرافی غددلنفاوی گردن

بیوپسی از پستان و تیروئید

الاستوگرافی کبد در تهران

عوارضی که با اختلال عملکرد لنفاوی همراه است ، چیست؟

برخی از عفونت ها ممکن است همراه با لنف ادم رخ دهند، مانند سلولیت یا لنفانژیت.

سلولیت نوعی عفونت باکتریایی پوست است. این به تغییرات پوستی مربوط می شود که اغلب همراه با لنف ادم است و به باکتری ها اجازه می دهد به بافت های عمیق تر دسترسی پیدا کنند.

لنفانژیت می تواند به دلیل عفونت باکتریایی، ویروسی یا قارچی عروق لنفاوی باشد.

علائم عفونت عبارتند از یک لکه قرمز رگه دار یا لکه دار در ناحیه آسیب دیده. سایر علائم رایج عبارتند از:

تب

خارش

لرز

اختلال در عملکرد لنفاوی به چه روشی تشخیص داده می شود؟

اگر افرادی مشکوک به اختلال عملکرد لنفاوی باشند، ممکن است آزمایش های تصویربرداری را درخواست کنند. یکی از آزمایشات ممکن، لنفانژیوگرافی است، که نوعی اشعه ایکس است که از رنگ کنتراست استفاده می کند تا مسیر غدد لنفاوی و عروق لنفاوی شما را واضح تر نشان دهد.

پزشک ممکن است رنگ را به ناحیه ای بین انگشتان پا یا در ناحیه کشاله ران تزریق کند. تصاویر اشعه ایکس می تواند ناهنجاری های سیستم تخلیه لنفاوی شما را نشان دهد. ممکن است به جای اشعه ایکس سنتی از MRI استفاده شود.

مراقبت در منزل

فشرده سازی یک درمان بسیار مهم برای ادم لنفاوی می باشد. فشرده کردن اندام آسیب دیده مایعات لنفاوی را تشویق می کند تا به سمت بالاتنه شما حرکت کنند و از بازو یا پا در یک الگوی طبیعی گردش خون خارج شوند.

بستن دست یا پای خود با باند الاستیک یا پوشیدن لباس فشاری، فشار مداوم را روی ناحیه متورم نگه می دارد. این کار اندازه اندام را کاهش می دهد، استرس روی پوست را کاهش می دهد و تحرک را بهبود می بخشد.

لباس های فشرده سازی

لباس‌های فشرده جوراب‌ها، جوراب‌های ساق بلند یا آستین‌هایی هستند که به‌خصوص روی اندام متورم قرار می‌گیرند. پزشک شما ممکن است خرید لباس های فشرده با درجه یا سطح خاصی از فشرده سازی را پیشنهاد دهد.

درجه یا سطح به شدت تورم بستگی دارد. لباس های فشرده استاندارد در اکثر داروخانه ها و داروخانه ها موجود است.

هرچه به فشرده سازی بیشتری نیاز داشته باشید، فشار باید بیشتر باشد.

اگرچه هیچ استاندارد صنعتی وجود ندارد، اینها برخی از اندازه‌گیری‌های منبع مورداعتماد هستند:

کم (کلاس 1): کمتر از 20 میلی متر جیوه

متوسط (کلاس 2): بین 20 تا 30 میلی متر جیوه

بالا (کلاس 3): بیشتر از 30 میلی متر جیوه

فشرده سازی گرادیان اغلب توصیه می شود. می توان آن را در یک جوراب ساق بلند یا آستین تعبیه کرد یا از طریق یک لفاف که خود اعمال می شود به دست آورد. فشرده سازی گرادیان به گونه ای طراحی شده است که در دورترین نقطه بازو یا پا محکم تر باشد و به تدریج در بالای اندام شل تر شود.

اگر لباس‌های فشرده‌کننده گرادیان داخلی در دسترس نباشند، یک متخصص لنف ادم می‌تواند به شما نحوه استفاده از لایه‌های بسته‌بندی را برای رسیدن به همان اثر نشان دهد.

بسته بندی تنگ تر و باریک تر با همپوشانی زیاد از نقطه بعدی شروع می شود. شل تر، پهن تر، و همپوشانی کمتری انجام می شود، زیرا بسته بندی به سمت بالا حرکت می کند. 

ورزش کردن 

ماهیچه های شما در حین ورزش منقبض می شوند و این انقباضات به عروق لنفاوی شما فشار می آورد. این به حرکت مایع در عروق کمک می کند و تورم را کاهش می دهد.

حرکات ساده با دامنه حرکتی، مانند خم شدن زانو یا چرخش مچ دست، برای حفظ انعطاف پذیری و تحرک طراحی شده اند.

تمرینات تکراری سبک نیز می توانند از تجمع مایع در بازوها یا پاهای شما جلوگیری کنند. پیاده روی، یوگا یا ورزش های هوازی کم تاثیر مانند شنا را امتحان کنید.

بیشتر روزهای  هفته را  20 تا 30 دقیقه حتما ورزش کنید.در ابتدا قبل از شروع یک برنامه ورزشی با پزشک خود مشورت کنید.

 مقالات پیشنهادی :

انواع سونوگرافی

سونوگرافی چیست؟

ماموگرافی چیست؟

روش های پزشکی و جراحی

معمولا توصیه درمان ضد احتقان جامع (CDT) برای درمان لنف ادم است. این شامل چند مؤلفه می باشد که بعضی از آنها قبلاً در بالا نام برده شده است:

لباس های فشرده سازی

مراقبت معمول از پوست

تمرینات اندام

ماساژ تخلیه لنفاوی

ماساژ درناژ لنفاوی که به عنوان تخلیه لنفاوی دستی نیز شناخته می شود، نوعی ماساژ درمانی است که توسط متخصص لنف ادم ماهر انجام می شود. دستکاری بافت ها به مایعات لنفاوی اجازه می دهد تا آزادانه تر تخلیه شوند.

اینکه هر چند وقت یکبار تخلیه لنفاوی دستی مورد نیاز است به شدت، محل تورم و میزان حرکت ناحیه قابل تحمل بستگی دارد. اغلب 5 روز در هفته به مدت 3 تا 8 هفته شروع می شود، سپس به دفعات لازم برای حفظ بهبود انجام می شود.

همچنین می توانید برای انجام این کار در خانه از یک متخصص آموزش ببینید.

اگر سلولیت یا سایر انواع عفونت های پوستی یا شکستگی پوست دارید، تحت زهکشی دستی قرار ندهید.

سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) لیزر درمانی سطح پایین را برای درمان ادم لنفاوی مرتبط با سرطان سینه تایید کرده است.

توصیه می شود که یک فیزیوتراپ یا سایر متخصصان بهداشتی متخصص در لنف ادم از این درمان استفاده کنند. منابع معتبر مطالعات نشان داده اند که می تواند در کاهش تورم، درد و اندازه اندام موثر باشد.

لیپوساکشن می تواند در مواردی که در مراحل پیشرفته تر لنف ادم هستند، زمانی که سایر گزینه های درمانی کمکی نکرده اند، موثر باشد. یک مطالعه در سال 2015 نشان داد که می تواند اندازه اندام را کاهش دهد و عملکرد، رفاه و کیفیت زندگی را بهبود بخشد.

با این حال، پس از این روش، همچنان لازم است از لباس های فشرده برای حفظ تورم استفاده کنید.

لنف ادم که همراه با عفونت باکتریایی اتفاق می افتد ابتدا با آنتی بیوتیک درمان می شود. آنها همینطور به افزایش عفونت کمک می نمایند.

در یک کلام، تورم. هنگامی که سیستم لنفاوی شما به خوبی کار نمی کند، مایع اضافی در بافت شما جمع می شود، معمولاً به این دلیل که غدد لنفاوی شما آسیب دیده یا برداشته شده است. این اغلب یک عارضه جانبی درمان سرطان است و می تواند سال ها بعد خود را نشان دهد.

سیستم لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی بدن شماست. این مایع را در بدن شما حرکت می دهد و مواد زائد، باکتری ها و ویروس ها را جمع آوری می کند. غدد لنفاوی شما مواد زائد را فیلتر کرده و از بدن خارج می کنند. هنگامی که مشکلی پیش می‌آید، مایع در بافت شما برگشت می‌کند. اغلب، غدد لنفاوی شما آسیب می بینند. گاهی اوقات عروق مسدود می شوند. اما لنف ادم همچنین می تواند بدون دلیل روشن اتفاق بیفتد.

این می تواند در هر جایی از بدن شما اتفاق بیفتد، از جمله قفسه سینه، سر و اندام تناسلی، اما معمولا فقط در یک دست یا پا است. تورم ممکن است به قدری جزئی باشد که به سختی متوجه آن شوید، یا آنقدر شدید باشد که حرکت دادن آن قسمت از بدن را به سختی انجام دهید. اندامی که احساس پری یا سنگینی می‌کند، پوستی که به نظر سفت می‌آید، جواهرات و لباس‌هایی که به‌طور ناگهانی نرم می‌شوند، می‌توانند ناشی از لنف ادم باشند. ممکن است در ناحیه آسیب دیده درد داشته باشید یا پوست سفت شده داشته باشید.

چه کسی احتمال دارد دچار لنف ادم شود ؟

بسیاری از افراد مبتلا به آن تحت عمل جراحی برداشتن غدد لنفاوی برای بررسی گسترش سرطان سینه قرار گرفتند یا سرطان خود را با جراحی یا پرتو درمانی درمان کردند. مسن تر بودن، اضافه وزن یا ابتلا به آرتریت روماتوئید یا پسوریاتیک شانس شما را افزایش می دهد. شما همچنین می توانید آن را از یک عفونت در هنگام سفر در برخی از کشورهای گرمسیری دریافت کنید. اختلالات نادری که در خانواده ها منتقل می شود می تواند بر رشد گره ها و عروق در سیستم لنفاوی نیز تأثیر بگذارد.

 مقالات پیشنهادی :

اکوی قلب جنین

سونوگرافی سه بعدی رحم

سونوگرافی غربالگری

جلوگیری از لنف ادم

بعد از جراحی یا پرتودرمانی کردن که در آن غدد لنفاوی بدن را درگیر می کند ، دست یا پای آسیب دیده خود را در بالای قلب نگه دارید. به آن یخ یا حرارت نزنید. لباس های تنگ و جواهرات را کنار بگذارید. در زمان نشستن پاهای خود را بر روی هم قرار نگذارید.

اگر تورم شروع شد یا علائم دیگری داشتید، به پزشک خود اطلاع دهید. درمان زودهنگام لنف ادم تفاوت ایجاد می کند.

تشخیص لنف ادم

پزشک سایر علل تورم مانند عفونت و لخته شدن خون را رد می کند. آنها ناحیه متورم را اندازه گیری می کنند و آن را با ناحیه متورم مشابه مقایسه می کنند. آزمایش‌هایی که انسداد را بررسی می‌کنند و نحوه عملکرد سیستم لنفاوی شما را بررسی می‌کنند، شامل MRI و لنفوسنتی‌گرافی است که به دنبال تزریق رنگ خاصی به بدن شما در حین حرکت از طریق عروق لنفاوی انجام می‌شود. درجه (1-4) یا مراحل (I-III) شدت لنف ادم را توصیف می کند.

لنف ادم قابل درمان نیست، اما می توانید تورم را کنترل کرده و از بدتر شدن آن جلوگیری کنید. رسیدن به وزن سالم و حفظ آن ممکن است آن را بهتر کند، اما «قرص‌های آب» معمولاً این کار را نمی‌کنند. یک درمانگران متخصص در لنف ادم هم می توانند به شما در مدیریت کردن این بیماری راهنمایی و کمک کنند. اگر شدید باشد، پزشک ممکن است بخواهد برای برداشتن مقداری بافت جراحی انجام دهد تا تورم کمتری وجود داشته باشد. مرحله من ممکن است بدون درمان از بین برود.

بانداژ

آنها را نزدیک انگشتان دست و پاها محکم بپیچید و در امتداد اندام خود شل کنید تا مایع به سمت بالاتنه شما جریان یابد. فشار همچنین از تجمع مجدد مایع پس از کاهش تورم جلوگیری می کند. یک درمانگر می تواند به شما نشان دهد که چگونه لایه های آستر، بالشتک و بانداژ را مرتب کنید.

ماساژ درمانی

ما در مورد خدمات آبگرم استاندارد شما صحبت نمی کنیم. این نوع ماساژ خاص و سبک دست، تخلیه لنفاوی دستی نامیده می شود. یک متخصص آموزش دیده بدن شما را می مالد، ضربه می زند و نوازش می کند تا مایعات را از ناحیه متورم دور کند. شما هم می توانید یاد بگیرید که خودتان این کار را انجام دهید.

دستگاه فشرده سازی

یک درمانگر متخصص  می تواند از یک دستگاه مانند کاف فشار خون جهت کمک به حرکت  کردن مایع لنفاوی از بازو یا پای شما استفاده نماید . آنها یک آستین یا چکمه با یک سری اتاق روی ناحیه متورم قرار می دهند. یک پمپ پاکت ها را با هوا پر می کند و سپس آنها را بارها و بارها با یک الگوی خاص تخلیه می کند تا لنف را به سمت بدن شما فشار دهد.

از عفونت جلوگیری کنید

مراقب باشید تا از بریدگی، خراشیدگی و سوختگی در ناحیه آسیب دیده جلوگیری کنید. واکسن و خونگیری را در جای دیگری انجام دهید. آن صدمات ریز می توانند نقطه ورود عفونت باشند. مایع محبوس شده در بافت شما به باکتری ها اجازه رشد می دهد و می تواند به سرعت جدی شود. اگر قرمزی پوست یا بثورات پوستی دارید، علائمی شبیه آنفولانزا دارید، یا درد یا تورم بدتر می شود، با پزشک خود تماس بگیرید.

دو شکل لنف ادم

دو شکل لنف ادم وجود دارد که یکی ارثی است و دیگری در اثر آسیب به سیستم لنفاوی.

اولیه: لنف ادم اولیه نادر است و ناشی از رشد غیر طبیعی سیستم لنفاوی است. علائم ممکن است از بدو تولد یا بعد از آن در زندگی بروز کنند.

ثانویه: لنف ادم ثانویه شایع تر است. این شکل در اثر آسیب به سیستم لنفاوی ناشی از سرطان، پرتودرمانی، جراحی، برداشتن غدد لنفاوی، بافت اسکار یا انگل ها (نادر) ایجاد می شود.

علائم شایع لنف ادم

تورم بازوها یا پاها

کاهش انعطاف پذیری در دست، مچ دست یا مچ پا

سفتی یا سوزن سوزن شدن پوست

سفت شدن یا ضخیم شدن پوست

چهار مرحله لنف ادم

اگر هر یک از علائم بالا را تجربه کردید یا اگر ادم لنفاوی شما تشخیص داده شد و علائم شما بدتر شد به پزشک مراجعه کنید. اگر قبلاً تشخیص داده نشده‌اید، پزشک ممکن است یک معاینه دستی از ناحیه (ها) را همراه با آزمایشاتی انجام دهد تا تعیین کند که آیا غدد لنفاوی مسدود شده‌اند یا خیر. از آنجا، آنها تشخیص می دهند که کدام یک از چهار مرحله لنف ادم با علائم شما مطابقت دارد و درمان را تجویز می کند.

مرحله 1: آسیب به عروق لنفاوی، بدون شکل قابل مشاهده لنف ادم.

مرحله 2: ادم نرم که در عصر رخ می دهد، ناپدید می شود یا با بالا بردن پا به حداقل می رسد.

مرحله 3: پوست ضخیم با ادم مداوم. با ارتفاع کم نمی شود.

مرحله 4: تورم بزرگ و پیچیده با تغییرات پوستی واضح. ممکن است توده های زگیل مانند، تاول های کوچک یا فیستول های حاوی مایع لنفاوی ترشح شوند.

 مقالات پیشنهادی :

فیبرواسکن چیست؟

الاستوگرافی با سونوگرافی چیست؟

سونوگرافی سینه چیست و چرا انجام می شود؟

بیوپسی سینه

درمان های لنف ادم

در حالی که لنف ادم یک بیماری مزمن است، گزینه های درمانی زیادی وجود دارد. پزشک شما یکی را توصیه می کند که برای سبک زندگی شما و مرحله ای که در آن تشخیص داده شده است مناسب باشد.

برخی از موارد شدید لنف ادم نیاز به درمان جراحی دارند، اما بسیاری از موارد خفیف و متوسط را می توان با درمان کامل ضد احتقان (CPD) مدیریت کرد، مجموعه ای از اقدامات که به تخلیه مایع لنفاوی، بازسازی بافت های همبند سفت شده و تقویت عضلات و همچنین سیستم لنفاوی کمک می کند. . CPD به دو فاز، مرحله فعال و مرحله تعمیر و نگهداری تقسیم می شود.

فاز فعال: برای شروع حرکت مایع و کاهش تورم به مدت چند هفته ادامه دارد. شامل درمان پوست و بهداشت، جلسات تخلیه لنف دستی چند بار در هفته، درمان بانداژ فشرده و تمرینات ویژه است.

مرحله نگهداری: برای چندین ماه یا سال ادامه دارد تا تورم کاهش یابد و قدرت عضلات و سیستم لنفاوی بهبود یابد. شامل درمان پوست و بهداشت، تخلیه لنفاوی دستی، درمان با جوراب فشاری و تمرینات ویژه هنگام پوشیدن جوراب های فشاری است.

علاوه بر تمرینات تخصصی و مراقبت مناسب از پوست، دو مورد از مهم ترین عناصر CPD، درمان فشرده سازی و بالا بردن سطح بدن است.

فشرده‌سازی: بسته‌بندی‌های فشرده و بانداژ به اعمال فشار بر عضله و بافت آسیب‌دیده کمک می‌کند تا تخلیه مناسب لنف را انجام دهد و می‌تواند از برگشت لنف به ناحیه آسیب‌دیده جلوگیری کند. در مرحله فعال، اندام‌های آسیب‌دیده با استفاده از پوشش‌های فشاری مدرج ویژه بانداژ می‌شوند. در مرحله تعمیر و نگهداری، از جوراب و جوراب های فشاری مدرج برای حمایت از جریان مناسب مایع لنفاوی استفاده می شود.

ارتفاع پا: وقتی سیستم لنفاوی مسدود می شود، ناحیه متورم می شود زیرا مایع در بافت نرم جمع شده است. بالا بردن پاها به تسکین دردهای مرتبط با احتباس مایعات کمک می کند و در عین حال باعث تخلیه مایعات و کاهش تورم می شود. بالش های گوه ای ساق پا گزینه ای محبوب برای ایجاد ارتفاع راحت و پایدار هستند.

زخم ماستیت؛ میکروارگانیسم هایی که از سیستم ایمنی عبور می کنند باعث ایجاد عفونت در بدن انسان می شوند. بسیاری از میکروارگانیسم‌ها مانند باکتری‌ها می‌توانند از طریق ترک وارد بدن شده و باعث عفونت سینه شوند که نوعی عفونت است. اگرچه عفونت پستان یک بیماری شناخته شده است که عموماً در مادران شیرده دیده می شود، اما به خصوص در مواردی که به بهداشت پستان توجه نمی شود، بروز می کند. عفونت سینه ممکن است به دلایلی مانند شیردهی، پوشیدن لباس های تنگ و علائمی مانند درد و قرمزی در سینه رخ دهد. برای آشنایی بیشتر با عفونت سینه می توانید بقیه مقاله ما را بخوانید.

اگر سوالی در مورد ماموگرافی یا سونوگرافی دارید ویا پزشک برایتان ماموگرافی یا سونوگرافی تجویز کرده است

می توانید با ما در مرکز سونوگرافی و ماموگرافی الوند در تماس باشید.

عفونت سینه چیست؟

عفونت می تواند در اندام های مختلف ایجاد شود. یکی از این موارد عفونت سینه است. عفونت پستان که به عنوان ماستیت هم شناخته می شود، عفونتی است که در بافت پستان رخ می دهد. این عفونت که معمولاً توسط باکتری از نوع استافیلوکوک ایجاد می شود، بافت های چربی سینه را تحت تأثیر قرار می دهد و باعث تورم، درد و قرمزی می شود. عفونت سینه یک بیماری شایع به جز شیردهی، آسیب یا سرطان نیست. گاهی اوقات عفونت سینه با آبسه در سینه همراه است. آبسه سینه تشکیل شده تورم قرمز و صافی ایجاد می کند و احساس توده می دهد. متمایزترین ویژگی توده از سرطان، محیط منظم آن است.

علائم عفونت پستان به ندرت ممکن است ناشی از سرطان سینه باشد. در این نوع سرطان، در اثر تکثیر سلول های غیرطبیعی در مجاری پستان، رگ های لنفاوی مسدود شده و پوستی دردناک، متورم و قرمز ایجاد می کند. تفاوت سرطان سینه التهابی با سایر سرطان های سینه این است که باعث ایجاد علائم عفونت در سینه می شود.

ورم پستان دور مجاری: این بیماری می تواند در اطراف مجاری شیر، نه تنها در زنان شیرده، بلکه در حین و بعد از یائسگی نیز رخ دهد. این عفونت پستان ماستیت پری داکتال نامیده می شود. در ورم پستان پری داکتال، نوک سینه ها ممکن است به سمت داخل چرخیده و مجاری شیر ضخیم شوند.

عفونت ساب آرئولار: نوعی عفونت پستان است که به ویژه در افرادی که سیگار می کشند در نتیجه عفونت مجاری شیر رخ می دهد. انقباض نوک پستان به دلیل عفونت و ترشحات ناشی از ورم پستان.

ماستیت لوبولار گرانولوماتوز: به توده‌هایی اطلاق می‌شود که با عفونت در پستان ایجاد می‌شوند، اما این توده‌ها سرطانی نیستند، اگرچه دردناک هستند. علت دقیق آن ناشناخته است.

ماستیت شیردهی

چه چیزی باعث عفونت در سینه می شود؟

عفونت پستان، یعنی ورم پستان، در مادرانی که شیر می‌دهند، شایع‌تر است. زیرا در بیشتر مواقع باکتری هایی که در دوران شیردهی از نوزاد به سینه مادر منتقل می شوند وارد مجرای شیر شده و باعث عفونت می شوند. در عین حال تجمع شیری که در مجاری شیر دفع نمی شود دلیلی برای ایجاد عفونت است. موقعیت هایی مانند فواصل طولانی شیردهی و مکیدن ناکافی نوزاد با محدود کردن دفع شیر، خطر ابتلا به عفونت را افزایش می دهد. با این حال، عفونت سینه نه تنها در مادران، بلکه در زنانی که هرگز زایمان نکرده اند یا در دوران یائسگی نیز ممکن است رخ دهد. به خصوص افراد مبتلا به دیابت، بیماری های مزمن، ایدز، نقص سیستم ایمنی مستعد ابتلا به عفونت سینه هستند. سیستم ایمنی ضعیف یک خطر بزرگ برای عفونت سینه است. بدن در برابر باکتری هایی که از بیرون می آیند باز می شود و انتشار آن را آسان تر می کند. برخی از عوامل خطر برای ایجاد عفونت سینه عبارتند از:

داشتن عفونت قبلی پستان

نوک سینه های ترک خورده

استفاده از سوتین های تنگ و هواگیر

رژیم غذایی ناسالم و نامتعادل

سیگار کشیدن

یک بیماری خود ایمنی دارند

جریان زندگی پر استرس

زود از شیر گرفتن نوزاد

شیردهی در همان وضعیت

با استفاده از سوراخ کردن نوک پستان

برخی اقدامات احتیاطی وجود دارد که می توان برای جلوگیری از ایجاد عفونت انجام داد. این اقدامات همچنین خطر را کاهش می دهد زیرا می تواند به جلوگیری از برخی از علل عفونت سینه کمک کند. کارهایی که می توان برای جلوگیری از عفونت انجام داد عبارتند از:

برای جلوگیری از تجمع شیر در پستان و شیر دادن مکرر

در صورت عدم مکیدن شیر، شیر را با پمپ تخلیه کنید

اطمینان حاصل کنید که دهان کودک در هنگام شیردهی به خوبی روی سینه قرار می گیرد

پوشیدن لباس گشاد

توجه به بهداشت پستان

ایمنی را قوی نگه دارید

ترک سیگار

توجه به ترک های نوک پستان

سوتین های دارای تهویه را ترجیح دهید

علائم عفونت در پستان

علائم عفونت پستان در نتیجه التهاب ناشی از عفونت رخ می دهد. مانند هر عفونت دیگری، گرما، قرمزی و ترشح ممکن است در ناحیه عفونی دیده شود. برای تشخیص، ممکن است پزشک درخواست کند در صورت وجود شیر مادر، کشت از شیر گرفته شود و در نتیجه این کشت، درمان آنتی بیوتیکی شروع شود. جدای از این، با سونوگرافی می توان مشاهده کرد که آیا توده ای در سینه وجود دارد یا خیر. هنگامی که راش افرادی که شیر ندارند تشدید می شود، عامل عفونت از طریق کشت خون بررسی می شود و درمان مناسب دنبال می شود. علائم نیز گاهی برای تشخیص کافی است. این علائم که در فرد مبتلا به عفونت سینه رخ می دهد عبارتند از:

حساسیت سینه

تورم در سینه

درد پستان

قرمزی در سینه

ترشح زرد رنگ از نوک پستان

آتش

تکان دادن

آبسه در سینه

رشد در یک سینه

خارش

مقالات پیشنهادی :

بیوپسی سینه

ماموگرافی

ترشح پستان

درمان عفونت پستان

مانند هر عفونت دیگری، درمان آنتی بیوتیکی برای مدتی در عفونت پستان اعمال می شود. نکته مهم نوع میکروارگانیسم عامل عفونت است. بر این اساس، یک آنتی بیوتیک مناسب انتخاب شده و درمان شروع می شود. برای رفع کامل عفونت و جلوگیری از عود آن باید در مدت زمان مقرر از آنتی بیوتیک ها استفاده کرد. اگر عفونت شدید و آبسه همراه وجود داشته باشد، ممکن است برای درمان ورم پستان نیاز به برداشتن آبسه با جراحی و تخلیه چرک باشد. علاوه بر درمان آنتی بیوتیکی که برای عفونت اعمال می شود، فرد می تواند از درمان های حمایتی در خانه استفاده کند. با این حال، او باید به پزشک خود در مورد این برنامه ها اطلاع دهد و در صورت صلاحدید توسط پزشک باید ترجیح داده شود. قرار دادن کمپرس گرم روی سینه دردناک برای کاهش درد ناشی از عفونت به کاهش درد کمک می کند. در عین حال، با تسکین درد، جریان شیر راحت تر می شود و به دلیل تجمع شیر در مجاری، عفونت عود نمی کند. روش دیگر تخلیه کامل شیر مادر است. اگر کودک به اندازه کافی مکیده نیست، شیر اضافی باید با پمپ مصرف شود. برای رفع ترک های ناشی از شیردهی می توان از کرم های تایید شده توسط پزشک استفاده کرد. جدای از این موارد، تغذیه سالم، نوشیدن آب فراوان و پوشیدن لباس های راحت نیز به دوره درمان کمک می کند.

اگر علت علائم عفونت سرطان سینه التهابی باشد، درمان به عنوان درمان سرطان ادامه می یابد. صرف نظر از سن و جنسیت، در صورت مشاهده علائمی مانند ترک خوردگی نوک سینه، درد سینه و قرمزی، باید در اسرع وقت به یک موسسه بهداشتی مراجعه کرد. باید آزمایشات توصیه شده توسط پزشک انجام شود و از روش های درمانی مناسب استفاده شود. برای جلوگیری از ایجاد مجدد عفونت پس از درمان می توان از پزشک توصیه هایی دریافت کرد. برای شما روزهای سلامتی آرزومندیم.

آمادگی رادیو گرافی هیسترو سالپنکوگرافی

چگونه برای یک روش هیستروسالپنگوگرام(HSG)آماده شویم

هیستروسالپنگوگرافی فلوروسکوپی (HSG)یک معاینه اشعه ایکس از رحم و لوله های فالوپ با استفاده از فرم خاصی از اشعه ایکس با دوز پایین به نام فلوروسکوپی و ماده حاجب یددار (مایع حاوی ید که با اشعه ایکس قابل مشاهده است) است.

چرا باید رادیو گرافی هیسترو سالپنکوگرافی  انجام دهم؟

شایع ترین دلیل HSG ارزیابی ناباروری یا سقط های مکرر است. هدف اصلی این معاینه ارزیابی انسداد لوله های رحمی است، اما این معاینه همچنین اطلاعاتی در مورد حفره رحم مانند شکل و وجود جای زخم و اینکه آیا ممکن است چسبندگی یا اسکار در لگن وجود داشته باشد ارائه می دهد.

کاتتر HSG طبیعی با بالون در داخل رحم فرستاده می شود ماده کنتراست رحم را پر می کند و از طریق هر دو لوله فالوپ جریان می یابد و به داخل لگن می ریزد، هیچ انسدادی را تایید نمی کند.

اگر سوالی در مورد رادیولوژی و سونوگرافی  دارید و یا پزشک برایتان رادیولوژی یا سونوگرافی  تجویز کرده است

می توانید با ما در مرکز سونوگرافی  الوند در تماس باشید.

نکات ایمنی بیمار قبل از هیستروسالپنگوگرام

این امتحان نباید انجام شود اگر:

فکر می کنید ممکن است باردار باشید

شما در حال حاضر عفونت لگنی دارید

لطفاً در صورت داشتن هرگونه حساسیت یا واکنش نامطلوب به داروها یا مواد حاجب یددار به ما اطلاع دهید.

لطفا جواهرات قیمتی خود را در منزل بگذارید.

لطفا داروهایی را که مصرف می کنید به پزشک اطلاع دهید.

آماده سازی برای روش هیستروسالپنگوگرام

این معاینه باید بین 7 تا 10 روز پس از شروع آخرین قاعدگی شما انجام شود.

بسته به توصیه ‌های پزشک، شاید یک دوره آنتی‌ بیوتیک قبل از رادیوگرافی برای شما تجویز شود.

می توانید در روز انجام این رادیوگرافی غذا بخورید و آب بنوشید.

توصیه می شود برای کاهش ناراحتی های احتمالی چند ساعت قبل از انجام رادیوگرافی ایبوپروفن مصرف کنید.

اگر سؤالات یا نگرانی های دیگری دارید یا در مورد معاینه احساس نگرانی می کنید، در مورد گزینه های پیش داروی اضافی با پزشک ارجاع دهنده خود پیش از موعد صحبت کنید تا در قرار ملاقات بیاورید.

اگر داروی ضد اضطراب مصرف می‌ کنید، لطفاً ترتیبی دهید که تا قرار ملاقات و برگشت آن را انجام دهید.

لطفا 15 دقیقه قبل از زمان مقرر امتحان در محل حضور داشته باشید.

قبل از رادیوگرافی از شما خواسته می شود که لباس مخصوص را بپوشید.

تکنسین هویت و آزمون درخواستی شما را تأیید می کند.

فرصتی برای شما وجود خواهد داشت که با رادیولوژیست در مورد طرح این عمل صحبت کنید و رضایت خود را اعلام کنید.

در طول رادیو گرافی هیسترو سالپنکوگرافی

مدت زمان این روش متفاوت است، اما به طور متوسط حدود 45 دقیقه است.

تکنسین شما را روی میز معاینه قرار می دهد به همان صورتی که برای معاینه زنان قرار می گیرید در حالی که پشت خود را روی میز معاینه قرار می دهید، زانوهای خمیده و پاها را روی تکیه گاه پا قرار می دهید.

رادیولوژیست اسپکولوم را وارد واژن می‌کند، دهانه رحم را تمیز می‌کند و کاتتر را داخل رحم قرار می‌دهد. سپس اسپکولوم برداشته می‌شود و در حین گرفتن عکس، ماده حاجب از طریق کاتتر تزریق می‌شود.

قرار دادن کاتتر و یا تزریق ماده حاجب ممکن است باعث ناراحتی شود. برخی از بیماران احساسی را توصیف می کنند که با دردهای قاعدگی قابل مقایسه است.

خیلی مهم است که باردار نباشید. ما به خانم ها توصیه می کنیم که از یک روش ضد بارداری مطمئن استفاده کنند یا تا بعد از قرار ملاقات رابطه جنسی نداشته باشند. از شما خواسته می شود که فرمی را امضا کنید تا اعلام کند، تا آنجا که می دانید، در حال حاضر باردار نیستید.

قرار ملاقات بین هفت تا ده روز از اولین روز آخرین قاعدگی شما تنظیم می شود. گاهی اوقات می‌ توانیم این روش را بعد از 10 روز از شروع آخرین قاعدگی انجام دهیم. برای اطمینان از اینکه مطلقاً باردار نیستید، نیاز به آزمایش خون یا خودداری کامل از مقاربت دارید. تا زمانی که نتیجه مشخص نشود، این روش را انجام نمی دهیم. تست بارداری ادرار در مراحل اولیه بارداری به اندازه کافی قابل اعتماد نیست.

ما قرار شما را برای هماهنگی بین روزهای 4 تا 12 سیکل قاعدگی شما تعیین می کنیم.

زمان انجام این معاینه کاملاً به چرخه قاعدگی فردی شما بستگی دارد. این تضمین می کند که احتمال بارداری شما وجود ندارد.

اگر در روز ملاقات خون قرمز رنگ مشاهده کردید، لطفاً با ما تماس بگیرید زیرا ممکن است نیاز به تأخیر در معاینه داشته باشیم.

بعد از هیستروسالپنگوگرام چه انتظاری باید داشت؟

اگر به خانه می روید، ممکن است فعالیت های عادی خود را از سر بگیرید.

ممکن است به مدت 1 روز پس از عمل لکه بینی واژینال (خونریزی) و گرفتگی لگن را تجربه کنید.

تیلنول یا ایبوپروفن (یا کنترل درد قبلاً برای دردهای قاعدگی) ممکن است پس از انجام عمل برای تسکین درد مصرف شود.

در برخی موارد، ممکن است بعد از عمل آنتی بیوتیک برای شما تجویز شود.

اگر بعد از معاینه افزایش درد، تب یا خونریزی شدید داشتید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.

آیا آزمایش HSG دردناک است؟

برخی از بیماران کمترین ناراحتی را احساس می کنند، در حالی که برخی دیگر احساسی مانند دردهای شدید قاعدگی را گزارش می دهند. هر گونه ناراحتی معمولا مختصر است و مصرف داروهای مسکن بدون نسخه قبل و یا بعد از عمل می تواند به حداقل رساندن هر گونه ناراحتی کمک کند. در صورت لزوم، می توانید از رادیولوژیست نیز بخواهید که معاینه را در هر زمانی خاتمه دهد.

مقالات پیشنهادی :

سونوگرافی واژینال در تهران

سونوگرافی غربالگری دوم

آمادگی سونو گرافی هیسترو سالپنکوگرافی

آمادگی سونو گرافی هیسترو سونو گرافی

رادیو گرافی هیسترو سالپنکوگرافی شامل چه مواردی می شود؟ چه حسی خواهد داشت؟

پرستاری که این عمل را انجام می دهد، از یک روپوش جراحی و دستکش استریل استفاده می کند، زیرا این یک روش استریل است. وضعیت این روش مانند لام، زانوها خم شده، مچ پا به هم و پاها باز است.

از شما خواسته می شود که روی میز اشعه ایکس دراز بکشید. دوربین روی شما حرکت می کند اما شما را لمس نمی کند. چند دقیقه طول می کشد تا تجهیزات آماده شوند.

شما با یک پارچه استریل پوشانده خواهید شد.

سپس یک اسپکولوم وارد واژن می شود تا بتوانیم دهانه رحم (گردن رحم) را ببینیم.

یک کاتتر کوچک در دهانه رحم قرار داده می شود که با یک بالون کوچک در جای خود نگه داشته می شود (ممکن است در این زمان کمی احساس فشار کنید).

رنگ (کنتراست) از طریق کاتتر در حین عکسبرداری با اشعه ایکس تزریق می شود. هنگامی که رنگ تزریق می شود ممکن است دچار دردهای نوع پریود شوید. این ممکن است گاهی اوقات بسیار ناراحت کننده باشد، اما مدت زیادی طول نخواهد کشید.

پرستار ممکن است از شما بخواهد که باسن خود را بالا بیاورید یا از این طرف به سمت دیگر بچرخید تا رنگ به داخل لوله ها جریان یابد.

حریم خصوصی شما در طول مراحل حفظ خواهد شد. در طول عمل چند نفر پرسنل در اتاق مورد نیاز هستند (همگی معمولاً زن).

این روش چقدر طول خواهد کشید؟

این روش معمولاً 15 تا 40 دقیقه طول می کشد، اما ممکن است تا یک ساعت در بخش باشید.

بعد از تمام شدن رادیوگرافی چه اتفاقی می افتد؟

شما در اتاق اشعه ایکس می مانید و در این مرحله به شما اجازه داده می شود در صورت تمایل یکی از اعضای خانواده خود را بیاورید. سپس نتایج اولیه شفاهی به شما داده می شود و سپس به شما اجازه داده می شود که لباس های خود را بپوشید و به خانه بروید.

آیا می توانم به محل کار برگردم یا بعد از آن به خانه بروم؟

بله، اگر به اندازه کافی احساس خوبی دارید.

راهنمایی بعد از مراقبت:

مقداری از کنتراست استفاده شده در طول عمل از طریق واژن منتقل می شود. این ممکن است کمی خونی باشد و جای نگرانی نیست. یک لباس زیر بپوشید تا زمانی که این تمام شود. مقداری از کنتراست در روده شما جذب شده و از طریق ادرار شما دفع می شود. هیچ تغییری در ادرار خود مشاهده نخواهید کرد.

همچنین ممکن است برخی از دردهای پریود را تجربه کنید. هم لکه‌های خونی و هم دردهای نوع پریود می‌توانند متفاوت باشند و تا هفت روز ادامه داشته باشند، اما معمولاً فقط 1 تا 3 روز. ما چند مسکن ساده مانند پاراستامول را توصیه می کنیم. شما می توانید پس از انجام این روش و زمانی که با این کار احساس راحتی کردید، رابطه جنسی داشته باشید.برای انجام سونوگرافی سونو هیستروگرافی با مرکز الوند در تماس باشید.